Czekające na oświadczyny i te, które się z nami doczekały :) część XIII

[Anemone]

Napisane przez klatka

Mi nie tylko fizycznie. Kojarza mi sie z takimi oblesnymi podrywaczami, ktorzy nic madrego nie powiedza tylko wlasnie 'Jestes piekna ble ble ble masz piekne to i to'. Kto na to poleci??

pustostany

[kalinolistek]

[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;55180366]
Ale masz naiwną koleżankę a z drugiej strony dla mnie to jakiś kosmos, bo mi się oni tak fizycznie nie podobają, że szok, kijem bym żadnego nie tknęła [/QUOTE]

Ja tak samo. Akurat ten był całkiem przystojny, co nie zmienia faktu, że to był kebs. Dziwie się tej koleżance, że w ogóle nie łączy faktów i jest taka nieostrożna. On na swoim fb miał sporo zdjęć na których np. przy stole siedział razem z kilkoma innymi mężczyznami, a kobiety były gdzieś z boku, praktycznie jedna na drugiej + dzieci, nawet nie miały talerzy/szklanek.
Ona ma trochę parcie na związek z obcokrajowcem, bo nasza koleżanka z roku jest w szczęśliwym związku z hiszpańskim facetem. Bardzo jej to imponuje, nie to co mój nudny polski chłop i nudna ja.

[klatka]

Napisane przez Anemone

pustostany

Ha ha ha a no tak.

[7ff68c701155e8d8df718a53d4dcd8f42fe80c19_6010ad0234c28]

Ja tam milion razy bardziej wolę mojego Polaka

[kalinolistek]

Napisane przez klatka

Mi nie tylko fizycznie. Kojarza mi sie z takimi oblesnymi podrywaczami, ktorzy nic madrego nie powiedza tylko wlasnie 'Jestes piekna ble ble ble masz piekne to i to'. Kto na to poleci??

Mnie również to odrzuca. Bardzo przedmiotowo traktują kobiety, jak worki na spermę i maszyny do rodzenia dzieci.

[Anemone]

bez przesady. Związki wielokulturowe są trudne.
Moja przyjaciółka ma już dość. Jest 3 lata z facetem na odległość. I to nie byle jaką, bo gość jest z Argentyny...
Sama mówi, że gdyby jeszcze raz miała się w to ładować, to by się na to nigdy w życiu nie zdecydowała. Widują się raz na pół roku
I w końcu postawiła jakąś granicę. Jeśli się do lipca żadne z nich nie określi, to się rozchodzą.
Jestem okropna, ale mam nadzieję, że się posypią, bo strasznie mi jej szkoda i wiem, że znalazłaby sobie kogoś fajnego na miejscu

[kalinolistek]

[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;55181691]Ja tam milion razy bardziej wolę mojego Polaka [/QUOTE]

Jaaa też! Moja mama często powtarza, że trafiłam na dobrego człowieka i zgadzam się z nią.

[7ff68c701155e8d8df718a53d4dcd8f42fe80c19_6010ad0234c28]

A co do ich podrywów to kiedyś miałam konto na interpals - oczywiście gros z podbijających to byli ciapaci, głównie właśnie kebsy Turasy. Jeden, akurat marokańczyk mi pisał, że jestem do niego do domu zaproszona, że on mi zapłaci za przelot, że będę mogła u niego mieszkać i jego mama na pewno bardzo się ucieszył blablabla zastanawiam się jak tępą dzidą trzeba być, żeby się na taki trip pokusić

[kalinolistek]

Napisane przez Anemone

Moja przyjaciółka ma już dość. Jest 3 lata z facetem na odległość. I to nie byle jaką, bo gość jest z Argentyny...
Sama mówi, że gdyby jeszcze raz miała się w to ładować, to by się na to nigdy w życiu nie zdecydowała. Widują się raz na pół roku
I w końcu postawiła jakąś granicę. Jeśli się do lipca żadne z nich nie określi, to się rozchodzą.
Jestem okropna, ale mam nadzieję, że się posypią, bo strasznie mi jej szkoda i wiem, że znalazłaby sobie kogoś fajnego na miejscu

Raz na pół roku? Matko, to musi być okropne. Właściwie, czy taką relację można jeszcze nazwać związkiem?

Akurat przypadek mojej koleżanki jest całkiem spoko. On przyjechał tutaj na wymianę, poznali się i przez rok byli w Polsce. Potem ona pojechała na roczną wymianę do Hiszpanii, a teraz on robił tutaj przez kilka miesięcy praktyki i mieszkali razem. Obecnie chwilowo się rozdzielili, on kończy studia tam, ona tutaj ale jedzie do niego znowu. Bardzo do siebie pasują, ona jest gotowa przenieść się tam na stałe ale obawia się, że nie znajdzie pracy, a on jako informatyk łatwiej mógłby się gdzieś w Polsce zahaczyć.

---------- Dopisano o 11:56 ---------- Poprzedni post napisano o 11:53 ----------

[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;55181961]A co do ich podrywów to kiedyś miałam konto na interpals - oczywiście gros z podbijających to byli ciapaci, głównie właśnie kebsy Turasy. Jeden, akurat marokańczyk mi pisał, że jestem do niego do domu zaproszona, że on mi zapłaci za przelot, że będę mogła u niego mieszkać i jego mama na pewno bardzo się ucieszył blablabla zastanawiam się jak tępą dzidą trzeba być, żeby się na taki trip pokusić [/QUOTE]

To mogłaby być wycieczka w jedną stronę. Zdaję sobie sprawę, że nie można ich wszystkich wrzucać do jednego wora ale nawet gdybym chciała, to nie dałabym rady zaprzyjaźnić się z ani jednym męskim osobnikiem tego pochodzenia.

[Anemone]

Napisane przez kalinolistek

Raz na pół roku? Matko, to musi być okropne. Właściwie, czy taką relację można jeszcze nazwać związkiem?

Akurat przypadek mojej koleżanki jest całkiem spoko. On przyjechał tutaj na wymianę, poznali się i przez rok byli w Polsce. Potem ona pojechała na roczną wymianę do Hiszpanii, a teraz on był robił tutaj przez kilka miesięcy praktyki i mieszkali razem. Obecnie chwilowo się rozdzielili, on kończy studia tam, ona tutaj ale jedzie do niego znowu. Bardzo do siebie pasują, ona jest gotowa przenieść się tam na stałe ale obawia się, że nie znajdzie pracy, a on jako informatyk łatwiej mógłby się gdzieś w Polsce zahaczyć.

no widzą się raz na pół roku, ale na miesiąc/dwa i to ze sobą mieszkając
Jak dla mnie coś okropnego, nie potrafiłabym tak Ona już też jest tym wszystkim zmęczona i widzę, że ma dość, więc najlepiej by było jakby się rozeszli

co innego w ten sposób Najtrudniejsze jest pogodzenie różnic kulturowych
No ale mam koleżanką, która poznała w Hiszpanii Brazylijczyka, wzięli ślub i pojechali do Australii

[Icannotfly]

Napisane przez Anemone

bez przesady. Związki wielokulturowe są trudne.
Moja przyjaciółka ma już dość. Jest 3 lata z facetem na odległość. I to nie byle jaką, bo gość jest z Argentyny...
Sama mówi, że gdyby jeszcze raz miała się w to ładować, to by się na to nigdy w życiu nie zdecydowała. Widują się raz na pół roku
I w końcu postawiła jakąś granicę. Jeśli się do lipca żadne z nich nie określi, to się rozchodzą.
Jestem okropna, ale mam nadzieję, że się posypią, bo strasznie mi jej szkoda i wiem, że znalazłaby sobie kogoś fajnego na miejscu

Odległość odległością, mogą nawet codziennie rozmawiać na skajpie, ale oni się wcale nie znają. Ja bym nie wytrzymała tak długo...

[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;55181961]A co do ich podrywów to kiedyś miałam konto na interpals - oczywiście gros z podbijających to byli ciapaci, głównie właśnie kebsy Turasy. Jeden, akurat marokańczyk mi pisał, że jestem do niego do domu zaproszona, że on mi zapłaci za przelot, że będę mogła u niego mieszkać i jego mama na pewno bardzo się ucieszył blablabla zastanawiam się jak tępą dzidą trzeba być, żeby się na taki trip pokusić [/QUOTE]
Oglądałam kiedyś jakiś dokument o dziewczynie, która opowiadała, że właśnie na taki trip się skusiła. Jak widać naiwnych i pustych nie brakuje.

[kalinolistek]

Napisane przez Anemone

no widzą się raz na pół roku, ale na miesiąc/dwa i to ze sobą mieszkając
Jak dla mnie coś okropnego, nie potrafiłabym tak Ona już też jest tym wszystkim zmęczona i widzę, że ma dość, więc najlepiej by było jakby się rozeszli

co innego w ten sposób Najtrudniejsze jest pogodzenie różnic kulturowych
No ale mam koleżanką, która poznała w Hiszpanii Brazylijczyka, wzięli ślub i pojechali do Australii

To taki związek z cierpieniem w tle, bardzo smutne...

O to jeszcze lepiej! Ja nie byłabym w stanie wynieść się gdzieś zagranicę, dlatego tak się cieszę, że znalazłam TŻta raptem 1,5km dalej.

[klatka]

Moja siostra jest w zwiazku z wlochem juz kilka lat. Ja im kibicuje. Tez do siebie pasuja. Jak studiowala byli na odleglosc ale teraz juz razem, raz Wlochy raz Anglia, tak sobie zwiedzaja
No i jedna moja kolezanka wychodzi w tym roku za maz za hiszpana. Ale tutaj nigdy nie bylo relacji na odleglosc.

[fajita1]

Napisane przez klatka

Mi nie tylko fizycznie. Kojarza mi sie z takimi oblesnymi podrywaczami, ktorzy nic madrego nie powiedza tylko wlasnie 'Jestes piekna ble ble ble masz piekne to i to'. Kto na to poleci??

Moja koleżanka poznała Turka w lipcu '15. Tydzień temu wzięli ślub ona jest w moim wieku i nie obyło się od lipca bez postów na fb jak to on ją bardzo kocha.



[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;55181691]Ja tam milion razy bardziej wolę mojego Polaka [/QUOTE]

Ja też. Chociaż na brytyjski akcent Anglika to bym poleciała

Napisane przez Anemone

bez przesady. Związki wielokulturowe są trudne.
Moja przyjaciółka ma już dość. Jest 3 lata z facetem na odległość. I to nie byle jaką, bo gość jest z Argentyny...
Sama mówi, że gdyby jeszcze raz miała się w to ładować, to by się na to nigdy w życiu nie zdecydowała. Widują się raz na pół roku
I w końcu postawiła jakąś granicę. Jeśli się do lipca żadne z nich nie określi, to się rozchodzą.
Jestem okropna, ale mam nadzieję, że się posypią, bo strasznie mi jej szkoda i wiem, że znalazłaby sobie kogoś fajnego na miejscu

O matko. Bardzo szybko bym to zakończyła. Nie nadaję się do związków na odległość.

[Icannotfly]

Studiowałam z dziewczyną (miała jakiś tam stopień niepełnosprawności intelektualnej), do której na tablicy fb wypisywali Arabowie, same komplementy, jakieś słodkie obrazeczki. Niesmaczne to się robiło. Doszło do tego, że mnie i inne koleżanki z grupy ci ludzie zaczęli zapraszać do znajomych i pisać wiadomości. Od razu usunęłam tę dziewczynę ze znajomych.

Dziewczyna jest strasznie naiwna, pełna kompleksów, w dodatku chora. Będzie łatwym łupem. Myślę, że bez problemu zdecydowałaby się na taką "podróż w jedną stronę". Dziwię się, że jej mama się tym nie zainteresowała.

[Animka11]

Nie wyobrażam sobie być w związku na odległość, znam przypadek byli 7 lat razem, mieszkali jeden w Polsce ona w irlandi i jak on do niej po7 latach dojechał i wzięli ślub to potem wytrzymali razem rok, poznali się pewnie wtedy dobrze i są juz po rozwodzie :/

[mansikkaa]

Ja jestem w związku na odległość. Wiedzialam w co się pakuje ale u mnie to odległość 300km jak studiuje i 170 jak w domu jestem i widzimy się co 2 tygodnie na weekend, na dłuższe weekendy tez u niego jestem ale nie umiałabym być w związku gdzie facet mieszka w innym państwie bo co miesiąc nie chciałabym sie widziec.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Nie zgodziłabym się na związek na odległość.
Najdłuższa rozłąka trwała 3 miesiące i nigdy więcej, nie nadaję się do tego a martwiłam się bardzo bo Tż wyprowadził się do Warszawy bo dostał pracę. Po 3 miesiącach dojechałam do niego.

[7ff68c701155e8d8df718a53d4dcd8f42fe80c19_6010ad0234c28]

Nie dałabym rady chyba potrzebuję za dużo miłości, żeby się nadawać do związku na odległość

[fajita1]

[1=1999a18a2ffdaccef542471 663304a63305f1c5c;5519304 6]Nie zgodziłabym się na związek na odległość.
Najdłuższa rozłąka trwała 3 miesiące i nigdy więcej, nie nadaję się do tego a martwiłam się bardzo bo Tż wyprowadził się do Warszawy bo dostał pracę. Po 3 miesiącach dojechałam do niego.[/QUOTE]

U mnie najdłużej miesiąc rozłąki bez żadnego spotkania. Tylko skype i smsy... tragedia. Byliśmy wtedy nawet nie rok razem i to była wielka próba, którą szczerze mówiąc ledwo przetrwaliśmy. A to był tylko miesiąc. Przy dłuższym okresie na pewno któreś z nas prędzej czy później by się poddało.

[3cda010cf2365f85063684cab232c67a494edda3_61df6b81d462b]

Dziewczyny poopisywalabym też ciekawe historie ale jestem w pracy :/
Chwalę się że promotor dzisiaj powiedzial ze moja część praktyczna jest super i czeka na gotową pracę

[sweetmint]

.

[visionAM]

Napisane przez Arsonist

Uwaga, chwalę się: pojechaliśmy dziś z TŻ pokazać mu pierścionek, który mi się podoba i... kupiliśmy. Początkowo myślałam, że tylko ogólnie mu pokażę, co mi się podoba, ale znalazłam ten JEDEN JEDYNY pierścionek, w którym się zakochałam i to musiał być ten. No to TŻ stwierdził, że skoro już tam będziemy, to nie ma co czekać i kupujemy. Ale w domu pozwolił mi tylko ostatni raz się napatrzeć i schował, żebym jednak jakąś niespodziankę jeszcze miała.

Super
Widziałam linki z podobnymi pierścionkami i jest śliczny.

Napisane przez kejtiCe

To tak jak w owcy - takie patologiczne towarzystwo wszyscy spoceni, całuja się z byle kim na środku parkietu, nie da się przejść swobodnie.

Kiedyś byłam w Poznaniu u koleżanki i też trafiłam do Owcy strasznie tam było. Jakiś koleś złapał mnie za tyłek, inny przy barze wkładał mi pieniądze do rąk Ogólnie patologia.

Napisane przez sweetmint

I tu się pojawia moja rozkmina, która kładzie się cieniem na nasz związek. Jak można oświadczać się bez bukietu. Jak można nie uklęknąć, nie powiedzieć czegoś głębszego, czegokolwiek.

Po pierwsze - normalnie
Po drugie - to nie jest wątek dla Ciebie

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez fajita1

U mnie najdłużej miesiąc rozłąki bez żadnego spotkania. Tylko skype i smsy... tragedia. Byliśmy wtedy nawet nie rok razem i to była wielka próba, którą szczerze mówiąc ledwo przetrwaliśmy. A to był tylko miesiąc. Przy dłuższym okresie na pewno któreś z nas prędzej czy później by się poddało.

Tż po 5 miesiącach związku (i znajomości zresztą ) wyjechał mi na 3

[Agaczok]

Arsonist czekamy w takim razie na oświadczyny, to już pewnie lada moment

Napisane przez sweetmint

Pomocy

faktycznie, sytuacja wymagająca ratunku.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez visionAM

Po drugie - to nie jest wątek dla Ciebie

Mi też oświadczył się bez bukietu. Nie mam z tym problemu.

[klatka]

Napisane przez sweetmint

Pomocy

Powiedz, zeby teraz ci wyglosil podniosle wyznanie :-D
Kwiaty, plaze itp itd to nie wszystko a piekno tkwi w prostocie. Przykre ze nie potrafilas tego odczytac ;-)

[Icannotfly]

[kejtiCe]

O kurde, ja też nie dostałam kwiatów

[mansikkaa]

nie dostałyście bukietów? wasze zaręczyny nic nie warte