Zmiana kariery lub kierunku studiow

[CaliDreamin]

Ciekawa jestem, czy jeszcze ktoras z Was niedawno podjela taka decyzje, lub wlasnie sie nad tym zastanawia. Zrobilas zwrot o 180 stopni, z jednej drogi zawodowej na cos zuplenie innego? Z czego na co?

Moze zawsze chcialas studiowac dany kierunek ale powoli oswiecilo cie, i poszlas na cos innego?

Pozdrawiam.

[CaliDreamin]

Nikt??

[Bójka]

Napisane przez CaliDreamin

Nikt??

Ja
Na trzecim roku studiów uciekłam z nich, zaczęłam od początku studiować zupełnie coś innego. I jak na razie jestem baaardzo zadowolona i w końcu robie to co chcę

[szien]

Bójka gratuluję!!! ja zrobiłam to samo i nie żałuję... w sumie to żałuję tylko, że wcześniej się na to nie odwarzyłam inne studia, kompletnie innny kierunek i inny kraj

[cyn@monk@]

ja również należe do takich osób Zmieniłam kierunek studiów po roku. Wcześniej studiowałam coś zupełnie innego niż dziś i nie żałuje swojej decyzji, wręcz przeciwnie -jestem mega zadowolona

[narcy]

dziewczyny, a z jakiego kierunku na jaki zmieniłyście?

[carolinascotties]

ja uciekłam z handlu zagranicznego - na stosunki międzynarodowe

[szien]

z socjologii na uniwerku na biznes międzynarodowy na polibudzie w Finlandii

[Taverney]

myślę, że wiele z nas czeka takie przekwalifikowanie co najmniej kilka razy w ciągu życia.
Ja zrobiłam zwrot niedawno, bo pod koniec sierpnia, z politologii, w której i tak nie dostałabym pracy po skończonych studiach, przeżuciłam się na wojsko i nie żałuję. Myślę, że warto jest podejmować nowe, diametralnie różne wyzwania, więc życzę Wam powodzenia.

[szugarbejb]

O, wątek dla mnie

Historia mojego życia to jedne wielkie zwroty; największy - kilka tygodni temu. Wzięłam urlop dziekański po 3 latach studiowania prawa - i zaczęłam zarządzanie i marketing.
Z serii "prawo zawsze mogę skończyć ... kiedyś tam".

W tzw. międzyczasie studiowałam filologię angielską, stosunki międzynarodowe ...

Nie wiem co będzie jutro, zobaczę

[SiSleyS]

Temat wątku bardzo pasuje do mnie.

Jestem na 5 roku Architektury, studiuję na Politechnice Poznańskiej. Po 1. roku studiów wiedziałam, że nie będę pracować w zawodzie. Jednak studia chciałam skończyć, jestem osobą bardzo ambitną a wiele znajomych pytało mnie po co robić tak trudny kierunek jeżeli nie będę potem pracować jako architekt?
Otóż uważam, że nie wyobrażam siebie na innym kierunku studiów. Mam umysł ścisły z 'zapędami' humanistycznymi i artystycznymi- ale nie potrafię sprecyzować który przeważa.

Dla mnie architektura łączy w sobie sztuki plastyczne z naukami ścisłymi, piękno z techniką. Czyli coś dla mnie. Studia moje potraktowałam jako spełnienie pragnień związanych z tworzeniem pięknych i funkcjolanych rzeczy.

Właśnie zaczęłam pracować na stanowisku kierowniczym w kompletnie innej branży: finanse i bankowość. W życiu nie sądziłam, że tu 'wyląduję', ale uważam, że to tylko taki przystanek w mojej karierze. Cieszę się, że zaczęłam tę pracę (zwolniłam się z pracy w biurze projektowym gdy dowiedziałam się, że zostałam wybrana) ponieważ powoli zastanawiałam się co będzie jak skończę studiować- nie chciałam pracować jako architekt i spędzać połowy życia przed komputerem.
Architektura może być moją przyjemnością czy pasją ale nie pracą.


Podsumowując, jestem bardzo zadowolona ze swojej obecnej sytuacji, wiem czego chcę, do czego dążę; kończę studia z których nie ukrywam, że jestem dumna.
Wielu osobom nie mieści się w głowie to co ja zrobiłam, słyszę opinie takiego typu, że 'zmarnowałam 5 lat studiowania'.

Co ja na to?
Nic Jestem sczęśliwa i całkowicie zadowolona ze swojego życia

Cóż więcej potrzeba do szczęścia?

[Bójka]

Napisane przez narcy

dziewczyny, a z jakiego kierunku na jaki zmieniłyście?

z chemii na informatykę, a dokładniej na grafikę

[novakia]

a ja po roku, z technologii zywnosci na pedagogike zmienilam na to, bo nie mialam na co, a okazalo sie strzalem w dyche

[ufcio]

no a nie bałyscie sie? ze wam nie wyjdzie, ze nie dacie rady na studiach?
ja wiem, ze kto nie ryzykuje ten nie ma itp. ale przeciez to decyzja na jakis czas zycia/albo na całe.
no a skad wiedziałyscie ze to co robicie jest własnie tym? chyba ktos mnie rozumie?

[CaliDreamin]

ufcio:

Nigdy nie bedziesz wiedziala czy to jest wlasnie TO jezeli nie sprobujesz.

Wiekszosc studentow nie musi sie az tak stresowac tym czy wybralo wlasciwy kierunek. W dzisiejszym swiecie czlowiek rzadko pracuje w zawodzie ktorego sie uczyl. Wyjatkiem sa tradycyjne profesje jak medycyna, prawo, czy architektura: nadal trudno przez przypadek zostac lekarzem

Mam znajoma ktora skonczyla politologie a teraz prowadzi swoja spa, kolege ktory skonczyl inzynierstwo a robi kariere w telewizji. To nie sa wyjatki.
Przeksztalcanie sie i zmiany kariery robia sie coraz bardziej czeste, i tak bedzie w najblizszej przyszlosci, biorac pod uwage przyspieszane tempo zmian ekonomicznych i sociologicznych ktore przynosi nam globalizacja rynku pracy.
Dodam jeszcze ze nie biorac pod uwage powyzsze sprawy , czlowiek sam sie zmienia przez cale zycie i zawod ktory cie satysfakcjonowal kiedy mialas 20 lat nie musi spelniac tej roli gdy bedzies zmiala 40.

Mowiac o sobie:
Od dziecka wydawalo mi sie ze chce byc prawnikiem. Bylam osoba ktora uwielbiala wygrywac argumenty, ktora ekscytowal konflikt (cywilizowany ). Ale po trudniejszych przejsciach zyciowych doszlam do wniosku ze nie chce byc osoba do ktorej ludzie biegna gdy maja sprawe do zalatwienia ktora dla nich jest zbyt stresujaca (bo taka glownie jest rola prawnika). Zycie jest zbyt krotkie.

Te objasnienia doszly do mnie po tym, jak juz rozpoczelam prawo. (W usa najpierw konczy sie studia o dowolnym kierunku, a dopiero potem zdaje sie na kolejne 3 lata prawa, lub 4 lata medycyny).

Zanim skonczylam studia czulam (i to mocno) ze nie bede zadowolona w tym zawodzie. Ale ze jestem ambitna wydawalo mi sie ze nie chce sie "poddawac." A wiec skonczylam prawo i przepracowalam pare lat w tym zawodzie.

Mimo tego ze mialam niby prestizowa prace i bylam dobra w tym czym sie zajmowalam byly to chyba najbardziej nieszczesliwe lata mojego zycia. Organizm sie buntowal, non-stop chorowalam. Nareszcie posluchalam swojego serca i meza, ktory mnie przez caly czas namawial, i zwolnilam sie. Ani troche tego nie zaluje.

[Taverney]

Ufcio, kto nie próbuje nowych wyzwań, ten nic nie ma z życia,
trzeba iść do przodu, czasem oderwać się od tego, co się robiło, czego tu się bać? Jak nie wyjdzie, bo ma prawo nie wyjść, to trudno, ale się przynajmniej spróbowało

[layla_lbn]

Dziewczyny, jak ja Wam zazdroszcze odwagi .
Ja sie mecze, mecze sie starsznie na Politechnice
A umysl humanistyczno-matematyczny mam.
Zastanawiams ei wlasnie nad przejsciem na zaoczne+praca, ale srednio mi sie ta opcja podoba. Albo zrobie tylko inz, a mgr poczeka do "kiedys tam".
Nie wiem, co mam robic. Wiem jedno, strasznie sie mecze i nie wyobrazam sobie nastepnych...40 lat projektujac "rurki i instalacje" .

[szugarbejb]

Napisane przez ufcio

no a nie bałyscie sie? ze wam nie wyjdzie, ze nie dacie rady na studiach?
ja wiem, ze kto nie ryzykuje ten nie ma itp. ale przeciez to decyzja na jakis czas zycia/albo na całe.
no a skad wiedziałyscie ze to co robicie jest własnie tym? chyba ktos mnie rozumie?

Ja Ciebie rozumiem Nie, bać się nie bałam, czego się bać? Jeśli poradziłam sobie na prawie (chociaż - wbrew powszechnym stereotypom - prawo to ławty kierunek, tylko czasochłonny; nie ma nic trudnego w nauczeniu się na pamięć całego kodeksu - zajmuje to jedynie dużo czasu - między innymi dlatego podjęłam decyzję o urlopie, bo te studia zamiat rozwijać - "zwijały" mnie ) . Nie uważam też że decyzja o kierubku studiów to decyzja na całe życie. Od kiedy w Polsce dostosowano tryb kształcenia do standardów (czyli 3 + 2) mamy ogromny wybór - mogę zrobić licenjat z zarządzania i mgr z psychologii, a potem dr z filozofii. A potem mogę iść na medycynę A w międzyczasie studiować na Politechnice jako 2 kierunek

Ja wyznajęę zasadę "studiuję przy okazji ... robienia innych rzeczy" Uczę się 5 języków obcych (to moja pasja i mam zadolności ), mam fajną pracę, udzielam się na forum - i to mnie kształtuje. Studia mam ciekawe, ale nie detreminują one mojego życia.


[

quote=CaliDreamin;5574347]ufcio:

Nigdy nie bedziesz wiedziala czy to jest wlasnie TO jezeli nie sprobujesz.

Wiekszosc studentow nie musi sie az tak stresowac tym czy wybralo wlasciwy kierunek. W dzisiejszym swiecie czlowiek rzadko pracuje w zawodzie ktorego sie uczyl. Wyjatkiem sa tradycyjne profesje jak medycyna, prawo, czy architektura: nadal trudno przez przypadek zostac lekarzem

Ani troche tego nie zaluje.

Ja rezygnacji z prawa też nie

Napisane przez Taverney

Ufcio, kto nie próbuje nowych wyzwań, ten nic nie ma z życia,
trzeba iść do przodu, czasem oderwać się od tego, co się robiło, czego tu się bać? Jak nie wyjdzie, bo ma prawo nie wyjść, to trudno, ale się przynajmniej spróbowało

O to to

Napisane przez layla_lbn

Dziewczyny, jak ja Wam zazdroszcze odwagi .
Ja sie mecze, mecze sie starsznie na Politechnice
A umysl humanistyczno-matematyczny mam.
Zastanawiams ei wlasnie nad przejsciem na zaoczne+praca, ale srednio mi sie ta opcja podoba. Albo zrobie tylko inz, a mgr poczeka do "kiedys tam".
Nie wiem, co mam robic. Wiem jedno, strasznie sie mecze i nie wyobrazam sobie nastepnych...40 lat projektujac "rurki i instalacje" .

Weź urlop dziekański, idż do pracy i zastanów się co chcesz robić A jeśli już niedługo Ci zosatło do "inż" to przemęcz się a potem idź na inne studia, zastanów się dobrze i wybirze sobie ciekawe, ktore zrekompensują Ci wysiłki na POlibudzie

[cyn@monk@]

Napisane przez layla_lbn

Dziewczyny, jak ja Wam zazdroszcze odwagi .
Ja sie mecze, mecze sie starsznie na Politechnice
A umysl humanistyczno-matematyczny mam.
Zastanawiams ei wlasnie nad przejsciem na zaoczne+praca, ale srednio mi sie ta opcja podoba. Albo zrobie tylko inz, a mgr poczeka do "kiedys tam".
Nie wiem, co mam robic. Wiem jedno, strasznie sie mecze i nie wyobrazam sobie nastepnych...40 lat projektujac "rurki i instalacje" .

layla_lbn uważam, że robisz błąd męcząc się z czymś co Cie nie interesuje, czy zwyczajnie Ci się nie podoba. Ja po liceum nie miałam pojęcia jaki kierunek studiów sobie wybrać. Kiedy większość moich znajomych już się w tej kwestii zdeklarowała, ja byłam w kropce. Zdecydowałam się, że będę kontynuować to co zaczełam w liceum. Po kilku tygodniach od rozpoczęcia roku akademickiego wiedziałam, że ten kieurnek mi się nie podoba i nie wyobrażam sobie wykonywac takowej pracy w przyszłości. Od zawsze byłam jednak ambitna i brnęłam w tym co zaczęłam. Nie do pomyślenia było, zebym się poddała. Ale po roku miałam już tak dosyć, byłam tak zmęczona tymi studiami, zniszczyłam sobie zdrowie, wpadłam w depresje... Postanowiałam z dnia na dzień, że zrezygnuje ze studiów i złoże popiery na inny kierunek. Nawet w trakcie sesji nie poszłam na żaden egzmain. Stwierdziłam,że jeśli nawet nie dostanie się tam gdzie chcę to pójdę sobie na zaoczne i zacznę pracować. Na szczęście udało się! Dostałam się na wydział prawa administracji i ekonomii i nie żałuję, że taką decyzję podjęłam.
Na tą całą sytuację mam jedno zdanie, ja po prostu chcę żyć,a nie męczyć się życiem... Kieyd rezygnowałam ze studiów miałam 20 lat, ale moje koleżanki nawet po 3 latach studiowania potrafiły zrezygnować... Jestem młoda, całe życie przede mną, jeszcze mogę skończyć drugi fakultet, do niczego mi się nie spieszy. być moze jak skończe studia to będę pracowała w swoim kierunku, przynajmniej bardzo bym chciała, ale biorę pod uwagę, że zdecyduję się na zupełnie inną pracę

Jeśli jesteś faktycznie np. na 3 roku to szkoda rezygnować, zrób licencjat,a później zacznij coś nowego, coś co Cie interesuje, czym chciałabyś się w przyszłości zajmować

[anestet-ka]

też mam problemy z określeniem czego tak naprawdę chcę, dlatego studiuję dwa zupeeełnie różne kierunki a wiem, że to nie koniec, bo jeszcze jeden mi się umanił, tylko nie wiem kiedy go zacznę pewnie jak skończę te dwa, o ile je skończę
życie jest za krótkie, żeby się zastanawiać, trzeba wszystkiego próbować

[Aeterna]

Napisane przez szugarbejb

O, wątek dla mnie

Historia mojego życia to jedne wielkie zwroty; największy - kilka tygodni temu. Wzięłam urlop dziekański po 3 latach studiowania prawa - i zaczęłam zarządzanie i marketing.
Z serii "prawo zawsze mogę skończyć ... kiedyś tam".

W tzw. międzyczasie studiowałam filologię angielską, stosunki międzynarodowe ...

Nie wiem co będzie jutro, zobaczę

Napisane przez szugarbejb

Ja Ciebie rozumiem Nie, bać się nie bałam, czego się bać? Jeśli poradziłam sobie na prawie (chociaż - wbrew powszechnym stereotypom - prawo to ławty kierunek, tylko czasochłonny; nie ma nic trudnego w nauczeniu się na pamięć całego kodeksu - zajmuje to jedynie dużo czasu - między innymi dlatego podjęłam decyzję o urlopie, bo te studia zamiat rozwijać - "zwijały" mnie ) . Nie uważam też że decyzja o kierubku studiów to decyzja na całe życie. Od kiedy w Polsce dostosowano tryb kształcenia do standardów (czyli 3 + 2) mamy ogromny wybór - mogę zrobić licenjat z zarządzania i mgr z psychologii, a potem dr z filozofii. A potem mogę iść na medycynę A w międzyczasie studiować na Politechnice jako 2 kierunek

Ja wyznajęę zasadę "studiuję przy okazji ... robienia innych rzeczy" Uczę się 5 języków obcych (to moja pasja i mam zadolności ), mam fajną pracę, udzielam się na forum - i to mnie kształtuje. Studia mam ciekawe, ale nie detreminują one mojego życia.

Tak w ogóle, zaciekawiło mnie Twoje postępowanie. Raczej - w pozytywnym tego słowa znaczeniu (szczególnie te języki super brzmią).


Tylko co do wytłuszczonego , wszystko ładnie pięknie, ale dla mnie chwytanie wielu srok za ogon też nie jest zbyt dobre. Materiał na wielu kierunkach zdecydowanie wykracza poza 5 lat studiów , takie wszystkiego po trochu, to jednak też niewiele jednego.

[layla_lbn]

Napisane przez cyn@monk@

layla_lbn uważam, że robisz błąd męcząc się z czymś co Cie nie interesuje, czy zwyczajnie Ci się nie podoba. Ja po liceum nie miałam pojęcia jaki kierunek studiów sobie wybrać. Kiedy większość moich znajomych już się w tej kwestii zdeklarowała, ja byłam w kropce. Zdecydowałam się, że będę kontynuować to co zaczełam w liceum. Po kilku tygodniach od rozpoczęcia roku akademickiego wiedziałam, że ten kieurnek mi się nie podoba i nie wyobrażam sobie wykonywac takowej pracy w przyszłości. Od zawsze byłam jednak ambitna i brnęłam w tym co zaczęłam. Nie do pomyślenia było, zebym się poddała. Ale po roku miałam już tak dosyć, byłam tak zmęczona tymi studiami, zniszczyłam sobie zdrowie, wpadłam w depresje... Postanowiałam z dnia na dzień, że zrezygnuje ze studiów i złoże popiery na inny kierunek. Nawet w trakcie sesji nie poszłam na żaden egzmain. Stwierdziłam,że jeśli nawet nie dostanie się tam gdzie chcę to pójdę sobie na zaoczne i zacznę pracować. Na szczęście udało się! Dostałam się na wydział prawa administracji i ekonomii i nie żałuję, że taką decyzję podjęłam.
Na tą całą sytuację mam jedno zdanie, ja po prostu chcę żyć,a nie męczyć się życiem... Kieyd rezygnowałam ze studiów miałam 20 lat, ale moje koleżanki nawet po 3 latach studiowania potrafiły zrezygnować... Jestem młoda, całe życie przede mną, jeszcze mogę skończyć drugi fakultet, do niczego mi się nie spieszy. być moze jak skończe studia to będę pracowała w swoim kierunku, przynajmniej bardzo bym chciała, ale biorę pod uwagę, że zdecyduję się na zupełnie inną pracę

Jeśli jesteś faktycznie np. na 3 roku to szkoda rezygnować, zrób licencjat,a później zacznij coś nowego, coś co Cie interesuje, czym chciałabyś się w przyszłości zajmować

Napisane przez szugarbejb

J
Weź urlop dziekański, idż do pracy i zastanów się co chcesz robić A jeśli już niedługo Ci zosatło do "inż" to przemęcz się a potem idź na inne studia, zastanów się dobrze i wybirze sobie ciekawe, ktore zrekompensują Ci wysiłki na POlibudzie

Caly czas zastanawiam sie, co robic...co zrobic.
Wiem, tylko, ze musi byc to tylko i wylcznie moja decyzja.
Mysle, ze poki co "zrobie" inz, a pozniej "sie zobaczy", co dalej.
Moze mi sie moje studia nagle spodobaja, w co watpie, ale mysle, ze za duzo czasu, nerwow juz mi zjadly, zeby teraz z nich rezygnowac.
Juz mam czasem dosc myslenia o tym...
Dziekuje, dziewczyny, za rady, przemysle wszystko jeszcze jak znam zycie z 200 razy . Ale nie chcialabym podjac decyzji, ktorej pozniej bede zalowac.

[szugarbejb]

Napisane przez anestet-ka

też mam problemy z określeniem czego tak naprawdę chcę, dlatego studiuję dwa zupeeełnie różne kierunki a wiem, że to nie koniec, bo jeszcze jeden mi się umanił, tylko nie wiem kiedy go zacznę pewnie jak skończę te dwa, o ile je skończę
życie jest za krótkie, żeby się zastanawiać, trzeba wszystkiego próbować

Dokładnie o to chodzi

Napisane przez Aeterna

Tak w ogóle, zaciekawiło mnie Twoje postępowanie. Raczej - w pozytywnym tego słowa znaczeniu (szczególnie te języki super brzmią).

Tylko co do wytłuszczonego , wszystko ładnie pięknie, ale dla mnie chwytanie wielu srok za ogon też nie jest zbyt dobre. Materiał na wielu kierunkach zdecydowanie wykracza poza 5 lat studiów , takie wszystkiego po trochu, to jednak też niewiele jednego.

No właśnie ja dlatego tak żyję - żeby nie było jednego. Mnie jeden nie interesuje, mnie monotonia zabija. ja zbyt wieloma rzeczami się interesuję by robić jedno. Poza tym też nie jest tak, że wybieram kierunki absolutnie z dwóch końców świata i materiał strasznie wykracza poza moje możliwości. Teraz studiuję zarządzanie, gdzie z 5 przedmiotów 3 mam zaliczone (z prawa historię doktryn i wstep do prawoznawstwa, a z fil.ang psychologię), więc jest mi dość łatwo.

Nie rozumiem co masz na myśli pisząc "nie jest zbyt dobre". W jakim sensie nie dobre (a w jakim sensie złe ?), i dla kogo lub dlaczego ma być dobre lub nie?

Taka anegdotka. U nas we Wrocku na wydziale prawa jest profesor (nie będę wymieniać nazwiska ) , przemiły swoją drogą, którego kariera między innymi mnie zainspoirowała. Otoż jest on dr prawa, po obronie zaczął studiować filozofię i też ma dr, w międzyczasie studiował medycynę (3 lata) i psychologię (też 3 lata).

Mówi 6 językami (włącznie z laciną i greką).

I jest cudownym czlowiekiem

Zresztą, być moze jestem "skażona" genetycznie Mój Tata skończył budownictwo, architekturę, w międzyczasie Wyższą Szkołę Morską i ... przżył kilka miesięcy w więzieniu (działał w Solidarności). Trzymanie 5 srok za ogon więc mam chyba wer krwi

Mam też wielu przyjaciół, którzy studiują 2, 3 czasem 4 kierunki. (np,. jeden z najbliższych studiuje tu politologie i ze mna prawo, a zarzadzanie w danii ; i też zna 4 języki ).

Napisane przez layla_lbn

Caly czas zastanawiam sie, co robic...co zrobic.
Wiem, tylko, ze musi byc to tylko i wylcznie moja decyzja.
Mysle, ze poki co "zrobie" inz, a pozniej "sie zobaczy", co dalej.
Moze mi sie moje studia nagle spodobaja, w co watpie, ale mysle, ze za duzo czasu, nerwow juz mi zjadly, zeby teraz z nich rezygnowac.
Juz mam czasem dosc myslenia o tym...
Dziekuje, dziewczyny, za rady, przemysle wszystko jeszcze jak znam zycie z 200 razy . Ale nie chcialabym podjac decyzji, ktorej pozniej bede zalowac.

Więc najwyższy czas z nich zrezygnować. Bo i tak Twój wysiłek i zjedzone nerwy nie będą potem powodem do dumy i satysfakcji (co z tego że wybudowałaś dom, skoro jest brzydki i nie da się w nim mieszkać ).
Poza tym tak jak móiwę - na studia zawsze można wrócić (są wieczorowe, zaoczne itd.)

[CaliDreamin]

szugarbejb

Widze ze mamy nieco podobne podejscie do nauki: mnie tez wszystko ciekawi.
Zanim poszlam na prawo, skonczylam politologie (powyzszym poscie pisalam na temat struktory tutejszego systemu nauki). Podczas tej politologi robilam taki niby pod fakultet z psychologi. Oprucz tego chodzilam na zajecia z rosyjskiego i literatury rosyjskiej, ktora do dzisaj kocham.

Nie zaluje nawet tego prawa, nie byly to zmarnowane lata. Tutejszy system prawa jest oparty na angielskim systemie, rozni sie od tego ktory panuje w kontynentalnej europie. Raczej nie wkuwasz na pamiec paragrafy tylko czytasz (cholernie duzo) predensow i uczys sie wyciagac z ich wnioski i konstruowac argumenty na nich oparte. Troche bardziej kreatywne to jest i zawsze sie przyda.

Teraz zapisalam sie na kurs instruktora pilates, ktory trwa 8 miesiec.
W brew pozorom certyfikacja w tej dziedzinie nie jest taka wolna amerykanka jak np miano "personal trainer," wymaga troche nauki.
Gdy skoncze, che udzielac prywatne lekcje (bo w hollywood z tym sie wiaza wieksze $$) oraz zachaczyc sie w gabinecie fizjoterapii i rehabilitacji. Po roku planuje rozpoczac studia w tym wlasnie kierunku. I na tym chce sie juz zatrzymac

[ana_gabi]

.

[Kamnicanka]

no właśnie.. ja studiuję 2 i czasami mam wszystkiego dość.
A z tymi 10 kierunkami, to niby fajnie, ale tak całe życie studiować??
A co z założeniem rodziny, dorobieniem się czegoś w życiu??
Potem obudzimy się w wieku 40 lat i dojdziemy do wniosku, że jesteśmy specjalistami od niczego...Bo kariera powinna chyba być pionowa - czyli doskonalimy się w jednej dziedzinie, zdobywamy coraz wyższe szczeble. To chyba lepsze niż być tylko kolekcjonerem tytułów?

[WioletaM]

Praca nauczyciela to było moje marzenie od dzieciństwa. Skończyłam studia pedagogiczne i stwierdziłam, że ta praca nie jest dla mnie. Pracuję w biurze wiele lat i to jest to co uwielbiam robić. Do pracy chodzę z przyjemnością, chcociaż bywało bardzo ciężko.