Kiedy facet powinien wyprowadzić się od rodziców?

[aer]

Wg mnie to zalezy.
Jak wynajmowalam pokoj w wawie mialam wspolokatora, ktoremu matka lub kochanka przywozily obiady i sprzataly pokoj/mieszkanie, gdy byl jego tydzien. i czy to jest samodzielnosc? co z tego, ze nie mieszkal z rodzicami jak matka dalej kolo niego tanczyla?

Z drugiej strony mam przyklad mojego brata - do niedawna mieszkal z mama (to mama sie wyprowadzila, brat zostal w domu). od kiedy zaczal zarabiac dokladal sie polowe do rachunkow, jedzenie robil i kupowal sobie sam ze wzg na inna diete, sprzata, pierze, robi zakupy etc. byl tez okres kiedy sam utrzymywal siebie i mame.
i moze nie jestem obiektywna, ale ostatnia rzecza ktora mozna o nim powiedziec to, ze jest mamisynkiem.

PS. dla mnie to niewyobrazalne, zeby pracujace dziecko mieszkajace z rodzicami nie dokladalo sie do rachunkow. w moim otoczeniu to normalna sytuacja.

[201607211025]

Znam kilku mężczyzn, którzy wyprowadzili się od rodziców i żaden się nie usamodzielnił ani nie dojrzał, przeciwnie. Zachowują się jak burki zerwane ze smyczy, balangi, wyjścia, a rodzice i tak dadzą pieniądze i pierogi.

[findsomething]

Napisane przez beautyq

Znam kilku mężczyzn, którzy wyprowadzili się od rodziców i żaden się nie usamodzielnił ani nie dojrzał, przeciwnie. Zachowują się jak burki zerwane ze smyczy, balangi, wyjścia, a rodzice i tak dadzą pieniądze i pierogi.

Ale co to ma za znaczenie jacy oni są z charakteru, obycia?
Chodzi o to, aby pewien pułap wiekowy mężczyzn był samodzielny finansowo i mieszkaniowo - a potem dopiero z tego pułapu odsiewasz według zaradności i charakteru.

Mieszkanie w malutkim pokoiku oddzielnie od rodziny jest lepiej widziane niż przy rodzicach... ponieważ świadczy o tym, że mężczyzna CHCIAŁ zmienić otoczenie, chciał sam "walczyć" o swoje życie... Sam fakt, że zrezygnował z propozycji mamy "zostan w domu, dołożysz się", swiadczy o nim fenomenalnie i to jest właśnie ten argument mówiący że MĘŻCZYZNA mieszkający sam jest atrakcyjniejszy. Bo nie chciał sobie iść na łatwiznę. Ludzie na studiach mieszkają już sami, kończą je i dalej wynajmują choćby pokoiki bez względu na to ile zarabiają.

Na tle takich ludzi męzczyzna mieszkający u rodziców wypada bardzo blado... chodzi o ten honor, determinacje, motywację by się rozwijać, by zmienić pracę na lepiej płatną, by szukać samodzielnie rozwiązań pozwalających zarabiać lepiej i więcej odkładać. To jest wyznacznik pewnego rodzaju samodzielności i zaradności życiowej, poziomu motywacji i odwagi, poświęcenia się dla przyszłych efektów.

[af096d25f0cf772bc51ba27debbec984bc7420f7]

Kiedy mu się zechce stać samodzielnym bądź kiedy rodzice już nie będą na niego chcieli łożyć? Co komu do tego...
Jeśli zaś pytanie brzmi kiedy TWÓJ facet albo ktoś kto ma nim być powinien się wyprowadzić to zależy już tylko od Ciebie. A raczej od niego. Ty decydujesz czy Ci to pasi czy nie.

[artisti]

Napisane przez findsomething

Ale co to ma za znaczenie jacy oni są z charakteru, obycia?
Chodzi o to, aby pewien pułap wiekowy mężczyzn był samodzielny finansowo i mieszkaniowo - a potem dopiero z tego pułapu odsiewasz według zaradności i charakteru.

Mieszkanie w malutkim pokoiku oddzielnie od rodziny jest lepiej widziane niż przy rodzicach... ponieważ świadczy o tym, że mężczyzna CHCIAŁ zmienić otoczenie, chciał sam "walczyć" o swoje życie... Sam fakt, że zrezygnował z propozycji mamy "zostan w domu, dołożysz się", swiadczy o nim fenomenalnie i to jest właśnie ten argument mówiący że MĘŻCZYZNA mieszkający sam jest atrakcyjniejszy. Bo nie chciał sobie iść na łatwiznę. Ludzie na studiach mieszkają już sami, kończą je i dalej wynajmują choćby pokoiki bez względu na to ile zarabiają.

Na tle takich ludzi męzczyzna mieszkający u rodziców wypada bardzo blado... chodzi o ten honor, determinacje, motywację by się rozwijać, by zmienić pracę na lepiej płatną, by szukać samodzielnie rozwiązań pozwalających zarabiać lepiej i więcej odkładać. To jest wyznacznik pewnego rodzaju samodzielności i zaradności życiowej, poziomu motywacji i odwagi, poświęcenia się dla przyszłych efektów.

Hm, a który facet jest bardziej samodzielny i HONOROWY, który mieszka z rodzicami utrzymuje się sam i dokłada jeszcze im do opłat, czy ten który wyprowadził się na studia do wynajętego pokoiku i opłaca go z pieniędzy rodziców i bierze od nich jeszcze na wyżywienie, odziez i rozrywki?

[Eryk_94]

Napisane przez zdradzo

Nie rozumiem zbytnio argumentu "po co płacić za pokój 500 zł, skoro mogę odkładać na konto"-serio? Czyli zarabiając jakieś tam pieniądze w porządku jest mieszkać dalej u rodziców na krzywy ryj?

A jeśli moi rodzice są dość zamożni i nie potrzebne im te moje 500 zł, bo nawet jakbym im dał to i tak powędruje to na konto oszczędnościowe, to też jest to na krzywy ryj ?

A z tym honorem w kwestii wyprowadzki, to już chyba przesada. Honorowe to było w XVII wieku nie dźgnięcie szablą przeciwnika gdy ten się wywalił o kamień podczas pojedynku i pozwolenie by wstał, aby kontynuować walkę, a nie wynajęcie pokoju w akademiku

[Pigeons]

Napisane przez Eryk_94

A jeśli moi rodzice są dość zamożni i nie potrzebne im te moje 500 zł, bo nawet jakbym im dał to i tak powędruje to na konto oszczędnościowe, to też jest to na krzywy ryj ?

A co ma jedno do drugiego?
Jak sklep zarabia to też można brać z niego towary bez płacenia?

To już sprawa Twoich rodziców co zrobią z pieniędzmi. Mogą przelać na konto oszczędnościowe albo wyłożyć sobie tapetę z banknotów w łazience. Tobie nic do tego.

[201607211025]

Napisane przez Pigeons

A co ma jedno do drugiego?
Jak sklep zarabia to też można brać z niego towary bez płacenia?

To już sprawa Twoich rodziców co zrobią z pieniędzmi. Mogą przelać na konto oszczędnościowe albo wyłożyć sobie tapetę z banknotów w łazience. Tobie nic do tego.

Nie wszyscy rodzice chcą brać pieniądze od dzieci.

[Pigeons]

Napisane przez beautyq

Nie wszyscy rodzice chcą brać pieniądze od dzieci.

Ale to nadal ich wybór a nie "nawet jakbym dał to przeleją na konto oszczędnościowe " - więc po co dawać?

[gingerheart]

Napisane przez Eryk_94

A jeśli moi rodzice są dość zamożni i nie potrzebne im te moje 500 zł, bo nawet jakbym im dał to i tak powędruje to na konto oszczędnościowe, to też jest to na krzywy ryj ?

Jasne, że tak. I potem z takich jak Ty wyrastają w 99% nieporadne życiowo piczki co to im rodzice musza wszystko załatwić, począwszy od pracy skończywszy na żonie.

[Eryk_94]

Napisane przez gingerheart

Jasne, że tak. I potem z takich jak Ty wyrastają w 99% nieporadne życiowo piczki co to im rodzice musza wszystko załatwić, począwszy od pracy skończywszy na żonie.

Po pierwsze to nie życzę sobie, żebyś mnie obrażała, mówiąc "z takich jak ja", bo ja Ciebie nie obrażałem w swoich wypowiedziach.
Po drugie, kolejny raz jedziesz stereotypami. Wygląda to tak jakby jakiś maminsynek mocno zalazł Ci za skórę i teraz masz uraz i wszystkich facetów mieszkających z rodzicami mierzysz jedną miarą (to tylko moja sugestia, mogę się mylić, ale tak to wygląda)
Nie sądzę bym wyrósł na zacytuję - nieporadną piczkę, bo już dawno potrafię sam sobie wszystko załatwić, zarówno pracę w wakacje, jak i mniejsze codziennie rzeczy, a przy "wyborze" dziewczyny nigdy nie sugeruję się niczyim zdaniem i odczuciami poza moimi własnymi więc pudło
Widzę, że niektóre kobiety oczekują faceta który będzie mieszkał sam, czyli będzie miał na tyle dobrą wypłatę, że będzie go stać na samodzielny wynajem i normalne życie, i to najlepiej jeszcze w czasie studiów, albo tuż zaraz po, do tego będzie w domu prał, prasował, sprzątał, gotował, robił remont, a z rodzicami najlepiej miał kontakt raz w roku na wigilię i to najlepiej listowny żeby się przypadkiem w niczym nie mógł poradzić mamusi

A co do tych 500 zł to aha, czyli mam nie odkładać na samochód, tylko płacić za akademik bo... no właśnie, bo ? bo wg niektórych kobiet jestem niehonorową piczką a potem narzekają, że jak to tak facet że auta nie ma, autobusem z nim jeździć ?

w ogólę facet powinien mieć chatę, auto, powinien to, tamto, owo, przypominam że jest równouprawnienie, o które same walczyłyście

[397c2675f3cdfd9a8d969495a6edd4aafb32f2d2_655aa1f83943f]

Napisane przez gingerheart

Jasne, że tak. I potem z takich jak Ty wyrastają w 99% nieporadne życiowo piczki co to im rodzice musza wszystko załatwić, począwszy od pracy skończywszy na żonie.

A ten wniosek wysunęłaś skąd?

Napisane przez findsomething

Na tle takich ludzi męzczyzna mieszkający u rodziców wypada bardzo blado... chodzi o ten honor, determinacje, motywację by się rozwijać, by zmienić pracę na lepiej płatną, by szukać samodzielnie rozwiązań pozwalających zarabiać lepiej i więcej odkładać. To jest wyznacznik pewnego rodzaju samodzielności i zaradności życiowej, poziomu motywacji i odwagi, poświęcenia się dla przyszłych efektów.

Czy to wciąż wątek o tym, kiedy facet powinien się wyprowadzić?

[gingerheart]

Napisane przez Eryk_94

Po drugie, kolejny raz jedziesz stereotypami. Wygląda to tak jakby jakiś maminsynek mocno zalazł Ci za skórę i teraz masz uraz i wszystkich facetów mieszkających z rodzicami mierzysz jedną miarą (to tylko moja sugestia, mogę się mylić, ale tak to wygląda)

Owszem, mylisz się, mi osobiście nie zalazł za skórę ale jak obserwuje misiaczków kumpeli to mam załamke.

---------- Dopisano o 21:28 ---------- Poprzedni post napisano o 21:23 ----------

Napisane przez Eryk_94

A co do tych 500 zł to aha, czyli mam nie odkładać na samochód, tylko płacić za akademik bo... no właśnie, bo ? bo wg niektórych kobiet jestem niehonorową piczką a potem narzekają, że jak to tak facet że auta nie ma, autobusem z nim jeździć ? :

A tak na marginesie to dla mnie mieszkanie w domu czy mieszkanie w akademiki za hajs rodziców to niewielka różnica. W dalszym ciągu nie za swoje, w sumie temat źle sformułowałam bo powinien raczej brzmieć "KIEDY FACET POWINIEN SIE USAMODZIELNIĆ". Nie ma nic złego w tym jak studiuje DZIENNIE (pod warunkiem, że jakiś rozsądny kierunek) i rodzice go utrzymują, ale zarabianie własnych pieniędzy i nie daj Boże nie studiowanie jeszcze i mieszkanie na krzywy ryj w domu u rodziców to juz przegięcie (nie bije do Ciebie bo nie znam sytuacji)

---------- Dopisano o 21:30 ---------- Poprzedni post napisano o 21:28 ----------

[1=397c2675f3cdfd9a8d96949 5a6edd4aafb32f2d2_655aa1f 83943f;56364463]A ten wniosek wysunęłaś skąd?

Z obserwacji.

[eemilka]

Wg mnie nie ma znaczenia kiedy powinien się wyprowadzić, tylko czy ma jakiś konkretny i realny plan na przyszłość.
Mam szwagra (28 lat), który edukację skończył na szkole średniej. Wyprowadził się pierwszy raz rok temu (do nowej dziewczyny). Jak mieszkał z rodzicami potrafił wykrzyczeć teściowej "bo się wyprowadzę".
Na jej miejscu zabiłabym go śmiechem.

Wysłane z mojego D6503

[elvegirl]

Napisane przez gingerheart

Nie ma nic złego w tym jak studiuje DZIENNIE (pod warunkiem, że jakiś rozsądny kierunek)(...)

A o jakości owego kierunku decyduje kto? Ewentualna kandydatka na przyszłą partnerkę?

---------- Dopisano o 22:44 ---------- Poprzedni post napisano o 22:43 ----------

Napisane przez eemilka

Na jej miejscu zabiłabym go śmiechem.

A ona jak reagowała?

[eemilka]

Napisane przez elvegirl

A o jakości owego kierunku decyduje kto? Ewentualna kandydatka na przyszłą partnerkę?

---------- Dopisano o 22:44 ---------- Poprzedni post napisano o 22:43 ----------


A ona jak reagowała?

Nie odpowiedziała, ale tutaj bardziej chodziło o Teścia, który zawsze tłumaczył go słowami "Dajcie X spokój, ma jeszcze czas".
Moim zdaniem krzywdził tym syna.

Wysłane z mojego D6503

[elvegirl]

Napisane przez eemilka

Nie odpowiedziała, ale tutaj bardziej chodziło o Teścia, który zawsze tłumaczył go słowami "Dajcie X spokój, ma jeszcze czas".
Moim zdaniem krzywdził tym syna.

Pytanie czym go skrzywdzili - pozwoleniem na mieszkanie tyle czasu ze sobą, czy ogólnym pobłażaniem dziubaskowi na każdym możliwym kroku?

[eemilka]

Napisane przez elvegirl

Pytanie czym go skrzywdzili - pozwoleniem na mieszkanie tyle czasu ze sobą, czy ogólnym pobłażaniem dziubaskowi na każdym możliwym kroku?

Dokładnie tym drugim. Nie rozpisałam się, dlatego można różnie wywnioskować. Zarabiał nieźle, ale rodzice nawet mu fajki kupowali, nie wspominając o ubraniach. Obecnie spłacają kredyt, który wzięli dla niego, by pomóc mu wyjść z tarapatów.
Jeśli chodzi o tą wyprowadzkę, to miał kilka lat dziewczynę i zero planów. Zostawiła go w końcu, "bo to zła kobieta była".

Wysłane z mojego D6503

[elvegirl]

Idealny przykład rodziny, w której nawet wyprowadzka na inny kontynent nie sprawi, że jaśnie hrabiątko się usamodzielni

[Sophia12]

Mężczyzna jak się wyprowadza to znaczy że jest mężczyzną, dopóki mieszka z rodzicami/teściami to jest moim zdaniem wciąż chłopiec. Nawet jak po ślubie, w domu z oddzielnym wejściem itd ale mieszka z rodzicami czy teściami i choćby ci rodzice byli nie wiem jak sensowni to moim zdaniem świadczy to o niedojrzałości emocjonalnej, takim lęku albo braku umiejętności wzięcia na siebie odpowiedzialności za bycie mężczyzną. Tak ja to widzę

[gingerheart]

Napisane przez elvegirl

A o jakości owego kierunku decyduje kto? Ewentualna kandydatka na przyszłą partnerkę?

Tak zwany zdrowy rozsądek .

[michal100]

Wg badań Eurostatu i GUS-u 44% młodych polaków (25-34 lata) mieszka z rodzicami. Czyli prawie połowa to maminsynki lub mamincórki. A więc to nie jest ewenement tylko znacząca zbiorowość.
Sprawa czasu, w którym ktokolwiek powinien się wyprowadzić od rodziców jest indywidualną decyzją każdej jednostki i żadne uniwersalne rozwiązanie typu "wyprowadź się,gdy zaczniesz studia" nie jest idealne. Każdy jest indywidualistą i każdy ma prawo decydować o swoim życiu sam i w zgodzie z własnym światopoglądem.
Jeśli ktoś ma nawet i 40 lat i nadal mieszka w domu rodzinnym to jest to wciąż jego suwerenna decyzja, która nie musi się komukolwiek podobać.
PS.
Zaradność i samodzielność to przynajmniej w naszym kraju nie są póki co cechy pozwalające na osobiste spełnienie i realizację.
Przecież całym krajem niepodzielnie rządzi stary kawaler, mieszkający całe życie z rodzicami, nieposiadający prawa jazdy ani konta w banku. Czyli wypisz wymaluj nieudacznik,maminsynek, nieambitny i do tego samotny.
A jednak to on rządzi a nie ci ambitni,pracowici i samodzielni...

[elvegirl]

Napisane przez gingerheart

Tak zwany zdrowy rozsądek .

Acha.

[Lexie]

Napisane przez michal100

Wg badań Eurostatu i GUS-u 44% młodych polaków (25-34 lata) mieszka z rodzicami. Czyli prawie połowa to maminsynki lub mamincórki. A więc to nie jest ewenement tylko znacząca zbiorowość.
Sprawa czasu, w którym ktokolwiek powinien się wyprowadzić od rodziców jest indywidualną decyzją każdej jednostki i żadne uniwersalne rozwiązanie typu "wyprowadź się,gdy zaczniesz studia" nie jest idealne. Każdy jest indywidualistą i każdy ma prawo decydować o swoim życiu sam i w zgodzie z własnym światopoglądem.
Jeśli ktoś ma nawet i 40 lat i nadal mieszka w domu rodzinnym to jest to wciąż jego suwerenna decyzja, która nie musi się komukolwiek podobać.

Oczywiście. Przecież nie dyskutujemy tu o wprowadzeniu jakiegoś prawa nakazującego wyprowadzkę w wieku lat X, ani nie piszemy poradnika dla młodych ludzi "jak przeżyć swoje życie", tylko właśnie głównie o tym co nam się podoba a co nie To chyba oczywiste, że każdy wypowiada się za siebie? Jednym imponuje w jakiś sposób, że wyprowadzka będzie wczesna, innym to wisi, a inni uważają, że koło 30stki to już jednak czas na życie pod własnym dachem. Każdy może sobie suwerennie coś na ten temat myśleć i wypowiedzieć się w wątku, gdzie mamy pytanie o OPINIE.

Więc w czym problem? Skąd i po co te wywody co chwilę o "suwerennych decyzjach" i takich tam? Ktoś tu wpływa na czyjeś decyzje? Czemu niektórych tak gniecie, że jakaś anonimowa kobieta z forum napisała, że uważa, że wyprowadzka jak najwcześniej? To jej prawo, tak uważać.

PS. Zaradność i samodzielność to przynajmniej w naszym kraju nie są póki co cechy pozwalające na osobiste spełnienie i realizację.
Przecież całym krajem niepodzielnie rządzi stary kawaler, mieszkający całe życie z rodzicami, nieposiadający prawa jazdy ani konta w banku. Czyli wypisz wymaluj nieudacznik,maminsynek, nieambitny i do tego samotny.
A jednak to on rządzi a nie ci ambitni,pracowici i samodzielni...

Aha.
W takim razie proponuję przyjąć ten model (stary kawaler, kot, rodzice i reszta) i czekać na spływający z niebios sukces życiowy i szczęście

[Pigeons]

Napisane przez michal100

Wg badań Eurostatu i GUS-u 44% młodych polaków (25-34 lata) mieszka z rodzicami. Czyli prawie połowa to maminsynki lub mamincórki. A więc to nie jest ewenement tylko znacząca zbiorowość.
Sprawa czasu, w którym ktokolwiek powinien się wyprowadzić od rodziców jest indywidualną decyzją każdej jednostki i żadne uniwersalne rozwiązanie typu "wyprowadź się,gdy zaczniesz studia" nie jest idealne. Każdy jest indywidualistą i każdy ma prawo decydować o swoim życiu sam i w zgodzie z własnym światopoglądem.
Jeśli ktoś ma nawet i 40 lat i nadal mieszka w domu rodzinnym to jest to wciąż jego suwerenna decyzja, która nie musi się komukolwiek podobać.
PS.
Zaradność i samodzielność to przynajmniej w naszym kraju nie są póki co cechy pozwalające na osobiste spełnienie i realizację.
Przecież całym krajem niepodzielnie rządzi stary kawaler, mieszkający całe życie z rodzicami, nieposiadający prawa jazdy ani konta w banku. Czyli wypisz wymaluj nieudacznik,maminsynek, nieambitny i do tego samotny.
A jednak to on rządzi a nie ci ambitni,pracowici i samodzielni...

Przynajmniej wiesz jak skończysz gdy całe życie spędzisz z rodzicami Trochę kulą w płot ten argument.

[farmaceutka88]

Twój facet? Wtedy, kiedy Ty się wyprowadzisz i usamodzielnisz. Najlepiej, jeśli oboje odcinacie się od rodziców grubą kreską (finansowo i mieszkaniowo) i żyjecie na swoich warunkach, w osobnym mieszkaniu, płacicie za siebie i żyjecie ze sobą i dla siebie. Wg mnie to najzdrowszy układ, bo nikt nie ma do siebie pretensji.

Gorzej, gdy jedno jest samodzielne i chce wywlec drugie za uszy z domu rodzinnego. Oboje muszą być samodzielni. Wtedy nie ma kwasów.

Natomiast single niech robią co chcą. Jeśli nikomu nie przeszkadzają to wg mnie to nic zdrożnego. Każda rodzina ma inne zasady.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Strasznie tendencyjny jest ten wątek. Zaraz od mieszkania z rodzicami przejdziemy do wyboru "sensownych" studiów i tego, że od samego chcenia znajdzie się lepiej płatna praca.
I w sumie zaczynam współczuć tym, którzy zdecydowali się zostać z rodzicami (bo np. nie stać ich na wyprowadzkę, albo są singlami i nie chcą mieszkać sami). A już w ogóle to współczuję tym, którzy mieszkają "z" rodzicami, ale mają np. podzielony dom z osobnym wejściem lub świadomie chcą stworzyć dom wielopokoleniowy. Cóż to za niedorajdy i ciamajdy...

---------- Dopisano o 09:11 ---------- Poprzedni post napisano o 09:08 ----------

Napisane przez lexie

Więc w czym problem? Skąd i po co te wywody co chwilę o "suwerennych decyzjach" i takich tam? Ktoś tu wpływa na czyjeś decyzje? Czemu niektórych tak gniecie, że jakaś anonimowa kobieta z forum napisała, że uważa, że wyprowadzka jak najwcześniej? To jej prawo, tak uważać.

Jasne, że ma. Ale powtarzające się tu argumenty o niedojrzałości emocjonalnej, o tym, że ktoś sobie gaci nie umie uprać, czy ogarnąć mieszkania i zwalanie tego na to, że mieszka się z rodzicami jest trochę przerażające. To bardziej kwestia wychowania i toksyczności rodziców, no a to już temat na osobny wątek.
Już nie wspominając, że wątek tyczy się tylko facetów teoretycznie :P

[Lexie]

[1=bb410bd1fbb42d2edea92b1 ada01ce79bf3cfb02_603add0 278cd5;56379563]
Jasne, że ma. Ale powtarzające się tu argumenty o niedojrzałości emocjonalnej, o tym, że ktoś sobie gaci nie umie uprać, czy ogarnąć mieszkania i zwalanie tego na to, że mieszka się z rodzicami jest trochę przerażające. To bardziej kwestia wychowania i toksyczności rodziców, no a to już temat na osobny wątek.
Już nie wspominając, że wątek tyczy się tylko facetów teoretycznie :P[/QUOTE]

Mnie to jakoś bardzo nie dziwi.
Zwykle wśród ważnych cech, których szukają kobiety u facetów jest zaradność, samodzielność właśnie. A jak gość się wyprowadził, pracuje i żyje normalnie na własny rachunek (nie żre tynku ze ścian, tylko sobie normalnie egzystuje; nie żyje na koszt rodziców, tylko własny), to znaczy, że umie i zarobić na to normalne życie, i ma chęć być samodzielny i niezależny, miał do tego jakąś motywację.
Pewnie, może być samodzielny i zaradny, który mieszka z rodzicami, bo coś tam. Ale jednak często tacy panowie bywają maminsynkami albo jednostkami zupełnie niesamodzielnymi, więc automatycznie patrzy się na nich uważniej.

Jeśli weźmiemy grupę kobiet i grupę facetów, powiedzmy, że mowa o jakichś większych grupach, reprezentatywnych - to ile w tych grupach będzie kobiet, które od dziecka były wdrażane w prace domowe, a ilu będzie panów? Podejrzewam, że nadal występuje tu wyraźna dysproporcja z przewagą kobiet... Więc może stąd to przekonanie, że jak z rodzicami, to facet nic nie wie i nic nie umie.

Że można się nauczyć szybko jak włączyć pralkę czy zetrzeć kurze? Jasne, ale jak ktoś był wyręczany do 30-stki, to może się okazać, że wcale nie ma ochoty, bo przez te lata już nabrał wygodnictwa i przekonania, że ktoś inny powinien te kurze zetrzeć A rodzice wcale nie muszą od razu być toksyczni, wystarczy by byli nadopiekuńczy, albo by matka była wychowana w przekonaniu, że prace domowe to domena kobiet i nie zagania do tego synów ani męża. Mało takich?

Jak się wyprowadzą, to jednak coś tam zazwyczaj muszą robić, pomijając totalnie patologiczne jednostki, którym matka sprząta w ich własnym mieszkaniu, a dziewczyna obiadki przywozi

Poza tym jak kobieta sama się usamodzielniła, albo chce się wkrótce usamodzielnić, a widzi faceta, który nie chce, to może już na wstępie uznać, że ich życiowe plany i priorytety się nie pokrywają. A odwiedzanie się wzajemnie w domach rodziców, żeby razem w spokoju posiedzieć, pooglądać film czy pouprawiać seks w pewnym momencie przestaje bawić.
Człowiek z czasem dojrzewa, a w miarę dojrzewania rośnie zwykle potrzeba autonomii, szeroko pojętej. Mieszkanie w pokoiku u rodziców się z tym zwykle gryzie, bo, umówmy się, niewiele osób ma opcję "osobne piętro z osobnym wejściem i kuchnią".

Znam kilku facetów, którzy koło powiedzmy 30-stki nadal mieszkali/mieszkają z rodzicami.

Jeden, rzeczywiście, jest bardzo sensownym człowiekiem, który mieszkając z rodzicami pracował, dokładał się, coś oszczędzał i dużo się uczył, szkolił (choć prac domowych nie ogarnia szczególnie, prawdę mówiąc). Poznał kogoś, wyprowadził się, ożenił.

Inny jest niby dorosły, niby pracujący, ale mentalnie to trochę takie dziecko, trochę nadopiekuńcza matka, jemu na żadnej zmianie nie zależy na tyle, by działać w jej kierunku - nie sądzę by się kiedykolwiek wyprowadził z domu rodziców, bo chyba sam nie wierzy, że dałby radę ułożyć sobie inaczej życie. Bardzo go lubię, ale nigdy bym nie widziała w nim dobrego materiału na związek.

Trzeci, to dziwny przypadek, człowiek z potencjałem, jest inteligentny, ale też z jakimś dziwnym podejściem do życia. Studia rzucił, z pracy (całkiem niezłej nawet) zrezygnował, nie ma pomysłu na życie, gra w gry komputerowe i wie jak włączyć odkurzacz, bo mama każe Niby nie chce tak żyć, ale nie umie tego zmienić, albo brak mu motywacji.

Czwarty - z domu niedawno dosłownie wypchnęła go matka, kupując mu mieszkanie i po znajomości załatwiając pracę. U niego faktycznie, można się nabrać na domniemaną samodzielność, ale on sam w swoim życiu by nie zmienił nic. To ona zadziałała, bo jej nowy facet miał dość prawie 30-letniego chłopa w mieszkaniu.

No i jakoś mnie takie znane osobiście przypadki nie zachęcają do myślenia "no tak, mieszka z rodzicami, ale pewnie jest zaradny, ogarnięty, dojrzały".

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez lexie

No i jakoś mnie takie znane osobiście przypadki nie zachęcają do myślenia "no tak, mieszka z rodzicami, ale pewnie jest zaradny, ogarnięty, dojrzały".

Ja na szczęście nie znam takich przypadków, bo znani mi faceci (i kobiety!) są jakoś życiowo ogarnięte, i to niezależnie czy mieszkają samodzielnie, w dzielonym mieszkaniu/domu czy z rodzicami.

Może dlatego tak mnie to dziwi Po prostu nie spotkałam patologicznie nieogarniętego człowieka, bo to o czym wy piszecie to dla mnie jakaś chora sytuacja.

[GgochaA]

[1=bb410bd1fbb42d2edea92b1 ada01ce79bf3cfb02_603add0 278cd5;56383968]Ja na szczęście nie znam takich przypadków, bo znani mi faceci (i kobiety!) są jakoś życiowo ogarnięte, i to niezależnie czy mieszkają samodzielnie, w dzielonym mieszkaniu/domu czy z rodzicami.

Może dlatego tak mnie to dziwi Po prostu nie spotkałam patologicznie nieogarniętego człowieka, bo to o czym wy piszecie to dla mnie jakaś chora sytuacja.[/QUOTE]


Ja tak samo. Mam różnych znajomych, w tym takich, którzy do 35 roku życia mieszkali z rodzicami, ale w życiu nie słyszałam o przypadku kiedy ktoś taki nie umie włączyć pralki czy ogarnąć mieszkania. Ilekroć czytam o takich przypadkach (co ciekawe tylko na wizażu) jestem zdumiona że z przetarcia kurzy robi się takie niesamowite osiągnięcie, do którego można dojść tylko na drodze niezależności od rodziny. Bez jaj. Prać gacie i sprzątać to się człowiek uczy na pierwszych koloniach czy obozie - o ile nie nauczył się wcześniej.