Doktorat - sens robienia, rola społeczna, prestiż, zarobki

[XminorXlosX]

Napisane przez letitiah

1. Dla mnie doktorat to tylko etap przejściowy dla kogoś, kto ma ambicję na zostanie profesorem.
2. Zależy od towarzystwa.
3. Nie pytałam, nie zamierzam pytać - to też zależy od tego, gdzie wykładają (jeśli w ogóle wykładają).
5. Osoby z ambicją na prof. Oczywiście zdarzają się ludzie uciekający przed końcem studiów, ale oni daleko nie zajdą w zdobywaniu tytułu doktora.
6. Nie musi być pracownikiem uczelni, ale zazwyczaj jest. I oczywiście, że są przydatni również w innych biznesach - im ktoś ma wyższe wykształcenie, tym pracodawca lepiej postrzega taką osobę.
7. Robią habilitację, a później wspinają się jeszcze wyżej po drabinie stopni naukowych, więc radzą sobie całkiem nieźle.

Wydaje mi się, że każdy tu pisze jednak przez pryzmat swojego kierunku Studiując w branży budowlanej przyznaję, że zastanawiam się nad doktoratem-by móc brać udział w projektowaniu bardziej skomplikowanych i odpowiedzialnych konstrukcji i nie myślę wcale o habilitacjach etc

[Serena66]

Moim zdaniem sens robienia z tego jest taki jeżeli ktoś się interesuje daną dziedziną lub chce pracować na uczelni. Tak mi się kojarzy.
Ja się akurat nie decyduje na doktorat bo na praktykach miałam przyjemność poznać pewną panią co robi doktorat z literaturoznawstwa a pracuje ona w biurze rachunkowym i doktorat mi się kojarzy z tym a tego ja się nie dotknę ale ty to zrobisz. Takie gwiazdorzenie.

[letitiah]

Napisane przez XminorXlosX

Wydaje mi się, że każdy tu pisze jednak przez pryzmat swojego kierunku Studiując w branży budowlanej przyznaję, że zastanawiam się nad doktoratem-by móc brać udział w projektowaniu bardziej skomplikowanych i odpowiedzialnych konstrukcji i nie myślę wcale o habilitacjach etc

W Twojej branży to akurat może być przydatne w praktyce. Jednak są takie kierunki, którym doktorat umożliwia głównie (jeśli nie tylko) pracę na uniwerku. Np. ktoś mi dzisiaj opowiadał o znajomej, która zastanawia się nad doktoratem z kosmetologii

[XminorXlosX]

Napisane przez letitiah

W Twojej branży to akurat może być przydatne w praktyce. Jednak są takie kierunki, którym doktorat umożliwia głównie (jeśli nie tylko) pracę na uniwerku. Np. ktoś mi dzisiaj opowiadał o znajomej, która zastanawia się nad doktoratem z kosmetologii

Nie jestem do końca pewna co do materiału realizowanego na kosmetologii, ale czy to nie jest o np. składach kosmetyków? Może ktoś chce stworzyć własną linię kremów? Mimo wszystko w jakiś sposób staram się bronić doktorów pracujących w swoim zawodzie poza uczelnią, robienie pożytku dla ogółu ze swojej wiedzy no chyba, że doktoraty z jakichś bardzo humanistycznych nauk, po to, żeby mieć, to mnie dobija albo modny kołczing ja jednak jestem z przekonania typowo pragmatyczną osobą, moja wiedza musi się dać wykorzystać w sposób powodujący dla kogoś widoczne korzyści

[letitiah]

Napisane przez XminorXlosX

Nie jestem do końca pewna co do materiału realizowanego na kosmetologii, ale czy to nie jest o np. składach kosmetyków? Może ktoś chce stworzyć własną linię kremów? Mimo wszystko w jakiś sposób staram się bronić doktorów pracujących w swoim zawodzie poza uczelnią, robienie pożytku dla ogółu ze swojej wiedzy no chyba, że doktoraty z jakichś bardzo humanistycznych nauk, po to, żeby mieć, to mnie dobija albo modny kołczing ja jednak jestem z przekonania typowo pragmatyczną osobą, moja wiedza musi się dać wykorzystać w sposób powodujący dla kogoś widoczne korzyści

Tam jest bardzo dużo chemii, więc jest to przydatne, ale to chemia związana w zdecydowanie większej mierze z kosmetykami, więc po tym kierunku celować głównie (jeśli nie tylko ) w wytwarzanie kosmetyków, testowanie i inne laboratoryjne zabawy.
Ja właśnie planuję z humanistycznego kierunku, bo do ścisłego to mi dalej niż na Księżyc Ale wczoraj o tym myślałam i doszłam do wniosku, że jeśli jest się dr nauki humanistycznej, to praca kłania się tylko w edukacji, no bo jaki inny pożytek można z tego zrobić... I zgadzam się z Tobą, że zrobić, żeby mieć, to głupota. Dla mnie to jest świetna opcja, jeśli naprawdę się czymś interesujesz i chcesz mieć jak największą wiedzę z tej dziedziny (oczywiście pomijając wszystkie "co z zawodem?").
Kołczing to na szczęście nie kierunek studiów Ale chyba mu blisko...

[201703060948]

Napisane przez samotny_t

Jeszcze takie dwie kwestie mi przyszły do głowy:
- co sądzicie o robieniu doktoratu za granicą? warto? Z tego co ja wiem, polskie uczelni nie chcą zatrudniać ludzi z zagranicznymi dyplomami, konkursy są raczej ustawiane pod lokalnych, znanych kandydatów - spotkaliście się z tym?

- kim jest doktorant dla uczelni? Człowiekiem robiącym prawdziwe badania czy źródłem dotacji z ministerstwa?

Ja robiłam za granicą. W Polsce nigdy bym się nie zdecydowała - studiowałam i w PL i za granicą i poziom był dramatycznie różny.

W Polsce firmy boją się doktorów, bo sądzą, że będą im pyskowali i "wiedzieli lepiej". I w sumie, może mają ku temu pewne powody - w PL bardziej ceni się wtapianie się w tłum niż oryginalne myślenie. Jesteśmy jeśli o to chodzi raczej jak Hindusi niż Francuzi czy Niemcy.

Tyle, że języka się nauczysz.

[Paletka44]

W tym roku "zrobiłam" doktorat. Kosztowało mnie to bardzo dużo czasu i nie zaprzeczę, że korzystałam z pomocy rodziców. Z samego stypendium na pewno bym się nie utrzymała, ale uważam że było warto. Szukam teraz wydawcy, który mógłby opublikować moją pracę doktorską. Czytałam dobre opinie o PWN (publikujznami) oraz o wydawnictwie Adam Marszałek, ale czekam na odpowiedź na temat warunków. Boli mnie opinia, jakoby doktoranci mieli uciekać od dorosłości poprzez naukę Jeśli jakiś temat cię fascynuje, to chcesz go zgłębić i nie chodzi tu o literki przed nazwiskiem, ale o satysfakcję ze swoich badań.

[banshee_psimokiem]

Cześć, piszę do Was z prośbą o ocenę mojej sytuacji, podpowiedź, jak dobrze jest postąpić. Już raz bardzo mi pomogłyście w podjęciu trudnej decyzji i wiem, że jest tu dużo fajnych babek. Dostałam się na doktorat w SWPS w formie niestacjonarnej. Studia dość drogie, ale mam na nie odłożone pieniądze. Jestem aktywna zawodowo. Sęk w tym, że jak już się dostałam (nie było tak łatwo) to mam wątpliwości, po co mi doktorat. Zaczęłam czytać w necie, że to wymaga bardzo dużo pracy i ze doktorat zaocznie nie ma sensu. Dodam, że chodzi o doktorat z kulturoznawstwa (antropologia). Ukończyłam dziennikarstwo i kulturoznawstwo i drugi kierunek mnie wciągnął. Magisterkę broniłam dobre 5 lat temu. Mam wrażenie, że ten doktorat wymyśliłam po to, żeby się dowartościować (zarabiam dużo mniej niż mój mąż i w ogóle chyba mniej niż wszyscy). Czułam jakąś presję, że nie osiągnęłam w życiu nic dużego i że doktorat pchnie mnie jakoś do przodu. Uzewnętrzniam się przed Wami, bo na co dzień jestem skryta i wstydliwa wobec ludzi. Moje pytanie brzmi, czy doktorat rzeczywiście coś Wam dał? Czy trzeba być zdeterminowanym, zeby go skończyć i czy zaoczny ma sens? Czy da się pogodzić pracę na pełny etat i studia doktoranckie? Czy to będzie wyglądało tak, że nie będę miała na nic czasu? W ciągu najbliższych 2 lat chciałabym mieć pierwsze dziecko i nie wiem, jak dam sobie radę psychicznie z takim obciążeniem. Proszę Was o rady.

[megamag]

Jeśli planujesz jeszcze dziecko, to sobie daruj. Serio. Zapłacisz, a i tak nie będziesz miała czasu skończyć. Mam sporo znajomych, którzy zaczęli doktorat, i prawie wszyscy rzucili. Bo nie było czasu, bo praca, bo dzieci, bo kredyt. Na doktorat trzeba mieć czas, to nie jest coś, na co wystarczy godzinka po pracy albo jak dziecko śpi. Ze wszystkich znajomych doktorem będzie więc tylko jedna koleżanka, która nie ma dzieci i do tego mogła rzucić pracę, bo dostała spory grant na badania.

Druga kwestia to przydatność. Mnie też kusił doktorat z takich samych powodów jak Ciebie. Bo mogłabym wrócić do dziedziny, która mnie interesuje (językoznawstwa), no i mogłabym mieć to dr przed nazwiskiem. Tylko po co? Mojej sytuacji zawodowej to nie zmieni, nikt nie zacznie mi z tego powodu płacić więcej za tłumaczenia. Pracy na uniwerku nie dostanę, bo niż, studentów mało, to ledwo starcza godzin dla starej gwardii, a nawet jakbym mogła dostać, tobym nie chciała, bo uczenie studentów mnie nie interesuje. Czyli po zrobieniu doktoratu wróciłabym pewnie do punktu wyjścia.

Podsumowując, dużo kasy na doktorat, wątpliwe, czy skończysz przy nawale obowiązków, a Twoja sytuacja zawodowa po doktoracie się nie zmieni.

[carca]

Napisane przez banshee_psimokiem

Cześć, piszę do Was z prośbą o ocenę mojej sytuacji, podpowiedź, jak dobrze jest postąpić. Już raz bardzo mi pomogłyście w podjęciu trudnej decyzji i wiem, że jest tu dużo fajnych babek. Dostałam się na doktorat w SWPS w formie niestacjonarnej. Studia dość drogie, ale mam na nie odłożone pieniądze. Jestem aktywna zawodowo. Sęk w tym, że jak już się dostałam (nie było tak łatwo) to mam wątpliwości, po co mi doktorat. Zaczęłam czytać w necie, że to wymaga bardzo dużo pracy i ze doktorat zaocznie nie ma sensu. Dodam, że chodzi o doktorat z kulturoznawstwa (antropologia). Ukończyłam dziennikarstwo i kulturoznawstwo i drugi kierunek mnie wciągnął. Magisterkę broniłam dobre 5 lat temu. Mam wrażenie, że ten doktorat wymyśliłam po to, żeby się dowartościować (zarabiam dużo mniej niż mój mąż i w ogóle chyba mniej niż wszyscy). Czułam jakąś presję, że nie osiągnęłam w życiu nic dużego i że doktorat pchnie mnie jakoś do przodu. Uzewnętrzniam się przed Wami, bo na co dzień jestem skryta i wstydliwa wobec ludzi. Moje pytanie brzmi, czy doktorat rzeczywiście coś Wam dał? Czy trzeba być zdeterminowanym, zeby go skończyć i czy zaoczny ma sens? Czy da się pogodzić pracę na pełny etat i studia doktoranckie? Czy to będzie wyglądało tak, że nie będę miała na nic czasu? W ciągu najbliższych 2 lat chciałabym mieć pierwsze dziecko i nie wiem, jak dam sobie radę psychicznie z takim obciążeniem. Proszę Was o rady.

Doktorat to moje marzenie. Co prawda ja nie planuję dzieci, więc zastanawiam się nad podjęciem takich studiów, ale dopiero za 3-4 lata. W przyszłym roku kończę studia magisterskie. Spróbuj. Jeżeli poczujesz w trakcie robienia doktoratu, że nie dasz rady, to wtedy zrezygnujesz. Najważniejsze jest, abyś czerpała z takich studiów przyjemność

PS: Też myślę o studiowaniu na SWPS, ale o literaturoznawstwie.
Czyli mówisz (tak przy okazji), że ciężko jest się dostać? Dużo jest kandydatów na takie studia i koniecznie trzeba mieć jakiś dorobek naukowy?

[MissChievousTess]

Napisane przez carca

Doktorat to moje marzenie. Co prawda ja nie planuję dzieci, więc zastanawiam się nad podjęciem takich studiów, ale dopiero za 3-4 lata. W przyszłym roku kończę studia magisterskie. Spróbuj. Jeżeli poczujesz w trakcie robienia doktoratu, że nie dasz rady, to wtedy zrezygnujesz. Najważniejsze jest, abyś czerpała z takich studiów przyjemność

PS: Też myślę o studiowaniu na SWPS, ale o literaturoznawstwie.
Czyli mówisz (tak przy okazji), że ciężko jest się dostać? Dużo jest kandydatów na takie studia i koniecznie trzeba mieć jakiś dorobek naukowy?

Tak musisz mieć punkty za publikacje. tak naprawdę przed doktoratem trzeba wydać około 1000 zł na same konferencje by mieć te punkty, żeby się dostać. Stypendium jest dość niskie- ze 2000 zł. Ja też planuję, ale po tym jak popracuję i zarobię sobie i na luksus niskiego stypendium i na te konferencje i publikacje bo jednak wydatek nie mały. Mnie motywują wyłącznie zainteresowania badawcze w mojej dziedzinie i fakt, że jednak do takich badań dobrze mieć zespół badawczy, a nie robić je w pojedynkę, a to daje tylko uczelnia i większe programy badawcze opłacane z grantów. No ale żyć też jakoś i za coś trzeba, więc najpierw praca zarobkowa i proza życia, a potem aspiracje naukowe. Przynajmniej tak jest u mnie. Zresztą u moich znajomych i krewnych podobnie. Doktoraty w trakcie zawieszone na rzecz dorabiania się. Ja wolę nie zaczynać i zawieszać tylko oszczędzić na ten cel, zrobić krótką przerwę zawodowo i zrobić to raz, porządnie i sprawnie.

---------- Dopisano o 20:14 ---------- Poprzedni post napisano o 20:10 ----------

Co do dziecka i doktoratu- różnie bywa. Wiem, że są kobiety, które to godzą, ale jak uczelnia idzie im na rękę. A nie każda idzie. Bywa, że dziekani wprost straszą pracownice naukowe, że oni pracowników na macierzyńskim nie chcą. A doktorantki często mają sporo przydziału zajęć dydaktycznych. Ale wiem też, że np. parę moich znajomych przerwało już zaczęte doktoraty po urodzeniu dziecka. Tu trzeba znać siebie i mieć rozeznanie jaki jest klimat i sytuacja na danej uczelni.

[carca]

Dzięki za informację. Ja niestety nie mam na razie żadnych publikacji. Nie słyszałam, żeby na moim kierunku studenci publikowali artykuły. Moja jedna koleżanka brała tylko udział w konferencji parę miesięcy temu i teraz dostała się na doktorat.
Ja razie koncentruję się na magisterce, a potem chcę trochę popracować, bo na razie moje codzienne zajęcia od rana do wieczora nie pozwalają mi na to

Gdzie wy publikowałyście artykuły? Słyszałam coś o czasopismach punktowanych...

[Ally_Wu]

W sumie to mzoe zalezec mocno od kierunku, np. znajome z mojego roku robily doktorat mimo zerowych dokonań na polu naukowym.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

To bardzo zależy od dziedziny. U mnie (nauki biologiczne) prawie nikt nie zaczyna doktoratu mając publikacje. Dopiero podczas doktoratu się je pisze.

[carca]

A średnia ocen ze studiów bardzo się liczy?

[DolorAmet]

Napisane przez carca

A średnia ocen ze studiów bardzo się liczy?

Trzeba brać to w dwóch aspektach - możności kwalifikacji na studia doktoranckie oraz samej pozycji w tej rekrutacji na te studia. Tyczy się to studiów w formie stacjonarnej (i prawdopodobnie będzie się również tyczyć tych szkół doktorskich w aktualnym stanie prawnym, które będą prowadzone w trybie stacjonarnym).


Średnia nie ma, zwykle, znaczenia dla robienia doktoratu w formie eksternistycznej. Tu może być problem wtedy, jeśli będziesz trafiać na samych profesorów oraz doktorów habilitowanych, którzy będą krzywo zerkać na zbyt niską średnią i z tego powodu "nie wezmą Cię pod swoje skrzydła".



W pierwszym aspekcie średnia liczy się o tyle, że zwykle uczelnie wymagają dla samej możności brania udziału w procedurze rekrutacyjnej na dyplomie posiadania oceny nie niższej od oceny dobrej, a żeby chociaż tę ocenę dobrą na dyplomie mieć, to trzeba na studiach odpowiednią średnią z egzaminów wypracować, bowiem ocena z egzaminu magisterskiego i samej pracy roboty nie zrobi.


Przykładowo na UŚ ocenę "dobrą" na dyplomie otrzymasz mając średnią końcową równą 3.76 lub wyższą (a ta średnia końcowa ustalana na podstawie egzaminów na studiach, pracy magisterskiej oraz egzaminu magisterskiego), więc średnia końcowa 3.76 w ogóle umożliwi Ci startowanie w konkursie, aczkolwiek punktów w procedurze rekrutacyjnej za to wiele nie otrzymasz.



W drugim aspekcie, to im wyższa średnia, to tym więcej punktów w rankingu kandydatów i wyższa pozycja w tymże, a tym samym większe szanse na zakwalifikowanie się.

Miejsca na stacjonarnym doktoracie nie są z gumy, a tym bardziej w nowym stanie prawnym, który powinien zmniejszyć liczbę takich miejsc, więc naprawdę dobra średnia Ci nie tyle nie zaszkodzi, a wręcz bardzo pomoże.