Kiedy facet powinien wyprowadzić się od rodziców?

[gingerheart]

Napisane przez GgochaA

Ja tak samo. Mam różnych znajomych, w tym takich, którzy do 35 roku życia mieszkali z rodzicami, ale w życiu nie słyszałam o przypadku kiedy ktoś taki nie umie włączyć pralki czy ogarnąć mieszkania. Ilekroć czytam o takich przypadkach (co ciekawe tylko na wizażu) jestem zdumiona że z przetarcia kurzy robi się takie niesamowite osiągnięcie, do którego można dojść tylko na drodze niezależności od rodziny. Bez jaj. Prać gacie i sprzątać to się człowiek uczy na pierwszych koloniach czy obozie - o ile nie nauczył się wcześniej.

Mój ojciec w wieku 23 lat wyprowadził się z domu rodzinnego i wprowadził z moją mamą do wspólnego mieszkanie. Fakt, jest on złotą rączką, wszystkie remonty w domu sam zrobi, naprawi, zreperuje, w samochodzie części wymieni. ALE nie ma pojęcia gdzie w domu jest garnek bo tak go matka (czyli babcia) rozbestwiła a potem żona tradycje rozbestwienia kultywowała a teraz sobie w twarz pluje . I myślę sobie, że gdyby mój tatuś przez jakiś czas gdy był młody mieszkał sam to wiele by go nauczyło.

Praktycznie wszystko jest kwestią wychowania, ale myślę też, że nie łatwo swoje dzieci wychować mimo, że każdy (a przynajmniej taką mam nadzieje) chce dla swojego dziecka jak najlepiej.

Moi rodzice od dziecka starali się mnie wychować na odpowiedzialnego i zaradnego człowieka za co jestem bardzo im wdzięczna, bo mimo, że jestem jedynaczką z duuuużego domu, zawsze chciałam "iść na swoje" i dlatego nie moge zrozumieć, że facet nie chce i woli siedzieć u rodziców.

Dla mnie osoba, która mieszka z rodzicami nie jest i nie będzie nigdy osobą naprawdę dorosłą (o ile sie tymi rodzicami nie opiekuje). I to już abstrahując od płci. A mieszkanie z rodzicami i nie dokładnie się so rachunków to już kompletne przedszkole.

[michal100]

Napisane przez lexie

Oczywiście. Przecież nie dyskutujemy tu o wprowadzeniu jakiegoś prawa nakazującego wyprowadzkę w wieku lat X, ani nie piszemy poradnika dla młodych ludzi "jak przeżyć swoje życie", tylko właśnie głównie o tym co nam się podoba a co nie To chyba oczywiste, że każdy wypowiada się za siebie? Jednym imponuje w jakiś sposób, że wyprowadzka będzie wczesna, innym to wisi, a inni uważają, że koło 30stki to już jednak czas na życie pod własnym dachem. Każdy może sobie suwerennie coś na ten temat myśleć i wypowiedzieć się w wątku, gdzie mamy pytanie o OPINIE.

Więc w czym problem? Skąd i po co te wywody co chwilę o "suwerennych decyzjach" i takich tam? Ktoś tu wpływa na czyjeś decyzje? Czemu niektórych tak gniecie, że jakaś anonimowa kobieta z forum napisała, że uważa, że wyprowadzka jak najwcześniej? To jej prawo, tak uważać.





Aha.
W takim razie proponuję przyjąć ten model (stary kawaler, kot, rodzice i reszta) i czekać na spływający z niebios sukces życiowy i szczęście

Ja nie mam żadnego problemu z różnymi opiniami.
Jednak w niektórych wypowiedziach zamiast opinii pojawiło się wyliczanie cech osobowościowych typu brak ambicji itp. i to konkretnie do tych postów się odniosłem.
Ten przykład z wiadomo kim podałem jako gorzką ironię i w formie satyrycznej. Nie muszę na nic czekać,bo pewną stabilizację już osiągnąłem. Strzeliłaś ślepym nabojem.

---------- Dopisano o 02:42 ---------- Poprzedni post napisano o 02:37 ----------

Napisane przez Pigeons

Przynajmniej wiesz jak skończysz gdy całe życie spędzisz z rodzicami Trochę kulą w płot ten argument.

Cóż, jak widać można skończyć na szczytach władzy.
A argument dobry jak każdy inny - radzę mieć więcej poczucia humoru. Wieczna powaga jest smutna.

[Gregorius_]

Napisane przez lexie

Mnie to jakoś bardzo nie dziwi.
Zwykle wśród ważnych cech, których szukają kobiety u facetów jest zaradność, samodzielność właśnie. A jak gość się wyprowadził, pracuje i żyje normalnie na własny rachunek (nie żre tynku ze ścian, tylko sobie normalnie egzystuje; nie żyje na koszt rodziców, tylko własny), to znaczy, że umie i zarobić na to normalne życie, i ma chęć być samodzielny i niezależny, miał do tego jakąś motywację.
Pewnie, może być samodzielny i zaradny, który mieszka z rodzicami, bo coś tam. Ale jednak często tacy panowie bywają maminsynkami albo jednostkami zupełnie niesamodzielnymi, więc automatycznie patrzy się na nich uważniej.

Wiesz, to jest słaby argument. Znam dużo osób mieszkających samodzielnie i już gdzieś tak tydzień po wypłacie nie mają żadnych pieniędzy. Nie przeszkadza to im jednak przepierdzielać pieniądze na głupoty, 2-3 dniowe libacje alkoholowe itd.

Dla mnie to nie ma NIC wspólnego z zaradnością i samodzielnością. Powiedziałbym, że to wręcz gorzej niż ktoś kto ma jakiś plan, że np. odkłada pieniądze (mieszkając z rodzicami) przez dwa lata i coś tam z nimi zrobi.

====
Znamienne w takich tematach jest to, ze najbardziej "wymagające" i restrykcyjne są te, które same nic nie umieją ze sobą zrobić, i mieszkają cicho jak mysz pod miotła z rodzicami. Ewentualnie opcja nr dwa - wyprowadziły się (szczyt samodzielności), a teraz zęby w ścianę bo nie umieją na siebie zarobić.

I zaczyna się szukanie "zaradnego". (czyt. frajera, który z nimi by się spiknął).
Mało która z tych pań zdaje sobie sprawe z tego jak wybitnie przedmiotowe jest takie ocenianie...

Ja lubię takich "mądrych" posłuchać - same się dyskwalifikują

[kolorchabrow]

Jak tak czytam ten watek to smiac mi sie chce. Moim zdaniem to jest kazdego indywidualna sprawa. Nie rozumiem w czym jest lepszy
mezczyzna mieszkajacy samodzielnie od tego mieszkajacego z rodzicami (o ile doklada sie do oplat,jedzenia,sam tez sprzata). Juz kompletnie nie rozumiem czepiania sie mieszkania w domu wielorodzinnym. Jesli ktos jest rodzinny,doklada sie do utrzymania calosci to co komu do tego? Lepiej zeby wzial ktedyt na 30lat,jadl chleb z pasztetem dla jakis wyzszych celow? A w polowa domu z odzielnym wejsciem niech stoi pusta tak dla zasady? Jesli jest to duzy dom a nie mieszkanie w bloku to nie przesadzajmy z tym brakiem prywatnosci. Moj tz mieszka z rodzicami,studiuje dziennie,pracuje nornalnie,sprzata,gotuje jak ma czas,odklada na wesele? W czym jest gorszy od chlopaka wynajmujacego pokoj, za ktorego gotuje dziewczyna,je gotowe jedzenie,rodzice mu kase na mieszkanie daja? Juz nie robmy z mezczyzn takich fajtlap. Co to za filozofia rachunki poplacic, przeczytac przepis,uprac sobie brudne gacie? No tak ale jak ktos sie boi misiaczka spytac po 3latach czy chce miec slub i dzieci to ja sie nie dziwie,ze nie umie misiaczkowi powiedziec,ze teraz jest jego kolej zmywania naczyn i potem same wychowuja nastepne pokolenie takich wlasnie biednych,nieporadnych misiaczkow,co przeczytanie przepisu/instrukcji przewyzsza ich zdolnosciu umyslowe. To jest kwestia wychowania a nie mieszkania czy tez nie z rodzicami. Pisze tu oczywiscie o sytuacji kiedy rodzina jest normalna a nie jakas patologiczna.

[Lexie]

Napisane przez michal100

Ja nie mam żadnego problemu z różnymi opiniami.
Jednak w niektórych wypowiedziach zamiast opinii pojawiło się wyliczanie cech osobowościowych typu brak ambicji itp. i to konkretnie do tych postów się odniosłem.

W opinii wizażanki A facet mieszkający z rodzicami jest niezaradny albo mało ambitny. No, tak uważa, zabronisz jej? Może takich w życiu spotkała w życiu akurat.

Ten przykład z wiadomo kim podałem jako gorzką ironię i w formie satyrycznej. Nie muszę na nic czekać,bo pewną stabilizację już osiągnąłem. Strzeliłaś ślepym nabojem.

A widzisz tam takie "" na końcu?

Napisane przez Gregorius_

Wiesz, to jest słaby argument. Znam dużo osób mieszkających samodzielnie i już gdzieś tak tydzień po wypłacie nie mają żadnych pieniędzy. Nie przeszkadza to im jednak przepierdzielać pieniądze na głupoty, 2-3 dniowe libacje alkoholowe itd.

W dziwnym środowisku się może obracasz, skoro znasz wiele osób oddających się kilkudniowym libacjom
No, nie jest to przykład zaradnych ludzi, to prawda. Jest to przykład jakichś z lekka patologicznych ludzi.

Znamienne w takich tematach jest to, ze najbardziej "wymagające" i restrykcyjne są te, które same nic nie umieją ze sobą zrobić, i mieszkają cicho jak mysz pod miotła z rodzicami. Ewentualnie opcja nr dwa - wyprowadziły się (szczyt samodzielności), a teraz zęby w ścianę bo nie umieją na siebie zarobić.

Skąd wiesz?

Napisane przez kolorchabrow

Nie rozumiem w czym jest lepszy
mezczyzna mieszkajacy samodzielnie od tego mieszkajacego z rodzicami (o ile doklada sie do oplat,jedzenia,sam tez sprzata). Juz kompletnie nie rozumiem czepiania sie mieszkania w domu wielorodzinnym. Jesli ktos jest rodzinny,doklada sie do utrzymania calosci to co komu do tego? Lepiej zeby wzial ktedyt na 30lat,jadl chleb z pasztetem dla jakis wyzszych celow?

No, dla części kobiet może być lepszy. Bo np. one nie chcą mieszkać z rodzicami czy teściami, niezależnie od tego jak duży dom oni mają Więc chyba logiczne, że rozpatrując faceta pod kątem związku uznają, że lepszy ten, co się wyprowadził?

Dla jednych jest okej mieszkać całe życie z rodzicami, dla innych to jest nie do przyjęcia, bo np. mają potrzebę mieć własną, zupełnie prywatną przestrzeń, a mieszkając z rodzicami ta przestrzeń nie jest w ich odczuciu wystarczająco "własna", i tyle.

Poza tym tak piszesz, jakby były tylko opcje "mieszka z rodzicami" albo "wziął kredyt i żre tynk ze ścian". Są też ludzie, którzy wzięli kredyt i żyją zupełnie normalnie, bo im po prostu starcza.

[kolorchabrow]

Chodzilo mi o fakt krytykowania samego pomyslu,na partnera kazdy sobie wybiera kogo chce . Wiem,ze inne opcje istnieja,smieszy mnie tylko krytykowanie takich osob z zasady,ze kazdy musi byc nieporadnym maminsynkiem. Wiadomo,ze ludzie maja rozne priorytety ale ocenianie kogos kto nie ma byc naszym partnerem nie powinno nas obchodzic czy mieszka z matka czy z kim i nazywanie kogos takiego gorszym. Czytajac to forum stwierdzam,ze ludzie nie umieja ze soba rozmawiac. Nie chcesz mieszkac z facetem i jego rodzicami w przyszlosci? To o tym porozmawiajcie na poczatku ,jak widzicie wspolna przyszlosc a nie potem zalenie sie na forum,ze tesciowa zla,bo kapuste przyniosla. Chodzilo mi bardziej o takie podejscie : a slyszalas,ze syn Halinki sie zeni? Ale on taki niesamodzielny,jeszcze z nimi bedzie mieszkac i jeszcze chac mu do wesela dolozyc! Nie to co moj syn, studiuje, sam mieszka i sobie radzi! (Syn Halinki ma pietro i sie doklada,syn Krysi studiuje i Krysia ma co miesiac za wszystko placi,ale taki samidzielny! Skarpetki sobie upierze! )

[December12]

Panowie oburzeni, bo pewnie sami mieszkają z rodzicami... Poznałam ludzi którzy mieszkali na studiach z rodzicami i tacy którzy mieszkali sami i jest spora różnica. Jednak samodzielne mieszkanie uczy zaradności, dbania o swoje sprawy, coś tam ugotować i posprzątać trzeba itp. Sama wyprowadziłam się na studia i wiele mnie to nauczyło, usamodzielniłam się. Faceci mieszkający z rodzicami, których znam to typy Piotrusia Pana lub maminsynka. Jestem samodzielna i zaradna i mam prawo tego samego wymagać od faceta. A mieszkanie z rodzicami nawet w super dużym domu piętrowym to nadal ciągła kontrola - wiem, bo w takim domu się urodziłam, spięcia i frustracja spowodowana mieszkaniem ,,u kogoś" były na każdym kroku.

[kolorchabrow]

Wlasnie o to mi chodzi,ze na partnera kazdy sobie wybiera kogo chce i ustala kryteria jakie chce ale co to kogo powinno obchodzic w jaki sposob ktos mieszka? Poza tym swiat nie jest czarno-bialy. Ja mieszkam z tata i bratem, bo tylko jego mam i studiuje dziennie. Gdyby mi ktos powiedzial,ze jestem dziecinna,bo nie pojechalam do innego miasta studiowac (gdzie dobre uczelnie mam u siebie) i mieszkam w domu rodzinnym to bym go wysmiala w twarz. Oczywiscie najlepiej byloby zebym pojechala na 2 koniec polski, byla wiecznie wykonczona, bo musialabym studiowac dziennie i pracowac (zaocznie mojego kierunku nie ma),bo mojego taty nie byloby stac zeby mi kase dawac. (Uprzedzam,nie jestem nierobem,jak mam czas to pracuje i mam stypendium naukowe). Sama w domu robie wszystko,umiem gotowac,sprzatac. Smieszne byloby gdyby ktos sam utrzymywany przez rodzicow uwazal sie za bardziej doroslego odemnie tylko z tego powodu,ze mieszka ze wspolokatorami a sam bez umiejetnosci wstawienia pralki czy ugotowania czegos bardziej skomplikowanego niz ziemniaki i wyznajacy zasade za hajs matki baluj

[Lexie]

Ty jesteś studentką i masz pewnie 20-kilka lat, a nie 30-stkę na karku Studentów zwykle nie stać za bardzo na wyprowadzkę z domu na własną rękę, normalna sprawa.

[topdong]

Powiem szczerze, że sytuacja jest ekstremalnie trudna. No bo co tu zrobić:

1. Wyprowadzić się na siłę za młodego i iść na wynajem? Spoko, ale w wieku 24-25 lat budzisz się z zerowymi oszczędnościami na koncie (chyba, że zarabiasz w 3k lub lepiej i dasz radę odłożyć 800-1000 zł miesięcznie, w co wątpię w tym wieku) i bez pomocy rodziców lub pensji 3k+ jesteś skazany/a na wynajem.
2. Wyprowadzić się po studiach, ale wtedy trzeba mieć już coś odłożone jeśli mówimy o opcji własnego lokum. Inaczej skończy się tak jak w punkcie 1.
3. Wyprowadzić się później gdy już się coś na pewno odłoży, ale wtedy z kolei...brak samodzielności.



1. to opcja dla osób, które przyjeżdżają na studia lub mają fatalne relacje z rodzicami. W przeciwnym wypadku to jest spalenie 45-60k zł w przeciągu 5ciu lat studiów.

2. Moim zdaniem najlepsza opcja. Pora na samodzielność akurat po studiach. Ale aby to wykonać należało już coś robić na studiach. Nie wiem ile osób ogarnie pracę taką, aby odłożyć sobie te 50k wkładu własnego, chociaż może teraz starczy już 35-40k nie wiem. Tak czy siak to dalej kupa kasy. Ew. fajnie gdyby młody człowiek miał powiedzmy z 20-25k chociaż naskładane, resztę dostanie od rodziców tego wkładu i gogo kredyt na 25-30 lat. No właśnie kredyt - tylko czy go dostanie o ile nie jest programistą i nie ma pensji na start ok. 3k? Ile jest takich osób w wieku 25 lat, 10-15%?

_________________________ ________
Dane z GUS 2014 rok:

Poniżej 2776 zł ok. 5,2 mln osób 66%
Poniżej 3549 zł ok. 6,4 mln osób 80,5%

Czyli poniżej 3000 zł będzie ok. jakieś 75% osób.

Poniżej 3000 zł w wieku ok. 25 lat to będzie ekhm....85-90%, czyli zgodnie z moją estymacją.

_________________________ ________


Czasami się martwiłem, że trochę bardziej się nie pobawiłem za czasów studenckich, ale teraz jak czytam ten wątek to się cieszę z tego co robiłem i że sobie swoje uchomikowałem.

Napisane przez gingerheart

Moi rodzice sa bardzo normalni i mam z nimi super stosunki, jednak w wieku 19 lat postanowilam, ze chce wyprowadzic sie z domu i pracowac sama na siebie i zyc jak dorosly czlowiek.

Mieszkasz we własnym mieszkaniu kupionym za własne (a nie rodziców) pieniądze czy też od paru lat na wynajmie? Jeśli to pierwsze, to gratuluję pracy za min. 3.5-4.5k w wieku 19-24 lat, jesteś zapewne w top 3-5% zarabiających w kategorii ludzi w wieku ok. 25ciu lat Jeśli wynajem...to nie za bardzo masz się czym chwalić, że w wieku 2x lat wywaliłaś kilkadziesiąt tysięcy złotych na rzecz osoby wynajmującej, a dziś nie masz z tego nic. Poza satysfakcją, że jesteś samodzielna oczywiście

Napisane przez Gregorius_

Zamiast wydawać miesięcznie 1500 zł (czyli tyle ile np. wydaję teraz na mieszkanie), mieszkałem z nimi i wydawałem jakieś 400 zł. Po 5 latach studiowania to oznacza mniejsze wydatki o ... 60 tys zł (5 lat x 12 miesięcy x 1100 zł mniejsze wydatki - jedzenia jeszcze nawet nie liczę).

Otóż to. M.in. powód, dla którego czasami rodzice już woleliby pomóc i kupić (bądź pożyczyć) dziecku kasę na kawalerkę za dajmy 150k niż opłacać mieszkanie i przez 5 lat nabić komuś kabzę za 60k i nie mieć z tego nic.


@Eryk94
Wyglądasz na rozgarniętego faceta i odkładasz jak człowiek na samochód, nie to co te metro rurkowce na nowe bardziej obcisłe spodnie Samochód to wybitnie praktyczna rzecz, wiele uczy, życzę Ci jak najlepiej kolego!

Ps.: ja też nauczyłem się ogarniać na swoim po 2-3 miesiącach, teraz nawet zaczynam coraz chętniej gotować

[gingerheart]

Napisane przez topdong

Mieszkasz we własnym mieszkaniu kupionym za własne (a nie rodziców) pieniądze czy też od paru lat na wynajmie? Jeśli to pierwsze, to gratuluję pracy za min. 3.5-4.5k w wieku 19-24 lat, jesteś zapewne w top 3-5% zarabiających w kategorii ludzi w wieku ok. 25ciu lat Jeśli wynajem...to nie za bardzo masz się czym chwalić, że w wieku 2x lat wywaliłaś kilkadziesiąt tysięcy złotych na rzecz osoby wynajmującej, a dziś nie masz z tego nic. Poza satysfakcją, że jesteś samodzielna oczywiście

Wynajmuje bo... Troche ciezko byłoby mi mieszkać z rodzicami w Polsce i pracować + studiować w Monachium .
PS.: w tym roku kupuje z mężem mieszkanie w Polsce pod wynajem właśnie więc nie martw się o moją rozgarniętość

[December12]

Napisane przez topdong

Otóż to. M.in. powód, dla którego czasami rodzice już woleliby pomóc i kupić (bądź pożyczyć) dziecku kasę na kawalerkę za dajmy 150k niż opłacać mieszkanie i przez 5 lat nabić komuś kabzę za 60k i nie mieć z tego nic.

Pokój w akademiku w Warszawie - 300zł to max 15k na całe studia. Za to mieszkania nie kupisz Reszta to koszty które i tak trzeba ponosić, coś trzeba jeść i w coś się ubrać niezależnie czy mieszka się z rodzicami czy nie. Jak się podłapie pracę/dostanie stypendium to koszty samodzielnego życia tym bardziej nie są takie powalające. No, ale jasne. Zawsze można mieszkać z mamusią która wypierze i ugotuje synkowi.

[Kucias]

O co chodzi z tym hejtem na wynajem, nie pajemaje. To jakby mówić, czemu kupujesz tańsze ciuchy, możesz chodzić w ciuchach po tacie, a za odłożone kupisz sobie porządne za kilka stów sztuka xd.

Tak was boli ta strata pieniążków na wynajem? Czujecie jak pali wam się grunt pod nogami czy coś? To podejście brzmi strasznie niezdrowo.

[gingerheart]

Napisane przez Kucias

O co chodzi z tym hejtem na wynajem, nie pajemaje. To jakby mówić, czemu kupujesz tańsze ciuchy, możesz chodzić w ciuchach po tacie, a za odłożone kupisz sobie porządne za kilka stów sztuka xd.

Tak was boli ta strata pieniążków na wynajem? Czujecie jak pali wam się grunt pod nogami czy coś? To podejście brzmi strasznie niezdrowo.

Też tego nie czaje

[Lexie]

Napisane przez topdong

1. to opcja dla osób, które przyjeżdżają na studia lub mają fatalne relacje z rodzicami. W przeciwnym wypadku to jest spalenie 45-60k zł w przeciągu 5ciu lat studiów.

2. Moim zdaniem najlepsza opcja. Pora na samodzielność akurat po studiach. Ale aby to wykonać należało już coś robić na studiach. Nie wiem ile osób ogarnie pracę taką, aby odłożyć sobie te 50k wkładu własnego, chociaż może teraz starczy już 35-40k nie wiem. Tak czy siak to dalej kupa kasy. Ew. fajnie gdyby młody człowiek miał powiedzmy z 20-25k chociaż naskładane, resztę dostanie od rodziców tego wkładu i gogo kredyt na 25-30 lat. No właśnie kredyt - tylko czy go dostanie o ile nie jest programistą i nie ma pensji na start ok. 3k? Ile jest takich osób w wieku 25 lat, 10-15%?

No zależy jakie kto ma wymagania, 2-pokojowe mieszkanie w Warszawie można kupić za 200 tys, więc nawet przy 20% wkładu własnego trzeba 40 tys. Ale póki co tyle nie trzeba, wcześniej trzeba było 10%, teraz 15. Nie wszędzie są takie ceny jak w stolicy.
Jest też (jeszcze) MDM, można skorzystać.

Poza tym co takiego strasznego jest w wynajmie? Niektórzy wyznają zasadę, że "komuś nie będą spłacać kredytu", nie no, najlepiej to od razu kupić działkę i postawić dom Rzeczywiście, jak ktoś się wzdraga na słowo "wynajem", to może mieć problem jak zacznie pracować, nie ma jeszcze oszczędności albo zdolności kredytowej.
Jak kogoś nie stać to zwykle wynajmuje, prosta sprawa. My też dwa lata wynajmowaliśmy, dopiero potem wzięliśmy kredyt na swoje. Nie było to wcale jakieś straszne

[zdradzo]

Abstrahując już od samodzielności, maminsynkowatości itp., to wydaje mi się, że w pewnym wieku człowiek ma potrzebę prywatności-tak po prostu. Nie wyobrażam sobie przyprowadzać co chwilę nowego faceta (przykładowo) i patrzeć na pytające spojrzenia mamy lub pytać, czy mogę zaprosić znajomych na posiadówkę (skoro z nią mieszkam, to wypadałoby zapytać, czy nie będą jej przeszkadzać muzyka i głośne rozmowy do późnej nocy). Choćby nie wiem, jak dobre relacje z rodzicami były to przychodzi moment, kiedy rodzice mają prawo zostać sami i kiedy dziecko powinno całkiem odciąć pępowinę.
Moja mama mnie kocha, teściowa tżta też, ale obie twierdzą, że nie chciałyby z nami mieszkać, bo dorośli ludzie powinni mieć swoją przestrzeń i żyć po swojemu.

[gingerheart]

Napisane przez zdradzo

Moja mama mnie kocha, teściowa tżta też, ale obie twierdzą, że nie chciałyby z nami mieszkać, bo dorośli ludzie powinni mieć swoją przestrzeń i żyć po swojemu.

I maja zdrowe podejście

[ANKA54321]

A to chyba zalezy od konkretnej sytuacji a nie "KIEDY". Nie ma przeciez konkretnej granicy. Jedni sie wyprowadzaja zaraz po maturze inni po 40 jeszcze nni nigdy.

[topdong]

Napisane przez gingerheart

Wynajmuje bo... Troche ciezko byłoby mi mieszkać z rodzicami w Polsce i pracować + studiować w Monachium .
PS.: w tym roku kupuje z mężem mieszkanie w Polsce pod wynajem właśnie więc nie martw się o moją rozgarniętość

Ok, studia za granicą to siłą rzeczy musisz wynajmować, ale o tym nie wspomniałaś wcześniej - to jest właśnie jedna z tych niewielu sytuacji, że faktycznie trzeba.
PS.: Gratulacje rozgarniętego męża, ale dyskusja jest bardziej o pojedynczych osobach, w dwie osoby jest naturalnie łatwiej

Napisane przez December12

Pokój w akademiku w Warszawie - 300zł to max 15k na całe studia. Za to mieszkania nie kupisz Reszta to koszty które i tak trzeba ponosić, coś trzeba jeść i w coś się ubrać niezależnie czy mieszka się z rodzicami czy nie. Jak się podłapie pracę/dostanie stypendium to koszty samodzielnego życia tym bardziej nie są takie powalające. No, ale jasne. Zawsze można mieszkać z mamusią która wypierze i ugotuje synkowi.

Akademik to dziwny przykład. Przeżyć może i przeżyjesz, ale porównujesz jeden pokój wielkości takiej, że nawet nie idzie w nim rąk rozprostować do całego wynajmowanego mieszkania. Umówmy się, ale ta opłata 300 zł (co i tak jest super niską ceną nawet jak na akademik) jest znikoma w stosunku do kosztów jakie ponosi osoba wynajmująca coś większego (1000-1500 zł) lub nawet już ten pokój (800-1000 zł), ale na stancji powiedzmy.
Co do reszty kosztów - zgadzam się.

Btw za 15k fakt, że cudów nie ma ale to już zawsze bliżej tych wymaganych 30-40k na wkład własny niż 0

Swoją drogą tak macie ciśnienie na faceta, który powinien mieć swoje mieszkanie (inaczej "czerwona lampka"), pytacie się takiego:
- Mieszkasz sam?
- W akademiku.

Jestem ciekaw reakcji

Napisane przez lexie

No zależy jakie kto ma wymagania, 2-pokojowe mieszkanie w Warszawie można kupić za 200 tys, więc nawet przy 20% wkładu własnego trzeba 40 tys. Ale póki co tyle nie trzeba, wcześniej trzeba było 10%, teraz 15. Nie wszędzie są takie ceny jak w stolicy.
Jest też (jeszcze) MDM, można skorzystać.

Poza tym co takiego strasznego jest w wynajmie? Niektórzy wyznają zasadę, że "komuś nie będą spłacać kredytu", nie no, najlepiej to od razu kupić działkę i postawić dom Rzeczywiście, jak ktoś się wzdraga na słowo "wynajem", to może mieć problem jak zacznie pracować, nie ma jeszcze oszczędności albo zdolności kredytowej.
Jak kogoś nie stać to zwykle wynajmuje, prosta sprawa. My też dwa lata wynajmowaliśmy, dopiero potem wzięliśmy kredyt na swoje. Nie było to wcale jakieś straszne

Mieszkanie za 200k w Warszawie ciężko, no chyba, że naprawdę małe. Białołęka (czyli przedmieścia na samym obrzeżu tego miasta), mieszkanie w bloku lata ok. 2000-2003, 2 pokoje + kuchnia + łazienka, razem 48 m2 = 290,000 zł

Jak jakimś cudem znajdziesz coś za 200k, to i tak te 30-40k wkładu własnego musisz położyć. MDM może pomóc, nie wiem jeszcze dokładnie ile, ale to jest opcja warta rozważenia.

Co jest strasznego w wynajmie? To że nabijasz kasę komuś i nie masz z tego nic. Wynajem to robienie zysku na osobach, dla których barierą nie do pokonania jest wkład własny. Poszliście po dwóch latach wynajmu na swoje - i bardzo dobrze. Ale po raz kolejny liczba mnoga, "poszliście". Ciekawe jak poradziłabyś sobie sama A temat jest przede wszystkim o tym jak pojedyncza ma sobie poradzić, na tym polega cała trudność

[Lexie]

Ano w centrum nie znajdzie się mieszkania za 200 tys, ale na Białołęce owszem. Można też zamieszkać pod Warszawą, my rozważaliśmy przez chwilę Marki czy Ząbki, bo odległość taka sama jak z Białołęki, ale ceny niższe.

A, no i "poszliśmy" - w sensie razem się przeprowadziliśmy, ale kredyt jest w całości na TŻta.

[December12]

Nie przypominam sobie żebym powiedziała, że mam ciśnienie na ,,faceta z mieszkaniem". Pokój w akademiku w którym mieszkałam za 300zł był naprawdę spory, do tego kuchnia i łazienka na 2 pokoje. Jakoś przeżyłam i nie było mi źle, a to co zyskałam jest warte znacznie więcej niż te 15k. Student, więc normalne że mieszka w czasie studiów w akademiku. Nie wiem czemu miałoby mi to przeszkadzać (?!). Gdyby miał 30 i w nim mieszkał to może bym się zdziwiła. Czekam na kolejne argumenty jak to mieszkanie do 30 z rodzicami jest super i tyle się ma prywatności, wolności i samodzielności.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

topdong, nie nie chodzi tylko o wklad wlasny. W wieku 20 paru lat czesto nie ma sie pojecia gdzie sie chce wyladowac na stale lub zwyczajnie ma sie ochote uzbierac kase na wiekszy wklad wlasny, wieksze mieszkanie, a nie mikro kawalerke.
Wynajmy tez czesto wszystko zapewniaja, nie musisz sie martwic wyposażaniem domu. Super, uzbierasz na wklad wlasny, ale jak chcesz stan developerski, to trzeba drugie tyle na urządzenie, szczegolnie jesli ma sie na wlasnosc co najwyzej 2 kubki.
Czasami lepiej poczekac, znalezc lepsza prace, dorobic sie czegos, wziac duzo mniejszy kredyt, a nie rzucac sie na wlasne mieszkanie, bo sie wynajmowac nie bedzie. Zrszta nawet przy 30 latach splacania kredytu, 4 lata mieszkania na wynajmie, to tak naprade jedno wielkie nic.
A jak sie czegos dorobisz w zyciu, wezmiesz kredyt na 15-20 lat zamiast 30 to po tych kilku latach wynajmu i tak bedziesz na plusie.

[topdong]

Nie mówię, że Ty masz to ciśnienie Ale na wizażu jakikolwiek wątek, który porusza podobne tematy jest pełen tego typu wpisów i do tego piję.
Akademik luz, ok opcja na czas studiów, ale mimo to jeśli nie musisz - to opcja odkładania przez ten czas moim zdaniem wygrywa. Zrozumiesz to szczególnie gdy najdzie potrzeba wyłożenia wkładu własnego jeśli planujesz kupić sama - no chyba, że pojawi się opcja "razem z chłopakiem" - ale to się liczy podobnie jak gdyby...rodzice Ci dokładali co miesiąc 800-1000 zł i/lub dołożyli jeszcze do wkładu własnego - czyli z czyjąś pomocą, ale nie samemu. A o to samemu w tym wątku się rozchodzi.

Miło, że Tobie to nie przeszkadza Ale jak mowie, czytając to forum odczuwa się w wielu postach taką presję na faceta (podczas gdy w tym wątku nagle jest pełna tolerancja), a mój poprzedni post miał na celu pokazanie, że ogarnąć mieszkanie w takim wieku samemu jest naprawdę ciężko, mimo iż to jest opcja za którą ja głosuję (w przeciwieństwie do mieszkania z rodzicami do 30stki).

Doli - bardzo rozsądne słowa

[Gregorius_]

Napisane przez December12

Jednak samodzielne mieszkanie uczy zaradności, dbania o swoje sprawy, coś tam ugotować i posprzątać trzeba itp.

No okej, uczy. Tyle tylko, że ... ile czasu potrzebujesz na przyswojenie tej wiedzy ? rok, dwa lata, pięć lat ? Bo ja potrzebowałem jakieś 3 miesiące. 3 miesiące, aby się nauczyć robić zakupy w takiej ilości, aby potem pół lodówki nie wywalać, do tego prasowanie bo okej, nie robiłem tego w domu. Gotowanie - jak masz ochotę to prędzej czy później nauczysz się ugotować to i owo. Ja nie miałem bo w trybie jakim żyję, łatwiej mi zjeść na mieście. Sprzątanie ? Hmm no nie wiem jaka jest trudność w umyciu paneli, kafli, odkurzaniu, zmywaniu itd.

To jest ta tajemna wiedza, po której nabyciu człowiek z dumą może stwierdzić: "okej, ogarniam" ? Sorry, ale ja znacznie więcej od siebie oczekuję i dlatego po prostu ŚMIESZY mnie ten argument. Wystarczy jedyne 300 tys zł i już jesteś mężczyzną pełną gębą Albo coś tam wynajmować za 1000 zł i pozbywać się 80 % zarobionych na studiach, dorywczo pieniędzy. Ja bym to nazwał idiotyzmem, no ale każdy orze jak może...

Wg mnie chodzi o coś zupełnie innego. O ... szukanie faceta "na poważnie" i związaną z tym desperację. Czasami, w różnych tematach dziewczyny się zastanawiają czy jak np. zadzwonią do faceta to czy to jest desperacja. Nie, nie jest.
Desperacją jest wypytywanie faceta czy mieszka sam, czy nie. Od razu wiem wtedy, że dziewczę, "szuka na poważnie", szuka misiaczka. Mało to atrakcyjne jest.

Dlatego, tak jak mówiłem na samym początku, czasami mam bekę z tego i jak jakaś obca dziewczyna mnie wypytuje czy mieszkam sam czy nie, to mówię, że mieszkam z rodzicami, że mama świetna obiady gotuje i że ani myslę się wyprowadzać .
Wyraz jej twarzy - bezcenny

Nie wiem, może to dlatego, że zawsze interesowała mnie ekonomia, studiowałem ją hobbystycznie i dość szybko nauczyłem się prostej lekcji - jeśli mało zarabiasz to przykro mi bardzo, ale też powinieneś mało wydawać. Chyba, że od samego początku dorosłości chcesz mieć przerąbane i nie panować nad własnymi finansami. Jasne, ktoś wyjeżdża do innego miasta, musi coś wynajmować - nie mam nic do tego, każdy wybiera swoją drogę. Niemniej gdy ktoś ma inne możliwości to ... powinien z nich korzystać, a nie wrzucać sobie na głowę wydatki w takim okresie życia, w którym zarabia się najmniej, i w rezultacie wszelkie wydatki bolą wtedy najbardziej.

Więc jak mi jakieś dziewczę trąbi o zaradności to mam ochotę zapytać, gdzie pracujesz, ile % swoich zarobków wydajesz na przeżycie, ile odłożyłaś. Najczęściej się wtedy okazuje, że taka osoba kompletnie nic nie ma odłożone, płynie z prądem, perspektywy mizerne. No cóż, moja wizja zaradności jest inna

No ale z drugiej strony, nie przeszkadza mi to - szuka dziewczyna "zaradnego" w swojej opinii faceta - good luck

[Kucias]

Napisane przez Gregorius_

No okej, uczy. Tyle tylko, że ... ile czasu potrzebujesz na przyswojenie tej wiedzy ? rok, dwa lata, pięć lat ? Bo ja potrzebowałem jakieś 3 miesiące. 3 miesiące, aby się nauczyć robić zakupy w takiej ilości, aby potem pół lodówki nie wywalać, do tego prasowanie bo okej, nie robiłem tego w domu. Gotowanie - jak masz ochotę to prędzej czy później nauczysz się ugotować to i owo. Ja nie miałem bo w trybie jakim żyję, łatwiej mi zjeść na mieście. Sprzątanie ? Hmm no nie wiem jaka jest trudność w umyciu paneli, kafli, odkurzaniu, zmywaniu itd.

To jest ta tajemna wiedza, po której nabyciu człowiek z dumą może stwierdzić: "okej, ogarniam" ? Sorry, ale ja znacznie więcej od siebie oczekuję i dlatego po prostu ŚMIESZY mnie ten argument. Wystarczy jedyne 300 tys zł i już jesteś mężczyzną pełną gębą Albo coś tam wynajmować za 1000 zł i pozbywać się 80 % zarobionych na studiach, dorywczo pieniędzy. Ja bym to nazwał idiotyzmem, no ale każdy orze jak może...

Wg mnie chodzi o coś zupełnie innego. O ... szukanie faceta "na poważnie" i związaną z tym desperację. Czasami, w różnych tematach dziewczyny się zastanawiają czy jak np. zadzwonią do faceta to czy to jest desperacja. Nie, nie jest.
Desperacją jest wypytywanie faceta czy mieszka sam, czy nie. Od razu wiem wtedy, że dziewczę, "szuka na poważnie", szuka misiaczka. Mało to atrakcyjne jest.

Dlatego, tak jak mówiłem na samym początku, czasami mam bekę z tego i jak jakaś obca dziewczyna mnie wypytuje czy mieszkam sam czy nie, to mówię, że mieszkam z rodzicami, że mama świetna obiady gotuje i że ani myslę się wyprowadzać .
Wyraz jej twarzy - bezcenny

Yhm, a te, co nie szukają z desperacją, mają kisiel w majtkach na myśl o obiadkach z mamusią <3

Tak, tak, wiemy jaki Ty jesteś cudowny, jak wiele zaoszczędziłeś, nie jesteś frajerem co płaci za jakieś tam wynajmy i wszystko to dzięki mieszkaniu z rodzicami.

One nie mają prawa chcieć kogoś samodzielnego, należy grzecznie czekać, aż uzbiera na wkład własny, to takie sprytne.

Że też mieszkania 3-pokoleniowe odeszły do lamusa, tyle przegrać, można by uzbierać na fundamenty, a nie tracić piniondze

[December12]

Napisane przez Kucias

Yhm, a te, co nie szukają z desperacją, mają kisiel w majtkach na myśl o obiadkach z mamusią <3

Tak, tak, wiemy jaki Ty jesteś cudowny, jak wiele zaoszczędziłeś, nie jesteś frajerem co płaci za jakieś tam wynajmy i wszystko to dzięki mieszkaniu z rodzicami.

One nie mają prawa chcieć kogoś samodzielnego, należy grzecznie czekać, aż uzbiera na wkład własny, to takie sprytne.

Że też mieszkania 3-pokoleniowe odeszły do lamusa, tyle przegrać, można by uzbierać na fundamenty, a nie tracić piniondze

dokładnie!
Panowie po prostu mają kompleks na tym punkcie, że długo nie mogli odciąć pępowiny, bo przecież OSZCZĘDZALI NA MIESZKANIE. Takie to oszczędzanie, że rodzice opłacają wszystkie rachunki, kupują jedzenie, pożyczają samochód, a co się zarobi idzie do kieszeni. To, że nie mieszka się z rodzicami nie oznacza, że życie jest darmowe, ale nie każdy sobie chyba z tego zdaje sprawę.
Z resztą dla mnie to ma ogromne znaczenie w jakich warunkach ktoś mieszka. Jak ma pokój z bratem, a za ścianą śpi mamusia to trochę ciężko o intymność. No i ogromna szansa, że nie zrezygnuje z wygody mieszkania z ,,osobistą służącą" i nigdy nie będzie chciał się wyprowadzić.

[Lexie]

Czekałam na taki post Gregoriusa, bo on pisze wciąż mniej więcej to samo
Ciągle te kobiety, głupie, zdradzają się ze swą desperacją, względnie materializmem, bo o coś tam spytają

[Leszy]

Napisane przez lexie

Czekałam na taki post Gregoriusa, bo on pisze wciąż mniej więcej to samo
Ciągle te kobiety, głupie, zdradzają się ze swą desperacją, względnie materializmem, bo o coś tam spytają

Z drugiej strony nie lepiej - jak facet tylko mieszka w tym samym budynku co rodzina, to maminsynek i pępowina

[victorion]

Napisane przez Gregorius_

Wiesz, to jest słaby argument. Znam dużo osób mieszkających samodzielnie i już gdzieś tak tydzień po wypłacie nie mają żadnych pieniędzy. Nie przeszkadza to im jednak przepierdzielać pieniądze na głupoty, 2-3 dniowe libacje alkoholowe itd.

Nie znam ani jednej osoby mieszkającej samej i przewalającej całą wypłatę, ale za to każda osoba mieszkająca z rodzicami jaką znam wydaje całą wypłatę w tydzień.

I mam kolegę który wyprowadził się od rodziców na studia, nigdy do domu nie wrócił, ma 30 lat i własne mieszkanie, za własne pieniądze.

Napisane przez kolorchabrow

Nie rozumiem w czym jest lepszy mezczyzna mieszkajacy samodzielnie od tego mieszkajacego z rodzicami

Jak uprawiamy seks nie słyszą mnie jego rodzice

Napisane przez Gregorius_

Wg mnie chodzi o coś zupełnie innego. O ... szukanie faceta "na poważnie" i związaną z tym desperację. Czasami, w różnych tematach dziewczyny się zastanawiają czy jak np. zadzwonią do faceta to czy to jest desperacja. Nie, nie jest. Desperacją jest wypytywanie faceta czy mieszka sam, czy nie. Od razu wiem wtedy, że dziewczę, "szuka na poważnie", szuka misiaczka. Mało to atrakcyjne jest.

Rozumiem, że istnieją tylko "związki na poważnie" i "nie poważnie", a Ty jako ten inteligentny tych pierwszych nie wybierzesz, bo wtedy laska ma ciśnienie. Na randki chodzisz tylko szukając panienek na jednokrotne zaliczenie (przecież randki z wizją związku to desperacja), ale tylko u nich - bo za głośny seks obudzi Twoich rodziców?

[PaulinciaKWC]

Napisane przez stupid-girl

MOim zdaniem człowiek (niezależnie od płci) POWINIEN wyprowadzić się z domu kiedy mieszkanie z rodzicami zaczyna mu ''przeszkadzac'' w życiu.

Albo kiedy to przeszkadza rodzicom. Znam pare, ktora po slubie zamieszkala z rodzicami dziewczyny, mieszkanie w bloku, ona nie pracowala bardzo dlugo, rodzice musieli pomagac. I bylo im to srednio na reke. Teraz pracuje to moze jest lepiej. Ale dla mnie mieszkanie w bloku i 2 rodziny to kosmos.

---------- Dopisano o 09:13 ---------- Poprzedni post napisano o 08:59 ----------

W ogole w takich dyskusjach czesto zapomina sie o rodzicach. Mam w pracy kobiete ok 60 lat. Ma dwoch synow. Jeden zyje osobno, drugi mlodszy nie. Nie nianczy go, nie sprzata mu tylko patrzy na balagan. Ale widac, ze chcialaby troche "pożyć" sama z męzem. Syn jest mniej wiecej w moim wieku i nie raz mi mowila, ze moze to lepiej jak dziecko w pewnym momencie musi zaczac zyc na wlasny rachunek osobno.