Niesamodzielność

[syntagma]

Jestescie postrzegane raczej jako zosie-samosie, czy do wszystkiego potrzeba wam asysty innych, i juz otoczenie narzeka?

Ja przyznam, ze niesmodzielnosc irytuje mnie bardzo i jestem przez to postrzegana jako osoba, ktora nie chce pomoc. Dla mnie sytuacja wyglada tak, ze pomoc moge komus w czyms, gdy ta osoba nie moze, nie umie, nie ma czasu etc.

Jest roznica miedzy pomoca, a wyreczaniem. Jak ja mam dzwonic umawiac kogos do lekarza: zadzwon ty prosze...no dlaczego nie mozesz tego zrobic za mnie, we wszystkich kinach/urzedach/uczelniach/etc.: idz ty sie zapytaj no proszeee, idz sie dowiedz dla mnie. Jezdzic przez pol kraju i pol dnia w ta i z powrotem, tylko dlatego, ze ktos sam nie moze wsiasc w autobus - przyjedz po mnieeeeee, pol dnia sleczec na necie bo ktos sam nie moze rozkladu sobie sprawdzic....

to ja powiem szczerze rece mi opadaja! i jakos srednio to pojac moge jak ktos ma ponad 20 lat i do wszystkiego potrzebuje matki, siostry, kolezanki, chlopaka.

Czy rodzice wychowuja dzieci na zasadzie, ze lepiej zrobia za nich wszystko, bo biedna Kasia taka mala i niepodola sama i to do konca zycia zostaje? I czy to nie wstyd samemu nic nie robic? Gdy wiekszosc informacji mozna samemu zdobyc, w internecie, idac do banku i pytajac. Nie chce mi sie wierzyc w niesmialosc tak wielka, ze w wieku 20 paru lat do lekarza umawia mama...Moze wiec to wygodnictwo, po co ja mam zrobic cos jak mam od tego ludzi? po co mam sama przegladac oferte banku jak moge pytac innych i oni za mnie sie dowiedza

I czy to nie jest egoizm czysty? wiadomo, ze milej jak zawsze mnie ktos przyprowadzi, odprowadzi, ugotuje za mnie i mi posprzata...ale chyba tez sie trzeba liczyc z tym, ze ta osoba sleczac 5 godzin ze mna na poczekalnii u dentysty czas traci niepotrzebnie

W sumie nie wiem co o tym myslec

[edit23]

Mogę z całą pewnością powiedzieć, że jestem samodzielna. Znajomi przyzwyczaili się to tego, że ja nigdy o nic nie proszę. Wolę wszystko co dotyczy mnie zrobić sama. Wtedy mam pewność, że zrobię to tak, jak ja chcę. Poza tym, jeśli coś pójdzie nie tak, mam pretensje tylko i wyłącznie do siebie, co nie wpływa na moje relacje z otoczeniem.

[madame paranoja]

myślę, że u mnie jest w normie.
większość czynności wszelakich wykonuję sama, lubię się uczyć, kombinować ale jak czegoś nie jestem w stanie rozkminić albo nie daję sobie rady nei waham się poprosić o pomoc (i nie widzę w tym nic złego).

natomiast brak jakiejkolwiek samodzielności czy lenistwo u innych wyprowadza mnie z równowagi, zazwyczaj jednak za pierwszym razem -pomagam, później odmawiam.
taki sposób jest niezwykle cenny w pracy, kiedy masz swoje obowiązki a wypełniasz czyjeś, bo ktoś już ósmy raz "nie umie, nie rozumie"

[gryzelda]

zosia -samosia moze byc samodzielna jak i niesamodzielna... Hmm w domu uwazaja mnie iz nie jestem samodzielna , lecz patrzac na rowiesnikow uwazam ze jestem bardzo samodzielna i zaradna, z racji tego iz moja mam przywiazjue ogromna ale naprawde ogromna uwage na szczegoly, jest pedantka i wogole jest osoba "czepliwa"uwazam ze jestem samodzielna chociaz w domu nie jestem tak postrzegana z racji na charakter mamy

[mundziolek]

Napisane przez gryzelda

zosia -samosia moze byc samodzielna jak i niesamodzielna... Hmm w domu uwazaja mnie iz nie jestem samodzielna , lecz patrzac na rowiesnikow uwazam ze jestem bardzo samodzielna i zaradna, z racji tego iz moja mam przywiazjue ogromna ale naprawde ogromna uwage na szczegoly, jest pedantka i wogole jest osoba "czepliwa"uwazam ze jestem samodzielna chociaz w domu nie jestem tak postrzegana z racji na charakter mamy

przylanczam sie do tego co zaznaczylam na czerwono

[d45d073d235b2c61bfba836ad9283865b35be1e1_67da090142ca2]

Samodzielna przez to, ze na rodzine nie amm co liczyc na znajomych praktycznie tez nie....w samotnosci jest to chyba jedyny plus, ze czlowiek staje sie samodzielny, bo nie ma mi kto pomoc

[stokrotka_to_ja]

Samodzielna aż za bardzo.Ze wszytskim muszę sobie poradzić sama,sama iśc załatwić,dowiedziec się,trzymac rękę na pulsie.Sama zrobić,sama dopilnować. i czasem mi to ciąży,ale chyba inaczej nie potrafię. I o pomoc tez nie potrafię raczej prosić :/
Ale...nie zawsze tak było. Duzo zmieniło się dokąd zaczęłam pracować.Odkąd w ogóle podjęłam taka decyzję,zeby szukac pracy.Musiałam sama pytać,sama załatwiac formalności,sama użerać sie z szefem. Stałam się samodzielna,bo musiałam/chciałam - i dobrze mi z tym najczęściej

[Emilkaa]

hmmm generalnie jakos nie zwazam na tajkich ludzi uwagi...
wiadomo jesli chodzi o mnie sama to jestem bardzo samodzielna i wszystko lubie zalatwiac sama zeby potem byc zadowolona badz miec pretensje tylko do siebie...
ale w pewnym sensie nie rozumiem tej kwestii z lekarzem no bo np.jak mialam 20lat i bardzo chorowalam na grype i u nas zeby sie zapisac trzeba pojechac rano o 6-7,stac w kolejce,zeby zapisac sie do lekarza od 8.30-9.00 a ja mialam wtedy bardzo wysoka temperature,wymiotowalam( pozniej okazalo sie,ze to przez angine),wszystko mnie bolalo i nie mialam sily to nawet nie musialam mamy prosic,zeby pojechala za mnie i mnie zapisala,poniewaz sama bym nie dala rady stac w kolejce,potem wrocic i znowu pojechac....wiec wydaje mi sie ze w tym momencie to nie byla kwestia samodzielnosci w wieku 20lat.....
wiec ja np.nie lubie ugoloniania,ze jak ktos ma iles lat to nie moze go mama czy ktos zapisac do lekarza bo wtedy jest niesamodzielny...poniewaz sa takie sytuacje nadzwyczajne kiedy jednak trzeba....tak smao wtedy ktos moze przyjechac z kims bliskim do lekarza...nigdy sie nie zastanawiam czy dana osoba jest samodzielna czy nie,poniewaz tak naprawde niewiadomo czy nie spotkala np.mamy gdzies przed szpitalem czy przychodnia...


ja uznaje osoby za niesamodzielne,ktore znam dobrze i dzieki temu wiem czy dana osoba jest niesamodzielna czy nie i wtedy ja mowie danej osobie,ze nie bede za nia patrzec poniewaz moze sobie sama popatrzec o ktorej ma autobus(jesli ma internet),ale jesli np.dana osoba nie ma internetu,a jest jej to potrzebne to siedzac na internecie wieczorem korona z glowy mi nie spadnie jak zobacze o ktorej ma autobus

wszystko w granicach normy...

[syntagma]

Emilka - ja mowie pomoc jak ktos nie moze ale nie zawsze do lekarza umawiamy sie ciezko chorzy tylko na wizyty kontrolne do ginekologa, dermatologa itd.

jak ktos nie umie, jezyka nie zna - to chetnie sluze pomoca wiadomo, to inna sprawa

[°Alchemia]

Fobia społeczna może powodować lęk przed rozmowami z obcymi ludźmi w sklepie, urzedzie, na poczcie. Wiek tu nie ma nic do rzeczy, Ciesz się, ze ty nie masz takiego problemu. Mój wujek ma prawie 50 lat, a ma problem z odzywaniem się do ludzi. Postawny chłop wstydzi się odezwac w sklepie. I ja go rozumiem. To nie jest zwykła nieśmiałosc czy wygodnictwo, czy nawet niesamodzielność, tylka przykra przypadłośc, która w jakims stopniu utrudnia życie.

[syntagma]

Nie znam sie na tym tak bardzo, kiedy wiadomo, ze to jest fobia spoleczna juz, ze tak powiem?

Przypadki, o ktorych mowie, to osoby, ktore na codzien nie maja problemu z odezwaniem sie do ludzi i funckcjonuja normalnie. Jak sa same to zrobia wszystko. Ale gdy maja kogos kim moga sie wyreczyc to wtedy sie zaczyna: "a zrob to.." "a idz ty...", "a wez sie spytaj..."..

Znalam 1 osobe, ktora mozliwe (jak mowie nie znam sie) miala to o czym piszesz, co ma Twoj wujek. To zupelnie inna bajka.

[musicman]

tak myślę i myślę i doszłam do wniosku że jestem za stara żeby odpowiedzieć na to pytanie. Gdybym mogła pewnie wyręczłabym się innymi, niestety jeśli chodzi o moje życie to ciężko by było znaleźć takiego kogoś. MAm raczej problem z pewną osobą która mną się wyręcza i najchętniej zrzuciłaby wszystko na mnie. Toksyczny rodzic.

[°Alchemia]

Lęk przed ludźmi. W skrocie ujmując. Rózne sytuacje związane z zachowaniami w grupie społecznej (np. duży stres przy przemowieniach publicznych, dyskomfort w sytuacji, gdy duzo ludzi skupia uwagę na danej osobie etc.) U nas w rodzinie to jest chyba dziedziczne, bo tez czasem mam tak, że wole zeby ktoś się zapytał o cos, bo gdy ja to zrobię, to czuję dyskomfort. A jestem samodzielną osoba i gdy musze, to zrobię sama to, co musze. Ale nieraz zdecydowanie wolę, by ktoś to zrobił za mnie.

Ach, takie osoby, co na co dzien normalnie funkcjonują, to inna sprawa. Znam tez takich, co wysługują się innymi, bo im się zwyczajnie nie chce.

[Insomnia89]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Samodzielna aż za bardzo.Ze wszytskim muszę sobie poradzić sama,sama iśc załatwić,dowiedziec się,trzymac rękę na pulsie.Sama zrobić,sama dopilnować. i czasem mi to ciąży,ale chyba inaczej nie potrafię. I o pomoc tez nie potrafię raczej prosić :/

To też o mnie. A jesli zdarzy mi się poprosić o pomoc, poprawiam tą osobę "bo ja wiem lepiej".

[syntagma]

Napisane przez °Alchemia

Lęk przed ludźmi. W skrocie ujmując. Rózne sytuacje związane z zachowaniami w grupie społecznej (np. duży stres przy przemowieniach publicznych, dyskomfort w sytuacji, gdy duzo ludzi skupia uwagę na danej osobie etc.) U nas w rodzinie to jest chyba dziedziczne, bo tez czasem mam tak, że wole zeby ktoś się zapytał o cos, bo gdy ja to zrobię, to czuję dyskomfort. A jestem samodzielną osoba i gdy musze, to zrobię sama to, co musze. Ale nieraz zdecydowanie wolę, by ktoś to zrobił za mnie.

Ach, takie osoby, co na co dzien normalnie funkcjonują, to inna sprawa. Znam tez takich, co wysługują się innymi, bo im się zwyczajnie nie chce.

takie cos czesciowo tez mam. Boje sie wystapien publicznych, jak mam isc z glupim CV i takie sytuacje. I to rozumiem.

Ale jak to sie u jednej osoby przeklada na: w internecie nie sprawdze zrob ty to dla mnie, podczas gdy ja internetu w domu nie mam akurat i musze gdzies latac...to chyba slusznie podejrzewam wygodnictwo

[Arethaf]

Jeśli chodzi o takie sprawy codzienne, jestem samodzielna. Natomiast potrzebuję pomocy kogoś, gdy nie czuję się pewnie, albo nie umiem czegoś wykonać.

[musicman]

Napisane przez °Alchemia

Lęk przed ludźmi. W skrocie ujmując. Rózne sytuacje związane z zachowaniami w grupie społecznej (np. duży stres przy przemowieniach publicznych, dyskomfort w sytuacji, gdy duzo ludzi skupia uwagę na danej osobie etc.) U nas w rodzinie to jest chyba dziedziczne, bo tez czasem mam tak, że wole zeby ktoś się zapytał o cos, bo gdy ja to zrobię, to czuję dyskomfort. A jestem samodzielną osoba i gdy musze, to zrobię sama to, co musze. Ale nieraz zdecydowanie wolę, by ktoś to zrobił za mnie.

Ach, takie osoby, co na co dzien normalnie funkcjonują, to inna sprawa. Znam tez takich, co wysługują się innymi, bo im się zwyczajnie nie chce.

kurcze, mój zawód polega na wystąpieniach publicznych przed sporą "widownią" i nikt mnie w tym nie wyręczy... kurde nikt mnie nawet nie pyta co ja na to, w końcu sama sobie głupia tak wybrałam

[°Alchemia]

Napisane przez musicman

kurcze, mój zawód polega na wystąpieniach publicznych przed sporą "widownią" i nikt mnie w tym nie wyręczy... kurde nikt mnie nawet nie pyta co ja na to, w końcu sama sobie głupia tak wybrałam

No i ?

[scarlett26]

Ja uważam się za w miarę samodzielną osóbkę - co prawda wielu rzeczy nie umiem ku wiecznemu potępieniu swej rodzicielki, ale jakoś sobie radzę... A co do prób wykorzystywania mojej osoby wciąż uczę się mówić NIE

[7b876ccefd4157b39b86852d237c1fcdcf44b9c3_64850071d5e54]

Ja prawdopodobnie przez starszych, zwłaszcza starszą, jestem uważana za niesamodzielną, ale myślę, że mogą nie mieć racji.

[Rena]

Jestem samodzielna, bo musze. Poza tym chyba kilka razy mi ostrzej w zyciu pojechano po ambicji i nawet nabylam fobie, zeby nie przekazywac innym swoich obowiazkow. Kilka razy zostawiono mnie zupelnie sama, gdzie plakalam, tupalam nozkami jak mala dziewczynka by w koncu sie uspokoic i zorientowac ze nadal jestem sama i moj bunt nic nie zmienia. W obliczu stresu, ze naprawde nie mozna na nikogo liczyc, mozna dostac takiego powera, o ktorego sie siebie w najskrytszych snach nie podejrzewalo.

Czasem nachodzi mnie refleksja, by nauczyc sie jednak umiec brac, umiec prosic. Ale jak pisalam mam uraz, ze ktos mnie oleje. Czasem sie lapie na tym, ze wole sama, byle tego nie przezywac.

[biiibiii]

ja jestem samodzielna, przekonalam sie juz setki razy, ze jesli sie czyms zajme to zrobie najlepiej

czesto jest to takze lenistwo. Przyklad dziś. ciezkie kolokwium. Bardzo ciezkie, ale temat do ogarniecia trzeba tylko posiedziec, przejrzec wykjresy i nauczyc sie co z czym i do czego.
Kolezanki olaly nie nauczyly sie 'bo za trudne' ja sie nauczylam no wiec
wytlumaczysz mi to w poniedzialek, bo kompletne tego nie rozumiem a we wtorek musze zdać.
Tam nie ma nic do tlumaczenia, naucz sie tych wykresow z materialow i wszystko bedzie jasne, wystarczy poczytac i porobic zadania.
no dobra ale w poniedzialek mi to wyrtlumaczysz bo we wtorek poprawa ja pewnie i tak nic nie bede rozumiala z tych wykresow.

i powstaje pytanie, nie bede rozumiala czy nie bedzie mi sie chcialo nawet otworzyc ksiazki zeby to poczytac? bo wiem, ze w poniedzialek ktos zrobi te zadania dla mnie a ja sie ich naucze na pamiec?
wychodze na zołze ktora jest samolubna i nie chce pomoc kolezankom ktorym nauka ciezko przychodzi...no tak, ale ja zamiast latac po pubach czy dyskotekach siedze i sie ucze...

to chyba pod lenistwo pochdzodzi :P ale tak mnie to dzis zirytowalo ze musialam sie wygadać

[1141655]

Hmmm
mam w tym roku 21 lat.
I od kiedy pamietam, lekarz, szkoła itp. wszystko było w moich rękach.
To ja dowiadywałam się np. opinii na temat lekarza, by go wybrać z własnej nieprzymuszonej woli, czy nagabywań mamy.
Zresztą moi rodzice tacy nigdy nie byli. Nie ciągali mnie za rączkę i nie wyręczali. I stałam się osobą, do której często dzwonią i proszą o "wyręczanie",więc wiem , że takich ludzi jest sporo....

Mam kolege. ma 20 lat
Gotuje mu mama, sprzata pokoik, wiesza firanki, do łózka przynosi kanapki.
Mam koleżanke . 21 lat.
Do lekarza tylko z mama, wszędzie z mamą, załatwić pracę : pójdzie ,poprosi, najchętniej by chciała, by ktoś jeszcze za nią pracował. prosi mnie nawet o to, bym zarezerwowała jej bilety do kina, bo ona nie opanowała tej sztuki, prosi o zalicytowanie aukcji, bo też tej sztuki nie posiadła. długo by wymieniać.....

hmmm
ale musze jedno przyznać.
Jest jedno miejsce, które mnie przeraża, i w którym nie do końca się jeszcze łapię.Tam proszę tatę o pomoc. Urząd skarbowy.
ahh pamiętam moje pierwsze składanie pitów.
Pamiętam mój strach w oczach, chodząc od okienka do okienka, i mojego tate , który leżał już ze śmiechu i robił zdjęcia komórką

[Chii1986]

Ja mam pewien lęk przed ludźmi, nie lubie być sama wśród obcych, potrzebuję kogoś bliskiego... nie jest to wygodnictwo, raczej nieśmiałość.... chciałabym sama coś zrobić ale boję się reakcji innych nawet jeśli to zwykła sytuacja. Walczę z tym i wiele spraw załatwiam sama ale czasem po prostu nie daję rady choć bardzo chcę i wtedy rposzę kogoś o pomoc.

Myślę, że to też kwestia wychowania... byłam najmłodsza, zero obowiązków, nie poznałam życia od tej mniej uciążliwej strony- latania, załatwiania, obowiązków... teraz mam to na studiach i muszę sobie radzić.

Natomiast prędzej czy później trzeba stać się samodzielnym, im wcześniej tym lepiej dlatego ja się staram

[sylwónia]

Nie mam w zwyczaju prosić kogoś o coś, co mogę zrobić sama. Nawet jeśli ma mi to dostarczyć pracy i wysiłku. Czy mi z tym dobrze, nie wiem. Nie umiem prosić o pomoc nawet w prostych sprawach jak np. pomoc z walizką w pociągu. Ba, nawet jeśli ktoś sam to zaproponuje, a ja doskonale wiem, że potrzebuję tej pomocy, potrafię jakąś podświadomą częścią mnie odmówić grzecznie . "Dziękuję, poradzę sobie"

Wydaje mi sie, że wynika to z faktu, ze nie lubię sprawiać ludziom kłopotu, absorbować ich swoją osobą. Lubię być samowystarczalna, to pewne.

A niesamodzielność mnie też irytuje czasami. Szczególnie w wykonaniu dziewczyn w świeżych związkach, ktore dotąd wszystko jakos robiły same ,a nagle po pozyskaniu własnego faceta utraciły jednocześnie zdolność do najprostszych funkcji życiowych, z jedzeniem włącznie. Być może w kimś taka bezradność życiowa wywołuje miłosne instynkty, nie wiem... :|

[ufcio]

jestem samodzielna. i tak mnie inni widzą. nie lubie prosic o pomoc i rzadko kiedy to robie. nie lubie wyreczac innych, ale lubie pomagać. jesli widze, ze ktos na serio czegos nie potrafi pomagam mu.

[Maniwa]

Nie wyobrażam sobie być niesamodzielną i tym bardziej prosić kogoś innego o coś tak podstawowego jak rejestracja u lekarza Wychowałam się w samodzielnej rodzinie, gdzie zawsze oczekiwano ode mnie inicjatywy we własnych sprawach, oczywiście dopiero wtedy, kiedy podrosłam i mogłam podejmować te decyzje. Robiono za mnie wiele rzeczy, nie prostestowałam, ale większość rzeczy sama brałam i sama załatwiałam. Teraz mieszkam samodzielnie, wychowuję córkę samodzielnie (dzielnie z TŻtem ) i nie oczekuję wyręczania w żadnej sprawie, bo przecież ludzie mają swoje sprawy do załatwienia i nie mają mnie w dowodzie, abym miała im na głowę zrzucać swoje sprawy.
Zresztą nikt nie załatwi czegoś za mnie, lepiej niż ja To działa też w drugą stronę - jak mam iść do szewca z butami koleżanki, kiedy nie wiem co ona chce mieć na tym bucie i jeszcze potem będzie miała pretensje, że nie są zrobione tak jak chciała
Coś dla kogoś mogę zrobić przy okazji, ale na pewno nie pobiegnę na drugi koniec miasta ani nie spędzę 5 godzin na szukaniu czegoś w necie dla kogoś, komu się zwyczajnie nie chce.

[Sunny20]

No i znowu wyszło na to, że Wizażanki są idealne

[Maniwa]

Napisane przez Sunny20

No i znowu wyszło na to, że Wizażanki są idealne

A nie są?

[czapeczkaelfa]

Napisane przez Sunny20

No i znowu wyszło na to, że Wizażanki są idealne

Ja nie jestem idealna I nie jestem samodzielna. Nie wiem czy to juz fobia społeczna, czy jeszcze nieśmiałość, bo granica jest bardzo płynna. W każdym razie zwykły telefon i umówienie sie na wizyte u lekarza to dla mnie gigantyczny stres.
Robię to, bo muszę. Ale jesli mam możliwość, to wolę wyręczyć się kims w takich sytuacjach.
I to nie jest lenistwo ani wygodnictwo. Po prostu naprawdę bardzo trudne są dla mnie sytuacje, które dla innych nie są niczym szczególnym, tak juz mam