Problem z przystosowaniem

[architekt80]

Cześć ! Chciałabym Was prosić o rade . Wyjechałam z mężem do Tokyo 3 miesiace temu . Oboje tutaj pracujemy i pod względem zawodowym była to bardzo dobra decyzja (dużo się nauczymy , zdobędziemy doświadczenie , praktyke być może dużo wyższe stanowiska w przyszłości).Jednak ja nie moge sie przystosować do życia tutaj . Wszystko jest bardzo obce, z początku wizyta w spożywczym to było przeżycie . Nie sądziłam że kultura ma aż taki wpływ na społeczeństwo , że różnice będą aż tak duże . Ludzie są często bardzo niesympatyczni , niechcą pomuc . Pomoc jest niestety często niezbędna gdyż mało kto mówi tutaj po angielsku(dotyczy to również uniwersytetu , urzędów , poczty, firm międzynarodowych ) , a my niestety nie znamy japońskiego ( chodzimy oboje na kurs). Jest pare sympatycznych osób z pracy z którymi może uda nam się troche zaprzyjażnić jednak to nierozwiązuje roblemu mojego wyobcowania.

Do tego okropnie tęsknie za rodziną i przyjaciułmi . Jak sobie pomuc?Tyle codziennych spraw mnie tu irytuje , z najmniejszych rzeczy potrafia robić problem nie do rozwiązania ehhhh.Wcześniejszy powrót nie wchodzi w gre gdyż oboje jesteśmy związani pracą (to też kwestia naszej ambicji).Jesteśmy tutaj na 2 lata .
Prosze o jakieś rady

Pozdrawiam

[Turquoisee]

Piszesz, ze pod wzgledem pracy wyjazd to byla dobra decyzja. Wiec moze warto sie skupic na pracy, zdobywaniu doswiadczenia, itp.? Rozumiem ze jest Ci ciezko, ale 2 lata to w sumie nie tak dlugo. Tym bardziej, ze nie jestes tam sama tylko z mezem.
Pozdrawiam i zycze powodzenia

[Momo]

Dasz radę
Na szczęście nie jest ,to wyjazd na stałe,więc możesz żyć myślą ,że niedługo zobaczysz rodzinę.
I korzystaj z tego,że tam jesteś - zwiedzaj

[paula78]

3 miesiace to bardzo krotko aby sie poddac , podczas emigracji bywaja rozne fazy i byc moze teraz przechodzisz ta gorsza ale potrzebna.

Aby decydowac czy wracac daj sobie jeszcze 3-4 miesiace.
A byc moze po 2 latach niebedziesz chciala wracac.

Nie jestes sama ,masz meza i nie jestescie jedyni "obcy".

Odwagi,ucz sie japonskiego i usmiechaj sie !

[una creatura bella]

Paula ma rację. Uczucia, jakich teraz doświadczasz są bardzo typowe dla osób, które nagle znalazły się odmiennym środowisku kulturowym, zwłaszcza jeśli różnice są tak duże jak pomiędzy Polską a Japonią. Jednak z czasem, przy odrobinie wysiłku z Twojej strony powinno być lepiej .
Dziewczyny dobrze radzą: ucz się języka i bądź otwarta na nową kulturę, ale też nie zapominaj o swoich rodakach, chociażby pisząc na wizażu . Zresztą i w Tokio są Polacy, możesz spróbować nawiązać z nimi kontakt.

A tutaj mam dla Ciebie bardzo fajny artykuł na temat radzenia sobie z szokiem kulturowym: http://www.doctortravel.ca/tips/culture_shock/

Powodzenia

[czoornoo]

moim zdaniem powinas przeczekac jakis czas,a jezeli nadal bedziesz sie czula tak obco to moim zdaniem nie ma sie co meczyc tylko wracac do Polski...

[architekt80]

Super artykuł !!!dzięki dziewczyny za wsparcie

[Chii1986]

Nie dziwię się, że czujesz się obco- to inna kulutra,inne ludzie i inne schematy zachowań. W przeciwieństwie do naszej zachodniej kultury japońska jest wysokokontekstowa wiec nie ma się co dziwić poczuciu zagubienia i osamotnienia.
Pomyśl jednak, że masz niesamowite szczęście móc spojrzeć na świat przez pryzamat innej kultury... to tak jakby Twój umysł i postrzeganie świata powiekszyło się dwa razy. Zazdroszczę bo Japonia to mój ulubiony kraj i marzę by tam pojechać.

Powodzenia

[Klarissa]

Napisane przez architekt80

Cześć ! Chciałabym Was prosić o rade . Wyjechałam z mężem do Tokyo 3 miesiace temu . Oboje tutaj pracujemy i pod względem zawodowym była to bardzo dobra decyzja (dużo się nauczymy , zdobędziemy doświadczenie , praktyke być może dużo wyższe stanowiska w przyszłości).Jednak ja nie moge sie przystosować do życia tutaj . Wszystko jest bardzo obce, z początku wizyta w spożywczym to było przeżycie . Nie sądziłam że kultura ma aż taki wpływ na społeczeństwo , że różnice będą aż tak duże . Ludzie są często bardzo niesympatyczni , niechcą pomuc . Pomoc jest niestety często niezbędna gdyż mało kto mówi tutaj po angielsku(dotyczy to również uniwersytetu , urzędów , poczty, firm międzynarodowych ) , a my niestety nie znamy japońskiego ( chodzimy oboje na kurs). Jest pare sympatycznych osób z pracy z którymi może uda nam się troche zaprzyjażnić jednak to nierozwiązuje roblemu mojego wyobcowania.

Do tego okropnie tęsknie za rodziną i przyjaciułmi . Jak sobie pomuc?Tyle codziennych spraw mnie tu irytuje , z najmniejszych rzeczy potrafia robić problem nie do rozwiązania ehhhh.Wcześniejszy powrót nie wchodzi w gre gdyż oboje jesteśmy związani pracą (to też kwestia naszej ambicji).Jesteśmy tutaj na 2 lata .
Prosze o jakieś rady

Pozdrawiam

Czułam się i czasem nadal czuję dokładnie tak samo, chociaż nie jestem nigdzie za granicą a jedynie przeniosłam się do większego miasta.

Mam taki sposób na to - robię rzeczy, których dotychczas nie robiłam uważając je często za głupie. Chodzę po centrach handlowych, kupuję maseczki i pielęgnuję urodę. Dużo też czytam. Namawiam męża na wyjazdy, na wycieczki i na zwiedzanie tego i owego. Na prawdę pomaga

[Rena]

Przede wszystkim gratuluje odwagi.

Mysle podobnie jak Paula78, ze przechodzisz kryzys, co w tej sytuacji jest dosc zrozumiale.

Ja zreszta tez teraz przechodze jakis tam kryzys - o czym pisalam w swoim watku. Choc to troche inny kryzys.

NIe rezygnuj na tym etapie, wiem z innego watku, ze bedziesz w Krakowie w marcu, to nie tak dlugo. Sprobuj do tego czasu dac sobie czas i wtedy ponownie rozwaz - zostajesz czy wracasz.

Usmiechnij sie do siebie i meza. Obejrzcie dobra komedie kiedy Wam zle. Sprobuj nie zrazac sie i poznawac ludzi.

Poczytaj o lokalnym savoir - vivrze, poznawaj obca kulture.

Bedzie dobrze. Im bardziej w to uwierzysz tym bedzie Ci latwiej.

[ariam4]

Tokyo, ile bym dała, żeby tam być Swoją drogą też przechodziłam taki etap, tyle, że w innym kraju. Nie daj się, skup się na nauce języka, zacznij widzieć plusy całej sytuacji. Zacznij zwiedzać i ...zakochaj się w tym kraju. Przecież miejsce, w którym jesteś jest piękne. Życzę Ci powodzenia.

[architekt80]

Dzięki dziewczyny !!!! Zwiedzam dużo , kraj faktycznie bywa piękny . Popadłam w taki stan zawieszenia ,lekkiej depresji i nie mogę zacząć pracować na pełnych obrotach bardzo mnie to martwi , stresuje się że jak tak dalej będzie to mnie wywalą. Kurs językowy mam tylko raz w tygodniu (opłacany przez prace i zapewne dlatego tak mało intensywny). Język jest strasznie trudny i idzie mi mocno średnio. Musze sie wziąść w garść , dobrze że w marcu przyjeżdzam i szczerze mówiąc głównie tym żyje . Wiem że pewnie przesadzam , dramatyzuje i że sama chciałam ale czuje się tak jak się czuje.

Pozdrawiam wszystkich i dzięki.