On po dojrzałych związkach - Ja aktualna ale mniej wyjątkowa?

[Sylvana]

Dziewczyny, tutaj z mojej strony bardzo intymne zwierzenie.
Jest tu Was wiele, dużo mądrych kobiet i chcę usłyszeć obiektywne, niezależne opinie na temat, który mnie męczy mocno.

Postaram się streścić do minimum:

Ja - 25 lat, on 40 lat. Spora różnica wieku, ale jednak to nie jest problemem. Problem tkwi w emocjonalnym braku związku, który ja odczuwam.

Jesteśmy ze sobą od 3 lat, mieszkamy ok. 2 lata. Niby na co dzień jesteśmy pozytywnie odbieraną parą, on mnie kocha to wiem ale coś jednak jest "nie tak ".

Problemem dla mnie jest jego przeszłość i aktualny chłód względem mnie.
Mój partner przede mną dwa poważne związku, więc ja jestem tą trzecią. Raz był żonaty (jego drugi związek, trwał krótko około 3 lat) , pierwszy to kobieta, z którym był od lat młodszych do dojrzalszego wieku około 10 lat i mają wspólnego syna, związek był bez ślubu. Jednak wydaję mi się, że to był "jego związek życia". Sądząc po przypadkiem znalezionych zdjęciach to byli raczej szczęśliwą, fajną rodzinką dłuższy czas.

Moj związek z nim to pierwszy poważny, dla którego straciłam totalnie głowę, mamy aktualnie dojrzałą relację, żyjemy i prowadzimy gospodarstwo domowe niczym wieloletnie małżeństwo i to całkiem nam fajnie wychodzi.
Jednak problem jest w tym, ze na co dzień odczuwam, ze emocjonalnie on nie angażuje się w to tak jak ja. Nie zabiega już od dawna o mnie, wie, że jestem mocno zaangażowana w tą relację ale problem jest w tym,że od jakiegoś czasu dostrzegam moją znacznie większą inicjatywę w tym związku, mam wrażenie, że jestem kobietą, z którą niby jest szczęśliwy nawet bardzo ale trudy życia i poprzednich związków, które przeszedł spowodowały wypalenie u niego i nigdy nie przeleje tego powera zaangażowania jakie dawał swoim poprzednim ważnym kobietom.

W otoczeniu innych par znajomych w moim wieku, dostrzegam więcej zaangażowania emocjonalnego, czułości i zabieganie o organizację wspólnego wolnego czasu, ogólną dbałość o byt partnerki niż u nas..
U nas z jego strony tego nie ma, skupia się mocno na pracy i tym żyje głównie. Sama nie wiem jak to powinno wyglądać, zastanawiam się czy to ja przesadzam i że na co dzien odczuwam pustkę emocjonalną i brak ciepła to moja fanaberia i kaprys, czy faktycznie w innych związkach udanych to JEST i u mnie też być powinno( głupie, zwykłe dotknięcie poza seksem czy przytulenie u niego jest od dłuższego czasu problemem zaczęłam do tego przywykać ale do cholery ja chcę mieć przy sobie faceta, który da mi odczuć to że mnie chce również w taki banalny sposób jak jakaś podstawowa czułość na co dzień czy to ja wymagam czy faceci juz tacy są ....)

Bardzo lakonicznie to przedstawiam proszę o wyrozumiałość, ciężko mi zobrazować i przedstawić w sensownych słowach ten problem.

Czy to, że nie czuje się "kobietą życia" to normalne u facetów, którzy poważne związku już mają za sobą???

[cleopadra]

Czy on Ciebie kocha ,to ja bym sie naprawde zastanowila.A tak to bym sie zastanowila czy on w ogole potrafi i chce kogos kochac.
Czy jego poprzednie zwiazki rozpadly sie wlasnie przez jego chlod emocjonalny czyli brak milosci z jego strony?
Czy nie jest tak ze jest z Toba ,bo mu tak wygodnie?
nie mozesz zwalac winy na jego postepowanie ze to wina jego poprzednich doswiadczen,nie mozesz go tlumaczyc sama przed soba
Czy on chce miec dzieci z Toba?
Jak traktuje dziecko ktore juz ma?

[201803290936]

Napisane przez Sylvana

Dziewczyny, tutaj z mojej strony bardzo intymne zwierzenie.
Jest tu Was wiele, dużo mądrych kobiet i chcę usłyszeć obiektywne, niezależne opinie na temat, który mnie męczy mocno.

Postaram się streścić do minimum:

Ja - 25 lat, on 40 lat. Spora różnica wieku, ale jednak to nie jest problemem. Problem tkwi w emocjonalnym braku związku, który ja odczuwam.

Jesteśmy ze sobą od 3 lat, mieszkamy ok. 2 lata. Niby na co dzień jesteśmy pozytywnie odbieraną parą, on mnie kocha to wiem ale coś jednak jest "nie tak ".

Problemem dla mnie jest jego przeszłość i aktualny chłód względem mnie.
Mój partner przede mną dwa poważne związku, więc ja jestem tą trzecią. Raz był żonaty (jego drugi związek, trwał krótko około 3 lat) , pierwszy to kobieta, z którym był od lat młodszych do dojrzalszego wieku około 10 lat i mają wspólnego syna, związek był bez ślubu. Jednak wydaję mi się, że to był "jego związek życia". Sądząc po przypadkiem znalezionych zdjęciach to byli raczej szczęśliwą, fajną rodzinką dłuższy czas.

Moj związek z nim to pierwszy poważny, dla którego straciłam totalnie głowę, mamy aktualnie dojrzałą relację, żyjemy i prowadzimy gospodarstwo domowe niczym wieloletnie małżeństwo i to całkiem nam fajnie wychodzi.
Jednak problem jest w tym, ze na co dzień odczuwam, ze emocjonalnie on nie angażuje się w to tak jak ja. Nie zabiega już od dawna o mnie, wie, że jestem mocno zaangażowana w tą relację ale problem jest w tym,że od jakiegoś czasu dostrzegam moją znacznie większą inicjatywę w tym związku, mam wrażenie, że jestem kobietą, z którą niby jest szczęśliwy nawet bardzo ale trudy życia i poprzednich związków, które przeszedł spowodowały wypalenie u niego i nigdy nie przeleje tego powera zaangażowania jakie dawał swoim poprzednim ważnym kobietom.

W otoczeniu innych par znajomych w moim wieku, dostrzegam więcej zaangażowania emocjonalnego, czułości i zabieganie o organizację wspólnego wolnego czasu, ogólną dbałość o byt partnerki niż u nas..
U nas z jego strony tego nie ma, skupia się mocno na pracy i tym żyje głównie. Sama nie wiem jak to powinno wyglądać, zastanawiam się czy to ja przesadzam i że na co dzien odczuwam pustkę emocjonalną i brak ciepła to moja fanaberia i kaprys, czy faktycznie w innych związkach udanych to JEST i u mnie też być powinno( głupie, zwykłe dotknięcie poza seksem czy przytulenie u niego jest od dłuższego czasu problemem zaczęłam do tego przywykać ale do cholery ja chcę mieć przy sobie faceta, który da mi odczuć to że mnie chce również w taki banalny sposób jak jakaś podstawowa czułość na co dzień czy to ja wymagam czy faceci juz tacy są ....)

Bardzo lakonicznie to przedstawiam proszę o wyrozumiałość, ciężko mi zobrazować i przedstawić w sensownych słowach ten problem.

Czy to, że nie czuje się "kobietą życia" to normalne u facetów, którzy poważne związku już mają za sobą???

Czyli jednak różnica wieku, a dokładniej doświadczenia i bagażu życiowego ma tu znaczenie. Może on ten bagaż ma po prostu zbyt duży? W żadnym wieku, a w szczególności w tak młodym, jak Ty jesteś, nie powinno się siedzieć w chłodnym związku, który szybko stracił iskrę. Zasługujesz na więcej. Możliwe, że pan niestety się z Tobą związał, bo nie potrafi być sam, bo chciał mieć kogoś. I zaryzykował z młodą dziewczyną, co to nie będzie miała w domyśle zbyt dużych wymagań. Ale nie mówię, że tak jest na pewno. To jeden z tropów.

Jeżeli czujesz, że coś jest nie tak, czujesz z jego strony chłód, to pewnie coś jest nie tak lub on po prostu taki jest (plus był i będzie). Jednak ufałabym swojej intuicji, bo jak rozumiem zauważasz problem, bo wiąże się z jakąś zmianą w jego zachowaniu w stosunku do Ciebie? Możliwe, że niestety kochasz bardziej lub w ogóle tylko Ty kochasz w tej relacji. Nawet niestety po wątkach na tym forum okazuje się, że jest grupa osób siedzących w związkach "z rozsądku", bo im się miły partner trafił. I nie, normalne to nie jest, bo kochać mocno i gorąco można w każdym wieku, tylko trzeba mieć odpowiednią partnerkę. Nie zgadzaj się na jakieś półśrodki i półmiłości.

A rozmawiałaś z nim o tym problemie? O swoich odczuciach i uczuciach? Co on na to? Przecież np. intymność budujecie we dwoje, możesz mu powiedzieć, pokazać przede wszystkim, że chciałabyś częstszego przytulenia, czy pocałunków. Próbowałaś? On Cię odrzuca, ignoruje? I czy rzeczywiście na początku (poza okresem randkowania) było inaczej? Bo może trafiłaś na wyjątkowo nieromantycznego typa, któremu pewne rzeczy trzeba jak krowie na rowie pokazać, wytłumaczyć, łącznie z instrukcją zorganizowania randki. I tak naprawdę ten "chłód" to charakter, a charakteru nie zmienisz - albo akceptujesz, albo żegnasz ten etap życia i związek.

---------- Dopisano o 01:59 ---------- Poprzedni post napisano o 01:55 ----------

Napisane przez cleopadra

Czy on Ciebie kocha ,to ja bym sie naprawde zastanowila.A tak to bym sie zastanowila czy on w ogole potrafi i chce kogos kochac.
Czy jego poprzednie zwiazki rozpadly sie wlasnie przez jego chlod emocjonalny czyli brak milosci z jego strony?
Czy nie jest tak ze jest z Toba ,bo mu tak wygodnie?
nie mozesz zwalac winy na jego postepowanie ze to wina jego poprzednich doswiadczen,nie mozesz go tlumaczyc sama przed soba
Czy on chce miec dzieci z Toba?
Jak traktuje dziecko ktore juz ma?

Dobre pytanie. Co spowodowało szczególnie rozpad związku nr 2 (bo pierwszy to mogło być typowe "20-latkowie i wieczna miłość będzie").

[MalyRycerzyk]

Nie będziesz z nim szczęśliwa. Nie rezygnuj z siebie dla niego.

[201703060948]

Oczywiście, że nie traktuje cię poważnie, podobnie jak ja nie traktuję poważnie sporo młodszych mężczyzn, którzy czasami za mną biegają.

Niestety, ale blisko 40latek, który zaczyna spotykać się z kobietą, która dopiero co osiągnęła dorosłość nie szuka "dojrzałego związku" i prawdopodobieństwo, że sam jest dojrzały jest jak wygranie szóstki w totka.

Facet widzi, że żyjecie na innych planetach - co go pociąga, bo młodość zawsze jest atrakcyjna, ale uniemożliwia głębokie zaangażowanie, bo wie, że z tego na dłuższą metę nic nie będzie.

Poszukaj sobie partnera, nie papy.

[Lexie]

Myślę, że go sama przed sobą tłumaczysz "bagażem", a tak naprawdę on się nie angażuje w związek tak bardzo, bo nie stracił głowy dla Ciebie - nie zakochał się. Może jest mu dobrze i miło, może jest mu wygodnie, ale nie jest zakochany.

[thirky]

Rzuć go, Znajdź sobie faceta któremu się chce, bądź szczęśliwa. Z nim nie będziesz.

[nyana89]

Nie uważam, aby jego wiek czy bagaż życiowy miał tutaj znaczenie. Podejrzewam, że tu raczej chodzi o to, iż on jest z Tobą z wygody, przyzwyczajenia, ale nie jest w Tobie zakochany. Poza tym napisałaś, że on wie o zdecydowanie większym zaangażowaniu z Twojej strony, więc tym bardziej nie czuje, że powinien się wysilać, skoro Ty się starasz za Was dwoje. Na zmianę jego zachowania względem Ciebie już bym nie liczyła, zatem zastanów się, czy naprawdę chcesz tkwić z facetem, dla którego, co przynajmniej wynika z Twojego opisu, nie jesteś i nie będziesz tą 'naj'.

[I am Rock]

Napisane przez Lexie

Myślę, że go sama przed sobą tłumaczysz "bagażem", a tak naprawdę on się nie angażuje w związek tak bardzo, bo nie stracił głowy dla Ciebie - nie zakochał się. Może jest mu dobrze i miło, może jest mu wygodnie, ale nie jest zakochany.

Wydaje mi się, że nie trzeba zaraz tracić głowy. Po prostu trafiasz na osobę, przy której rozkwitasz i zakochujesz się, nie zdając sobie z tego sprawy.
Ja mam faceta z podobną przeszłością, z dużą różnicą wieku. Nigdy nie miałam poczucia braku czegoś - miłości, troski, czułości... Byłam z nim na tyle długo, by przekonać się, że nie spożytkował całej energii na zdobycie mnie, a potem osiadł na laurach. Nawet po latach nie czuję się jak stara, nudna żona. To taki typ.
A facet autorki może jest taki chłodny. Może wszelkie czułości są dla niego zbędne, dla niego wyrazem troski może być to, że zapewnia byt, robi zakupy, ogólnie dla o dom i wystarczy. Bo nie jest jej zimno i głodna nie chodzi.
Trudno to wytrzymać.

[adult90]

Jesteś zapchajdziurą, jesteś bo jesteś.
Nigdy nie będziesz dla niego ważna, nigdy nie odczujesz w tym związku bycia wyjątkową.

Ja bym odeszła.

[kennedy]

Odejdz. Jestes mloda, znajdz kogos kto bedzie dawal tyle co ty. Wtedy bedziesz szczesliwa.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[I am Rock]

Co rozumiesz przez - "nie zabiega o mnie"?
Co robił wcześniej, czego nie robi teraz?

[Sylvana]

Dziewczyny Drogie, dziękuję za wszystkie Wasze opinie.
Dużo mi pomogłyście i dałyście do myślenia, taki nowy punkt spojrzenia na moją sytuację.

Drugi związek rozpadł się rzekomo kobieta leczyła się od wielu lat na depresję co ukrywała bo miała to pod kontrolą, niestety jej stan się pogorszył i z czasem wszystko wyszło w trakcie małżeństwa i pojawiły się problemy, chore awantury, chorobliwa jej zazdrość i przerosło to związek. Każdy kij ma dwa końce, może za słabo też zawalczył o nią na koniec, tego się już nie dowiem. Znam tylko jego perspektywę.

Nie zabiega - prosty przykład ( naprawdę nie wymagam raczej gwiazdek z nieba więc to będzie prosty naprawdę przykład ) potrafię mieć mega zły dzień, wracamy z pracy jest wieczór mam minę jakbym wróciła z pogrzebu, prawie nic nie mówię, ogólnie rozbicie, już nie pada jak keidyś pytanie czy zainteresowanie "czy wszystko ok? czy cos sie stalo? co tak wygladasz?" cokolwiek.
Jest dzień wolny, on ustawi sobie dzień na załatwianie wszystktiego co tam chce, mojej osoby juz nie zaangazuje w nic, jakies wyjscie, znowu cokolwiek. Nie ma inicjatywy żadnej.

Bardzo mądrze wcześniej powiedziałyście, że nie ważne w jakim się jest wieku ale jak się ma przy sobie odpowiednią osobę to zawsze jest czas na miłość i szczęście. A ja przecież nie zmuszę go żeby kochał mnie tak jak ja chcę i potrzebuje. Czeka nas poważna rozmowa..

[meliandra]

1. Może nie potrafi okazywać uczuć i jest mało wylewny (ale z tego co pisałaś na początku chyba był inny).
2. Za duży bagaż doświadczeń, jest straszy, ma inne podejście do związku niż Ty, coś tam już przeżył, coś się w nim wypaliło.
3. Może z jego strony to jednak to nie to.

Poza tym wszystkim ja chyba nigdy nie zrozumiem czemu młode dziewczyny pakują się w związki ze straszymy mężczyznami. Mam 3 dobre koleżanki, które lubują się w takich panach i jeszcze nigdy nic dobrego z tego nie wyszło. Ja nie mówię, że to się nigdy nie udaje, ale chyba raczej jest to bardzo rzadkie. Was tak naprawdę różni prawie całe pokolenie. 25 i 40 to większości zupełnie inne podejście do życia, inne doświadczenia, inny temperament. Byłe żony, dzieci, to przeszłość, której się na da zamknąć czy wymazać z pamięci. Zawsze będzie to rzutowało na teraźniejszość, w tym w momencie Waszą wspólną, a także przyszłość. Ja nie pakowałabym się w taki związek.

[201701121406]

Napisane przez meliandra

1. Może nie potrafi okazywać uczuć i jest mało wylewny (ale z tego co pisałaś na początku chyba był inny).
2. Za duży bagaż doświadczeń, jest straszy, ma inne podejście do związku niż Ty, coś tam już przeżył, coś się w nim wypaliło.
3. Może z jego strony to jednak to nie to.

Poza tym wszystkim ja chyba nigdy nie zrozumiem czemu młode dziewczyny pakują się w związki ze straszymy mężczyznami. Mam 3 dobre koleżanki, które lubują się w takich panach i jeszcze nigdy nic dobrego z tego nie wyszło. Ja nie mówię, że to się nigdy nie udaje, ale chyba raczej jest to bardzo rzadkie. Was tak naprawdę różni prawie całe pokolenie. 25 i 40 to większości zupełnie inne podejście do życia, inne doświadczenia, inny temperament. Byłe żony, dzieci, to przeszłość, której się na da zamknąć czy wymazać z pamięci. Zawsze będzie to rzutowało na teraźniejszość, w tym w momencie Waszą wspólną, a także przyszłość. Ja nie pakowałabym się w taki związek.

A ze związków z rówieśnikami zawsze wychodzi coś "dobrego"?

[Sylvana]

Napisane przez meliandra

1. Może nie potrafi okazywać uczuć i jest mało wylewny (ale z tego co pisałaś na początku chyba był inny).
2. Za duży bagaż doświadczeń, jest straszy, ma inne podejście do związku niż Ty, coś tam już przeżył, coś się w nim wypaliło.
3. Może z jego strony to jednak to nie to.

Poza tym wszystkim ja chyba nigdy nie zrozumiem czemu młode dziewczyny pakują się w związki ze straszymy mężczyznami. Mam 3 dobre koleżanki, które lubują się w takich panach i jeszcze nigdy nic dobrego z tego nie wyszło. Ja nie mówię, że to się nigdy nie udaje, ale chyba raczej jest to bardzo rzadkie. Was tak naprawdę różni prawie całe pokolenie. 25 i 40 to większości zupełnie inne podejście do życia, inne doświadczenia, inny temperament. Byłe żony, dzieci, to przeszłość, której się na da zamknąć czy wymazać z pamięci. Zawsze będzie to rzutowało na teraźniejszość, w tym w momencie Waszą wspólną, a także przyszłość. Ja nie pakowałabym się w taki związek.

Zgadzam się z Tobą w 100 % i o ironio myślę naprawdę tak samo. Nielicznym się pewnie udaje ale to kwestia doboru charekterów i pewnie temperamentów..

Ja naprawdę nie wybrałam sobie z rozsądku takiego mężczyzny i świadomie z przemyślanego wyboru pewnie nie zdecydowałabym się na związek z różnicą wieku, nic od niego nie chciałam jak się poznaliśmy, nie łączyłam jego osoby z potencjalnym kandydatem ani na kochanka a co dopiero na życiowego partnera. Samo znajomość zamieniła się w taką relację i w pewnym momencie byliśmy nierozłączni.
W międzyczasie scementowały nas ciężkie wydarzenia, mój wypadek, śmierć jego dwóch bliskich osób w rodzinie, przypadek, naprawdę przypadek jak ta znajomość ewoluowała i co nas scementowało, że byliśmy dla siebie wsparciem i tak potrzebowaliśmy siebie. Samo życie.

[201803290936]

Napisane przez Sylvana

Dziewczyny Drogie, dziękuję za wszystkie Wasze opinie.
Dużo mi pomogłyście i dałyście do myślenia, taki nowy punkt spojrzenia na moją sytuację.

Drugi związek rozpadł się rzekomo kobieta leczyła się od wielu lat na depresję co ukrywała bo miała to pod kontrolą, niestety jej stan się pogorszył i z czasem wszystko wyszło w trakcie małżeństwa i pojawiły się problemy, chore awantury, chorobliwa jej zazdrość i przerosło to związek. Każdy kij ma dwa końce, może za słabo też zawalczył o nią na koniec, tego się już nie dowiem. Znam tylko jego perspektywę.

Nie zabiega - prosty przykład ( naprawdę nie wymagam raczej gwiazdek z nieba więc to będzie prosty naprawdę przykład ) potrafię mieć mega zły dzień, wracamy z pracy jest wieczór mam minę jakbym wróciła z pogrzebu, prawie nic nie mówię, ogólnie rozbicie, już nie pada jak keidyś pytanie czy zainteresowanie "czy wszystko ok? czy cos sie stalo? co tak wygladasz?" cokolwiek.
Jest dzień wolny, on ustawi sobie dzień na załatwianie wszystktiego co tam chce, mojej osoby juz nie zaangazuje w nic, jakies wyjscie, znowu cokolwiek. Nie ma inicjatywy żadnej.

Bardzo mądrze wcześniej powiedziałyście, że nie ważne w jakim się jest wieku ale jak się ma przy sobie odpowiednią osobę to zawsze jest czas na miłość i szczęście. A ja przecież nie zmuszę go żeby kochał mnie tak jak ja chcę i potrzebuje. Czeka nas poważna rozmowa..

Widzisz wyraźną zmianę w jego zachowaniu, czy od początku w sumie niewiele tej inicjatywy wykazywał, ale to ignorowałaś? Od kiedy jest ta ewentualna zmiana? W ogóle próbowałaś z nim rozmawiać na ten temat? Sama wykazywałaś inicjatywę, a on ją odrzucał?

[Sylvana]

Napisane przez Doris1981

Widzisz wyraźną zmianę w jego zachowaniu? Od kiedy jest ta ewentualna zmiana? W ogóle próbowałaś z nim rozmawiać na ten temat? Sama wykazywałaś inicjatywę, a on ją odrzucał?

On wie, że przy nim miękne, jestem delikatna, trochę wrażliwa.
On wie, że tego potrzebuje ale po prostu sam nie wykona gestu jakiegoś dotyku, a jak ja się przykleję to mam przywilej się przytulić bez odwzajemnienia albo opcja nr dwa zostać odsunięta, że coś tam mu nie pasuje i nie chce. Nie wieszam się na nim non stop, po prostu takie gesty powinny być niewymuszone, od ponad roku troche problemow mu przybylo i obowiazkow zawodowych to mam wrazenie, ze jest gorzej. Ale już chyba znalazłam odpowiedź dzięki Wam na to wszystko. Tego się juz raczej nie zmieni. Moja mama czekała na zmianę charakteru i nawyków ojca przez 25 lat i się nie doczekała

PS tak, kiedyś czułam się wyjątkowo, sama pamiętam, jak potrafił powiedzieć, ze jestem jego najwiekszym promyczkiem w życiu, szkoda, że wtedy tego tak nie doceniałam.

[201803290936]

Napisane przez Sylvana

On wie, że przy nim miękne, jestem delikatna, trochę wrażliwa.
On wie, że tego potrzebuje ale po prostu sam nie wykona gestu jakiegoś dotyku, a jak ja się przykleję to mam przywilej się przytulić bez odwzajemnienia albo opcja nr dwa zostać odsunięta, że coś tam mu nie pasuje i nie chce. Nie wieszam się na nim non stop, po prostu takie gesty powinny być niewymuszone, od ponad roku troche problemow mu przybylo i obowiazkow zawodowych to mam wrazenie, ze jest gorzej. Ale już chyba znalazłam odpowiedź dzięki Wam na to wszystko. Tego się juz raczej nie zmieni. Moja mama czekała na zmianę charakteru i nawyków ojca przez 25 lat i się nie doczekała

PS tak, kiedyś czułam się wyjątkowo, sama pamiętam, jak potrafił powiedzieć, ze jestem jego najwiekszym promyczkiem w życiu, szkoda, że wtedy tego tak nie doceniałam.

No dobra, potrafił Ci słodzić na etapie randek. Ale jak się zachowywał, co robił? W tej materii jest zmiana w jego zachowaniu, czy najbardziej boli Cię to, że przestał Ci kadzić? A w zachowaniu nigdy za bardzo nie było widać po nim wielkich starań o Ciebie?

"Wie", czy wie to wszystko o czym piszesz? Powiedziałaś mu, że tego potrzebujesz, on powiedział, że wie, czy zakładasz, że on Cię tak świetnie zna i wie?

[Sylvana]

Napisane przez Doris1981

No dobra, potrafił Ci słodzić na etapie randek. Ale jak się zachowywał, co robił? W tej materii jest zmiana w jego zachowaniu, czy najbardziej boli Cię to, że przestał Ci kadzić? A w zachowaniu nigdy za bardzo nie było widać po nim wielkich starań o Ciebie?

"Wie", czy wie to wszystko o czym piszesz? Powiedziałaś mu, że tego potrzebujesz, on powiedział, że wie, czy zakładasz, że on Cię tak świetnie zna i wie?

Ok, wiem co sugerujesz, brak wyraźnej mojej komunikacji, masz rację muszę mu to jak najprościej oznajmić, wytłumaczyć ale w momencie kiedy np zaczął mnie odpychać nazwijmy to, zawsze w danym momencie reaguje i coś mówię, żeby tak nie robił i czemu tak się zachowuje, i ze tego nie pojmuje ale cisza. Przecież nie rzucę się na niego bo nie o wymuszanie mi chodzi.. Nie chce go zmuszać tez do czegos bardzo czego on nie chce pytamie czemu przestalo mu sie chcec. Nie wiem. Niby czuje się ze mną dobrze ale coś po prostu nie jest tak w takich drobnostkach. Jestem już zmęczona tym problemem, i już go raczej nie nawrócę. Po randkowaniu też był etap, że dbał o mnie bardziej, dzwonił do pracy, interesował się mną, odczuwałam to a teraz momentami jakbym faceta nie miała

[201803290936]

Napisane przez Sylvana

Ok, wiem co sugerujesz, brak wyraźnej mojej komunikacji, masz rację muszę mu to jak najprościej oznajmić, wytłumaczyć ale w momencie kiedy np zaczął mnie odpychać nazwijmy to, zawsze w danym momencie reaguje i coś mówię, żeby tak nie robił i czemu tak się zachowuje, i ze tego nie pojmuje ale cisza. Przecież nie rzucę się na niego bo nie o wymuszanie mi chodzi.. Nie chce go zmuszać tez do czegos bardzo czego on nie chce pytamie czemu przestalo mu sie chcec. Nie wiem. Niby czuje się ze mną dobrze ale coś po prostu nie jest tak w takich drobnostkach. Jestem już zmęczona tym problemem, i już go raczej nie nawrócę. Po randkowaniu też był etap, że dbał o mnie bardziej, dzwonił do pracy, interesował się mną, odczuwałam to a teraz momentami jakbym faceta nie miała

To, o czym piszesz to są cały czas tylko słowa plus wykonanie telefonu. Co dla Ciebie robił takiego, że widziałaś to staranie się.

[Sylvana]

Napisane przez Doris1981

To, o czym piszesz to są cały czas tylko słowa plus wykonanie telefonu. Co dla Ciebie robił takiego, że widziałaś to staranie się.

Oboje dużo pracujemy, ja pracuje mobilnie, często wracam to jest bardzo późno, dla mnie dzwonienie i kontakt tel / sms/ miły mms to był punkt ważny w podtrzymywaniu dobrej relacji na co dzień żeby móc się usłyszeć i powiedzieć coś miłego. A poza pracą, organizował nam czas wolny, a to wyjazd gdzieś na weekend, czasami nawet jakiś hotel z dużą wanną i bąbelkami, spontant telefon, że wyskakujemy po pracy do kina mam się uszykować. Taki standard jak w innych normalnych związkach. No i bliskość była też. Jutro dzień bez zajęć, jedziemy autem w trasę do mojej mamy, będę rozmawiać, żaden w aucie nie ucieknie od rozmowy. Czuję, że to dobry moment. Dziękuję.

[meliandra]

Napisane przez Meagara

A ze związków z rówieśnikami zawsze wychodzi coś "dobrego"?

Oczywiście, że nie zawsze. No ale jednak jakby nie było w większości związków ludzie są w podobnym wieku. Dzieję się tak pewnie nie przypadkowo. 15 lat to bardzo dużo. Ewentualnie jeszcze kiedy starszy partner ma czystką kartkę, nie ma dzieci i nieudanych małżeństw. Tak czy inaczej w swoim otoczeniu nie spotkałam się z happy endem kiedy różnica wieku jest tak duża.

Napisane przez Sylvana

Zgadzam się z Tobą w 100 % i o ironio myślę naprawdę tak samo. Nielicznym się pewnie udaje ale to kwestia doboru charekterów i pewnie temperamentów..

Ja naprawdę nie wybrałam sobie z rozsądku takiego mężczyzny i świadomie z przemyślanego wyboru pewnie nie zdecydowałabym się na związek z różnicą wieku, nic od niego nie chciałam jak się poznaliśmy, nie łączyłam jego osoby z potencjalnym kandydatem ani na kochanka a co dopiero na życiowego partnera. Samo znajomość zamieniła się w taką relację i w pewnym momencie byliśmy nierozłączni.
W międzyczasie scementowały nas ciężkie wydarzenia, mój wypadek, śmierć jego dwóch bliskich osób w rodzinie, przypadek, naprawdę przypadek jak ta znajomość ewoluowała i co nas scementowało, że byliśmy dla siebie wsparciem i tak potrzebowaliśmy siebie. Samo życie.

Skoro masz takie podejście to musisz sobie to wszystko przemyśleć, zastanowić się. Pogadaj z nim szczerze. Nawet jeśli Cię kocha to musicie ustalić czy macie podobne priorytety i to jak wyobrażacie sobie Waszą wspólną przyszłość.

[I am Rock]

Napisane przez meliandra

1. Może nie potrafi okazywać uczuć i jest mało wylewny (ale z tego co pisałaś na początku chyba był inny).
2. Za duży bagaż doświadczeń, jest straszy, ma inne podejście do związku niż Ty, coś tam już przeżył, coś się w nim wypaliło.
3. Może z jego strony to jednak to nie to.

Poza tym wszystkim ja chyba nigdy nie zrozumiem czemu młode dziewczyny pakują się w związki ze straszymy mężczyznami. Mam 3 dobre koleżanki, które lubują się w takich panach i jeszcze nigdy nic dobrego z tego nie wyszło. Ja nie mówię, że to się nigdy nie udaje, ale chyba raczej jest to bardzo rzadkie. Was tak naprawdę różni prawie całe pokolenie. 25 i 40 to większości zupełnie inne podejście do życia, inne doświadczenia, inny temperament. Byłe żony, dzieci, to przeszłość, której się na da zamknąć czy wymazać z pamięci. Zawsze będzie to rzutowało na teraźniejszość, w tym w momencie Waszą wspólną, a także przyszłość. Ja nie pakowałabym się w taki związek.

Dlaczego "pakują się"?
Po pierwsze - mój facet na swoje lata nie wyglądał.
Po drugie - zawsze fascynowała mnie jego osobowość, jego podejście do życia.
Po trzecie - z równolatkami mi nie wychodziło / a próbowałam parę razy/.
A kiedy w końcu dowiedziałam się ile on ma lat, to było mi dokładnie wszystko jedno.
Jakoś lata lecą i nie mam chęci wymienić go na nowszy model.

---------- Dopisano o 11:38 ---------- Poprzedni post napisano o 11:25 ----------

Napisane przez Sylvana

Dziewczyny Drogie, dziękuję za wszystkie Wasze opinie.
Dużo mi pomogłyście i dałyście do myślenia, taki nowy punkt spojrzenia na moją sytuację.

Drugi związek rozpadł się rzekomo kobieta leczyła się od wielu lat na depresję co ukrywała bo miała to pod kontrolą, niestety jej stan się pogorszył i z czasem wszystko wyszło w trakcie małżeństwa i pojawiły się problemy, chore awantury, chorobliwa jej zazdrość i przerosło to związek. Każdy kij ma dwa końce, może za słabo też zawalczył o nią na koniec, tego się już nie dowiem. Znam tylko jego perspektywę.

Nie zabiega - prosty przykład ( naprawdę nie wymagam raczej gwiazdek z nieba więc to będzie prosty naprawdę przykład ) potrafię mieć mega zły dzień, wracamy z pracy jest wieczór mam minę jakbym wróciła z pogrzebu, prawie nic nie mówię, ogólnie rozbicie, już nie pada jak keidyś pytanie czy zainteresowanie "czy wszystko ok? czy cos sie stalo? co tak wygladasz?" cokolwiek.
Jest dzień wolny, on ustawi sobie dzień na załatwianie wszystktiego co tam chce, mojej osoby juz nie zaangazuje w nic, jakies wyjscie, znowu cokolwiek. Nie ma inicjatywy żadnej.

Bardzo mądrze wcześniej powiedziałyście, że nie ważne w jakim się jest wieku ale jak się ma przy sobie odpowiednią osobę to zawsze jest czas na miłość i szczęście. A ja przecież nie zmuszę go żeby kochał mnie tak jak ja chcę i potrzebuje. Czeka nas poważna rozmowa..

Może masz często taka minę i mu spowszedniała? I myśli sobie: "A ta znowu wściekła wróciła". I nie chce mu się drążyć i dopytywać?
Jak coś ci leży na sercu, to wal od wejścia, że szlag cię trafia i masz chęć kogoś zabić - wygadaj się i z głowy.

---------- Dopisano o 11:42 ---------- Poprzedni post napisano o 11:38 ----------

Napisane przez meliandra

Oczywiście, że nie zawsze. No ale jednak jakby nie było w większości związków ludzie są w podobnym wieku. Dzieję się tak pewnie nie przypadkowo. 15 lat to bardzo dużo. Ewentualnie jeszcze kiedy starszy partner ma czystką kartkę, nie ma dzieci i nieudanych małżeństw.

.

Posiedzisz dłużej na Wizażu, to dowiesz się, jak dużo jest "poranionych" przez poprzednie związki dwudziestolatków.

[Naomi21]

Autorko, podoba mi się Twój sposób pisania, wydajesz się fajną dziewczyną Moim zdaniem nic z tego związku nie będzie, bo prędzej czy później zapragniesz być dla kogoś w 100% wyjątkowa. Ja niestety zgadzam się z tym:

Napisane przez Sylvana

Czy to, że nie czuje się "kobietą życia" to normalne u facetów, którzy poważne związku już mają za sobą???

Może to nie jest regułą, ale z moich doświadczeń wynika, że mężczyźni w pewnym wieku, z pewnymi doświadczeniami mają już gdzieś tam przekonanie, że przeżyli "miłość życia". Możesz być z takim w związku i może zmienić zdanie, ale jest to jednak przykre, takie udowadnianie swojej wartości, proszenie się o miłość. Wydaje mi się, że zasługujesz na kogoś, kto będzie o Ciebie zabiegał, a nie traktował jak dobrą partnerkę, która w sumie może być, skoro zakochać się i tak nie da rady (wiem jak okropnie brzmi to zdanie, ale słyszałam je wielokrotnie z ust znajomych mężczyzn, co jest dla mnie obrzydliwe).

[I am Rock]

Napisane przez Sylvana

On wie, że przy nim miękne, jestem delikatna, trochę wrażliwa.
On wie, że tego potrzebuje ale po prostu sam nie wykona gestu jakiegoś dotyku, a jak ja się przykleję to mam przywilej się przytulić bez odwzajemnienia albo opcja nr dwa zostać odsunięta, że coś tam mu nie pasuje i nie chce. Nie wieszam się na nim non stop, po prostu takie gesty powinny być niewymuszone, od ponad roku troche problemow mu przybylo i obowiazkow zawodowych to mam wrazenie, ze jest gorzej. Ale już chyba znalazłam odpowiedź dzięki Wam na to wszystko. Tego się juz raczej nie zmieni. Moja mama czekała na zmianę charakteru i nawyków ojca przez 25 lat i się nie doczekała

PS tak, kiedyś czułam się wyjątkowo, sama pamiętam, jak potrafił powiedzieć, ze jestem jego najwiekszym promyczkiem w życiu, szkoda, że wtedy tego tak nie doceniałam.

Eeeeee. No, ja jestem przylepą i w tym momencie poczułabym się niekochana i nieważna. Jak natrętna mucha.

[night prowler]

Napisane przez Sylvana

Oboje dużo pracujemy, ja pracuje mobilnie, często wracam to jest bardzo późno, dla mnie dzwonienie i kontakt tel / sms/ miły mms to był punkt ważny w podtrzymywaniu dobrej relacji na co dzień żeby móc się usłyszeć i powiedzieć coś miłego. A poza pracą, organizował nam czas wolny, a to wyjazd gdzieś na weekend, czasami nawet jakiś hotel z dużą wanną i bąbelkami, spontant telefon, że wyskakujemy po pracy do kina mam się uszykować. Taki standard jak w innych normalnych związkach. No i bliskość była też. Jutro dzień bez zajęć, jedziemy autem w trasę do mojej mamy, będę rozmawiać, żaden w aucie nie ucieknie od rozmowy. Czuję, że to dobry moment. Dziękuję.

Te rzeczy o których piszesz są przyjemne, ale to przecież atrakcje, z których on na równi z tobą korzystał. A nie żadne znaczące gesty w twoją stronę.

Ja bym odpuściła, wygląda na to, że nie jesteś dla niego aż tak ważna.

Wydajesz się fajną dziewczyną, nie marnuj swoich uczuć na kogoś, kto jest wobec ciebie najwyżej letni.