Zauroczyłam się w chłopaku z brzydkimi zębami

[elvegirl]

Autorka przede wszystkim powinna moim zdaniem się dobrze zastanowić, czy naprawdę ją te jego zęby odrzucają, czy wcale nie tak bardzo, ale boi się co ludzie powiedzo. Jeśli to drugie, to w moim przekonaniu jest dla nich szansa. Jeśli to pierwsze, to ja to czarno widzę.

[201705080934]

Napisane przez elvegirl

Tu nie wiem. Ja miałam problem z fizycznością, ale nie jestem w stanie powiedzieć czy to z powodu tej cechy fizycznej, czy gdzieś tam "w środku w Czesiu" wiedziałam, że tego nie zaakceptuję i że lepiej nie wchodzić na "dalszy etap".

Na dwoje babka wróżyła. Uroda/brzydota nie jest obiektywna i sądzę, że zależy od naszych uczuć do danej osoby.
Mnie kiedyś odrzuciło od faceta coś banalnego, co potem w innym nie przeszkadzało ani trochę.
Mogę nie szaleć za np. odstającymi uszami, ale jeśli ma je ktoś, kogo kocham, to nie każę mu do łóżka zakładać nauszników Przytulać też lubię nie tylko same śliczności.
Tyle z teoretyzowania, a co Autorka czuje, to już wie wyłącznie ona. Choć na moje oko żadne to zauroczenie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 20:07 ---------- Poprzedni post napisano o 20:06 ----------

Napisane przez elvegirl

Autorka przede wszystkim powinna moim zdaniem się dobrze zastanowić, czy naprawdę ją te jego zęby odrzucają, czy wcale nie tak bardzo, ale boi się co ludzie powiedzo. Jeśli to drugie, to w moim przekonaniu jest dla nich szansa. Jeśli to pierwsze, to ja to czarno widzę.

Jeśli drugie, to jest diabelnie dziecinna.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[trzyrazypiec]

Napisane przez elvegirl

Autorka przede wszystkim powinna moim zdaniem się dobrze zastanowić, czy naprawdę ją te jego zęby odrzucają, czy wcale nie tak bardzo, ale boi się co ludzie powiedzo. Jeśli to drugie, to w moim przekonaniu jest dla nich szansa. Jeśli to pierwsze, to ja to czarno widzę.

To drugie również. Napisała.

Napisane przez Mioodowa

Jest jeszcze jedna kwestia, która nie daje mi spokoju. I która mnie blokuje. Z powodu zapewne tych zębów wiem, że wiele dziewczyn go odrzuca. I to bardzo dziwne uczucie być jedyną, która by go zechciała. Tak mi się zdaje. I tak wynika z jego opowiadań.

Przecież to jest jak byk "co ludzie powiedzo". Co powiedzo te wszystkie dziewczyny, które go odrzuciły, co powie jej/ich towarzystwo, co powiedzo ludzie, gdy zobaczą te zęby i uświadomią sobie, że (w mniemaniu autorki) prawdopodobnie nikt go nie chciał, itd. To "bardzo dziwne uczucie" jest na sto procent właśnie uczuciem... wstydu.

[elvegirl]

Napisane przez trzyrazypiec

To drugie również. Napisała.

No właśnie zwróciłam uwagę na tamtego posta i się zastanowiłam, czy to przypadkiem nie jest "również", a "jedynie". Warto żeby autorka szczerze z samą sobą o tym podyskutowała.

[trzyrazypiec]

Napisane przez elvegirl

No właśnie zwróciłam uwagę na tamtego posta i się zastanowiłam, czy to przypadkiem nie jest "również", a "jedynie". Warto żeby autorka szczerze z samą sobą o tym podyskutowała.

A to takie ważne, czy również, czy jedynie?

[elvegirl]

Moim zdaniem tak. Strach przed opinią innych może (wiem, gwarancji nie ma) z czasem zblednąć, zniknąć, bo się może zacząć pod wpływem uczucia i szczęścia mieć te opinie w nosie. W przypadku "również" jest gorzej, ciężko walczyć z własnymi preferencjami i tu moim zdaniem szanse na happy związkowy end są żadne.

[adeedra]

Napisane przez elvegirl

Moim zdaniem tak. Strach przed opinią innych może (wiem, gwarancji nie ma) z czasem zblednąć, zniknąć, bo się może zacząć pod wpływem uczucia i szczęścia mieć te opinie w nosie. W przypadku "również" jest gorzej, ciężko walczyć z własnymi preferencjami i tu moim zdaniem szanse na happy związkowy end są żadne.

Ale po co teoretyzować? Dziewczyna ma problemy, miała wcześniej, ostro jej je pogłębiły sadystyczne wyskoki byłego, ma samoocenę na poziomie minus milion i torturuje się we własnym zakresie, bo wyszła z założenia, że maksymalna determinacja i konsekwencja mogą zastąpić lekarza, wsparcie i terapię.
Tu nie ma żadnego albo albo. Za bardzo się boi by mieć w nosie cokolwiek, o wiele za bardzo żeby móc się czuć szczęśliwą, czy chłopak ma zęby czy nie.

[Mioodowa]

Ale burzliwie się tutaj zrobiło. M.in właśnie przez te wyolbrzymienia i wmawiania mi tego co myślę i czuję.

Sprawa wygląda tak. Chłopak mi się podoba. Jest przystojny, fajnie zbudowany. Jego oczy są hipnotyzujące. Jego zęby widać zazwyczaj wtedy gdy się śmieje. Gdy coś mówi, nie rzucają się aż tak w oczy. Na początku znajomości moją uwagę przykuwały właśnie te zęby. Z czasem zaczęłam się w nim zauraczać. Teraz widuję go mniej, po prostu rzadziej na siebie trafiamy. Raz w tygodniu może. Coś w tym stylu. Ale piszemy codziennie. Doskonale znam siebie i wiem, że jest to na pewno zauroczenie, fascynacja. I tak jest to możliwe. Bo jak inaczej mogłabym nazwać ten stan, w którym codziennie o nim myślę, czekam na wiadomości od niego, uśmiecham się do siebie i zamyślam idąc ulicą? Po prostu widzę, że dzieje się ze mną coś nie tak. I znam siebie. Znam ten stan, który niestety trwa i trwa. A co do spotkania i ciemności. To był przypadek, że było ciemno. I całkiem możliwe, że właśnie dzięki temu zauroczeniu przestaną mi przeszkadzać jego zęby. Nie byłam w stanie tego sprawdzić.

[elvegirl]

Napisane przez Mioodowa

I całkiem możliwe, że właśnie dzięki temu zauroczeniu przestaną mi przeszkadzać jego zęby.

Jest to możliwe, mam kolegę, który ma dość konkretny defekt, rzucający się bardzo w oczy przy poznaniu. Po pewnym czasie przestałam go zauważać Natomiast tu jest kwestia delikatna, rozmawiamy o zaangażowaniu uczuciowym, a nie koleżeństwie. I trzeba bardzo ostrożnie postępować, żeby nie zrobić chłopakowi dużego kuku.

[stewardesa]

Napisane przez Mioodowa

Ale burzliwie się tutaj zrobiło. M.in właśnie przez te wyolbrzymienia i wmawiania mi tego co myślę i czuję.

Sprawa wygląda tak. Chłopak mi się podoba. Jest przystojny, fajnie zbudowany. Jego oczy są hipnotyzujące. Jego zęby widać zazwyczaj wtedy gdy się śmieje. Gdy coś mówi, nie rzucają się aż tak w oczy. Na początku znajomości moją uwagę przykuwały właśnie te zęby. Z czasem zaczęłam się w nim zauraczać. Teraz widuję go mniej, po prostu rzadziej na siebie trafiamy. Raz w tygodniu może. Coś w tym stylu. Ale piszemy codziennie. Doskonale znam siebie i wiem, że jest to na pewno zauroczenie, fascynacja. I tak jest to możliwe. Bo jak inaczej mogłabym nazwać ten stan, w którym codziennie o nim myślę, czekam na wiadomości od niego, uśmiecham się do siebie i zamyślam idąc ulicą? Po prostu widzę, że dzieje się ze mną coś nie tak. I znam siebie. Znam ten stan, który niestety trwa i trwa. A co do spotkania i ciemności. To był przypadek, że było ciemno. I całkiem możliwe, że właśnie dzięki temu zauroczeniu przestaną mi przeszkadzać jego zęby. Nie byłam w stanie tego sprawdzić.

I gdzie tu jest sprzeczność z tym, co Ci rzekomo wmawiamy? Ty sobie możesz uważać to za zauroczenie, ale co to zmienia dla tego chłopaka? Sprawdzasz, ile jesteś w stanie znieść w imię "zauroczenia" albo "miłości" jego kosztem. Co jeśli to "zauroczenie" nie zadziała i nie przestaną Ci przeszkadzać jego zęby? "Trudno"? Będziesz liczyć na to, że będzie się rzadko śmiał albo będziesz się wtedy przyglądać zniesmaczona? Rzucisz niby żartem aluzją w nadziei, że pojmie, ale się nie obrazi? Poprosisz o pójście na kompromis? "Wiesz, ładnie wyglądasz jak masz zamknięte usta, czy mógłbyś się śmiać inaczej? I mówić trochę mniej entuzjastycznie, żeby się za bardzo nie otwierały? Oczywiście nic mi nie przeszkadza, kiedy to robisz pod moją nieobecność (<= łaskawość), ale doceniłabym, gdybyś włożył choć mały wysiłek w ulepszenie naszej relacji "?

Ja se tak piszę ironicznie, ale chyba napisałam dokładnie to, co doradziłyby jej specjalistki od kompromisów

[elvegirl]

Napisane przez stewardesa

Ty sobie możesz uważać to za zauroczenie, ale co to zmienia dla tego chłopaka?

Rozwijające się uczucie często dodaje obiektowi uczuć uroku w oczach osoby zafascynowanej, autorka pewnie na to liczy.

[stewardesa]

Napisane przez elvegirl

Rozwijające się uczucie często dodaje obiektowi uczuć uroku w oczach osoby zafascynowanej, autorka pewnie na to liczy.

Dodaje uroku, przysłania wady, ale może nie zadziałać. I ona sobie tak eksperymentuje jego kosztem, co napisałam dalej.

[trzyrazypiec]

No dobrze, autorko, dobrze, ale jak wytłumaczysz i co zrobisz z tym uczuciem WSTYDU (bo to nie żadne "dziwne uczucie" tylko wstyd) z powodu tego, że w Twoim mniemaniu (sama to napisałaś) będziesz jedyną dziewczyną, która go zechciala? Bo tego już się nie da niczym wytłumaczyć. Jednocześnie zauroczenie i takie rozkminy? To jest akurat prosta droga do tego, że nigdy nie będziesz go traktować z należytym szacunkiem. Bo tamta wypowiedź jest niestety przejawem braku szacunku do tego chłopaka i pewnej (moim zdaniem) pogardy w stosunku do niego. Prócz "co ludzie powiedzo" oczywiście. Gdy jestem kimś zafascynowana, ostatnim, co przychodzi mi do głowy jest to, jakie on miał wcześniej powodzenie i ile osób chciało z nim stworzyć związek. Ważne, że ja chcę

[rudapippi]

Czarno to widzę. Choć nie zapominaj autorko, że zęby zawsze można wybielić i wyprostować. Obyś nie straciła kogoś kto mógłby być miłością twojego życia z powodu głupich zębów

[Mioodowa]

Jestem wewnętrznie rozdarta bo wiem, że w dużej mierze macie rację. Z jednej strony nie chcę przekreślać kogoś, kto mógłby być miłością mojego życia. Z drugiej strony nie chcę go też krzywdzić. Wydaje się, że jest to taka błaha sprawa, a jednak nie jest to takie proste jak się wydaje.

Z tym co ludzie powiedzo - jestem straszna wiem, ale niestety mam taki charakter, że wszystko analizuję i właśnie stąd przychodzą mi takie myśli do głowy. Ale bardzo często mam też tak, że mam to wszystko gdzieś. Co pomyślą inni. itp

[stewardesa]

Napisane przez Mioodowa

Z tym co ludzie powiedzo - jestem straszna wiem, ale niestety mam taki charakter, że wszystko analizuję i właśnie stąd przychodzą mi takie myśli do głowy. Ale bardzo często mam też tak, że mam to wszystko gdzieś. Co pomyślą inni. itp

To może daj spokój facetom, dopóki nie dojdziesz do ładu ze sobą?

[adeedra]

Napisane przez Mioodowa

Jestem wewnętrznie rozdarta bo wiem, że w dużej mierze macie rację. Z jednej strony nie chcę przekreślać kogoś, kto mógłby być miłością mojego życia. Z drugiej strony nie chcę go też krzywdzić. Wydaje się, że jest to taka błaha sprawa, a jednak nie jest to takie proste jak się wydaje.

Z tym co ludzie powiedzo - jestem straszna wiem, ale niestety mam taki charakter, że wszystko analizuję i właśnie stąd przychodzą mi takie myśli do głowy. Ale bardzo często mam też tak, że mam to wszystko gdzieś. Co pomyślą inni. itp

Ale pójścia do lekarza nadal nie rozważasz, bo po co szukać pomocy i mieć łatwiej, skoro można iść po największej linii oporu i zamęczyć się "konsekwencją" i liczyć na "motywację" (nie licząc się z postronnymi ofiarami, których ewentualne/nieuchronne zranienie będzie elementem Twoich eksperymentów ze sobą) zamiast zlokalizować źródło problemu i wyleczyć albo nauczyć się asertywności i siły do życia tak jak chcesz a nie tak, jak Ci się wydaje, że inni by zazdrościli/podziwiali/chcieli żebyś żyła.
Sprawa nie jest błaha, bo to nie drobiazg tylko wierzchołek góry lodowej, która akurat w tej sytuacji objawia się w ten sposób. Nie szukając pomocy przekreślasz siebie. A on, choćby był najcudowniejszym facetem pod słońcem i zakochał się w Tobie na zabój i dożywotnio, to i tak nie sprawi, że "wszystko będzie dobrze". Za pewne sprawy musisz się zabrać sama, bo nikt inny ich nie ogarnie.

[201705080934]

Napisane przez stewardesa

To może daj spokój facetom, dopóki nie dojdziesz do ładu ze sobą?

Szczególnie, że gdyby znał prawdę, sam pogoniłby Cię na cztery wiatry?

"Brzydzisz mnie, ale możemy się pospotykać po ciemku". Toż to miłość!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sam To Nazwij]

Napisane przez Doris1981

Dla mnie "brzydkie" (w sensie zaniedbanych, bardzo żółtych, niekompletnych) zęby to kwestia nie do przeskoczenia. Więc rozumiem.

Dla mnie to samo. Też rozumiem.

[stewardesa]

Napisane przez Sam To Nazwij

Dla mnie to samo. Też rozumiem.

My też nie mamy z tym najmniejszego problemu. Pytanie tylko dlaczego nie zostawi go w spokoju, skoro to "kwestia nie do przeskoczenia".

[trzyrazypiec]

Autorka go nie zostawi, bo ma zbyt duże problemy sama ze sobą, pewnie za jakiś czas założy wątek z jakąś dramą związaną z tym związkiem

[Mioodowa]

Napisane przez adeedra

Ale pójścia do lekarza nadal nie rozważasz, bo po co szukać pomocy i mieć łatwiej, skoro można iść po największej linii oporu i zamęczyć się "konsekwencją" i liczyć na "motywację" (nie licząc się z postronnymi ofiarami, których ewentualne/nieuchronne zranienie będzie elementem Twoich eksperymentów ze sobą) zamiast zlokalizować źródło problemu i wyleczyć albo nauczyć się asertywności i siły do życia tak jak chcesz a nie tak, jak Ci się wydaje, że inni by zazdrościli/podziwiali/chcieli żebyś żyła.
Sprawa nie jest błaha, bo to nie drobiazg tylko wierzchołek góry lodowej, która akurat w tej sytuacji objawia się w ten sposób. Nie szukając pomocy przekreślasz siebie. A on, choćby był najcudowniejszym facetem pod słońcem i zakochał się w Tobie na zabój i dożywotnio, to i tak nie sprawi, że "wszystko będzie dobrze". Za pewne sprawy musisz się zabrać sama, bo nikt inny ich nie ogarnie.

W jakim celu miałabym iść do lekarza? Czy to już nie jest lekka przesada?

---------- Dopisano o 16:47 ---------- Poprzedni post napisano o 16:45 ----------

Napisane przez stewardesa

My też nie mamy z tym najmniejszego problemu. Pytanie tylko dlaczego nie zostawi go w spokoju, skoro to "kwestia nie do przeskoczenia".

Nie napisałam, że to nie jest do przeskoczenia. Bo tego nie wiem. Całkiem możliwe, że jest.

---------- Dopisano o 16:48 ---------- Poprzedni post napisano o 16:47 ----------

Napisane przez trzyrazypiec

Autorka go nie zostawi, bo ma zbyt duże problemy sama ze sobą, pewnie za jakiś czas założy wątek z jakąś dramą związaną z tym związkiem

Jakie problemy mam ze sobą?

[trzyrazypiec]

Duże. Ze swoją samooceną przede wszystkim.

Lekarz będzie przesadą, ale wykorzystywanie drugiego człowieka do jakichś eksperymentów już nie. Super

[Mioodowa]

Napisane przez trzyrazypiec

Duże. Ze swoją samooceną przede wszystkim.

Lekarz będzie przesadą, ale wykorzystywanie drugiego człowieka do jakichś eksperymentów już nie. Super

A kto powiedział, że nadal tak jest? Fakt rozstałam się z chłopakiem, był to bardzo trudny związek, wpłynął na moją samoocenę, ale minęło trochę czasu. Po jakimś czasie poukładało mi się wszystko w głowie.

Jakich eksperymentów?

[trzyrazypiec]

Napisane przez Mioodowa

A kto powiedział, że nadal tak jest? Fakt rozstałam się z chłopakiem, był to bardzo trudny związek, wpłynął na moją samoocenę, ale minęło trochę czasu. Po jakimś czasie poukładało mi się wszystko w głowie.

Jakich eksperymentów?

No jak to jakich? "Może to jest do przeskoczenia, a może nie, się zobaczy". "Może będę się dalej wstydzić tego chłopaka i znajomości x nim, a może nie". To nie są eksperymenty?

Jest mi strasznie żal tego chłopaka. Bo to się na pewno dobrze nie skończy. Po przeczytaniu Twoich wątków o wyglądzie już to wiem.

[Mioodowa]

Napisane przez trzyrazypiec

No jak to jakich? "Może to jest do przeskoczenia, a może nie, się zobaczy". "Może będę się dalej wstydzić tego chłopaka i znajomości x nim, a może nie". To nie są eksperymenty?

Jest mi strasznie żal tego chłopaka. Bo to się na pewno dobrze nie skończy. Po przeczytaniu Twoich wątków o wyglądzie już to wiem.

Ale ja mu nie daję żadnych sygnałów. I wydaje mi się, że w jego przypadku nie ma co mówić o jakichkolwiek uczuciach w stosunku do mnie. Więc chyba niczego złego nie robię?

[trzyrazypiec]

Napisane przez Mioodowa

Ale ja mu nie daję żadnych sygnałów. I wydaje mi się, że w jego przypadku nie ma co mówić o jakichkolwiek uczuciach w stosunku do mnie. Więc chyba niczego złego nie robię?

Co?

Czyli o co chodzi? Jesteście po prostu kolegami, uważasz, że nie ma żadnych uczuć, ale myślisz o tym, co by było, gdybyście byli w związku?

[Shawtty]

Napisane przez Mioodowa

Ale ja mu nie daję żadnych sygnałów. I wydaje mi się, że w jego przypadku nie ma co mówić o jakichkolwiek uczuciach w stosunku do mnie. Więc chyba niczego złego nie robię?

co?

Po co więc rozkminiać jakiś związek, skoro on Cię nie chce?

[Mioodowa]

Napisane przez trzyrazypiec

Co?

Czyli o co chodzi? Jesteście po prostu kolegami, uważasz, że nie ma żadnych uczuć, ale myślisz o tym, co by było, gdybyście byli w związku?

Jejku no spotkaliśmy się raz i wątpie by od razu coś do mnie poczuł. Nie przesadzajmy.

---------- Dopisano o 17:32 ---------- Poprzedni post napisano o 17:29 ----------

Napisane przez Shawtty

co?

Po co więc rozkminiać jakiś związek, skoro on Cię nie chce?

A kto powiedział, że mnie nie chce? Po prostu wydaje mi się, że nic do mnie nie czuje. Gdyby niczego ode mnie nie chciał, nie poznalibyśmy się na uczelni, nie rozmawialibyśmy ze sobą, nie proponowałby mi spotkań, nie pisałby codziennie itp. Tak mi się wydaje. Ale nie przesadzajmy od razu z uczuciami bo to nie jest tak hop siup.

[trzyrazypiec]

Napisane przez Mioodowa

Jejku no spotkaliśmy się raz i wątpie by od razu coś do mnie poczuł. Nie przesadzajmy.

Przecież już wcześniej się spotykaliście. Zaprosił Cię na randkę, prawda? To oznacza, że jest zainteresowany. Dobrze, było jedno spotkanie. Ale będą kolejne, bo Ty nie zamierzasz rezygnować. Co zrobisz, gdy kiedyś zechce Cię pocałować?

I, swoją drogą, to jest boskie . Ty piszesz, że już jesteś zauroczona, dawno czegoś takiego nie czułaś, ale on NA PEWNO jeszcze nic nie poczuł. Czyli Ty MOGŁAŚ już poczuć coś i to niby coś tak mocnego, ale on nie. Czemu?