Studentki gdzie pracujecie i ile zarabiacie?

[aniaj93]

To nie miał być żaden hejt. Tak na pewno znajdą od razu pracę za minimum 3 tysiące na rękę jak nie przepracowały ani jednego dnia i ich doświadczenie jest zerowe. Mi by było wstyd być takim pasożytem na utrzymaniu rodziców w tym wieku. Owszem, mieszkam z nimi ale za swoje rzeczy płacę ze swojej kasy. Nie wyobrażam sobie mieć 22,23,24 i tak dalej i prosić się mamę o 2 złote na kawę czy 10 zł na obiad na uczelni... wstyd! Co za nieroby z was. Można studiować i pracować. Dla chcącego nic trudnego, macie całe weekendy wolne, wtedy można iść do pracy.

[miz_kej]

Napisane przez aniaj93

To nie miał być żaden hejt. Tak na pewno znajdą od razu pracę za minimum 3 tysiące na rękę jak nie przepracowały ani jednego dnia i ich doświadczenie jest zerowe. Mi by było wstyd być takim pasożytem na utrzymaniu rodziców w tym wieku. Owszem, mieszkam z nimi ale za swoje rzeczy płacę ze swojej kasy. Nie wyobrażam sobie mieć 22,23,24 i tak dalej i prosić się mamę o 2 złote na kawę czy 10 zł na obiad na uczelni... wstyd! Co za nieroby z was. Można studiować i pracować. Dla chcącego nic trudnego, macie całe weekendy wolne, wtedy można iść do pracy.

Piszesz o tych 3 tysiącach, jakby była to jakaś horrendalna stawka. Uwierz, są studia, po których jest to stawka dosyć przeciętna. Ale to są studia, na których zdobywa się kwalifikacje, a nie "papier". I potencjalnego pracodawcę bardziej obchodzą te kwalifikacje i osiągnięcia, niż X lat przepracowanych na kasie. Poza tym są również stypendia naukowe, całkiem wysokie. Więc na tej samej zasadzie, na jakiej Ty nazywasz osoby niepracujące w czasie studiów "nierobami", ktoś mógłby nazwać kogoś żyjącego jak Ty nieukiem studiującym dla papieru, nieprawdaż? Skąd w Tobie tyle jadu?

[201705230905]

To chyba dobrze, że dziewczyna dorabia sobie i nie ciągnie całej kasy od rodziców? No ale wtedy się jest nieukiem jak widać 😀 a osoby, które nie pracowały w czasie studiów wcale nie muszą być mega skupione na nauce i dostawać stypendiów, tylko zwyczajnie leniwe xD nie ma reguły, ale najlepiej zasugerować komuś, że może zostać nazwany nieukiem, bo np dorabia sobie jako hostessa, z czym ja się nigdy osobiście nie spotkałam (może właśnie to jest ból dupy, ale z drugiej strony barykady), logika wizażu normalnie 😀

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[miz_kej]

Napisane przez malwine55

To chyba dobrze, że dziewczyna dorabia sobie i nie ciągnie całej kasy od rodziców? No ale wtedy się jest nieukiem jak widać 😀 a osoby, które nie pracowały w czasie studiów wcale nie muszą być mega skupione na nauce i dostawać stypendiów, tylko zwyczajnie leniwe xD nie ma reguły, ale najlepiej zasugerować komuś, że może zostać nazwany nieukiem, bo np dorabia sobie jako hostessa, z czym ja się nigdy osobiście nie spotkałam (może właśnie to jest ból dupy, ale z drugiej strony barykady), logika wizażu normalnie 😀

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Proszę, ochłoń i przeczytaj jeszcze raz to, co napisałam i na jaki wpis odpowiadałam. To jego autorka nazwała osoby niedorabiające na studiach NIEROBAMI, czyżby Ci to umknęło? Ja jedynie nakreśliłam przykładowe okoliczności alternatywne i na zasadzie analogii zobrazowała jak bardzo krzywdzące jest jej rozumowanie.
Piszesz mi "nie ma reguły", kiedy mój post właśnie miał to podkreślić. Ale rozumiem, że według Twojej logiki nazywanie nierobem kogoś, kto nie pracował na kasie, jest spoko, a nieukiem kogoś, kto nie wybrał bardzo wymagających studiów już obrazą majestatu?

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

U mnie też było bardzo podobnie ze stypendiami. W rekordowym roku za najwyższy przedział wynosiło ponad 800 zł (czyli chyba powyżej stawki stażu z UP...ech...). Ale o czym my dyskutujemy? Przecież wiadomo, że stypendyści to same nieroby, w przeciwieństwie do studentów zaocznych wykonujących proste prace za minimalną krajową.

To jest kwestia prostej kalkulacji. Ludzie idą na płatne studia, żeby je opłacić przez 5 lat wykonują prace, których nikt inny nie chce wykonywać, a po ich ukończeniu...nadal cieszą się z płacy minimalnej, zarzucając postawę roszczeniową i lenistwo całej reszcie świata. Więc ja się, całkiem serio i bez złośliwości, pytam - po co były te studia? Tyle pieniędzy i tyle życia zmarnowane. Trochę szkoda...

Kolejna kwestia to jakiś chory kult niewolniczej pracy, który obserwuję od ładnych kilku lat. Robota dla roboty, byle robić, jak najwcześniej i jak najwięcej, nawet jeśli nie jest to niezbędnie potrzebne. A tuż po 30-stce wypalenie zawodowe, kozetka psychoanalityka (jeśli kogoś na nią stać) i myśli samobójcze po przeliczeniu ile jeszcze lat zostało do emerytury.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[201705230905]

Nie no co ja czytam w ogóle xD zaoczni studenci to nieuki studiujących tylko dla papierku, a studenci dziennie tacy pilni, że wszyscy dostają stypendia? Hahaha xD i nie widzę nic złego, że ktoś sobie chce dorobić, wręcz przeciwnie, a leniami nazywam osoby, którym nie chce się ani uczyć na dziennych ani iść do pracy, bo są tacy osobnicy, którzy tracą czas na studia dzienne, które i tak zawalaja co roku z powodu np. imprezowania. Wypalenie zawodowe po 30-stce, bo ktoś pracuje od 20 roku życia? Ręce opadają, te wypowiedzi nadają się tylko do kwintesencji wizażu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[201705230905]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

Mi w wieku 24 lat owszem, głupio by było prosić rodziców codziennie o 2 zł na bułkę albo o rzeczy takie jak droga bluza, gdzie mogę sobie na to oszczędzić 😊 i to nie znaczy, że pracuje od podstawówki ☺

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[201705230905]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

A to co, robi listę i przychodzi do rodziców czy rodzice po prostu dają kieszonkowe? Pewnie to zależy od rodziców, w moim przypadku juz w pewnym momencie rodzice płacili mi tylko za akademik (na 3 roku miałam mniej zajęć, wiec znalazłam sobie płatny staż, a dzięki temu później prace, bo praca nie musi się ograniczać tylko do marketu za najniższą krajowa).

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[miz_kej]

Napisane przez malwine55

Nie no co ja czytam w ogóle xD zaoczni studenci to nieuki studiujących tylko dla papierku, a studenci dziennie tacy pilni, że wszyscy dostają stypendia? Hahaha xD i nie widzę nic złego, że ktoś sobie chce dorobić, wręcz przeciwnie, a leniami nazywam osoby, którym nie chce się ani uczyć na dziennych ani iść do pracy, bo są tacy osobnicy, którzy tracą czas na studia dzienne, które i tak zawalaja co roku z powodu np. imprezowania. Wypalenie zawodowe po 30-stce, bo ktoś pracuje od 20 roku życia? Ręce opadają, te wypowiedzi nadają się tylko do kwintesencji wizażu.
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Proszę jeszcze raz - ochłoń i przeczytaj moje poprzednie wpisy. W przeciwnym razie dyskusja ta nie a sensu, ponieważ zarzucasz coś, co nigdy nie zostało tu wyartykułowane.
Owszem, nie wszyscy studenci dzienni dostają stypendia, nie wszyscy mają zamożnych rodziców, nie wszyscy mają dodatkowe czasochłonne zajęcia niezwiązane z pracą zarobkową, nie wszyscy studiują kierunki wymagające obecności na uczelni 8-10 godzin dziennie i ogromu pracy własnej poza tym czasem, nie wszyscy studiują jednocześnie więcej niż 1 kierunek. Ale jest całkiem sporo takich, którzy spełniają te warunki. Nazywanie WSZYSTKICH niedorabiających studentów NIE-ROBAMI jest tak samo krzywdzące, jak nazywanie WSZYSTKICH studiujących zaocznie i dorabiających NIE-UKAMI. Nie udawaj, że nie rozumiesz. Moja wypowiedź, jak wspomniałam (czyżbyś przegapiła to w swoi święty oburzeniu?) była reakcją na nazwanie osób niedorabiających NIEROBAMI. NIE-rób vs. NIE-uk. Natomiast Ty czepiłaś się tylko tej hipotetycznej analogii, w żaden sposób nie potępiając jej źródła.

I owszem, wypalenie zawodowe ok. 30-tki jest coraz częstsze, zwłaszcza u osób, które nagle zdają sobie sprawę, że przez ponad 10 lat dorabiali wszystkich dookoła kosztem swojego zdrowia, pasji i generalnie życia, bo ktoś wymyślił, że tak wypada. A przychodzą tacy bezczelni zaraz po studiach i dostają na rękę więcej, niż oni po 10 latach wypruwania flaków. Ty to wyśmiewasz, a mi bardzo ich szkoda, tak po ludzku.

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

Wspomniałaś też wcześniej o praktykach, to już co najmniej 3 miesiące. Do tego wakacje i mamy już nawet półroczny staż pracy po 2 latach na studiach dziennych.
Co ciekawe,osobiście NIGDY na żadnej rozmowie kwalifikacyjnej nie zostałam zapytana o ew. pracę w czasie studiów, czy to wakacyjną, czy inną. Jeśli już w ogóle, to o praktyki związane z zawodem. W CV nie wpisuję już nawet jakichś zleceń z okresu liceum/studiów, bo to nikogo nie obchodziło. Pytano mnie natomiast o stypendium, działalność w kołach naukowych, kursy robione w wolnym czasie.

[malina19]

Ja natomiast uważam, że należy podchodzić indywidualnie do sytuacji każdego studenta i przede wszystkim nie oceniać nikogo wcześniej nic o nim nie wiedząc.
Postawy dwa kierunki studiów obok siebie np. kierunek z uczelni medycznej gdzie de facto trzeba się dużo uczyć, kolokwia są nie raz na miesiąc, a kilka w tygodniu, a kierunek któremu poświęca się mniej czasu - są takie.
Do tego nie każdy student może iść do pracy bo nie pozwalają na to warunki życiowe.... może ktoś z pozoru, kto wydaje się leniem, nierobem....opiekuje się kimś z rodziny (schorowanymi rodzicami, rodzeństwem, dziadkom), przez co jego dyspozycyjność jest nijaka.
Naprawdę ocenianie ze ktoś jest pasożytem, nierobem itd bo nie pracuje, bo nie zarabia jest nietaktem.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[malina19]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

I to jest bardzo dobre podsumowanie

[aniaj93]

Jak się pracuje i studiuję to też jest czas na naukę. To, że wy nie umiecie sobie zorganizować czasu to nie moja wina Przez 2 lata studiów nie miałam średniej niżej niż 4. Praktyki? Wooow miesiąc "pracy" super po prostu, na pewno z tak dużym doświadczeniem z praktyk was od razu zatrudnią na dyrektora. 5 miesięcy w ciągu 2 lat to nie jest dużo, ale wystarczająco by nazbierać na studia i swoje wydatki A wy leniwe <zle_slowo> byście mogły/mogli się ruszyć do pracy np w wakacje - 3 miesiące bez uczelni, więc w "nauce" wam by to nie przeszkadzało. Ale lepiej wciskać każdemu kit, że od rana do nocy się uczycie i nie macie sekundy dla siebie?

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

ale Cię ściska. co Ci do tego co robią inni, czy/gdzie pracują, skąd mają kasę (ja tam zarabiałam stypendiami i po pięciu latach uzbierała się bardzo ładna suma).

a średnia "nie poniżej 4" szału nie robi. zamiast tracić czas na rozkminy co robią inni wracaj do swojego sklepiku zbierać "doświadczenie zawodowe", żeby potem umożliwiło Ci ono pracę "w zawodzie" z własnej woli za miskę ryżu

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[miz_kej]

Napisane przez aniaj93

Jak się pracuje i studiuję to też jest czas na naukę. To, że wy nie umiecie sobie zorganizować czasu to nie moja wina Przez 2 lata studiów nie miałam średniej niżej niż 4. Praktyki? Wooow miesiąc "pracy" super po prostu, na pewno z tak dużym doświadczeniem z praktyk was od razu zatrudnią na dyrektora. 5 miesięcy w ciągu 2 lat to nie jest dużo, ale wystarczająco by nazbierać na studia i swoje wydatki A wy leniwe <zle_slowo> byście mogły/mogli się ruszyć do pracy np w wakacje - 3 miesiące bez uczelni, więc w "nauce" wam by to nie przeszkadzało. Ale lepiej wciskać każdemu kit, że od rana do nocy się uczycie i nie macie sekundy dla siebie?

Chyba nie zauważyłaś, że zdecydowana większość z wypowiadających się tu osób pisze z perspektyw czasu, w przeciwieństwie do Ciebie Więc już wiemy, jak potoczyło się nasze życie po studiach, co było warte zachodu, a co nie, na jakich stanowiskach i z jakim wynagrodzeniem nas zatrudniano. A Ty tylko sobie teoretyzujesz i wymyślasz scenariusze Ponad to chyba nie załapałaś, że przedstawiono Ci prostą kalkulację - ucząc się na tyle, żeby otrzymywać stypendium naukowe (średnia w ok.4 raczej nigdzie do takowego nie uprawnia...), można zarobić zdecydowanie więcej niż pracując 2 miesiące w ciągu 2 lat. Dzięki temu ma się dla siebie i swoich pasji zdecydowanie więcej niż wspomnianą sekundę. Uważam to za przejaw doskonałej organizacji czasu Ponad to chyba przeoczyłaś fakt, że tu w zasadzie chyba nikt nie napisał, że w czasie studiów w ogóle nie pracował, a jedynie potępiony został Twój żenujący wywód i jego jeszcze bardziej żenujące wnioski. Pewnie nie masz więcej niż 20 lat, ale to nijak nie usprawiedliwia wypowiadania się w tonie wszystkowiedzącej 12-latki ustawiającej świat na swój obraz i podobieństwo.
I doprawdy nie wiem na jakiej uczelni praktyki trwają miesiąc...chyba wolę nie wiedzieć. Moje trwały dłużej, niż cała Twoja zawrotna kariera zawodowa na kasie.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[miz_kej]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

A to pardon Fakt, że liczy się punkt odniesienia. I chyba każda uczelnia ma też własną politykę stypendialną, przynajmniej za moich czasów była jeszcze taka wolna amerykanka, nie wiem jak jest obecnie.

[butterfly21]

Napiszcie szczerze co o tym sądzicie. Chodzi o moją sytuację.
Jestem studentką ostatniego roku ekonomii i jeszcze nigdy nie pracowałam. Nawet gdzieś dorywczo w wakacje. Po prostu nigdy, ani jednej złotówki nie zarobiłam w swoim życiu. Pewnie od razu sobie myślicie, że leń ze mnie, że jak to tak można itd. W sumie każdy by tak pomyślał, ale to nie jest tak, że jestem leniem. Tutaj chodzi o moją chorobliwą nieśmiałość. Co roku planowałam, że w końcu znajdę pracę na wakacje, ale zawsze to odwlekałam i nawet nie zaczynałam szukać. Teraz kończę studia i wiem, że muszę pójść do pracy, ale boję się tego, że będą mnie pytać o doświadczenie i przez to będę mieć ciężko coś znaleźć. Czy któraś z Was była w podobnej sytuacji?

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

pytanie numer jeden - jakim cudem zaliczyłaś praktyki?

bonus do pytania number jeden - jakim cudem zdawałaś egzaminy ustne?

jeśli nieśmiałość działa aż tak destrukcyjnie na życie, to należalo się za to zabrać z profesjonalną pomocą gdy tylko zdałaś sobie sprawę z tego jak Cię to ogranicza.

[butterfly21]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7307180 1]pytanie numer jeden - jakim cudem zaliczyłaś praktyki?

bonus do pytania number jeden - jakim cudem zdawałaś egzaminy ustne?

jeśli nieśmiałość działa aż tak destrukcyjnie na życie, to należalo się za to zabrać z profesjonalną pomocą gdy tylko zdałaś sobie sprawę z tego jak Cię to ogranicza.[/QUOTE]

Praktyki jakoś zaliczyłam ale nie ukrywam, że był to duży stres.

Jeśli dobrze, pamiętam to egzamin ustny miałam tylko jeden (licząc z obroną licencjata - 2).

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez miz_kej

Chyba nie zauważyłaś, że zdecydowana większość z wypowiadających się tu osób pisze z perspektyw czasu, w przeciwieństwie do Ciebie Więc już wiemy, jak potoczyło się nasze życie po studiach, co było warte zachodu, a co nie, na jakich stanowiskach i z jakim wynagrodzeniem nas zatrudniano. A Ty tylko sobie teoretyzujesz i wymyślasz scenariusze Ponad to chyba nie załapałaś, że przedstawiono Ci prostą kalkulację - ucząc się na tyle, żeby otrzymywać stypendium naukowe (średnia w ok.4 raczej nigdzie do takowego nie uprawnia...), można zarobić zdecydowanie więcej niż pracując 2 miesiące w ciągu 2 lat. Dzięki temu ma się dla siebie i swoich pasji zdecydowanie więcej niż wspomnianą sekundę. Uważam to za przejaw doskonałej organizacji czasu Ponad to chyba przeoczyłaś fakt, że tu w zasadzie chyba nikt nie napisał, że w czasie studiów w ogóle nie pracował, a jedynie potępiony został Twój żenujący wywód i jego jeszcze bardziej żenujące wnioski. Pewnie nie masz więcej niż 20 lat, ale to nijak nie usprawiedliwia wypowiadania się w tonie wszystkowiedzącej 12-latki ustawiającej świat na swój obraz i podobieństwo.
I doprawdy nie wiem na jakiej uczelni praktyki trwają miesiąc...chyba wolę nie wiedzieć. Moje trwały dłużej, niż cała Twoja zawrotna kariera zawodowa na kasie.

to chyba akurat normalne? U mnie trwaly dwa tygodnie.

Ja tam nie mialam stypendium naukowego, ani super ocen, srednia tez bardzo hmm srednia, na drugim terminach nieraz i niedwa zdawalam bo na pierwsze mi sie nie chcialo uczyc. I mimo to nie pracowalam w ciagu roku. Co robilam? a duzo rzeczy mozna robic. Przede wszystkim rozwijalam sie towarzysko.
I nie zaluje wcale. Mialam fajny studencki czas i nie cofnelabym tego. Nie wiem dlaczego trzeba miec stypendium naukowe albo prace, aby uznac ze sie nie zmarnowalo czasu
Mi tam praca w wakacje wystarczala, a czesto zadne 4 i 5 mi nie byly potrzebne w indeksie.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[ef9f8e413e9eb165fadd201f4168adc65c42d03a]

Jezeli rodzice maja takie zasoby finansowe, ze nie ucierpia na finansowaniu dziecka, to nie widze problemu w tym, zeby student nie pracowal.

Ale jesli rodzice jedza chleb z mielonka na obiad, zeby dziecko-student mialo na kawe ze starbucksa, to jest to gruba przesada.

Ja bylam gdzies posrodku, co bardzo szybko popchnelo mnie w strone pracowania. Pracowalam dosyc sporo i nie w zawodzie, do ktorego sie przygotowywalam. W wakacje nie mialam czasu na jakies staze w zawodzie, bo musialam zarobic, a te staze sa najczesciej bezplatne. Musze nadmienic, ze jesli bylam w podbramkowej sytuacji, bo bylam bliska zawalenia egzaminu, a trzeba bylo isc do pracy, to rodzice dokladali sie, zebym nie musiala pracowac. Nie bylo to dla mnie "norma", ale dzieki temu nie zawalilam studiow, jesli w trakcie sesji powinela mi sie noga.

I teraz tak. Czy pomoglo mi to w znalezieniu pracy po studiach? Nie bezposrednio. Nie nauczylam die niczego, co przyda sie w moim zawodzie, ale nabylam inne umiejetnosci - pewnosc siebie przede wszystkim, podejscie do ludzi - jak wyrazic swoje zdanie nie obrazajac nikogo, ale dajac do zrozumienia, ze sie tego zdania nie zmieni; ale tez pewne obycie, rozpoznawanie sytuacji, w ktorych np. przelozony probuje ode mnie wymagac wiecej niz od innych itd.
Jak szlam na pierwsza rozmowe kwalifikacyjna do "prawdziwej" pracy to juz sie nie trzeslam ze strachu.

Dlatego polecalabym kazdemu - nawet tym, ktorzy nie musza - chociaz kilka miesiecy takiej pracy typu kelnerka czy kasjerka.Jest to pewna szkola zycia, zwlaszcza jesli poznaje sie swoje granice, np. 12 godzin pracy, praca bez przerw itd. Warto to przezyc, zeby wyrobic sobie jakakolwiek opinie.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez Hiiro

Jezeli rodzice maja takie zasoby finansowe, ze nie ucierpia na finansowaniu dziecka, to nie widze problemu w tym, zeby student nie pracowal.

Ale jesli rodzice jedza chleb z mielonka na obiad, zeby dziecko-student mialo na kawe ze starbucksa, to jest to gruba przesada.

Ja bylam gdzies posrodku, co bardzo szybko popchnelo mnie w strone pracowania. Pracowalam dosyc sporo i nie w zawodzie, do ktorego sie przygotowywalam. W wakacje nie mialam czasu na jakies staze w zawodzie, bo musialam zarobic, a te staze sa najczesciej bezplatne. Musze nadmienic, ze jesli bylam w podbramkowej sytuacji, bo bylam bliska zawalenia egzaminu, a trzeba bylo isc do pracy, to rodzice dokladali sie, zebym nie musiala pracowac. Nie bylo to dla mnie "norma", ale dzieki temu nie zawalilam studiow, jesli w trakcie sesji powinela mi sie noga.

I teraz tak. Czy pomoglo mi to w znalezieniu pracy po studiach? Nie bezposrednio. Nie nauczylam die niczego, co przyda sie w moim zawodzie, ale nabylam inne umiejetnosci - pewnosc siebie przede wszystkim, podejscie do ludzi - jak wyrazic swoje zdanie nie obrazajac nikogo, ale dajac do zrozumienia, ze sie tego zdania nie zmieni; ale tez pewne obycie, rozpoznawanie sytuacji, w ktorych np. przelozony probuje ode mnie wymagac wiecej niz od innych itd.
Jak szlam na pierwsza rozmowe kwalifikacyjna do "prawdziwej" pracy to juz sie nie trzeslam ze strachu.

Dlatego polecalabym kazdemu - nawet tym, ktorzy nie musza - chociaz kilka miesiecy takiej pracy typu kelnerka czy kasjerka.Jest to pewna szkola zycia, zwlaszcza jesli poznaje sie swoje granice, np. 12 godzin pracy, praca bez przerw itd. Warto to przezyc, zeby wyrobic sobie jakakolwiek opinie.

Ja bylam troche dzikusem jesli chodzi o kontakty miedzy ludzkie. I bardziej pomogly mi imprezy, poznawanie nowych ludzi na jakis wyjazdach niz praca. Pracowalam prawie rok na infolinii miedzy matura a studiami i dalej nie znosze gadac przez telefon i tego unilam

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

No tak naprawde to nie ma zadnej reguly. Zarowno osoby ze stypendium jak i ludzie ledwo zdajacy z roku na rok znalezni szybko prace lub mieli z nia problem. Jak wiadomo na rynku pracy trzeba tez siebie umiec sprzedac, doswiadczenie czy same 5 w indeksie nie wystarcza zwykle.
No ale moze ona zmadrzeje za pare lat i tez to stwierdzi

Wysłane z mojego LG-H955 przy użyciu Tapatalka

[miz_kej]

[1=7d825fa9fec57cf5623273f e7eca2ef8f2442710_5d59d87 1e15d0;73102861]to chyba akurat normalne? U mnie trwaly dwa tygodnie.

Ja tam nie mialam stypendium naukowego, ani super ocen, srednia tez bardzo hmm srednia, na drugim terminach nieraz i niedwa zdawalam bo na pierwsze mi sie nie chcialo uczyc. I mimo to nie pracowalam w ciagu roku. Co robilam? a duzo rzeczy mozna robic. Przede wszystkim rozwijalam sie towarzysko.
I nie zaluje wcale. Mialam fajny studencki czas i nie cofnelabym tego. Nie wiem dlaczego trzeba miec stypendium naukowe albo prace, aby uznac ze sie nie zmarnowalo czasu
Mi tam praca w wakacje wystarczala, a czesto zadne 4 i 5 mi nie byly potrzebne w indeksie.[/QUOTE]

Nie wie czy normalne, ale przyjmuję do wiadomości, że możliwe. Osobiście nie spotkałam się z krótszymi niż 3 miesiące, ale być może próba nie jest reprezentatywna.
A wiesz, są też tacy, którzy doskonale godzą 4 i 5 w indeksie i rozwój towarzyski Więc nie ma co stawiać tych dwóch zjawisk na przeciwległych biegunach. Miałam i jedno i drugie, bo wcale nie uczyłam się więcej, niż wielu kolegów ledwo zaliczający na 3. Często to po prostu kwestia osobnicza.
Wzmianka o stypendiach naukowych, przynajmniej z mojej strony, to po prostu nakreślenie jednej z alternatywnych możliwości utrzymania w czasie studiów. Bo dla aniaj93 zdają się istnieć tylko 2 scenariusze życiowe - jej i reszty (tj. nierobów żerujących na biednych rodzicach).
Nie znoszę po prostu prób wtłaczania innych ludzi w scenariusze życiowe, "ma być tak i tak, odtąd dotąd, bo...tak ma być i już!". Zawsze wtedy włącza mi się w tle kultowe "Po co wolność", po prawie 30 latach od premiery nadal tak aktualne Nigdy nie przyszło mi do głowy ocenianie ludzi przez pryzmat tego, czy pracowali na studiach czy nie. Podobnie, jak przez pryzmat tego, czy dostawali stypendium, czy nie. A widać po tutejszych wypowiedziach, że są tacy, dla których to pierwsze jest normalką, a na drugie reagują histerią. Wybaczcie, ale wkurza mnie to i raczej już nie przestanie.