Dla odmiany - problem natury psychologicznej

[13alexia13]

Sama nie wiem dlaczego to piszę, ale chyba muszę z siebie coś wyrzucić. Od kilku dni dzieje się ze mną coś dziwnego. Mam wrażenie chaosu w głowie, próbuję z całych sił zebrać myśli, ułożyć je jakoś, ale kiedy tylko mi się to uda to po jakimś czasie to rozpada się jak domek z kart, a ja nie czuję się sobą, zupełnie jakby coś weszło mi do głowy i nie mogło z niej wyjść.
Myślę, że jest to kwestia zbyt dużej wrażliwości i perfekcjonizmu (szeroko pojętego, w danych szczegółach życia codziennego jak np. mycia ciała w ściśle określony sposób czy zakładania butów zawsze w kolejności najpierw lewy, potem prawy nigdy na odwrót bo grozi to końcem świata...). Tak wiem brzmi to żałośnie, ale taka już jestem od kiedy pamiętam. Mam wrażenie, że sama sobie robię na złość, wiem że mnie to męczy i wyniszcza od środka, ale brnę w to dalej jakby robienie sobie na złość było takie fajne i miłe.
Kwalifikuje się to do psychologa czy może z grubej rury do psychiatry? Może któraś z was miała podobnie, bądź ktoś z waszego otoczenia?

[zakonna]

Idź do psychiatry.

wysłane telepatycznie