Co sądzicie o wynajmowaniu stancji z parą lub ze znajomymi?

[Safe_and_sound]

Jestem ciekawa co sądzicie o wynajmowaniu mieszkania ze znajomymi lub z parą.
Często widzę komentarze typu:"Mówiły jaskółki, że nie dobre są spółki" i czy większość z Was narzekała na znajomych w mieszkaniu?


A wy gdzie mieszkaliście na okres studiów? Jak się czuliście? Podjęliście słuszną decyzje?
Bardzo mnie to ciekawi.


To pytanie umieściłam w kategorii Szkoła - Edukacja ponieważ uważam, że pytanie ma dużo wspólnego z tematyką - miejsce, w którym mieszka się na czas nauki na uczelni

Pozdrawiam Was ciepło

[megamag]

Nie bardzo rozumiem w czym tkwi problem. Chyba większość osób wynajmuje mieszkanie na spółkę z kimś, raczej mało którego studenta stać na wynajęcie mieszkania tylko dla siebie. A jak już z kimś to chyba lepiej ze znajomymi niż z kimś z łapanki.

[cavvythecat]

Napisane przez megamag

Nie bardzo rozumiem w czym tkwi problem. Chyba większość osób wynajmuje mieszkanie na spółkę z kimś, raczej mało którego studenta stać na wynajęcie mieszkania tylko dla siebie. A jak już z kimś to chyba lepiej ze znajomymi niż z kimś z łapanki.

Niekoniecznie, wspólne mieszkanie zniszczyło wiele znajomości

Mieszkam z "obcymi", pierwsze mieszkanie średnio mi podeszło, teraz drugie jest super.
Z parą bym się zastanowiła nad mieszkaniem, ale tylko dlatego, że znajomy tak mieszkał i tamta para wciągała go non stop w swoje kłótnie, masakra

[megamag]

Ale przy znajomych masz chociaż pewność, że to nie jakiś psychopata, a z przypadku różnie może być. Różne opowieści już słyszałam. A to ktoś trafił na kleptomankę, a to na syfiarza, z którym nie dało się mieszkać, ktoś inny na erotomana, który wyobrażał sobie inny charakter związku między współlokatorami.

Ja akurat nie mam złych doświadczeń. Mieszkałam najpierw z dziewczynami z przypadku i akurat trafiłam na miłe i bezkonfliktowe osoby, a potem ze znajomymi i też poszło gładko. No może współlokatorowi trzeba było czasem przypominać, że to jego kolej na sprzątanie, ale to jest jeszcze do przeżycia. Poza tym jak człowiek ma zły dzień, to i święty by mu działał na nerwy w pewnym momencie. I tak całe to towarzystwo, z którym mieszkałam, było sto razy mniej wkurzające niż moja rodzina.

[cavvythecat]

Zależy jacy to znajomi też, jakaś dalsza koleżanka może się równie dobrze okazać strasznym syfiarzem Generalnie nie ma reguły, zawsze można trafić na kiepskiego współlokatora albo nie polubić normalnego współlokatora, a wtedy nawet zbyt głośne oddychanie wkurza.

Napisane przez megamag

I tak całe to towarzystwo, z którym mieszkałam, było sto razy mniej wkurzające niż moja rodzina.

Ahahaha, tak bardzo prawda

[panimikrobiolog]

Mieszkam z moim chłopakiem, wynajmujemy mieszkanie. Generalnie to wszystko zależy od tego jaka jesteś Ty i jacy są Twoi znajomi. Co innego jest z kimś się przyjaźnić, a co innego jest z nim mieszkać (dotyczy to również par). Znaczy no wiadomo, są również wyjątki tak jak my z moim chłopakiem . Myślę, że pakowanie się w mieszkanie z jakąś parą będzie dziwne. Tzn ja nie wyobrażam sobie mieszkać z parą jak i nie wyobrażam sobie, żeby jakaś osoba trzecia - nawet nasz znajomy miał mieszkać na dłuższą metę z nami. Po prostu chodzi o kwestie intymności itd. Jeżeli chodzi o takich zwykłych znajomych, to jak najbardziej. Ludzie wynajmują razem mieszkanie, no ale też chodzi o kwestię dogadania się, podjadania, sprzątania i tak dalej. Trzeba ustalić jasne zasady!

[casus_belli]

Drobne wady czy dziwne nawyki, które u znajomych nie przeszkadzają u współlokatorów bywają nie do zniesienia, a niektórym łatwiej jest ustalić z góry warunki z kimś "obcym" niż zwrócić uwagą przyjacielowi. Reguły nie ma, ale czasami faktycznie wielkie przyjaźnie kończą się wielką wojną.

[Malparida]

Nie rob tego. Zamieszkaj sama. Dobrze ci radze!

[Evrith]

Swego czasu mieszkałam przez rok z koleżanką z liceum i bawiłyśmy się świetnie, ale to była bardzo ugodowa osoba, miałyśmy podobne nawyki i wcześniej spędzałyśmy ze sobą czas na wyjazdach, więc byłam jej pewna.
Ale ze znajomą parą raczej bym nie chciała mieszkać, bałabym się, że w razie jakichś kwasów będą mnie próbować wciągać we własne konflikty.

[megamag]

Napisane przez Malparida

Nie rob tego. Zamieszkaj sama. Dobrze ci radze!

No tak, w końcu w tym kraju zarabia się takie kokosy, że każdego 19-latka stać na kawalerkę, najlepiej niech od razu mieszkanie kupi, co się będzie rozdrabniać, lepiej być na swoim.

A tak poza tym szczerze się uśmiałam z tego waszego wciągania w kłótnie. Mieszkałam kiedyś z mężem w wynajmowanym pokoju, a mniejszy pokój w mieszkaniu zajmowała współlokatorka. I teraz próbuję sobie wyobrazić, jak miałabym to zrobić, żeby ją wciągnąć w kłótnię. Jak akurat się pokłócimy, miałabym wparować do jej pokoju i za włosy zaciągnąć do naszego, żeby zajęła stanowisko w sprawie?

[cavvythecat]

Napisane przez megamag

No tak, w końcu w tym kraju zarabia się takie kokosy, że każdego 19-latka stać na kawalerkę, najlepiej niech od razu mieszkanie kupi, co się będzie rozdrabniać, lepiej być na swoim.

A tak poza tym szczerze się uśmiałam z tego waszego wciągania w kłótnie. Mieszkałam kiedyś z mężem w wynajmowanym pokoju, a mniejszy pokój w mieszkaniu zajmowała współlokatorka. I teraz próbuję sobie wyobrazić, jak miałabym to zrobić, żeby ją wciągnąć w kłótnię. Jak akurat się pokłócimy, miałabym wparować do jej pokoju i za włosy zaciągnąć do naszego, żeby zajęła stanowisko w sprawie?

Kłócicie się w pokoju, w pewnym momencie otwierają się drzwi i któreś wychodzi z "X, ty jej powiedz, że mam rację!". Biedny chłopak bał się wychodzić do kuchni potem

[megamag]

Napisane przez cavvythecat

Kłócicie się w pokoju, w pewnym momencie otwierają się drzwi i któreś wychodzi z "X, ty jej powiedz, że mam rację!". Biedny chłopak bał się wychodzić do kuchni potem

1. Nie mam pięciu lat i jeśli już nawet o coś się z kimś kłócę to nie tak.
2. To narusza moją prywatność. Kłótnia jest jednak czymś intymnym, już wystarczającą niedogodnością jest to, że ktoś mógł ją usłyszeć przez ścianę. A jak mieliśmy ciche dni to tym bardziej nie chciałam się tym dzielić ze światem, więc tym bardziej zachowywałam się zupełnie normalnie wobec współlokatorki.

Twój kolega musiał trafić na wyjątkowy przypadek jakiejś takiej pary bardzo... hmmm ekstrawertycznej.

[cavvythecat]

Ale czy ja napisałam, że robiłabyś tak na 100%? Opisałam tylko jak to wygląda od strony, hm, technicznej.

[Czarna2000]

Z parą nie chciałabym mieszkać. Mieszkanie z obcymi ludźmi jest dla mnie najlepszym wyjściem. Nie stać mnie na własne mieszkanie, więc na studiach nigdy nie mieszkałam sama. W liceum mieszkałam ze starszą panią i dobrze się dogadywałyśmy, ale czułam się samotna. Nie miałyśmy zbyt dużo wspólnych tematów, nie było za bardzo jak rozmawiać.
Wspólne mieszkanie weryfikuje wszystkie znajomości. Znacznie łatwiej dogadać się z kimś obcymi. Z czasem obcy staną się znajomi. Na pewno nie chciałabym wynajmować z przyjaciółmi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[agnefis]

Co sądzę? Nic.

Zarówno ze znajomymi jak i osobami z przypadku może ci się mieszkać super albo źle. Nie ma żadnej reguły. Wszystko zależy od ludzi.

Kwestią jest umieć rozmawiać, gdy jest problem nie unikać tematu i nie dusić tego w sobie a potem "wybuchać" i robić awanturę. Wszelkie problemy wyjaśniać na spokojnie.

Niby oklepane, ale to prawda. Bo szczególnie na początku mogą wyjść takie drobne nieporozumienia, które jeśli nie są wyjaśnione to potem mogą urosnąć do rangi wielkiego problemu. Zawsze są jakieś różnice w stylu życia, np. gdy ktoś ma nocy tryb życia to powinien się zachowywać ciszej w nocy, albo jak ktoś miał w rodzinnym domu łazienkę tylko dla siebie powinien jednak wiedzieć, że zajmowanie jej rano na 2 godziny to nie jest dobry pomysł, jak komuś mama sprzątała całe życie, to trzeba wytłumaczyć, że od tej pory jest grafik i trzeba się dostosować.

Oczywiście, niektórzy ludzie są niereformowalni, ale o takich tu nie mówię.

[megamag]

Napisane przez cavvythecat

Ale czy ja napisałam, że robiłabyś tak na 100%? Opisałam tylko jak to wygląda od strony, hm, technicznej.

A ja napisałam, że trzeba być bardzo specyficznym typem człowieka, bo większość ludzi raczej ukrywa swoje problemy niż angażuje w nie wszystkich dookoła. Dlatego dziwi mnie niechęć do mieszkania z parą. Co za różnica, czy w drugim pokoju mieszkają dwie koleżanki czy para, skoro przeważnie i tak się siedzi we własnym? Oczywiście to zależy od osoby. Ale jak nam się trafi ktoś taki bardzo emocjonalny i narzucający swoją obecność innym, to czy to będzie jedna sztuka czy para i tak będzie to wkurzające.

[kalor]

Napisane przez megamag

A ja napisałam, że trzeba być bardzo specyficznym typem człowieka, bo większość ludzi raczej ukrywa swoje problemy niż angażuje w nie wszystkich dookoła. Dlatego dziwi mnie niechęć do mieszkania z parą. Co za różnica, czy w drugim pokoju mieszkają dwie koleżanki czy para, skoro przeważnie i tak się siedzi we własnym? Oczywiście to zależy od osoby. Ale jak nam się trafi ktoś taki bardzo emocjonalny i narzucający swoją obecność innym, to czy to będzie jedna sztuka czy para i tak będzie to wkurzające.

Taki problem, ze u mnie są cienkie ściany, a para obok wiecznie się kłoci, ryczy, namiętnie godzi albo baaaardzo głośno rozmawia. Kilka godzin nieustającego swiergolenia dziennie potrafi zmęczyć Nie siedziałam z nimi w jednym pomieszczeniu, ale słyszałam WSZYSTKO. Nigdy więcej pary w mieszkaniu! Co prawda oni byli wyjątkowo głośni. Dobrze, ze przeprowadzam się do chłopaka i będziemy mieszkac sami.

[megamag]

Gdyby nie byli Twoimi współlokatorami, a sąsiadami, też byś ich słyszała. Ja miałam kiedyś przygłuchą sąsiadkę i uwierz, że słyszałam doskonale wszystkie oglądane przez nią seriale.

[kalor]

Napisane przez megamag

Gdyby nie byli Twoimi współlokatorami, a sąsiadami, też byś ich słyszała. Ja miałam kiedyś przygłuchą sąsiadkę i uwierz, że słyszałam doskonale wszystkie oglądane przez nią seriale.

Oj wierzę, wierzę, bo sama słyszę sąsiadów, ale... Dziurawe drzwi w moim starym mieszkaniu są mniej dźwiękoszczelne niż ściany do sąsiadów wiem, wiem, nie pisałam o drzwiach, tylko o ścianach, mój błąd. chociaż sąsiadów tez słyszę, przykładowo muzykę klasyczna na cały regulator w środku nocy lub rżenie sąsiada (bo śmiechem tego nie nazwę), ale jednak nie tak doskonale jak moich cudownych współlokatorów. Uwierz i jakoś tak moja parka przesiadujące w kuchni całymi dniami i spijająca sobie nektar z dzióbków/walczącą na smierć i życie jest bardziej irytująca niż moi maksymalnie patologiczni sąsiedzi.

Niezależnie od tego, jak świetne i bezproblemowe są niektóre pary, to po moich doświadczeniach nie zdecyduję się na ponowne mieszkanie z parą. Nie i już, taki jest mój wybór, do którego mam prawo

---------- Dopisano o 21:06 ---------- Poprzedni post napisano o 21:04 ----------

A gdybym mieszkała z jedną koleżanką, to nie byłoby problemów z krzykami w kuchni, chyba ze by się kłóciła sama ze sobą

[hey_di]

Z mojego doświadczenia wynika, że wcale nie jest tak dobrze z osobami, które się wcześniej znało, dużo lepiej z obcymi. Oczywiście warto ich poznać chociaż trochę, wiedzieć co robią w życiu, ile mają lat i ustalić, czy zamierzają co drugą noc uprawiać seks na blacie w kuchni, czy lubią imprezy w domu, czy poza, ale obcy się tak nie wtrącają, nie ma spin natury emocjonalnej, bo jeszcze nie jesteście do siebie przywiązani.

[Czarna2000]

Napisane przez hey_di

Z mojego doświadczenia wynika, że wcale nie jest tak dobrze z osobami, które się wcześniej znało, dużo lepiej z obcymi. Oczywiście warto ich poznać chociaż trochę, wiedzieć co robią w życiu, ile mają lat i ustalić, czy zamierzają co drugą noc uprawiać seks na blacie w kuchni, czy lubią imprezy w domu, czy poza, ale obcy się tak nie wtrącają, nie ma spin natury emocjonalnej, bo jeszcze nie jesteście do siebie przywiązani.

Podpisuje się pod tym!
Z obcymi osobami jesteś na czysto, nic szczególnego was nie łączy. Możecie oczywiście porozmawiać, wypić razem herbatę czy spotkać się w kuchni rano przygotowując śniadanie. Często powstaje wtedy jakaś koleżeńska relacja. Ale znajomi znają Cię lepiej. W mieszkaniu często mogą wyjść jakieś niefajne sytuacje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz