Liceum - human czy biochem?

[dominika_domka]

Witam. W tym roku idę do pierwszej klasy liceum. Od początku zastanawiałam się nad profilem humanistycznym i biologiczno-chemicznym. Wybrałam humanistyczno-prawną ze względu na bardzo dobre oceny z polskiego, historii, wosu i zainteresowanie literaturą, poezją. Jednak zastanawiam się, czy w pierwszej klasie przenieść się do biologicznej. Widzę więcej perspektyw w tym kierunku, a i z tego co słyszałam w tej szkole na humanie jest dość ciężko. Nie widzi mi się wykuwanie dat i wydarzeń. Z drugiej strony, nie wiem czy na biochema przeniesliby mnie (jest tylko jedna trzydziestoosobowa klasa, a humana - dwie). Drugim haczykiem jest fakt, że mam spore zaległości z chemii. W gimnazjum nie przykładałam się do niej "bo po co mi to". Zastanawiam się, co wy zrobilibyście na moim miejscu. Spiąć poślady i próbować do biologicznej, podciągnąć się z chemii, czy zostać na humanie?

[panimikrobiolog]

Droga Dominiko,
Domyślam się, że skoro zadajesz pytanie na forum odnośnie tego, na który profil iść (mając dwa zupełnie odległe od siebie kierunki) to nie masz zielonego pojęcia kim chcesz zostać w przyszłości. I wcale Ci się nie dziwię. Niestety też należałam do takiego grona osób, czego teraz trochę żałuję, no ale czasu już nie zmienię... Przede wszystkim zastanów się w tym momencie kim chcesz być i co chcesz robić w przyszłości. Nie myśl w tej chwili o tym czy będziesz wkuwać daty, czy będziesz dużo liczyć czy coś tam jeszcze innego. Zastanów się w czym jesteś dobra, co sprawia Ci przyjemność, czego w ogóle lepiej Ci się uczy. Idąc teraz do liceum musimy niestety już wiedzieć co tak naprawdę będziemy chcieli studiować i później robić, co jest straszne, no ale tak jest. Więc zastanów się czy jesteś bardziej humanistyczną duszą czy ścisłym umysłem. Co lepiej Ci przychodzi, czego wolisz się uczyć, co sprawia Ci przyjemność. Poszukaj może jakiś kierunków, którymi mogłabyś być zainteresowana. Generalnie powinno się najpierw wybrać kierunek, a dopiero potem do niego rozszerzenia na maturze, no ale niestety trudno jest w wieku 16 lat decydować o tym co będziesz robić przez całe swoje życie. Nie potrafię inaczej pomóc - sama musisz wybrać co chcesz robić w życiu i po prostu do tego dążyć.

[honeybear]

Ciężko jest się ukierunkować w wieku 16 lat, ja sama miałam spory dylemat odnośnie wyboru szkoły i profilu, bo jestem mieszanką umysłu ścisłego z humanistycznym Zdecydowałam się na mat-fiz-inf - moje "zajawki" pisarskie i lingwistyczne rozwijam poza szkołą i lekcjami, w formie hobby.

Zastanów się dobrze w czym czujesz się najlepiej i gdzie mniej więcej widzisz się w przyszłości Pamiętaj też, że wybór profilu nie determinuje niczego - zawsze możesz się przenieść na inny, lub po prostu zdawać maturę z innych przedmiotów. Zaległościami się nie martw - idąc na mat-fiz też miałam trochę braków z fizyki i powiem Ci, że w niczym mi to nie przeszkodziło - materiał na rozszerzeniu przerabiany jest praktycznie od postaw, tylko że w szerszym zakresie W razie co zawsze można zorganizować sobie powtórki, albo znaleźć korepetytora czy jakieś zajęcia dodatkowe.

[Czarna2000]

Przede wszystkim zastanów się, czy jesteś bardziej umysłem ścisłym czy masz duszę humana. Z opisu wynika, że totalnie nie masz pojęcia co chcesz robić w przyszłości. Niestety musisz podjąć tą decyzję w bardzo młodym wieku, ale nie jesteś tutaj wyjątkiem. Oceny z gimnazjum nie znaczą w liceum zbyt wiele. Zależy też czy chcesz się konkretnie przyłożyć do nauki czy raczej nie planujesz życia w książkach.
Powiem tak: biol-chem to bardzo wymagający kierunek. Jest mega ciekawy jeśli cię interesuje, ale trzeba się przyłożyć. Maturę z biologii trzeba zdać bardzo wysoko, albo lepiej wcale się za to nie zabierać. Zdana nisko kompletnie nic Ci nie da. Chemię akurat bez problemu da się nadrobić.

[puenta7]

Zastanów się też czy dasz radę nadrobić materiał z biologii i chemii, bo w biol-chemie jest rozszerzony materiał. I przenosząc się w 2 klasie na biol-chem musisz być na poziomie reszty klasy, możesz mieć testy z biologii i chemii, żeby ,,sprawdzić" Twój poziom z tych przedmiotów. Zastanów się co chcesz robić i co lubisz. Musisz po prostu pomyśleć co lubisz, co chciałabyś robić dalej, ale nie patrz na modę

[cavvythecat]

Napisane przez Czarna2000

Przede wszystkim zastanów się, czy jesteś bardziej umysłem ścisłym czy masz duszę humana.

To jest mało pomocne myślenie, szczerze mówiąc. Myślałam, że mam dusze humana, mówili mi, że jestem uzdolniona w tym kierunku, teraz żałuję, że zostałam na humanie, bo sama muszę nadrabiać zaległości ze ścisłych Dlatego ja bym poradziła zastanowić się teraz nad studiami* i nad tym jak duże są te braki z chemii. Nadrobienie tego w liceum to późniejsza oszczędność czasu, ale jeśli nie ogarniasz kompletnie nic, bo po prostu nie chcesz mieć z tym wiele wspólnego, to biochem to może być kiepski wybór.
Pytanie brzmi - czy to "więcej perspektyw" dotyczy twoich potencjalnych studiów i zawodów czy nasłuchałaś się ludzi, którzy mówią, że human to zmarnowane życie, tylko polibuda i medycyna się liczą

*wiadomo, że ciężko wymagać żeby człowiek w wieku 16 lat już planował karierę zawodową, no ale innej rady tu nie ma

[dominika_domka]

Tak jak piszecie - nie bardzo wiem, co chcę robić w przyszłości.
Jestem w klasie humanistyczno-prawnej, czyli historia i wos na rozszerzeniu Kompletnie nie umiem sobie tego wyobrazić, duża część klasy chce iść na prawo, mnie to nie kręci. I tak jak na pewno nie zdecydowałabym się na matfiz, tak nad biochemem czasem zdarza mi się myśleć. Wiem, że albo będę musiałabym przycisnąć z biologią i chemią, albo całkiem sobie ten pomysł odpuścić.
Z drugiej strony na egzaminie gimnazjalnym część przyrodnicza wypadła u mnie najsłabiej, także jest o czym myśleć? Uzyskałam zaledwie 53%. A może nie powinnam myśleć o tym, co było w gimnazjum?
Wszystkie pierwsze klasy mają podstawowe przedmioty. Czyli biologia jak i chemia na humanie będzie szła takim samym tempem jak na biochemie, z tego co rozumiem. Dopiero od drugich klas zaczynają się rozszerzenia chyba. Jeśli tak, to pod koniec pierwszej klasy, gdy już "rozeznałabym się w terenie" mogłabym pomyśleć nad przeniesieniem się na biochem.
Trochę przeraża mnie to wszystko. Z jednej strony język polski wydaje mi się ciekawy, lubię ten przedmiot jak i literaturę. A jednak do historii i wosu nie pałam taką sympatią. Z drugiej strony biologia wydaje mi się w porządku, nauka jej sprawia mi przyjemność, a chemia sprawiała mi problemy.
A myśląc przyszłościowo, od roku widzę siebie na psychologii lub dietetyce. Sama mogłabym z tej wiedzy skorzystać, co jest dla mnie ogromnym plusem. I bardzo chciałabym tak bezpośrednio pomagać ludziom (tak jak to dzieje się też w zawodzie psychologa). Dopóki w pierwszej gimnazjum nie złapałam kontuzji, myślałam o dietetyce całkiem na poważnie, jak na tamte czasy. A potem wiara w siebie osłabła i przestałam myśleć o nauce przyszłościowo... I właściwie to z historii i polaka mam dobre oceny, bo wtedy tylko zależało mi na opinii nauczycielek od tych przedmiotów. Wiem, to słabo brzmi. Jednak nie chciałabym determinować mojej przeszłości od dołka emocjonalnego, spowodowanego rozstaniem ze sportem.

[Nakayama]

Jestem po humanie i po filologii polskiej. Nie polecam. Żaden ze znajomych ze studiów nie pracuje w zawodzie, o pracę jest bardzo ciężko, a nie po to uczysz się X lat, żeby podawać frytki w fast-foodzie. Wybierz bio-chem.

[cavvythecat]

Napisane przez dominika_domka

Z drugiej strony na egzaminie gimnazjalnym część przyrodnicza wypadła u mnie najsłabiej, także jest o czym myśleć? Uzyskałam zaledwie 53%. A może nie powinnam myśleć o tym, co było w gimnazjum?

Nie patrz na gimnazjalny. To znaczy po prostu, że będziesz musiała przysiąść bardziej niż niektórzy, bo masz zaległości.
Jestem po humanie, ze ścisłych przez to szło mi gorzej, bo przecież JESTEM HUMANISTĄ. Teraz żałuję, że byłam głupia, bo ogarnęłam, że ani z naukami humanistycznymi ani społecznymi mi nie po drodze

Napisane przez dominika_domka

Wszystkie pierwsze klasy mają podstawowe przedmioty. Czyli biologia jak i chemia na humanie będzie szła takim samym tempem jak na biochemie, z tego co rozumiem.

W teorii. W praktyce już od pierwszej klasy zauważasz różnice w nauczaniu, nas traktowali jak idiotów, bo human Ale w pierwszej klasie jak najbardziej możesz się przenieść, sporo osób zmienia profile w ciągu roku.
Tak naprawdę mało ludzi jest albo humanistą albo ścisłowcem, więc nie oczekuj, że pokochasz każdy przedmiot w liceum czy na studiach.

Napisane przez dominika_domka

A myśląc przyszłościowo, od roku widzę siebie na psychologii lub dietetyce.

Na dietetyce liczy się biologia i chemia z reguły, więc biochem. Na psychologii biologia i chemia ci się przydadzą, nawet jeśli praca w zawodzie nie będzie się z nimi ściśle wiązała. Pod tym kątem warto pomyśleć nad biochemem.

Napisane przez Nakayama

Jestem po humanie i po filologii polskiej. Nie polecam. Żaden ze znajomych ze studiów nie pracuje w zawodzie, o pracę jest bardzo ciężko, a nie po to uczysz się X lat, żeby podawać frytki w fast-foodzie. Wybierz bio-chem.

Odradzanie humana po filo polskiej to nie wiem, nie mam dobrej analogii W każdym razie, human to nie tylko prawo i filologia polska, nauk społecznych jest mnóstwo, od cholery filologii, nie tylko angielska i polska.

[Nakayama]

Napisane przez cavvythecat

radzanie humana po filo polskiej to nie wiem, nie mam dobrej analogii W każdym razie, human to nie tylko prawo i filologia polska, nauk społecznych jest mnóstwo, od cholery filologii, nie tylko angielska i polska.

Większość innych studiów humanistycznych to też gwarancja bezrobocia, chociażby wszelkie socjologie, politologie, kulturoznawstwa itp. Jakieś nieliczne wyjątki zdobywają pracę w zawodzie. Można ewentualnie zostać nauczycielem, jeśli ktoś liczy na to, że po reformie gdzieś go przyjmą. A ludzie, którzy wybierają się na inne filologie raczej wybiorą profile językowe

[cavvythecat]

Socjologia, politologia i kulturoznawstwo to nauki społeczne, nie humanistyczne. i tylko ludzie, którzy idą na to bezmyślnie kończą bez pracy.
Niby kto pracuje we wszelkich agencjach marketingowych, korporacjach, milionach innych pierdół? Przecież nie ludzie po polibudzie
Żeby z obcym językiem (ale mniej popularnym niż angielski, umówmy się) skończyć tylko z perspektywą McDonalda, to sorry, ale trzeba naprawdę mieć ten język na marnym poziomie. Ludzie z samym językiem i zerowym doświadczeniem są idealni do wielu korpo choćby.

[Calla_]

Zastanów się po prostu w jakim kierunku chcesz iść. Nie musi to być nic konkretnego, bo w przyszłości mogą ci się plany zmienić jeszcze wiele razy. Ja byłam na humanie i nie żałuję, bo mimo że nigdy nie miałam problemów z innymi przedmiotami to totalnie mnie nie kręciły.
Jeśli chodzi o różnice programowe to teoretycznie po pierwszej klasie ma ich nie być, ale w praktyce może być różnie. U nas największe różnice było traktowanie nas jak idiotów na biologii z nielicznymi wyjątkami na osoby, którym dobrze szło. Jeśli widzisz się na dietetyce lub psychologii to bardziej ci się przyda biochem,
przynajmniej z tego, co kojarzę programy tych studiów.
Możesz jeszcze popytać studentki tych kierunków chociażby tutaj na forum o opinie i wrażenia.

Napisane przez Nakayama

Większość innych studiów humanistycznych to też gwarancja bezrobocia, chociażby wszelkie socjologie, politologie, kulturoznawstwa itp. Jakieś nieliczne wyjątki zdobywają pracę w zawodzie. Można ewentualnie zostać nauczycielem, jeśli ktoś liczy na to, że po reformie gdzieś go przyjmą. A ludzie, którzy wybierają się na inne filologie raczej wybiorą profile językowe

Zawsze mnie takie opinie irytują. Tak jakby jakiekolwiek studia gwarantowały pracę. Szczerze mówiąc to znam więcej osób po chociażby stosunkach międzynarodowych(które nie są uznawane za "dobre" studia), które mają pracę w swojej branży niż osób z pracą w zawodzie po biotechnologii czy inżynierii środowiska. Potrzebni są fachowcy z różnych dziedzin. Nie ma tak, że tylko po typowo ścisłych kierunkach będzie praca.

[cavvythecat]

Na humanie uczyła mnie biologii kobieta po genetyce i biologii eksperymentalnej, więc ten biochem też coś nie tego Wiele technicznych kierunków to wylęgarnia bezrobotnych albo emigrantów, bo w Polsce nie ma warunków żeby każdy z danym wykształceniem miał co robić. W porównaniu, po społecznych i humanistycznych kierunkach można się zaczepić prawie wszędzie, nawet jeśli nie jest to praca związana ściśle z wykształceniem. Mało znam osób na takich studiach, które w trakcie licencjatu nie robiły nic w zawodzie.

---------- Dopisano o 16:39 ---------- Poprzedni post napisano o 16:26 ----------

Napisane przez Calla_

Możesz jeszcze popytać studentki tych kierunków chociażby tutaj na forum o opinie i wrażenia.

Jestem na psychologii i tak naprawdę zależy. Biologia i chemia się przydają, ale to nie są jakieś wielkie różnice nie do nadrobienia, więc i human, i biochem się nadają. Jeśli autorka chce iść w kierunku psychoterapii, to raczej nie będzie używać wiadomości z neuropsychologii.

[megamag]

Jak słyszę o tym pewnym bezrobociu po studiach humanistycznych to mnie trochę śmiech ogarnia. Sama jestem po klasie humanistycznej i studiach na filologii. Nigdy nie miałam problemów ze znalezieniem pracy. Większość moich znajomych jest po filologiach, dziennikarstwach, socjologiach, filozofiach albo po prawie i nie ma wśród nich ni jednej bezrobotnej sztuki. Ale to są osoby, które naprawdę interesują się tym, co studiowały, miały jakiś pomysł na siebie, uczyły się wielu dodatkowych rzeczy i wcześnie zaczęły zdobywać doświadczenie zawodowe. (Bo o dziwo to nie tylko praca w szkole, humaniści przydają się w wielu różnych miejscach). Ale trzeba pamiętać o dwóch rzeczach:
- humanista to nie każdy, kto nie ogarnia matmy (to też jakieś umiejętności i wiedza);
- na studia humanistyczne idą często osoby, które tego talentu nie mają i po prostu liczą na łatwe studia; to one zwykle stoją potem w kolejce w pośredniaku z pretensjami do świata.

Wiem, że to trudne na etapie początków liceum, ale musisz sobie po prostu zadać pytanie, w czym się w życiu widzisz. Po bio-chemie zwykle celuje się w kierunki okołomedyczne. Czy widzisz się jako lekarz, weterynarz, farmaceuta, pracownik laboratorium, pielęgniarka albo dietetyk? A może bardziej jako nauczyciel historii, rzecznik prasowy, redaktor, pracownik biblioteki albo specjalista ds. PR? Tak chociaż mniej więcej, bo wiadomo, że możesz jeszcze zmienić zdanie.

Jeśli czujesz, że psychologia albo dietetyka to jest to, idź w tę stronę. (Btw jest też kierunek psychodietetyka). Pewnie, że będzie to wymagało pracy, ale nie ma takiej drogi, która by nie wymagała wysiłku. Przenoś się na ten bio-chem i zasuwaj. Humanistyczne i społeczne dziedziny wiedzy też nie są łatwe, trzeba trochę poświęcić, żeby dobrze je opanować, a potem znów włożyć dużo wysiłku w zdobywanie doświadczenia i praktycznych umiejętności. Można się niby jakoś prześlizgnąć, ale potem kończy się jak Nakayama i narzeka, że nie ma pracy. Sorry za złośliwość, ale taka prawda.

[Nakayama]

Napisane przez cavvythecat

Socjologia, politologia i kulturoznawstwo to nauki społeczne, nie humanistyczne. i tylko ludzie, którzy idą na to bezmyślnie kończą bez pracy.
Niby kto pracuje we wszelkich agencjach marketingowych, korporacjach, milionach innych pierdół? Przecież nie ludzie po polibudzie
Żeby z obcym językiem (ale mniej popularnym niż angielski, umówmy się) skończyć tylko z perspektywą McDonalda, to sorry, ale trzeba naprawdę mieć ten język na marnym poziomie. Ludzie z samym językiem i zerowym doświadczeniem są idealni do wielu korpo choćby.

No dobrze, ale nauki społeczne i humanistyczne są powiązane. Sama pracuję w marketingu po filologii, ale mimo dobrych ocen i szerokiej wiedzy musiałam sama nauczyć się wszystkiego inwestując w mnóstwo kursów i szkoleń, no i pomocne było to, że obsługa programów graficznych była moim hobby.

Oceniam patrząc na moje grupy ze studiów. Studiowałam w malutkich miastach. Spotkałam wiele zdolnych, oczytanych, inteligentnych osób, które włożyły mnóstwo pracy w zgłębianie kierunku. Niestety wiele z nich pracuje w recepcjach hoteli i obiektach gastronomicznych.

Korpo to opcja dostępna w wielkich miastach, a nie każdy chce i ma możliwość się przeprowadzić.

---------- Dopisano o 07:24 ---------- Poprzedni post napisano o 07:21 ----------

Napisane przez megamag

Można się niby jakoś prześlizgnąć, ale potem kończy się jak Nakayama i narzeka, że nie ma pracy. Sorry za złośliwość, ale taka prawda.

Skąd wniosek, że się prześlizgnęłam? Tak jak napisałam wyżej w swoje studia włożyłam mnóstwo pracy i nauczyłam się wielu rzeczy, także samodzielnie. Mam pracę, która mnie satysfakcjonuje. Myślę, że złośliwość wynikająca z nadinterpretacji jest nieuzasadniona. Nie powiedziałam, że pracuję w Maku, ale pracy szukałam bardzo długo, a wszystkie umiejętności, które były mi potrzebne do wykonywania zawodu zdobyłam sama. Nie wyniosłam ich ze studiów.

Oceniam tylko to, jak wiodą się losy moich kolegów ze studiów, często bardzo zdolnych i pracowitych.

[megamag]

Nakayama przepraszam, nie doczytałam, że jesteś ze Świętokrzyskiego. Bo widzisz, ja też. I tam po prostu coś takiego jak praca w zawodzie nie występuje. W Polsce B jak ktoś ma pracę to z reguły poniżej kwalifikacji i za niezbyt dobre pieniądze. To nie wina skończonego kierunku, tylko po prostu fatalnego stanu gospodarki w tym rejonie. Brutalna prawda jest taka, że trzeba albo się z tym pogodzić, albo wyjechać. Mój mąż studiował w Kielcach na politechnice i muszę Ci powiedzieć, że studia techniczne też w tym regionie nie pomagają, jego koledzy, którzy nie wyjechali, pracują np. jako ochroniarze w supermarketach.

Dlatego tu kolejna rada dla dominika_domka: jeśli przypadkiem też jesteś ze ściany wschodniej albo ze świętokrzyskiego, to uciekaj na studia gdzieś do dużego miasta w centralnej albo zachodniej Polsce.

[cavvythecat]

Ok, o Polsce B. dotarły do mnie już legendy, tym bardziej myślę, że głupio pod względem doradzać autorce, o ile nie jest z tej samej okolicy

[Nakayama]

Napisane przez megamag

Nakayama przepraszam, nie doczytałam, że jesteś ze Świętokrzyskiego. Bo widzisz, ja też. I tam po prostu coś takiego jak praca w zawodzie nie występuje. W Polsce B jak ktoś ma pracę to z reguły poniżej kwalifikacji i za niezbyt dobre pieniądze. To nie wina skończonego kierunku, tylko po prostu fatalnego stanu gospodarki w tym rejonie. Brutalna prawda jest taka, że trzeba albo się z tym pogodzić, albo wyjechać. Mój mąż studiował w Kielcach na politechnice i muszę Ci powiedzieć, że studia techniczne też w tym regionie nie pomagają, jego koledzy, którzy nie wyjechali, pracują np. jako ochroniarze w supermarketach.

Dlatego tu kolejna rada dla dominika_domka: jeśli przypadkiem też jesteś ze ściany wschodniej albo ze świętokrzyskiego, to uciekaj na studia gdzieś do dużego miasta w centralnej albo zachodniej Polsce.

No i tu się zgodzę, jeżeli Autorka ma możliwość wyjazdu do dużego miasta to ma szanse na rozwój. Jeśli bierze pod uwagę miasteczka takie jak Kielce czy Radom to to najgorszy pomysł z możliwych . Moja wcześniejsza wypowiedź była może zbyt ogólna, ale pisałam przez pryzmat swoich doświadczeń.

[dominika_domka]

Aktualnie uczę się w Zielonej Górze. Na studia zapewne wybiorę się do Wrocławia lub Poznania.

---------- Dopisano o 21:58 ---------- Poprzedni post napisano o 21:44 ----------

Aktualnie uczę się w Zielonej Górze. Na studia zapewne wybiorę się do Wrocławia lub Poznania.

[megamag]

Napisane przez dominika_domka

Aktualnie uczę się w Zielonej Górze. Na studia zapewne wybiorę się do Wrocławia lub Poznania.

---------- Dopisano o 21:58 ---------- Poprzedni post napisano o 21:44 ----------

Aktualnie uczę się w Zielonej Górze. Na studia zapewne wybiorę się do Wrocławia lub Poznania.

To nie powinnaś mieć problemów.

[Calla_]

Napisane przez dominika_domka

Aktualnie uczę się w Zielonej Górze. Na studia zapewne wybiorę się do Wrocławia lub Poznania.

To widzę bardziej moje okolice. Studiuję we Wrocławiu i znam parę osób po filologii i nie miały większych problemów z pracą. Trzy osoby w tym roku obroniły licencjat i już mają pracę. Jedna osoba pracuje w gazecie, druga jest reporterką w radiu, a trzecia wybrała drogę marketingu. Z tym, że wszystkie pracowały/miały staże jeszcze w trakcie nauki. Znam jeszcze kilka osób, które studiują inne kierunki niecieszące się chwałą i długotrwałe problemy ze znalezieniem pracy ma tylko jedna dziewczyna, która przez całe 3 lata "zrobiła" jedynie obowiązkowe praktyki. "Zrobiła", bo tak naprawdę to nawet nie pojawiała się na miejscu - praktyki załatwiła po znajomości dla papierka. Z takim podejściem to i po superkierunku z polibudy będzie nieciekawie z pracą.
Co do Poznania to z tego, co się orientuję sytuacja wygląda podobnie. Dużo moich znajomych z liceum tam studiuje i nawet po kierunkach cieszących się powszechną pogardą nie mają większych problemów ze znalezieniem czegoś, w czym będą mogli wykorzystywać wiedzę zdobytą na studiach.