niezdecydowany on- niezdecydowana ja

[Paskalina]

Jeśli chodzi o dziecko, to po pierwsze jest jasne, że ja jeszcze nie chcę tak samo jak było jasne, że po wspólnym zamieszkaniu oczekuję czegoś więcej - od początku mówię wszystko szczerze, więc podejrzewam że nie ma obaw o to, że nagle będę miała jakieś "zachcianki" .
Miracle w tym co piszesz jest sporo prawdy. Ja już słyszałam o dziecku od Niego - nie teraz ale w przyszłości i padło też coś takiego, że może wtedy sie sformalizujemy. Kocham Go ale tak jak mowilam czas myslec o sobie, tylko czemu to takie trudne

[Mircalla]

No tak, nie ma gwarancji że nie zostawi jej po ślubie.. tak samo jak że nie zostawi jej jeśli ona nie wyjedzie. Z ślubem czy bez, moga być razem albo nie być. Więc dlaczego w takim razie nie godzić się na ślub, jeśli to wszystko jedno?

[kiciulka1985]

Bo po co sie bawic w sluby,wydatki z tym zwiazane niewerzac w ta instytuacje?
Bo jak tu wierzyc kiedy tyle wokol rozowdow i nieudanych malzenstw?

Postwacie sie w jego sytuacji. Kiedy Wy nie chcecie a facet Was przymusza. I co by tu bylo powiedziane wtedy - jaki cham, jak moze zadac od niej slubu skoro ona nie jest gotowa, a juz w ogole jak moze zbierac swoje rzeczy i wyprowadzac sie ?
Bo ogolnie juz dawno zauwazylam taka tendencje na tym forum ze facet jest zly i niedobry a kobieta chocby nie wiem jakie numery wykrecala to i tak jest cacy i wszystko wina faceta.

[yaminishi]

Ja w po części zgadadzam się z kiciulką1985 (w kwestii samego ślubu).
Troche dziwi mnie sformułowania kucharka+kochanka+sprząta czka za dramo. Czy ślub jakoś wynagradza kobiecie jej trudny? Jest jakąś nobilitacją?
Z papierkiem to ja mogę zapierniczać i dogadzać mężusiowi bo był tak łaskawy, że zechciał wziąć mnie za żonę. Trochę to dla mnie niejasne. Moim zdaniem idealnie jest, kiedy 2 osoby mają obowiązki i są zaangażowane. Mnie się z kolei wydaje, że prędzej mąż korzysta z "usług" żony (taki stereotyp "podaj piwo kobieto"), w wolnym związku zachowujemy pewną niezależność (nie mylić z furtką) przez co sami decydujemy o sobie, pewna niepewność sprawia, że ludzie bardziej się doceniają. Oczywiście jest to gruba generalizacja-związki są różne. Każdy z nas napotkał różne formy relacji partnerskich, różnie się one sprawdziły i dlatego też, każdy ma inne zdanie.

Paskalino, tak czy inaczej trzymam za Ciebie kciuki. Mało kobiet ma w sobie tyle siły by powiedzieć stanowcze nie. Masz prawo realizować własną wizję związku i oczekiwać od partnera deklaracji. Lepiej jest postawić sprawę jasno niż trwać latami w związku, który nie spełnia naszych oczekiwań. Osobiście wydaję mi się jednak, że chyba troszkę się rozminęliście, wasze uczucie przygasa. To tylko moja opinia ale wydaje mi się, że jeśli się kocha i jest się szczęśliwym, to pewne kwestie schodzą na dalszy plan. Życie jest za krótkie by wszystko cedzić przez sitko. Wierze, że decyzja nie była łatwa, to jest jeden z tych problemu, gdzie żadne z rozwiązań nie jest prawidłowe bo każde niesie ze sobą pewne nieprzewidywalne konsekwencje. Nie mniej jednak życzę Ci żeby wszytko ułożyło się po Twojej myśli

[Paskalina]

Napisane przez yaminishi

To tylko moja opinia ale wydaje mi się, że jeśli się kocha i jest się szczęśliwym, to pewne kwestie schodzą na dalszy plan.

Zgadzam się z tym w zupełności. Tylko nie rozumiem dlaczego to zawsze moje kwestie mają schodzić zawsze na dalszy plan . Tak jak pisałam wcześniej, rozumiem Go po części. Rozumiem, że ktoś może nie dorosnąć do ślubu, nie być jeszcze przygotowanym na ten ważny dzień, naprawdę jestem daleka od wymuszania takich decyzji choć wiem, że możecie to inaczej odbierać. Ja nie powiedziałam albo się żenimy albo się rozstajemy. My wciąż jesteśmy parą (mam nadzieję, że już na zawsze ), tylko próbujemy teraz żyć inaczej. Skoro wspólne mieszkanie nie rozwiało Mu wątpliwości co do nas, to coś niestety musi być nie tak i to to mnie boli najbardziej. Gdyby był pewny uczuć i były one większe od Jego wątpliwości zrobiłby jakiś krok. Dlatego muszę się teraz skupić choćby na swoim rozwoju zawodowym i przestać myśleć tylko o związku. Tutaj mam pracę kompletnie nie w zawodzie, mimo iż długo szukałam czegoś odpowiedniego. Tam mam szansę na zdobycie doświadczenia w czymś co mnie interesuje i czego się uczyłam przez studia. Decyzja, jak mówiłam została podjęta wspólnie. Poza tym, kiedy rozmawialiśmy szczerze mój chłopak jako przyjaciel doradził mi żebym wyjechała, że może faktycznie coś wtedy zrozumie i coś się ruszy w jedną lub w drugą stronę. Jako chłopak oczywiście mówił bym została. Póki co wierzymy, że się uda, że będzie to krok ku dobremu (choć trudno nam sobie teraz to wszystko wyobrazić). Pocieszamy się, że zdobędę doświadczenie zawodowe, że odłożymy troszeczkę grosza by móc na nowo wkroczyć w wspólne dorosłe życie. Chcę w to wierzyć. Wczoraj już się spakowałam, dzisiaj wyruszamy - zaproponował że mnie odwiezie, będziemy mogli spędzić jeszcze weekend ze sobą. Szczerze mówiąc kompletnie nie wyobrażam sobie niedzieli, ale wiem że muszę trwać w podjętej decyzji - skoro On sam z punktu widzenia przyjaciela takie wyjście mi doradzał.

[yaminishi]

Paskalina no to życzę powodzenia i dobrego zaaklimatyzowania w nowym-starym miejscu Na pewno wszytko się ułoży po Twojej myśli

[Wiolcia90]

pogadaj z nim szczerze postaw mu swoje warnki moze to mu cos da do myslenia....