Rodzina, chłopak i.. pies.

[201712071518]

Napisane przez K1987

Piesek nie mógł już siadać na kanapie, tragedia narodowa, dramat, trzeba go ratować bo krzywda mu się dzieje, trauma, odebrano mu coś do czego miał prawo przez 10 lat swojego życia...

Zabieranie psa z środowiska w którym funkcjonował nie jest już dla niego traumą. Zamiana podwórka do biegania na spacerek na smyczy wkoło bloku też nie. Siedzenie godzinami zamkniętym w mieszkaniu, bo rozumiem, że autorka studiuje i jednak jej w domu ileś czasu nie będzie, to też nie problem... Ale co ja tam wiem.

Autorko, powodzenia, i oby piesek się zaaklimatyzował w nowym otoczeniu...

No bo wiadomo, ze 10 letni pies to bedzie z kazdym rokiem brykal coraz bardziej i wymagal coraz wiekszego podworka.
Poza tym jak wiadomo podworko i lezenie przy plocie wspaniale zastepuje spacery i jest tak bardzo stymulujace dla psychiki psa.
Brak zainteresowania od kilku miesiecy na pewno jest wazniejsze niz cieple mieszkanie i bliskosc czlowieka - bo w koncu wazniejsze jest podworko. Na podworku i w domu gdzie najwyrazniej jest zbedny zapewne jest mu najlepiej.


Wysłane z mojego SM-G900F przy użyciu Tapatalka

[Hultaj]

Zabieranie psa z środowiska w którym funkcjonował nie jest już dla niego traumą. Zamiana podwórka do biegania na spacerek na smyczy wkoło bloku też nie. Siedzenie godzinami zamkniętym w mieszkaniu, bo rozumiem, że autorka studiuje i jednak jej w domu ileś czasu nie będzie, to też nie problem... Ale co ja tam wiem.

Autorko, powodzenia, i oby piesek się zaaklimatyzował w nowym otoczeniu...

większy problem widzę w zmianie osoby głównego właściciela i kluczowe jest kogo woli jednak pies.

Jeśli mama pracuje to raczej pies pod nieobecność właściciela siedzi w domu a nie spaceruje po domu i podwórku bo nie posiada własnego kompletu kluczy. A małych klapek w drzwiach, pomijam, że duży pies przez małą nie przejdzie, jakoś bardzo często chyba się nie spotyka.
W tej sytuacji pies musiałby mieć także i jakąs cieplą budę na podwórku, a te powszechne w dzielnicach willowych jednak chyba nie są.

Podwórko, jasne, świetna sprawa, ale ludzie zmieniają adresy, bywa.

No i pytanie czy pies tak faktycznie na tym podwórku chce siedzieć, dla przykładu moja mama psiaki wystawia na podwórko niemalże siłą* by zapoznały się bliżej z tlenem bo dopóki jej tam nie ma to jakoś tego szaleńczo nie pragną. *To oczywiście był zart, chodziło o to, że poza wychodzeniem za potrzebą, nie chce im się siedzieć na dworze.

Ale problem stawiasz calkiem słuszny.

Natomiast dla mnie człowiek, przez którego jakość życia psa się pogarsza, tzn. konczy się dla niego np. prawo wstępu do wszystkich pomieszczeń, tak bez powodu w sumie - zwyczajnie tego psa raczej nie lubi. Tak dosyć bez empatii to jest podejście. I nie wiem czy taka osoba to jest takie znowu dobre towarzystwo dla psa.

[Djuno]

Napisane przez mellitus

Pies ma 10 lat, Ty od 5 nie mieszkasz w domu. jego "stadem" na co dzień jest Twoja mama i jej partner. Oni ustalają warunki wspólnego życia. Pies najprawdopodobniej je zaakceptował. Masz podstawy by twierdzić, że tak nie jest? Niepokoi Cię coś w jego zachowaniu?

To tak nie działa.
Wyprowadziłam się z domu, zostawiając koty pod opieką mamy. Mieszkały w tym domu zawsze i moja mama przecież też nie była dla nich obca. A nawet była lepsza, niż mama autorki, bo mogły spać w jej łóżku, dostawały regularnie surowe mięso z pewnego źródła, a i sam dom stwarzał mnóstwo możliwości zabawy, gonienia się i spędzania czasu.

Koty obłędnie tęskniły. Niby wszystko było w porządku, ale dopiero, kiedy wzięłam je do siebie, było widać, że odżyły. Że brakowało im mnie, mojej uwagi i obecności. Że nie przeszkadza im mniejsze mieszkanie. One wiedziały, że są moje, a ja nie mogłam im wytłumaczyć, dlaczego musiałam wyjechać.

Jeśli pies jest rozpieszczonym psem autorki, z którą spał w łóżku codziennie przez 5 lat, a następnie z pewną regularnością w weekendy, to nie zaakceptuje nagle nowego partnera matki jako najbliższego członka stada, tylko będzie tęsknił.

Zwierzę to jest ogromna odpowiedzialność i autorka ma teraz bardzo ważną lekcję dorosłości.

Napisane przez Hultaj

Natomiast dla mnie człowiek, przez którego jakość życia psa się pogarsza, tzn. konczy się dla niego np. prawo wstępu do wszystkich pomieszczeń, tak bez powodu w sumie - zwyczajnie tego psa raczej nie lubi. Tak dosyć bez empatii to jest podejście. I nie wiem czy taka osoba to jest takie znowu dobre towarzystwo dla psa.

A pies przecież o tym wie, bo akurat w tej sferze radzą sobie znakomicie.

[201712071518]

Napisane przez mellitus

Zastanów się- co będzie większym stresem dla psa? Wyprowadzka w nowe miejsce, gdzie nie będziesz mogła poświęcić mu dużo czasu z niechętnym mu partnerem, czy przeprowadzka w tym samym domu, na noc w nowe miejsce?
Gdyby psu działa się krzywda- a nie dzieje- z pewnością przeprowadzka byłaby lepszym wyjściem. Popatrz jednak na sprawę obiektywnie. Pies ma 10 lat, Ty od 5 nie mieszkasz w domu. jego "stadem" na co dzień jest Twoja mama i jej partner. Oni ustalają warunki wspólnego życia. Pies najprawdopodobniej je zaakceptował. Masz podstawy by twierdzić, że tak nie jest? Niepokoi Cię coś w jego zachowaniu?
Brak zgody na psa na kanapie i w łóżku absolutnie rozumiem. I nie sądzę, że takimi zakazami robi się psu krzywdę. Nie rozumiem tej histerii, która zrobiła się na tym wątku. Pies to dla mnie członek rodziny, droższy od wielu innych ale to nie człowiek, nie można patrzeć na jego zachowania, uczucia przez pryzmat ludzi.

Autorka napisala, ze matka od kilku miesiecy nie interesuje sie psem. Odebrala mu spacer i w sumie karmi go i raz wyprowadza i tyle. A jak autorka przyjezdza to nie jest pewna czy nie odstawiaja pokazowki. Mnie to by wystarczylo.

A co do tego legendarnego stresu psa po przeprowadzce - coz jest to bardzo czesty argument, zeby nie zabierac psa z jakichs gorszych warunkow bo "tu wszystko zna", "jest przyzwyczajony" etc. Tak jak pisalam - siedze w temacie starych psow od lat i nie znam przypadku, zeby pies zwlaszcza starszy (bo u mlodych czesto stres wynika z brakow socjalizacyjnych) zmarl albo sie rozchorowal z powodu zmiany gorszych warunkow na lepsze.
Psy zyjace po 10 lat na ulicy, na lancuchach czy w obskurnych schroniskach bardzo szybko "przyzwyczaja" sie do tego strasznego mieszkania i spania w lozku ;-)

Wysłane z mojego SM-G900F przy użyciu Tapatalka

[6294979b07e94e60c86b4a71a35022ccf5d1d257_656d16825a5b5]

Napisane przez lilla0

Lambo, bo tak nazywa się psina, nagle nie ma prawa wchodzić na łóżko, śpi zamknięty w przedsionku, nawet jego miska z wodą nie może już stać w pokoju.

Napisane przez lilla0

A później była eksmisja psa do ganku.

To gdzie on w końcu śpi, w przedsionku czy na ganku?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Djuno]

[1=6294979b07e94e60c86b4a7 1a35022ccf5d1d257_656d168 25a5b5;78534056]To gdzie on w końcu śpi, w przedsionku czy na ganku?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Na werandzie może?

Albo w laubie...

[lilla0]

A przedsionek i ganek to nie to samo? Miejsce gdzie wchodzi się do domu. Oddzielające drzwi wejściowe od przedpokoju. Tak, ogrzewane.
Lambo na podwórko sam wychodzi rano, żeby załatwić swoje sprawy. Poza tym sam nie lubi przebywać na zewnątrz, tylko z kimś. Ewentualnie na chwilę, poszczekac z innymi psami. Moja mama pracuje, więc pies jest sam w domu. W ciągu dnia jest wyprowadzany na spacer przez mojego dziadka, który do niego przychodzi. Wieczorem ma spacer z mamą. A w ciągu dnia, gdy mama jest w domu, a on chce na chwilę wyjsć na dwór, jest wypuszczany. Nie ma tragedii.
Ale pies dużo ze mną podróżował, wiem że umie się dostosować do sytuacji. Nie będzie siedział całymi dniami w mieszkaniu sam. Będzie miał spacery i dużo miłości. Nie widzę w tym problemu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[K1987]

Napisane przez stupid-girl

No bo wiadomo, ze 10 letni pies to bedzie z kazdym rokiem brykal coraz bardziej i wymagal coraz wiekszego podworka.
Poza tym jak wiadomo podworko i lezenie przy plocie wspaniale zastepuje spacery i jest tak bardzo stymulujace dla psychiki psa.
Brak zainteresowania od kilku miesiecy na pewno jest wazniejsze niz cieple mieszkanie i bliskosc czlowieka - bo w koncu wazniejsze jest podworko. Na podworku i w domu gdzie najwyrazniej jest zbedny zapewne jest mu najlepiej.


Wysłane z mojego SM-G900F przy użyciu Tapatalka

Brykał raczej nie będzie i nie musi mieć hektarów na spacery, ale tak tu wszyscy skupili się na traumie jaką ma pies, bo coś się zmieniło w jego życiu po 10 latach (czyli to nieszczęsne miejsce do spania). A moim zdaniem, akurat zmiana otoczenia jako takiego będzie dużo gorsza.
Poza tym, skąd wniosek o braku zainteresowania? Ja nic takiego nie wyczytałam, przeciwnie, autorka napisała wyraźnie, że krzywda żadna się psu nie działa, mama się nim zajmowała, bawiła itp, ale jej nie podoba się, że pies już nie siedzi na kanapie. I zrozumiałabym, gdyby chodziło o wywalenie psa domowego do nieogrzewanej budy, ale tu nie ma mowy o czymś takim.
I poza tym wszystkim, to mama autorki była z psem na co dzień przez ostatnich 5 lat, autorkę pies miał tylko weekendowo. To też niby nie ma znaczenia i na psa nie wpłynie, że straci swojego dotychczasowego stałego opiekuna??

Może ja się faktycznie na psach nie znam, żeby się tylko nie skończyło odwożeniem psa po tygodniu.

ok, doczytałam teraz, że pies z Tobą podróżował itp
skoro znasz go na tyle, ze wiesz, że zmiana otoczenia nie będzie dla niego tragedią, to spoko
pozostaje trzymać kciuki, żeby się wszystko ułożyło tak jak zaplanowałaś.

[Djuno]

Napisane przez lilla0

A przedsionek i ganek to nie to samo? Miejsce gdzie wchodzi się do domu. Oddzielające drzwi wejściowe od przedpokoju. Tak, ogrzewane.
Lambo na podwórko sam wychodzi rano, żeby załatwić swoje sprawy. Poza tym sam nie lubi przebywać na zewnątrz, tylko z kimś. Ewentualnie na chwilę, poszczekac z innymi psami. Moja mama pracuje, więc pies jest sam w domu. W ciągu dnia jest wyprowadzany na spacer przez mojego dziadka, który do niego przychodzi. Wieczorem ma spacer z mamą. A w ciągu dnia, gdy mama jest w domu, a on chce na chwilę wyjsć na dwór, jest wypuszczany. Nie ma tragedii.
Ale pies dużo ze mną podróżował, wiem że umie się dostosować do sytuacji. Nie będzie siedział całymi dniami w mieszkaniu sam. Będzie miał spacery i dużo miłości. Nie widzę w tym problemu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nikt nie twierdzi, że jest tragedia.

Po prostu pokutuje jakiś mit, że młodzi to powinni mieć dzieci, a zwierzęta należy podrzucić rodzicom, szczególnie, jeśli ci mają dom, a młody mieszka w bloku. Zdziwisz się, ile osób postanowi uświadomić ci, jaki błąd robisz, biorąc psa do siebie, a to wszystko spróbuje uzasadnić wyssanymi z palca argumentami, że pies to się przywiązuje do miejsca, przeprowadzka to stres, a u mamy miał przynajmniej ogród. Takie wywody to właściwie klasyk, kiedy bierzesz zwierzę. Szczególnie, jeśli jesteś młodą kobietą - wtedy dochodzi dodatkowo strasznie agresją zwierzęcia względem twoich nienarodzonych dzieci oraz, że cię chłopak zostawi.

[WŁADCZYNI]

ZAlezy jak rozumiesz krzywdę. Imho jeżeli całe życie spał w lozku i na kanapie, to wywalanie go do osobnego pomieszczenia jest nie fair. Moj pies podróżował przez pół Europy, w Polsce przeprowadzał się dwa razy, ostatni raz mając 12 lat. Przywykła, obyło się bez stresu, ale zasady zawsze były takie same - pies spi z nami (warunek wspolnego mieszkania), ma wstęp na kanapę, dostęp do wszystkich pomieszczeń. Nigdy nie zniszczyła niczego w mieszkaniu, nie podłapała. Tak, gubi futro i odkurzamy częściej niż wszyscy sasiedzi razem wzięci. ;-) Życie.

[201712071518]

Napisane przez lilla0

A przedsionek i ganek to nie to samo? Miejsce gdzie wchodzi się do domu. Oddzielające drzwi wejściowe od przedpokoju. Tak, ogrzewane.
Lambo na podwórko sam wychodzi rano, żeby załatwić swoje sprawy. Poza tym sam nie lubi przebywać na zewnątrz, tylko z kimś. Ewentualnie na chwilę, poszczekac z innymi psami. Moja mama pracuje, więc pies jest sam w domu. W ciągu dnia jest wyprowadzany na spacer przez mojego dziadka, który do niego przychodzi. Wieczorem ma spacer z mamą. A w ciągu dnia, gdy mama jest w domu, a on chce na chwilę wyjsć na dwór, jest wypuszczany. Nie ma tragedii.
Ale pies dużo ze mną podróżował, wiem że umie się dostosować do sytuacji. Nie będzie siedział całymi dniami w mieszkaniu sam. Będzie miał spacery i dużo miłości. Nie widzę w tym problemu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Czyli w kwestii zostawania w domu nic sie psu nie zmieni - poza tym, ze przed wyjsciem bedziesz go musiala dluzej wyprowadzic zeby mial wiecej bodzcow psychicznych i fizycznych na czas Waszej nieobecnosci.

Podejrzewam, ze ta kwestia nie jest problemem skoro nie piszesz, wiec tylko tak wspominam - nie napisalas chyba jakiej rasy/wielkosci jest Lambo, ale jesli jest duzy: labek, onek itp a macie mieszkanie na pietrze bez windy to problemem dla starzejacych sie duzych psow sa schody.

Wysłane z mojego SM-G900F przy użyciu Tapatalka

[robcia]

Napisane przez lilla0

A przedsionek i ganek to nie to samo? Miejsce gdzie wchodzi się do domu. Oddzielające drzwi wejściowe od przedpokoju. Tak, ogrzewane.
Lambo na podwórko sam wychodzi rano, żeby załatwić swoje sprawy. Poza tym sam nie lubi przebywać na zewnątrz, tylko z kimś. Ewentualnie na chwilę, poszczekac z innymi psami. Moja mama pracuje, więc pies jest sam w domu. W ciągu dnia jest wyprowadzany na spacer przez mojego dziadka, który do niego przychodzi. Wieczorem ma spacer z mamą. A w ciągu dnia, gdy mama jest w domu, a on chce na chwilę wyjsć na dwór, jest wypuszczany. Nie ma tragedii.
Ale pies dużo ze mną podróżował, wiem że umie się dostosować do sytuacji. Nie będzie siedział całymi dniami w mieszkaniu sam. Będzie miał spacery i dużo miłości. Nie widzę w tym problemu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Lilla0 widze, ze podjelas decyzje i ci ulżyło w zwiazku z tym. Zycze powodzenia tobie i chlopakowi i duzo milosci psiakowi.
Mam troche podobna sytuacje w sumie. Psa wzielam do domu, kiedy dzieci byly juz na wylocie ale on uznal moja corke za swoja panią, z nia spi, kiedy przyjeżdża, za nia chodzi krok w krok i ja sie dostosowalam, nie chcialam go w łóżku a spi. Jednak uznalysmy, ze lepiej mu u nas w domu. Zdaje sobie sprawe, ze z czasem bedzie przyjezdzala rzadziej.

[Hultaj]

A pies przecież o tym wie, bo akurat w tej sferze radzą sobie znakomicie.

ale ja też to wiem. Dla mnie to nie jest problem że ktoś może nie chcieć psa w sypialni, na kanapie czy obłazić sierścią.

Tylko jak dla mnie jeśli do psa ma się jakiś tam kawałek serca, chęć dobrej woli to buty można schować do szafki, a po domu mozna nosić ciuchy niewyjściowe, by wyjściowe nie obłaziły kłakami. Wypchnąć psa z łóżka ale postawić mu w sypialni legowisko i nie robić dramatu gdy kudłak wepchnie się poprzytulać.
Albo jak już przenieść tego psa ze spaniem to np. do salonu, niekoniecznie do ganku /i najbardziej oddalonej części.

Jak dla mnie sensownie normalny człowiek nie ma problemu z zostawieniem kota gdzie się wepchnął fantazyjnie do spania np. w czapki czy gdy podsiądzie fotel, jak i z ''przełożeniem'' delikatnie kota jeśli akurat przeszkadza albo samemu chce się usiąść. No trudno, wygrywa silniejszy :P (akurat trochę trudno dla odmiany musieć rozsiadać się na krześle na 2 godziny chcąc obejrzeć film, bo akurat zwierzak musi rozwalać się na kanapie albo nie móc iść do łożka bo akurat śpi w nim od 5 godzin).

Można też nie okazywać nadmiernie takiemu psu czułości, mnie np. się nie chce bo mam potrzebę po kontakcie z sierscią umycia rąk, ale jak pies w niczym człowiekowi nie przeszkadza to nawet jeśli nie ma wielkiej serdecznej sympatii i miętolenia się na dywanach, to też wyczuwa to, że nie jest zawadą.

A jak ktoś ma problem bo ekhm ja się wprowadzam to pies do ganku no to sorry.

[lilla0]

Napisane przez stupid-girl

Czyli w kwestii zostawania w domu nic sie psu nie zmieni - poza tym, ze przed wyjsciem bedziesz go musiala dluzej wyprowadzic zeby mial wiecej bodzcow psychicznych i fizycznych na czas Waszej nieobecnosci.

Podejrzewam, ze ta kwestia nie jest problemem skoro nie piszesz, wiec tylko tak wspominam - nie napisalas chyba jakiej rasy/wielkosci jest Lambo, ale jesli jest duzy: labek, onek itp a macie mieszkanie na pietrze bez windy to problemem dla starzejacych sie duzych psow sa schody.

Wysłane z mojego SM-G900F przy użyciu Tapatalka

Lambo to westie, nie jest duży, ma włosy zamiast sierści więc nie uczula, nie gubi. Nie brudzi. Nie niszczy. Po prostu jest rozpieszczony i zdaje sobie z tego sprawę. Śpi ze mną, wchodzi na łóżko. Ale to jedyne jego "wady".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[201712071518]

Napisane przez lilla0

Lambo to westie, nie jest duży, ma włosy zamiast sierści więc nie uczula, nie gubi. Nie brudzi. Nie niszczy. Po prostu jest rozpieszczony i zdaje sobie z tego sprawę. Śpi ze mną, wchodzi na łóżko. Ale to jedyne jego "wady".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

ja to w dużych molosach siedzę, gdzie pies zaczyna się od 50kg, więc tym bardziej nie rozumiem ''histerii'' Waszych facetow o psiaka wielkości kota, ktory nawet mniej miejsca zajmuje

(chyba, że rzczywiście o zazdrość chodzi )

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

masz ślicznego psa

---------- Dopisano o 16:01 ---------- Poprzedni post napisano o 15:57 ----------

Napisane przez lilla0

Kupiono go mi. Jeśli istniała taka potrzeba, to każdy się nim zajmował. Kurde, miałam 12 lat jak go dostalam. W książeczce jako właściciel jestem wpisana ja, o to chodzi...? Głupie pytanie..

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

pytanie nie jest głupie.
Jeżeli to Twój pies - to jest Twój obowiązek żeby zapewnić mu godne życie. Jeżeli to jest wspólny pies - to kwestia negocjacji w rodzinie bo przecież każde z Was może chcieć zajmować się psiakiem.

[lilla0]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;78534991]masz ślicznego psa

---------- Dopisano o 16:01 ---------- Poprzedni post napisano o 15:57 ----------



pytanie nie jest głupie.
Jeżeli to Twój pies - to jest Twój obowiązek żeby zapewnić mu godne życie. Jeżeli to jest wspólny pies - to kwestia negocjacji w rodzinie bo przecież każde z Was może chcieć zajmować się psiakiem.[/QUOTE]Więc tak, pies był kupiony mi. Ale Ajmowali się nim wszyscy do tej pory. Teraz się pozmoanialo i zabieram go. Podjęłam decyzję, tak będzie lepiej, i trochę mi ulżyło, to prawda.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skazana_na_bluesa]

jak dla mnie to ty jesteś dupa, a nie właścicielka psa. psu się dzieje krzywda i ja bym go zabrała od razu do siebie. stety-niestety czuję się odpowiedzialna za swoje zwierzęta i w takiej sytuacji mocno zastanowiłabym się nad związkiem z człowiekiem, który nie lubi zwierząt.

[lilla0]

Napisane przez skazana_na_bluesa

jak dla mnie to ty jesteś dupa, a nie właścicielka psa. psu się dzieje krzywda i ja bym go zabrała od razu do siebie. stety-niestety czuję się odpowiedzialna za swoje zwierzęta i w takiej sytuacji mocno zastanowiłabym się nad związkiem z człowiekiem, który nie lubi zwierząt.

Ale w końcu sama też to zauważyłam, a to też ważne, prawda?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez skazana_na_bluesa

jak dla mnie to ty jesteś dupa, a nie właścicielka psa. psu się dzieje krzywda i ja bym go zabrała od razu do siebie. stety-niestety czuję się odpowiedzialna za swoje zwierzęta i w takiej sytuacji mocno zastanowiłabym się nad związkiem z człowiekiem, który nie lubi zwierząt.

przecież facet lubi zwierzęta. Nie lubi tylko jej psa.

---------- Dopisano o 16:22 ---------- Poprzedni post napisano o 16:21 ----------

Napisane przez lilla0

Więc tak, pies był kupiony mi. Ale Ajmowali się nim wszyscy do tej pory. Teraz się pozmoanialo i zabieram go. Podjęłam decyzję, tak będzie lepiej, i trochę mi ulżyło, to prawda.
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

no i dobrze. Psiak ładny, piszesz że nieproblematyczny.

[januszpolak]

Ciekawe czy gdyby autorka z dnia na dzień postanowiła wziąć do domu dziecko to też byście tak zareagowały. No w końcu chłopak lubi dzieci to od jutra będzie mieszkać z przedszkolakiem 24/7. Jak to lubi dzieci a nie chce tego dziecka od jutra??!?!?! Pewnie jest kontrolującym bucem.

Decyzja o zabraniu psa do domu powinna być wspólna i przemyślana, nie wymuszona szantażem czy graniem na emocjach. Oboje partnerzy powinni chcieć tego psa w domu. Bo za chwilę się okaże, że po miesiącu on już ma dość, albo właściciel zareaguje i trzeba psa wyprowadzać gdzie indziej kolejny raz. Starego psa.

Wiadomo, że jeśli pies jest wzięty ze schroniska, z ulicy czy od ludzi którzy się nad nim znęcali to przeprowadzka wyjdzie mu na dobre. Ale tutaj pies będzie mieć w zasadzie porównywalne warunki (plus uciszone sumienie autorki która uważa że ma obowiązek itd.). Nie jest powiedziane, że mama autorki nie zaspokaja potrzeb tego psa, nie zajmuje się itd. Może pies czuje się tam całkiem dobrze. I tak, pies może zdechnąć z tęsknoty za swoim miejscem czy za swoimi właścicielami za których pewnie uważa mamę autorki z partnerem.

[201712071518]

Napisane przez januszpolak

Ciekawe czy gdyby autorka z dnia na dzień postanowiła wziąć do domu dziecko to też byście tak zareagowały

[zakonna]

co prawda nie rozumiem co ma jakieś abstrakcyjne dziecko do faktycznego psa, ale to całkiem niezły wstęp do gównoburzy.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez januszpolak

Ciekawe czy gdyby autorka z dnia na dzień postanowiła wziąć do domu dziecko to też byście tak zareagowały. No w końcu chłopak lubi dzieci to od jutra będzie mieszkać z przedszkolakiem 24/7. Jak to lubi dzieci a nie chce tego dziecka od jutra??!?!?! Pewnie jest kontrolującym bucem.

Decyzja o zabraniu psa do domu powinna być wspólna i przemyślana, nie wymuszona szantażem czy graniem na emocjach. Oboje partnerzy powinni chcieć tego psa w domu. Bo za chwilę się okaże, że po miesiącu on już ma dość, albo właściciel zareaguje i trzeba psa wyprowadzać gdzie indziej kolejny raz. Starego psa.

Wiadomo, że jeśli pies jest wzięty ze schroniska, z ulicy czy od ludzi którzy się nad nim znęcali to przeprowadzka wyjdzie mu na dobre. Ale tutaj pies będzie mieć w zasadzie porównywalne warunki (plus uciszone sumienie autorki która uważa że ma obowiązek itd.). Nie jest powiedziane, że mama autorki nie zaspokaja potrzeb tego psa, nie zajmuje się itd. Może pies czuje się tam całkiem dobrze. I tak, pies może zdechnąć z tęsknoty za swoim miejscem czy za swoimi właścicielami za których pewnie uważa mamę autorki z partnerem.

dlatego pytałam czyj jest pies.
Facet związał sie z dziewczyną która ma psa. I nie chce żeby pies z nimi mieszkał.

To tak jakby zamieszkał z dziewczyną która ma dziecko i nie zgadzał się żeby jej dziecko z nimi mieszkało. W sumie dzieci lubi ale to jej to

[Djuno]

O, wątek - reaktywacja.

Biedny, zszokowany miś, bo przez 5 lat wypierał fakt istnienia psa, a ten mimo wszystko nie zniknął.

Napisane przez januszpolak

Nie jest powiedziane, że mama autorki nie zaspokaja potrzeb tego psa, nie zajmuje się itd. Może pies czuje się tam całkiem dobrze. I tak, pies może zdechnąć z tęsknoty za swoim miejscem czy za swoimi właścicielami za których pewnie uważa mamę autorki z partnerem.

Tak. Zdechnie z tęsknoty za werandą, zapłacze się za tym wspaniałym nowym partnerem matki, biedaczek. Na pewno. Na stówę. Masz to jak w banku.

[Ashaai]

Napisane przez januszpolak

Ciekawe czy gdyby autorka z dnia na dzień postanowiła wziąć do domu dziecko to też byście tak zareagowały. No w końcu chłopak lubi dzieci to od jutra będzie mieszkać z przedszkolakiem 24/7. Jak to lubi dzieci a nie chce tego dziecka od jutra??!?!?! Pewnie jest kontrolującym bucem.

Decyzja o zabraniu psa do domu powinna być wspólna i przemyślana, nie wymuszona szantażem czy graniem na emocjach. Oboje partnerzy powinni chcieć tego psa w domu. Bo za chwilę się okaże, że po miesiącu on już ma dość, albo właściciel zareaguje i trzeba psa wyprowadzać gdzie indziej kolejny raz. Starego psa.

Ja np lubię słonie, co jeśli z dnia na dzień mój facet przeprowadzi nam na podwórko słonia? :O -porownanie tak samo z tyłka jak Twoje.


Biorac dziewczynę wiedzial ze ma psa za którego jest odpowiedzialna. A co w sytuacji gdyby w mamy zyciu tfu tfu cos sie stalo? Moim zdaniem skoro wie o tym psie powinien brac pod uwage ze moze taka sytuacja nastapic.

W domu rodzinnym partnera tez jest pies, jak i zreszta w moim. Sami zwierząt nie mamy ze względu na brak czasu i warunki mieszkaniowe, ale oboje czujemy sie odpowiedzialni za te psy i gdyby trzeba bylo wzięlibysmy je do siebie. Tak samo ja przyjmuje do wiadomości ze w razie choroby moich rodziców na starość czy rodzicow tż, trzeba bedzie se nimi zajac i wziac pod swoj dach.
Biore partnera z calym dobrodziejstwem inwentaza i tyle. Dla mnie to normalne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[krishna1111]

chyba jest to twoj pies i musisz wziac odpowiedzialnosc za niego.

dajesz sie tak chlopakowi traktowac???

[mellitus]

Napisane przez Ashaai

Ja np lubię słonie, co jeśli z dnia na dzień mój facet przeprowadzi nam na podwórko słonia? :O -porownanie tak samo z tyłka jak Twoje.


Biorac dziewczynę wiedzial ze ma psa za którego jest odpowiedzialna. A co w sytuacji gdyby w mamy zyciu tfu tfu cos sie stalo? Moim zdaniem skoro wie o tym psie powinien brac pod uwage ze moze taka sytuacja nastapic.

W domu rodzinnym partnera tez jest pies, jak i zreszta w moim. Sami zwierząt nie mamy ze względu na brak czasu i warunki mieszkaniowe, ale oboje czujemy sie odpowiedzialni za te psy i gdyby trzeba bylo wzięlibysmy je do siebie. Tak samo ja przyjmuje do wiadomości ze w razie choroby moich rodziców na starość czy rodzicow tż, trzeba bedzie se nimi zajac i wziac pod swoj dach.
Biore partnera z calym dobrodziejstwem inwentaza i tyle. Dla mnie to normalne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Uważam, że to że ktoś wpisał w książeczkę imię Autorki, kiedy miała 12 lat nie stanowi o tym, że to jej pies. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, to bardziej pies jej mamy. Szczególnie, ze to ona o niego na co dzień dba(karmi, wychodzi na spacery) jeździła z nim po weterynarzach jak zachorował. Autorka od 5 lat (połowę życia psa) bywa w domu na weekendach i wakacjach. To już nie jest "jej" pies, tylko pies rodziny, jeśli nie jej mamy.

Ktoś wyżej pisał, że w podobnej sytuacji koty odżywały i cieszyły się jak były opiekun wracał do domu. Mój pies też się cieszy, jak odwiedzają nas ludzie, których lubi, i z którymi jest w jakimś stopniu związany od szczenięctwa. Jak widzi moją mamę- co dwa tygodnie, czasem co miesiąc- mało nie oszaleje z radości. Czy to wystarczająco, żeby stwierdzić, że to jej pies? Nie sądzę

Dlatego dziwią mnie te kategoryczne stwierdzenia tu padające o odpowiedzialności Autorki, krzywdzie psa i jego złym traktowaniu.

Rady, żeby rzucić chłopaka? Śmieszne. Najwyraźniej dla Autorki kwestia posiadania zwierząt nie jest aż tak istotna, że do tej pory nie stanowiła zarzewia konfliktu. Chłopak ma pełne prawo czuć się oszukany, bo Autorka nie dotrzyma ustaleń. Z jednej strony jest rozżalona, bo w jej opinii mama nie opiekuje się odpowiednio psem zgodnie z umowa między nimi, ale z drugiej ona nie dotrzymuje umowy z chłopakiem. Powinna to z nim ustalić, porozmawiać, a nie postawić przed faktem dokonanym jeśli zależy jej na tym związku. I nie ma tu miejsca tragiczny wybór: pies czy człowiek. Psu nie dzieje się krzywda, więc go nie ratuje Jeśli chce go zabrać do siebie, bo tęskni (co mnie absolutnie nie dziwi) powinna to głośno powiedzieć partnerowi i wtedy powinni się zastanowić, czy są w stanie pogodzić realizację swoich potrzeb i w jakiej formie. Wypracować kompromis, lub się rozejść.

Odnoszę wrażenie, że co niektórzy stracili trochę kontakt z rzeczywistością i mają zbyt dla mnie ortodoksyjne podejście do zwierząt. Przesada żadną stronę nie jest dobra.

[robcia]

Napisane przez mellitus

Uważam, że to że ktoś wpisał w książeczkę imię Autorki, kiedy miała 12 lat nie stanowi o tym, że to jej pies. Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, to bardziej pies jej mamy. Szczególnie, ze to ona o niego na co dzień dba(karmi, wychodzi na spacery) jeździła z nim po weterynarzach jak zachorował. Autorka od 5 lat (połowę życia psa) bywa w domu na weekendach i wakacjach. To już nie jest "jej" pies, tylko pies rodziny, jeśli nie jej mamy.

Ktoś wyżej pisał, że w podobnej sytuacji koty odżywały i cieszyły się jak były opiekun wracał do domu. Mój pies też się cieszy, jak odwiedzają nas ludzie, których lubi, i z którymi jest w jakimś stopniu związany od szczenięctwa. Jak widzi moją mamę- co dwa tygodnie, czasem co miesiąc- mało nie oszaleje z radości. Czy to wystarczająco, żeby stwierdzić, że to jej pies? Nie sądzę

Dlatego dziwią mnie te kategoryczne stwierdzenia tu padające o odpowiedzialności Autorki, krzywdzie psa i jego złym traktowaniu.

Rady, żeby rzucić chłopaka? Śmieszne. Najwyraźniej dla Autorki kwestia posiadania zwierząt nie jest aż tak istotna, że do tej pory nie stanowiła zarzewia konfliktu. Chłopak ma pełne prawo czuć się oszukany, bo Autorka nie dotrzyma ustaleń. Z jednej strony jest rozżalona, bo w jej opinii mama nie opiekuje się odpowiednio psem zgodnie z umowa między nimi, ale z drugiej ona nie dotrzymuje umowy z chłopakiem. Powinna to z nim ustalić, porozmawiać, a nie postawić przed faktem dokonanym jeśli zależy jej na tym związku. I nie ma tu miejsca tragiczny wybór: pies czy człowiek. Psu nie dzieje się krzywda, więc go nie ratuje Jeśli chce go zabrać do siebie, bo tęskni (co mnie absolutnie nie dziwi) powinna to głośno powiedzieć partnerowi i wtedy powinni się zastanowić, czy są w stanie pogodzić realizację swoich potrzeb i w jakiej formie. Wypracować kompromis, lub się rozejść.

Odnoszę wrażenie, że co niektórzy stracili trochę kontakt z rzeczywistością i mają zbyt dla mnie ortodoksyjne podejście do zwierząt. Przesada żadną stronę nie jest dobra.

O, bo juz myslalam, ze mam znieczulice. Tymczasem druga twoja wypowiedz z ktora zgadzam sie co do joty.

[Djuno]

Napisane przez robcia

O, bo juz myslalam, ze mam znieczulice. Tymczasem druga twoja wypowiedz z ktora zgadzam sie co do joty.

Obie macie znieczulicę. Autorka napisała sama, że w jej odczuciu mama się psem nie zajmuje i odwala przy nim tylko podstawowe czynności. Natomiast autorka ma czas i możliwości, żeby pies z powrotem poczuł się jak członek stada. I jeśli zależy jej na dobru psa, powinna to zrobić.

Ale nie, bo pies przecież nie potrzebuje ani uwagi, ani towarzystwa człowieka, tak że skoro ma miskę to wszystko jest ok.