Z idealnego faceta-zmienił się w potwora...

[tamaryfa]

Napisane przez vasilicum

Ja byłam w podobnym związku. I uważam, że to całe gadanie o sygnałach ostrzegawczych na początku związku można sobie wsadzić. Co prawda w związek wchodziłam mając jakieś 19 lat, więc może za dużo o życiu nie wiedziałam, ale kończyłam go mając prawie 22 lata i wciąż nie uważałam, że od początku było coś nie tak.
Ot, normalny chłopak, dwa lata starszy ode mnie, pracujący, uczący się, mieszkający z rodzicami. Może trochę nieśmiały za bardzo, ale miły, czuły. Raczej z biednej rodziny, ale to mi nie przeszkadzało.
W sumie nie podobało mi się tylko to, że kiedy przyjeżdżał do mnie, to zazwyczaj spał, nie chcąc spędzać ze mną czasu, tłumacząc, że ma tyle pracy i nauki, że go to wykańcza, ale wciąż nie widzę w tym nic toksycznego.
A potem jak nagle się zaczęło, to nie było czego zbierać. Najpierw dowiedziałam się, że wypisuje do jakichś dziewczyn, zaczął mnie okłamywać, że idzie do pracy, a szedł kij wie gdzie i z kim, mieszkaliśmy ze sobą bardzo krótko, ale w tym czasie miał dostęp do mojego konta, bo ja miałam zapłacić za czynsz, a nagle się zorientowałam, że mi z konta dwa tysiące oszczędności zniknęły, że przepieprzył kasę na jakieś okulary przeciwsłoneczne i inne gadżety, zaczęło się wyzywanie mnie, szarpanie, na końcu groźby, że mnie zabije, awantura za awanturą, jak zaczął wyciągać łapy do mojego psa, żeby go skrzywdzić, to zniknęłam w trybie natychmiastowym.
I też było dzwonienie na policję (udawane), dzwonienie do właścicieli mieszkania (nieudawane), jakieś donosy, że zmieniam zamki i on nie może wejść do mieszkania, a ma tam leki, udawanie ataków astmy, udawana próba samobójcza. Straszne to było. I przyznaję, że właśnie dlatego, że nie miałam żadnych absolutnie znaków ostrzegawczych, chciałam mu pomóc, bo zmiana była nagła dla wszystkich, jego rodziny, dla mojej rodziny.
Głównie na prośbę jego mamy chciałam zostać z nim w jako-takich relacjach, żeby nie rozstawać się w takim gniewie, żeby go namówić na terapię. No i się zgodziłam, po ochłonięciu kilka razy się z nim spotkałam, nagle znów była zmiana o 180 stopni, znów normalny chłopak, mówił, że chodzi do psychologa, całe dwa miesiące było naprawdę bardzo dobrze mimo, że powiedziałam mu, że nie chcę być już w związku.
Aż do pewnego wieczoru, kiedy do niego przyjechałam, byliśmy sami w mieszkaniu, w którym wynajął pokój.
I zamknął mnie.
Tzn. ja mieszkałam dosłownie kilka bloków dalej, więc spokojnie po kolacji miałam wrócić do swojego mieszkania, ale znów coś w niego wstąpiło, zaczęliśmy się kłócić, zamknął drzwi na klucz, groził, że się zabije, zabrał mi telefon. Pamiętam, jak strasznie wrzeszczał na mnie, że w nocy napiłam się wody.
Całą noc siedziałam skulona w kącie łóżka, żeby nad ranem czmychnąć niby po plaster, bo w nocy spał z kluczami zaciśniętymi w pięści i poranił ją sobie dość mocno. Oczywiście nad ranem znów był całkowicie normalny.

Cała ta sytuacja od czasu, gdy mu odbiło do czasu, gdy urwałam całkowicie kontakt trwała może ze 3, 4 miesiące. Pozostałe 2 lata były normalne.

Mam nadzieję, że wyczerpująco odpisałam ci na temat toksycznych związków i znaków ostrzegawczych. Pamiętaj, że czasami nic nie zapowiada najgorszego. I nie, nikt z naszych rodzin nie widział niczego złego. Co więcej, kiedyś jego mama mi nawet podziękowała, że ex się trochę zmienił, stał się bardziej odpowiedzialny i bardziej życzliwy dla niej.

Masakra. Mi to wygląda na chorobę psychiczną. Często zaczyna się nagle. Może coś z dwubiegunowością/schizofrenią.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

osoby które kochają i ufają zwykle tłumaczą wątpliwości na korzyść ukochanego. Mało która osoba jest tak przeszkolona by rozpoznać zaburzenia, osobowość psychopatyczną u partnera. I nie każdy ufa swojej intuicji.

[ulakrakauer]

Napisane przez tamaryfa

Masakra. Mi to wygląda na chorobę psychiczną. Często zaczyna się nagle. Może coś z dwubiegunowością/schizofrenią.

Też tak sądzę, że to jakieś zaburzenia.

A co do tematu, to nie wierzę w taką nagłą zmianę u zdrowego psychicznie człowieka. Myślę, że taki ktoś na początku znajomości albo tak dobrze udaje, aby osiągnąć swój cel, albo (co chyba częstsze) partner bagatelizuje, racjonalizuje pewne niepokojące zachowania i nieświadomie daje tym przyzwolenie na eskalacje przemocy.

---------- Dopisano o 20:00 ---------- Poprzedni post napisano o 19:58 ----------

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;80453716]osoby które kochają i ufają zwykle tłumaczą wątpliwości na korzyść ukochanego. Mało która osoba jest tak przeszkolona by rozpoznać zaburzenia, osobowość psychopatyczną u partnera. I nie każdy ufa swojej intuicji.[/QUOTE] Tak właśnie jest. Ja byłam ślepa siedem lat. Musiałam mocno dostać po tyłku, aby odpuścić sobie pana. Zresztą wyleczenie się z tego zajęło mi dwa lata i kosztowało wiele nerwów i łez.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez ulakrakauer

[/COLOR] Tak właśnie jest. Ja byłam ślepa siedem lat. Musiałam mocno dostać po tyłku, aby odpuścić sobie pana. Zresztą wyleczenie się z tego zajęło mi dwa lata i kosztowało wiele nerwów i łez.

wspólczuję, Partner rozchorował się czy pokazał prawdziwe oblicze?

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Ja też nie wierzę w taką nagła dużą zmianę na minus. I też byłam w niefajnym związku, ale jak go potem analizowałam to sygnały były po kilku miesiącach, ale ja ich nie chciałam dostrzec/ bagatelizowałam pewne rzeczy, a moje granice były przesuwane systematycznie.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

[1=e60e5454b131baabfef11f4 156e093bc04f95d5e_5ebdcd7 25ac57;80455216]Ja też nie wierzę w taką nagła dużą zmianę na minus. I też byłam w niefajnym związku, ale jak go potem analizowałam to sygnały były po kilku miesiącach, ale ja ich nie chciałam dostrzec/ bagatelizowałam pewne rzeczy, a moje granice były przesuwane systematycznie.[/QUOTE]

Jak Ruda pisaała, żabę gotuje się powoli

[ulakrakauer]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;80455046]wspólczuję, Partner rozchorował się czy pokazał prawdziwe oblicze?[/QUOTE] Powiedział na głos to, co przeczuwałam, a nie chciałam do siebie tego dopuścić. Dręczył mnie psychicznie, zmuszał do różnych rzeczy, ale wszystko potrafiłam sobie jakoś wytłumaczyć i jeszcze często wychodziło na to, że to ja nie jestem taka, jak być powinnam. A po ponad siedmiu latach, kiedy byłam w dołku z powodu rodzinnej tragedii i problemów w pracy, potrafił mnie jeszcze uderzyć, widząc moje łzy, bo mu tym psułam humor.
Bo ja miałam mu służyć wyłącznie do zabawy.

[201801220933]

Skoro miałas takiego ojca, powinnaś być wyczulona...
u mnie tez w domu róznie bywało - teraz jak tylko widziałam jakeiś oznaki temperamentu czy chociazby tendencji do emocjonowania sie u faceta - od razu sie ulatniałam, czasem po paru spotkaniach

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez ulakrakauer

Powiedział na głos to, co przeczuwałam, a nie chciałam do siebie tego dopuścić. Dręczył mnie psychicznie, zmuszał do różnych rzeczy, ale wszystko potrafiłam sobie jakoś wytłumaczyć i jeszcze często wychodziło na to, że to ja nie jestem taka, jak być powinnam. A po ponad siedmiu latach, kiedy byłam w dołku z powodu rodzinnej tragedii i problemów w pracy, potrafił mnie jeszcze uderzyć, widząc moje łzy, bo mu tym psułam humor.
Bo ja miałam mu służyć wyłącznie do zabawy.

dobrze że Ci się udało od niego uwolnić. Współczuję doświadczeń.
Jak odbierasz to co tu dziewczyny piszą"że da się wychwycić pewne sygnały wcześniej". Czy umiałabyś je wychwycić w ówczesnym stanie?

[ulakrakauer]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;80456211] dobrze że Ci się udało od niego uwolnić. Współczuję doświadczeń.
Jak odbierasz to co tu dziewczyny piszą"że da się wychwycić pewne sygnały wcześniej". Czy umiałabyś je wychwycić w ówczesnym stanie?[/QUOTE] Dziękuję

Wiesz, to była wielka fascynacja i totalne zaślepienie. Przez półtora roku od poznania uważałam go za boga. To jest inteligentny facet, z dwoma doktoratami, społecznik, dusza towarzystwa. Byłam nim zachwycona i sądziłam, że złapałam Pana Boga za nogi, bo ktoś taki zwrócił na mnie uwagę. Zresztą wszyscy, którzy go znają, uważają go za ideał. Na początku był miły, szarmancki, starał się o moje względy. Teraz, kiedy patrzę na to z perspektywy czasu, to myślę, że już niedługo po tym, jak postanowiliśmy być razem, pojawiały się pewne sygnały, ale jego humory zwalałam na nawał obowiązków, stresującą pracę, zmęczenie. Potem zaczęły się pretensje o błahostki, ale myślałam, że każdemu zdarza się zdenerwować. Za chwilę znów był kochany. Bardzo tęskniłam za tymi chwilami. Jeszcze później zaczął sugerować, że bez niego byłabym nikim, nigdy nie wyrwałabym się z domu itd. Aż doszło do rękoczynów. Na szczęście dość szybko otrzeźwiałam i wyprowadziłam się od niego. Ale jeszcze dwa lata kochałam i cierpiałam. Później dowiedziałam się o nim kilku rzeczy (tzn o jego przeszłości), które postawiły go w bardzo złym świetle i uczucie przeszło mi jak ręką odjął.
Za to teraz jestem bardzo szczęśliwa.

[201801220933]

Często tak jest, ze takie "chodzace ideały" w domowym zaciszu staja się potworkami.
Jak juz sie słyszy o jakis facetach którzy się totalnie znęcali na swoich kobietach - zamykali w domu itd, to zazwyczaj po wyjściu z domu to chodzace nienaganne ideały.
Jak ktos jest zbyt piekny i zawsze idealny, to zawsze sie za tym kryje jakaś mroczna tajemnica.

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Napisane przez ulakrakauer

Za to teraz jestem bardzo szczęśliwa.

A to najważniejsze

Ja zawsze powtarzam, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Ja gdybym w tamtym momencie nie odeszła, nie miałabym tak cudownego męża
Choć jak odchodziłam to miałam już w głowię wizję siebie i garstki kotów na starość, ale nawet ta wizja była tysiące razy lepsza od pozostania z nim.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Ulakrakauer, fajnie że Ci sie ułożyło.

[elfik_]

Ale niektóre choroby psychiczne pojawiają się ni z gruchy, bez ostrzeżeń.

[Ariada]

Ojciec mojego byłego faceta jest tyranem, alkoholikiem. Jego matka cały czas się zapierała, że kiedyś taki nie był, że był dobrym człowiekiem po czym gdy zastanowiła się wreszcie na spokojnie przyznała, że jednak od początku były niepokojące sygnały. Zawsze nie miał umiaru w piciu alkoholu, a jak się z nim związała to jego własna matka(!) powiedziała jej, żeby z nim nie była, bo to nie jest dobry człowiek.

Mój ojciec, alkoholik, też od początku dawał sygnały, które moja mama olewała.

Ja w związku z moim ex (tutaj akurat to nie był problem alkoholowy) też długo nie chciałam do siebie dopuścić myśli, że tak związek nie powinien wyglądać i cały czas go tłumaczyłam, brałam winę na siebie.

Wg mnie sygnały są prawie zawsze. Mało jest perfekcyjnych manipulantów, którzy przez długi czas nie potrafią pokazać swojej prawdziwej natury.

[felixindahouz]

Napisane przez tamaryfa

Ja niestety mam złe wzorce, mój ojciec znęcał się nad nami, czasem bił i bardzo często wyzywał i dołował psychicznie. wyzywanie od kur*w, dziwek, szarpanie za włosy było na porządku dziennym.

W tym przypadku jeżeli ktokolwiek może się czegokolwiek bać to akurat jest to Twój facet, który ma realne powody do obaw.

Co do tematu, da się takowych rozpoznać chociażby po "mocnej opaleniźnie". Sporo emocji maluje się na twarzy. Obserwuj jak zachowuje się w różnych codziennych sytuacjach. Jeśli nie ma nic nadzwyczajnego, to nie szukaj dziury w całym bo w ten sposób niszczysz swój własny związek wiecznymi podejrzeniami i bezpodstawnym brakiem zaufania.

[ruda_beksa]

Napisane przez felixindahouz

W tym przypadku jeżeli ktokolwiek może się czegokolwiek bać to akurat jest to Twój facet, który ma realne powody do obaw.

Różne już tu pisałeś bzdury, ale tą przebiłeś wszystko.

[tamaryfa]

Napisane przez felixindahouz

W tym przypadku jeżeli ktokolwiek może się czegokolwiek bać to akurat jest to Twój facet, który ma realne powody do obaw.

Co do tematu, da się takowych rozpoznać chociażby po "mocnej opaleniźnie". Sporo emocji maluje się na twarzy. Obserwuj jak zachowuje się w różnych codziennych sytuacjach. Jeśli nie ma nic nadzwyczajnego, to nie szukaj dziury w całym bo w ten sposób niszczysz swój własny związek wiecznymi podejrzeniami i bezpodstawnym brakiem zaufania.

Mój facet o wszystkim wie, wie też, że od dłuzszego czasu chodzę na terapię, pracuję nad sobą. Czasem miewam humory i wtedy mam obawy, że będę jak mój tata. Ale moim zdaniem mimo wszystko daleko mi do niego. Mam sumienie, aż nadto wyraziste, bo nigdy nie potrafiłabym kogoś skrzywdzić ot tak. Nawet komarów nie zabijam :P Ja wręcz jestem aż nadto wrazliwa i empatyczna. Nie używam wulgaryzmów, nie wyzywam ludzi, brzydzę się przemocą. Myślę, że jeśli pochodzi się z takiego domu jak ja, to terapia i odpowiedni partner to klucz do sukcesu. Pamiętam, ze jak spotykałam się z kimś niewłaściwym to on tylko potęgował moje niedoskonałości, a wręcz wyzwalał te "złe cechy"-zazdrość, smutek, poczucie odrzucenia. Teraz, kiedy mam wyrozumiałego i troskliwego faceta, sama czuję jak złagodniałam, jak mniej się denerwuję, jak uchodzą ze mnie te depresyjne nastroje, które kiedys towarzyszyły mi bez przerwy. Oczywiście on nie jest lekiem na całe złe, bo przede wszystkim terapia mnie "prostuje" - ale mam w nim wsparcie i poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. To mega ważne.

[11226b0276f78d64b3d29eb6a9087183b198e14e_67db5a9070ca8]

.

[cocolino23]

[1=11226b0276f78d64b3d29eb 6a9087183b198e14e_67db5a9 070ca8;80555686]To prawda, oznaki widoczne są wcześniej (nawet najbardziej subtelne) ale my, zapatrzone w naszych mężczyzn, ich po prostu nie dostrzegamy. Jakieś 3 lata temu też myślałam, że złapałam Pana Boga za nogi - przystojny, zabawny, dusza towarzystwa, nieziemski seks, a na moją cześć bił pokłony. I powoli mnie sobie urabiał. Pamiętam, że jedną z pierwszych rzeczy, które mu nie pasowały to był mój styl ubierania się i malowania - wówczas robiłam to w nieco bardziej wyzywający sposób, a on wolał bardziej typ szarej myszki. I taką próbował sobie ze mnie uczynić - poddaną, posłuszną, pokorną. Historia skończyła się na niemal codziennych kłótniach, strachu, rękoczynach, najgorszych wyzwiskach jakie w życiu usłyszałam i obleśnych tekstach (np. "ty za to idąc po mieście patrzysz komu by obciągnąć"), moją nerwicą, bezsennością i zaniżoną do zera samooceną.
Z tym kretynem udało mi się definitywnie uciąć kontakt przed Nowym Rokiem, bo miałam misję wyrzucenia wszystkich śmieci przed styczniem, a od 4 dni jestem w związku, w którym od 5 miesięcy (od momentu poznania się) nie było żadnej kłótni. Dla mnie to obecnie nowość :P I czuję się szczęśliwie, bezpiecznie i NORMALNIE. [/QUOTE]

Gdy to czytam- pogrubione idealnie do mnie pasuje. Było tak do czasu naszych "zaręczyn"- mówiłam mu jak sobie wyobrażam ten dzień, jak chciałabym go spędzić. Niestety zrobił to zupełnie inaczej niż tego chciałam, całkiem na odwrót, postawił mnie w głupiej sytuacji. Przez to wszystko co miało wtedy miejsce nie potrafiłam się cieszyć tymi zaręczynami. Później odpuściłam i cieszyłam się z pierścionka itp. I wtedy się zaczęło. Dzisiaj codziennie są kłótnie, darcie się na mnie a ja na niego. Najlepiej by było wszystko tak jak on chce. Wymysla kłótnie o takie głupoty, że to jest nie do wiary, sam zaczyna a potem mówi mi "mam cię dość, daj mi spokój" Poza tym obawiam się, że podsłuchuje moje rozmowy i czyta wiadomości za pomocą jakiegoś programu szpiegowskiego w moim telefonie. Mam depresję już od tego wszystkiego. Nie mam siły czekać aż wróci zza granicy żeby osobiście z nim porozmawiać i zerwać. Mam go tak serdecznie dość, że go nienawidzę. Co myślę że może będzie lepiej, bo on "taaki zakochany"- wszystko psuje, kłótnia jest od nowa, chamstwo, ironia, bezpodstawna zazdrość, sprawdzanie.

[11226b0276f78d64b3d29eb6a9087183b198e14e_67db5a9070ca8]

.

[11226b0276f78d64b3d29eb6a9087183b198e14e_67db5a9070ca8]

.