rozstanie po 10 latach, żałosne.

[Oli19922]

Hej.

Pierwszy raz piszę na forum takie informacje. Alę czuję, że muszę się wygadać. Może to mi pomoże przez to przejść. Może ktoś miał podobną sytuację i podobnie jak ja się czuł.

10 lat byłam w związku z jednym facetem, w sumie od 16 roku życia. Bywało różnie, ale zawsze była więź, chęci, wybaczyłam mu jedną zdradę długo mnie przekonywał, chciał..znosił moje dziwne humory zanim od nowa mu zaufałam.. potem pokazywał jak mu na mnie zależy. On wyjechał za granicę dwa lata temu przez ten czas przyjeżdzał jak mógł, widziłam jak bardzo mu zależy.. robił mi niespodzianki.. przyjeżdzał w tedy nawet jak się tego nie spodziewałam... Plany były takie, że do niego jadę po obronie pracy mgr i tam razem będziemy żyć. Ostatni raz byłam u niego na sylwestra. Opowiadał mi, że będziemy razem już niedługo...że mam jak najszybciej napisać prace żeby nie bronić się później... opowiadał, że zmienimy mieszkanie na większe... wszystko takie ze szczegółami... Ciągle mówił, że kocha, że jestem dla niego najważniejsza, że najukochańsza itd..... Potem wróciłam, dwa tygodnie po moim powrocie zaczął być zimny.. czepialski... nie wiedziałam o co mu chodzi.. zaczeliśmy się kłócić.. wyrzygał mi 10 lat życia. Nie dał szansy na normalną rozmowę. ZABLOKOWAŁ MNIE NA FB. NA TELEFONIE. Napisałam maile pełne żalu i wku..wienia pomieszane z tęsknotą i niezrozumieniem. zadałam pytania. Czemu tak zrobił. Nie dostałam tak na prawdę odpowiedzi konkretnej na moje pytania. Napisał mi np, że chce zobaczyć czy umie beze mnie żyć. To było najbardziej uderzające.

Czy ktoś tak został potraktowany po tylu latach? Czy normalne jest to, że od paru dni nie umiem się zebrać w sobie. I szczerze powiem, że chyba potrzebuje jeszcze czasu. Nie mam na nic ochoty. Nie jem. Nie śpię. Myśli są skupione cały czas w tym wszystkim. Nie pocieszają mnie słowa : a może jeszcze będzie lepiej, a weź się w garść, a coś tam.. To działa jak płachta.. Nie pomaga zrozumieć, ani się pogodzić...

czy ktoś takie coś przeżył? jak sobie poradzić?

[fralla]

Napisane przez Oli19922

Hej.

Pierwszy raz piszę na forum takie informacje. Alę czuję, że muszę się wygadać. Może to mi pomoże przez to przejść. Może ktoś miał podobną sytuację i podobnie jak ja się czuł.

10 lat byłam w związku z jednym facetem, w sumie od 16 roku życia. Bywało różnie, ale zawsze była więź, chęci, wybaczyłam mu jedną zdradę długo mnie przekonywał, chciał..znosił moje dziwne humory zanim od nowa mu zaufałam.. potem pokazywał jak mu na mnie zależy. On wyjechał za granicę dwa lata temu przez ten czas przyjeżdzał jak mógł, widziłam jak bardzo mu zależy.. robił mi niespodzianki.. przyjeżdzał w tedy nawet jak się tego nie spodziewałam... Plany były takie, że do niego jadę po obronie pracy mgr i tam razem będziemy żyć. Ostatni raz byłam u niego na sylwestra. Opowiadał mi, że będziemy razem już niedługo...że mam jak najszybciej napisać prace żeby nie bronić się później... opowiadał, że zmienimy mieszkanie na większe... wszystko takie ze szczegółami... Ciągle mówił, że kocha, że jestem dla niego najważniejsza, że najukochańsza itd..... Potem wróciłam, dwa tygodnie po moim powrocie zaczął być zimny.. czepialski... nie wiedziałam o co mu chodzi.. zaczeliśmy się kłócić.. wyrzygał mi 10 lat życia. Nie dał szansy na normalną rozmowę. ZABLOKOWAŁ MNIE NA FB. NA TELEFONIE. Napisałam maile pełne żalu i wku..wienia pomieszane z tęsknotą i niezrozumieniem. zadałam pytania. Czemu tak zrobił. Nie dostałam tak na prawdę odpowiedzi konkretnej na moje pytania. Napisał mi np, że chce zobaczyć czy umie beze mnie żyć. To było najbardziej uderzające.

Czy ktoś tak został potraktowany po tylu latach? Czy normalne jest to, że od paru dni nie umiem się zebrać w sobie. I szczerze powiem, że chyba potrzebuje jeszcze czasu. Nie mam na nic ochoty. Nie jem. Nie śpię. Myśli są skupione cały czas w tym wszystkim. Nie pocieszają mnie słowa : a może jeszcze będzie lepiej, a weź się w garść, a coś tam.. To działa jak płachta.. Nie pomaga zrozumieć, ani się pogodzić...

czy ktoś takie coś przeżył? jak sobie poradzić?

Współczuję Autorko... Trzeba być naprawdę gnidą bez jaj, żeby po 10 latach związku zamiast się rozstać jak ludzie sorry Oli już tego nie czuję, dorosły facet blokuje kobietę na fejsie i znika z dnia na dzień..
Rozumiem, że przeżywasz dramat i tylko czas może ci pomóc, ale mam nadzieję, że pewnego dnia dostrzeżesz, że naprawdę nie ma za kim płakać.

Również go poblokuj, gdzie się da, nie kontaktuj się, wypłacz, wyżal. A potem układaj życie bez niego. Jesteś młoda, całe życie przed Tobą, poradzisz sobie. Trzymaj się

[mirabelka3690]

W tym momencie to nic tylko dziękować, że nie zmarnowałaś więcej lat!
Okazuję się, że to facet kompletnie nie dla Ciebie, więc droga wolna. Poblokuj go gdzie się tylko da, wypłacz się, ochłoń i zacznij cieszyć życiem! Serio, nic tylko się cieszyć!
To oczywiste, że jest Ci bardzo ciężko. W końcu to 10 lat, ale skoro nie ma jaj aby to zakończyć jak dorośli ludzie to po jakimś czasie się zaśmiejesz, że z dzieciakiem żyłaś.
Trzymaj się.

[squirrelqa]

Ja bym od razu pomyślała, że taka nagła przemiana i radykalne kroki oznaczają jedno - inną kobietę. Takie wytłumaczenie błyskawicznie zmieniłoby u mnie żałość i smutek w złość i olewke. Co jak co, ale cenić się trzeba. Nie chciałabym spędzić z kimś tak niestabilnym i niewiernym kolejnych lat. I Tobie radzę takie samo podejście. Bez użalania się, jedynie wiara w siebie i swoją wartość.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Regista]

Napisane przez squirrelqa

Ja bym od razu pomyślała, że taka nagła przemiana i radykalne kroki oznaczają jedno - inną kobietę.

I tak pewnie jest. Niestety obawiam się, że jeśli mu z tą nową nie wyjdzie, znów zacznie pisać do autorki rzewne wiadomości, że doszedł do wniosku, że jednak nie może bez niej żyć, bla bla bla... a autorka go przyjmie, bo będzie chciała mu wierzyć.

Nie ma nic dziwnego w tym, jak się teraz czujesz, Oli19922. Nie spodziewałaś się takiego ciosu z jego strony. To normalne, że jesteś oszołomiona i zdezorientowana, zła, a jednocześnie ciągle kochasz i tęsknisz. Na wyleczenie się z miłości trzeba czasu. Bardzo dużo czasu. I przygotuj się psychicznie na jego chęć powrotu. Już teraz przemyśl, czy będziesz potrafiła mu ponownie zaufać i żyć z nim po takiej zdradzie zaufania, żebyś potem, na fali emocji, nie podjęła złej decyzji.

[Memories90]

Napisane przez Oli19922

Hej.

Pierwszy raz piszę na forum takie informacje. Alę czuję, że muszę się wygadać. Może to mi pomoże przez to przejść. Może ktoś miał podobną sytuację i podobnie jak ja się czuł.

10 lat byłam w związku z jednym facetem, w sumie od 16 roku życia. Bywało różnie, ale zawsze była więź, chęci, wybaczyłam mu jedną zdradę długo mnie przekonywał, chciał..znosił moje dziwne humory zanim od nowa mu zaufałam.. potem pokazywał jak mu na mnie zależy. On wyjechał za granicę dwa lata temu przez ten czas przyjeżdzał jak mógł, widziłam jak bardzo mu zależy.. robił mi niespodzianki.. przyjeżdzał w tedy nawet jak się tego nie spodziewałam... Plany były takie, że do niego jadę po obronie pracy mgr i tam razem będziemy żyć. Ostatni raz byłam u niego na sylwestra. Opowiadał mi, że będziemy razem już niedługo...że mam jak najszybciej napisać prace żeby nie bronić się później... opowiadał, że zmienimy mieszkanie na większe... wszystko takie ze szczegółami... Ciągle mówił, że kocha, że jestem dla niego najważniejsza, że najukochańsza itd..... Potem wróciłam, dwa tygodnie po moim powrocie zaczął być zimny.. czepialski... nie wiedziałam o co mu chodzi.. zaczeliśmy się kłócić.. wyrzygał mi 10 lat życia. Nie dał szansy na normalną rozmowę. ZABLOKOWAŁ MNIE NA FB. NA TELEFONIE. Napisałam maile pełne żalu i wku..wienia pomieszane z tęsknotą i niezrozumieniem. zadałam pytania. Czemu tak zrobił. Nie dostałam tak na prawdę odpowiedzi konkretnej na moje pytania. Napisał mi np, że chce zobaczyć czy umie beze mnie żyć. To było najbardziej uderzające.

Czy ktoś tak został potraktowany po tylu latach? Czy normalne jest to, że od paru dni nie umiem się zebrać w sobie. I szczerze powiem, że chyba potrzebuje jeszcze czasu. Nie mam na nic ochoty. Nie jem. Nie śpię. Myśli są skupione cały czas w tym wszystkim. Nie pocieszają mnie słowa : a może jeszcze będzie lepiej, a weź się w garść, a coś tam.. To działa jak płachta.. Nie pomaga zrozumieć, ani się pogodzić...

czy ktoś takie coś przeżył? jak sobie poradzić?

Nic tylko się cieszyć, że pokazując jakim jest chamem dał ci szansę na poznanie kogoś wartościowego. Nie marnuj już na niego nawet godziny rozmowy.
Zapewne ma kogoś i jak mu nie wyjdzie to "olśni" go za miesiąc czy dwa i ściemę rzuci, że jednak nie potrafi żyć bez ciebie. Niech spada na drzewo, a ty zajmij się czymś żeby starać się jak najmniej myśleć. Za jakiś czas zaczniesz dostrzegać plusy i się ucieszysz, że tak to się skończyło.

[Andziullka666]

Widać wyraźnie że próbuje sobie zostawić otwartą furtkę w razie czego. Żałosne, on chyba ma Cię za idiotkę. Znałam kiedyś takiego, na szczęście to nie zdążyło się rozwinąć w coś poważnego. Odwołał nagle spotkanie i twierdził, że musi służbowo na tydzień wyjechać. Dziwnym trafem ten wyjazd zbiegł się z przyjazdem jego byłej do naszej miejscowości, trochę poweszylam gdzie trzeba. Ale nawet gdyby ten Twój nie miał nikogo to powinien być skreślony już za samą formę zerwania po tylu latach,złamas jeden.

[megamag]

Napisane przez Oli19922

Hej.

Pierwszy raz piszę na forum takie informacje. Alę czuję, że muszę się wygadać. Może to mi pomoże przez to przejść. Może ktoś miał podobną sytuację i podobnie jak ja się czuł.

10 lat byłam w związku z jednym facetem, w sumie od 16 roku życia. Bywało różnie, ale zawsze była więź, chęci, wybaczyłam mu jedną zdradę długo mnie przekonywał, chciał..znosił moje dziwne humory zanim od nowa mu zaufałam.. potem pokazywał jak mu na mnie zależy. On wyjechał za granicę dwa lata temu przez ten czas przyjeżdzał jak mógł, widziłam jak bardzo mu zależy.. robił mi niespodzianki.. przyjeżdzał w tedy nawet jak się tego nie spodziewałam... Plany były takie, że do niego jadę po obronie pracy mgr i tam razem będziemy żyć. Ostatni raz byłam u niego na sylwestra. Opowiadał mi, że będziemy razem już niedługo...że mam jak najszybciej napisać prace żeby nie bronić się później... opowiadał, że zmienimy mieszkanie na większe... wszystko takie ze szczegółami... Ciągle mówił, że kocha, że jestem dla niego najważniejsza, że najukochańsza itd..... Potem wróciłam, dwa tygodnie po moim powrocie zaczął być zimny.. czepialski... nie wiedziałam o co mu chodzi.. zaczeliśmy się kłócić.. wyrzygał mi 10 lat życia. Nie dał szansy na normalną rozmowę. ZABLOKOWAŁ MNIE NA FB. NA TELEFONIE. Napisałam maile pełne żalu i wku..wienia pomieszane z tęsknotą i niezrozumieniem. zadałam pytania. Czemu tak zrobił. Nie dostałam tak na prawdę odpowiedzi konkretnej na moje pytania. Napisał mi np, że chce zobaczyć czy umie beze mnie żyć. To było najbardziej uderzające.

Czy ktoś tak został potraktowany po tylu latach? Czy normalne jest to, że od paru dni nie umiem się zebrać w sobie. I szczerze powiem, że chyba potrzebuje jeszcze czasu. Nie mam na nic ochoty. Nie jem. Nie śpię. Myśli są skupione cały czas w tym wszystkim. Nie pocieszają mnie słowa : a może jeszcze będzie lepiej, a weź się w garść, a coś tam.. To działa jak płachta.. Nie pomaga zrozumieć, ani się pogodzić...

czy ktoś takie coś przeżył? jak sobie poradzić?

Na dłuższą metę zrobił Ci przysługę. Nie dość, że zdradzał, to jeszcze ewidentnie poziom emocjonalny dzieciaka, skoro nie potrafi zerwać jak człowiek.

[Melinda77]

Oli19922 ..
Wiadomo, że gdy zostawia Cię mężczyzna, którego kochasz, po takim czasie, i to jeszcze nie ma na tyle odwagi, żeby z Tobą porozmawiać masz wrażenie, że świat się skończył. Ale ten facet Cię nie szanuje, zdradził Cię i pomimo, że mu wybaczyłaś on nie stara się pokazywać z jak najlepszej strony, żebyś Ty czuła się z nim szczęśliwa.
Głowa do góry, myślę, na pewno czeka Cię coś lepszego w życiu, i w to warto wierzyć.

[Smutnania]

Hej ja też zostałam porzucona przez narzeczonego po 10latach mieszkaliśmy razem pojechał do pracy i zerwał przez smsa też zablokował na FB . Minęły już dwa miesiące od rostania jest mi ciężko nadal ale jakoś sobie radzę . A ty jak dajesz sobie radę?

[Ariada]

Rozstanie po takim czasie zawsze jest trudne, bez względu na to w jaki sposób to nastąpi.

Trzymaj się. Uczucia mijają, a jeśli on miał wątpliwości to lepiej, że zerwał z Tobą teraz niż za następne kilka lat. Nie pozwól mu wracać, bo jak będzie chciał to raczej dlatego, bo będziesz jego planem B.

[wojskowy33]

Napisane przez Oli19922

jak sobie poradzić?

Nie myśl o nim. Skup się na sobie. Rób to co lubisz, spotykaj ze znajomymi. Powoli czas wszystko naprawi.

Współczuję.

[Mijanou]

Związki na odległość na dłuższą metę nie zawsze działają. Tu nie zadziałał.

Co nie zmienia faktu, że facet naprawdę zachował się jak dupek. Po tylu latach mógł mieć choć trochę cywilnej odwagi, by zachować się jak biały człowiek (metaforycznie) i zakończyć związek osobiście, twarza w twarz a nie za pomocą blokowania na komunikatorze.

Niestety, nie da się zrozumieć takiego zachowania. Jedyne, co dobre to fakt, że się skończyło bo mogłaś dalej tkwić z kimś takim następnych kilka lat. Wiem, że żadne pocieszenie ale na dłuższą metę sama to zrozumiesz jak najgorszy ból minie.

[kasztanka3]

Napisane przez Smutnania

Hej ja też zostałam porzucona przez narzeczonego po 10latach mieszkaliśmy razem pojechał do pracy i zerwał przez smsa też zablokował na FB . Minęły już dwa miesiące od rostania jest mi ciężko nadal ale jakoś sobie radzę . A ty jak dajesz sobie radę?

Ale burak

[wlosomaniaczkaaa]

Napisane przez Oli19922

Hej.

Pierwszy raz piszę na forum takie informacje. Alę czuję, że muszę się wygadać. Może to mi pomoże przez to przejść. Może ktoś miał podobną sytuację i podobnie jak ja się czuł.

10 lat byłam w związku z jednym facetem, w sumie od 16 roku życia. Bywało różnie, ale zawsze była więź, chęci, wybaczyłam mu jedną zdradę długo mnie przekonywał, chciał..znosił moje dziwne humory zanim od nowa mu zaufałam.. potem pokazywał jak mu na mnie zależy. On wyjechał za granicę dwa lata temu przez ten czas przyjeżdzał jak mógł, widziłam jak bardzo mu zależy.. robił mi niespodzianki.. przyjeżdzał w tedy nawet jak się tego nie spodziewałam... Plany były takie, że do niego jadę po obronie pracy mgr i tam razem będziemy żyć. Ostatni raz byłam u niego na sylwestra. Opowiadał mi, że będziemy razem już niedługo...że mam jak najszybciej napisać prace żeby nie bronić się później... opowiadał, że zmienimy mieszkanie na większe... wszystko takie ze szczegółami... Ciągle mówił, że kocha, że jestem dla niego najważniejsza, że najukochańsza itd..... Potem wróciłam, dwa tygodnie po moim powrocie zaczął być zimny.. czepialski... nie wiedziałam o co mu chodzi.. zaczeliśmy się kłócić.. wyrzygał mi 10 lat życia. Nie dał szansy na normalną rozmowę. ZABLOKOWAŁ MNIE NA FB. NA TELEFONIE. Napisałam maile pełne żalu i wku..wienia pomieszane z tęsknotą i niezrozumieniem. zadałam pytania. Czemu tak zrobił. Nie dostałam tak na prawdę odpowiedzi konkretnej na moje pytania. Napisał mi np, że chce zobaczyć czy umie beze mnie żyć. To było najbardziej uderzające.

Czy ktoś tak został potraktowany po tylu latach? Czy normalne jest to, że od paru dni nie umiem się zebrać w sobie. I szczerze powiem, że chyba potrzebuje jeszcze czasu. Nie mam na nic ochoty. Nie jem. Nie śpię. Myśli są skupione cały czas w tym wszystkim. Nie pocieszają mnie słowa : a może jeszcze będzie lepiej, a weź się w garść, a coś tam.. To działa jak płachta.. Nie pomaga zrozumieć, ani się pogodzić...

czy ktoś takie coś przeżył? jak sobie poradzić?

Co za padalec, nie dość, że najpewniej znalazł sobie inną babę stąd zmiana jego polityki, to jeszcze obwinia Ciebie o zmarnowanie życia. Obrzydliwy typ. Trzymaj się. Czas łagodzi rany.

[lady666macbeth]

strasznie to przykre co napisałaś autorko. Bo 10 lat to naprawdę spory kawał życia.
Potraktował Cię jak zabawkę, jak śmiecia..
Tak nie wolno.
Wiem że na pewno jest Ci bardzo ciężko, ale wierzę w to że z czasem będzie Ci lepiej.
Nie pozwól mu wrócić do Ciebie jeśli będzie tego chciał. Nie pozwól mu znów się zranić.
On na Ciebie nie zasługuje.
A Ty zasługujesz na kogoś kto będzie Cię prawdziwie kochał i będzie dla Ciebie dobry.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Nie chcę być wredna, ale z moich obserwacji to zwykle tak lub podobnie się kończą bardzo nastoletnie związki ciągnięte nie wiadomo jak długo.

[Mijanou]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;82814651]Nie chcę być wredna, ale z moich obserwacji to zwykle tak lub podobnie się kończą bardzo nastoletnie związki ciągnięte nie wiadomo jak długo.[/QUOTE]

Nie jest to regułą ale tak bywa. Po kilku latach w związku juz chyba osiąga się jakiś punkt krytyczny, gdy trzeba albo zacząć żyć razem albo zakończyć związek no bo jak długo można tkwić w jednym i tym samym miejscu?

[lukasz_socho]

Mój związek skończył się w ciągu 2-3 m-cy a trwał 9 lat. Wiesz dlaczego?? Dlatego, że w pewnym momencie stwierdziłem, że nie widzę nas razem za kilka lat. Reszta to nie temat na ogół

[Mijanou]

Napisane przez lukasz_socho

Mój związek skończył się w ciągu 2-3 m-cy a trwał 9 lat. Wiesz dlaczego?? Dlatego, że w pewnym momencie stwierdziłem, że nie widzę nas razem za kilka lat. Reszta to nie temat na ogół

Związek to nie niewolnictwo i każdy ma prawo zakończyć go w takim momencie, jaki uzna za słuszne. Problem tkwi tylko w stylu, w jakim się związek kończy. Jeśli ktoś zrywa za pomocą telefonu/maila/komunikatora to wybacz, ale to jest niepoważne, pozbawione klasy i totalnie nie do przyjęcia.

Nawet, jeśli facet partnerki mieszka za granicą to po tylu latach związku może chyba okazać tej drugiej osobie na tyle szacunku żeby zabukować tani bilet, kupić kwiaty i rozstać się z klasą. Twarzą w twarz.

[Limonka2738]

Tylko żebyś nie dała się urobić, jak wróci za parę miesięcy, że jednak bez Ciebie nie potrafi żyć.

Co tam u ciebie?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[chwast]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;82814651]Nie chcę być wredna, ale z moich obserwacji to zwykle tak lub podobnie się kończą bardzo nastoletnie związki ciągnięte nie wiadomo jak długo.[/QUOTE]


Krótkie tez się tak kończą.
I średnie.

Nie ma takiej zasady, to ciekawe co mówisz.

[Mijanou]

Napisane przez chwast

Krótkie tez się tak kończą.
I średnie.

Nie ma takiej zasady, to ciekawe co mówisz.

Każdy związek (niezależnie od stażu) może się skończyć z różnych przyczyn, fakt.

Jednak przyznasz, że po X latach tkwienia w związku w tym samym miejscu należy albo pchnąć go do przodu albo zakończyć. No chyba, że para akurat taki model związku "osobno" wybrała. Jeśli jednak oczekiwania były inne (no kiedyś przecież będziemy razem) to często bywa, że po iluś tam latach któryś z partnerów ma po prostu dość ciągłego, przysłowiowego "czekania na Godota". Najgorzej jednak w takiej sytuacji jest nagła fascynacja drugą osobą, olsnienie, że to jednak z tą inną chce się być i zyć razem (bywa też tak oczywiście w małżeństwach). Wtedy ta "opuszczona" strona dodatkowo ma poczucie frustracji zmarnowanymi na czekanie latami na to, co się nie spełniło. Plus poczucie ogromnej krzywdy.

[chwast]

Chodziło mi bardziej o zdanie "tak lub podobnie kończą sie nastoletnie związki" jakby to była jakaś zasada zakończenia nastoletnich związków, akurat ten "sposób"

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Napisane przez chwast

Chodziło mi bardziej o zdanie "tak lub podobnie kończą sie nastoletnie związki" jakby to była jakaś zasada zakończenia nastoletnich związków, akurat ten "sposób"

Długie nastoletnie związki.
Jakoś nie znam przypadku krótkiego związku, gdzie zdążyliby się zdradzać, wybaczać, obrażać i siedzieć ze sobą z rozpędu, bo "już tyle razem", a potem zerwać, bo chcieliby zobaczyć, jak będzie osobno, bo właściwie od dawna, od zawsze są razem i tylko ze sobą, bez innych doświadczeń.

[chwast]

Nieważne, ty o czym innym i ja tez.

[arancia94]

Masakra. Ciesz się, że Cię zostawił, bo przynajmniej więcej życia Ci nie marnuje. Facet jest tchórzem, który nie potrafi porozmawiać twarzą w twarz. Czas leczy rany, za kilka miesięcy pogodzisz się z tym. Niestety czasem tak bywa. Znajdziesz jeszcze szczęście.