NERWICA NATRĘCTW, inne nerwica

[Lena_20]

ile razy ja juz przechodzilam zawal...,tyle razy co ja to chyba nikt nie umieral...

[claymore]

nie panuję nad nerwami

[vesna84]

Napisane przez claymore

nie panuję nad nerwami

Claymore, co się dzieje

[claymore]

a nie wiem jak to opisać nawet. małe głupoty wyprowadzają mnie z równowagi (nie, nie mam okresu ani nie jestem przed:/)na wszystko reaguję nerwowo, wszystko odbieram jako atak, czuję aż się we mnie gotuje czasami i przez to staję się niemiła dla bliskich i boję się, że w końcu zostanę sama. nie chcę taka być. wszystko mnie drazni, ktos się nie tak popatrzy, nie tak cos powie...

[Lena_20]

claymore.. ja tez miewam takie momenty...wtedy najlepiej sie do mnie nie odzywac,bo pogonilabym wszystkich,poza tym wtedy mam chec cos porzadnie rozwalic... jak ktos powie slowo to az wrze we mnie krew...

[vesna84]

ja tez tak mam, w pracy nie moge wysiedzieć, marze, zeby być już w domu. dom traktuje jak azyl, zamykam sie w pokoju i albo siedze w necie albo czytam.

[claymore]

Napisane przez vesna84

ja tez tak mam, w pracy nie moge wysiedzieć, marze, zeby być już w domu. dom traktuje jak azyl, zamykam sie w pokoju i albo siedze w necie albo czytam.

ja w domu już nie siedzę na necie, bo mam na to dość czasu w pracy i nie mogę patrzeć na komputer w domu. Kocham za to mój pokój i moje łóżeczko,echh. teraz bym poleżała. a tu zawsze po pracy ktoś gdzieś wyciągnie:/ śmiesznie bo jestem typową domatorką, a ostatnio prawie nie bywam w domu

[Surimi]

czesc dziewczyny nie wiem czy sie dobrze podczepiam pod watek ale potrzebuje jakiego kolwiek wytlumaczenia?pocieszenia na moj problem...otoz od kilku miesiecy moze roku nie opuszczaja mnie zle mysli..dotycza bliskich mi osob tzn ze lada dzien chlopak moze zginac w wypadku,mama wpasc pod samochod a ja czuje ze lada dzien bedzie koniec mojego zycia ze rozbije sie jadac autem..nie umiem tego opanowac wszystko podporzadkowuje pod mysl ze moge nie zdarzyc i w rzeczywistosci nękam swojego TZ o spedzanie jak najwiecej czasu ze mna...do mamy mam pretensje ze sie zle odzywia ze nie dba o siebie itd..robie doslownie wszystko zeby tylko wydluzyc ich zywot..chyba powinnam isc na terapie ale nie mam odwagi czuje sie samotna..boje sie ze umierajac tez bede samaa moze isc do wrózki??

[Surimi]

sluchaj ja wiem ze moje pytanie wyda ci sie dziwne..ale masz bardzo duzo symptomow DDA(dzieci dorosle alkoholikow)moze ktos z twoich rodzicow naduzywa-nie obrazajac oczywiscie tak pytam,moze uda mi sie pomoc??

[Surimi]

a nie wiem jak to opisać nawet. małe głupoty wyprowadzają mnie z równowagi (nie, nie mam okresu ani nie jestem przed:/)na wszystko reaguję nerwowo, wszystko odbieram jako atak, czuję aż się we mnie gotuje czasami i przez to staję się niemiła dla bliskich i boję się, że w końcu zostanę sama. nie chcę taka być. wszystko mnie drazni, ktos się nie tak popatrzy, nie tak cos powie...

[Surimi]

kurde nie umiem cytowac dotyczy to wyzej CLAYMORE

[Lena_20]

Watpie,ze claymore pochodzi z rodziny patologicznej...

[Surimi]

tak sobie analizuje tylko nie obrazajac niko ja niby tez nie z takiej rodziny a jednak moje zabyrzenia wskazuja na cos innegoale koro ty tyle razy zawalowalas to moze i mnie sie nic nie stanie

[Lena_20]

nie rozumiem... Ze niby nie jestes z patologicznej rodziny,a Twoje zaburzenia na to wskazują?

[intransitive]

ja za to jestem DDA

[vesna84]

co u taka cisza??
mam nadzieję, że to dlatego, że czujemy sie lepiej, pozdrawiam!!

[Lena_20]

Oby... U mnie az tak dobrze nie jest ale nie bede tu smecic.

[Surimi]

cisza??kochane ja wam opowiem jaka cisza jest w mojej glowie jaka pustka,od kilku dni nieustannie szukam w necie cmentarzy..poszukuje ogladam,sprawdzam kondolencje(zastanawiajac sie czy po mojej smierci ktokolwiek zajrzy)a mysli o tym pieknym dniu kiedy to odejde rodza sie z sekundy na sekunde,nie boje smierci(swojej)boje sie ze wszyscy moi bliscy umra zaraz a ja nie poradze sobie z tym wyrokiem, to egoistyczne ale chyba sama podswiadomie daze do tego abym to ja pierwsza umarla zeby nie cierpiec nigdy za kochane osoby..nie umiem sobie poradzic z tymi natrectwaminie wiem czy to jescze nerwica czy juz depresja,nieustannie od miesiecy mam rozwolnienia ciagle bule brzucha i lek przed wsiadaniem do auta..bo moze to juz dzis?? jest tylko jeden pluscodziennie staram sie wygladac ładnie, gdyby wrazie czego..nastapilo sprawdzenie sie moich mysli..

[vesna84]

Napisane przez Surimi

cisza??kochane ja wam opowiem jaka cisza jest w mojej glowie jaka pustka,od kilku dni nieustannie szukam w necie cmentarzy..poszukuje ogladam,sprawdzam kondolencje(zastanawiajac sie czy po mojej smierci ktokolwiek zajrzy)a mysli o tym pieknym dniu kiedy to odejde rodza sie z sekundy na sekunde,nie boje smierci(swojej)boje sie ze wszyscy moi bliscy umra zaraz a ja nie poradze sobie z tym wyrokiem, to egoistyczne ale chyba sama podswiadomie daze do tego abym to ja pierwsza umarla zeby nie cierpiec nigdy za kochane osoby..nie umiem sobie poradzic z tymi natrectwaminie wiem czy to jescze nerwica czy juz depresja,nieustannie od miesiecy mam rozwolnienia ciagle bule brzucha i lek przed wsiadaniem do auta..bo moze to juz dzis?? jest tylko jeden pluscodziennie staram sie wygladac ładnie, gdyby wrazie czego..nastapilo sprawdzenie sie moich mysli..

witajoczywiście chodziło mi o ciszę na forum
w mojej głowie, jest równiez "głośno", ale już nie tak jak kiedyś... terapia bardzo mi pomaga.
jakiś czas temu miałam natręctwa, jak przechodziłam koło drzew, na kazdym widziałam siebie wiszacą na sznurku, masakra.
rozumien Cie, śmierć jest trudna, ja też zawsze wszystkim mówię, że wolałabym umrzeć przed nimi, ale niestety, nie od nas to zalezy...

[Surimi]

dzieki Vanessa ja wiem ze widziec siebie w roli umierajacego jest dla nas w jakis sposob ukojeniem..bo to nie my bedziemy cierpiec po swoim odejsciu(chyba) ale z drugiej strony jak bym widziala siebie wiszaca na sznurku na drzewie??koszmar ja widze juz tylko zawsze sytuacje po wypadku..czyli lezace cialo i zawsze w nocy nigdy w dzien..z drugiej strony czy naprawde pojdziemy do nieba czy warto sie napawac ta mysla ze potem bedzie tylko lepiej...a moze potem nie ma juz nic??

[Surimi]

wiesz jescze gadalam o tym z psychoterapeuta i powiedziala mi ze czesto pragnienie swojej smierci jest przeniesieniem zyczenia smierci drugiej osobie czy i zyczac smierci komus tam..boje sie tych mysli i zeby jemu sie nie stalo nic zlego cala ta zlosc skierowuje do srodka siebie wyniszczajac sie takimi myslami..to smutne ale chyba prawdziwe

[vesna84]

coś jest trzeba tylko w to uwierzyć, bo to pomaga z godnością przygotować sę do śmierci. takie jest moje zdanie.
w liceum miałam chwile zwątpienia, ale mi przeszło i bardzo się z tego cieszę.

[vesna84]

Napisane przez Surimi

wiesz jescze gadalam o tym z psychoterapeuta i powiedziala mi ze czesto pragnienie swojej smierci jest przeniesieniem zyczenia smierci drugiej osobie czy i zyczac smierci komus tam..boje sie tych mysli i zeby jemu sie nie stalo nic zlego cala ta zlosc skierowuje do srodka siebie wyniszczajac sie takimi myslami..to smutne ale chyba prawdziwe

psychika ludzka jest jedną wielką tajemnicą...
dopiero w trakcie terapi uświadomiłam sobie, jakie to wszystko jest skomplikowane. jak pewne trudne dla nas rzeczy da się w prosty sposób wytłumaczyć.

[Surimi]

Napisane przez vesna84

psychika ludzka jest jedną wielką tajemnicą...
dopiero w trakcie terapi uświadomiłam sobie, jakie to wszystko jest skomplikowane. jak pewne trudne dla nas rzeczy da się w prosty sposób wytłumaczyć.

wiesz ja na terapie nie jestem jescze gotowa...powoli sie zbieram..a co do natretnych mysli to tez nie draze ich calymi dniami sa momenty gdy jestem szczesliwa i smieje sie i przytulam i wtedy wlasnie kur...przychodza te glupie potwory by odbierac mi radosc i wyciskac lzy...wrrr..ale radze sobie dzielnie

[vesna84]

Napisane przez Surimi

wiesz ja na terapie nie jestem jescze gotowa...powoli sie zbieram..a co do natretnych mysli to tez nie draze ich calymi dniami sa momenty gdy jestem szczesliwa i smieje sie i przytulam i wtedy wlasnie kur...przychodza te glupie potwory by odbierac mi radosc i wyciskac lzy...wrrr..ale radze sobie dzielnie

to dobrze, że sobie radzisz...mnie też "one" atakuja, jak jestem szczęśliwa...cóż, trzeba jakoś z tym żyć.

[Brook]

wiesz jescze gadalam o tym z psychoterapeuta i powiedziala mi ze czesto pragnienie swojej smierci jest przeniesieniem zyczenia smierci drugiej osobie czy i zyczac smierci komus tam..

nonsens... nie wierzylabym w to

[Surimi]

dla mnie tez dziwne ale pomyslama ze kiedys faktycznie zyczylam smierci bliskiej osobie i bardzo sie balam tych mysli moze cos w tym jest>???

[vesna84]

brook, dawno Cie nie było, jak tam u Ciebie??

[gonka23]

Napisane przez vesna84

podobno, tak jak już pisałam, to że mój Tż nie chce ślubu, pozatym niepewność siebie i niska samoocena- oto cała ja...czasmi mi się już tak w głowie miesz, że mam natręty typu, a może ja nie kocham mojego Tż??moze nigdy go nie kochałam?? może on był tylko "przykrywką" żeby inni sie nie dowiedzieli, że jestem homoi? moze zakochałam sie w koleżance?? a może, a może, a może...mam już tego dość..te myśli sprawiają, że mam wątpliwości , co do moich marzeń, uczuć i wogóle. najgorsze jest to, że one przychodzą i ja stwierdzam...Boże skoro przyszły, to znaczy że są prawdziwe??

Czytam to i widze siebie.
Tylko ja nie wiem czy mam nerwice natrectw, bo siedzac tu w Walii jakos nie mialam odwagi pojsc z tym do lekarza. Zaczelo sie jakos pol roku temu. Po prostu naszla mnie taka mysl, ze jak by to bylo jakby sie nagle okazalo, ze nie kocham mojego Tzta. Mysl jak kazda inna. Potem doszly dokladnie te same mysli co u Ciebie o tym, ze moge byc lesbijka. Czasem jak nie mialam ochoty na seks z moim Tztem czesto wmawialam sobie, ze to pewnie dlatego, ze mnie nie pociaga, bo ja wole kobiety. Kazda mysl o tym, ze pewnie juz Go nie kocham i musze Go zostawic doprowadza mnie to abslutnej histerii. Nie moge oddychac, serce mi prawie wyskakuje. Ostatnio te mysli sie wyciszyly i przez 2 miesiace bylo dobrze. Czulam sie znowu mniej wiecej szczesliwa, pisze mniej wiecej bo zdarzaly sie dni, kiedy walczylam z tymi myslami. W niedziele TZ mi sie oswiadczyl a ja poczulam sie najszczesliwsza osoba na swiecie. Deszcz przestal padac (oswidczal mi sie na dworze), pojawily sie 2 tecze, a ja plakalam, 1 raz od bardzo dawna plakalam ze szczescia. Nie pamietam kiedy bylo mi tak dobrze. Niestety bylo mi dobrze tylko przez 1 dzien, bo znowu wszystko wrocilo. Wiem, ze ktos moze powiedziec, ze moze ja Go rzeczywiscie przestalam kochac, ale ja wiem,ze tak nie jest. Te mysli rozrywaja mi glowe. Nie moge robic nic innego. Nie umiem zlapac oddechu. Musze sobie dac w twarz, zeby przestac panikowac.
Probowalam akupunktury, ale hmm... moze troche mnie wyciszyla, ale na dluzsza mete nie pomogla.
Nie wiem co mam robic, gdzie isc po pomoc. Jestem tu tylko z Tztem. Mam jedna angielska przyjaciolke, ale ona ma malo czasu dla mnie. Wiec moje zycie to praca - ktora tak srednio lubie, i dom.
Przepraszam, ze sie tak rozpisalam, ale troche mi lepiej.

[vesna84]

Napisane przez gonka23

Czytam to i widze siebie.
Tylko ja nie wiem czy mam nerwice natrectw, bo siedzac tu w Walii jakos nie mialam odwagi pojsc z tym do lekarza. Zaczelo sie jakos pol roku temu. Po prostu naszla mnie taka mysl, ze jak by to bylo jakby sie nagle okazalo, ze nie kocham mojego Tzta. Mysl jak kazda inna. Potem doszly dokladnie te same mysli co u Ciebie o tym, ze moge byc lesbijka. Czasem jak nie mialam ochoty na seks z moim Tztem czesto wmawialam sobie, ze to pewnie dlatego, ze mnie nie pociaga, bo ja wole kobiety. Kazda mysl o tym, ze pewnie juz Go nie kocham i musze Go zostawic doprowadza mnie to abslutnej histerii. Nie moge oddychac, serce mi prawie wyskakuje. Ostatnio te mysli sie wyciszyly i przez 2 miesiace bylo dobrze. Czulam sie znowu mniej wiecej szczesliwa, pisze mniej wiecej bo zdarzaly sie dni, kiedy walczylam z tymi myslami. W niedziele TZ mi sie oswiadczyl a ja poczulam sie najszczesliwsza osoba na swiecie. Deszcz przestal padac (oswidczal mi sie na dworze), pojawily sie 2 tecze, a ja plakalam, 1 raz od bardzo dawna plakalam ze szczescia. Nie pamietam kiedy bylo mi tak dobrze. Niestety bylo mi dobrze tylko przez 1 dzien, bo znowu wszystko wrocilo. Wiem, ze ktos moze powiedziec, ze moze ja Go rzeczywiscie przestalam kochac, ale ja wiem,ze tak nie jest. Te mysli rozrywaja mi glowe. Nie moge robic nic innego. Nie umiem zlapac oddechu. Musze sobie dac w twarz, zeby przestac panikowac.
Probowalam akupunktury, ale hmm... moze troche mnie wyciszyla, ale na dluzsza mete nie pomogla.
Nie wiem co mam robic, gdzie isc po pomoc. Jestem tu tylko z Tztem. Mam jedna angielska przyjaciolke, ale ona ma malo czasu dla mnie. Wiec moje zycie to praca - ktora tak srednio lubie, i dom.
Przepraszam, ze sie tak rozpisalam, ale troche mi lepiej.

gratuluję zaręczyn
mnie też ta myśl pojawiła się nagle. i totalnie zawładnęła moim życiem.myślę o tym non-stop. po terapi jest juz troszkę lepiej, ale to nie to co było kiedyś
z seksem miałam to samo, nie miałam ochoty, to zaraz pojawiła się myśl..pewnie jestes lesbijka...