Czy zrezygnowałabyś z prawdziwej miłości?

[Melanchton]

Napisane przez Mediterrania

Straszna egzaltacja. To nie lata 60. i nie zostajesz w Australii, tylko XXI wiek i UK, skąd jest tylko chwila do Polski. Zostałabym za granicą i spróbowała, jak najbardziej. Do Polski możesz wracać zawsze.

Uważam tak samo.

Nie rozumiem też, co Was tak ciągnie do tej Polski.
Ja niedługo wyjeżdżam i już chciałabym zacząć odliczać dni, choć to wielki i logistycznie trudny krok. Ale kurna... syf, brudno, smog, marne pensje, a ceny nieruchomości z kosmosu, życie drogie, a do tego faszyzm podnosi swój żmijowy łeb. Policja zbywa kobietę, która donosi, że mąż próbował zabić ich wspólne dziecko*, ale w najlepsze dusi studentów próbujących zablokować marsz ONR.

Wiem, że w UK i w wielu innych miejscach są podobne klimaty, ale i tak. Lepiej wyjechać. Tak, że zostałabym za granicą na twoim miejscu, autorko. Nawet bez "miłości".

*to ta, która skończyła pod gruzami z odciętą głową

[MissChievousTess]

Napisane przez elvegirl

Ja to wiecie, dość ostrożnie podchodzę do trzymiesięcznego "złapania Boga za nogi", może dlatego nie jestem taka chętna do rzucania pracy marzeń i lokalizacji marzeń dla faceta

Myślę podobnie. Tym bardziej, że życie mnie nauczyło, że facet w takich okolicznościach bez mrugnięcia okiem potrafi zrezygnować jeśli w grę wchodzi np. jego rozwój zawodowy itp.

---------- Dopisano o 03:45 ---------- Poprzedni post napisano o 03:25 ----------

Napisane przez Melanchton

Uważam tak samo.

Nie rozumiem też, co Was tak ciągnie do tej Polski.
Ja niedługo wyjeżdżam i już chciałabym zacząć odliczać dni, choć to wielki i logistycznie trudny krok. Ale kurna... syf, brudno, smog, marne pensje, a ceny nieruchomości z kosmosu, życie drogie, a do tego faszyzm podnosi swój żmijowy łeb. Policja zbywa kobietę, która donosi, że mąż próbował zabić ich wspólne dziecko*, ale w najlepsze dusi studentów próbujących zablokować marsz ONR.

Wiem, że w UK i w wielu innych miejscach są podobne klimaty, ale i tak. Lepiej wyjechać. Tak, że zostałabym za granicą na twoim miejscu, autorko. Nawet bez "miłości".

*to ta, która skończyła pod gruzami z odciętą głową

Z jednej strony tak. Z drugiej "wszędzie lepiej, gdzie nas nie ma".Życie za granicą też ma swoje mroczne strony. No, ale szykuje się nam wojna celna. I pewnie za 2 lata kolejny kryzys, a kasa na bufor została właśnie szczodrą ręką rozdana i pewnie częściowo już przejedzona, wydana w marketach transferujących zyski bez podatku poza granice Polski, więc możliwe, że w innym syfie za granicą za te 2 lata może być jednak nieco lepiej. O ile będzie jakaś praca. A co do nastrojów to złudzeń nie należy mieć- faszyzuje się i to dość szybko większość krajów europejskich. No i biała Europa tak jak białe USA powoli zaczyna przechodzić do lamusa. W USA coraz więcej latino, do Polski Chińczycy będą przyjeżdżać jak Hindusi- jako kadra zarządzająca wysokiego szczebla, a szeregowym pracownikiem za miskę ryżu będzie robotnik- Polak, do Europy ściągnął i nadal ściąga tłumnie żywioł z krajów islamu, a np. taki Iran to 80 mln ludzi i powierzchnia 2 razy większa od całej Polski. A w krajach islamu, przynajmniej średnia urodzeń żywych na 1 kobietę w wieku rozrodczym to 8, a w Polsce 1.2. A do przeżywalności obecnego stanu naszej populacji potrzeba minimum 2. A w innych krajach starego kontynentu nie jest wcale lepiej. Dania miała kampanię społeczną by kobiety w tym kraju zachęcić do macierzyństwa. Hiszpanki tyle pracują, że też dzieci nie chcą. I na tle tego wszystkiego nastroje społeczne są zrozumiałe. Nie ma to nic wspólnego z uprzedzeniami bo wystarczy dane demograficzne poczytać, posłuchać czym w Europie zajmują się komitety do spraw pracy, polityki społecznej, demografii.
Biali Europejczycy zawsze czuli się panami reszty świata. A teraz ta epoka się kończy. Świat Zachodni drwi z Trumpa, a możliwe, że to jeden z ostatnich prezydentów USA, którym będzie biały mężczyzna. Osobliwy chichot historii, ale tak to zwykle bywa.
Chciałabym mieć wobec innych kultur postawę otwartą, ale wiem, że np. pewne kultury zderzą się z innymi w sposób nieuchronny i okrutny. Bo taka jest ich konstrukcja.Bo z tego bierze się ich siła. Bo tak się reprodukują. I dlatego Europa się faszyzuje. Ale to pewnie tych procesów i tak nie powstrzyma. Tak jak nic nie powstrzymało barbaryzacji mocarstwa rzymskiego w starożytności. Nawet nacisk na rodzaj rozwiązań prawnych był wtedy podobny do obecnych trendów. Przykro na to patrzeć jak się miało dziadków, którzy przeżyli koszmar nazizmu w Polsce. Ale taki już łabędzi śpiew schyłku dominacji białego zachodu. I w USA i w Europie, czyli ponowna faszyzacja. Czy pod tym względem w jakimś kraju zachodniej Europy za parę lat będzie przyjemniejsza atmosfera? Nie wydaje mi się.
A co do zostawania na zachodzie z gołymi rękami- to bardzo ryzykowna zabawa. Bez wsparcia rodziny, krewnych, bez pracy, języka, wykształcenia, które tam pozwala pracować, legalizacji pobytu itd. to w sumie może być śmiertelna pułapka. Niedawno był reportaż o siatce pedofilskiej z Essen. Oni akurat na ludzi polowali w Polsce. Ale handel ludźmi kwitnie i ma się dobrze. Jak jest się słabym, za granicą można paść ofiarą tego procederu, albo czegoś gorszego bo morderstwa w celu pozyskania towaru do handlu ludzkimi organami też się zdarzają.

[Rena]

Napisane przez Agoose

Czy wolalabys zostać w obcym kraju , w którym obecnie nie widzisz siebie long-term (ale kto wie czy nie zmieni ci się zdanie w miarę upływu czasu?) I byc z facetem , z którym co prawda jesteś dopiero 3 miesiące, ale sprawił , że po 2 wieloletnich związkach po raz pierwszy poczułaś do kogoś nieporównywalną i prawdziwą miłość pod każdym względem ? Chwyciłaś Pana Boga za nogi ale jednocześnie boisz się, że ciągle będziesz myśleć o powrocie do Polski na każdym etapie związku?



Czy może wróciłabyś do Polski, bo obecnie czujesz, że w Polsce najchętniej byś spędziła życie, kupiła dom I wychowała potencjalne dzieci, ale jednocześnie wiesz, że myśl o tym wspaniałym facecie, którego zostawiłaś, zatruje ci głowę, odbierze radość życia i najprawdopodobniej już na żadnego mężczyznę nie spojrzysz tak, jak na niego , więc może marna szansa na te potencjalne dzieci.



Jakieś poglądy?



30.03 mam lot do Polski. Codziennie wariuje, jak sie z nim widzę to jestem na skrzydłach, a w dni bez niego wciąż analizuje ten dylemat I nie mam siły na nic, w pracy do nikogo się nie odzywam I nie mogę się skupić , tylko analizuje dylemat . Po pracy idę prosto do łóżka i analizuje I chciałabym po prostu zatrzymać czas, ale kończy się nieubłaganie.



Jakby co to wiem, że on odwzajemnia moje uczucia.

To ile Ty masz lat, ze zdazylas zaliczyc zwiazki wieloletnie w dodatku w liczbie mnogiej?

Wszystko co Cie interesuje w Polsce, to sa plany, checi. A jak z ich realizacja?

Do kogo tak wlasciwie chcesz wrocic do Polski? Ktos bedzie czekal na Ciebie na lotnisku w ogole? Na mnie by nikt nie czekal, stad sie tam nie wybieram.

[SteveS]

Jeśli to jest "prawdziwa miłość" (co, po 3 miesiącach, stwierdzić trudno), to... wróciłabym do Polski i żyła w związku na odległość, bo tu mam pracę, wychodząc z założenia, że prawdziwa miłość przetrwa spotkania co jakiś czas i intensywne rozmowy telefoniczne/Skype. Pracę tutaj masz od kwietnia, tam od wrzesnia - do tego czasu będziesz żyć miłością? Zawsze, jak wszystko wypali, możesz zrezygnować z pracy w Polsce i iść do tej w UK we wrześniu.

[Salldin]

A facet nie może jechać z Tobą do PL?

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

gdyby to była prawdziwa miłość to nie musiałabyś wybierać między tym facetem, a Polską...

[Stokrotek90]

Też bym została. Dałabym związkowi czas (i nowej pracy też). Zgadzam się z wizażankami, że raz podjęta decyzja (zostanie w UK) nie jest wiążąca na zawsze. W razie czego zawsze masz opcje powrotu do Pl.

[Rena]

Moim zdaniem wraca sie do kogos a nie gdzies. Pytanie czy autorka ma kogos kto na nia czeka.

[I am Rock]

Napisane przez Salldin

A facet nie może jechać z Tobą do PL?

Pewnie nie ma takiej opcji.
Nie rezygnowałabym z pracy marzeń dla 3-miesięcznego zauroczenia.

[megamag]

Napisane przez Melanchton

Nie rozumiem też, co Was tak ciągnie do tej Polski.
Ja niedługo wyjeżdżam i już chciałabym zacząć odliczać dni, choć to wielki i logistycznie trudny krok. Ale kurna... syf, brudno, smog, marne pensje, a ceny nieruchomości z kosmosu, życie drogie, a do tego faszyzm podnosi swój żmijowy łeb. Policja zbywa kobietę, która donosi, że mąż próbował zabić ich wspólne dziecko*, ale w najlepsze dusi studentów próbujących zablokować marsz ONR.

Nigdy nie uważałam się za patriotkę, ale jak słucham takich osób jak Ty, to mi się słabo robi. Serio. Bardzo się cieszę, że Ty i tobie podobni wyjeżdżacie. Z takimi maruderami, którzy tylko narzekać potrafią, to w tym kraju na pewno nie będzie lepiej. A poza tym psują swoim nastawieniem atmosferę.

Ja się nigdy za patriotkę nie uważałam i pewnie w razie wojny wiałabym jako pierwsza, ale akurat zawsze uważałam, że mamy piękną przyrodę, piękny język i kulturę, a do tego mnóstwo fajnych i utalentowanych ludzi. Co więcej, widzę, że nasza gospodarka ma się coraz lepiej (wbrew politykom, którzy lubią w tej kwestii przeszkadzać). Jest dużo więcej ofert pracy, niż było x lat temu.

Faszyści? Owszem, w całej Europie skrajnie prawicowe partie mają coraz większe poparcie. Jak wiem, że w tv rzadko pokazują np. ich marsze w Berlinie, ale one tam też są. Ludzie zawsze zaczynają głosować na bardziej skrajne ugrupowania, gdy się boją. A akurat na Zachodzie mają troszkę więcej powodów do obaw niż u nas. Niestety zderzenie kultur imigranckiej z rodzimą nie przebiega gładko, a do tego dochodzi strach związany z zagrożeniem terrorystycznym. Strach zawsze budzi agresję i chęć obrony, to bardzo podstawowy ludzki odruch. Pamiętam, jak przyjemnym miastem był choćby Berlin jeszcze w 2012, 2013. Super atmosfera. Teraz? Pełno podejrzanych typków i trzeba pilnować torebki. Że o wybuchających samochodach nawet nie wspomnę. Mój mąż ostatnio się pomylił w metrze w Londynie i wysiadł w arabskiej dzielnicy. Spotkał się z naprawdę nieprzyjemnymi zaczepkami i mocno się zestresował. Kiedyś bywał w Anglii dość często i twierdzi, że wtedy tak nie było. Raczej normalnie chodziło się po ulicach, nie było widać takiej wzajemnej niechęci.

(Choć w głębi duszy to uważam to za jakąś sprawiedliwość dziejową. W gruncie rzeczy państwa zachodnie zbudowały swoją potęgę na dojeżdżaniu Trzeciego Świata. I nie mówię tylko o kolonializmie. Jak ktoś się historią interesuje, to wie, że potem nie było lepiej. Wywoływanie wojen, finansowani mordujących ludzi bojówek tylko po to, żeby mieć dostęp do jakichś minerałów. Brrr... Naprawdę się w tym wypadku cieszę, że urodziłam się w słabszym państwie, którego nie było stać na robienie takich rzeczy).

[fralla]

Rzucać pracę marzeń i faceta, żeby wracać do Polski? Nie ma pewności, że jak wrócisz do Polski to poznasz jeszcze kogoś, kto wzbudzi w Tobie takie emocje jak obecny partner. Nie ma pewności, że jeszcze kogoś pokochasz. Uważam, że takie rzeczy powinno się doceniać, kiedy się nam w życiu przytrafiają... Daj temu związkowi szansę, skoro Ci bardzo zależy. Może się okazać, że się rozstaniecie po roku a może to akurat "ten" i będziesz żałować całe życie. Polska ci nie ucieknie. Jak się związek rozwinie możecie razem wrócić, ewentualnie szukać innego kraju do wspólnego życia.

Radzę z własnego doświadczenia, też mi się tak życie potoczyło, że zostałam za granicą w dużej mierze ze względu na faceta. Nigdy nie żałowałam. Nawet jeśli ten związek nie wyjdzie, edukacji i doświadczenia tu zdobytego nikt mi nie zabierze, a do Polski zawsze można wrócić

[Melanchton]

Napisane przez megamag

Nigdy nie uważałam się za patriotkę, ale jak słucham takich osób jak Ty, to mi się słabo robi. Serio. Bardzo się cieszę, że Ty i tobie podobni wyjeżdżacie. Z takimi maruderami, którzy tylko narzekać potrafią, to w tym kraju na pewno nie będzie lepiej. A poza tym psują swoim nastawieniem atmosferę.

"Ty i Tobie podobni". Tak, tak, oto polskość, w całej krasie.

Napisane przez MissChievousTess

Z jednej strony tak. Z drugiej "wszędzie lepiej, gdzie nas nie ma".Życie za granicą też ma swoje mroczne strony. No, ale szykuje się nam wojna celna. I pewnie za 2 lata kolejny kryzys, a kasa na bufor została właśnie szczodrą ręką rozdana i pewnie częściowo już przejedzona, wydana w marketach transferujących zyski bez podatku poza granice Polski, więc możliwe, że w innym syfie za granicą za te 2 lata może być jednak nieco lepiej. O ile będzie jakaś praca. A co do nastrojów to złudzeń nie należy mieć- faszyzuje się i to dość szybko większość krajów europejskich. No i biała Europa tak jak białe USA powoli zaczyna przechodzić do lamusa. W USA coraz więcej latino, do Polski Chińczycy będą przyjeżdżać jak Hindusi- jako kadra zarządzająca wysokiego szczebla, a szeregowym pracownikiem za miskę ryżu będzie robotnik- Polak, do Europy ściągnął i nadal ściąga tłumnie żywioł z krajów islamu, a np. taki Iran to 80 mln ludzi i powierzchnia 2 razy większa od całej Polski. A w krajach islamu, przynajmniej średnia urodzeń żywych na 1 kobietę w wieku rozrodczym to 8, a w Polsce 1.2. A do przeżywalności obecnego stanu naszej populacji potrzeba minimum 2. A w innych krajach starego kontynentu nie jest wcale lepiej. Dania miała kampanię społeczną by kobiety w tym kraju zachęcić do macierzyństwa. Hiszpanki tyle pracują, że też dzieci nie chcą. I na tle tego wszystkiego nastroje społeczne są zrozumiałe. Nie ma to nic wspólnego z uprzedzeniami bo wystarczy dane demograficzne poczytać, posłuchać czym w Europie zajmują się komitety do spraw pracy, polityki społecznej, demografii.
Biali Europejczycy zawsze czuli się panami reszty świata. A teraz ta epoka się kończy. Świat Zachodni drwi z Trumpa, a możliwe, że to jeden z ostatnich prezydentów USA, którym będzie biały mężczyzna. Osobliwy chichot historii, ale tak to zwykle bywa.
Chciałabym mieć wobec innych kultur postawę otwartą, ale wiem, że np. pewne kultury zderzą się z innymi w sposób nieuchronny i okrutny. Bo taka jest ich konstrukcja.Bo z tego bierze się ich siła. Bo tak się reprodukują. I dlatego Europa się faszyzuje. Ale to pewnie tych procesów i tak nie powstrzyma. Tak jak nic nie powstrzymało barbaryzacji mocarstwa rzymskiego w starożytności. Nawet nacisk na rodzaj rozwiązań prawnych był wtedy podobny do obecnych trendów. Przykro na to patrzeć jak się miało dziadków, którzy przeżyli koszmar nazizmu w Polsce. Ale taki już łabędzi śpiew schyłku dominacji białego zachodu. I w USA i w Europie, czyli ponowna faszyzacja. Czy pod tym względem w jakimś kraju zachodniej Europy za parę lat będzie przyjemniejsza atmosfera? Nie wydaje mi się.
A co do zostawania na zachodzie z gołymi rękami- to bardzo ryzykowna zabawa. Bez wsparcia rodziny, krewnych, bez pracy, języka, wykształcenia, które tam pozwala pracować, legalizacji pobytu itd. to w sumie może być śmiertelna pułapka. Niedawno był reportaż o siatce pedofilskiej z Essen. Oni akurat na ludzi polowali w Polsce. Ale handel ludźmi kwitnie i ma się dobrze. Jak jest się słabym, za granicą można paść ofiarą tego procederu, albo czegoś gorszego bo morderstwa w celu pozyskania towaru do handlu ludzkimi organami też się zdarzają.

Tylko do jednego się odniosę, bo nie chcę robić ofotopu. Ja akurat nie jestem zwolenniczką "Cywilizacji Białego Człowieka", więc to mi akurat nie przeszkadza.
Przeszkadza mi natomiast rasizm, ksenofobia, z którymi spotykam się na co dzień. Także w takiej "racjonalizatorskiej" formie jak Twój post Tess. Mam tego po prostu dość, dlatego nie chcę tu mieszkać.

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

[1=9bfc43f248fa3dd370e3b64 5ec22fc32ebbe1d0f;8202425 1]gdyby to była prawdziwa miłość to nie musiałabyś wybierać między tym facetem, a Polską...[/QUOTE]To znaczy w jakim sensie nie musialaby wybierac? Ze on polecialby z nia do Polski, czy ze oboje by sie zgodzili na zwiazek na odleglosc?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[201805170918]

Napisane przez Melanchton

"Ty i Tobie podobni". Tak, tak, oto polskość, w całej krasie.

Tylko do jednego się odniosę, bo nie chcę robić ofotopu. Ja akurat nie jestem zwolenniczką "Cywilizacji Białego Człowieka", więc to mi akurat nie przeszkadza.
Przeszkadza mi natomiast rasizm, ksenofobia, z którymi spotykam się na co dzień. Także w takiej "racjonalizatorskiej" formie jak Twój post Tess. Mam tego po prostu dość, dlatego nie chcę tu mieszkać.

Mam tak samo.

[White_Dove]

Napisane przez megamag

Nigdy nie uważałam się za patriotkę, ale jak słucham takich osób jak Ty, to mi się słabo robi. Serio. Bardzo się cieszę, że Ty i tobie podobni wyjeżdżacie. Z takimi maruderami, którzy tylko narzekać potrafią, to w tym kraju na pewno nie będzie lepiej. A poza tym psują swoim nastawieniem atmosferę.

Ja się nigdy za patriotkę nie uważałam i pewnie w razie wojny wiałabym jako pierwsza, ale akurat zawsze uważałam, że mamy piękną przyrodę, piękny język i kulturę, a do tego mnóstwo fajnych i utalentowanych ludzi. Co więcej, widzę, że nasza gospodarka ma się coraz lepiej (wbrew politykom, którzy lubią w tej kwestii przeszkadzać). Jest dużo więcej ofert pracy, niż było x lat temu.

Faszyści? Owszem, w całej Europie skrajnie prawicowe partie mają coraz większe poparcie. Jak wiem, że w tv rzadko pokazują np. ich marsze w Berlinie, ale one tam też są. Ludzie zawsze zaczynają głosować na bardziej skrajne ugrupowania, gdy się boją. A akurat na Zachodzie mają troszkę więcej powodów do obaw niż u nas. Niestety zderzenie kultur imigranckiej z rodzimą nie przebiega gładko, a do tego dochodzi strach związany z zagrożeniem terrorystycznym. Strach zawsze budzi agresję i chęć obrony, to bardzo podstawowy ludzki odruch. Pamiętam, jak przyjemnym miastem był choćby Berlin jeszcze w 2012, 2013. Super atmosfera. Teraz? Pełno podejrzanych typków i trzeba pilnować torebki. Że o wybuchających samochodach nawet nie wspomnę. Mój mąż ostatnio się pomylił w metrze w Londynie i wysiadł w arabskiej dzielnicy. Spotkał się z naprawdę nieprzyjemnymi zaczepkami i mocno się zestresował. Kiedyś bywał w Anglii dość często i twierdzi, że wtedy tak nie było. Raczej normalnie chodziło się po ulicach, nie było widać takiej wzajemnej niechęci.

(Choć w głębi duszy to uważam to za jakąś sprawiedliwość dziejową. W gruncie rzeczy państwa zachodnie zbudowały swoją potęgę na dojeżdżaniu Trzeciego Świata. I nie mówię tylko o kolonializmie. Jak ktoś się historią interesuje, to wie, że potem nie było lepiej. Wywoływanie wojen, finansowani mordujących ludzi bojówek tylko po to, żeby mieć dostęp do jakichś minerałów. Brrr... Naprawdę się w tym wypadku cieszę, że urodziłam się w słabszym państwie, którego nie było stać na robienie takich rzeczy).

Zgadzam sie. W Polsce jest w miare bezpiecznie taka prawda.
Co do watku ja bym nie wyjechała. Czemu to akurat ja mam sie tak poswiecac? Rownie dobrze facet moze przyjechac do Polski. Wedlug niego to nie prawdziwa milosc?
Znasz go dopiero 3 miesiace to nie jest długo. Czesto na poczatku nam sie wydaje że złapalismy Pana Boga za nogi. Troche dystansu. Pracujac w Polsce do tego wrzesnia sprawdzisz czy to faktycznie prawdziwa milosc i wtedy mozna rozmawiac o wyjezdzie do UK. Ja tam dla faceta nie opuscilabym kraju (na pewno nie po takim czasie), poniewaz obco bym sie czuła. A o swoj komfort trzeba dbac. Po 3 miesiacach kazdy zwiazek to wielka i prawdziwa milosc.

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

[1=faf3d67d51656f0b2bcdb9f 98a45434bc3aa12e6;8203369 6]To znaczy w jakim sensie nie musialaby wybierac? Ze on polecialby z nia do Polski, czy ze oboje by sie zgodzili na zwiazek na odleglosc?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
w takim sensie, że nie byłoby w ogóle dylematu, bo oboje mieliby taką samą wizję na ich przyszłe miejsca zamieszkania.

[White_Dove]

Napisane przez I am Rock

Pewnie nie ma takiej opcji.
Nie rezygnowałabym z pracy marzeń dla 3-miesięcznego zauroczenia.

dokladnie. Teraz to zwykle zauroczenie a nie "prawdziwa milosc". Jesli zwiazek przetrwa problemy odleglosciowe i inne wtedy mozna mowic o prawdziwej milosci. Poza tym "rzuciłam dla Ciebie wszystko" nie brzmi zbyt dobrze. Tym bardziej że nie wiesz co ten facet z tym zrobi. Bedzie jedyna osoba ktora bedziesz znała w razie czego moze byc roznie. Nie mowie że to od razu jakis psychol i toksyk no ale go nie znasz.

---------- Dopisano o 13:25 ---------- Poprzedni post napisano o 13:21 ----------

[1=9bfc43f248fa3dd370e3b64 5ec22fc32ebbe1d0f;8203437 6]w takim sensie, że nie byłoby w ogóle dylematu, bo oboje mieliby taką samą wizję na ich przyszłe miejsca zamieszkania.[/QUOTE]
No chyba nie. Dylematy ma kazdy. Gdyby facet wiedział że autorka ma dylemat to zaproponowalby że on przyjedzie do niej albo że beda żyli na odleglosc na razie.

[MeganEagle]

Rozumiem, że chcesz zostać dla faceta, którego znasz zaledwie 3 miesiące.
1. Prpponuje na chłodno rozwazyć czy On rzeczywiscie jest taki wspaniały, czy to tylko motylki w brzuchu tak go idealizują.
Co takiego wspaniałego on robi, że chcesz porzucić wszystkie swoje plany? Czym się różni od innych?
Macie jakies wspólne plany? Jesteście razem czy tylko się "spotykacie"?Odpowied z sobie szczerze.

2. W Polsce też nie brakuje wspaniałych mężczyzn.

3. Związki na odległość tez istnieją i mają się dobrze.

Ja bym się tak nie poświęcała dla króciutkiej znajomości.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez Melanchton

"Ty i Tobie podobni". Tak, tak, oto polskość, w całej krasie.

Tylko do jednego się odniosę, bo nie chcę robić ofotopu. Ja akurat nie jestem zwolenniczką "Cywilizacji Białego Człowieka", więc to mi akurat nie przeszkadza.
Przeszkadza mi natomiast rasizm, ksenofobia, z którymi spotykam się na co dzień. Także w takiej "racjonalizatorskiej" formie jak Twój post Tess. Mam tego po prostu dość, dlatego nie chcę tu mieszkać.

Poza tym dziwią mnie teksty "a, to tylko trzy miesiące". A jeśli to ten? Tym bardziej, że autorka nie zostaje tam goła i wesoła bez perspektyw, ale dobrą pracę może mieć i tu, i tam.

[0f4d7eb2e6c93082f74e89ef7f138a13b7c455c0]

Treść usunięta

[groszek75]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;8203480 1]

Poza tym dziwią mnie teksty "a, to tylko trzy miesiące". A jeśli to ten? Tym bardziej, że autorka nie zostaje tam goła i wesoła bez perspektyw, ale dobrą pracę może mieć i tu, i tam.[/QUOTE]
No właśnie mi mój mąż pi 2 miesiącach znajomosci wyznal milisc i okazało się, że to ten

[megamag]

Jak napisałam, też bardzo nie płaczę nad tym, co się dzieje z dominującą i wyzyskującą innych od wieków Europą. To niewątpliwie jakaś sprawiedliwość dziejowa za to, że swoje bogactwo zbudowała na trupach. Problem jest tylko taki, że kiedy dochodzi do konfliktu cywilizacji i kultur albo klas społecznych, to wtedy już nikt nie pyta jednostek, czy były przeciw. Wtedy, czy tego chcesz czy nie, definiuje Cię już tylko Twoja biała bądź niebiała gęba. I to mnie osobiście przeraża. Takie rzeczy odwalają się dziś choćby w USA, gdzie z koloru skóry zrobiła się niemal religia. Niestety obawiam się, że my tu w Europe też raczej dążymy do zastąpienia jednego typu rasizmu innym typem dyskryminacji, a nie do żadnej równości. Tak mi się teraz przypomniało, że miałam jedną znajomą w pracy z gatunku "jaka to Polska beznadziejna, zachód lepszy". Zawsze chciała wyjechać i wyjechała do Holandii. Wróciła po kilku miesiącach, nikt jej nie chciał zatrudnić, bo jest Polką. No ale nie off topuję już więcej.

[Agoose]

Ktoś zapytał czy mam kogoś w Polsce - mam rodzinę (wróciłabym do domu rodziców) i przyjaciół. A tutaj w UK tyle, że nawiązałam spoko znajomości w pracy, które wychodzą też czasem poza pracę i jestem pewna, że niektóre mogłyby utrzymać się po odejściu do innej firmy we wrześniu.



Co do egzaltacji - no tak wyszło w emocjach, przepraszam :p i wiem że "prawdziwa miłość" brzmi w moim przypadku conajmniej na wyrost, wiadomo że chodzi mi raczej o ten potencjał, który zawsze będzie mi się jakoś odbijał, jeśli wyjadę.



Tak szybko co do offtopu - Tu gdzie mieszkam jest tak duża różnorodność etniczna, że nawet nie spotkałam się z jakimiś ksenofobicznymi postawami. Dla każdego to jest normalne, 1/3 ludzi u mnie w biurze jest o ciemniejszej skórze, to nawet nie jest jakiś temat dyskusji, i moim zdaniem nie powinien być. Dla mnie osobiście myślenie "muzulmanin = nieteges albo terrorysta" jest trochę ograniczone i w tym mieście większość ludzi kogoś myślącego w ten sposób uznałaby za dziwnego.



Dzięki za wszystkie odpowiedzi, ciężko mi się do każdej odnieść, ale czytam wszystkie i biorę pod uwagę. Byłam bardzo ciekawa poglądów z zewnątrz i pomaga mi to poszerzyć rozważania😊

[MeganEagle]

Byłoby łatwiej to ocenić gdybyś opisała tą znajomość

[Rena]

Napisane przez MeganEagle

2. W Polsce też nie brakuje wspaniałych mężczyzn.

Coz z tego ze sa wspaniali skoro nie kochaja i nie sa lojalni? Przecietnej kobiecie nie jest potrzebny wspanialy mezczyzna, ale taki ktory ja dobrze traktuje i dla ktorego ta wlasnie kobieta jest wazna.

[faf3d67d51656f0b2bcdb9f98a45434bc3aa12e6]

Napisane przez Rena

Coz z tego ze sa wspaniali skoro nie kochaja i nie sa lojalni? Przecietnej kobiecie nie jest potrzebny wspanialy mezczyzna, ale taki ktory ja dobrze traktuje i dla ktorego ta wlasnie kobieta jest wazna.

Poza tym co z tego, ze w Polsce nie brakuje takich mezczyzn, skoro jak widac, autorce zalezy wlasnie na tym jednym, ktory mieszka za granica.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[57d469676eb95e4afe06d5c46bd77df5270daf8d_6584d1a317847]

Jeszcze niedawno napisałabym: nigdy przy podejmowaniu życiowych decyzji nie wzięłabym pod uwagę kilkumiesięcznej znajomości... A potem poznałam TŻta u nas nie było opcji przekraczania granicy, ale zrezygnowałam dla niego z przeprowadzki. I chociaż trochę mi się przez to pokomplikowało zawodowo, to ani trochę nie żałuję

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[I am Rock]

A ja mam w rodzinie taki przypadek, że dziewczyna dla wielkiej miłości zrezygnowała ze stałej pracy i praktycznie wywróciła swoje życie do góry nogami, a "wielka miłość" zrezygnowała... z niej.
I tak sobie na własne życzenie została z niczym.

[Rena]

Napisane przez I am Rock

A ja mam w rodzinie taki przypadek, że dziewczyna dla wielkiej miłości zrezygnowała ze stałej pracy i praktycznie wywróciła swoje życie do góry nogami, a "wielka miłość" zrezygnowała... z niej.
I tak sobie na własne życzenie została z niczym.

To jest wlasnie przyklad braku lojalnosci ze strony wspanialego misia. Tylko pokazuje do jakiego stopnia ta cecha jest wazna.

[Agoose]

@Meganeagle odpowiadając na pytania co mnie do niego tak niesamowicie przyciąga , to jest tego kilka. Jest inteligentny - dobrze nam sie dyskutuje na powazne tematy, nawet jak mamy inne zdanie na jakiś temat. Ma super dopasowane do mnie poczucie humoru, wiecznie wygłupiamy się razem w taki sposób, w jaki nie wyobrażam sobie przy nikim innym , tzn. jesteśmy razem "dziwni" na tych samych falach i możemy być sobą bez udawania. Nikt nie rozśmiesza mnie tak jak on. Jest oazą spokoju, nikogo i niczego nie ocenia z góry, jest wyrozumiały, cierpliwy i pomocny, zawsze sprawia że czuję się lepiej nawet jak zrobię lub powiem coś głupiego. Ma instynkt pomagania ludziom, jest bardzo empatyczny i bez problemu mówi o uczuciach. Lubimy spędzać razem czas w ten sam sposób i mamy wspólne zainteresowania na temat których możemy bez przerwy gadać. Bardzo kręcimy się fizycznie (to może brzmi dziwnie, ale naprawdę żaden facet nigdy mi tak nie wpadł w oko jak on, a wcale nie jest jakims klasycznym przystojniakiem), w łóżku jest świetnie i jesteśmy zgrani temperamentem. Oboje chcemy w życiu podobnych rzeczy, czyli wziąć kiedyś ślub i mieć dzieci w nie za późnym wieku, tzn okolo wczesnej trzydziestki-coś (nasz przedział wiekowy obecnie to 25-30 ), priorytety rodzina > kariera.



Oczywiście nie mam totalnych różowych okularów, jestem świadoma, że znajdą się u niego różne cechy, które dla niektórych możnaby nazwać wadami, np. silne zamiłowanie do gier albo lekki pesymizm w stylu "wszystko schodzi na psy na tym świecie", ale dla mnie nie ma to znaczenia.



Największa wątpliwość jaką mam, to że zostając, trochę uzaleznilabym swoje szczęście od faceta, a słyszałam, że to nienajlepszy pomysł. No i zawsze zastanawiałabym się, czy kiedyś wrócę do Polski, więc pewnie nie czułabym większego entuzjazmu przy takich typowych krokach milowych w związku, które z założenia mają zakorzenić gdzieś dwoje ludzi.

Dlatego boję się rezygnować z tej pracy w Polsce od kwietnia.



Ale pomysł związku na odległość mi się nie podoba. Jeśli mielibyśmy być razem na odległość, to dla mnie bez sensu - już wolałabym zostać i być z nim na miejscu. A jak miałabym wracać do Polski, to z chcę z takim zamiarem, że na dobre. Takie zawieszenie pomiędzy wcale mi się nie podoba 😔