Przyznanie opieki nad dziećmi siostry

[Hultaj]

Dziwne rozkminy. Mam nadzieję że autorka nie podejmuje decyzji pod wpływem społecznej presji chociaż jeśli rodzice jej są niedołęzni po prostu to mogą oczekiwać poniekąd zasadnie żeby druga córka zajęła się wnukami.
Natomiast nie chodzi o kuzyn sruzyn tylko o to z czym autorka mogłaby żyć. Z siostrą wychowała się w 1 domu, mieszkały razem do dorosłości, były blisko, utrzymywały relacje i pomagały sobie. Autorka wie że jej siostra w analogicznej sytuacji gdyby np. autorka zaliczyła wpadkę nie porzuciłaby jej dzieci.
Jeśli nienawidzisz własnego rodzeństwa i uważasz że tylko cię krzywdziło (np.) to raczej nie rozważasz czy wywracać własne życie do góry nogami i brać na wychowanie jego potomstwo. Niektórzy o własnych rodzinach uważają że nadają się tylko do wspólnego zdjęcia. Kuzynów możesz mieć ponadto 10, siostrę 1. Raczej logiczne że ustalasz pewne granice które dla ciebie są do przekroczenia i godne jakiegoś wyrzeczenia a inne nie.

[motylka_30]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87854607]ja przezywam czasami smierc kogo na oczy nie widzialam w realnym swiecie tylko np online w mediach,zdarzylo mi sie zaplakac za ludzmi ktorych nigdy osobiscie nie poznalam a ich historialub zycie mnie dotknelo personalnie mimo ze nasze drogi nigdy sie nie skrzyzowaly
powiem wiecej przezywam bardziej smierc zwierzat niz niektorych ludzi z ktorymi laczy mnie biologiczne pokrewienstwo
autorka i kilka innych ludzi tutaj zarzucilo ze nie chec do zajecia sie dziecmi siostry to"Własny tyłek, własna wygoda i patrzenie na czubek własnego nosa"
dlaczeo jest to oceniane w taki sposob a nie chec do zajecia sie dzieckiem kuzyna w dokladnie takiej samej sytuacji(zero blizszej rodziny)jest usprawiedliwiane i juz nie jest samolubstwem i brakiem serca,juz mozna patrzec w lustro i pic kawusie?[/QUOTE]

Wiem, że są takie sytaucja umarła Ania Przybylska i na prawdę czułam się jak by ktoś umarła z mojej rodziny nie wiem czemu.Ale nie oszukujmy się, że pokrewieństwo ma znaczenie.Dlaczego ludzie w telweizji na niektórych nie robią wrażenia a w rodzinie już tak.

[mikolajkowa]

Napisane przez motylka_30

Jeśli piszesz otwarcie, że wyżywałabyś się na dzieciach to jak dla mnie też jesteś zaburzona i coś zostało z wychowania w patologicznej rodzinie.

Ja uwazam ze wręcz przeciwnie - to znaczy ze zdaje sobie sprawe ze jest tylko człowiekiem i moze zareagować w rozny sposób. Podejrzewam ze zajęło jej duzo czasu i pracy nad soba zeby dojść do punktu gdzie moze przyznac - i zaakceptować - jak najprawdopodobniej zareaguje, jak widach w tym watku - wbrew społecznemu przyzwoleniu. Wiec brawo za osiągniecie dosc krytycznej samoświadomości, dzieki której Limonka moze podejmować decyzje które beda mealy lżejsze konsekwencje - na przykład nie przygarniania obcych dzieci. Daj buk kazdemu taka wiedze i akceptacje samego siebie, zycie byloby duzo prostsze, prawdziwsze i piękniejsze.

[TysiacNocy]

Napisane przez mikolajkowa

Ja uwazam ze wręcz przeciwnie - to znaczy ze zdaje sobie sprawe ze jest tylko człowiekiem i moze zareagować w rozny sposób. Podejrzewam ze zajęło jej duzo czasu i pracy nad soba zeby dojść do punktu gdzie moze przyznac - i zaakceptować - jak najprawdopodobniej zareaguje, jak widach w tym watku - wbrew społecznemu przyzwoleniu. Wiec brawo za osiągniecie dosc krytycznej samoświadomości, dzieki której Limonka moze podejmować decyzje które beda mealy lżejsze konsekwencje - na przykład nie przygarniania obcych dzieci. Daj buk kazdemu taka wiedze i akceptacje samego siebie, zycie byloby duzo prostsze, prawdziwsze i piękniejsze.

Człowiek różnie reaguje masz racje to nie znaczy, że wszystko jest ok.Jak jest źle to jest problem i należy go szukać w paru osobach bezpośrednich.

[Limonka2738]

Napisane przez TysiacNocy

Człowiek różnie reaguje masz racje to nie znaczy, że wszystko jest ok.Jak jest źle to jest problem i należy go szukać w paru osobach bezpośrednich.

Czyli wracamy do średniowiecza i kobieta, która nie chce być matką i się do tego nie nadaje ma problem i należy szukać przyczyny?

[Glodomorek]

Prawnik, terapeuta dla was i dzieci. Jako rodzice zastępczy będziecie mieć prawo do dodatków na wychowanie dzieci, przyda się wam ktoś to pomoże to załatwić.

Jakie macie możliwość zapewnienia dzieciom innej opieki np przez dziadków?

Tak jak przedmowczynie, bierzcie dzieci tylko jeśli w głębi tego chcecie oboje (ty i mąż). Możesz przed decyzją jeszcze umówić wizytę u terapeuty najlepiej rodzinnego. Idź z mężem i przegadajcie tam problem. Pomoże to wam spojrzeć na sprawę z różnych stron. To jest bardzo ważna decyzja.

Dzieci obecnie gdzie przebywają? Mają zapewnioną pomoc psychologiczną?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Rena]

Przeczytalam caly watek. Bylo juz kilka pytan, gdzie obecnie przebywaja dzieci. Ale autorka nadal nie udzielila odpowiedzi.

[pfffh]

Podejrzewam, że dzieci są u którychś dziadków. To nie jest tak, że jak umiera ojciec, matka w śpiączce, to dzieci od razu trafiają do ośrodka. Są zapewne u kogoś z rodziny. Tylko, że teraz trzeba uzgodnić to prawnie, kto ma warunki i chce wychowywać te dzieci. Bo dla sądu nie liczą się tylko chęci, ale też wiek, stan zdrowia, warunki mieszkaniowe itp. osoby, która decyduje się na bycie rodziną zastępczą (Bo podejrzewam, że o to chodzi)

[TysiacNocy]

Napisane przez Glodomorek

Prawnik, terapeuta dla was i dzieci. Jako rodzice zastępczy będziecie mieć prawo do dodatków na wychowanie dzieci, przyda się wam ktoś to pomoże to załatwić.

Jakie macie możliwość zapewnienia dzieciom innej opieki np przez dziadków?

Tak jak przedmowczynie, bierzcie dzieci tylko jeśli w głębi tego chcecie oboje (ty i mąż). Możesz przed decyzją jeszcze umówić wizytę u terapeuty najlepiej rodzinnego. Idź z mężem i przegadajcie tam problem. Pomoże to wam spojrzeć na sprawę z różnych stron. To jest bardzo ważna decyzja.

Dzieci obecnie gdzie przebywają? Mają zapewnioną pomoc psychologiczną?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mają i przebywają u dziadków ale na dłuższą metę tam nie mogą być.Czuję, że nie mogę inaczej postąpić już pisałam parę razy.Raczej moja psychika by nie zniosła tego, że sobie wyleguje się na plaży a z nimi bóg wie co się dzieje.Jest to zupełnie normalne nawet dla takiej osoby jak ja, która nie miała w planie mieć dzieci.

[mikolajkowa]

Napisane przez TysiacNocy

Mają i przebywają u dziadków ale na dłuższą metę tam nie mogą być.Czuję, że nie mogę inaczej postąpić już pisałam parę razy.Raczej moja psychika by nie zniosła tego, że sobie wyleguje się na plaży a z nimi bóg wie co się dzieje.Jest to zupełnie normalne nawet dla takiej osoby jak ja, która nie miała w planie mieć dzieci.

Jasne, jesteś w ciężkiej sytuacji i na ta chwile masz bardzo emocjonalna odpowiedz - co jest całkowicie normalne. Czujesz ze nie mogłabyś dzieci zostawić innym na wychowanie - absolutnie rozumiem. Natomiast decyzje podjęte pod wpływem tak silnych emocji czasami nie sa najlepsze (i od razu mowie - nie wiem jak jest w Twoim przypadku, być może ta decyzja jest najlepsza na ta chwile).
Dlatego wiele osób Ci tu pisze - po prostu sie zastanów. Badz szczera sama ze soba i rozważ zupełnie szczerze co jest w tej sytuacji priorytetem.

Ja osobiscie uważam ze priorytetem tutaj sa dzieci Twojej siostry. Nie Ty. Nie to czy ty będziesz mogla sobie poradzić z wyrzutami sumienia jak ich nie przyjmiesz, nie to czy będziesz mogla spojrzeć w lustro, albo czy spotka Cie ostracyzm społeczny jeśli zdecydujesz sie dzieci nie wziąć. To sa tak naprawdę dosc egoistyczne pobudki, które krech sie wokol Ciebie - a nie dzieci.

Pomysł czy w obecnej sytuacji, biorąc pod uwagę wszystkie możliwe scenariusze w przyszłości (problemy finansowe, problemy w malzenstwie, dorastanie dzieciaków, szkoły itp) będziesz dla tych dzieci absolutnie najlepsza mama. Czy (bazując na znajomosci samej siebie i przeszłych Twoich zachowań i reakcji) nie będziesz ich podświadomie winic za zmianę stylu życia, za zawalona karierę, za wywrócenie całego życia do gory nogami. Oczywiście nigdy nie wiesz jak sie zachowasz, ale wydaje mi sie (z tego co piszesz) ze w tej chwili Twoja argumentacja w ogóle nie uwzględnia takich czynników.

Dzieci maja w skrócie takie 4 opcje:

1. Ty je weźmiesz, stworzycie rodzine i będziecie szczęśliwi
2. Ty je weźmiesz, nie udźwigniesz emocjonalnie, dzieci beda dojrzewały w głębokim poczuciu winy, rozwalone emocjonalnie
3. Ktoś dzieci zaadoptuje, stworzą rodzine i będą szczęśliwi
4. Ktoś dzieci zaadoptuje, dzieci beda nieszczęśliwe

Po prostu nie skazuj je na opcje 2 bez zastanowienia sie najpierw. Jeśli masz obawy ze nie udźwigniesz, to daj im szanse na opcje 3.

I sluchaj - badz szczera. To ze wieeeele ludzi (nawet w tym watku) potępiloby Cie jeśli bys dzieci nie wziela, nie znaczy ze jest to zla decyzja. Jesteś osoba jaka jesteś, masz wiele siły ale i wiele slabosci - jak każdy. Być moze twoja slaboscia jest to ze nie udźwigniesz takiego ciężaru - i to jest OK. Masz wiele innych wspaniałych cech, jestem pewna. Odnajdź w sobie sile żeby przyjrzeć sie sobie - i być szczera. I wtedy podjąć najlepsza decyzje.

A terapia dla calej rodziny obowiązkowo, polecilabym tobie jeszcze indywidualna.

[TysiacNocy]

Napisane przez mikolajkowa

Jasne, jesteś w ciężkiej sytuacji i na ta chwile masz bardzo emocjonalna odpowiedz - co jest całkowicie normalne. Czujesz ze nie mogłabyś dzieci zostawić innym na wychowanie - absolutnie rozumiem. Natomiast decyzje podjęte pod wpływem tak silnych emocji czasami nie sa najlepsze (i od razu mowie - nie wiem jak jest w Twoim przypadku, być może ta decyzja jest najlepsza na ta chwile).
Dlatego wiele osób Ci tu pisze - po prostu sie zastanów. Badz szczera sama ze soba i rozważ zupełnie szczerze co jest w tej sytuacji priorytetem.

Ja osobiscie uważam ze priorytetem tutaj sa dzieci Twojej siostry. Nie Ty. Nie to czy ty będziesz mogla sobie poradzić z wyrzutami sumienia jak ich nie przyjmiesz, nie to czy będziesz mogla spojrzeć w lustro, albo czy spotka Cie ostracyzm społeczny jeśli zdecydujesz sie dzieci nie wziąć. To sa tak naprawdę dosc egoistyczne pobudki, które krech sie wokol Ciebie - a nie dzieci.

Pomysł czy w obecnej sytuacji, biorąc pod uwagę wszystkie możliwe scenariusze w przyszłości (problemy finansowe, problemy w malzenstwie, dorastanie dzieciaków, szkoły itp) będziesz dla tych dzieci absolutnie najlepsza mama. Czy (bazując na znajomosci samej siebie i przeszłych Twoich zachowań i reakcji) nie będziesz ich podświadomie winic za zmianę stylu życia, za zawalona karierę, za wywrócenie całego życia do gory nogami. Oczywiście nigdy nie wiesz jak sie zachowasz, ale wydaje mi sie (z tego co piszesz) ze w tej chwili Twoja argumentacja w ogóle nie uwzględnia takich czynników.

Dzieci maja w skrócie takie 4 opcje:

1. Ty je weźmiesz, stworzycie rodzine i będziecie szczęśliwi
2. Ty je weźmiesz, nie udźwigniesz emocjonalnie, dzieci beda dojrzewały w głębokim poczuciu winy, rozwalone emocjonalnie
3. Ktoś dzieci zaadoptuje, stworzą rodzine i będą szczęśliwi
4. Ktoś dzieci zaadoptuje, dzieci beda nieszczęśliwe

Po prostu nie skazuj je na opcje 2 bez zastanowienia sie najpierw. Jeśli masz obawy ze nie udźwigniesz, to daj im szanse na opcje 3.

I sluchaj - badz szczera. To ze wieeeele ludzi (nawet w tym watku) potępiloby Cie jeśli bys dzieci nie wziela, nie znaczy ze jest to zla decyzja. Jesteś osoba jaka jesteś, masz wiele siły ale i wiele slabosci - jak każdy. Być moze twoja slaboscia jest to ze nie udźwigniesz takiego ciężaru - i to jest OK. Masz wiele innych wspaniałych cech, jestem pewna. Odnajdź w sobie sile żeby przyjrzeć sie sobie - i być szczera. I wtedy podjąć najlepsza decyzje.

A terapia dla calej rodziny obowiązkowo, polecilabym tobie jeszcze indywidualna.

Decyzja została już podjęta i teraz zobaczymy jak się nasz los potoczy mam nadzieje, że będzie dla nas łaskawy.

[Heavydirtysoul6]

Ja bym nie przygarnęla dzieci rodzeństwa ani tym bardziej szwagra/szwagierki. Nie chce mieć swoich dzieci, a co dopiero brać pod opieke czyjeś. Dzieci to duża odpowiedzialność, nie byłabym dobrą matką ani tym bardziej nie chciałabym być matką i wiem, że to bym mnie unieszcześliwiło.

[mikolajkowa]

Napisane przez TysiacNocy

Decyzja została już podjęta i teraz zobaczymy jak się nasz los potoczy mam nadzieje, że będzie dla nas łaskawy.

Z całego serca Ci zycze powodzenia. Pamiętaj ze masz trudna drogę przed soba. Zadbaj o siebie. Upewnij sie ze masz życzliwe i wspierające osoby wokol siebie które bez oceniania Cie wysłuchają (a ze dzieciaki Cie beda W***C od czasu do czasu to masz jak w banku ważne jest żeby mieć sie komu wygadać) i wesprą. Zainwestuj w regularna terapie żeby trzymać reke na pulsie jesli chodzi o emocje i uczucia. Pozwól sobie być nieidealna i wybaczaj sobie bledy, które na pewno będziesz popełniać.

Trzymaj sie!

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Jezeli dzieci sa teraz u dziadkow to moze wez je do siebie na tydzien i zobacz jak sie z nimi zyje czy to jest to co sobie wyobrazasz

[Rena]

To kto przemawia w imieniu zmarlej siostry? Ciezko uwierzyc, ze zdrowa mloda osoba przewidywala wlasna smierc i planowala zycie wlasnych dzieci, gdyby jej zabraklo. Seanse spirytystyczne byly modne w XIX wieku, czy na poczatku XX, wiec ta droga tez raczej sie nie skontaktowaliscie. Wiec zupelnie serio obstawiam, ze ktos z obecnie zyjacych przemawia. Kto to jest? Matka autorki? Pozostale rodzenstwo? Ciotki czy wujkowie? A moze ksiadz w czasie mszy zalobnej? To ma znaczenie.



Poza tym w rodzinie zawsze sa silne jednostki, ktore dominuja i rzadza innymi. Czy to czasem nie jest ta sama osoba co przemawia "glosem zmarlej siostry". By dodac sily swoim rozkazom.

[TysiacNocy]

Napisane przez Rena

To kto przemawia w imieniu zmarlej siostry? Ciezko uwierzyc, ze zdrowa mloda osoba przewidywala wlasna smierc i planowala zycie wlasnych dzieci, gdyby jej zabraklo. Seanse spirytystyczne byly modne w XIX wieku, czy na poczatku XX, wiec ta droga tez raczej sie nie skontaktowaliscie. Wiec zupelnie serio obstawiam, ze ktos z obecnie zyjacych przemawia. Kto to jest? Matka autorki? Pozostale rodzenstwo? Ciotki czy wujkowie? A moze ksiadz w czasie mszy zalobnej? To ma znaczenie.



Poza tym w rodzinie zawsze sa silne jednostki, ktore dominuja i rzadza innymi. Czy to czasem nie jest ta sama osoba co przemawia "glosem zmarlej siostry". By dodac sily swoim rozkazom.

Nic z tego nie rozumiem.

[Jestembeznadziejna]

Jestem osoba, która rownież nie planuje dzieci, jednak w takiej sytuacji oczywiście przygarnęłabym je do siebie, ale zostałabym dla nich nadal ciocią.

[Glodomorek]

Napisane przez TysiacNocy

Nic z tego nie rozumiem.

Kto w rodzinie mówi, co chciałaby zmarła, żeby stało się z jej dziećmi.
Kto rządzi innymi i narzuca innym członkom swoje zdanie?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[TysiacNocy]

Napisane przez Glodomorek

Kto w rodzinie mówi, co chciałaby zmarła, żeby stało się z jej dziećmi.
Kto rządzi innymi i narzuca innym członkom swoje zdanie?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nikt skąd taki wniosek?

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez TysiacNocy

Mają i przebywają u dziadków ale na dłuższą metę tam nie mogą być.Czuję, że nie mogę inaczej postąpić już pisałam parę razy.Raczej moja psychika by nie zniosła tego, że sobie wyleguje się na plaży a z nimi bóg wie co się dzieje.Jest to zupełnie normalne nawet dla takiej osoby jak ja, która nie miała w planie mieć dzieci.

a twoi rodzce(dziadkowie )moga zniesc taka wizje ?czy "razem postanowiliscie"ze dzieci pojda do ciebie?

[TysiacNocy]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87857118]a twoi rodzce(dziadkowie )moga zniesc taka wizje ?czy "razem postanowiliscie"ze dzieci pojda do ciebie?[/QUOTE]















































Oczywiste było,że pójdą do jednego z członka rodziny.Sorki chyba mam jakiegoś syfa i mi tak zrobiło.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez TysiacNocy

Oczywiste było,że pójdą do jednego z członka rodziny.Sorki chyba mam jakiegoś syfa i mi tak zrobiło.

Ale kto zadecydowal że do Ciebie? I czy twoi rodzice nie wzieli by ich gdybyś Ty nie chciała?

[Rena]

Tez uwazam, ze to rodzice autorki wzieli dzieci i teraz wywieraja presje na autorke, by je od nich wziela. Mimo, ze dzieci maja zazwyczaj dwie babcie i dwoch dziadkow (o ile zyja). Rodzice szwagra by az tyle sie nie komunikowali z autorka w tej sprawie.

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Zabawne jest jak niektórzy nie są w stanie pojąć tego że ktoś naprawdę sam z siebie może zrobić coś dla drugiego człowieka nie tylko nie mając z tego żadnych korzyści ale ponosząc też jakieś osobiste koszty. To się w skrócie nazywa altruizm.
No ale oczywiscie mozna doszukiwać się drugiego dna że autorka jest zmuszana przez resztę rodziny do wzięcia dzieciaków.
Pozatym w jakim wieku są dziadkowie? Przekazywanie pod stałą opiekę dzieci w wieku 4-6 lat osobą które same tej pomocy potrzebują lub zaraz potrzebować będą może skutkować tylko tym że za jakiś czas dzieciaki znowu musiałyby zmienić dom.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Glodomorek]

Oczywiście, że może zrobić coś altruistycznie, ale:
* Autorka nie planowała w ogóle dzieci
* Mąż autorki także dzieci nie chce
* Nie wiadomo czy autorka jest pod presją
* Nie wiadomo czy jak utorja weźmie dzieci to jej mąż zostanie i czy bez niego poradzi sobie
* Nie wiadomo czy autorka i jej mąż lubią dzieci wystarczająco, by przez najbliższe 15 być dla nich dobrymi opiekunami
* Autorka deklarowała, że dzieci weźmie, bo tak trzeba, a nie dlatego, że ma zasoby świadczyć opiekę
* Autorka uważa, że 4 i 6 latek już już dość wychowane - nie ma obecnie pojęcia nt procesu wychowania dzieci
* Błędna decyzja spowoduje cierpienie wszystkich zainteresowanych: autorki, jej męża, dzieci

Może wszystko się uda i będą w miarę szczęśliwi. A może nie. Ja życzę dzieciom jak najlepiej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Jestembeznadziejna]

Ale z tej sytuacji nie ma dobrego wyjścia... jest tylko mniejsze zło.

Czy według Was na prawde autorka miałaby nie podjąć sie opieki nad tymi dziećmi i automatycznie skazać je na dom dziecka? Ja nie planuje dzieci, nie lubie dzieci, ale w życiu nie zostawiłabym swojej rodziny na lodzie, ludzie.... Jestem porażona niektórymi komentarzami.

[Glodomorek]

Miałaby poważne przemyśleć poruszane kwestie i ocenić swoje szanse na dobrą opiekę. Zobaczyć krytycznie czy to faktycznie wychodzi od niej czy np rodzice "a bo ty jesteś młoda, nie macie dzieci, pomożemy wam" lub jakieś inne manipulacje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nimve]

Jeśli dzieci mają szansę być chciane i mieć kochajacych rodziców zastępczych, a czuć się niechciane u ciotki, która np podświadomie sabotuje ich pobyt u niej, to nie przeceniałabym więzów krwi i pozostania w rodzinie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[alicjaross]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;87858270]Zabawne jest jak niektórzy nie są w stanie pojąć tego że ktoś naprawdę sam z siebie może zrobić coś dla drugiego człowieka nie tylko nie mając z tego żadnych korzyści ale ponosząc też jakieś osobiste koszty. To się w skrócie nazywa altruizm.
No ale oczywiscie mozna doszukiwać się drugiego dna że autorka jest zmuszana przez resztę rodziny do wzięcia dzieciaków.
Pozatym w jakim wieku są dziadkowie? Przekazywanie pod stałą opiekę dzieci w wieku 4-6 lat osobą które same tej pomocy potrzebują lub zaraz potrzebować będą może skutkować tylko tym że za jakiś czas dzieciaki znowu musiałyby zmienić dom.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]Bo to generalnie da się wyczuć, że ona nie jest zbyt przekonana do wzięcia tych dzieci. Robi to pod wplywem rodziny i przeświadczenia, że tak powinna zrobić. I nie wiem co jest złego w byciu egoistą, lepiej przeżyć życie jak się chce niż się poświęcać, bo tak wypada. To nie jest sytuacja, że muszę komuś pomóc, w tym przypadku trzeba przestawić się na życie, które ona świadomie odrzuciła. Jasne, że ludzie zostają rodziną dla obcych dzieci, ale ludzie są różni.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Napisane przez Glodomorek

Oczywiście, że może zrobić coś altruistycznie, ale:
* Autorka nie planowała w ogóle dzieci
* Mąż autorki także dzieci nie chce
* Nie wiadomo czy autorka jest pod presją
* Nie wiadomo czy jak utorja weźmie dzieci to jej mąż zostanie i czy bez niego poradzi sobie
* Nie wiadomo czy autorka i jej mąż lubią dzieci wystarczająco, by przez najbliższe 15 być dla nich dobrymi opiekunami
* Autorka deklarowała, że dzieci weźmie, bo tak trzeba, a nie dlatego, że ma zasoby świadczyć opiekę
* Autorka uważa, że 4 i 6 latek już już dość wychowane - nie ma obecnie pojęcia nt procesu wychowania dzieci
* Błędna decyzja spowoduje cierpienie wszystkich zainteresowanych: autorki, jej męża, dzieci

Może wszystko się uda i będą w miarę szczęśliwi. A może nie. Ja życzę dzieciom jak najlepiej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

* Ja też nie chcę dzieci ale jeżeli bym znalazła się w analogicznej sytuacji postąpiłabym dokładnie tak samo, więc dla mnie argument bo ktoś nie chciał to żaden argument. Ludzie nie planują dzieci a później zaliczają wpadki i decydują się jednak na rodzicielstwo.
* Autorka rozmawiała ze swoim mężem, ktory wyraził zgodę na takie rozwiązanie. Dlaczego mialaby nie wierzyć jego słowom?
* Autorka pisała już że nikt nie wywiera na niej presji.
* Autorka nigdzie nie wspomniała ze nie ma z tymi dzieci żadnej więzi lub ze w jakis sposob za tymi dziecmi nie przepada. Jeszcze raz, to ze ktos sam nie chce miec dzieci nie znaczy ze ich niecierpi i nie potrafi sie nimi zająć.
* Autorka wyraża chęć przygarniecia dzieci. To czy ma odpowiednie warunki określą juz uprawnione do tego osoby.
* Żaden świeżo upieczony rodzic nie ma pojecia o tym jak wyglada wychowanie dziecka.
* Równie dobrze mozna napisać ze nie przejecie opieki nad dzieckiem może zniszczyc psychike autorki i jej małżeństwo bo nie poradzi sobie z wyrzutami sumienia. Czyste gdybanie, dlatego autorka powinna zrobic to co sama uwaza w danej chwili za najlepsze rozwiązanie.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz