Zawiść w stosunku do siostry

[ukladlimbiczny]

Z perspektywy rekrutera: obecnie umiejętności miękkie zdecydowanie wybijają się nad twardymi. Abstrahując już od faktu, że Twoją umiejętnością twardą nr 1 jest znajomość niemieckiego.
Jeśli w procesie rekru kandydat daje się poznać jako bystry, dociekliwy, towarzyski, ambitny, to managerowie są bardziej skłonni zatrudnić taką osobę, nawet mimo drobnych braków w skillach twardych - bo jest duże prawdopodobieństwo, że taka osoba i tak szybko te braki nadrobi i ogólnie będzie się proaktywnie uczyć i pogłębiać kompetencje.

Druga rzecz: lepiej zmień podejście do siostry. Pomijam już oczywistą oczywistość, że to Twoja siostra - ale dodatkowo jak widzisz ma łatwość w nawiązywaniu kontaktów, dostała bez problemu pracę w branży, więc może być dla Ciebie dużym wsparciem nie tylko jeśli chodzi o wskazówki dot. CV, ale oprócz tego może w przyszłości gdzieś Cię zarekomendować, pomóc się wkręcić. Obecnie w wielu firmach (zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że w większości) działają programy referencyjne, a taki kandydat z polecenia jest zazwyczaj traktowany priorytetowo.

Edit: bo zapomniałam o clou tego postu - na wykształcenie obecnie mało kto już patrzy, nieważne jak bardzo co poniektórzy tutaj próbują zaklinać rzeczywistość. Wszyscy ogarnęli już, że odbębnienie 3-5 lat na uczelni niewiele ma wspólnego z ogólną zaradnością i zdolnościami.

Edit nr 2: i żeby nie było, moja wypowiedź tyczy się raczej nowoczesnych, często międzynarodowych firm. Jak najbardziej kumam, że do pracy w jakimś urzędzie gminy w Pierdziszewie Dolnym za najniższą krajową będzie potrzebny papier z uczelni. Tylko, że raczej nie taką pracę dostała właśnie siostra autorki, i o to się temat rozbija.

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

Napisane przez Marcin89

W wielu miejscach- w świecie gdzie wymagane jest posiadanie magisterium. W wielu działach administracji wykształcenie jest raczej wymagane. Ze średnim w administracji to raczej na posadę sprzątaczki albo portierki czy innego palacza.

Autorka niech się nauczy jeszcze jakiegoś języka i będzie spoko. Siostra może teraz więcej zarabiać, ale braki w wykształceniu mogą jej kiedyś uniemożliwić przeskoczenie na wyższe stanowisko.

guzik prawda, fakt jest taki, ze autorka pomimo papierka potwierdzajacego wyksztalcenie wyzsze ma mniejsza wiedze od swojej "niepowaznej" siostry.

i jest wrecz odwrotnie - startujac z zewnatrz na jakies wyzsze stanowisko moze byc wymagana szkola, ale awansujac po kolei w wielu miejscach (na niespecjalistycznych zawodach) przebijasz swiezaka po studiach doswiadczeniem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Napisane przez Marcin89

Ja tam się autorce nie dziwię. Korporacje korporacjami, ale osoba lepiej wykształcona zawsze jest bardziej kompetentna niż gorzej wykształcona. Może być najwyżej mniej przydatna w jakimś sektorze.

Proszę Cię. Obecnie w naszym kraju na pęczki powstają uczelnie które maszynowo wypuszczają na rynek absolwentów nie posiadających żadnej wiedzy. Szkolnictwo wyższe to u nas maszynka do robienia pieniędzy a nie jakiś prestiż i zaświadczenie że cokolwiek się wie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Marcin89]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;89238452]Proszę Cię. Obecnie w naszym kraju na pęczki powstają uczelnie które maszynowo wypuszczają na rynek absolwentów nie posiadających żadnej wiedzy. Szkolnictwo wyższe to u nas maszynka do robienia pieniędzy a nie jakiś prestiż i zaświadczenie że cokolwiek się wie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Tak jak napisałem. Osoba o wyższych kwalifikacjach zawsze jest bardziej wartościowa niż ta z niższymi. Jakość szkolnictwa to już wina systemu i nie jest żadną wymówką. Gdyby każdy uskuteczniał takie wymówki to chodzilibyśmy na czterech nogach. I niech sobie w tych korporacjach pracują nawet po szkole specjalnej i awansują. Zdanie mam jakie mam.

Hehe. I oczekujcie inflacji nie 15 a 150 procent jeżeli ludzie bez szkół zaczynają zarabiać więcej niż ci wykształceni. Galop cen dopiero się zacznie jeżeli świat zaczyna stać na głowie.

[e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e]

Napisane przez Marcin89

Tak jak napisałem. Osoba o wyższych kwalifikacjach zawsze jest bardziej wartościowa niż ta z niższymi. Jakość szkolnictwa to już wina systemu i nie jest żadną wymówką. Gdyby każdy uskuteczniał takie wymówki to chodzilibyśmy na czterech nogach.

Bardziej wartościowe dla kogo? Dla przykładu - u mnie po licencjacie z germy były osoby, które ledwo co dukały ale jakoś zdały na 3. Uważasz, że są bardziej wartościowe dla pracodawcy, który potrzebuje kogoś do obsługi klienta w jezyku niemieckim niż osoba, która mieszkała lata za granicą, posługuje się językiem perfekcyjnie, ale nie ma szkoły?

Niektórych chyba bardzo boli, że srodowisko pracować mocno się zmieniło w ostatnim czasie.

Oczywiście nie mówię o zawodach ścisłych albo jakichś konkretnych tematykach, tam wiadomo porządne wykształcenie w dobrej szkole jest najważniejsze, ale języki? No błagam. Więcej się nauczyłam grając w gry niż na tych studiach

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Marcin89]

[1=e36b38c1b02253f65e484b4 d30ebb09d9d5f8578_646d457 1ebe9e;89238482]

Niektórych chyba bardzo boli, że srodowisko pracować mocno się zmieniło w ostatnim czasie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Nie tylko pracy, socjalu również. Dają pieniądze za nic i byle komu.

[Takion94]

Mnie to tylko zastanawia, czy faktycznie zawiść do siostry z powodu znalezienia pracy jest tutaj głównym problemem czy to nie ma drugiego dna. Wcale bym się nie zdziwił jakby siostra autorki była "ulubienicą" rodziców- ta najlepsza, najmądrzejsza cokolwiek by nie zrobiła a autorka ta zua i "najgorsza" (oczywiście to tylko moje gdybanie jak jest naprawdę to wie tylko sama autorka). To tłumaczyłoby zawiść i nie przyjęcie pomocy od siostry.
Jeśli jednak jest inaczej to na miejscu autorki skorzystałbym z jej pomocy. Może rzeczywiście CV trochę trzeba poprawić. Przy okazji może dałaby ci jakieś wskazówki jak dobrze wypaść na rozmowie.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Magmag0194]

Oj autorko, będąc taką zawistną ropuchą to nikt Cię nigdzie nie przyjmie, bo ludzie mają jakiś instynkt samozachowawczy i unikają negatywnych osób. To tak na początek.
Moja siostra pracuje w IT i pracę dostała jeszcze w trakcie studiów. Dzisiaj mimo, że jest młodsza o kilka lat zarabia 2x tyle co ja. Ona ma inżyniera, ja robiłam magisterkę, też studia techniczne, ale inna branża. I co? I nic, cieszę się że jej się powodzi i tyle I cieszę się tym co ja mam, po prostu wybrałyśmy inne ścieżki i teraz są tego efekty. I serio totalnie nie zazdroszczę siostrze, bo jej branża nie jest dla każdego i ja bym tam chyba umarła, wolę robić to co robię, a może za kilka lat moje zarobki też podskoczą z przeciętnych do wysokich A jak nie to trudno, na życie mi wystarczy
W życiu tak jest, że nie wszystko działa według jakiejś miarki - siostra umie 4 języki i no niestety tutaj możesz swój dyplom schować do szuflady. Po prostu podjęła mądrzejsze decyzje wtedy, ma też większy dryg do tego co robi.
Ty musisz zrozumieć kilka rzeczy:
- nie wszyscy ludzie będą zarabiali kokosy
- więcej zarabia się jeśli ma się naturalne predyspozycje i umiejętności cenne w danej branży

Jeśli chcesz realnie wpłynąć na swoją sytuację życiową to zostaje chyba tylko dokształcenie się w innym kierunku, żeby ten niemiecki wykorzystać w innej branży - tak jak tutaj już pisano księgowość, opieka nad klientem zagranicznym na przykład w jakiejś specyficznej dziedzinie, jak sprzedaż maszyn technicznych, branża farmaceutyczna itd.

[olennnkaaaa]

Wprawdzie rodzeństwa nie mam, ale też odczuwam zawisć wobec ludzi, których znam ze szkoły, wiem, że radzili sobie dużo gorzej ode mnie, a jednak teraz radzą sobie lepiej, nawet nie z powodu kompetencji twardych, tylko miękkich. Niestety ja, zwykle robię gorsze wrażenie niż posiadane kompetencje, co w szkole czy na studiach nie miało znaczenia, ponieważ oceny były obiektywne. W pracy utrzymałam jedynie te stanowiska, gdzie prowadzone były rzeczywiste statystyki dotyczące wykonywanej pracy, z tych posad, gdzie praca nie dawała się zmierzyć, wyleciałam. Jestem raczej introwertyczna, ale nie zalękniona, radziłam sobie z obowiązkami takimi jak prezentacje czy telefony, obsługa klientów, po prostu nie jestem na tyle otwarta, na ile otoczenie by sobie życzyło.

Nie wiem, jak radzić sobie z takim poczuciem niesprawiedliwości. Można je tylko zniwelować, wyrównujac swoje szanse, np. jakieś szkolenia z kompetencji miękkich, coaching? Nie znalazałam jednak nikogo na tyle kompetentnego, by korzystać z takich uslug bezpośrednio, a filmiki, podcasty to nie to samo.

[klopsica]

Napisane przez olennnkaaaa

Wprawdzie rodzeństwa nie mam, ale też odczuwam zawisć wobec ludzi, których znam ze szkoły, wiem, że radzili sobie dużo gorzej ode mnie, a jednak teraz radzą sobie lepiej, nawet nie z powodu kompetencji twardych, tylko miękkich. Niestety ja, zwykle robię gorsze wrażenie niż posiadane kompetencje, co w szkole czy na studiach nie miało znaczenia, ponieważ oceny były obiektywne. W pracy utrzymałam jedynie te stanowiska, gdzie prowadzone były rzeczywiste statystyki dotyczące wykonywanej pracy, z tych posad, gdzie praca nie dawała się zmierzyć, wyleciałam. Jestem raczej introwertyczna, ale nie zalękniona, radziłam sobie z obowiązkami takimi jak prezentacje czy telefony, obsługa klientów, po prostu nie jestem na tyle otwarta, na ile otoczenie by sobie życzyło.

Nie wiem, jak radzić sobie z takim poczuciem niesprawiedliwości. Można je tylko zniwelować, wyrównujac swoje szanse, np. jakieś szkolenia z kompetencji miękkich, coaching? Nie znalazałam jednak nikogo na tyle kompetentnego, by korzystać z takich uslug bezpośrednio, a filmiki, podcasty to nie to samo.

Odkładając na bok elementy niezdrowej zawiści, bo to inny temat, to zgodzę się, że jest pewien typ osobowości, który teraz na rynku pracy ma trochę "gorzej", bo po prostu jest boom na skille miękkie, kooperatywność, agile i inne takie. Są osoby, które super się w tym odnajdują (siostra autorki), ale i tacy, którzy są bardziej wycofani. Dla tych drugich często sposobem na pewność siebie, także podczas rekrutacji, jest podpieranie się "papierkami", dyplomami, certyfikatami itd.
O ile nad wagą poszczególnych papierów można dywagować, to jeśli ktoś czuje się pewniej mając ten "dowód" na poparcie umiejętności X, to może na tym tylko zyskać podczas rekrutacji. I to bym doradziła autorce. Po pierwsze, zawiść i porównywanie schować do kieszeni (łatwo powiedzieć, wiem), bo siostra ma inny zestaw umiejętności, zatrudnią ją pewnie na innym stanowisku, generalnie - na rynku pracy możecie wypełnić dwie różne luki i nie jest tak, że jedna drugiej odbiera szansę na fajną pracę Po drugie, jeśli posiadanie "papierka w ręku" dodaje Ci pewności siebie, to idź w tę strategię i nadrób ewentualne braki w kompetencjach miękkich ceryfikatem Microsoftu z Excela, Power BI czy innych softów, które mogą się przydać w Twojej branży (nie siedzę w językach zupełnie). Dużo programów takich większych (w mojej działce np. Autodesk) oferuje fajne ścieżki nauki i przejrzystą formę certyfikacji. Jeśli chcesz się wyróżniać kompetencjami twardymi, to droga wolna, ale tak jak było tutaj wcześniej wspomniane - sam dyplom ukończenia studiów to nie jest obecnie żaden wyróżnik, ani kompetencji twardych, ani miękkich. Trzeba się jakoś dookreślić, bo nie prezentując sobą ani zestawu skilli miękkich, ani twardych, wypada się po prostu w rekrutacji nijako.

[Gruszzzka]

Autorka ma ten życiowy problem ze zbudowała poczucie własnej wartości na fałszywym założeniu ze jest lepsza od siostry i wszystko runęło w gruzach jak okazało się ze jednak nie.

Poczucie wartości należy mieć w sobie

[Alekto123]

Napisane przez olennnkaaaa

Wprawdzie rodzeństwa nie mam, ale też odczuwam zawisć wobec ludzi, których znam ze szkoły, wiem, że radzili sobie dużo gorzej ode mnie, a jednak teraz radzą sobie lepiej, nawet nie z powodu kompetencji twardych, tylko miękkich. Niestety ja, zwykle robię gorsze wrażenie niż posiadane kompetencje, co w szkole czy na studiach nie miało znaczenia, ponieważ oceny były obiektywne. W pracy utrzymałam jedynie te stanowiska, gdzie prowadzone były rzeczywiste statystyki dotyczące wykonywanej pracy, z tych posad, gdzie praca nie dawała się zmierzyć, wyleciałam. Jestem raczej introwertyczna, ale nie zalękniona, radziłam sobie z obowiązkami takimi jak prezentacje czy telefony, obsługa klientów, po prostu nie jestem na tyle otwarta, na ile otoczenie by sobie życzyło.

Nie wiem, jak radzić sobie z takim poczuciem niesprawiedliwości. Można je tylko zniwelować, wyrównujac swoje szanse, np. jakieś szkolenia z kompetencji miękkich, coaching? Nie znalazałam jednak nikogo na tyle kompetentnego, by korzystać z takich uslug bezpośrednio, a filmiki, podcasty to nie to samo.

To wygląda na to, że miałaś kiepskich menadżerów. Wywali kasę i zmarnowali czas na rekrutację, przeszkolenie, żeby potem wywalić pracownika, który dawał sobie radę. Po czym musieli wywalić znowu kasę i zmarnować czas na rekrutacje i przeszkolenie nowego pracownika. Już nie mówiąc o tym, że z takim podejściem, to zawężają sobie sami pulę osób do pracy. To nie czasem był ten typ kierowników co potem narzeka, że nie ma kto pracować? Jeśli tak, to znam ten typ. Nawet pod takim pracował, ale że był kiepski i rotacja była za duża, to w końcu usunęli go z tego stanowiska. W tym momencie na LinkedIn gość już się nawet nie przyznaje, że był menadżerem zespołu, w którym byłam.

I jako introwertyk najlepiej szukać pracy, gdzie trzeba siedzieć przed komputerem czy w papierach, a kontakt z klientem jest ograniczony. Prace mocno techniczne czy księgowość, etc. Gdzie jeśli już to zazwyczaj pracuje się w stałym zespole ludzi i przy takich pracach, gdzie ekstrawertycy usychają ze względu na zbyt małą ilość kontaktów.

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Napisane przez Marcin89

Tak jak napisałem. Osoba o wyższych kwalifikacjach zawsze jest bardziej wartościowa niż ta z niższymi. Jakość szkolnictwa to już wina systemu i nie jest żadną wymówką. Gdyby każdy uskuteczniał takie wymówki to chodzilibyśmy na czterech nogach. I niech sobie w tych korporacjach pracują nawet po szkole specjalnej i awansują. Zdanie mam jakie mam.

Hehe. I oczekujcie inflacji nie 15 a 150 procent jeżeli ludzie bez szkół zaczynają zarabiać więcej niż ci wykształceni. Galop cen dopiero się zacznie jeżeli świat zaczyna stać na głowie.

Ekonomista to z Ciebie żaden. Jak wysokie zarobki osób bez wykształcenia wyższego przekładają się ma wzrost inflacji?
I to nie jest żadna wymówka tylko fakt że w naszym kraju wykształcenie wyższe można sobie po prostu kupić nie mając żadnych predyspozycji do studiowania. Tytuł magistra, inżyniera czy nawet doktora obecnie dla pracodawcy jest coraz mniej ważny. Liczy się realne doświadczenie i kompetencje miękkie.
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[kiran90]

Napisane przez Gruszzzka

Autorka ma ten życiowy problem ze zbudowała poczucie własnej wartości na fałszywym założeniu ze jest lepsza od siostry i wszystko runęło w gruzach jak okazało się ze jednak nie.

Poczucie wartości należy mieć w sobie

Chyba każdy pod jakimś względem chce być lepszy od innych. Ale racja, że lepiej by było w takich sytuacjach jak przedstawiona gratulować i się cieszyć niż czuć gorszym. Bo na wszystko trzeba zapracować a nie dostać za nic.

[Marcin89]

[1=f4dc90dff2e2b615c19266a 8122ebdaa1aaf3285_639bb50 290b9a;89248319]Ekonomista to z Ciebie żaden. Jak wysokie zarobki osób bez wykształcenia wyższego przekładają się ma wzrost inflacji?
I to nie jest żadna wymówka tylko fakt że w naszym kraju wykształcenie wyższe można sobie po prostu kupić nie mając żadnych predyspozycji do studiowania. Tytuł magistra, inżyniera czy nawet doktora obecnie dla pracodawcy jest coraz mniej ważny. Liczy się realne doświadczenie i kompetencje miękkie.
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Ale nie wszyscy pracują w korporacjach czy nie wiem firmach.
Przekłąda się bo presja płacowa osób słabo wykształconych spowoduje znaczący wzrost płacy minimalnej, to napędzi kolejne wzrosty i inflacja będzie 30 procent. Jeżeli już ludzie bez szkół będą zarabiali x tysięcy zł to raczej wiadomo, że powinno się zachować pewne proporcje społeczne i podnosić mocno (mocniej) budżetówce itd. Inflacja 30 procent jak nic jeżeli zwiększy się np. minimalną o 20 procent. Zresztą wiadomo na co wydaje się socjal, głównie na konsumpcję (podobnie z takim inflacjogennym podnoszeniem minimalnej, to jest przejadane). Jeżeli wzrost płacy nie ma pokrycia we wzroście wydajności zawsze napędza stagflację.

[olennnkaaaa]

Napisane przez klopsica

Odkładając na bok elementy niezdrowej zawiści, bo to inny temat, to zgodzę się, że jest pewien typ osobowości, który teraz na rynku pracy ma trochę "gorzej", bo po prostu jest boom na skille miękkie, kooperatywność, agile i inne takie. Są osoby, które super się w tym odnajdują (siostra autorki), ale i tacy, którzy są bardziej wycofani. Dla tych drugich często sposobem na pewność siebie, także podczas rekrutacji, jest podpieranie się "papierkami", dyplomami, certyfikatami itd.
O ile nad wagą poszczególnych papierów można dywagować, to jeśli ktoś czuje się pewniej mając ten "dowód" na poparcie umiejętności X, to może na tym tylko zyskać podczas rekrutacji. I to bym doradziła autorce. Po pierwsze, zawiść i porównywanie schować do kieszeni (łatwo powiedzieć, wiem), bo siostra ma inny zestaw umiejętności, zatrudnią ją pewnie na innym stanowisku, generalnie - na rynku pracy możecie wypełnić dwie różne luki i nie jest tak, że jedna drugiej odbiera szansę na fajną pracę Po drugie, jeśli posiadanie "papierka w ręku" dodaje Ci pewności siebie, to idź w tę strategię i nadrób ewentualne braki w kompetencjach miękkich ceryfikatem Microsoftu z Excela, Power BI czy innych softów, które mogą się przydać w Twojej branży (nie siedzę w językach zupełnie). Dużo programów takich większych (w mojej działce np. Autodesk) oferuje fajne ścieżki nauki i przejrzystą formę certyfikacji. Jeśli chcesz się wyróżniać kompetencjami twardymi, to droga wolna, ale tak jak było tutaj wcześniej wspomniane - sam dyplom ukończenia studiów to nie jest obecnie żaden wyróżnik, ani kompetencji twardych, ani miękkich. Trzeba się jakoś dookreślić, bo nie prezentując sobą ani zestawu skilli miękkich, ani twardych, wypada się po prostu w rekrutacji nijako.

To są bardzo przydatne rady, faktycznie, same studia to za mało i warto dokumentować swoje umiejetności. Takie mam też zamiary, choć i tu odczuwam pewne zniechęcenie, ponieważ często mam wrażenie, że moje wysiłki i tak nie są zauważane. Często myślę, że kolega czy koleżanka za to samo byliby wychwalani pod niebiosa, a mnie sie pomija.

U mnie zawisć nie idzie w parze z checią czy działaniem, by komuś zaszkodzić, ale, fakt, odczuwam negatywne emocje wobec tych osób, nawet jeśli nie daję tego po sobie poznać, czym szkodzę bardziej sobie niż im. No i ta bezsilność.

[Ertix]

A ja dobrze rozumiem autorkę, a nie rozumiem obecnie tych kryteriów, bo te faworyzują głównie osoby aktywne, wygadane, możnaby rzec że ekstrawertyczne.
Jeżeli autorka jest introwertyczką i perfekcjonistką która woli mieć potwierdzone kompetencje od A do Z to jej reakcja wcale mnie nie dziwi. Dziewczyna poświęciła mnóstwo czasu na zgłębienie się w swojej dziedzinie, a tymczasem jej siostra dostaje prace tylko dlatego bo ma bardziej pasujący typ osobowości dla pracodawców. To dość stronnicze podejście, moim zdaniem. Dziwi mnie takie podejście. Tym bardziej że większość tych niby „wygadanych i aktywnych" osób jest często przemądrzała i pozbawiona pokory, ale widać w dzisiejszym świecie ceni się takie osoby, a to się odbija na jakości innych ludzi i atmosferze pracy.

Na Zachodzie właśnie ceni się ludzi co się znają dobrze na jednej rzeczy, a nie łapią kilka srok za ogon. U nas widać to podejście jeszcze raczkuje i nie jest zrozumiane.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Tanma]

Nie zgadzam się z głosami, że osoba wykształcona zawsze będzie cenniejsza od tej bez wykształcenia. Według jakich kryteriów?
Osobiście bardzo szanuję wykształcenie, sama wykonuję zawód, który w Polsce wymaga 9 lat studiowania i bez nich raczej nie polecam iść w tym kierunku, żeby nie szkodzić (psychoterapia).
Nawiązując do tematu głównego - patrząc po korporacjach, języki faktycznie są tam czysto użytkowe.
Dołączam się do tych osób, które radzą, żeby mądrze wykorzystać dyplom, zrobić specjalizację i iść w kierunku związanym z językiem na innym poziomie niż praca w korpo.
A i tę zawiść do siostry warto byłoby przepracować, niezależnie z jakich powodów się pojawiła i została.

[magdalenaCat]

Również się nie zgodze. Oczywiście są zawody gdzie bez tego wykształcenia ani rusz i bez niego kandydat nie będzie wogole brany pod uwagę i to jest jak najbardziej ok. Co do reszty to przykro mi ale magistrzy takich kierunków jak np. socjologia, europeistyka, religioznawstwo itp są 5 lat w plecy zamiast w tym czasie iść do pracy/ wyjechać i uczyć się języków czy innych umiejętności na własna rękę. Osoba która potrafi udowodnić ze jest inteligentna, szybko sie uczy i ma naturalne predyspozycje do wykonywania zawodu również znajdzie dobre miejsce na rynku pracy, ja jestem tego przykładem bo nie dokończyłam studiów a na moim stanowisku były wcześniej osoby po dobrych uczelniach którym podziękowano. Tez zauważyłam ze pracodawcy często wręcz wolą taką osobę vs ta z wykształceniem w związku z niższymi żądaniami jeżeli chodzi o wynagrodzenie.

[Alekto123]

Napisane przez magdalenaCat

Tez zauważyłam ze pracodawcy często wręcz wolą taką osobę vs ta z wykształceniem w związku z niższymi żądaniami jeżeli chodzi o wynagrodzenie.

To już powiało Januszexem i kierownikiem panem Areczkiem z memów.

Swoją drogą, abstrahując od problemu opki i jej problemu z siostrą, jest prawda w tym, że rekrutacja i odpytywanie jest obciążone i osoba rekrutująca często wybiera kogoś podobnego do siebie, z kim złapała kontakt, a niekoniecznie najlepszego na stanowisko.

Ciekawy artykuł na Harvard Business Review

https://hbr.org/2022/09/when-hiring-...er-interviews?

In order to do so, however, you'€™ll have to be willing to think differently about the job interview, which arose in its present form out of psychological screening of soldiers during World War I. Even when interview questions are relevant, the interview is a poor predictor of future performance. It demonstrates someone'€™s competence to answer questions, know theory, and prioritize information -€“ all of which may or may not correlate to what they need to do on the job.

The traditional interview also makes it more likely we hire someone in our image, the "€œmini me"€ cognitive error. We can'€™t help it, however much we feel we are objective. (Organizational psychologist Adam Grant calls this the "I'€™m not biased"€ bias.) Think about it: When someone walks out of your office, or off a Zoom call, what makes you think it was a good interview? Usually, it's a spark of connection, which happens when you find something in common, not something different. Simply because we a€™re human, we all tend to substitute this feeling of connectedness as a proxy for competency. In a world more focused on driving DEI, the interview is actually a tool that likely makes it harder to achieve DEI objectives.

Ogólnie wybiera się osobę, z którą łapie się kontakt, a sam fakt złapania kontaktu mózg interpretuje jako kompetencje.


Jest też prawdą, że na rekrutacjach lepiej wypadają ekstrawertycy, natomiast umiejętności dobrego wypadania na rozmowie o pracę mogą być totalnie niepotrzebne do wykonywania samej pracy.

Further, the qualities that make for a good interviewee have little in common with the qualities the job demands. To wit: Extroverts do better in interviews. Yet extraversion is not what most jobs require. Interviews, in other words, lack what psychologists call "ecological validity," eliciting behavior that does not reflect reliably real-world behavior.

[chacaos]

A moim zdaniem należałoby odróżnić osobę, która nie jest otwarta i przebojowa, wypada sztywno, ale umie roztoczyć aurę profesjonalizmu i wie, co wnosi od takiej, która nie ma żadnych szczególnych skilli i do tego jest bardzo zestresowana podczas rozmowy. To nie wina rynku pracy, że kandydat nie poszedł przepracować społecznych lęków i kompleksów na terapii (bo jest introwertykiem ) i go przeraża small talk z rekruterem albo że nie ma wizji pracy zgodnej ze swoim usposobieniem i kwalifikacjami, do której mógłby dążyć rozwijając twarde lub miękkie skille.

Jeśli ktoś nie wierzy w swoje własne kompetencje i to widać na pierwszy rzut oka, to nikt mu nie powierzy opieki nad klientem czy jakiejkolwiek innej pracy, która wymaga umiejętności dobrego zaprezentowania siebie i firmy. A i do typowego klepania raportów, gdzie można być najbardziej aspołecznym nudziarzem, znajdzie się jakiś aspołeczny nudziarz, który ocknął się trochę wcześniej i np. zrobił staż w księgowości podczas studiów i świetnie ogarnia potrzebne programy. Fajnie sobie wmawiać, że to jakieś ekstrawertyczne głuptaki oczarowują rekruterów i zabierają wszystkim innym pracę, ale warto zachować trochę samokrytycyzmu i zastanowić się, czy faktycznie podjęło się wszystkie możliwe kroki w swojej sytuacji, by być bardziej konkurencyjnym kandydatem.

[Alekto123]

No ja uważam, że jak o czymś pisze Harvard Business Review, to warto się nad tym zastanowić. Jakby nie patrzeć, na tym Harvardzie tępaki nie siedzą.

Podają nawet sposób, że lepiej oceniać na podstawie wykonania jakiegoś małego zadania jakiego można się spodziewać w pracy, pytać potem kandydatów dlaczego zrobili to tak a nie inaczej, niż na podstawie tego kto zrobi lepszy show na rekrutacji. Po pewnym czasie firma będzie mieć ciekawą bazę danych do analizy oraz informacje, które pozwolą zatrudnić lepszych pracowników.

Natomiast pewność siebie i przekonanie, że ma się wiedzę wcale nie musi oznaczać, że ktoś tę wiedzę ma. Właśnie osoba o małej wiedzy, może ją mocno przeceniać i być pewna siebie. https://pl.wikipedia.org/wiki/Efekt_Dunninga-Krugera


Samorefleksja zawsze w cenie, ale nie rozumiem, po co trzymać się sposobu, który faworyzuję osoby o określonych cechach charakteru i wcale nie daje jakiś wybitnych rezultatów, jeśli można inaczej i nawet w takim artykule podtykają pod nos jak można podejść do całego procesu inaczej i mieć lepsze rezultaty po czasie?

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[chacaos]

Napisane przez Alekto123

No ja uważam, że jak o czymś pisze Harvard Business Review, to warto się nad tym zastanowić. Jakby nie patrzeć, na tym Harvardzie tępaki nie siedzą.

W sumie bardziej się chciałam odnieść do pierwszej wypowiedzi, która podbiła wątek, wedle której autorka jest ,,introwertyczką i perfekcjonistką'' a jej siostra dostała pracę TYLKO DLATEGO, że ma bardziej pasujący typ osobowości.

Nie neguję tego, że niektórzy odpadają z procesów niesprawiedliwie (chociaż jeśli do wykonywania danego stanowiska wystarczy dwutygodniowe szkolenie i nawet małpa sobie poradzi, to nie dziwi mnie wcale, że najważniejszym kryterium jest to, czy ktoś będzie pasował do zespołu). Po prostu jakby mi ktoś oświadczył z całą pewnością, że nie ma pracy, bo rekruterom nie podoba się jego introwertyczna osobowość, to bym potraktowała to baaardzo z dystansem. Bo po pierwsze, skąd ktoś taki może wiedzieć, dlaczego odpadł, zwłaszcza jak rekrutował się na jakieś stanowisko entry lvl, gdzie mogła być setka kandydatów? Dlaczego z góry zakładać coś takiego, a nie np że może czegoś zabrakło w doświadczeniu czy kompetencjach, że popełniło się jakiś błąd (np. narzekanie na poprzedniego pracodawcę, przyznanie się do dyskwalifikującej wady, brak odpowiedniego researchu przed) albo że nie umie się panować nad stresem i trzeba nad tym popracować?

Napisane przez Alekto123

Natomiast pewność siebie i przekonanie, że ma się wiedzę wcale nie musi oznaczać, że ktoś tę wiedzę ma. Właśnie osoba o małej wiedzy, może ją mocno przeceniać i być pewna siebie. https://pl.wikipedia.org/wiki/Efekt_Dunninga-Krugera

Tak, tylko to nie zmartwienie pracodawcy. Trzeba zrozumieć, po co jest rozmowa kwalifikacyjna: oczywiście, że dobry rekruter stara się stworzyć miłą atmosferę i rozumie stres kandydata. Tyle że jego praca nie polega na tym, by dawać szansę najbiedniejszemu żuczkowi, a nie komuś, kto wydaje się proaktywny i otwarty na różne wyzwania, bo ,,hmmm może trzeba uwzględnić efekt Dunninga-Krugera i założyć, że ta trzęsąca się ze strachu osoba z zerowym doświadczeniem w branży tak naprawdę ma ogromną wiedzę''.

Napisane przez Alekto123

Samorefleksja zawsze w cenie, ale nie rozumiem, po co trzymać się sposobu, który faworyzuję osoby o określonych cechach charakteru i wcale nie daje jakiś wybitnych rezultatów, jeśli można inaczej i nawet w takim artykule podtykają pod nos jak można podejść do całego procesu inaczej i mieć lepsze rezultaty po czasie?

Z mojego doświadczenia procesy wyglądają bardzo różnie. Czasami pierwszy odsiew to właśnie zadanie, albo rozmowa z leaderem zespołu, a nie z HRem. Moim zdaniem nie będzie nigdy jednego dobrego wzoru, który nikogo nie faworyzuje - wykonanie zadania będzie łatwiejsze dla osób, które już siedzą w danym temacie, a przecież tyle się mówi, jak to trudno młodym i dynamicznym zdobyć pierwsze doświadczenie lub zmienić branżę. Im większa różnorodność w procesach rekrutacyjnych, tym lepiej, niech każdy ma szansę błysnąć w tym, w czym jest mocny. Nie trzeba dewaluować ani spokojniejszych ludzi z rozległą wiedzą techniczną, ani towarzyskich z niesamowitymi soft skills, bo na rynku jest miejsce dla jednych i drugich, a mieszane zespoły, gdzie można uczyć się od siebie wzajemnie mogą osiągać świetne rezultaty.

[Alekto123]

A to rozmowa rekrutacyjna daje jakieś gwarancje, że ten co przejdzie rozmowę będzie graczem zespołowym pierwszej klasy i będzie umiał się dogadać z resztą zespołu?

Jakby to było takie proste na podstawie jednej rozmowy wyciągnąć, czy ktoś jest taki dobry w normalnej komunikacji, to artykuły takie jak ten, były by niepotrzebne.

https://businessinsider.com.pl/lifes...radzic/k0zrqyy

Poza tym co jest złego w małym zadaniu i ocenianiu na podstawie zadania? To przecież nie musi być żaden rocket science wymagający doktoratu, jeśli i praca tego nie wymaga.

[chacaos]

Napisane przez Alekto123

Poza tym co jest złego w małym zadaniu i ocenianiu na podstawie zadania? To przecież nie musi być żaden rocket science wymagający doktoratu, jeśli i praca tego nie wymaga.

Jeśli celuje się w pracę z językami, to to mini zadanie zazwyczaj jest - rozmowa w języku obcym, ewentualnie napisanie krótkiego tekstu na żywca. I co jak się kandydat zestresuje, a w CV ma pięć lat studiów filologicznych?

[Alekto123]

Napisane przez chacaos

Tak, tylko to nie zmartwienie pracodawcy. Trzeba zrozumieć, po co jest rozmowa kwalifikacyjna: oczywiście, że dobry rekruter stara się stworzyć miłą atmosferę i rozumie stres kandydata. Tyle że jego praca nie polega na tym, by dawać szansę najbiedniejszemu żuczkowi, a nie komuś, kto wydaje się proaktywny i otwarty na różne wyzwania, bo ,,hmmm może trzeba uwzględnić efekt Dunninga-Krugera i założyć, że ta trzęsąca się ze strachu osoba z zerowym doświadczeniem w branży tak naprawdę ma ogromną wiedzę''.

No właśnie może dać zadanie do wykonania i zobaczyć, czy ta osoba w ogóle potrafiłaby takie mini zadanie wykonać, a potem spytać czemu zrobiła coś tak a nie inaczej. Moim zdaniem ma to więcej sensu niż sprawdzanie, czy ktoś ładnie umie na rozmowie odpowiadać z teorii. No chyba że praca też będzie polegać na odpowiadaniu komuś na pytania, to wtedy spoko.

Napisane przez chacaos

Z mojego doświadczenia procesy wyglądają bardzo różnie. Czasami pierwszy odsiew to właśnie zadanie, albo rozmowa z leaderem zespołu, a nie z HRem. Moim zdaniem nie będzie nigdy jednego dobrego wzoru, który nikogo nie faworyzuje - wykonanie zadania będzie łatwiejsze dla osób, które już siedzą w danym temacie, a przecież tyle się mówi, jak to trudno młodym i dynamicznym zdobyć pierwsze doświadczenie lub zmienić branżę. Im większa różnorodność w procesach rekrutacyjnych, tym lepiej, niech każdy ma szansę błysnąć w tym, w czym jest mocny. Nie trzeba dewaluować ani spokojniejszych ludzi z rozległą wiedzą techniczną, ani towarzyskich z niesamowitymi soft skills, bo na rynku jest miejsce dla jednych i drugich, a mieszane zespoły, gdzie można uczyć się od siebie wzajemnie mogą osiągać świetne rezultaty.

No ale pewnie inne zadanie dostanie junior a inne osoba z doświadczeniem. Poza tym jak ktoś chce iść do danej branży, to też przecież powinien mieć pojęcie co będzie wymagane i jakiego typu zadania będzie wykonywać?

Jeśli celuje się w pracę z językami, to to mini zadanie zazwyczaj jest - rozmowa w języku obcym, ewentualnie napisanie krótkiego tekstu na żywca. I co jak się kandydat zestresuje, a w CV ma pięć lat studiów filologicznych?

Dlatego napisałam, że abstrahuję od problemu autorki i odniosłam się tylko do faktu, że rozmowa rekrutacyjna faworyzuje ekstrawertyków, co jest prawdą i nie jest najlepszym narzędziem wyławiania kandydatów, jeśli osoba rekrutująca daje się złapać na fakt, że osoba robiąca czarujące wrażenie, z którą dobrze się rozmawia = dobry, kompetentny specjalista/ dobry przyszły pracownik.


Ładny przykład podano w jednym z tych artykułów. To jakby wybierać sportowca na podstawie tego jak opowiada o swoich zwycięstwach i o tym jak to doprowadził swoją drużynę do zwycięstwa, a później zrobić minę zdziwionego pikachu, jak się okaże, że jednak taki wybitny sportowiec to jednak nie jest jak przychodzi do realnego sportu, a nie opowiadania o sporcie.