Powinnam się przeprowadzić?

Rudakiniak · 2022-07-29, 16:00

Cześć. Potrzebuję Waszej porady. Chodzi o moją mamę. Mama mieszka sama, jest już osobą starszą i od pewnego czasu zaczęły się pojawiać u niej urojenia prześladowcze. Pojawiają się one właściwie tylko w nocy. Mama nie może przez to spać, boi się, dużo schudła, jest ciągle przestraszona. Mama ciągle narzeka na samotność. Wysłałam ją do psychiatry. Poszła, dostała leki, ale nie bierze ich (tylko od czasu do czasu weźmie), bo mówi, że ją otępiają, a nie może sobie pozwolić, żeby mocno zasnąć w nocy. Bardzo się o nią martwię. Ja mieszkam w innym mieście. Pracuję zdalnie i dlatego zastanawiam się nad przeprowadzką do mamy. I teraz moje pytanie: czy rzuciłybyście wszystko i przeprowadziłybyście się? Mieszkam w dużym mieście, mam tam znajomych i chłopaka z którym planowaliśmy wspólną przyszłość (dzieci). Musiałabym z tego wszystkiego zrezygnować. Mama nie przeprowadzi się do mnie, bo nie chce. To dla niej za duża zmiana. Wiem, że bardzo podniosłaby ją na duchu moja przeprowadzka. Ciągle mówi, że chciałaby żebym została u niej na dłużej i widzę jak odzyskuje radość kiedy przyjeżdżam i jak traci humor kiedy wracam do siebie. Z drugiej strony dla mnie to koniec jakiegokolwiek życia prywatnego. Psychicznie też czuję się bardzo źle przez tą jej chorobę, bardzo negatywnie to na mnie wpływa. Nie mam rodzeństwa, ani nikogo kto mógłby mnie wesprzeć. Co robić?

karawanna · 2022-07-31, 18:54

Myślę, że przeprowadziłabym się na jakiś czas do czasu ogarnięcia badań i postawienia diagnozy. Skąd te urojenia? Czy to depresja? Czy to początek choroby otępiennej? Gdybym znała diagnozę, wiedziałabym jaki obrać plan działania, jak może wyglądać leczenie, czy szukać opiekunki do mamy itp.

Ellen_Ripley · 2022-07-31, 18:58

Cytat:

Napisane przez karawanna

Myślę, że przeprowadziłabym się na jakiś czas do czasu ogarnięcia badań i postawienia diagnozy. Skąd te urojenia? Czy to depresja? Czy to początek choroby otępiennej? Gdybym znała diagnozę, wiedziałabym jaki obrać plan działania, jak może wyglądać leczenie, czy szukać opiekunki do mamy itp.

Określony czas i tylko pod warunkiem, że matka zamierza współpracować. Inaczej to może oznaczać utknięcie na lata w relacji, która i tak w końcu stanie się toksyczna.

Autorko, Twoje zdrowie również jest ważne. Pamiętaj o tym. Pomóż, ale postaw warunki.

undecided_1994 · 2022-07-31, 19:21

A ja bym odradzała przeprowadzkę, bo nie widzę tu opcji tylko na chwilę. Po tym co piszesz, to twoja mama może się dobrze zachowywać dopóki będziesz mieszkać, a potem zacznie się buntować jak napomkniesz o powrocie do siebie. Ma teraz przepisane leki, których nie chce brać, do ciebie się nie przeprowadzi bo nie chce, okazuje smutek jak wyjeżdżasz, takie lekkie granie na emocjach z których, więc jak teraz podejmiesz decyzję o przeprowadzce to bądź pewna że jesteś gotowa na taki stały stan rzeczy. Podejrzewam, że lekarz nic nowego nie powie, a jej stan będzie się tylko pogarszał. Więc pytanie jak twój chłopak zapatruje się na wspólne mieszkanie z teściową w przyszłości? Czy ewentualnie stać cię będzie na jakąś opiekunkę? Jak daleko masz do niej?

minttee · 2022-07-31, 19:40

Skonsultowałabym mamę również z neurologiem i przeprowadziłabym się na jakiś czas, pod warunkiem, że zgodziłaby się na leczenie. Taką osobę na początku trzeba przypilnować z braniem leków a te też nie działają od razu. Jest szansa, że przy odpowiednio dobranym leczeniu nastąpi poprawa i wtedy będziesz mogła spokojnie wrócić do siebie. Jeśli nie, to rozważyłabym inne opcje (opiekunka, dom opieki)

goslawka · 2022-07-31, 19:50

Cytat:

Napisane przez Rudakiniak

Cześć. Potrzebuję Waszej porady. Chodzi o moją mamę. Mama mieszka sama, jest już osobą starszą i od pewnego czasu zaczęły się pojawiać u niej urojenia prześladowcze. Pojawiają się one właściwie tylko w nocy. Mama nie może przez to spać, boi się, dużo schudła, jest ciągle przestraszona. Mama ciągle narzeka na samotność. Wysłałam ją do psychiatry. Poszła, dostała leki, ale nie bierze ich (tylko od czasu do czasu weźmie), bo mówi, że ją otępiają, a nie może sobie pozwolić, żeby mocno zasnąć w nocy. Bardzo się o nią martwię. Ja mieszkam w innym mieście. Pracuję zdalnie i dlatego zastanawiam się nad przeprowadzką do mamy. I teraz moje pytanie: czy rzuciłybyście wszystko i przeprowadziłybyście się? Mieszkam w dużym mieście, mam tam znajomych i chłopaka z którym planowaliśmy wspólną przyszłość (dzieci). Musiałabym z tego wszystkiego zrezygnować. Mama nie przeprowadzi się do mnie, bo nie chce. To dla niej za duża zmiana. Wiem, że bardzo podniosłaby ją na duchu moja przeprowadzka. Ciągle mówi, że chciałaby żebym została u niej na dłużej i widzę jak odzyskuje radość kiedy przyjeżdżam i jak traci humor kiedy wracam do siebie. Z drugiej strony dla mnie to koniec jakiegokolwiek życia prywatnego. Psychicznie też czuję się bardzo źle przez tą jej chorobę, bardzo negatywnie to na mnie wpływa. Nie mam rodzeństwa, ani nikogo kto mógłby mnie wesprzeć. Co robić?

Czyli ona się do ciebie nie przeprowadzić, bo dla niej to za duża zmiana. Tylko z tego co piszesz dla ciebie przeprowadzka do mamy to też duża zmiana? Zrobiłabym tak jak dziewczyn pisza: przeprowadzka na trochę żeby ha wesprzeć w diagnozie i przypilnować w leczeniu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ellen_Ripley · 2022-07-31, 20:10

I po ustabilizowaniu mamy lekami sorry Batory, ale Uniwersytet III Wieku lub cokolwiek innego na nudę i samotność. To, że jest starsza nie oznacza, że nie może mieć hobby, podejmować jakichś wyzwań. Nie daj się wciągnąć w pułapkę, że mama już nic nie może i musi być zamknięta w 4 ścianach.

**0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99** · 2022-08-01, 07:57

ja bym sie nie przeprowadzila, bo od razu widac po pierwszym poscie, ze matka autorki manipuluje i gra na jej uczuciach, a autorka nie wyglada na wystarczajaco silna zeby sie temu postawic, jak sie tam wprowadzi, to juz sie nie wyprowadzi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

**b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14** · 2022-08-01, 08:45

Matka Toba manipuluje.
Ona nie ma kuzynek, znajomych, przyjaciolek czy sąsiadow? Jest samiutenka jak palec?

**Mad_Max** · 2022-08-01, 08:46

Nigdy w życiu. Mieszkanie pod jednym dachem z osobą z zaburzeniami urojeniowymi niebawem sprawi, że sama zaczniesz szukać pomocy u psychiatrów. To tak ryje psychikę, że już lepiej spędzić życie gdzieś na froncie w Donbasie.

kennedy · 2022-08-01, 11:47

Przeprowadzilabym sie pod warunkami:

- mama wie ze to tylko na chwile
- mama zgodzi sie brac leki
- mama bedzie chodzic regularnie do lekarza
- mama sie bedzie aktywizowac( wyjscia, grupy seniora itd)

ChanLee · 2022-08-01, 17:33

[1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89304129]ja bym sie nie przeprowadzila, bo od razu widac po pierwszym poscie, ze matka autorki manipuluje i gra na jej uczuciach, a autorka nie wyglada na wystarczajaco silna zeby sie temu postawic, jak sie tam wprowadzi, to juz sie nie wyprowadzi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Zgadzam się z tym.

To jest bilet w jedną stronę ta wyprowadzka.

Albo zacznie brać leki, albo dom opieki. Już teraz tobą manipuluje, jak nasiąkniesz jej emocjami mieszkając z nią to nie dasz rady odejść. Prędzej facet cię opuści niż ty matkę wtedy.

W wiosce znam kobietę, która chorą matką zajmowała się trzydzieści lat. 30 LAT! Gdy ta kobieta w końcu zmarła to jej córka przyszła do sklepu po flaszkę, bo nie wiedziała co ze sobą zrobić. Poczuła się, jakby ktoś jej kajdany zrzucił.

Co w ogóle na to wszystko twój facet? Jest świadomy z czym to się wiąże mieszkanie z kobietą, która nie śpi po nocach?

Paprotka_ · 2022-08-01, 17:59

A musisz tak radykalnie że albo z mamą albo sama? Bo może udałoby się dzielić czas - trochę tu trochę tu? I ogarnąć w miarę możliwości mamie leczenie ewentualnie towarzystwo, jak już wcześniej pisano? Też mnie to kiedyś czeka i już wiem że nie umiałabym zostawić mamy w potrzebie. Przedyskutowałabym z facetem jak on to widzi, co możemy zrobić i spróbowała się zorganizować tak, żeby było ok i dla mnie i dla mamy.

Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka

lubiekielbase · 2022-08-01, 19:32

Musisz sobie szczerze odpowiedzieć jaka była zanim zaczęła chorowac. Tylko wtedy podejmiesz właściwą decyzję.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Czarna2000 · 2022-08-01, 20:41

Bardzo trudna decyzja. Jak daleko mieszka mama? Może jest opcja żebyś przyjeżdżała do niej np. na weekendy? Obawiam się że całkowita przeprowadzka to będzie bilet w jedną stronę. No i w takiej sytuacji plany z chłopakiem nie mają racji bytu. Oczywiście rozumiem że mama jest dla ciebie bardzo ważna, ale twój komfort też się liczy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

minttee · 2022-08-01, 21:29

Cytat:

Napisane przez lubiekielbase

Musisz sobie szczerze odpowiedzieć jaka była zanim zaczęła chorowac. Tylko wtedy podejmiesz właściwą decyzję.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Racja, bardzo cenna uwaga

**b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14** · 2022-08-01, 21:31

Cytat:

Napisane przez kennedy

Przeprowadzilabym sie pod warunkami:

- mama wie ze to tylko na chwile
- mama zgodzi sie brac leki
- mama bedzie chodzic regularnie do lekarza
- mama sie bedzie aktywizowac( wyjscia, grupy seniora itd)

Sadze ze matka obieca wszysto zeby córcia z nia zamieszkala

Overcooked · 2022-08-01, 21:36

Tylko jeśli faktycznie pójdzie do psychiatry i neurologa, będzie brać leki i ew pod twoją tymczasową opieką się ustabilizuje, przejdzie kilka kontrolnych wizyt, będzie miała ustawione już docelowe dawki leków które będzie mogła swobodnie przedłużać już u rodzinnego a ty wrócisz do siebie. Chociaż lepiej i tak zdalnie - wpadniesz co jakiś czas, podwieziesz itp. Bo jak zamierzasz tam się przeprowadzać żeby osobiście "jej pilnować" albo co gorsza "udowadniać jej że nic się nie dzieje to dane objawy paranoi znikną" to droga do rozwalenia sobie życia i własnej psychy na długie lata z finalnie małą korzyścią dla matki.

Medins · 2022-08-01, 22:23

Weź mamę do siebie na jakiś czas. Jak uznasz, że jest ok, to po prostu powiesz, że czas, aby wróciła do siebie do domu. Będziesz na swoim gruncie, na swoich zasadach. Jak mamie nie będzie pasować, to będzie sama chciała wrócić do siebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Rudakiniak · 2022-08-01, 22:50

Mama zawsze była dla mnie bardzo dobra.

To nie jest tak, że ona mną świadomie manipuluje. Po prostu raźniej się czuje kiedy jestem blisko. Zapytałam ostatnio wprost czy chciałaby, żebym się przeprowadziła. Powiedziała, że nie, bo mam swoje życie. Jednak widzę, że jej się poprawia kiedy jestem. Ma koleżanki, ale one mają swoje rodziny i nie mają aż tyle czasu na spotkania. To nie jest dziewczyny takie proste z tymi tabletkami. Ona wierzy w to co widzi. Nie wierzy, że jest chora. Choć ostatnio obiecała mi, że będzie je brała , więc może naiwnie, ale liczę na poprawę. Chodzi do psychiatry co jakiś czas, ale na pewno nie przyznaje się jej do końca do swojego stanu. Myślicie, że dobrym pomysłem będzie jeśli napiszę do tej lekarki wiadomość i poinformuję ją jak jest? Odwiedzam mamę co kilka tygodni (dwa, trzy) na dwa dni. Chyba póki co zacznę przyjeżdżać częściej lub zostawać na dłużej. Ta sytuacja jest bardzo ciężka też dla mnie, nawet na odległość jestem już wykończona psychicznie. Jestem jedyną osobą, której mama zwierzyła się z tego. Cieszę się, że mi ufa, ale z drugiej strony jest mi ciężko tego słuchać. Mój chłopak nie zgadza się na moją wyprowadzkę.

Overcooked · 2022-08-01, 23:12

Cytat:

Napisane przez Rudakiniak

Mama zawsze była dla mnie bardzo dobra.

To nie jest tak, że ona mną świadomie manipuluje. Po prostu raźniej się czuje kiedy jestem blisko. Zapytałam ostatnio wprost czy chciałaby, żebym się przeprowadziła. Powiedziała, że nie, bo mam swoje życie. Jednak widzę, że jej się poprawia kiedy jestem. Ma koleżanki, ale one mają swoje rodziny i nie mają aż tyle czasu na spotkania. To nie jest dziewczyny takie proste z tymi tabletkami. Ona wierzy w to co widzi. Nie wierzy, że jest chora. Choć ostatnio obiecała mi, że będzie je brała , więc może naiwnie, ale liczę na poprawę. Chodzi do psychiatry co jakiś czas, ale na pewno nie przyznaje się jej do końca do swojego stanu. Myślicie, że dobrym pomysłem będzie jeśli napiszę do tej lekarki wiadomość i poinformuję ją jak jest? Odwiedzam mamę co kilka tygodni (dwa, trzy) na dwa dni. Chyba póki co zacznę przyjeżdżać częściej lub zostawać na dłużej. Ta sytuacja jest bardzo ciężka też dla mnie, nawet na odległość jestem już wykończona psychicznie. Jestem jedyną osobą, której mama zwierzyła się z tego. Cieszę się, że mi ufa, ale z drugiej strony jest mi ciężko tego słuchać. Mój chłopak nie zgadza się na moją wyprowadzkę.

Czyli generalnie twoja przeprowadzka nic nie zmieni jeśli chodzi o jej stan zdrowia, a ty dla zwykłego pobycia razem rozważasz opcję by marnować swoje życie, a przy okazji zmieniać związek na odległość co z dużym prawdopodobieństwem poprowadzi do jego rozpadu.

Ellen_Ripley · 2022-08-01, 23:17

Cytat:

Napisane przez Rudakiniak

Mama zawsze była dla mnie bardzo dobra.

To nie jest tak, że ona mną świadomie manipuluje. Po prostu raźniej się czuje kiedy jestem blisko. Zapytałam ostatnio wprost czy chciałaby, żebym się przeprowadziła. Powiedziała, że nie, bo mam swoje życie. Jednak widzę, że jej się poprawia kiedy jestem. Ma koleżanki, ale one mają swoje rodziny i nie mają aż tyle czasu na spotkania. To nie jest dziewczyny takie proste z tymi tabletkami. Ona wierzy w to co widzi. Nie wierzy, że jest chora. Choć ostatnio obiecała mi, że będzie je brała , więc może naiwnie, ale liczę na poprawę. Chodzi do psychiatry co jakiś czas, ale na pewno nie przyznaje się jej do końca do swojego stanu. Myślicie, że dobrym pomysłem będzie jeśli napiszę do tej lekarki wiadomość i poinformuję ją jak jest? Odwiedzam mamę co kilka tygodni (dwa, trzy) na dwa dni. Chyba póki co zacznę przyjeżdżać częściej lub zostawać na dłużej. Ta sytuacja jest bardzo ciężka też dla mnie, nawet na odległość jestem już wykończona psychicznie. Jestem jedyną osobą, której mama zwierzyła się z tego. Cieszę się, że mi ufa, ale z drugiej strony jest mi ciężko tego słuchać. Mój chłopak nie zgadza się na moją wyprowadzkę.

Może iść do psychiatry z mamą? No trudno, jak z dzieckiem, ale czasami tak trzeba. A jakaś terapia na oddziale dziennym wchodziła by w grę?

Uważam, że w ten sytuacji jednak dobrze, gdybyś na moment tam pojechała (na zasadzie nieco dłuższej wizyty, może nie nazywaj tego przeprowadzką, bo w sumie 3-4 tygodnie to przecież żadna przeprowadzka, a facet w rym czasie może przecież przyjeżdżać) i poczuła, że masz bieżący, realny wgląd w sytuację oraz możesz nadać sprawom bieg. Jeden - dwa kroki na raz. Nie wyjdzie? Opracować i wdrożyć plan B.

minttee · 2022-08-01, 23:18

Cytat:

Napisane przez Rudakiniak

Chodzi do psychiatry co jakiś czas, ale na pewno nie przyznaje się jej do końca do swojego stanu. Myślicie, że dobrym pomysłem będzie jeśli napiszę do tej lekarki wiadomość i poinformuję ją jak jest?

Możesz po prostu w któryś dzień podejść z mamą do tego psychiatry i powiedzieć jak to wygląda. Jest taka możliwość?

Ellen_Ripley · 2022-08-01, 23:19

Cytat:

Napisane przez Overcooked

Czyli generalnie twoja przeprowadzka nic nie zmieni jeśli chodzi o jej stan zdrowia, a ty dla zwykłego pobycia razem rozważasz opcję by marnować swoje życie, a przy okazji zmieniać związek na odległość co z dużym prawdopodobieństwem poprowadzi do jego rozpadu.

Jeżeli kilka tygodni większej pomocy mamie (która to pomoc może coś dać, ja bym nie przesądzała, że nie, czasami spraw trzeba przypilnować na miejscu) ma rozbić ten związek, to cóż - lepiej dla Autorki.

Overcooked · 2022-08-01, 23:38

Cytat:

Napisane przez Ellen_Ripley

Jeżeli kilka tygodni większej pomocy mamie (która to pomoc może coś dać, ja bym nie przesądzała, że nie, czasami spraw trzeba przypilnować na miejscu) ma rozbić ten związek, to cóż - lepiej dla Autorki.

Autorka pisała o przeprowadzce a nie o kilku tygodniach, dodatkowo jej plan opierał się jedynie na mieniu nadziei że mama będzie brała tabletki bo obiecała - jeśli przedstawiła chłopakowi swój plan działania jak nam w 1 poście i by go zrealizowała w ten sposób to chłopak nie jest toksyczny czy za mało wartościowy jeśli nie uda im się utrzymać związku w takiej formie którą ona narzuci.

Pełno dorosłych dzieci chodzi ze swoimi rodzicami na wizyty do lekarzy, to będzie lepsze niż wysłana wiadomość.

skara · 2022-08-02, 06:18

Czy wiadomo dlaczego mama zaczęła się stresować? Może da się zidentyfikować i wyeliminować czynnik stresogenny?
Wyjazd do mamy na kilka tygodni lub miesiąc bym rozważyła, ale nie na dłużej. Po planach autorki zakładam, że mama jest raczej młodsza niż starsza, więc przy dobrym zdrowiu pożyje jeszcze długo. Dlatego też ważne jest ustabilizowanie jej i powrót do swojego życia, bo inaczej autorka może z mamą utknąć na kilkadziesiąt lat.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

chwast · 2022-08-02, 08:11

Ja bym się nie przeprowadzała.

Sent from my iPhone using Tapatalk

wlosomaniaczkaaa · 2022-08-02, 08:55

Zdecydowanie lepszym wyjściem jest wspólne pójście do psychiatry. Pisanie listu w sprawie pacjenta jest dziwne. Myślisz, że mama się zgodzi?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Rudakiniak · 2022-08-02, 14:07

Chciałam wysłać wiadomość na przykład na znanym lekarzu, tam jest taka możliwość. Nie mogę za bardzo iść z mamą, bo te wizyty są w porze kiedy pracuję. Musiałabym brać urlop, a i tak głupio by mi było za mamy plecami rozmawiać. Ktoś pytał o czynnik stresogenny. Mama straciła jakiś czas temu bliską osobę i wtedy wszystko się zaczęło. Zaczęła być bardzo samotna. Ciężko to wyeliminować. Nasza rodzina mieszka daleko i kontakt z nią jest rzadki. Najchętniej spędzałaby czas z koleżankami, które z kolei czasu na codzienne kawki i spacerki nie mają. Żadna wizyta na oddziale nie wchodzi w grę, mama jest z pokolenia gdzie pójście do psychiatry to wstyd. Cieszę się, że chociaż chodzi. Macie rację, że mnie by dobiła ta przeprowadzka, ale czuję się jak wyrodna córka zostając bezpiecznie u siebie.

chwast · 2022-08-02, 14:10

Cytat:

Napisane przez Rudakiniak

Chciałam wysłać wiadomość na przykład na znanym lekarzu, tam jest taka możliwość. Nie mogę za bardzo iść z mamą, bo te wizyty są w porze kiedy pracuję. Musiałabym brać urlop, a i tak głupio by mi było za mamy plecami rozmawiać. Ktoś pytał o czynnik stresogenny. Mama straciła jakiś czas temu bliską osobę i wtedy wszystko się zaczęło. Zaczęła być bardzo samotna. Ciężko to wyeliminować. Nasza rodzina mieszka daleko i kontakt z nią jest rzadki. Najchętniej spędzałaby czas z koleżankami, które z kolei czasu na codzienne kawki i spacerki nie mają. Żadna wizyta na oddziale nie wchodzi w grę, mama jest z pokolenia gdzie pójście do psychiatry to wstyd. Cieszę się, że chociaż chodzi. Macie rację, że mnie by dobiła ta przeprowadzka, ale czuję się jak wyrodna córka zostając bezpiecznie u siebie.

No nie wiem, serio tak żal Ci jednego dnia urlopu żeby iść z matka do lekarza?

Sent from my iPhone using Tapatalk

2022-07-29, 16:00	#1
Rudakiniak Przyczajenie Zarejestrowany: 2022-07 Wiadomości: 7	Powinnam się przeprowadzić? Cześć. Potrzebuję Waszej porady. Chodzi o moją mamę. Mama mieszka sama, jest już osobą starszą i od pewnego czasu zaczęły się pojawiać u niej urojenia prześladowcze. Pojawiają się one właściwie tylko w nocy. Mama nie może przez to spać, boi się, dużo schudła, jest ciągle przestraszona. Mama ciągle narzeka na samotność. Wysłałam ją do psychiatry. Poszła, dostała leki, ale nie bierze ich (tylko od czasu do czasu weźmie), bo mówi, że ją otępiają, a nie może sobie pozwolić, żeby mocno zasnąć w nocy. Bardzo się o nią martwię. Ja mieszkam w innym mieście. Pracuję zdalnie i dlatego zastanawiam się nad przeprowadzką do mamy. I teraz moje pytanie: czy rzuciłybyście wszystko i przeprowadziłybyście się? Mieszkam w dużym mieście, mam tam znajomych i chłopaka z którym planowaliśmy wspólną przyszłość (dzieci). Musiałabym z tego wszystkiego zrezygnować. Mama nie przeprowadzi się do mnie, bo nie chce. To dla niej za duża zmiana. Wiem, że bardzo podniosłaby ją na duchu moja przeprowadzka. Ciągle mówi, że chciałaby żebym została u niej na dłużej i widzę jak odzyskuje radość kiedy przyjeżdżam i jak traci humor kiedy wracam do siebie. Z drugiej strony dla mnie to koniec jakiegokolwiek życia prywatnego. Psychicznie też czuję się bardzo źle przez tą jej chorobę, bardzo negatywnie to na mnie wpływa. Nie mam rodzeństwa, ani nikogo kto mógłby mnie wesprzeć. Co robić?

2022-07-31, 18:54	#2
karawanna Zakorzenienie Zarejestrowany: 2020-11 Lokalizacja: Ciemna Strona Mocy Wiadomości: 8 319	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Myślę, że przeprowadziłabym się na jakiś czas do czasu ogarnięcia badań i postawienia diagnozy. Skąd te urojenia? Czy to depresja? Czy to początek choroby otępiennej? Gdybym znała diagnozę, wiedziałabym jaki obrać plan działania, jak może wyglądać leczenie, czy szukać opiekunki do mamy itp.

2022-07-31, 19:21	#4
undecided_1994 Raczkowanie Zarejestrowany: 2022-06 Wiadomości: 395	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? A ja bym odradzała przeprowadzkę, bo nie widzę tu opcji tylko na chwilę. Po tym co piszesz, to twoja mama może się dobrze zachowywać dopóki będziesz mieszkać, a potem zacznie się buntować jak napomkniesz o powrocie do siebie. Ma teraz przepisane leki, których nie chce brać, do ciebie się nie przeprowadzi bo nie chce, okazuje smutek jak wyjeżdżasz, takie lekkie granie na emocjach z których, więc jak teraz podejmiesz decyzję o przeprowadzce to bądź pewna że jesteś gotowa na taki stały stan rzeczy. Podejrzewam, że lekarz nic nowego nie powie, a jej stan będzie się tylko pogarszał. Więc pytanie jak twój chłopak zapatruje się na wspólne mieszkanie z teściową w przyszłości? Czy ewentualnie stać cię będzie na jakąś opiekunkę? Jak daleko masz do niej?

2022-07-31, 19:40	#5
minttee Zadomowienie Zarejestrowany: 2022-04 Wiadomości: 1 102	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Skonsultowałabym mamę również z neurologiem i przeprowadziłabym się na jakiś czas, pod warunkiem, że zgodziłaby się na leczenie. Taką osobę na początku trzeba przypilnować z braniem leków a te też nie działają od razu. Jest szansa, że przy odpowiednio dobranym leczeniu nastąpi poprawa i wtedy będziesz mogła spokojnie wrócić do siebie. Jeśli nie, to rozważyłabym inne opcje (opiekunka, dom opieki)

2022-07-31, 20:10	#7
Ellen_Ripley Zakorzenienie Zarejestrowany: 2018-04 Wiadomości: 20 953	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? I po ustabilizowaniu mamy lekami sorry Batory, ale Uniwersytet III Wieku lub cokolwiek innego na nudę i samotność. To, że jest starsza nie oznacza, że nie może mieć hobby, podejmować jakichś wyzwań. Nie daj się wciągnąć w pułapkę, że mama już nic nie może i musi być zamknięta w 4 ścianach. __________________ Żegnaj Wizaż Forum. Tyle lat za nami. Witaj Życie po Wizażu (Discord). Wszystko przed nami.

2022-08-01, 07:57	#8
0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99 Konto usunięte Zarejestrowany: 2020-11 Wiadomości: 1 803	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? ja bym sie nie przeprowadzila, bo od razu widac po pierwszym poscie, ze matka autorki manipuluje i gra na jej uczuciach, a autorka nie wyglada na wystarczajaco silna zeby sie temu postawic, jak sie tam wprowadzi, to juz sie nie wyprowadzi. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2022-08-01, 08:45	#9
b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14 Konto usunięte Zarejestrowany: 2016-09 Wiadomości: 13 575	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Matka Toba manipuluje. Ona nie ma kuzynek, znajomych, przyjaciolek czy sąsiadow? Jest samiutenka jak palec?

2022-08-01, 08:46	#10
Mad_Max BAN stały Zarejestrowany: 2015-06 Wiadomości: 1 844	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Nigdy w życiu. Mieszkanie pod jednym dachem z osobą z zaburzeniami urojeniowymi niebawem sprawi, że sama zaczniesz szukać pomocy u psychiatrów. To tak ryje psychikę, że już lepiej spędzić życie gdzieś na froncie w Donbasie.

2022-08-01, 11:47	#11
kennedy Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-02 Wiadomości: 18 401	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Przeprowadzilabym sie pod warunkami: - mama wie ze to tylko na chwile - mama zgodzi sie brac leki - mama bedzie chodzic regularnie do lekarza - mama sie bedzie aktywizowac( wyjscia, grupy seniora itd) __________________ Kiedy kobiety kogoś poznają to myślą, że to fajny facet. Jest już wstępnie zaakceptowany jako partner, a później może to tylko zepsuć lub nie. Kiedy mężczyźni kogoś poznają to myślą: „Ma niezłe nogi”.

2022-08-01, 17:33	#12
ChanLee Raczkowanie Zarejestrowany: 2014-07 Wiadomości: 324	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? [1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89304129]ja bym sie nie przeprowadzila, bo od razu widac po pierwszym poscie, ze matka autorki manipuluje i gra na jej uczuciach, a autorka nie wyglada na wystarczajaco silna zeby sie temu postawic, jak sie tam wprowadzi, to juz sie nie wyprowadzi. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE] Zgadzam się z tym. To jest bilet w jedną stronę ta wyprowadzka. Albo zacznie brać leki, albo dom opieki. Już teraz tobą manipuluje, jak nasiąkniesz jej emocjami mieszkając z nią to nie dasz rady odejść. Prędzej facet cię opuści niż ty matkę wtedy. W wiosce znam kobietę, która chorą matką zajmowała się trzydzieści lat. 30 LAT! Gdy ta kobieta w końcu zmarła to jej córka przyszła do sklepu po flaszkę, bo nie wiedziała co ze sobą zrobić. Poczuła się, jakby ktoś jej kajdany zrzucił. Co w ogóle na to wszystko twój facet? Jest świadomy z czym to się wiąże mieszkanie z kobietą, która nie śpi po nocach?

2022-08-01, 17:59	#13
Paprotka_ Zakorzenienie Zarejestrowany: 2010-02 Wiadomości: 4 486	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? A musisz tak radykalnie że albo z mamą albo sama? Bo może udałoby się dzielić czas - trochę tu trochę tu? I ogarnąć w miarę możliwości mamie leczenie ewentualnie towarzystwo, jak już wcześniej pisano? Też mnie to kiedyś czeka i już wiem że nie umiałabym zostawić mamy w potrzebie. Przedyskutowałabym z facetem jak on to widzi, co możemy zrobić i spróbowała się zorganizować tak, żeby było ok i dla mnie i dla mamy. Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka __________________ Czasami bywa się gołębiem a czasami pomnikiem. ---------------------------------------------------------- PRETENSJONALNY nie oznacza "pełen pretensji" Za słownikiem PWN: pretensjonalny to 1. «zachowujący się sztucznie, krygujący się» 2. «zbyt wyszukany, świadczący o złym guście»

2022-08-01, 19:32	#14
lubiekielbase Zadomowienie Zarejestrowany: 2013-07 Wiadomości: 1 582	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Musisz sobie szczerze odpowiedzieć jaka była zanim zaczęła chorowac. Tylko wtedy podejmiesz właściwą decyzję. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz __________________ Wszystkie nicki zajęte.

2022-08-01, 20:41	#15
Czarna2000 Inez Zarejestrowany: 2014-12 Wiadomości: 4 350	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Bardzo trudna decyzja. Jak daleko mieszka mama? Może jest opcja żebyś przyjeżdżała do niej np. na weekendy? Obawiam się że całkowita przeprowadzka to będzie bilet w jedną stronę. No i w takiej sytuacji plany z chłopakiem nie mają racji bytu. Oczywiście rozumiem że mama jest dla ciebie bardzo ważna, ale twój komfort też się liczy. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2022-08-01, 21:36	#18
Overcooked Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2020-06 Wiadomości: 2 508	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Tylko jeśli faktycznie pójdzie do psychiatry i neurologa, będzie brać leki i ew pod twoją tymczasową opieką się ustabilizuje, przejdzie kilka kontrolnych wizyt, będzie miała ustawione już docelowe dawki leków które będzie mogła swobodnie przedłużać już u rodzinnego a ty wrócisz do siebie. Chociaż lepiej i tak zdalnie - wpadniesz co jakiś czas, podwieziesz itp. Bo jak zamierzasz tam się przeprowadzać żeby osobiście "jej pilnować" albo co gorsza "udowadniać jej że nic się nie dzieje to dane objawy paranoi znikną" to droga do rozwalenia sobie życia i własnej psychy na długie lata z finalnie małą korzyścią dla matki. Edytowane przez Overcooked Czas edycji: 2022-08-01 o 21:38

2022-08-01, 22:23	#19
Medins Rozeznanie Zarejestrowany: 2009-07 Wiadomości: 635	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Weź mamę do siebie na jakiś czas. Jak uznasz, że jest ok, to po prostu powiesz, że czas, aby wróciła do siebie do domu. Będziesz na swoim gruncie, na swoich zasadach. Jak mamie nie będzie pasować, to będzie sama chciała wrócić do siebie. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2022-08-01, 22:50	#20
Rudakiniak Przyczajenie Zarejestrowany: 2022-07 Wiadomości: 7	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Mama zawsze była dla mnie bardzo dobra. To nie jest tak, że ona mną świadomie manipuluje. Po prostu raźniej się czuje kiedy jestem blisko. Zapytałam ostatnio wprost czy chciałaby, żebym się przeprowadziła. Powiedziała, że nie, bo mam swoje życie. Jednak widzę, że jej się poprawia kiedy jestem. Ma koleżanki, ale one mają swoje rodziny i nie mają aż tyle czasu na spotkania. To nie jest dziewczyny takie proste z tymi tabletkami. Ona wierzy w to co widzi. Nie wierzy, że jest chora. Choć ostatnio obiecała mi, że będzie je brała , więc może naiwnie, ale liczę na poprawę. Chodzi do psychiatry co jakiś czas, ale na pewno nie przyznaje się jej do końca do swojego stanu. Myślicie, że dobrym pomysłem będzie jeśli napiszę do tej lekarki wiadomość i poinformuję ją jak jest? Odwiedzam mamę co kilka tygodni (dwa, trzy) na dwa dni. Chyba póki co zacznę przyjeżdżać częściej lub zostawać na dłużej. Ta sytuacja jest bardzo ciężka też dla mnie, nawet na odległość jestem już wykończona psychicznie. Jestem jedyną osobą, której mama zwierzyła się z tego. Cieszę się, że mi ufa, ale z drugiej strony jest mi ciężko tego słuchać. Mój chłopak nie zgadza się na moją wyprowadzkę.

2022-08-02, 06:18	#26
skara Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-03 Lokalizacja: Hiszpania Wiadomości: 5 185	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Czy wiadomo dlaczego mama zaczęła się stresować? Może da się zidentyfikować i wyeliminować czynnik stresogenny? Wyjazd do mamy na kilka tygodni lub miesiąc bym rozważyła, ale nie na dłużej. Po planach autorki zakładam, że mama jest raczej młodsza niż starsza, więc przy dobrym zdrowiu pożyje jeszcze długo. Dlatego też ważne jest ustabilizowanie jej i powrót do swojego życia, bo inaczej autorka może z mamą utknąć na kilkadziesiąt lat. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2022-08-02, 08:11	#27
chwast Zakorzenienie Zarejestrowany: 2010-11 Wiadomości: 24 374	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Ja bym się nie przeprowadzała. Sent from my iPhone using Tapatalk

2022-08-02, 08:55	#28
wlosomaniaczkaaa Zakorzenienie Zarejestrowany: 2013-01 Wiadomości: 3 261	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Zdecydowanie lepszym wyjściem jest wspólne pójście do psychiatry. Pisanie listu w sprawie pacjenta jest dziwne. Myślisz, że mama się zgodzi? Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2022-08-02, 14:07	#29
Rudakiniak Przyczajenie Zarejestrowany: 2022-07 Wiadomości: 7	Dot.: Powinnam się przeprowadzić? Chciałam wysłać wiadomość na przykład na znanym lekarzu, tam jest taka możliwość. Nie mogę za bardzo iść z mamą, bo te wizyty są w porze kiedy pracuję. Musiałabym brać urlop, a i tak głupio by mi było za mamy plecami rozmawiać. Ktoś pytał o czynnik stresogenny. Mama straciła jakiś czas temu bliską osobę i wtedy wszystko się zaczęło. Zaczęła być bardzo samotna. Ciężko to wyeliminować. Nasza rodzina mieszka daleko i kontakt z nią jest rzadki. Najchętniej spędzałaby czas z koleżankami, które z kolei czasu na codzienne kawki i spacerki nie mają. Żadna wizyta na oddziale nie wchodzi w grę, mama jest z pokolenia gdzie pójście do psychiatry to wstyd. Cieszę się, że chociaż chodzi. Macie rację, że mnie by dobiła ta przeprowadzka, ale czuję się jak wyrodna córka zostając bezpiecznie u siebie.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)