Randki przez Internet cz. 3.

[natalcia250]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89322804]Natalcia, no to super a duża odległość was dzieli na co dzień?[/QUOTE]

do przeżycia, 2h pociągiem

[Ryba147]

Fajna rozmowa wywiązała się odnośnie poznawania na żywo. Na samym wizażu i ogólnie w internecie można przeczytać różne opinie ze strony Pań. Jedne powiedzą, że to super romantyczne, a inne że creepy. Że one nie chcą być zaczepiane w życiu na neutralnym gruncie. I tutaj właściwie rodzi się pytanie, czy można to jakoś zrobić w odpowiedni sposób.


Sam jestem już kilka miesięcy po rozstaniu, przeżyłem żałobę po związku, wyciągnałem sporo wniosków i dużo nauczyłem się o sobie. Ostatnio coraz bardziej doskwiera samotność, brak bliskości i intymności. Chciałbym zacząć kogoś poznawać, ale już chyba nie chcę wracać na tindery i inne takie. Otworzyłem się, rozmawiam z ludźmi kiedy mogę, staram się poznawać nowe osoby, w sytuacjach społecznych pcoągnąć rozmowę. Jednak ciągle mam opór np, żeby powiedzieć jakiejś dziewczynie, z którą rozmawiam o czymś od 5 minut, że w sumie to mi się podoba i chętnie wyszełbym z nią na drinka. Czy jest jakiś dobry sposób aby to powiedzieć i nie wyjść na napaleńca/creepa/podrywcza/uwodziciela?

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez natalcia250

do przeżycia, 2h pociągiem

Eee to luźno, niektóre dzielnice warszawy dzielą 2 godziny kiedy następne spotkanie?

---------- Dopisano o 10:46 ---------- Poprzedni post napisano o 10:44 ----------

Napisane przez Ryba147

Fajna rozmowa wywiązała się odnośnie poznawania na żywo. Na samym wizażu i ogólnie w internecie można przeczytać różne opinie ze strony Pań. Jedne powiedzą, że to super romantyczne, a inne że creepy. Że one nie chcą być zaczepiane w życiu na neutralnym gruncie. I tutaj właściwie rodzi się pytanie, czy można to jakoś zrobić w odpowiedni sposób.


Sam jestem już kilka miesięcy po rozstaniu, przeżyłem żałobę po związku, wyciągnałem sporo wniosków i dużo nauczyłem się o sobie. Ostatnio coraz bardziej doskwiera samotność, brak bliskości i intymności. Chciałbym zacząć kogoś poznawać, ale już chyba nie chcę wracać na tindery i inne takie. Otworzyłem się, rozmawiam z ludźmi kiedy mogę, staram się poznawać nowe osoby, w sytuacjach społecznych pcoągnąć rozmowę. Jednak ciągle mam opór np, żeby powiedzieć jakiejś dziewczynie, z którą rozmawiam o czymś od 5 minut, że w sumie to mi się podoba i chętnie wyszełbym z nią na drinka. Czy jest jakiś dobry sposób aby to powiedzieć i nie wyjść na napaleńca/creepa/podrywcza/uwodziciela?

Nie mów "podobasz mi się", bo to by było dla mnie MEGA DZIWNE. Skoro gadamy 5 minut, to nic o mnie nie wiesz. Można zaproponować wymienienie się fejsem czy innym komunikatorem. Jak dziewczyna się zgodzi, to masz jakieś tam potwierdzenie, że jest wolna i otwarta na poznawanie nowych ludzi. Myślę, że wiekszosc dziewczyn odmowi, jesli po 5 minutach ktos proponuje wyjscie na drinka.

[Ryba147]

Napisane przez pseudofeministka

Ja i tak wiem,ze w jakims stopniu jestem skazana na odleglosc, poniewaz tutaj na miejscu nie ma szans zebym kogos poznala, a zwykle jak wyjezdzam to to tez nie sa jakies bardzo odlegle miejsca od mojego miejsca zamieszkania. Wiec wyjazd czy aplikacja to dla mnie na to samo wychodzi zta przewaga, ze jednak wole poznawac w reali. Poza tym z aplikacji korzysta sporo ludzi, ale tez czy te szanse na relacje / zwiazek sa jakies duze? Natomiast nie umniejszam roli zwiazkow na odleglosc. Bylam w dwoch, ktore trwaly po kilka lat, wiec jak ludziom na sobie zalezy, to mozna.

Poza tym mam tez kolezanki, ktore mieszkaja w jednym miescie ze swoimi facetami i spotykaja sie glownie w weekendy. Jak dochodzi praca, jakies inne obowiazki, to tez nie ma czasu ani checi, zeby w tygodniu cos sobie organizowac.

Ja z poprzednią partnerką byliśmy w związku na odległość. Plusem w tym było to, że jak już do siebie jechaliśmy to spędzaliśmy razem cały weekend. Od piątku wieczór do niedzieli wieczór. Na bardzo wczesnym etapie znajomości. Przez to dość szybko się poznaliśmy i nasz związek szybko przeszedł różne etapy, które przechodzi się trochę później. Ostatecznie razem zamieszkaliśmy, bo takie coś był męczące bardzo. No ale związek nie wyszedł z różnych powodów.

[tinque]

Nie wyobrażam sobie jak miałabym poznać kogoś w realu. W pracy mam stałą grupę znajomych, poza nią nawet jak z kimś zamienię słowo, nikt nie bierze numeru telefonu, tylko po miłej pogawędce idzie dalej.
Bardziej jest to traktowane jako koleżeństwo, miło było pogadać, idę dalej.
Może mam dziwne otoczenie, ale nawet nowe osoby które poznaję kogoś mają.
Ludzie odkąd pojawił się covid zrobili się bardziej zamknięci na poznawanie nowych ludzi. Mało kto zagaduje, nikt się nie uśmiechnie.
Co do związków na odległość to jeśli widywali byśmy się raz w tygodniu i mieli plan na wspólną przyszłość razem w tym samym miejscu to nie widzę żadnych przeszkód.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karawanna]

Bylam w związku na odległość przez rok i mi to calkiem pasowało, spędzaliśmy ze sobą całe weekendy, a ogólnie potrzebuje mieć swoją przestrzeń i czas dla siebie, na swoje aktywności po pracy, znajomych czy chociażby wieczór z książką i maseczka na twarzy w samotności. Jednak doskwierała mi jedna rzecz, że w przypadku nagłej, kryzysowej sytuacji i tak bylam skazana sama na siebie, ewentualnie trzeba było prosić znajomych, bo ta najbliższa osoba jest daleko. Wiadomo, że takie sytuacje nie dzieją się nagminnie, dlatego na ogół podobała mi się taka relacja, jednak chyba już bym się na związek na odległość, bez niedalekiej perspektywy zamieszkania bliżej siebie, nie zdecydowała.

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Ja tez lubię mieć swoją przestrzeń, ale na dłuższą metę myśleć, że albo się spotkamy w weekend albo za dwa tygodnie, to dla mnie za dużo. Znajomi też mają czas zazwyczaj w weekendy, jakieś wydarzenia/kursy/imprezki rodzinne, gdzie chcę pójśc sama tez zazwyczaj wtedy. Dlatego warto miec konkretny plan, bo wtedy łatwiej jest wytrwac z tymi trudnosciami.

[Ryba147]

Napisane przez karawanna

Bylam w związku na odległość przez rok i mi to calkiem pasowało, spędzaliśmy ze sobą całe weekendy, a ogólnie potrzebuje mieć swoją przestrzeń i czas dla siebie, na swoje aktywności po pracy, znajomych czy chociażby wieczór z książką i maseczka na twarzy w samotności. Jednak doskwierała mi jedna rzecz, że w przypadku nagłej, kryzysowej sytuacji i tak bylam skazana sama na siebie, ewentualnie trzeba było prosić znajomych, bo ta najbliższa osoba jest daleko. Wiadomo, że takie sytuacje nie dzieją się nagminnie, dlatego na ogół podobała mi się taka relacja, jednak chyba już bym się na związek na odległość, bez niedalekiej perspektywy zamieszkania bliżej siebie, nie zdecydowała.

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

A to w związku nie na odległość nie można mieć czasu dla siebie ?

[NocnaWiedma]

Napisane przez Ryba147

Fajna rozmowa wywiązała się odnośnie poznawania na żywo. Na samym wizażu i ogólnie w internecie można przeczytać różne opinie ze strony Pań. Jedne powiedzą, że to super romantyczne, a inne że creepy. Że one nie chcą być zaczepiane w życiu na neutralnym gruncie. I tutaj właściwie rodzi się pytanie, czy można to jakoś zrobić w odpowiedni sposób.


Sam jestem już kilka miesięcy po rozstaniu, przeżyłem żałobę po związku, wyciągnałem sporo wniosków i dużo nauczyłem się o sobie. Ostatnio coraz bardziej doskwiera samotność, brak bliskości i intymności. Chciałbym zacząć kogoś poznawać, ale już chyba nie chcę wracać na tindery i inne takie. Otworzyłem się, rozmawiam z ludźmi kiedy mogę, staram się poznawać nowe osoby, w sytuacjach społecznych pcoągnąć rozmowę. Jednak ciągle mam opór np, żeby powiedzieć jakiejś dziewczynie, z którą rozmawiam o czymś od 5 minut, że w sumie to mi się podoba i chętnie wyszełbym z nią na drinka. Czy jest jakiś dobry sposób aby to powiedzieć i nie wyjść na napaleńca/creepa/podrywcza/uwodziciela?

Da się zagadać w normalny sposób, ale faceci rzadko to robią. Ot, miałam właśnie sytuację, że obcy facet poprosił mnie o numer i powiedziałam mu, że na przyszłość mu mówię, że kobieta nie będzie się czuć bezpiecznie w takiej sytuacji, bo nie wiadomo kim jesteś i może czubkiem, który będzie wydzwaniał 500 razy.

Ja myślę, że fajnie to zrobił facet, który do mnie zagadał parę miesięcy temu. Po prostu pogadaliśmy i miałam możliwość się coś o nim dowiedzieć - od tego że ma dzieci i że się angażuje do tego jakie ma nastawienie do życia i co uważa za istotne. Nie skorzystałam bo serduszko zakochane, ale doceniam, że podał ileś informacji o sobie i to nie jakby referował CV tylko w normalnej sympatycznej rozmowie, która nie miała damsko-meskiego wydźwięku póki nie spytał czy chciałabym się spotkać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Krystal_26]

Ja myślę, że to przede wszystkim musi być w jakimś normalnym miejscu, gdzie ludzie przychodzą po to, żeby się spotkać i porozmawiać - pub, klub sportowy, akademik itp U mnie nigdy nie budziło zaufania, jak się parę razy zdarzyło, że całkiem obcy facet mnie zaczepiał na ulicy. Myślę, ze dużo kobiet może się w takiej sytuacji raczej wystraszyć.

Tak samo mówienie komuś że ci się spodobał po kilku minutach to przesada, to mega creepy. Lepiej na początek bardziej neutralnie, może na przykład zaproponować, czy miałaby ochotę po zajęciach wyskoczyć na kawę, bo fajnie się z nią rozmawia. Ale najpierw spróbuj pociągnąć rozmowę trochę dłużej, zobaczyć, czy się klei.

[karawanna]

Napisane przez Ryba147

A to w związku nie na odległość nie można mieć czasu dla siebie ?

Można, jak najbardziej. Ja tylko podałam to jako powód, dlaczego związek na odległość nie był jakiś meczacy dla mnie. Są ludzie, którzy wolą się spotykać z partnerami często. Ja nie mam takiej potrzeby.

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 12:10 ---------- Poprzedni post napisano o 12:09 ----------

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89322829]Ja tez lubię mieć swoją przestrzeń, ale na dłuższą metę myśleć, że albo się spotkamy w weekend albo za dwa tygodnie, to dla mnie za dużo. Znajomi też mają czas zazwyczaj w weekendy, jakieś wydarzenia/kursy/imprezki rodzinne, gdzie chcę pójśc sama tez zazwyczaj wtedy. Dlatego warto miec konkretny plan, bo wtedy łatwiej jest wytrwac z tymi trudnosciami.[/QUOTE]O tak, to też jest dobry powód, dlaczego juz raczej bym się nie zdecydowała na taką relacje

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Stysia21]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;89322536]Może w głowie im nauka, a nie amory. Albo na takich trafiłaś. Może staraj się najpierw poznawać chłopaków właśnie koleżeńsko, zamiast od razu proponować randki. Bo jak będzie kiepsko, to w sumie potem może być kwas w grupie. Ja bym w sumie chyba nie chciała randkować z kimś ze studiów
+ jeszcze jedna opcja to że masz vibe takiej kumpeli, dziewczyny z sąsiedztwa.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

To zabrzmiało, jakby mnie tylko amory były w głowie, a nie nauka
Ale ja znałam tych chłopaków koleżeńsko i nie proponowałam im żadnych randek, nie wiem skąd ten wniosek? Napisałam, że jednemu na neutralnym gruncie powiedziałam "Te, Zdzisek, mamy dwugodzinną lukę między zajęciami, idziemy gdzieś", a on - nie chce mi się. A studiowaliśmy wtedy razem od dwóch lat (!) i dobrze już go znałam jako kolegę. Zakładam, że jakbym się mu podobała, to chciałby przenieść znajomość na inny poziom albo po prostu spędzić ze mną więcej czasu, a tak to sama poszłam i tyle.
Tego drugiego znam słabiej, bo poznaliśmy się, gdy był już covid i miałam część zajęć online, część stacjonarnie, nie było za bardzo okazji do porozmawiania, ale jemu nic nie proponowałam, tylko napisałam, czy może mi pomóc z jedną sprawą dotyczącą naszych studiów - napisał ok, a potem w ogóle olał to, przestał się odzywać. Ta wiadomość była totalnie neutralna, nie próbowałam do niego zarywać ani nic. Ale myślę, że gdybym się mu podobała, to po 1. chciałby mi pomóc (tutaj to w ogóle każdy normalny student powinien wykazać się jakaś koleżeńskością, a już na pewno taki, który ma w głowie naukę ), a po 2. może próbowałby jakoś rozwinąć znajomość, skoro ja sama nawiązałam kontakt. Bardziej chodziło mi o to, że nie jestem jakimś mrukiem, który pierwszy sam nie zacznie rozmowy, czeka aż facet wykona krok, żeby nikt mi nie zarzucił, że może się komuś podobam, ale ta osoba się mnie boi, wstydzi się pierwsza zagadać.
Może i poznawanie facetów na studiach nie jest najlepsze, no ale to gdzie
Możliwe, że masz rację z tym ostatnim zdaniem, wydaje mi się, że to najbardziej prawdopodobna opcja.

[karawanna]

Ja w okresie studenckim poznałam akurat chyba najwięcej nowych ludzi, ale rzeczywiście żaden z moich ówczesnych facetów nie był z mojego roku, tylko a to z pracy, a to z treningów, a to z jakichś warsztatów itp

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Indecence]

Mówicie, że to mega creepy poznać w realu kogoś z intencją randkowania. Śmieszne, jak się niby poznali wasi rodzice, w dobie nieistnienia internetu

[Yellow_Cherry]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89322597]No niestety, ale właśnie patrz na te 'numery', a nie na pierwsze wrażenie.[/QUOTE]Tylko wlasnie do pierwszego spotkania dochodzi dzieki pierwszym wrazeniom.
No nic, zaczynamy zabawe w poszukiwanie faceta od poczatku

Wysłane z mojego M2101K7BNY przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 12:54 ---------- Poprzedni post napisano o 12:53 ----------

Napisane przez Indecence

Mówicie, że to mega creepy poznać w realu kogoś z intencją randkowania. Śmieszne, jak się niby poznali wasi rodzice, w dobie nieistnienia internetu

Znak czasow, wszystko sie zmienia, zmienia sie tez postrzeganie roznych spraw.

Wysłane z mojego M2101K7BNY przy użyciu Tapatalka

[tinque]

Napisane przez Indecence

Mówicie, że to mega creepy poznać w realu kogoś z intencją randkowania. Śmieszne, jak się niby poznali wasi rodzice, w dobie nieistnienia internetu

W punkt.
Przecież jesteśmy pokoleniem komputerów i internetu, to jak możemy zagadać do kogoś.
A kiedyś ludzie żyli nawet bez telefonów i na randki chodzili.
Smuci mnie że kiedyś ludzie chodziki na zabawy i wesela i tam kogoś poznawali. Teraz zabaw nie ma, a na wesela ludzie zapraszają kogoś całkiem obcego byleby nie iść samemu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Krystal_26]

Jak już od dwóch lat jesteś z kimś na stopie tylko koleżeńskiej to faktycznie ciężko tak nagle przenieść to nagle na stope bardziej koleżeńską. Moze spróbuj bardziej wykorzystać okazje do poznawania *nowych* ludzi - np gdzieś na imprezie studenckiej, zapisać się do klubu zainteresowań i spróbować trochę poflirtować z nimi, nie zagadywać o obowiązki.

[Lasagna_ze_szpinakiem]

Ja jestem w związkach od 11 lat właściwie bez przerwy (najpierw 3 lata na odległość typu jeżdżenie do siebie co 2 weekend, później kolejny związek już na miejscu). Każdy z partnerów był poznany przez internet - wtedy dominowały sympatie i lokalne czaty w danym mieście.Na randkach zdarzali się dziwni ludzie: milczący, prezentujący swój dobytek materialny na pierwszej randce czy też uważający siebie samych za 8 cud świata Więc pod tym względem myślę że wiele się nie zmieniło. Kiedyś po prostu było to mniej popularne przez co wywoływało więcej skrępowania/wstydu, że "nie mógł/mogła sobie kogoś na żywo znaleźć więc musiał/musiała przez internet". Dzisiaj na szczęście już nikt tak nie myśli i to jest ogromny plus! I tak sobie jeszcze myślę, że może przez to też ludzie byli w jakiś sposób mniej wybredni - teraz wystarczy przesunąć palcem w jedna czy druga stronę i pojawia się nowa twarz. Możliwości mnożą się non stop i ciągle jest perspektywa, że może za rogiem czai się ktoś dopasowany w 99,9% a nie tylko 99

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[tynka888]

Ja po prostu czułabym się pewnie mocno skrępowana gdyby nagle jakiś facet mnie zaczepił na ulicy Ostatnio jak czekałam na taxi podszedł do mnie chłopak i spytał o ognia, nie mógł sobie poradzić z zapalniczką to nawet mu odpaliłam tą fajkę, zaczęliśmy small talk, najlepsze, że on gadał do mnie per pani, ja do niego na ty, bo był może niewiele młodszy ode mnie, dziwne to było

[natalcia250]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89322810]Eee to luźno, niektóre dzielnice warszawy dzielą 2 godziny kiedy następne spotkanie?[/QUOTE]
jutro

Napisane przez Indecence

Mówicie, że to mega creepy poznać w realu kogoś z intencją randkowania. Śmieszne, jak się niby poznali wasi rodzice, w dobie nieistnienia internetu

mój ojciec zagadał do mamy jak siedziała na ławce na dworcu PKP

ja poznałam najwięcej ludzi właśnie na studiach, ale nie na samej uczelni, tylko na imprezach, domówki w akademiku, spotkania w barach, znajomy przyprowadzał znajomego i tak to się kręciło.

parę razy w życiu zagadywali do mnie faceci na ulicy, nawet ostatnio na przystanku, ale ja jestem zdecydowanie przeciwna tego typu podrywom, może dlatego, że zawsze to byli jacyś dziwacy ale nawet jakby to miał być jakiś normalny facet, to wolałabym żeby podszedł do mnie w barze czy na koncercie, gdzie zazwyczaj idę otwarta na poznawanie nowych osób, a nie w kolejce w sklepie czy na przystanku, gdy jestem pochłonięta własnymi myślami i nie mam ochoty z nikim nawiązywać kontaktu

[Trzepotka]

Treść usunięta