Ludzie i zachowania, które nas dziwią + ot, część 77.

[meliandra]

Napisane przez Ellen_Ripley

To chyba znak naszych czasów, że ludzie bardzo opacznie rozumieją termin "wolność" i chcą stosować ową wolność nie w tym momentach, w których by należało.

To prawda.

Napisane przez Wenress

Ja się bardzo cieszę, że mam rodzeństwo ale to też wynika z tego, że jesteśmy normalni i fajni xD więc kłótnie były o zabawki albo dlaczego ja mam sprzątać a nie siostra, absolutnie nigdy nie było szarpania się o kase albo rzeczy, wyzywania itd. Uważam że to fajna szkoła życia, kompromisów itd. no i nie zostanę sama. Marzy mi się jeszcze żeby rodzeństwo miało dzieci bo sama nie chcę ale takie do rozpieszczania z doskoku byłoby super

Co do jedynaków to ja nigdy nie spotkałam takiego, po którym nie da się wyczuć tego - tak wiem, na sto procent istnieją jedynacy, którzy zachowują się identycznie jak osoby z rodzeństwem ale ja nigdy kogoś takiego nie spotkałam. I nie potrafię się zaprzyjaźnić z jedynakiem, za bardzo mnie denerwuje ich skupienie na sobie (niekoniecznie typowy egoizm) i jakiś taki brak elastyczności, nie wiem jak to nazwać.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Bardzo dziwne podejście. Skąd wiesz, że dana cecha charakteru jest wynikiem bycia jedynakiem albo posiadania rodzeństwa, a nie czegoś innego. Mam znajomych i jedynaków i taki którzy maja rodzeństwo i nie widzę różnicy, która mogła by z tego faktu wynikać. Dziwne jest dla mnie przypisywanie komuś czegoś tylko dlatego, że ma rodzeństwo. Poza tym znam kilka rodzeństw i często bywa tak, że to są totalnie dwie rożne osobowości. Inna kwestia jest taka, że znam sporo ludzi i nawet nie wiem czy mają rodzeństwo czy nie. Dowiaduję się o tym po jakimś czasie. Rozumiem, że Ty pytasz o to na wstępie i się uprzedzasz?

[Pusheen_]

Napisane przez Wenress

Ja wyczuwam jedynaków po tym, że są bardzo skupieni na sobie - ale nie chodzi o takie proste skupienie tylko nieco ukryte - są bardzo nastawieni na uwagę, docenianie, komplementy, bycie najlepszym i żeby to osiągnąć są często bardzo mili, koleżeńscy, pomocni więc ciężko to uznać za wadę (ale mnie to akurat bardzo irytuje). Są bardzo wrażliwi na swoim punkcie, często wyolbrzymiają krytykę czy jakieś krzywe spojrzenie. Nie mają takiego luzu w relacji, łatwości chodzenia na kompromis. Odbierają kłótnie bardzo poważnie.

To są moje odczucia i nie potrafię ich lepiej opisać ale to wszystko nie jest takie oczywiste i wprost że od razu widzisz że ktoś jest egocentrykiem - to jest masa subtelnych sygnałów i odczuć. I na pewno te cechy mają też niektóre osoby z rodzeństwem, jak również na pewno są jedynacy bez takich cech ale U MNIE się takie uproszczenie sprawdza, w moim otoczeniu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A ja sie z Tobą zgadzam w większości.

To skupienie na sobie to właśnie egocentryzm.

Jedynacy przeżywają drobne uwagi i porażki łatwo ich dołują. Mają przekonanie, że ludzie się im przypatruja i mielą ich problemy, ale trudno się temu dziwić - skoro w domu byli sami, a rodzice skupiali się tylko na nich, to jaki mogą mieć punkt odniesienia? Nie umieją siebie nigdzie umiejscowić, bo w domu nie funkcjonowali w takiej przestrzeni z większą liczbą ludzi wokół. I to jest wada pewnie, ale jak winić okoliczności życiowe, które nie są zależne od Ciebie .

Jak masz wiecej rodzeństwa, to kontakty społeczne przychodzą ci łatwiej (w większości przypadków) - to chyba nie jest żadna tajemnica?

Większość znanych mi osób z kilkorgiem rodzeństwa na stanie jest do siebie podobna - komunikatywna, towarzyska, raczej pozytywnie nastawiona do innych i umiejąca się wykłócać o swoje. Raczej też zaradna i powiedziałabym, że "obcykana" w kontaktach międzyludzkich na tyle, żeby swobodnie z tego korzystać czy wręcz wykorzystywać. No ci z rodzeństwem są po prostu sprytniejsi, bo szybciej nauczyli się egzystowania z większa ilością ludzi. Trening do tego odebrali w domu.

I nie mają takich problemów, że "Jakiś tam X powiedział, że jestem gorszy, to na pewno tak jest". Raczej rywalizacja ich nakręca i to jest takie podejście, że wszystko jest do zdobycia Mają w sobie więcej luzu przynajmniej na poziomie "nieprzejmowania się" tym, co inni o nich myślą czy mówią. I brak kompleksów chyba?

No kurczę, posiadanie rodzeństwa musi mieć jakieś zalety.

Więc to jest akurat super, że mają zdrowe podejście - wiedzą, że jedna porażka nie przekreśla wszystkiego i to, że ktoś ich nie lubi nie oznacza, że są "do bani".

A wielu jedynakow przeżywa wszystko bez końca i dzieli "włos na czworo". Po prostu brakuje im właściwej perspektywy (dystansu).

Jedynacy są też często ugodowi, bo nie mają wyboru. Ale z drugiej strony...Są też spokojniejsi, nie mają w sobie takiego wewnętrznego rozedrgania i agresji, która jest typowa dla wielu osób mających więcej rodzeństwa.

Zalecam to traktować z przymrużeniem oka


Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[pieleszka]

Napisane przez Pusheen_

A ja sie z Tobą zgadzam w większości.

To skupienie na sobie to właśnie egocentryzm.

Jedynacy przeżywają drobne uwagi i porażki łatwo ich dołują. Mają przekonanie, że ludzie się im przypatruja i mielą ich problemy, ale trudno się temu dziwić - skoro w domu byli sami, a rodzice skupiali się tylko na nich, to jaki mogą mieć punkt odniesienia? Nie umieją siebie nigdzie umiejscowić, bo w domu nie funkcjonowali w takiej przestrzeni z większą liczbą ludzi wokół. I to jest wada pewnie, ale jak winić okoliczności życiowe, które nie są zależne od Ciebie .

Jak masz wiecej rodzeństwa, to kontakty społeczne przychodzą ci łatwiej (w większości przypadków) - to chyba nie jest żadna tajemnica?

Większość znanych mi osób z kilkorgiem rodzeństwa na stanie jest do siebie podobna - komunikatywna, towarzyska, raczej pozytywnie nastawiona do innych i umiejąca się wykłócać o swoje. Raczej też zaradna i powiedziałabym, że "obcykana" w kontaktach międzyludzkich na tyle, żeby swobodnie z tego korzystać czy wręcz wykorzystywać. No ci z rodzeństwem są po prostu sprytniejsi, bo szybciej nauczyli się egzystowania z większa ilością ludzi. Trening do tego odebrali w domu.

I nie mają takich problemów, że "Ojej, ten powiedział, że jestem gorszy, to na pewno tak jest". Raczej rywalizacja ich nakręca i to jest takie podejście, że wszystko jest do zdobycia Mają w sobie więcej luzu przynajmniej na poziomie "nieprzejmowania się" tym, co inni o nich myślą czy mówią. I brak kompleksów chyba?

No kurczę, posiadanie rodzeństwa musi mieć jakieś zalety.

Więc to jest akurat super, że mają zdrowe podejście - wiedzą, że jedna porażka nie przekreśla wszystkiego i to, że ktoś ich nie lubi nie oznacza, że są "do bani".

A wielu jedynakow przeżywa wszystko bez końca i dzieli "włos na czworo". Po prostu brakuje im właściwej perspektywy (dystansu).

Jedynacy są też często ugodowi, bo nie mają wyboru.

Zalecam to traktować z przymrużeniem oka


Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

potraktowany z przymrużeniem oka stek bzdur..
jestem z rodziny wielodzietnej (mam szóstkę rodzeństwa), sama mam córkę jedynaczkę.
i to co napisałaś w moich relacjach rodzinnych jest dokładnie na odwrót.
zawsze byłam cicha, wycofana i nie umiejąca walczyć o swoje.
co innego moje dziecko: od małego uwielbiające towarzystwo, lgnące do dzieciaków, obecnie bardzo lubiana, wesoła dziewczyna, która nie ma najmniejszych problemów z nawiązaniem kontaktów, dzieleniem się itp.
kwestia charakteru, ale tez wychowania

[meliandra]

Ja jeszcze uważam, że znaczenie ma też to jaka jest różnica wieku między rodzeństwem. Jak duża, to mam wrażenie, że to drugie dziecko jest jeszcze bardziej rozpieszczanie i wychuchane niż jedynacy. W sumie nie wiem czemu tak jest. Ja mam dwie kuzynki. Jedna jest w moim wieku, a jej siostra jest o 11 lat młodsza. Ta w moim w wieku jest cudowną osobą. Bardzo pomocną, życzliwą, zawsze każdemu pomoże, zawsze wesprze, mamy ze sobą bardzo dobry kontakt, natomiast młodsza to jest tragedia. Odkąd pamiętam strasznie manipulowała rodzicami i strasznie grała im na emocjach. Oni jej na wszystko pozwali. Była okropnym rozkapryszonym dzieckiem, potem nastolatką, a teraz młodą kobietą. Kłótliwa, roszczeniowa, egoistyczna. Aż ciężko uwierzyć, że to siostry.



Moi rodzice mają znajomych, którzy mają dwóję dzieci i tam różnica jest jeszcze większa i jest tak samo.

[Olkaaaa_s]

Napisane przez Pusheen_

Jedynacy przeżywają drobne uwagi i porażki łatwo ich dołują. Mają przekonanie, że ludzie się im przypatruja i mielą ich problemy, ale trudno się temu dziwić - skoro w domu byli sami, a rodzice skupiali się tylko na nich, to jaki mogą mieć punkt odniesienia? Nie umieją siebie nigdzie umiejscowić, bo w domu nie funkcjonowali w takiej przestrzeni z większą liczbą ludzi wokół. I to jest wada pewnie, ale jak winić okoliczności życiowe, które nie są zależne od Ciebie .

Jak masz wiecej rodzeństwa, to kontakty społeczne przychodzą ci łatwiej (w większości przypadków) - to chyba nie jest żadna tajemnica?

Większość znanych mi osób z kilkorgiem rodzeństwa na stanie jest do siebie podobna - komunikatywna, towarzyska, raczej pozytywnie nastawiona do innych i umiejąca się wykłócać o swoje. Raczej też zaradna i powiedziałabym, że "obcykana" w kontaktach międzyludzkich na tyle, żeby swobodnie z tego korzystać czy wręcz wykorzystywać. No ci z rodzeństwem są po prostu sprytniejsi, bo szybciej nauczyli się egzystowania z większa ilością ludzi. Trening do tego odebrali w domu.

I nie mają takich problemów, że "Jakiś tam X powiedział, że jestem gorszy, to na pewno tak jest". Raczej rywalizacja ich nakręca i to jest takie podejście, że wszystko jest do zdobycia Mają w sobie więcej luzu przynajmniej na poziomie "nieprzejmowania się" tym, co inni o nich myślą czy mówią. I brak kompleksów chyba?

No kurczę, posiadanie rodzeństwa musi mieć jakieś zalety.

Więc to jest akurat super, że mają zdrowe podejście - wiedzą, że jedna porażka nie przekreśla wszystkiego i to, że ktoś ich nie lubi nie oznacza, że są "do bani".

A wielu jedynakow przeżywa wszystko bez końca i dzieli "włos na czworo". Po prostu brakuje im właściwej perspektywy (dystansu).

Jedynacy są też często ugodowi, bo nie mają wyboru. Ale z drugiej strony...Są też spokojniejsi, nie mają w sobie takiego wewnętrznego rozedrgania i agresji, która jest typowa dla wielu osób mających więcej rodzeństwa.

Zalecam to traktować z przymrużeniem oka


Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

Napisane przez Wenress

Ja wyczuwam jedynaków po tym, że są bardzo skupieni na sobie - ale nie chodzi o takie proste skupienie tylko nieco ukryte - są bardzo nastawieni na uwagę, docenianie, komplementy, bycie najlepszym i żeby to osiągnąć są często bardzo mili, koleżeńscy, pomocni więc ciężko to uznać za wadę (ale mnie to akurat bardzo irytuje). Są bardzo wrażliwi na swoim punkcie, często wyolbrzymiają krytykę czy jakieś krzywe spojrzenie. Nie mają takiego luzu w relacji, łatwości chodzenia na kompromis. Odbierają kłótnie bardzo poważnie.

To są moje odczucia i nie potrafię ich lepiej opisać ale to wszystko nie jest takie oczywiste i wprost że od razu widzisz że ktoś jest egocentrykiem - to jest masa subtelnych sygnałów i odczuć. I na pewno te cechy mają też niektóre osoby z rodzeństwem, jak również na pewno są jedynacy bez takich cech ale U MNIE się takie uproszczenie sprawdza, w moim otoczeniu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

W swoim opisie jedynaków opisałyście mnie sprzed terapii. Mam starsze rodzeństwo, i to więcej, niż jedną osobę podkreślone fragmenty są najbardziej trafnym opisem mnie (także tej teraźniejszej, kiedy mam gorszy czas- na szczęście umiem zająć się sobą, żeby nie wpaść w tę spiralę).

Kulą w płot.

I też wolałabym być jedynaczkę jeśli będę mieć dziecko, to nie mam zamiaru dawać mu rodzeństwa.

[Pusheen_]

Napisane przez meliandra

Ja jeszcze uważam, że znaczenie ma też to jaka jest różnica wieku między rodzeństwem. Jak duża, to mam wrażenie, że to drugie dziecko jest jeszcze bardziej rozpieszczanie i wychuchane niż jedynacy. W sumie nie wiem czemu tak jest. Ja mam dwie kuzynki. Jedna jest w moim wieku, a jej siostra jest o 11 lat młodsza. Ta w moim w wieku jest cudowną osobą. Bardzo pomocną, życzliwą, zawsze każdemu pomoże, zawsze wesprze, mamy ze sobą bardzo dobry kontakt, natomiast młodsza to jest tragedia. Odkąd pamiętam strasznie manipulowała rodzicami i strasznie grała im na emocjach. Oni jej na wszystko pozwali. Była okropnym rozkapryszonym dzieckiem, potem nastolatką, a teraz młodą kobietą. Kłótliwa, roszczeniowa, egoistyczna. Aż ciężko uwierzyć, że to siostry.



Moi rodzice mają znajomych, którzy mają dwóję dzieci i tam różnica jest jeszcze większa i jest tak samo.

Znany temat. Chyba większość znanych mi najmłodszych taka jest. A mówią, że to jedynacy są najgorsi

Rodzice pozwalali im na wiele czy właściwie na wszystko, co wzmaga w nich manipulatorstwo albo...totalne bumelanctwo. No bo jak od najmłodszych lat rodzice czy rodzeństwo wyręczali Cię we wszystkim i nianczyli, to czemu potem ma tak nie być - w szkole, w paczce znajomych, z partnerem czy nawet...w pracy?



Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[Norluka]

Napisane przez Miss Saeki

Myśle, że to jest całkowicie niezależne od posiadanej ilości rodzeństwa. Uważam, że dla większości osób które przyzwyczaiły się do jakiegoś standardu (niezależnie jaką historię mają za sobą), cofnięcie się o krok lub kilka będzie bardzo trudne.

No trochę jest. W przypadku rodzeństwa siłą rzeczy startuje się z niższego pułapu.
Taki może głupi przykład. Rodzina z jednym dzieckiem i rodzina z dziećmi w liczbie mnogiej. Obie rodziny jadą sobie na wakacje, obie samochodem. W pierwszym po posadzeniu pasażerów i włożeniu do auta potrzebnego bagażu zostaje dużo miejsca na rzeczy, które można wziąć, ale nie trzeba, bo jest miejsce. W drugim nie.
Tż na początku na urlopy brał np. jakieś duże (dla mnie duże) ilości ręczników, bo był do tego przyzwyczajony, bo w jego rodzinie się zawsze brało, bo właśnie - było miejsce.

[staska_stasia]

Napisane przez Norluka

No trochę jest. W przypadku rodzeństwa siłą rzeczy startuje się z niższego pułapu.
Taki może głupi przykład. Rodzina z jednym dzieckiem i rodzina z dziećmi w liczbie mnogiej. Obie rodziny jadą sobie na wakacje, obie samochodem. W pierwszym po posadzeniu pasażerów i włożeniu do auta potrzebnego bagażu zostaje dużo miejsca na rzeczy, które można wziąć, ale nie trzeba, bo jest miejsce. W drugim nie.
Tż na początku na urlopy brał np. jakieś duże (dla mnie duże) ilości ręczników, bo był do tego przyzwyczajony, bo w jego rodzinie się zawsze brało, bo właśnie - było miejsce.

Zupełnie nie kupuję argumentu o pakowaniu się Mam starszego brata, jeździliśmy z rodzicami na wakacje, ferie zimowe pociągiem, więc siłą rzeczy trzeba było pakować się oszczędnie. Wszystko miało się zmieścić w plecak / torbę, bez miliona bagaży na łebka i walających się luzem rzeczy.
Wszystko się zmieniło kiedy rodzice kupili samochód. Wolna amerykanka: plecak, torba, siaty, siateczki, poupychane pomiędzy to sandały itd.
Natomiast zgodzę się z tym, że mając rodzeństwo ma się inną sytuację wyjściową, choćby ze względów finansowy. Rodzice, dysponujący określonym budżetem, muszą utrzymać jedno lub więcej dzieci, więc w przeliczeniu na łebka kwota wyjdzie niższa.

[meliandra]

Napisane przez Norluka

No trochę jest. W przypadku rodzeństwa siłą rzeczy startuje się z niższego pułapu.
Taki może głupi przykład. Rodzina z jednym dzieckiem i rodzina z dziećmi w liczbie mnogiej. Obie rodziny jadą sobie na wakacje, obie samochodem. W pierwszym po posadzeniu pasażerów i włożeniu do auta potrzebnego bagażu zostaje dużo miejsca na rzeczy, które można wziąć, ale nie trzeba, bo jest miejsce. W drugim nie.
Tż na początku na urlopy brał np. jakieś duże (dla mnie duże) ilości ręczników, bo był do tego przyzwyczajony, bo w jego rodzinie się zawsze brało, bo właśnie - było miejsce.

Sory, ale dla mnie jakieś od czapy doszukiwania się w tym winy tego, że jest jedynakiem Ja też jestem jedynakiem, za dziecka jeździłam na wakacje z rodzicami głównie autem i też braliśmy sporo rzeczy jak było miejsce, teraz nie mam najmniejszego problemu żeby spakować się w podręczny.

[Norluka]

Napisane przez meliandra

Sory, ale dla mnie jakieś od czapy doszukiwania się w tym winy tego, że jest jedynakiem

Nie wiem, dlaczego imputujesz mi, że rozpatruję bycie jedynakiem pod kątem winy.

[chwast]

Napisane przez meliandra

Sory, ale dla mnie jakieś od czapy doszukiwania się w tym winy tego, że jest jedynakiem Ja też jestem jedynakiem, za dziecka jeździłam na wakacje z rodzicami głównie autem i też braliśmy sporo rzeczy jak było miejsce, teraz nie mam najmniejszego problemu żeby spakować się w podręczny.

Ja to samo, doszukiwanie się połączenia, które nie istnieje. Jak ktoś nie potrafi się pakować, to po prostu nie potrafi sie pakować, albo po prostu potrzebuje więcej rzeczy. Co za różnica czy jedynak czy nie


Sent from my iPhone using Tapatalk

[milka_70]

Napisane przez Wenress

Ja się bardzo cieszę, że mam rodzeństwo ale to też wynika z tego, że jesteśmy normalni i fajni xD więc kłótnie były o zabawki albo dlaczego ja mam sprzątać a nie siostra, absolutnie nigdy nie było szarpania się o kase albo rzeczy, wyzywania itd. Uważam że to fajna szkoła życia, kompromisów itd. no i nie zostanę sama. Marzy mi się jeszcze żeby rodzeństwo miało dzieci bo sama nie chcę ale takie do rozpieszczania z doskoku byłoby super

Co do jedynaków to ja nigdy nie spotkałam takiego, po którym nie da się wyczuć tego - tak wiem, na sto procent istnieją jedynacy, którzy zachowują się identycznie jak osoby z rodzeństwem ale ja nigdy kogoś takiego nie spotkałam. I nie potrafię się zaprzyjaźnić z jedynakiem, za bardzo mnie denerwuje ich skupienie na sobie (niekoniecznie typowy egoizm) i jakiś taki brak elastyczności, nie wiem jak to nazwać.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie wierzę, że tak bez problemu od razu odróżniasz jedynaków. Poszłaś w jakieś stereotypy że niby jedynacy są tak skupieni tylko na sobie a osoby z rodzeństwem otwarte. To nieprawda

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[żurawinka]

Napisane przez Imperfecta

Mój TŻ jest jedynakiem, ale w sumie ciężko mi stwierdzić czy to po nim "widać"

Napisane przez Norluka

Mój tż to jedynak, ja mam rodzeństwo i tak, widać różnicę i to bywa niełatwe.

Jako jedynak podejrzewam że chodzi też o czas dla siebie do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Znajoma z wielodzietnej mówi że nie lubi być sama, a nawet boi się jak nikogo nie ma w domu, a ja znowu potrzebuję tego czasu dla siebie i świętego spokoju
Rodzeństwo to nie tylko kłótnie, ale wsparcie kiedy rodzice umierają, wspólnie spędzony czas, wspomnienia...

Jedynak trochę przypomina najstarszego w rodzinie wielodzietnej, tylko tu musi być bardziej odpowiedzialny za siebie a z wielo za innych też czasem, szybciej dorasta. Jedynak chce postawić na swoim i nawet nie wie że tak robi, myślę ze potrzebuj żeby jego zdanie było ostatnim

[Nuova]

Trochę to wygląda jak przerzucanie się stereotypami rodzeństwo vs jedynaki Czekam na walkę chude vs grube, koty vs psy, miasto vs wieś

Już kiedyś był ten temat, ja swoją siostrę uwielbiam, w życiu bym nie chciała być jedynakiem. Mamy super relacje, czuję do niej większą sympatię i więź niż do rodziców. Nawet jeśli były jakieś kwestie nierównego traktowania to nigdy nie miałyśmy pretensji do siebie nawzajem.

Wśród przyjaciół nie mam jedynaków, ale nie kojarzę nikogo kto by się jakoś mocno wyróżniał (negatywnie) z tego powodu.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Pusheen_]

Napisane przez żurawinka

Jako jedynak podejrzewam że chodzi też o czas dla siebie do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Znajoma z wielodzietnej mówi że nie lubi być sama, a nawet boi się jak nikogo nie ma w domu, a ja znowu potrzebuję tego czasu dla siebie i świętego spokoju
Rodzeństwo to nie tylko kłótnie, ale wsparcie kiedy rodzice umierają, wspólnie spędzony czas, wspomnienia...

Jedynak trochę przypomina najstarszego w rodzinie wielodzietnej, tylko tu musi być bardziej odpowiedzialny za siebie a z wielo za innych też czasem, szybciej dorasta. Jedynak chce postawić na swoim i nawet nie wie że tak robi, myślę ze potrzebuj żeby jego zdanie było ostatnim

Jedynacy albo są podobni do najstarszego, albo "trochę" do najmłodszego, ale nigdy nic pomiędzy

Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[Finlora]

Napisane przez chwast

Ja to samo, doszukiwanie się połączenia, które nie istnieje. Jak ktoś nie potrafi się pakować, to po prostu nie potrafi sie pakować, albo po prostu potrzebuje więcej rzeczy. Co za różnica czy jedynak czy nie


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ale to nie chodzi o to czy potrafi czy nie, tylko że jest przyzwyczajony, że zawsze się tyle brało, bez zastanawiania się pewnie czy potrzeba czy nie. Przynajmniej ja to tak rozumiem.

[chwast]

Napisane przez Finlora

Ale to nie chodzi o to czy potrafi czy nie, tylko że jest przyzwyczajony, że zawsze się tyle brało, bez zastanawiania się pewnie czy potrzeba czy nie. Przynajmniej ja to tak rozumiem.

Rozumiem, ale to kwestia przyzwyczajenia a nie bycia jedynakiem. Ja nie jestem do czegoś takiego przyzwyczajona, nie mam rodzeństwa. Zawsze biorę najmniej jak się da.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[żurawinka]

Napisane przez Pusheen_

Jedynacy albo są podobni do najstarszego, albo "trochę" do najmłodszego, ale nigdy nic pomiędzy

Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

Ja patrzę na podobieństwo cech do mojego męża najstarszego i tego odpowiedzialnego i widzę tu podobieństwa.


Ktoś wyżej wspomniał o stereotypach - no ludzie są stereotypowi widocznie, nie widzę w tym nic dziwnego że wymieniamy się poglądami co się komu wydaje, nikt tu na szabelki nie walczy z tego powodu

[Imperfecta]

Napisane przez chwast

Rozumiem, ale to kwestia przyzwyczajenia a nie bycia jedynakiem. Ja nie jestem do czegoś takiego przyzwyczajona, nie mam rodzeństwa. Zawsze biorę najmniej jak się da.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ja mam rodzeństwo a nieważne czy na dwa dni czy na dwa tygodnie biorę tak samo dużo rzeczy

[Miss Saeki]

Napisane przez meliandra

Sory, ale dla mnie jakieś od czapy doszukiwania się w tym winy tego, że jest jedynakiem Ja też jestem jedynakiem, za dziecka jeździłam na wakacje z rodzicami głównie autem i też braliśmy sporo rzeczy jak było miejsce, teraz nie mam najmniejszego problemu żeby spakować się w podręczny.

Dokładnie.

Ja też jestem jedynakiem, za dzieciaka jeździłam na wakacje głównie autokarem lub pociągiem. Liczba bagaży była mocno ograniczona. Czego to dowodzi? Ano niczego.

[Finlora]

Napisane przez chwast

Rozumiem, ale to kwestia przyzwyczajenia a nie bycia jedynakiem. Ja nie jestem do czegoś takiego przyzwyczajona, nie mam rodzeństwa. Zawsze biorę najmniej jak się da.


Sent from my iPhone using Tapatalk

W sumie to powiedziałabym, że raczej kwestia wychowania.

[747bf32364fc13da37122d49c7e01f75501e8a1a_65540b783ff7c]

Ja nie wiem, o co chodzi z tym egoizmem u jedynakow. Moje dwie najblizsze przyjaciolki to jedynaczki i nie widze zadnej roznicy miedzy nami, gdzie ja mam i rodzenstwo, i kuzynostwo z ktorym sie wychowywalam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Finlora]

Napisane przez Miss Saeki

Dokładnie.

Ja też jestem jedynakiem, za dzieciaka jeździłam na wakacje głównie autokarem lub pociągiem. Liczba bagaży była mocno ograniczona. Czego to dowodzi? Ano niczego.

Ano tego, że bagaż musiał być ograniczony i nie byłabyś w stanie wziąć więcej. Gdybyście jeździli samochodem, to pewnie byłaby kupa nieporzebnych rzeczy.
Nie wiem dlaczego piszecie tu o podróżowaniu pociągiem, bo w tym przypadku każdy musiał się oszczędnie spakować.

[Miss Saeki]

Napisane przez Finlora

Ano tego, że bagaż musiał być ograniczony i nie byłabyś w stanie wziąć więcej. Gdybyście jeździli samochodem, to pewnie byłaby kupa nieporzebnych rzeczy.
Nie wiem dlaczego piszecie tu o podróżowaniu pociągiem, bo w tym przypadku każdy musiał się oszczędnie spakować.

Piszę o tym, bo jest tak wiele zmiennych determinujących charakter, że bycie jedynakiem czy posiadanie rodzeństwa to tylko kropla w ich morzu i tylko. To nie świadczy o niczym.
Bo nawet jazda samochodem o niczym nie świadczy. Równie dobrze rodzeństwo mogło jechać kombiakiem i też nabrać mase niepotrzebnych rzeczy a jedynak maluchem gdzie miejsca na za wiele bagaży nie było.

[meliandra]

Napisane przez Norluka

Nie wiem, dlaczego imputujesz mi, że rozpatruję bycie jedynakiem pod kątem winy.

Ale się czepiasz słówek Chodziło mi o to, że szukasz związku tam gdzie go nie ma. Bardzo wątpię, że Twój partner nie potrafi spakować małej ilości rzeczy, bo jest jedynakiem.

Napisane przez chwast

Ja to samo, doszukiwanie się połączenia, które nie istnieje. Jak ktoś nie potrafi się pakować, to po prostu nie potrafi sie pakować, albo po prostu potrzebuje więcej rzeczy. Co za różnica czy jedynak czy nie


Sent from my iPhone using Tapatalk

Dokładnie, no i jest jeszcze opcja, że człowiek po prostu dostosowuje się do sytuacji. Ja jak jadę autem też biorę więcej, jak muszę się spakować w podręczny to się pakuję i tyle.

Napisane przez żurawinka

Jako jedynak podejrzewam że chodzi też o czas dla siebie do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Znajoma z wielodzietnej mówi że nie lubi być sama, a nawet boi się jak nikogo nie ma w domu, a ja znowu potrzebuję tego czasu dla siebie i świętego spokoju
Rodzeństwo to nie tylko kłótnie, ale wsparcie kiedy rodzice umierają, wspólnie spędzony czas, wspomnienia...

Jedynak trochę przypomina najstarszego w rodzinie wielodzietnej, tylko tu musi być bardziej odpowiedzialny za siebie a z wielo za innych też czasem, szybciej dorasta. Jedynak chce postawić na swoim i nawet nie wie że tak robi, myślę ze potrzebuj żeby jego zdanie było ostatnim

A ja znam osoby, które właśnie przez to teraz bardzo lubią być same i doceniają ciszę, więc pewnie kwestia osoby.

[Pusheen_]

Napisane przez Miss Saeki

Dokładnie.



Ja też jestem jedynakiem, za dzieciaka jeździłam na wakacje głównie autokarem lub pociągiem. Liczba bagaży była mocno ograniczona. Czego to dowodzi? Ano niczego.

Ja też się wychowałam z kuzynostwem

Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[Norluka]

Napisane przez meliandra

Ale się czepiasz słówek Chodziło mi o to, że szukasz związku tam gdzie go nie ma. Bardzo wątpię, że Twój partner nie potrafi spakować małej ilości rzeczy, bo jest jedynakiem.

Nie o to chodziło, czy umie się spakować, czy nie.

[meliandra]

Napisane przez Miss Saeki

Piszę o tym, bo jest tak wiele zmiennych determinujących charakter, że bycie jedynakiem czy posiadanie rodzeństwa to tylko kropla w ich morzu i tylko. To nie świadczy o niczym.
Bo nawet jazda samochodem o niczym nie świadczy. Równie dobrze rodzeństwo mogło jechać kombiakiem i też nabrać mase niepotrzebnych rzeczy a jedynak maluchem gdzie miejsca na za wiele bagaży nie było.

Dokładnie. Poza tym mnie czasem fascynuje jak trójka rodzeństwa w podobnym wieku, wychowana w tym samym domu, przez tych samych rodziców, z tymi zasadami może być różna.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez chwast

Ja to samo, doszukiwanie się połączenia, które nie istnieje. Jak ktoś nie potrafi się pakować, to po prostu nie potrafi sie pakować, albo po prostu potrzebuje więcej rzeczy. Co za różnica czy jedynak czy nie


Sent from my iPhone using Tapatalk

Dokładnie, nie czaję. Jestem jedynaczką i na podróże krótsze niż 7 dni pakuję się w plecak. Cud panie, cud.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[meliandra]

Napisane przez Norluka

Nie o to chodziło, czy umie się spakować, czy nie.

To o co chodzi? Ale się doszukujesz dziury w całym. Uważasz, że bierze dużo rzeczy, bo od dzieciństwa jest tego nauczony, że ma prawie cały samochód dla siebie i może naładować gratów pod sam dach. Widzę, że masz problem z interpretacją jak coś jest napisane innymi słowami. Sens jest ten sam.