Jak pogodzić się z tym że można już nikogo nie spotkać?

[Sylia166]

Mam koleżankę, która dosłownie ma obsesje na punkcie związku, dla niej życie nie ma sensu jak nie ma chłopa obok siebie, znamy się od dzieciństwa więc pamiętam, że jak już miała z 12 lat to ciągle nawijała jak to chce mieć chłopaka. Teraz w dorosłym życiu średnio jej idzie, bo czuć od niej tę desperację i nawet jak kogoś pozna to jest typowym bluszczem i facet prędzej czy później ucieka, oczywiście ona nie widzi tego, uważa, że to oni wszyscy są źli. Ech współczuję w sumie takim osobom, fajnie jest kogoś mieć, ale nic na siłę...

[a5b2f04c728b42871bc12f2c24211f88ae37ff8d_643f21343ae75]

A to ja mam w tej chwili kilka singielek i normalnie się spotykamy, mój małżonek to nie cały mój świat przecież. A tak w parach to bardzo rzadko właściwie. Mój mąż ekstremalnie rzadko się spotyka z kimkolwiek, nie ma takiej potrzeby po prostu, a ja się umawiam z koleżankami bez facetów tak czy siak.

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka

[tinkerver2]

Ja mam znajomą, która od wczesnych lat była z facetem, miałyśmy chyba z 15 lat. (swoją drogą jej wieloletni facet to mój pierwszy chłopak, taki od trzymania się za ręce i pierwszych pocałunków w tajemnicy, dalej mamy świetny kontakt). Przed wakacjami rozstała się z nim dla innego faceta po chyba 10 latach. Ten drugi facet ją rzucił i ostatnio do mnie napisała, że ona musi mieć faceta bo inaczej nie umie żyć, że dla niej życie bez związku to jakaś abstrakcja.
No i tak sobie pomyślałam że w sumie ma dziewczyna rację, bo od czasów gimnazjum CIĄGLE była w związku.
Ja teraz jestem sama 9 miesiąc, chociaż spotykam się z jednym facetem, to nie chce się wiązać on oczywiście o tym wie.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[chacaos]

Napisane przez ColourTheSmallOne

A już szczególnie wśród mężczyzn pragnienie związku jest chyba traktowane jako niemęskie, lepiej się chwalić przed kolegami, ile to lasek się nie zaliczyło (upraszczam, ale takie coś obserwuję).

Mam w pracy jednego kolegę, który jest bardzo rodzinny i aż miło się słucha, jak się wypowiada o żonie i dziecku, widać, że są ważni dla niego. Ale to wyjątek, z którym się spotkałam i zupełnie inna mentalność, niż widzę u facetów na codzień. Może więc to nie nasza wina, że nam nie wychodzi wchodzenie w związki, tylko po prostu czasy temu nie sprzyjają.

To, o czym piszesz Ty i dziewczyny, to dla mnie dwie strony tej samej monety. Mamy archetyp otwartego na przygody singla, ewentualnie singla-karierowicza i związku, który jest życiową metą, końcem historii wartej opowiadania. Wiem, co masz na myśli pisząc o nacisku na indywidualizm i rozwój, ale mam wrażenie, że zdaniem wielu ludzi rozwój sprowadza się głównie do bycia atrakcyjną partią matrymonialną - kasa, pozycja, sylwetka, wygląd, imponowanie swoim ciekawym życiem, niebycie w tyle za potencjalnym partnerem lub potencjalną konkurencją. Niekoniecznie do poukładania sobie czegoś w środku i bycia szczęśliwym niezależnie od życiowych okoliczności.

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89449440]
Brakuje w popkulturze właśnie przykładów fajnego singielskiego życia. Nawet jak jest fajne, to i tak jest przedstawiane jako okres PRZED "ustatkowaniem się". życie single = takie życie na niby, życie w oczekiwaniu na miłość.[/QUOTE]
A jeśli już jest w popkulturze figura w miarę szczęśliwego singla, to jest to ktoś, kto robi karierę, ma pieniądze, jednocześnie ma kupę wolnego czasu i energii, paczkę przyjaciół za drzwiami i 10 typów chętnych na romans na sezon. Czyli obraz, z którym mało kto się utożsami, a mimo to utrwala się w świadomości, że jak wolisz siedzieć na dupie i sobie spokojnie żyć, a nie się WYSZALEĆ to robisz singielstwo źle, bo nie masz fajnych historyjek dla znajomych.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez chacaos

A jeśli już jest w popkulturze figura w miarę szczęśliwego singla, to jest to ktoś, kto robi karierę, ma pieniądze, jednocześnie ma kupę wolnego czasu i energii, paczkę przyjaciół za drzwiami i 10 typów chętnych na romans na sezon. Czyli obraz, z którym mało kto się utożsami, a mimo to utrwala się w świadomości, że jak wolisz siedzieć na dupie i sobie spokojnie żyć, a nie się WYSZALEĆ to robisz singielstwo źle, bo nie masz fajnych historyjek dla znajomych.

No to jest słabe. To jest combo popkultury i dodatkowo social mediów - ciągle musi się coś dziać, bo jak nie, to jestes przegrywem.

I racja - czesto pokazuje sie singli jako ludzi z wianuszkiem znajomych (tez singli ). No życie tak nie wygląda, obecnie nie mam żadnej koleżanki singielki i się nie zapowiada na zmiany - raczej szykują się do ślubów i narodzin dzieci. Zazwyczaj na spotkaniach ja już jestem jedyna bez pierścionka a we Włoszech chodziłam na domówki, gdzie było 30-40 osób i żadnej pary, to były czasy

[cb0d8ace8e3f55c20d6852271041c68dd40c3dc3_65540ac21a6bc]

Napisane przez ColourTheSmallOne

Ale ja się spotykam raczej z takimi 28-35 i u nich też tej chęci do poważnego związku nie widzę. Albo po prostu nie ze mną.

To ja mam trochę większy rozstrzał wiekowy ustawiony, i bardzo podobają mi się odpowiedzi mężczyzn w wieku 40-48 lat na pytanie, czy chcesz mieć dzieci "Tak, kiedyś"

[ANKA54321]

Autorko znam problem. Też jestem singielką i mówiąc szczerze źle sie z tym czuje. Tym bardziej, że mnóstwo ludzi dookoła mnie kogoś ma. Nie wiem z czego to wynika może się do bycia z kimś nie nadajemy.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez ANKA54321

Autorko znam problem. Też jestem singielką i mówiąc szczerze źle sie z tym czuje. Tym bardziej, że mnóstwo ludzi dookoła mnie kogoś ma. Nie wiem z czego to wynika może się do bycia z kimś nie nadajemy.

A przestań. A myślisz, że każdy tko jest w związku to się do tego nadaje? Popatrz jakie zachowania byłych tutaj dziewczyny opisują - serio, uważasz, że ci panowie się nadawali? No właśnie. Nie umniejszajmy sobie, kto w nas uwierzy, jak nie my same

[Milagros_90]

Napisane przez ANKA54321

Autorko znam problem. Też jestem singielką i mówiąc szczerze źle sie z tym czuje. Tym bardziej, że mnóstwo ludzi dookoła mnie kogoś ma. Nie wiem z czego to wynika może się do bycia z kimś nie nadajemy.

To, że się nie znalazło osoby do związku, nie świadczy o tym, że się do związku nie nadaje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sylia166]

Ja mam 25 lat, za parę miesięcy 26 i chciałabym mieć stałego partnera, ale każdy ma na mnie wywalone Ja nigdy nie będę szczęśliwa jako singielka, chciałabym mieć do kogo się przytulić, wracając do pustego domu dostaje tylko depresji.

[tinkerver2]

Napisane przez Sylia166

Ja mam 25 lat, za parę miesięcy 26 i chciałabym mieć stałego partnera, ale każdy ma na mnie wywalone Ja nigdy nie będę szczęśliwa jako singielka, chciałabym mieć do kogo się przytulić, wracając do pustego domu dostaje tylko depresji.

Ja w twoim wieku byłam już mężatką.. A teraz mam 28 i jestem rozwódka
Nie ma nic na zawsze i nie ma nic na stałe.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Krystal_26]

A nie możesz sobie poszukać na początek współlokatorki, kupić zwierzaka albo zacząć częściej wychodzić wieczorem ? Jak nie ze znajomymi to znaleźć sobie nowe hobby Wiesz, właśnie jak od kogoś wieje taką desperacją i samotnością to bardzo zniechęca, żeby z taką osobą wchodzić w związek :/ żeby kogoś znaleźć to trzeba najpierw być szczęśliwym ze sobą, a nie uwieszać się na potencjalnym partnerze...

[Bractwo]

Witam
Ja mam sąsiada młodego chłopaka,który ma podobne zdanie jak ty,relacji z kobietami i odczuwaniem potrzeby bliskości. Opowiadał mi jak bardzo się starał dla dziewczyny,która była gdzieś w wieku 25 lat,a wciąż słyszał tylko,że on musi zasłużyć na jej pocałunek. Chłopak się dwoił i troił i chciał dać jej co mógł najlepszego,a wciąż był nie doceniany. Mówił,że potrzebuje bliskości człowieka - kobiety,którą chce kochać a nie tylko nienasyconej,wykorzystują cej go dziewczyny. Zagadywanie dziewczyn na ulicy też nie leży chyba w jego naturze. Mogli byście zadać sobie na wzajem pytania jak tak naprawdę odczuwacie bliskość drugiego człowieka i co z punktu widzenia chłopaka lub dziewczyny wam umyka,ze związki nie są trwalsze.

[Monia284]

Napisane przez ColourTheSmallOne

Jeszcze mam takie przemyślenia, że jednak żyjemy w czasach, w których jest duży nacisk na indywidualizm, rozwój osobisty, a związki romantyczne nie są tak wysoko cenione, raczej silne uczucie do kogoś często jest postrzegane jako słabość. Sama w to uwierzyłam i uważam okazywanie komuś uczuć za oznakę słabości. Także w przeciwieństwie do Limonki uważam, że kultura dzisiaj akurat każe nam być zadowolonymi z życia singielkami, a nie "szukać gaci". A już szczególnie wśród mężczyzn pragnienie związku jest chyba traktowane jako niemęskie, lepiej się chwalić przed kolegami, ile to lasek się nie zaliczyło (upraszczam, ale takie coś obserwuję).

Mam w pracy jednego kolegę, który jest bardzo rodzinny i aż miło się słucha, jak się wypowiada o żonie i dziecku, widać, że są ważni dla niego. Ale to wyjątek, z którym się spotkałam i zupełnie inna mentalność, niż widzę u facetów na codzień. Może więc to nie nasza wina, że nam nie wychodzi wchodzenie w związki, tylko po prostu czasy temu nie sprzyjają.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Niekoniecznie, wiesz oczywiście jest wiele ludzi którzy mówią że dobrze im będąc singlami. Chwali się niezależność. Jednak nadal jest dużo ludzi którzy chcą związku I wielu ludzi w związkach jest mimo że przecież nie jest czasem na pewno w związku łatwo i mogliby to rzucić i prowadzić życie singla. W otoczeniu raczej mam osoby które tego związku szukały. Co nie oznacza oczywiście desperacji i brania byle kogo. Moim zdaniem w związku wszystkie najważniejsze wartości muszą grać musi być dobre porozumienie by było o czym z tą osobą rozmawiać gdy nawet namiętność się zmniejszy, podobne spojrzenie na najważniejsze sprawy i podobne oczekiwania, podobne potrzeby seksualne i też upodobania.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 14:19 ---------- Poprzedni post napisano o 14:15 ----------

Napisane przez PumpkinEyes

Też to znam, mimo że ja nigdy nie miałam takiej fazy i zawsze chętnie spotykam się ze znajomymi, zresztą mój partner też.

Ale zauważyłam, że to też działa w drugą stronę. Często single z góry zakładają, że jak ktoś jest w związku to nie będzie zainteresowany jakimś wypadem albo będzie koniecznie chciał ciągnąć swoją drugą połówkę, więc po wejściu w związek bywa że znajomi sami się dystansują i wykluczają 'związkowicza' według swoich założeń, że teraz są na dalszym planie.

Ja też. To znaczy w początkowej fazie przez parę miesięcy może nie. To znaczy spotykałam się ale faktycznie więcej czasu dla chlopaka. Potem jednak normuje się i tak samo mam czas dla przyjaciółek itd. Nie tak często jakby się chciało ale bardziej przez pracę bo nie mam jak się z nimi spotkać jak skończę późno. Z chłopakiem będąc pod jednym dachem to inaczej. No ale nie zaniedbujetl tych relacji bo są dla mnie bardzo ważne i źle bym się czuła jak w złotej klatce. Każda relacja coś wnosi do naszego życia i inaczej się gada z facetem a inaczej z przyjaciółkami gdzie wymienia się innymi doświadczeniami.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 14:20 ---------- Poprzedni post napisano o 14:19 ----------

[1=a5b2f04c728b42871bc12f2 c24211f88ae37ff8d_643f213 43ae75;89449832]A to ja mam w tej chwili kilka singielek i normalnie się spotykamy, mój małżonek to nie cały mój świat przecież. A tak w parach to bardzo rzadko właściwie. Mój mąż ekstremalnie rzadko się spotyka z kimkolwiek, nie ma takiej potrzeby po prostu, a ja się umawiam z koleżankami bez facetów tak czy siak.

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]Dokładnie. Fajne są takie babskie spotkania. Przecież na takich spotkaniach gdzie czasem gada się na babskie tematy to faceci by się nudzili. No i na odwrót. Myślę że większość ludzi tego potrzebuje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 14:21 ---------- Poprzedni post napisano o 14:20 ----------

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89453504]A przestań. A myślisz, że każdy tko jest w związku to się do tego nadaje? Popatrz jakie zachowania byłych tutaj dziewczyny opisują - serio, uważasz, że ci panowie się nadawali? No właśnie. Nie umniejszajmy sobie, kto w nas uwierzy, jak nie my same [/QUOTE]Dokładnie. Ile osób zachowujących się toksycznie jest w związkach. Grunt to zauqqzac problem i coś z nim robić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[cb0d8ace8e3f55c20d6852271041c68dd40c3dc3_65540ac21a6bc]

Napisane przez Monia284

Niekoniecznie, wiesz oczywiście jest wiele ludzi którzy mówią że dobrze im będąc singlami. Chwali się niezależność. Jednak nadal jest dużo ludzi którzy chcą związku I wielu ludzi w związkach jest mimo że przecież nie jest czasem na pewno w związku łatwo i mogliby to rzucić i prowadzić życie singla.

Ja bym stwierdziła, że prawie każdy człowiek chce być w związku.
Niektórzy nie chcą chwilowo - bo na przykład mają coś innego na głowie, albo mają jeszcze niemiłe wspomnienia z poprzedniego związku, ale prędzej czy później stwierdzą, że źle im w pojedynkę i przydałby się ktoś do pary.

[Monia284]

[1=cb0d8ace8e3f55c20d68522 71041c68dd40c3dc3_65540ac 21a6bc;89457632]Ja bym stwierdziła, że prawie każdy człowiek chce być w związku.
Niektórzy nie chcą chwilowo - bo na przykład mają coś innego na głowie, albo mają jeszcze niemiłe wspomnienia z poprzedniego związku, ale prędzej czy później stwierdzą, że źle im w pojedynkę i przydałby się ktoś do pary.[/QUOTE]Tak często tak jest. Też chyba większość osób które znam to jak nie chciały to chwilowo.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Jacqueline__]

Hej! może to jest głupie, może ktoś powie że to bzdury, że wymyślam pierdoły, ale ja wierzę że na na miłość i marzenia nigdy nie jest za późno odchodząc od toksyka i oszusta po 10 latach powtarzałam sobie tylko to że najlepsze jest ciągle przede mną zostawiając ten syf za sobą miałam skończone 30 lat i też wróżone że zmarnowałam całą młodość i co to teraz będzie.. Postanowiłam zająć się sobą, skupić na sobie, psychicznie odpocząć po traumie którą przeszłam. Mieszkam w malutkim mieście, pracuje z samymi kobietami i to właśnie w pracy zupełnie niespodziewanie poznałam pewnego pana, który zajrzał tam na chwilę służbowo głowa do góry!

[cb0d8ace8e3f55c20d6852271041c68dd40c3dc3_65540ac21a6bc]

Napisane przez Jacqueline__

Hej! może to jest głupie, może ktoś powie że to bzdury, że wymyślam pierdoły, ale ja wierzę że na na miłość i marzenia nigdy nie jest za późno odchodząc od toksyka i oszusta po 10 latach powtarzałam sobie tylko to że najlepsze jest ciągle przede mną zostawiając ten syf za sobą miałam skończone 30 lat i też wróżone że zmarnowałam całą młodość i co to teraz będzie.. Postanowiłam zająć się sobą, skupić na sobie, psychicznie odpocząć po traumie którą przeszłam. Mieszkam w malutkim mieście, pracuje z samymi kobietami i to właśnie w pracy zupełnie niespodziewanie poznałam pewnego pana, który zajrzał tam na chwilę służbowo głowa do góry!

Ile masz lat?

[Jacqueline__]

[1=cb0d8ace8e3f55c20d68522 71041c68dd40c3dc3_65540ac 21a6bc;89458929]Ile masz lat?[/QUOTE]

w tym roku skończę 32

[cb0d8ace8e3f55c20d6852271041c68dd40c3dc3_65540ac21a6bc]

Napisane przez Jacqueline__

w tym roku skończę 32

Ach... Myślałam, że 50-60, bo napisałaś o tym, że na znalezienie kogoś do związku nigdy nie jest za późno

[Jacqueline__]

[1=cb0d8ace8e3f55c20d68522 71041c68dd40c3dc3_65540ac 21a6bc;89459371]Ach... Myślałam, że 50-60, bo napisałaś o tym, że na znalezienie kogoś do związku nigdy nie jest za późno [/QUOTE]

bo moim zdaniem nie jest mi się w życiu ułożyło po 30stce pod względem prywatnym, zawodowym i zdrowotnym. W rodzinie mam wujka, który po rozwodzie przed 60tką związał się inną kobietą. Myślę że takich przypadków jest mnóstwo

[Sylia166]

Moja mama przed 50tką poznała nowego faceta, a mój ojciec 58 lat poznał nową babeczkę, podróżują razem, a wcześniej tylko praca - dom, no zupełnie inny człowiek Także życie może naprawdę różnie się ułożyć

[cb0d8ace8e3f55c20d6852271041c68dd40c3dc3_65540ac21a6bc]

Napisane przez Jacqueline__

bo moim zdaniem nie jest mi się w życiu ułożyło po 30stce pod względem prywatnym, zawodowym i zdrowotnym. W rodzinie mam wujka, który po rozwodzie przed 60tką związał się inną kobietą. Myślę że takich przypadków jest mnóstwo

Nie znam mnóstwa przypadków, że ktoś sobie układa życie prywatne po 60.

A że tobie się ułożyło po 30. - no właśnie w młodziutkim wieku jest dużo łatwiej niż później, zatem nie ma w tym nic dziwnego

[Malinowanuta]

Też jestem od około 3 lat sama. Bywały trudne momenty, bo od nastoletnich lat raczej byłam przyzwyczajona do tego że z łatwością nawiązuję nowe relacje i nie mam problemów ze stworzeniem związku. Po ostatnim związku który był dla mnie ogromną lekcją życia wszystko się zmieniło. Już nie jest tak prosto kogoś poznać. I niby dobrze się czuję jako singielka, lubię swoje życie, ale także dopadają mnie czasem takie myśli w samotne wieczory że może coś jest ze mną nie tak, że nikt mnie już nie zechce albo ja nikogo nie zechce. Z drugiej strony, chyba szkoda marnować swoje życie na zamartwianie się. Już lepiej żyć samemu i mieć względnie dobry nastrój niż np zbudować kiepski związek byle tylko był w którym nie jesteśmy szczęśliwi

[cb0d8ace8e3f55c20d6852271041c68dd40c3dc3_65540ac21a6bc]

Napisane przez Malinowanuta

Też jestem od około 3 lat sama. Bywały trudne momenty, bo od nastoletnich lat raczej byłam przyzwyczajona do tego że z łatwością nawiązuję nowe relacje i nie mam problemów ze stworzeniem związku. Po ostatnim związku który był dla mnie ogromną lekcją życia wszystko się zmieniło. Już nie jest tak prosto kogoś poznać. I niby dobrze się czuję jako singielka, lubię swoje życie, ale także dopadają mnie czasem takie myśli w samotne wieczory że może coś jest ze mną nie tak, że nikt mnie już nie zechce albo ja nikogo nie zechce. Z drugiej strony, chyba szkoda marnować swoje życie na zamartwianie się. Już lepiej żyć samemu i mieć względnie dobry nastrój niż np zbudować kiepski związek byle tylko był w którym nie jesteśmy szczęśliwi

Moim zdaniem to jest raczej tak właśnie, że im jesteśmy starsze, tym bardziej jesteśmy świadome swoich potrzeb i oczekiwań, dlatego trudniej jest wejść w relacje i szukanie partnera trwa dłużej niż 10-20 lat temu.

[Mikry_Mike]

Napisane przez Suzannah__

Hej, mam 28 lat, na koncie kilka związków (max 2 lata). Od 2.5 jestem sama

Przebijam - działam solo od jakiś siedmiu lat.

Mogę tylko napisać z mojej perspektywy: przyzwyczaisz się, a raczej ja się przyzwyczaiłem. Nie szukałem, przestałem robić cokolwiek.

Przemyślałem mój ostatni i jedyny poważny wniosek, zrozumiałem siebie jeszcze lepiej i odpuściłem totalnie, bo - jest to moje osobiste zdanie - związki przynoszą tylko więcej strat i problemów, niż korzyści.



Żyje całkiem znośnie w trybie solo, mogę robić co chcę i kiedy chcę.

[Suzannah__]

Możesz napisać coś więcej w związku z wnioskiem że związki to więcej strat niż korzyści?



Jak sobie radzisz z samotnością? Nie jest Ci smutno kiedy wracasz do pustego mieszkania albo gdy nie masz świadomości tego że masz osobę dla której jesteś ważny i jej na Tobie zależy? Jak inaczej zaspokajasz potrzebę bliskości?

[Kaviaa]

Napisane przez Suzannah__

Możesz napisać coś więcej w związku z wnioskiem że związki to więcej strat niż korzyści?



Jak sobie radzisz z samotnością? Nie jest Ci smutno kiedy wracasz do pustego mieszkania albo gdy nie masz świadomości tego że masz osobę dla której jesteś ważny i jej na Tobie zależy? Jak inaczej zaspokajasz potrzebę bliskości?

A jakiej odpowiedzi oczekujesz? Dużo osób tutaj pisało, że nie czuje potrzeby tej bliskości i że czasem związki powodują więcej problemów niż korzyści, bądź nikt nigdy nie da Ci gwarancji że coś jest na zawsze. Tak jak ktoś tutaj pisał - partner może umrzeć, odejść, Ty możesz się wypalić etc.
Ty nie jesteś w stanie zaakceptować życia singielki.
Odpowiadając więc "Jak pogodzić się z tym że można już nikogo nie spotkać?" W Twoim przypadku nie pogodzisz się z tym, bo nie ważne jakie tutaj ludzie napiszą spostrzeżenia, nie zmieni to Twojego myślenia.
Musisz najpierw zmienić siebie.

[Mikry_Mike]

Napisane przez Suzannah__

Możesz napisać coś więcej w związku z wnioskiem że związki to więcej strat niż korzyści?

Jak sobie radzisz z samotnością? Nie jest Ci smutno kiedy wracasz do pustego mieszkania albo gdy nie masz świadomości tego że masz osobę dla której jesteś ważny i jej na Tobie zależy? Jak inaczej zaspokajasz potrzebę bliskości?

Oczywiście, że mogę. Pytasz, ja odpowiadam.


Normalnie, chyba nad wyraz dobrze. Chodzenie własnymi ścieżkami w pojedynkę jest wpisane raczej w mój specyficzny charakter, niż konsekwencja mojego wyboru. Ludzie działać solo, lubię być sam. Tak już mam.

Niestety, a czasami stety, nie mam własnego mieszkania. Mieszkam z współlokatorami. Czasami doprowadzają mnie do szewskiej pasji, ale bywa naprawdę zabawnie. Nie mniej, gdy mieszkałem z rodzicami uwielbiałem momenty gdy zostawałem sam, bo wyjeżdżali w rodzinne strony na weekend. Kochałem ten stan, gdy byłem sam w ścianach, jako pan i opiekun domu. Nie czułem się źle, nie czułem się przybity - wręcz wtapiałem się ciszę i pustkę.


To o czym piszesz jest bardzo, ale to bardzo ulotne. Właściwie każdy związek rozumiany jako romantyczno-seksualna relacja damsko-męska, jest skazany na rozpad. To kwestia czasu, najczęściej bardzo krótkiego. To trochę jak mechanizm, który przy wyjściu z fabryki został ustawiony tak, aby się zepsuć.


Nie mam potrzeby bliskości. Nawet od mojej rodziny z którą mam bardzo dobry kontakt i ich kocham. Generalnie jestem osobą aromantyczną - możesz poczytać o tym - co tłumaczy wiele rzeczy. Nie czuje potrzeby bliskości i intymności, wszystkie gesty, słowa, zachowania jakie są normalne w związku, są dla mnie obecnie.. obce. Tak jest postrzegam. Nie gorszą mnie, ale postrzegam to jako coś niepotrzebnego i dystansuje się od tego.




Napatrzyłem się na nieudane związki. Mój związek był daleki od normalności, ale to głównie moja sprawka. Nie, nie jestem toksyczny, ale daleko mi do okazu normalności w budowaniu związku. Ludzie dobierają się w pary ze strachu przed samotnością, panicznie się jej boją. Kiedyś miałem przeświadczenie, że to z powodu kolejnego lęku przed zostaniem samym z własnymi myślami, a ogromny procent ludzi cechuje się bezrefleksyjnym podejściem do własnego życia, toteż w samotności byliby sam na sam z pustką, której siłę można mierzyć w sile czarnej dziury.

[Sylia166]

To masz trochę łatwiej przez to. Ja też lubię być sama, ale mieszkanie samej ma swoje plusy i minusy dla mnie, czasami chciałabym zwyczajnie z kimś pooglądać tv czy zjeść razem obiad więc nie wyobrażam sobie tak do końca życia, mimo że totalny ze mnie introwertyk, pewnie jakbym zamieszkała z chłopem to też bym narzekała, ale chciałabym kiedyś spróbować...Ale co los przyniesie to zobaczymy.
I istnieją udane długoletnie związek, sama znam takie osobiście, moja mama ze swoim są już 10-11 lat, mieli kłótnie, sprzeczki itd wiadomo, ale nigdy poważniejszego kryzysu, czasem jej zazdroszczę, ale zasłużyła na to sobie po rozwodzie i średnio udanym małżeństwie. Młodsze parki też znam, mój dobry znajomy z liceum w wieku 16 lat poznał swoją, pamiętam jak w szkole się z niego śmiali, że jak to on znalazł sobie laskę, pewnie zaraz go zostawi, a oni 9 lat razem nierozłączni Z czasów licealnych więcej jest takich par, no jakoś są☠razem, a kolorowo nie zawsze jest to normalne
Ale nie każdy związek jest toksyczny