Jak ludzie są w stanie żyć za minimalną krajową?

[bleuclair]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89468281]Bardzo długo żyłam z rodzicami w jednym pokoju, a potem w pokoju przejściowym ( właściwie do czasu dorosłości). Nie mam żalu do rodziców, bo dali mi to, co mieli. Niestety na więcej kasy nie było. Jednocześnie... miałam całe życie marzenie w postaci pokoju. Obecnie mam obsesje na punkcie prywatności, której nigdy wcześniej nie doświadczyłam. Brak pokoju i prywatności mocno przełożył się na moje kontakty międzyludzkie - nie miałam gdzie zaprosić koleżanki, a o chłopaku nie wspominając. Zazdrościłam koleżankom, że spotykają się w domach. Ja nie mogłam. Z racji, że mieszkałam na zadupiu to mogłam sobie pójść co najwyżej z koleżanką na spacer. Zero warunków do nauki.[/QUOTE]

Miałam bardzo podobnie. Mieszkałam z mamą w jednym pokoju. Zero prywatności. Nie mogłam zaprosić koleżanki, potem chłopaka. Jak już przychodził ona wychodziła do kuchni, ale nikt nie czuł się z tą świadomością komfortowo ,a jak się zasiedział, dostawałam od niej lawinę smsów, że chce już iść spać i kiedy on już pójdzie ( dwa łóżka, no ale przecież nie rozłoży łóżka przy gościu). Zero komfortu podczas nauki, bo często był włączony telewizor, albo mama prowadziła rozmowy telefoniczne, a ja żeby się skupić potrzebuję ciszy. I to samo marzenie, żeby mieć własny pokój. Niestety nie jestem osobą zbyt towarzyską, miałam problemy w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami, a sytuacja mieszkaniowa tylko to pogłębiła. Zresztą mimo że się wyprowadziłam, to problem w pewien sposób pozostał. Bo wracając w rodzinne strony chciałabym mieć możliwość spotkać się ze znajomymi. Często jest tak, że ktoś specjalnie po mnie przyjeżdzą z sąsiedniego miasta czy też później mnie odwozi, a ja do tej pory nie jestem w stanie takiej osoby zaprosić do domu na herbatę. Wygląda to bardzo dziwnie i nieuprzejmie.

[8f44be8657be3d2a3733d9c7d3db3d2234bdc5f1_65838332e9b82]

Jak byłam dzieckiem to też jakoś nie zajmowało moich myśli, że mam pokój z kimś. Potem miałam już swój.
Z wiekiem zmieniają się przyzwyczajenia, na studiach odpoczywałam w domu rodzinnym od wynajętego pokoju. Teraz jak przyjadę to przeszkadza mi dużo rzeczy, a to że brat do łazienki się dobija, mimo że jest druga, a on koniecznie musi do tej, za dużo światła w sypialni, składowisko niepotrzebnych rzeczy w pokoju którym śpię itp. Nocuję może raz w roku. Pewnego dnia przyjeżdżam, a tam cała podłoga i łóżko w częściach od motoru No ale jak mnie tam nie ma to nie będę szkodować pokoju.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Pusheen_]

[1=8f44be8657be3d2a3733d9c 7d3db3d2234bdc5f1_6583833 2e9b82;89468924] Teraz jak przyjadę to przeszkadza mi dużo rzeczy, a to że brat do łazienki się dobija, mimo że jest druga, a on koniecznie musi do tej,

za dużo światła w sypialni, składowisko niepotrzebnych rzeczy w pokoju którym śpię itp.

Nocuję może raz w roku.

Pewnego dnia przyjeżdżam, a tam cała podłoga i łóżko w częściach od motoru

No ale jak mnie tam nie ma to nie będę szkodować pokoju.

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk[/QUOTE]

U mnie do pokoju wparowal kiedyś wujek pod wpływem (nocowal u nas) - bo mu się drzwi pomyliły - to był cringe stulecia
Nauczka, że trzeba zamykać własny pokój na klucz.

U mnie fotel skończył jako wieszak na kurtki.

A innym razem w moim pokoju skończyły wszystkie mniejsze doniczki

Nie mówiąc o tym, że matka wywaliła moje buty (w dobrym stanie) do garażu jak jakieś stare kapcie. A ojciec po jakiejś kłótni wpakował się do mojego pokoju ok. 21 i powiedział "Wypad! Teraz ja oglądam telewizor" (a był inny do dyspozycji), po czym położył się na moim łóżku (łóżku, a nie rozkładanej kanapie).



Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[chwast]

Jeżu przypomniało mi to, jak wynajmowalam kiedyś pokój i właścicielka przez cały okres wynajmu dorabiała mi zgubione klucze do niego (5 miesięcy) i raz w nocy ktoś wszedł do pokoju, bo się pomylił, a ja brałam wtedy leki nasenne żeby spać i ciężko było w ogóle mi się podnieść - dzięki Bogu ta osoba wyszła, niedługo potem wypowiedziałam umowę


Sent from my iPhone using Tapatalk

[meliandra]

Tylko wszystko zależy od tego jakie się ma to rodzeństwo i jak duży pokój. Ja cały czas piszę o dzieciach z dużą różnicą wieku i totalnej klicie gdzie ledwo mieszczą się dwa łóżka, a tym bardziej inne rzeczy. Jak ktoś ma spore 3 pokojowe mieszkanie gdzie jest salon, sypialnia, a w trzecim pokoju 2 córki miedzy którymi jest dwa lata różnicy to luz. No ale jak ktoś wrzuca na grupie rzut mieszkania 2 pokojowego które ma niecałe 50m2 i chce je przerobić na salon z kuchnią, sypialnie i pokój dla dzieci gdzie jedno jest już całkiem duże to mnie dziwi. I jasne, że się da. Przecież okres dzieciństwa nie trwa nie wiadomo jak długo, ale dla mnie mieszkanie na kupie byłoby bardzo niekomfortowe.

[effcia82]

Całe dzieciństwo modliłam się aby rodzice nie sprawili mi rodzeństwa bo musiałabym z nim dzielić pokój a własny pokój to była dla mnie rzecz święta. Jako dorosła osoba cieszę się, że nie mam rodzeństwa. Gdybym miała dziecko, to tylko jedno. Nawet mój kot jest jedynakiem.

[skara]

Napisane przez meliandra

Tylko wszystko zależy od tego jakie się ma to rodzeństwo i jak duży pokój. Ja cały czas piszę o dzieciach z dużą różnicą wieku i totalnej klicie gdzie ledwo mieszczą się dwa łóżka, a tym bardziej inne rzeczy. Jak ktoś ma spore 3 pokojowe mieszkanie gdzie jest salon, sypialnia, a w trzecim pokoju 2 córki miedzy którymi jest dwa lata różnicy to luz. No ale jak ktoś wrzuca na grupie rzut mieszkania 2 pokojowego które ma niecałe 50m2 i chce je przerobić na salon z kuchnią, sypialnie i pokój dla dzieci gdzie jedno jest już całkiem duże to mnie dziwi. I jasne, że się da. Przecież okres dzieciństwa nie trwa nie wiadomo jak długo, ale dla mnie mieszkanie na kupie byłoby bardzo niekomfortowe.

Myśmy najpierw mieszkali w 3 pokojach na 40 m2, a potem w 4 pokojach na zawrotnych 49 m2. Metraż nie jest decydujący, to kwestia zaaranżowania mieszkania i samej ustawności. I w mniejszym i w większym mieszkaniu miałyśmy z siostrą osobne pokoje. W większym był salon, w mniejszym rodzice spali w dużym pokoju. Kuchnia była mała, ale ogólnie to mieszkanie 49 m2 było całkiem ok, nawet na potrzeby 4-osobowej rodziny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Eveen]

Napisane przez effcia82

Całe dzieciństwo modliłam się aby rodzice nie sprawili mi rodzeństwa bo musiałabym z nim dzielić pokój a własny pokój to była dla mnie rzecz święta. Jako dorosła osoba cieszę się, że nie mam rodzeństwa. Gdybym miała dziecko, to tylko jedno. Nawet mój kot jest jedynakiem.

To zalezy od różnicy wieku, ja np. mimo siostry miałam swój pokój bo była na tyle mała, że i tak spedzała większośc dnia w salonie a spała z rodzicami, w momencie kiedy zaczęła dorastać zgrało się to mniej więcej z moim wyjazdem na studia i wtedy przejęła pokój.

[meliandra]

Napisane przez skara

Myśmy najpierw mieszkali w 3 pokojach na 40 m2, a potem w 4 pokojach na zawrotnych 49 m2. Metraż nie jest decydujący, to kwestia zaaranżowania mieszkania i samej ustawności. I w mniejszym i w większym mieszkaniu miałyśmy z siostrą osobne pokoje. W większym był salon, w mniejszym rodzice spali w dużym pokoju. Kuchnia była mała, ale ogólnie to mieszkanie 49 m2 było całkiem ok, nawet na potrzeby 4-osobowej rodziny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To fakt, dużo zależy od rozkładu, mieszkanie 45m2 może być fajne i ustawne, a może mieć kompletnie bezsensu układ i przez to poczucie, że jest małe. Ale tak czy inaczej nie jestem w stanie sobie wyobrazić 3 pokoi na 40 m2.

[Pusheen_]

Napisane przez skara

Myśmy najpierw mieszkali w 3 pokojach na 40 m2, a potem w 4 pokojach na zawrotnych 49 m2. Metraż nie jest decydujący, to kwestia zaaranżowania mieszkania i samej ustawności. I w mniejszym i w większym mieszkaniu miałyśmy z siostrą osobne pokoje. W większym był salon, w mniejszym rodzice spali w dużym pokoju. Kuchnia była mała, ale ogólnie to mieszkanie 49 m2 było całkiem ok, nawet na potrzeby 4-osobowej rodziny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Napisane przez Eveen

To zalezy od różnicy wieku, ja np. mimo siostry miałam swój pokój bo była na tyle mała, że i tak spedzała większośc dnia w salonie a spała z rodzicami, w momencie kiedy zaczęła dorastać zgrało się to mniej więcej z moim wyjazdem na studia i wtedy przejęła pokój.

Lepiej mieć własny pokój. Płeć swoje robi i mi trudno sobie wyobrazić, że dziewczynka dzieli pokój z bratem (no ale jak mus to mus), ale to też nie oznacza, że dwie siostry dzielące wspólną przestrzeń będą się ze sobą świetnie dogadywać.

Niektóre z moich koleżanek narzekały na wspólny pokój z siostrą.

Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[12b24d2a455c078f5629813f5df538e108ef39c5_6556ae3ede293]

Napisane przez meliandra

To fakt, dużo zależy od rozkładu, mieszkanie 45m2 może być fajne i ustawne, a może mieć kompletnie bezsensu układ i przez to poczucie, że jest małe. Ale tak czy inaczej nie jestem w stanie sobie wyobrazić 3 pokoi na 40 m2.

schowek na miotly 2x1.8m mozna szumnie nazwac pokojem wystarczy popatrzec na bloki budowane w latach 60-70tych

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[12b24d2a455c078f5629813f5df538e108ef39c5_6556ae3ede293]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

w wysokim stanardzie

[747bf32364fc13da37122d49c7e01f75501e8a1a_65540b783ff7c]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

Nie ma to jak dwa pokoje na 26m. Od samego przegladania zdjec mozna dostac klaustrofobii.
Albo "salon z aneksem kuchennym", gdzie nawet nie ma wyodrebnionej wneki, tylko przy jednej ze scian jest lodowka i cala zabudowa kuchenna, a naprzeciwko kanapa. No marzenie po prostu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

Apartamentem *

To nie są mieszkania, a apartamenty.

[tinkerver2]

Ja mam mieszkanie 44 m, mój chłopak 35. I szczerze mówiąc jego mieszkanie jest bardziej ustawne niż moje. U mnie trzeba by wyburzać ścianę między kuchnia a pokojem (mam kawalerkę, pokój ma 20 m), i stawiać kolejna ścianę, żeby zrobić salon z aneksem + sypialnie.
Ale szczerze mówiąc jak spłacę kredyt mam zamiar zrobić antresole, a nie dzielić.


Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[meliandra]

[1=12b24d2a455c078f5629813 f5df538e108ef39c5_6556ae3 ede293;89469132]schowek na miotly 2x1.8m mozna szumnie nazwac pokojem wystarczy popatrzec na bloki budowane w latach 60-70tych[/QUOTE]


Teraz nie budują lepszych, nawet mam wrażenie, ze gorsze.

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

Tak. Teraz już chyba od tego odchodzą, ale widziałam kilka takich mieszkań, że wchodzisz i stoisz w kuchni

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[Olkaaaa_s]

Niby miałam swój pokój jako dziecko, niby mieszkałam w dużym domu, ale moja rodzina jest naprawdę głośna, intensywna i ich granice prywatności są o wiele bardziej płynne, niż u mnie. Mam siostrę starszą o dwa lata i nie wyobrażam sobie mieć z nią wspólnego pokoju, ba!- chwilowe wspólne mieszkanie było męczarnią.

Dziecko musi mieć swój pokój, potrzeba prywatności jest podstawą. Też się irytuję, kiecy widzę na grupach wnętrzarskich posty typu "jak podzielić 7metrowy pokój na dwójkę dzieci". Nie wiem, jak można coś takiego zrobić dziecku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Norluka]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

Ja w większym mieszkaniu mam taki sam wybór

[chwast]

Pralka w kuchni czy w łazience - ludzie, ja nie miałam nigdy umywalki!

A pralka w kuchni, w niektórych krajach to standard


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Pusheen_]

Napisane przez chwast

A pralka w kuchni, w niektórych krajach to standard

Sent from my iPhone using Tapatalk

No ale nie u nas



Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[Norluka]

Napisane przez chwast

Pralka w kuchni czy w łazience - ludzie, ja nie miałam nigdy umywalki!

A pralka w kuchni, w niektórych krajach to standard


Sent from my iPhone using Tapatalk

Byłam kiedyś w jednym mieszkaniu, gdzie w łazience zmieścił się tylko mały prysznic i wc, ustawione dodatkowo pod kątem.
Najbardziej mikrołazienka, jaką w życiu widziałam. Wyglądało jakby ktoś po prostu postawił ściankę na końcu przedpokoju i wyczarował tak łazienkę.

[meliandra]

Napisane przez Pusheen_

No ale nie u nas



Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

Czy ja wiem, spotykam się z tym w blokach u nas w Polsce.

[pempek]

Napisane przez meliandra

Teraz nie budują lepszych, nawet mam wrażenie, ze gorsze.





Tak. Teraz już chyba od tego odchodzą, ale widziałam kilka takich mieszkań, że wchodzisz i stoisz w kuchni

Wynajmowałam takie mieszkanie na studiach
Kuchnia w przedpokoju, mikrołazienka i nieduży pokój blok z lat 60tych.

Dużo zresztą takich mieszkań w Wawie było, jak to śpiewało (rapowało) WWO:
On się wychował w kawalerce
Razem z rodzicami, siostrami i młodszym bratem
Gdzie przed obiadem czeka się w kolejce, żeby umyć ręce
Całą kuchnie ma we wnęce (..)
U niego tylko rodzice nie spali na piętrówce
I on sam na polówce rozkładanej w przedpokoju przy lodówce

[967f3601e527e8d89f0729c53155db34a99f48cb_63dafd3d2687d]

Napisane przez Olkaaaa_s

Dziecko musi mieć swój pokój, potrzeba prywatności jest podstawą. Też się irytuję, kiecy widzę na grupach wnętrzarskich posty typu "jak podzielić 7metrowy pokój na dwójkę dzieci". Nie wiem, jak można coś takiego zrobić dziecku.

+100000
Ludzie w ogóle mało refleksji poświęcają na przyszłe życie swoich dzieci i zastanowienie się, czy one nie pomyslą pewnego dnia, że wolałyby się nie urodzić/urodzić gdzieś indziej.

[Pusheen_]

[1=967f3601e527e8d89f0729c 53155db34a99f48cb_63dafd3 d2687d;89469398]+100000

Ludzie w ogóle mało refleksji poświęcają na przyszłe życie swoich dzieci i zastanowienie się,

czy one nie pomyslą pewnego dnia, że wolałyby się nie urodzić/urodzić gdzieś indziej.[/QUOTE]

Czy ja wiem? Kiedyś na pewno nie mieli, ale teraz?

A że może być różnie, to wiadomo.

Ja też znam babkę, która ma troje dzieci - bardzo chciane, ale...Każde ma innego ojca, warunki mieszkaniowe beznadziejne i chociaż ona stara się zapewnić dzieciom to co trzeba, to w większości przypadków jest to takie "łatanie" problemów, a niekoniecznie ich rozwiazywanie. A do tego ciężko się w tym połapać, bo co jeden problem się załatwi, to zaraz wyskakuje następny. No ale co z tego? Ich matka chciała mieć potomstwo bez względu na wszystko, bo ona "kocha dzieci". A dzieci niezależnie od miłości rodzica i tak będą mieć problemy będące efektem różnych zaniedbań. To jest taki przypadek, że rodzice nie spełnią potrzeb swoich dzieci, mimo nakładu sił.

Wysłane z mojego SM-A202F przy użyciu Tapatalka

[rukolka]

Napisane przez tinkerver2

Ja mam mieszkanie 44 m, mój chłopak 35. I szczerze mówiąc jego mieszkanie jest bardziej ustawne niż moje. U mnie trzeba by wyburzać ścianę między kuchnia a pokojem (mam kawalerkę, pokój ma 20 m), i stawiać kolejna ścianę, żeby zrobić salon z aneksem + sypialnie.
Ale szczerze mówiąc jak spłacę kredyt mam zamiar zrobić antresole, a nie dzielić.


Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Kawalerka na 44m2? To rzeczywiście nieustawne, chyba przeważnie na takim metrażu robi się już 2 pokoje. Masz taki wysoki sufit, żeby zrobić antresolę?


To jak uważacie, na ilu m2 byłoby wygodnie mieszkać parze z 1 dzieckiem, a na jakim z dwoma?