Ludzie i zachowania, które nas dziwią + ot, część 78.

[chimay]

Napisane przez pempek

Wiesz ja tez tak miałam dopóki miałam go regularnie, nie myślałam o tym zanadto. Jak się rozstałam z partnerem to po 2 miesiącach mnie dosłownie zaczęło roznosić, normalnie jak w tym słabym powiedzeniu ze laska bez bolca dostaje ……. seks nie jest dla mnie życiowym priorytetem ale jak się okazało potrzebuje go regularnie🥲

Nie jem słodyczy wiec i tiramisu

Jedzenie to nie jest dla mnie jakiś szczególny fun ale wiem ze to raczej ja jestem dziwna.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Przez większość mojego dorosłego życia byłam nie w związku i mnie nie roznosiło, więc prawdopodobieństwo, że zaczęłoby po 40., gdybym się rozstała z moim facetem, jest prawie że równe zeru.
Nie miałam nigdy czegoś takiego jak frustracja z braku seksu, trudno mi sobie to wyobrazić.

[081ed4854e23be6738824bf7e7324809f3af476a_65822e820d4a7]

Treść usunięta

[a5b2f04c728b42871bc12f2c24211f88ae37ff8d_643f21343ae75]

Dziwi mnie bardzo ta logika, czekać z seksem aż będzie można założyć rodzinę. Nie rozumiem za bardzo o co chodzi, ale cóż, nie muszę przecież. Ja jestem za tym żeby każdy szedł do łóżka wtedy kiedy poczuje się psychicznie i fizycznie gotowy do takiej bliskości.

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka

[pempek]

Pomyłka


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Trzepotka]

Treść usunięta

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

[1=081ed4854e23be6738824bf 7e7324809f3af476a_65822e8 20d4a7;89505398]Treść usunięta[/QUOTE]


Łał - ja nie miałam nawet tego. W podstawówce lekcje "kto jest twoim przyjacielem", a w gimnazjum "tampony to samo zło i powodują choroby, raz użyjesz i śmierć". W szkole średniej nie miałam w ogóle zajęć z tej tematyki.

[pempek]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89505414]Łał - ja nie miałam nawet tego. W podstawówce lekcje "kto jest twoim przyjacielem", a w gimnazjum "tampony to samo zło i powodują choroby, raz użyjesz i śmierć". W szkole średniej nie miałam w ogóle zajęć z tej tematyki.[/QUOTE]


Ja pamietam jak w 5 klasie podstawówki dostaliśmy broszurki always, tam było wszystko o okresie i próbna podpaska, to było w sumie moje pierwsze spotkanie z tematem. Był rok 1995
Moja młoda jeszcze nie miała takich tematów poruszanych w szkole, jest w 4 klasie. Póki co ja ja oswiecam


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89505414]Łał - ja nie miałam nawet tego. W podstawówce lekcje "kto jest twoim przyjacielem", a w gimnazjum "tampony to samo zło i powodują choroby, raz użyjesz i śmierć". W szkole średniej nie miałam w ogóle zajęć z tej tematyki.[/QUOTE]ja tak samo, zaczelam szkole w polowie lat 90, podstawowka nic, w gimnazjum lekcje "zycia w rodzinie", z ktorych nie wynikalo nic, a prowadzila je pani od techniki, w liceum znowu nic

teraz to jeszcze mozna wygooglac, a z konkretnymi pytaniami przyjsc na forum, ale wtedy to byly co najwyzej listy do bravo

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Imperfecta]

Ja dostałam okres bardzo wcześnie, bo miałam 10 lat, pamiętam że było to w Boże Narodzenie. Siedziałam na kanapie, oglądałam świąteczne bajki i nagle poczułam, że coś jest nie tak, poszłam do toalety i prawie zemdlałam, myślałam że umieram - serio, to była moja pierwsza myśl jak zobaczyłam krew, że właśnie umieram. Dwa dni czekałam aż przejdzie, aż w końcu poszłam powiedzieć mamie, bo już byłam pewna, że po mnie skoro trwa to dwa dni. Nikt o tym ze mną nie rozmawiał wcześniej, nie miałam pojęcia, że coś takiego jak miesiączka w ogóle istnieje.
Podejrzewam, że nikt się nie spodziewał, że tak szybko to będzie, ale na pewno byłoby mi lżej gdybym wiedziała co się dzieje, bo naprawdę byłam przerażona.

W szkole pierwsze wspominki na ten temat pojawiły się bodajże w 5-6 klasie.

[Misia452]

Napisane przez Imperfecta

Ja dostałam okres bardzo wcześnie, bo miałam 10 lat, pamiętam że było to w Boże Narodzenie. Siedziałam na kanapie, oglądałam świąteczne bajki i nagle poczułam, że coś jest nie tak, poszłam do toalety i prawie zemdlałam, myślałam że umieram - serio, to była moja pierwsza myśl jak zobaczyłam krew, że właśnie umieram. Dwa dni czekałam aż przejdzie, aż w końcu poszłam powiedzieć mamie, bo już byłam pewna, że po mnie skoro trwa to dwa dni. Nikt o tym ze mną nie rozmawiał wcześniej, nie miałam pojęcia, że coś takiego jak miesiączka w ogóle istnieje.
Podejrzewam, że nikt się nie spodziewał, że tak szybko to będzie, ale na pewno byłoby mi lżej gdybym wiedziała co się dzieje, bo naprawdę byłam przerażona.

W szkole pierwsze wspominki na ten temat pojawiły się bodajże w 5-6 klasie.

Mama ci nie mówiła,że będzie krew ?
Ja pierwsze co po powrocie do domu (bo okres dostałam w szkole) to poleciałam do babci i jej pokazałam mama była w pracy. Dostałam od babci wkładkę i czekałam aż mama wróci. Mama mi dała podpaski. Fajnie to wspominam. Tylko że ja jak już pisałam miałam jakoś niedługo przed tym rozmowę z mamą i babcia o okresie, wiedziałam,że będzie mi lecieć krew i mogę źle się czuć. Chyba byłam dosyć dobrze przygotowana.

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[081ed4854e23be6738824bf7e7324809f3af476a_65822e820d4a7]

Treść usunięta

[Trzepotka]

Treść usunięta

[Imperfecta]

Napisane przez Misia452

Mama ci nie mówiła,że będzie krew ?
Ja pierwsze co po powrocie do domu (bo okres dostałam w szkole) to poleciałam do babci i jej pokazałam mama była w pracy. Dostałam od babci wkładkę i czekałam aż mama wróci. Mama mi dała podpaski. Fajnie to wspominam. Tylko że ja jak już pisałam miałam jakoś niedługo przed tym rozmowę z mamą i babcia o okresie, wiedziałam,że będzie mi lecieć krew i mogę źle się czuć. Chyba byłam dosyć dobrze przygotowana.

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

Napisałam, że nikt wcześniej nie rozmawiał o tym ze mną i w momencie jak dostałam, to nie miałam pojęcia, że coś takiego jak miesiączka istnieje, więc no... Nie mówiła

[chwast]

Ja za to ekscytuje się często, jak cos jest pyszne, czy ładne, czy gdzieś poszłam i było super… naprawdę wydaje mi się, ze wiele aktywności życiowych sprawia mi super frajdę, ale to działa w dwie strony mianowicie, dużo rzecz bardzo mnie irytuje i przeżywam jakieś ☠☠☠☠☠☠☠y i rozkładam na części pierwsze, nie mogąc zrozumieć jak można sje załóżmy zachować w jakiś chamski sposób, zamiast olać. Xd
Oczywiście logiczne, ze są tez akcje kiedy olewam i mam spokój, ale tak w skrócie przeżywam wszystko intensywnie jeśli cos mnie zaskoczy, o.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[57d469676eb95e4afe06d5c46bd77df5270daf8d_6584d1a317847]

Jestem zdziwiona, że edukacja seksualna była i jest na tak kiepskim poziomie w wielu szkołach. Ja mieszkałam w małej biednej wiejskiej gminie, a te 20 lat temu w podstawówce była pogadanka z paniami z always, było wdż i o kwestiach społecznych i o środkach higienicznych na miesiączkę. Część zajęć była dla wszystkich, część z podziałem na płeć. W gimnazjum na pewno były omawiane prawo do odmowy, metody antykoncepcji, była też sensowna pogadanka o aborcji. Na obu etapach edukacji zajęcia prowadziły nauczycielki biologii opierające się na faktach (na religii puszczali nam za to w gimnazjum "niemy krzyk"...).
O istnieniu miesiączki wiedziałam chyba od zawsze, bo mama się z tym nie kryła. Potrafiła powiedzieć, że źle się czuje, bo ma okres i wcześnie wytłumaczyła co to jest. Za to nie była na bieżąco, jeśli chodzi o nowinki - podpasek zaczęła używać dopiero jak moja starsza siostra zaczęła miesiączkować. Tampony wypróbowała dopiero jak ja zaczęłam. Wcześniej używała waty.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lottie69]

Kurcze, to ja też się czuje, jakbym wiedziała od zawsze. Myślę, że w wieku 6-7 lat miałam wytłumaczone przy okazji, gdy mama była w ciąży. Ale to było takie gdzieś mimochodem, że coś takiego jest, szczegóły sobie doczytałam w książce o ciąży, która była w domu, a później gdzieś jeszcze w encyklopedii .
No i mama stworzyła mi szufladę z zapasem podpasek, powiedziała, że jeśli tylko będę się wstydziła (oh, jakże to przewidziała...), to w tej szufladzie zawsze znajdę podpaski i nic nie muszę mówić. I faktycznie tak było! Później wolałam trzymać je gdzie indziej I kupować sama, to też zawsze leżała schowana kasa w jednym miejscu, żebym mogła sobie kupić i nigdy się o nic nie pytać.

Bardzo to doceniam, bo faktycznie długo mi zajęło "pogodzenie się" z cyklem i ciężko by mi było o tym rozmawiać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Ja znalazłam w domu książeczkę o okresie (właśnie jakąś z Always) w wieku 6 lat. Była tam pewnie dlatego, że mama była nauczycielką. I z niej się dowiedziałam. O tym, skąd się biorą dzieci też dowiedziałam się z jakiejs starej znalezionej książki o dojrzewaniu, miałam 10 lat, wcześniej myślałam, że przez pocałunek.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Monia284]

Napisane przez chimay

Przez większość mojego dorosłego życia byłam nie w związku i mnie nie roznosiło, więc prawdopodobieństwo, że zaczęłoby po 40., gdybym się rozstała z moim facetem, jest prawie że równe zeru.
Nie miałam nigdy czegoś takiego jak frustracja z braku seksu, trudno mi sobie to wyobrazić.

No każdy ma inne potrzeby.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Snowdrop_]

Napisane przez chwast

Ja za to ekscytuje się często, jak cos jest pyszne, czy ładne, czy gdzieś poszłam i było super… naprawdę wydaje mi się, ze wiele aktywności życiowych sprawia mi super frajdę, ale to działa w dwie strony mianowicie, dużo rzecz bardzo mnie irytuje i przeżywam jakieś y i rozkładam na części pierwsze, nie mogąc zrozumieć jak można sje załóżmy zachować w jakiś chamski sposób, zamiast olać. Xd
Oczywiście logiczne, ze są tez akcje kiedy olewam i mam spokój, ale tak w skrócie przeżywam wszystko intensywnie jeśli cos mnie zaskoczy, o.


Sent from my iPhone using Tapatalk

+1
Mam tak samo, przeżywam wszystko i dobre i złe bardzo mocno, i jeżeli ktoś zazdrości takim szczególnej wrażliwości, nie wie co to znaczy wpadać w rozpacz kilka razy w tygodniu, bo np. obejrzałam wiadomości.
Ujowe uczucie jak nie wiem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[lightangel]

Napisane przez Snowdrop_

+1
Mam tak samo, przeżywam wszystko i dobre i złe bardzo mocno, i jeżeli ktoś zazdrości takim szczególnej wrażliwości, nie wie co to znaczy wpadać w rozpacz kilka razy w tygodniu, bo np. obejrzałam wiadomości.
Ujowe uczucie jak nie wiem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zdaję sobie sprawę z tego że w przypadku smutnych wydarzeń taka wrażliwość może być upierdliwa. Szczególnie jak ktoś jeszcze jest pesymistą
Mimo wszystko jednak zazdroszczę, bo widzę po znajomych jak fajnie można przeżywać wszystko co dobre - a takich sytuacji mają w życiu zdecydowanie więcej. Wiele razy słyszałam od znajomych że chcieliby żebym była szczęśliwa - a jak tak się uczciwie zastanowię to ja nawet nie wiem co to znaczy. Bo nawet jak mi na czymś zależy i się uda to nawet mnie to specjalnie nie cieszy. Bardziej jest takie "przecież zrobiłam wszystko co trzeba, normalne że się udało" i tyle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[żurawinka]

Napisane przez Snowdrop_

+1
Mam tak samo, przeżywam wszystko i dobre i złe bardzo mocno, i jeżeli ktoś zazdrości takim szczególnej wrażliwości, nie wie co to znaczy wpadać w rozpacz kilka razy w tygodniu, bo np. obejrzałam wiadomości.
Ujowe uczucie jak nie wiem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Wrażliwość nie lubi się ze złymi newsami poważnie - zrezygnuj z wiadomości. Jako wrażliwiec to piszę

[Lasagna_ze_szpinakiem]

Napisane przez żurawinka

Wrażliwość nie lubi się ze złymi newsami poważnie - zrezygnuj z wiadomości. Jako wrażliwiec to piszę

Ja w ogóle mam mega wrażliwość na krzywdę zwierząt- przez to nie obserwuje ani jednego takiego profilu na mediach społecznościowych bo mnie to wykańczało psychicznie.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[Higurashi]

Napisane przez Lasagna_ze_szpinakiem

Ja w ogóle mam mega wrażliwość na krzywdę zwierząt- przez to nie obserwuje ani jednego takiego profilu na mediach społecznościowych bo mnie to wykańczało psychicznie.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

Mam tak samo, przez to też zostałam weganką. Względy zdrowotne to jedno, ale u mnie przede wszystkim kwestia zwierząt.

Ogólnie gdybym mogła sobie wybrać to chciałabym być mniej wrażliwa. Z tym idą też fajne rzeczy, jak empatia, umiejętność rozumienia ludzi i odczytywania ich emocji, ale jednak moim zdaniem negatywy przeważają. To męczące.

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[chwast]

Napisane przez Snowdrop_

+1
Mam tak samo, przeżywam wszystko i dobre i złe bardzo mocno, i jeżeli ktoś zazdrości takim szczególnej wrażliwości, nie wie co to znaczy wpadać w rozpacz kilka razy w tygodniu, bo np. obejrzałam wiadomości.
Ujowe uczucie jak nie wiem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie no tak to nie mam, ale ja na co dzień mam do czynienia w pracy z samymi złymi czy przykrymi rzeczami, wiec zwyczajnie nie mogę tak reagować.


Sent from my iPhone using Tapatalk

---------- Dopisano o 10:36 ---------- Poprzedni post napisano o 10:36 ----------

Napisane przez żurawinka

Wrażliwość nie lubi się ze złymi newsami poważnie - zrezygnuj z wiadomości. Jako wrażliwiec to piszę

To dobra rada.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Lasagna_ze_szpinakiem]

Napisane przez Higurashi

Mam tak samo, przez to też zostałam weganką. Względy zdrowotne to jedno, ale u mnie przede wszystkim kwestia zwierząt.

Ogólnie gdybym mogła sobie wybrać to chciałabym być mniej wrażliwa. Z tym idą też fajne rzeczy, jak empatia, umiejętność rozumienia ludzi i odczytywania ich emocji, ale jednak moim zdaniem negatywy przeważają. To męczące.

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

Tak jest. Mam wrażenie, że jestem w stanie w kilka minut powiedzieć kto kogo lubi, kto się ma ku sobie a gdzie jest wyraźna niechęć. I to często w grupie z obcymi ludźmi. Podobnie umiem dość dobrze podejść do człowieka, jeśli chcę sobie kogoś zjednać (bardzo lubię rozmowy kwalifikacyjne, zwykle z każdej mam pozytywny odzew bo robię tzw. dobre wrażenie). To są chyba największe plusy tej nadwrażliwości

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[Higurashi]

Napisane przez Lasagna_ze_szpinakiem

Tak jest. Mam wrażenie, że jestem w stanie w kilka minut powiedzieć kto kogo lubi, kto się ma ku sobie a gdzie jest wyraźna niechęć. I to często w grupie z obcymi ludźmi. Podobnie umiem dość dobrze podejść do człowieka, jeśli chcę sobie kogoś zjednać (bardzo lubię rozmowy kwalifikacyjne, zwykle z każdej mam pozytywny odzew bo robię tzw. dobre wrażenie). To są chyba największe plusy tej nadwrażliwości

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

O tak, też z rekrutacji dostaję zwykle bardzo pozytywny feedback, jeśli już dojdzie do rozmowy kwalifikacyjnej. Czasem bywało tak, że na dane stanowisko miałam za małe doświadczenie ale "mogę panią polecić innemu liderowi"

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[invisible_01]

Napisane przez lightangel

Zdaję sobie sprawę z tego że w przypadku smutnych wydarzeń taka wrażliwość może być upierdliwa. Szczególnie jak ktoś jeszcze jest pesymistą
Mimo wszystko jednak zazdroszczę, bo widzę po znajomych jak fajnie można przeżywać wszystko co dobre - a takich sytuacji mają w życiu zdecydowanie więcej. Wiele razy słyszałam od znajomych że chcieliby żebym była szczęśliwa - a jak tak się uczciwie zastanowię to ja nawet nie wiem co to znaczy. Bo nawet jak mi na czymś zależy i się uda to nawet mnie to specjalnie nie cieszy. Bardziej jest takie "przecież zrobiłam wszystko co trzeba, normalne że się udało" i tyle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja jestem osobą wysoko wrażliwą, więc wszystko przeżywam dwa razy mocniej. Podróż w super miejsce potrafi mnie wprowadzić w euforię, jak mam iść do kina wieczorem w sobotę to się cieszę od poniedziałku i czekam, ale z przykrymi rzeczami też jest tak, że je odczuwam mocniej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Imperfecta]

To ja dobre rzeczy odczuwam raczej bez większego wow. Coś może być mile, fajne, dobre, ale niezupełnie potrafię się czymś w pełni zachwycać. Natomiast wszystko co złe jest dla mnie jak koniec świata. Naprawdę czasami błahe sprawy potrafią mnie wyprowadzić z równowagi do tego stopnia, że zastanawiam się czy w ogóle ma sens to, że żyję.

[Snowdrop_]

Dziewczyny Higurashi i Lasagna, a tylko tak zapytam, zostałyście też zdiagnozowane jako HSP? Bo ja poszłam leczyć się na nerwice i takie coś u mnie wyszło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 13:47 ---------- Poprzedni post napisano o 13:45 ----------

Napisane przez invisible_01

Ja jestem osobą wysoko wrażliwą, więc wszystko przeżywam dwa razy mocniej. Podróż w super miejsce potrafi mnie wprowadzić w euforię, jak mam iść do kina wieczorem w sobotę to się cieszę od poniedziałku i czekam, ale z przykrymi rzeczami też jest tak, że je odczuwam mocniej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

O, to dokładnie tak

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 13:55 ---------- Poprzedni post napisano o 13:47 ----------

Lasagna ja też mam tak, że załatwiam sprawy w urzędach za ojca i chłopaka, bo jak oni pójdą to urzędnicy kłócą się z nimi lub są niemili, a mnie czy to w urzędach, czy lekarze w szpitalu, zawsze traktują dobrze, wszystko tłumaczą cierpliwie, pokażą.
Prawnicy chłopaka na pierwszym spotkaniu stwierdzili, że budzę sympatię i zaufanie ludzi, stąd lepiej mnie traktują.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Imperfecta]

Napisane przez Snowdrop_

Lasagna ja też mam tak, że załatwiam sprawy w urzędach za ojca i chłopaka, bo jak oni pójdą to urzędnicy kłócą się z nimi lub są niemili, a mnie czy to w urzędach, czy lekarze w szpitalu, zawsze traktują dobrze, wszystko tłumaczą cierpliwie, pokażą.
Prawnicy chłopaka na pierwszym spotkaniu stwierdzili, że budzę sympatię i zaufanie ludzi, stąd lepiej mnie traktują.

Mój TŻ ma do obcych taki ton, jakby był wiecznie oburzony, zly. Ludzie myślą, że jest niemiły, czy roszczeniowy. Nawet na przykład w sklepie jak chce przejść i mówi "przepraszam" to ludzie odskakują i nieraz ktoś mu powiedział, że może grzeczniej. a on po prostu ma taki tembr głosu