Jestem zerem

[JackSparrow50]

Napisane przez Higurashi

Czyli nie masz obycia z ludźmi, ale nie dajesz sobie szansy by je jakkolwiek nabyć, bo dopatrujesz się wszędzie złych intencji albo z góry patrzysz na to, że "ludzie chcą gadać o głupotach". Przecież to jest błędne koło, uważasz, że jak zrobisz 15 certyfikatów to nagle wszystkie Twoje problemy znikną i znikąd znajdziesz w sobie umiejętności społeczne?

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

wszystkie nigdy nie znikną ale będę miał jakiekolwiek podstawy żeby mieć oprzeć na czymś poczucie wartości.

[JackSparrow50]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Nie konkretnie o zaburzenia osobowości. Po prostu znałam różnych ludzi, ale nigdy nikogo, kto przez całe swoje życie, od samego początku, nie stworzył z nikim dosłownie żadnej relacji. Nikt mi nie wmówi, że Twoje zachowanie wobec innych ludzi jest normalne. Moim zdaniem musi wynikać z jakiś zaburzeń lub choroby, może czegoś w rodzaju autyzmu.
Nie mam pojęcia, najlepiej oceni to lekarz.

Po prostu u Ciebie to nie jest gorszy okres w życiu. Ty taki jesteś od samego początku do teraz. To jest Twoja cecha, coś w Tobie, a nie kwestia okoliczności.

mialem jakies relacje kiedys. W gimnazjum jakichs tam kolegow mialem nawet do dwoch czasem chodzilem ale w sporej mierze unikalem. Jeden byl moim przeciwienstwem. Taki klasowy lobuz, ale jakims cudem dobrze sie dogadywalismy. Ale on nie zdal i znajomosc sie skonczyla. Drugi kolega to nawet do mnie dzwonil zebym gdzies wyszedl z nim ale nie wiem czemu nie odbieralem telefonu. Nic mi z jego strony nie grozilo ale jakos nie chcialem wychodzic nie wiem czemu. Raz wyszlismy to mowil ze super bylo i ze sie dziwi czemu nie wychodze z nim czesciej. Trzeci tak samo dzwonil do mnie ale tez nie odbieralem specjalnie telefonu zeby nie musiec wyjsc. Na etapie gimnazjum moglem miec kolegow. W liceum juz sie trzymalem z boku nikt do mnie juz nie dzwonil ani nie pytal czy wyjscia. Klasa byla spoko ale raczej spokojna, sam musialbym zagadywac zeby z kims wyjsc. No i nie mialem fejsa wiec tez kontakt ze mna byl utrudniony. Pewnie mam to co mam na wlasne zyczenie.

[TheSunTheMoonTheStars]

Nie chciałbyś się dowiedzieć u specjalisty, co Ci jest? Żeby fachowiec to nazwał? Nie musisz brać żadnych leków. Po pierwsze, nikt Cię nie zmusi. Po drugie, nie wiadomo, czy to się da leczyć farmakologicznie, z tego, co piszesz, to raczej pomogłyby jakieś zajęcia przystosowawcze z psychologiem, terapia grupowa czy coś takiego.
Bez diagnozy, jeśli nie poznasz samego siebie, nic się nie zmieni. Niezależnie od tego, ile zrobisz treningów, ile poznasz języków i czy kupisz mieszkanie.

[JackSparrow50]

Napisane przez alicjaross

też tego nie rozumiem jak te ceryfikaty, kursy językowe, nowe mieszkanie mają sprawić, ze wartość Autora wzrośnie.
i jeszcze zarzut, że współlokatorki gadaja o głupotach, a co mają o historii Japonii nagle zacząć gadać, taki small talk z ich strony i tyle

no w taki sposob ze bede wiedzial ze cokolwiek potrafie zrobic i doprowadzic do konca, ze jakos sie rozwijam, ze mam chociaz podstawy do zbudowania poczucia wartosci.
ale ja nie umiem gadac o glupotach. nie wiem jak mam to robic. paradoksalnie nie mam wiedzy zeby gadac o takich rzeczach. nie mam obycia nie wiem jakie sensowne tematy mam zaproponowac.
ostatnio w pracy ktos powiedzial zebym pogadal kolegami na temat x zebyh poznac glos osob w moim wieku na jakis tam temat. wlasnie wtedy poczulem sie jak smiec bo to bylo powiedziane z taka oczywistoscia jakbym na 100% mial kolegow a inna opcja nawet nie byla brana pod uwage. Lubie ludzi z pracy mamy wspolne zainteresowanie ale na kazdym kroku jak temat zejdzie na tematy spoleczne bede sie kompromitowac jak chocby w tej sytuacji.

---------- Dopisano o 17:43 ---------- Poprzedni post napisano o 17:41 ----------

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Nie chciałbyś się dowiedzieć u specjalisty, co Ci jest? Żeby fachowiec to nazwał? Nie musisz brać żadnych leków. Po pierwsze, nikt Cię nie zmusi. Po drugie, nie wiadomo, czy to się da leczyć farmakologicznie, z tego, co piszesz, to raczej pomogłyby jakieś zajęcia przystosowawcze z psychologiem, terapia grupowa czy coś takiego.
Bez diagnozy, jeśli nie poznasz samego siebie, nic się nie zmieni. Niezależnie od tego, ile zrobisz treningów, ile poznasz języków i czy kupisz mieszkanie.

a o jakim specjaliscie teraz piszesz? psychiatra? no z ciekawosci nawet moge pojsc ale pewnie powie to samo co tamta terapeutka jest pan normalny tylko dda dziecinstwo. Tamta terapeutka u ktorej bylem miala nawiasem mowiac 25 lat czy nawet wiecej doswiadczenia

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez JackSparrow50

no w taki sposob ze bede wiedzial ze cokolwiek potrafie zrobic i doprowadzic do konca

Jesteś dorosłym człowiekiem. Jeżeli do tej pory nie dowiedziałeś się o sobie takich rzeczy, może to wskazywać na jakieś upośledzenie w rozwoju. Przepraszam, nie znam się na fachowej terminologii, lepiej to oceni lekarz, ale wszystko, co piszesz, wskazuje na tego rodzaju zaburzenie.

[alicjaross]

Jak dla mnie to wymówki. Np masz prace, pewnie niezle płatną, kończysz studia. Czy to podniosło Twoją wartość. Nie sądzę. Zawsze będziesz myslal, że znasz podstawy tego hiszpańskiego a do C1 to daleko. Albo kupisz mieszkanie to stwierdzisz, że inni mają apartament na złotej albo wille wiec Ty dalej jestes nikim, bo w sumie czym wielkim sa np 2 pokoje na Bemowie. Moim zdaniem ile certyfikatów nie zrobisz, zawsze w swoim postrzegania bedziesz nikim. To ze zrobisz te wyznaczone rzeczy nie poprawi Twoich umiejętności społecznych, a to jest Twoim problemem, że nie umiesz nawiązywać znajomości

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez JackSparrow50

a o jakim specjaliscie teraz piszesz? psychiatra? no z ciekawosci nawet moge pojsc ale pewnie powie to samo co tamta terapeutka jest pan normalny tylko dda dziecinstwo. Tamta terapeutka u ktorej bylem miala nawiasem mowiac 25 lat czy nawet wiecej doswiadczenia

Ja polecam psychiatrę, i to dobrego, specjalizującego się w zaburzeniach ze spektrum autyzmu. Nie każdy terapeuta się na takich rzeczach zna, to bardzo zniuansowane kwestie.

[JackSparrow50]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Jesteś dorosłym człowiekiem. Jeżeli do tej pory nie dowiedziałeś się o sobie takich rzeczy, może to wskazywać na jakieś upośledzenie w rozwoju. Przepraszam, nie znam się na fachowej terminologii, lepiej to oceni lekarz, ale wszystko, co piszesz, wskazuje na tego rodzaju zaburzenie.

moze byc ale nie zgadza sie z tym co w pracy mowili bo mowili ze dobrze licze itd. liczby latwiej mi ogarnac niz ludzi. ale fakt nieraz czuje sie uposledzony w stosunku do innych. chyba ze w pracy mowili to z litosci albo motywacyjnie.

---------- Dopisano o 17:56 ---------- Poprzedni post napisano o 17:52 ----------

Napisane przez alicjaross

Jak dla mnie to wymówki. Np masz prace, pewnie niezle płatną, kończysz studia. Czy to podniosło Twoją wartość. Nie sądzę. Zawsze będziesz myslal, że znasz podstawy tego hiszpańskiego a do C1 to daleko. Albo kupisz mieszkanie to stwierdzisz, że inni mają apartament na złotej albo wille wiec Ty dalej jestes nikim, bo w sumie czym wielkim sa np 2 pokoje na Bemowie. Moim zdaniem ile certyfikatów nie zrobisz, zawsze w swoim postrzegania bedziesz nikim. To ze zrobisz te wyznaczone rzeczy nie poprawi Twoich umiejętności społecznych, a to jest Twoim problemem, że nie umiesz nawiązywać znajomości

ale studia to nic bo kazdy je teraz konczy. praca nie jest dobrze platna 7k w brutto w warszawie to zadne kokosy. terapeuta czy leki od psychiatry tez nie naucza mnie nawiazywac znajomosci. u terapeuty to moge sobie tylko pogadac. juz predzej jakis kurs wystapien publicznych czy cos takiego mialoby sens tyle ze paradoksalnie w pracy nie mam takiego problemu z prezentacjami sluzbowymi. szczerze to mniej bym sie stresowal prezentujac cos zarzadowi niz na wyjsciu integracyjnym w jakiejs knajpie. Normalni ludzie maja odwrotnie.

---------- Dopisano o 17:57 ---------- Poprzedni post napisano o 17:56 ----------

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Ja polecam psychiatrę, i to dobrego, specjalizującego się w zaburzeniach ze spektrum autyzmu. Nie każdy terapeuta się na takich rzeczach zna, to bardzo zniuansowane kwestie.

a to mozliwe zeby w szkole przez tyle lat nikt nic nie zauwazyl? przeciez nauczyciele powinni miec jakies podstawy.

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez JackSparrow50

moze byc ale nie zgadza sie z tym co w pracy mowili bo mowili ze dobrze licze itd. liczby latwiej mi ogarnac niz ludzi. ale fakt nieraz czuje sie uposledzony w stosunku do innych. chyba ze w pracy mowili to z litosci albo motywacyjnie.

Przecież osoby ze spektrum to często geniusze z matematyki, możliwości ich umysłu bywają naprawdę niesamowite i zdecydowanie ponadprzeciętne. Tak samo niezwykła zdolność do zapamiętywania szczegółów np. z historii lub wyglądu jakiegoś miejsca. Takich szczegółów, na które nikt inny nie zwraca uwagi. Robią doktoraty, mam nawet taką koleżankę.

A na studiach miałam kolegę, który był troszeczkę w spektrum i znał na pamięć mnóstwo faktów z historii muzyki. Niemożliwych do zapamiętania dla przeciętnego człowieka. Był też bardzo dobrym studentem, a nie był to łatwy kierunek... Także to nie jest kwestia jakiegoś upośledzenia w myśleniu, tylko bardziej właśnie chodzi o sposób odbierania rzeczywistości, wrażliwość na bodźce, kontakty społeczne... Jak mówię, ja się na tym nie znam, po prostu myślę, że fajnie by było, żeby jakiś fachowiec mógł to u Ciebie rzetelnie ocenić i wykluczyć.

---------- Dopisano o 18:22 ---------- Poprzedni post napisano o 18:10 ----------

Napisane przez JackSparrow50

[/COLOR]
a to mozliwe zeby w szkole przez tyle lat nikt nic nie zauwazyl? przeciez nauczyciele powinni miec jakies podstawy.

Pewnie to zależy od tego, jak bardzo nasilone są u kogoś cechy autyzmu. Niektóre osoby są diagnozowane nawet po 30. roku życia, kiedy w każdym kolejnym związku lub przyjaźni zauważają te same problemy, z którymi sobie nie radzą. Zaczynają rozumieć, że inni ludzie żyją inaczej, i tylko oni byli do tej pory uważani za dziwaków, albo odmieńców, albo osoby zimne i bez uczuć... Jak już wspomniałam, moja koleżanka zrobiła doktorat i dopiero potem okazało się, że jest w spektrum. W sumie nic to w jej życiu nie zmieniło, nie bierze żadnych leków, tylko zaczęła czytać o tym książki, lepiej rozumieć samą siebie, jest w fajnym związku.

Ale chciałam jeszcze dodać, że ja naprawdę się na tym nie znam, nie chcę, żebyś źle odebrał moje posty. Wydaje mi się, że po prostu warto by było sprawdzić dla samego siebie, czy coś jest nie tak, i co jest ewentualnie nie tak.

[JackSparrow50]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Ja polecam psychiatrę, i to dobrego, specjalizującego się w zaburzeniach ze spektrum autyzmu. Nie każdy terapeuta się na takich rzeczach zna, to bardzo zniuansowane kwestie.

aha i jeszcze zauwazylem cos takiego ze bardziej stresuje sie znajomymi osobami. Na silowni kiedys myslalem ze widze jakas osobe z mojego roku. Mimo ze juz mialem za soba te pierwsze proby i cwiczylem od 3 tygodni to doslownie chcialem zawrocic widzac kogos ze swojego roku. Strasznie balem sie ze sie skompromituje i potem na uczelni beda sie dziwnie gapic na mnie. Na szczescie to nie byla ta osoba wiec moglem cwiczyc. Tak samo kiedys na dworcu spotkalem kolezanki z roku i doslownie serce zaczelo mi walic mocniej ze stresu ze zaraz zaczna zagadywac i pytac sie gdzie jade itp.

[chacaos]

Napisane przez JackSparrow50

no w taki sposob ze bede wiedzial ze cokolwiek potrafie zrobic i doprowadzic do konca, ze jakos sie rozwijam, ze mam chociaz podstawy do zbudowania poczucia wartosci.

Po pierwsze, nie zrealizujesz tych planów w dwa lata. Wymyśliłeś tę listę chyba tylko po to, żeby potem beczeć, że się nie udało i znaleźć potwierdzenie, że jesteś zerem. B2 to poziom studenta filologii po 2-3 latach, czyli setkach godzin nauki. Ile godzin poświęciłeś w tym tygodniu na języki?

Po drugie, żadne sukcesy nie sprawią, że uwierzysz, że zasługujesz na prawdziwe relacje.

Po trzecie, nie będziesz mniejszym bucem po hiszpańsku, dalej będziesz wszędzie widział urojoną wrogość i będziesz wrogością reagować na wszelkie próby zbliżenia się do Ciebie.

[alicjaross]

Kursy językowe, certyfikaty z różnych dziedzin też kończy wiele ludzi, mieszkania też kupuje dużo ludzi, na siłownię też dużo ludzi chodzi

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez JackSparrow50

aha i jeszcze zauwazylem cos takiego ze bardziej stresuje sie znajomymi osobami. Na silowni kiedys myslalem ze widze jakas osobe z mojego roku. Mimo ze juz mialem za soba te pierwsze proby i cwiczylem od 3 tygodni to doslownie chcialem zawrocic widzac kogos ze swojego roku. Strasznie balem sie ze sie skompromituje i potem na uczelni beda sie dziwnie gapic na mnie. Na szczescie to nie byla ta osoba wiec moglem cwiczyc. Tak samo kiedys na dworcu spotkalem kolezanki z roku i doslownie serce zaczelo mi walic mocniej ze stresu ze zaraz zaczna zagadywac i pytac sie gdzie jade itp.

Ciekawe. Może to taka "zwykła", "chorobliwa" nieśmiałość? Lub jakaś nerwica?

W każdym razie mnie niepokoją nie poszczególne zachowania, ale sam fakt, że masz tak przez całe życie, we wszystkich środowiskach i w różnych rodzajach relacji, a im ta relacja jest bliższa, tym gorzej. To według mnie sygnał, że może chodzić o coś głębszego.

Ale jak mówię, nie znam się, aż mi się głupio wypowiadać dalej w Twoim wątku, bo jestem totalnie zielona w tych kwestiach. Wydaje mi się, że wytrawny psychiatra rozpracowałby Twój problem bardzo szybko. I właśnie cały czas podkreślam, że psychiatra, bo to jest jednak lekarz, specjalista dysponujący twardą wiedzą medyczną.
Poza tym w dzisiejszych czasach są psychiatrzy, którzy mają i doświadczenie kliniczne (czyli byli lekarzami w szpitalu) i uprawnienia terapeuty, więc nawet nie musisz wybierać, do kogo iść, bo są wytrawni specjaliści, którzy ogarniają to wszystko.

[madzil]

Jeżeli mieszkasz w Warszawie to polecam psychiatrę
Małgorzata Kaca- Oryńska
Psychoterapeuta
Ewa Dębicka
Przymują na Narbutta (Mokotów)


Wysłane z mojego 23021RAA2Y przy użyciu Tapatalka

[JackSparrow50]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Przecież osoby ze spektrum to często geniusze z matematyki, możliwości ich umysłu bywają naprawdę niesamowite i zdecydowanie ponadprzeciętne. Tak samo niezwykła zdolność do zapamiętywania szczegółów np. z historii lub wyglądu jakiegoś miejsca. Takich szczegółów, na które nikt inny nie zwraca uwagi. Robią doktoraty, mam nawet taką koleżankę.

A na studiach miałam kolegę, który był troszeczkę w spektrum i znał na pamięć mnóstwo faktów z historii muzyki. Niemożliwych do zapamiętania dla przeciętnego człowieka. Był też bardzo dobrym studentem, a nie był to łatwy kierunek... Także to nie jest kwestia jakiegoś upośledzenia w myśleniu, tylko bardziej właśnie chodzi o sposób odbierania rzeczywistości, wrażliwość na bodźce, kontakty społeczne... Jak mówię, ja się na tym nie znam, po prostu myślę, że fajnie by było, żeby jakiś fachowiec mógł to u Ciebie rzetelnie ocenić i wykluczyć.

---------- Dopisano o 18:22 ---------- Poprzedni post napisano o 18:10 ----------



Pewnie to zależy od tego, jak bardzo nasilone są u kogoś cechy autyzmu. Niektóre osoby są diagnozowane nawet po 30. roku życia, kiedy w każdym kolejnym związku lub przyjaźni zauważają te same problemy, z którymi sobie nie radzą. Zaczynają rozumieć, że inni ludzie żyją inaczej, i tylko oni byli do tej pory uważani za dziwaków, albo odmieńców, albo osoby zimne i bez uczuć... Jak już wspomniałam, moja koleżanka zrobiła doktorat i dopiero potem okazało się, że jest w spektrum. W sumie nic to w jej życiu nie zmieniło, nie bierze żadnych leków, tylko zaczęła czytać o tym książki, lepiej rozumieć samą siebie, jest w fajnym związku.

Ale chciałam jeszcze dodać, że ja naprawdę się na tym nie znam, nie chcę, żebyś źle odebrał moje posty. Wydaje mi się, że po prostu warto by było sprawdzić dla samego siebie, czy coś jest nie tak, i co jest ewentualnie nie tak.

Ja nie byłem nigdy w żadnym związku ani przyjaźni. Kolegów jakiś tam może i miałem. No właśnie nawet sama przyznajesz że osoby mocno zamknięte potrafią być w związku. Ze mma jest gorzej plus wyglad muszę mieć widocznie beznadziejny. No bo jak inaczej to wytłumaczyć że przez tyle lat zdrowy chlopak nawet dziewczyny nie dotknął. To nie jest normalne ani naturalne.

---------- Dopisano o 19:47 ---------- Poprzedni post napisano o 19:42 ----------

Napisane przez chacaos

Po pierwsze, nie zrealizujesz tych planów w dwa lata. Wymyśliłeś tę listę chyba tylko po to, żeby potem beczeć, że się nie udało i znaleźć potwierdzenie, że jesteś zerem. B2 to poziom studenta filologii po 2-3 latach, czyli setkach godzin nauki. Ile godzin poświęciłeś w tym tygodniu na języki?

Po drugie, żadne sukcesy nie sprawią, że uwierzysz, że zasługujesz na prawdziwe relacje.

Po trzecie, nie będziesz mniejszym bucem po hiszpańsku, dalej będziesz wszędzie widział urojoną wrogość i będziesz wrogością reagować na wszelkie próby zbliżenia się do Ciebie.

A niby skąd ci się te glupoty wziely? W 14 spotkań po 1.5h plus trochę pracy własnej w poltora miesiąca od 0 przeszedłem na A2 w tym hiszpańskim. A z włoskim będzie łatwiej znając podstawy hiszpańskiego.
Jeśli tak będzie to może po prostu oleje towarzyska część życia i skupię się na innych rzeczach. Może nie każdy się do tego nadaje.

[alicjaross]

A zagadałeś kiedyś do jakiś dziewczyn? No jest taka możliwość, że obiektywnie dla wielu kobiet możesz być malo atrakcyjny, ale jakąś może poznasz albo i nie, nie wiadomo. Tylko noe robisz nic żeby to zmienić, zapisać się do jakiś grup tematycznych nie chcesz, z timerem też nie

[JackSparrow50]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Ciekawe. Może to taka "zwykła", "chorobliwa" nieśmiałość? Lub jakaś nerwica?

W każdym razie mnie niepokoją nie poszczególne zachowania, ale sam fakt, że masz tak przez całe życie, we wszystkich środowiskach i w różnych rodzajach relacji, a im ta relacja jest bliższa, tym gorzej. To według mnie sygnał, że może chodzić o coś głębszego.

Ale jak mówię, nie znam się, aż mi się głupio wypowiadać dalej w Twoim wątku, bo jestem totalnie zielona w tych kwestiach. Wydaje mi się, że wytrawny psychiatra rozpracowałby Twój problem bardzo szybko. I właśnie cały czas podkreślam, że psychiatra, bo to jest jednak lekarz, specjalista dysponujący twardą wiedzą medyczną.
Poza tym w dzisiejszych czasach są psychiatrzy, którzy mają i doświadczenie kliniczne (czyli byli lekarzami w szpitalu) i uprawnienia terapeuty, więc nawet nie musisz wybierać, do kogo iść, bo są wytrawni specjaliści, którzy ogarniają to wszystko.

Nie wiem w pracy na spotkaniach potrafię się odezwać sam z siebie. Może być nerwica kiedyś ręce mi się trzęsły od stresu w domu i szkole. Otoczenie dawalo czasem sprzeczne sygnały. Coś mi się przypomniało. W gimnazjum tak jak pisałem byłem taki wycofany już mocno, unikałem ludzi nigdzie nie wychodziłem. Starzy zbytnio nie interesowali się tym ważne że miałem się uczyć. No ale raz pojechałem na wycieczkę szkolną 3 dniowa bodajze. No i matka mnie odwozi na tą wycieczkę a pp drodze widzi jak chlopak z mojej klasy idzie. No i zatrzymujemy się zeby go podwieźć na miejsce zbiórki. I matka mówi w tym samochodzie "tylko nie szalej na tej wycieczce". Kuźwa tak jakbym miał zamiar. Niezle co aż ten kolega zaczal się chichrac w tym samochodzie na zasadzie co ona gada. Ale ona nie mówiła tego dla jaj czy coś tylko szczerze wierzyła że ja na tej wycieczce mogę szaleć. Problemów przez to nie miałem ale do dziś się gotuje we mnie jak to sobie przypominam.

---------- Dopisano o 19:55 ---------- Poprzedni post napisano o 19:54 ----------

Napisane przez madzil

Jeżeli mieszkasz w Warszawie to polecam psychiatrę
Małgorzata Kaca- Oryńska
Psychoterapeuta
Ewa Dębicka
Przymują na Narbutta (Mokotów)


Wysłane z mojego 23021RAA2Y przy użyciu Tapatalka

Dzięki pomyślę o tym

---------- Dopisano o 20:02 ---------- Poprzedni post napisano o 19:55 ----------

Napisane przez alicjaross

A zagadałeś kiedyś do jakiś dziewczyn? No jest taka możliwość, że obiektywnie dla wielu kobiet możesz być malo atrakcyjny, ale jakąś może poznasz albo i nie, nie wiadomo. Tylko noe robisz nic żeby to zmienić, zapisać się do jakiś grup tematycznych nie chcesz, z timerem też nie

No chyba nie. Raz tylko od jednej wzialem numer na jakimś kursie i pisałem do niej. Mówiła że musimy popisać i może się spotkamy. Oczywiście nie spotkaliśmy się. Jakbym się podobał jakiejś to pewnie też chociaż raz sama by zagadała choć też nigdzie nie wychodzę więc nie ma okazji. Nie wiem ale miałem współlokatorkę która dosłownie 24/7 siedziała w mieszkaniu przed netflixem i wychodziła tylko na studia i jakoś chlopaka miała. Raz tylko pamiętam że współlokatorka zrobiła cos w stylu babskiego wieczorku i jej koleżanka pytala się kto ją jestem i słyszałem że wspollolatorka mówi za☠☠☠isty chlopak ale nigdzie nie wychodzi więc nie nadaje się. Tamta współlokatorka czesto mnie zagadywała prawie że na sile wchodziła do mojego pokoju itp więc siła rzeczy trochę musiałem gadać z nią. Brała mnie czasem na wspólne picie w mieszkaniu z jakimiś ludźmi. Stresowałem się tylko tym.

---------- Dopisano o 20:09 ---------- Poprzedni post napisano o 20:02 ----------

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Ciekawe. Może to taka "zwykła", "chorobliwa" nieśmiałość? Lub jakaś nerwica?

W każdym razie mnie niepokoją nie poszczególne zachowania, ale sam fakt, że masz tak przez całe życie, we wszystkich środowiskach i w różnych rodzajach relacji, a im ta relacja jest bliższa, tym gorzej. To według mnie sygnał, że może chodzić o coś głębszego.

Ale jak mówię, nie znam się, aż mi się głupio wypowiadać dalej w Twoim wątku, bo jestem totalnie zielona w tych kwestiach. Wydaje mi się, że wytrawny psychiatra rozpracowałby Twój problem bardzo szybko. I właśnie cały czas podkreślam, że psychiatra, bo to jest jednak lekarz, specjalista dysponujący twardą wiedzą medyczną.
Poza tym w dzisiejszych czasach są psychiatrzy, którzy mają i doświadczenie kliniczne (czyli byli lekarzami w szpitalu) i uprawnienia terapeuty, więc nawet nie musisz wybierać, do kogo iść, bo są wytrawni specjaliści, którzy ogarniają to wszystko.

A w liceum dla odmiany matka pytala się czemu nikogo nie zapraszam i czy mi to niw przeszkadza. Ale to tylko raz. Na szczęście więcej nie męczyła mnie a może nie na szczęście.
Do rodziny też specjalnie nie lubię jeździć. Jak jest wigilia czy coś to chwule posiedzę i idę do drugiego pokoju coś poczytać. Przy opłatku ciotka rozkazuje wręcz "a ty szukaj dziewczyny". I za każdym razem jak tam się pojedzie to samo. Dlatego staram się nie jeździć tam za czesto. Jej syn ma ponad 30 lat i nigdy nie mial dziewczyny i ta ciotka (a jego matka) tez mu truje o tym w kolko. Nie mieć kompleksów w takiej sytuacji.

[alicjaross]

Ale to jak sam widzisz problem jest w Twojej głowie. Gdybyś z ta współlokatorka inaczej postępował czyli normalnie gadał to moglibyście być parą lub znajomymi. Przez swoje jakieś lęki, dziwne postrzeganie sam psujesz okazje na znajomości

[Higurashi]

Napisane przez JackSparrow50

Ja nie byłem nigdy w żadnym związku ani przyjaźni. Kolegów jakiś tam może i miałem. No właśnie nawet sama przyznajesz że osoby mocno zamknięte potrafią być w związku. Ze mma jest gorzej plus wyglad muszę mieć widocznie beznadziejny. No bo jak inaczej to wytłumaczyć że przez tyle lat zdrowy chlopak nawet dziewczyny nie dotknął. To nie jest normalne ani naturalne.

---------- Dopisano o 19:47 ---------- Poprzedni post napisano o 19:42 ----------


A niby skąd ci się te glupoty wziely? W 14 spotkań po 1.5h plus trochę pracy własnej w poltora miesiąca od 0 przeszedłem na A2 w tym hiszpańskim. A z włoskim będzie łatwiej znając podstawy hiszpańskiego.
Jeśli tak będzie to może po prostu oleje towarzyska część życia i skupię się na innych rzeczach. Może nie każdy się do tego nadaje.

Mnie tam nie dziwi, że nie miałeś dziewczyny i absolutnie nie upatrywałabym się przyczyn w wyglądzie. Skoro z Tobą nie da się porozmawiać, uciekasz, a każde spotkanie kogoś znajomego kojarzy Ci się z potencjalnym upokorzeniem, to jak masz budować relacje? Skąd ma się ta dziewczyna czy nawet kolega wziąć?

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[JackSparrow50]

Napisane przez alicjaross

Ale to jak sam widzisz problem jest w Twojej głowie. Gdybyś z ta współlokatorka inaczej postępował czyli normalnie gadał to moglibyście być parą lub znajomymi. Przez swoje jakieś lęki, dziwne postrzeganie sam psujesz okazje na znajomości

Wątpię bo musiałbym wtedy dużo gadać i udawać kogoś innego. Poza tym nie mam żadnych doswiadczen i by mnie wyśmiała najpewniej. Ona się chwaliła że całowała się chyba z 15 chłopakami a spala z 10. Jak mam nie mieć kompleksów w takiej sytuacji.

---------- Dopisano o 21:31 ---------- Poprzedni post napisano o 20:49 ----------

Napisane przez Higurashi

Mnie tam nie dziwi, że nie miałeś dziewczyny i absolutnie nie upatrywałabym się przyczyn w wyglądzie. Skoro z Tobą nie da się porozmawiać, uciekasz, a każde spotkanie kogoś znajomego kojarzy Ci się z potencjalnym upokorzeniem, to jak masz budować relacje? Skąd ma się ta dziewczyna czy nawet kolega wziąć?

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

Nie wiem. W sumie to też paradoks bo z jednej strony czuje niby potrzebę a z drugiej to nie chce budować relacji bo nie mam potrzeby.
W 4 czy 5 klasie koledzy pokazali mi pornosy i na początku jako jedynemu mi się to nie podobało, bałem się. Na sile musiałem to oglądać z nimi. Nie lubiłem tego. Potem zacząłem sam oglądać i chyba polubiłem. Godzinami czasami potrafiłem ten syf oglądać. Wiem że to żałosne. Jakiś czas temu przestałem oglądać ten syf i trochę samopoczucie się poprawiło choć i tak rewelacji nie ma.

Terapeuci pytaja o to "czy miałeś dziewczynę". To było pytanie u poprzedniej terapeutki które mnie najbardziej zestresowalo. Myślałem że zaraz zacznie pytac o seks ale na szczęście darowała sobie.

[alicjaross]

Nie ogarniam. Generalnie po to się spedza czas ze znajomymi, że się o czymś gada. Ty to zewszystkum masz problem i znajdziesz dziurę w całym. A ogólnie oprócz narzekania na swojej życie i pojawiania się coraz dziwniejszych wyznań to czegoś oczekujesz po tym wątku?

[JackSparrow50]

Napisane przez alicjaross

Nie ogarniam. Generalnie po to się spedza czas ze znajomymi, że się o czymś gada. Ty to zewszystkum masz problem i znajdziesz dziurę w całym. A ogólnie oprócz narzekania na swojej życie i pojawiania się coraz dziwniejszych wyznań to czegoś oczekujesz po tym wątku?

Nie każdy potrafi czy nawet chce dużo gadać. A jednocześnie tego się oczekuje zeby mieć znajomych. A jakby zasady się zmieniły i żeby mieć znajomych trzeba by było więcej milczeć. I wszyscy kazaliby gadulom nauczyć się siedziec cicho. Fajnie by było?

[Miss_Suze]

Napisane przez Higurashi

Mnie tam nie dziwi, że nie miałeś dziewczyny i absolutnie nie upatrywałabym się przyczyn w wyglądzie. Skoro z Tobą nie da się porozmawiać, uciekasz, a każde spotkanie kogoś znajomego kojarzy Ci się z potencjalnym upokorzeniem, to jak masz budować relacje? Skąd ma się ta dziewczyna czy nawet kolega wziąć?

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

Zgadzam się. Autorze, jakbyś nawet wyglądał niczym Leonardo DiCaprio to nie miałbyś dziewczyny. Aby nawiązać relację koleżeńską trzeba wchodzić w interakcje z drugą osobą, a co dopiero mówić o związku, gdzie dosłownie z kimś innym scalasz się intymnie. Jak ty chcesz przestać być samotny skoro uciekasz od ludzi, uważasz ich za przygłupów mówiąc 'gadajom tylko o bzdetach'? W ten sposób nie zrobisz nic. Moim zdaniem masz jakiś głębszy problem. Powinieneś porozmawiać ze specjalistą, bo sam raczej sobie z tym problemem nie poradzisz.

[Higurashi]

Napisane przez JackSparrow50

Nie każdy potrafi czy nawet chce dużo gadać. A jednocześnie tego się oczekuje zeby mieć znajomych. A jakby zasady się zmieniły i żeby mieć znajomych trzeba by było więcej milczeć. I wszyscy kazaliby gadulom nauczyć się siedziec cicho. Fajnie by było?

Bzdura, wymyślasz sobie rzeczy pasujące do Twojej pokrzywdzonej narracji. Mam malomownych znajomych i bardzo ich cenię, po prostu nie są bucami zamkniętymi na jakąkolwiek interakcję

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[JackSparrow50]

Napisane przez Miss_Suze

Zgadzam się. Autorze, jakbyś nawet wyglądał niczym Leonardo DiCaprio to nie miałbyś dziewczyny. Aby nawiązać relację koleżeńską trzeba wchodzić w interakcje z drugą osobą, a co dopiero mówić o związku, gdzie dosłownie z kimś innym scalasz się intymnie. Jak ty chcesz przestać być samotny skoro uciekasz od ludzi, uważasz ich za przygłupów mówiąc 'gadajom tylko o bzdetach'? W ten sposób nie zrobisz nic. Moim zdaniem masz jakiś głębszy problem. Powinieneś porozmawiać ze specjalistą, bo sam raczej sobie z tym problemem nie poradzisz.

I dlaczego tak ironizujesz z tym gadajom głupoty. Mogłaś wrzucić wiersz Tuwima Mieszkańcy chociaż by było śmieszne. Niektórzy jakoś po tygodniu znajomosci chodzą do łóżka i nie potrzebują się nie wiadomo jak znać.

Szczerze załóżmy optymistyczny scenariusz. Idę na terapię. Po dwóch latach daje to efekty i radzę sobie z tymi lekami, nie czuje stresu przy ludziach. Mam 25 lat i zero doświadczeń z dziewczynami. Przecież takie osoby są traktowane jak śmieci nawet na tym forum czytałem wpisy że gość ma 25 czy 28 lat ale nigdy nie był w ŻADNYM związku i każda odradzała dziewczynie wchodzenie w związek bo normalne to nie jest.

Zastanowię się mimo wszystko zwby pójść do tego terapeuty czy psychiatry ale tu nie ma dobrego zakończenia.

---------- Dopisano o 21:52 ---------- Poprzedni post napisano o 21:45 ----------

Napisane przez Higurashi

Bzdura, wymyślasz sobie rzeczy pasujące do Twojej pokrzywdzonej narracji. Mam malomownych znajomych i bardzo ich cenię, po prostu nie są bucami zamkniętymi na jakąkolwiek interakcję

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

A jak niby mam być otwarty na relacje iak fizycznie i psychicznie się stresuje.

[Hermiona83]

Napisane przez JackSparrow50

. Przecież takie osoby są traktowane jak śmieci nawet na tym forum czytałem wpisy że gość ma 25 czy 28 lat ale nigdy nie był w ŻADNYM związku i każda odradzała dziewczynie wchodzenie w związek bo normalne to nie jest.

Nie byłam w żadnym związku ani w ogóle w zdrowej relacji z inną osobą do terapii, przebytej w okolicach trzydziestki. Dekadę później mam męża i dziecko. Hello.

Ale to trzeba zacząć coś robić.

[Miss_Suze]

Napisane przez Higurashi

Bzdura, wymyślasz sobie rzeczy pasujące do Twojej pokrzywdzonej narracji. Mam malomownych znajomych i bardzo ich cenię, po prostu nie są bucami zamkniętymi na jakąkolwiek interakcję

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

Potwierdzam

Ja jestem osobą małomówną. Najbardziej zyskuje w kontakcie sam na sam. Ale w grupie, a szczególnie jak są obce mi osoby ciężko mi się odnaleźć. Zauważyłam, że np. wielu takich 'towarzyskich' osób nie ma skrupułów wejść komuś w słowo. A ja mam. Stąd nie mam takiej 'siły przebicia' Mimo tego, w większości przypadków czuję od ludzi sympatię i w niczym mi to tak nie przeszkadza.

---------- Dopisano o 22:06 ---------- Poprzedni post napisano o 22:03 ----------

Napisane przez JackSparrow50

I dlaczego tak ironizujesz z tym gadajom głupoty. Mogłaś wrzucić wiersz Tuwima Mieszkańcy chociaż by było śmieszne. Niektórzy jakoś po tygodniu znajomosci chodzą do łóżka i nie potrzebują się nie wiadomo jak znać.

Szczerze załóżmy optymistyczny scenariusz. Idę na terapię. Po dwóch latach daje to efekty i radzę sobie z tymi lekami, nie czuje stresu przy ludziach. Mam 25 lat i zero doświadczeń z dziewczynami. Przecież takie osoby są traktowane jak śmieci nawet na tym forum czytałem wpisy że gość ma 25 czy 28 lat ale nigdy nie był w ŻADNYM związku i każda odradzała dziewczynie wchodzenie w związek bo normalne to nie jest.

Zastanowię się mimo wszystko zwby pójść do tego terapeuty czy psychiatry ale tu nie ma dobrego zakończenia.

---------- Dopisano o 21:52 ---------- Poprzedni post napisano o 21:45 ----------


A jak niby mam być otwarty na relacje iak fizycznie i psychicznie się stresuje.

Nie chodzi o to by się jakoś dogłębnie znać, ale zawierać podstawowe interakcje międzyludzkie.

Dziewczyny Cię zagadują, także wygląd to nie problem. Ty po prostu od ludzi uciekasz to co oni mają robić? Żadna laska Ci oknem nie wejdzie i nie będzie Cię siłą zmuszała, żebyś z nią spędził czas.

Czego właściwie oczekujesz po tym wątku jak każdą radę negujesz i tylko narzekasz, że los się na Ciebie uwziął?

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez JackSparrow50

Zastanowię się mimo wszystko zwby pójść do tego terapeuty czy psychiatry ale tu nie ma dobrego zakończenia.

To znaczy szczerze mówiąc masz dwa wyjścia.

Albo zaczniesz pracować nad swoją psychiką ze specjalistami, poświęcając na to dużo czasu (nie wiem, czy 5 lat wystarczy, szczerze mówiąc, ale zawsze to będzie przynajmniej jakiś początek). Wtedy może, ewentualnie coś się kiedyś zmieni, a przynajmniej ruszy do przodu.

Albo do końca życia będziesz odludkiem i ludzie będą przed Tobą uciekać. I kobiety, i mężczyźni. Że tak powiem, pozostaniesz niepokojącym dziwakiem nawet z mieszkaniem, językami i zarobkami 70k miesięcznie, z super mięśniami i, jak już ktoś wyżej napisał, wyglądem Leonardo di Caprio.
No i bierz pod uwagę, że z wiekiem będziesz się robił coraz dziwniejszy, bo różnice między Tobą a resztą ludzi, którzy cały czas żyją, rozmawiają i kontaktują się z innymi osobami, będą rosły w zastraszającym tempie. Myślisz, że za 20-30 lat jakieś współlokatorki lub jakakolwiek inna osoba/osoby w ogóle będą chciały z Tobą zamieszkać? Popadniesz w jeszcze większe dziwactwo i alienację.

Twój wybór.

[Aelora]

Napisane przez JackSparrow50

A niby skąd ci się te glupoty wziely? W 14 spotkań po 1.5h plus trochę pracy własnej w poltora miesiąca od 0 przeszedłem na A2 w tym hiszpańskim. A z włoskim będzie łatwiej znając podstawy hiszpańskiego.
Jeśli tak będzie to może po prostu oleje towarzyska część życia i skupię się na innych rzeczach. Może nie każdy się do tego nadaje.

Spoko, powodzenia w realizacji planów. Skoro masz takie problemy z nawiązywaniem kontaktów to przyznaję że jestem ciekawa jak potoczą się twoje plany kariery. Bo jednak zwykle trzeba pracować w teamie, z klientami albo kontrahentami i realizować sprawnie wspólne zadania. A jeśli myślisz o super płatnej pracy i związanych z nią dobrych stanowiskach to też przydadzą się umiejętności interpersonalne. I nie chodzi mi o to czy chodzisz z innymi do klubów, tylko czy potrafisz załatwiać z nimi różne kwestie, rozwiązywać spory, rozmawiać, przekazywać wiedzę itp.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Ciekawe, że zdecydowałeś się uczyć akurat języków obcych, kutych używa się przecież do kontaktu z ludźmi. Będzie to dla Ciebie martwa umiejętność, czy nie lepiej nauczyć się np. Gry na instrumencie albo łucznictwa czy stolarstwa jako hobby? Nie będziesz potrzebował towarzystwa, żeby je realizować

Sent from my FP4 using Tapatalk