Czy mój partner może być chory psychicznie?

[TakaOna95]

Cześć wszystkim,
Piszę ten wątek, bo nie mam z kim porozmawiać na ten temat w życiu prywatnym.
Jestem z moim partnerem od 2 lat. Niedawno się zaręczyliśmy i planujemy ślub w przyszłym roku. Mieszkamy razem od pół roku. Ja jestem z zupełnie innego krańca Polski, poznaliśmy się przez Internet. Od początku przekonał mnie do siebie inteligencją, poczuciem humoru i tym, że zawsze wydawał się mnie rozumieć i w każdej sytuacji potrafił wywołać u mnie uśmiech lub śmiech. Zawsze miał bujną wyobraźnię, fantazję i wykorzystywał to na różnych płaszczyznach, w tym też tej zawodowej.

Czasem opowiadał niestworzone historie lub wypalał z czymś absurdalnym typu, że w nocy znowu sarny strzelały petardami pod oknem i nie mógł spać... Jednak zawsze brałam to na żarty, bo On też się śmiał po chwili z tego co mówi. Zdarza mu się też wymyślać, kłamać, dopowiadać coś. Są to niewinne kłamstwa, nic poważnego ale nie wiem po co to robi i czy robi to świadomie. Na przykład poda mi nieznacznie inną cenę jakiegoś produktu w sklepie, albo powie że jajek jest mniej niż w rzeczywistości w lodówce.
Ostatnio też się dowiedziałam, że mija się z prawdą na mój temat w pracy. Wiem, że opowiedział, że jeżdżę mi.n innym samochodem i pochodzę z innej miejscowości.
Oprócz tego ma często zmienny nastrój. Czasem ma taki dzień, że potrafi przeleżeć połowę dnia twarzą do poduszki i prosi by mu nie przeszkadzać, bo "myśli". Ale nie potrafi powiedzieć o czym, albo nie chce. Kiedyś mi powiedział, że lubi się rozmarzyć i wyobrażać sobie różne sytuacje, w których jest kimś innym. Krótko mówiąc fantazjuje i prawdopodobnie to właśnie robi gdy tak leży.
Oprócz tego mój partner ma też dziecko z poprzedniego związku, 6 letniego syna, który też zauważyłam, że często zmyśla niestworzone historie. Zastanawiam się, czy Oni po prostu tacy są, albo coś im jednak dolega.

Kocham bardzo mojego partnera, ale niepokoi mnie ta sprawa. Próbowałam z nim na ten temat delikatnie rozmawiać, ale On obraca to w żart i mówi, żebym się tym nie przejmowała. Że po prostu lubi ze mną żartować i się czasem przekamarzać.
W przyszłym roku planujemy ślub i potem chcemy mieć razem dziecko. Jeśli jest to coś "dziedzicznego" to muszę się nad tym zastanowić, bo boje się, że to może być jakiś delikatny autyzm czy coś tego typu... Teraz to już wszystko przychodzi mi do głowy i sama tracę głowę.
Nie wiem kompletnie co robić. Mam tutaj tylko Jego. Moja rodzina jest na mnie obrażona, że związałam się partnerem, który ma dziecko i w dodatku wyjechałam 500km od domu rodzinnego. Jego rodzina jest niewielka. Rodzice nie żyją, ma tylko brata i siostrę, którzy mówią, że On po prostu taki jest i zawsze zdarzało mu się gadać od rzeczy.
Co powinnam zrobić? Uważacie, że przesadzam?
Będę wdzięczna za porady.

[Rogatka_Ozdobna]

Jesteś o krok od zmarnowania sobie życia. Poczytaj w internecie historie kobiet, które związały się z chorymi psychicznie mężczyznami. Zdecydowana większość z nich żałuje wejścia w taki związek. Opamiętaj się póki czas, bo obudzisz się w sutuacji, w której jesteś prawną opiekunką dorosłego dziecka, które na dodatek ma własne dziecko.

[Aelora]

Wątpię czy jest tu jakiś psychiatra i nie powinno się diagnozować ludzi przez internet, ale prawdopodobnie coś jest na rzeczy z nietypowym zachowaniem Twojego partnera. Szczególnie niepokojąco brzmi to rozmijanie się z prawdą w różnych kwestiach, nagłe zmiany nastroju i fazy "rozmyślania o egzystencji". Do tego jego rodzina potwierdziła, że wykazuje dziwne zachowania. Ryzykowne, że w ogóle planujesz z nim dziecko, nie chodzi tylko o choroby dziedziczne, ale też czy będzie w stanie właściwie zajmować się dzieckiem, skoro ma niestabilne nastroje i fazy apatii.
Nigdy nie odcinaj się od wszystkich dla faceta, bo tak teraz jeśli coś nie wypali zostaniesz sama albo będziesz tkwić w nieszczęśliwym związku ze strachu przed samotnością.

[Ellen_Ripley]

Wybacz, ale chyba już byłabym w trakcie pakowania się. Cokolwiek to jest, nie masz na to wpływu i nikt Ci go nie zdiagnozuje. Ale już chyba widzisz, że problem jest i to spory. Jak wyobrażasz sobie życie z kimś takim? To sobie od tak nie przejdzie, podejrzewam, że będzie tylko gorzej. Jesteście razem krótko, jeszcze krócej mieszkacie ze sobą. Brzmi twardo, ale moim zdaniem nie warto się w to zagłębiać i iść tą drogą.

Absolutnie nie pakuj w to dziecka. Przestałabym z tym panem uprawiać seks, bo licho nie śpi. Nieważne czy to "coś" można odziedziczyć. Ważne jakiego ojca będzie miało to dziecko.

Plus zastanów się nieco nad swoimi wyborami życiowymi, bo wygląda to trochę tak, że dla nieznajomego prawie że faceta zmieniłaś całe swoje życie plus podcięłaś sobie korzenie. Nie dziwię się Twojej rodzinie ani trochę, że nie podoba im się cała ta historia.

[skara]

Trzeźwo myśląc facet za bardzo nie rokuje. Jest spore ryzyko, że życie z nim może być ciężkie. Oderwałaś się od całej rodziny i znajomych, jesteś sama bardzo daleko od bliskich, z czasem może być bardzo trudno odejść.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[TakaOna95]

Łatwo się mówi, ale ja na prawdę żywię do niego głębokie uczucie, nigdy wcześniej nie kochałam nikogo tak bardzo jak Jego, a przerabiałam w przeszłości 2 dłuższe związki.
Nigdy do tej pory w żaden sposób mnie nie skrzywdził, ani nie okłamał w sposób, który by mnie uraził.
Raczej zastanawiam się nad tym jak to naprawić, pomóc mu, a nie uciekać.
Oprócz tego, że ma te problemy to na co dzień zachowuje się normalnie i jest mi z nim na prawdę dobrze.

Szczerze, to jestem zaskoczona, że większość kobiet na moim miejscu uciekła by gdzie pieprz rośnie nawet bez próby pomocy ukochanej osobie.

[Aelora]

Napisane przez TakaOna95

Łatwo się mówi, ale ja na prawdę żywię do niego głębokie uczucie, nigdy wcześniej nie kochałam nikogo tak bardzo jak Jego, a przerabiałam w przeszłości 2 dłuższe związki.
Nigdy do tej pory w żaden sposób mnie nie skrzywdził, ani nie okłamał w sposób, który by mnie uraził.
Raczej zastanawiam się nad tym jak to naprawić, pomóc mu, a nie uciekać.
Oprócz tego, że ma te problemy to na co dzień zachowuje się normalnie i jest mi z nim na prawdę dobrze.

Szczerze, to jestem zaskoczona, że większość kobiet na moim miejscu uciekła by gdzie pieprz rośnie nawet bez próby pomocy ukochanej osobie.

Z jednej strony sama widzisz niepokojące oznaki, a z drugiej chyba jesteś fanką podejścia "ja go naprawię, miłość pokona wszystkie przeciwności, trzeba walczyć o związek za wszelką cenę". Sama piszesz, że facet bagatelizuje wszelkie sugestie, że coś może być nie tak w jego zachowaniu. Jak chcesz mu pomóc? Siłą zabierzesz go do terapeuty czy po kryjomu będziesz dosypywać leki do posiłków, jak sobie to wyobrażasz? Nawet jeśli partner nie ma problemów, nie wieszaj się na nim, nie odcinaj od rodziny i przyjaciół, szukaj znajomych, bo będziesz coraz bardziej uzależniona od niego niezależnie od tego jak ułoży się sytuacja.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez TakaOna95

Łatwo się mówi, ale ja na prawdę żywię do niego głębokie uczucie, nigdy wcześniej nie kochałam nikogo tak bardzo jak Jego, a przerabiałam w przeszłości 2 dłuższe związki.
Nigdy do tej pory w żaden sposób mnie nie skrzywdził, ani nie okłamał w sposób, który by mnie uraził.
Raczej zastanawiam się nad tym jak to naprawić, pomóc mu, a nie uciekać.
Oprócz tego, że ma te problemy to na co dzień zachowuje się normalnie i jest mi z nim na prawdę dobrze.

Szczerze, to jestem zaskoczona, że większość kobiet na moim miejscu uciekła by gdzie pieprz rośnie nawet bez próby pomocy ukochanej osobie.

Facet sam nie chce sobie pomóc, a Ty nie jesteś jego mamusią, czy lekarzem. Z kimś takim życie będzie bardzo trudne. Znacie się tyle, co nic. Wchodzenie w to głębiej to po prostu głupota. Uczucie pod wpływem problemów w końcu najczęściej wygasa. Miłość to nie wszystko. Jest bardzo ważna, ale i reszta rzeczy musi się zgadzać. Tu się już wiele nie zgadza.

[Rogatka_Ozdobna]

Jak widzisz waszą przyszłość? Tzn. nie jakiej byś przyszłości chciała, a jak realnie oceniasz szansę na poprawę jego stanu? Czy wyobrażasz na dzień dzisiejszy mieć z nim wspólne dziecko? Czy czułabyś, że masz w nim pewne oparcie? Bo chyba nie zakładasz, że jego stan samoistnie się poprawi bez zaangażowania specjalisty?

[Angelika01313]

Mnie szczególnie martwi kłamanie w sprawach mało ważnych, jak na przykład ta ilość jajek w lodówce, nie widzę tu żadnego logicznego wyjaśnienia. Moim zdaniem coś może być na rzeczy z jego zdrowiem psychicznym.



Myślę, że to jest dobry moment na przeprowadzenie poważnej rozmowy i wyjaśnienie facetowi, że jego zachowania są dla ciebie problemem i stanowczo prosisz, żeby odwiedził specjalistę. Jeśli on będzie bagatelizował problem i twierdził, że to nic takiego, to zwyczajnie poproś go by to udowodnił i zaprzestał tych zachowań. Kto wie, może jak sam zauważy, jak ciężko mu to przychodzi, to sam zdecyduje się na wizytę. Tylko ten scenariusz wymaga od ciebie dużej konsekwencji i niestety, postawienie sprawy na ostrzu noża.

Ale tak jak dziewczyny powyżej zgadzam się, że robienie dziecka z kimś takim nie jest dobrym pomysłem, przynajmniej dopóki nie dowiesz się, co konkretnie mu jest.

[skara]

Napisane przez TakaOna95

Szczerze, to jestem zaskoczona, że większość kobiet na moim miejscu uciekła by gdzie pieprz rośnie nawet bez próby pomocy ukochanej osobie.

Bo my odpowiadamy Ci na zimno, nie jesteśmy w tym facecie zakochane. Z logicznego punktu widzenia odejście jest najlepszą reakcją obronną w tej sytuacji.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pati_Hr]

Nie diagonzuje się ludzi przez internet wiec moja rada jest jedna - skoro facet twierdzi, że wszystko z nim okej to niech podda się badaniom psychiatrycznym i będziesz miała jasną sytuację. Jeżeli planujecie mieć dziecko i boisz się jakiegoś obciążenia genetycznego to żarty się skończyły.

[Alegory]

Przypuszczam, że nikt (nawet gdyby był tu psychiatra) nie zdiagnozuje innego człowieka przez internet na podstawie opisu innej osoby.
Natomiast zastanawiam się, co Tobą kieruje, że planujesz ślub z tak zaburzoną osobą. Jego zachowanie jest co najmniej (!) niepokojące. Jeśli kłamie w tak błahych sprawach, co będzie dalej? Jak chcesz z nim rozmawiać o finansach? Co jeśli będzie "żartował", że podał potencjalnemu dziecku dawkę jakiegoś leku? O czym Ci nie mówi?

Rozumiem, że ciężko się przyznać do błędu, gdy rzuciło się wszystko dla faceta, ale nie jest to powód, żeby sobie (i nie tylko sobie) zmarnować resztę życia.

[ROZ-ter-KA]

W sytuacji tak nietypowych zachowań nie spieszyłabym się ze ślubem a tym bardziej z macierzyństwem. Pisałaś , że ma 6-letniego syna.Czy był w związku a jeżeli tak , to dlaczego się rozpadł ?
6-letnie dziecka ma jeszcze prawo do fantazjowania , dorosły facet jest zaburzony, chory albo totalnie niedojrzały . Powtarzające się zmienne nastroje bez istotnego powodu mogą wskazywać na chorobę psychiczną lub jakieś deficyty .

Uważam , że dobrze poradziła ci Angelika01313 "Myślę, że to jest dobry moment na przeprowadzenie poważnej rozmowy i wyjaśnienie facetowi, że jego zachowania są dla ciebie problemem , i stanowczo prosisz, żeby odwiedził specjalistę. Jeśli on będzie bagatelizował problem i twierdził, że to nic takiego, to zwyczajnie poproś go by to udowodnił i zaprzestał tych zachowań. Kto wie, może jak sam zauważy, jak ciężko mu to przychodzi, to sam zdecyduje się na wizytę. Tylko ten scenariusz wymaga od ciebie dużej konsekwencji "
Dodam też , że wymaga czasu . Wyjaśnij też , że jego kłamstewka cię nie bawią tylko niepokoją i denerwują.
Jeżeli w ciągu kilku miesięcy nie poradzi sobie z tym , to znak , że sprawa jest poważniejsza i wizyta w specjalisty konieczna , nadto nie ryzykowałabym dziecka bo jego zachowanie może zaburzyć rozwój dziecka a jeżeli to oznaka choroby psychicznej to wchodzi jeszcze kwestia ewentualnego dziedziczenia zaburzeń .
A może to osobowość border line ?

[Mija62]

Mnie tam bardziej zastanawia to lezenie cały dzień w łóżku tz twarzą do poduszki, wtf?

Posłuchaj sobie na tt - życie ze schizofrenikiem.

[Wicked_Girl]

Twój partner może mieć problemy psychiczne, bo na to wskazuje opis jego zachowań. Natomiast w życiu nie zdiagnozowałabym nikogo przez neta. Border line, schizofrenia i co jeszcze ? Co również martwi, jego rodzeństwo zbyło temat, mówiąc, że on zawsze taki był (czyli jaki, kłamał?). Po drugie, bardzo wiele zmieniłaś dla niego, jesteś odcięta od rodziny, 500 km od domu, chyba bez znajomych. Niestety często jest tak (nie zawsze , ale jednak), że zazwyczaj partnerzy , gdy widzą, ile druga osoba dla nich poświęciła , powoli ale skutecznie je urabiają. Oby Ciebie to nie spotkało. Ja wiałabym w podskokach. Zadaj sobie pytanie czy chcesz mieć dziecko z takim partnerem? Cały dzień spędza w łóżku to już konkretny red flag. Czy to lenistwo, wypalenie , depresja? Jeżeli on sam nie widzi problemu to w mojej ocenie szkoda marnować sobie życia. Być może rodzina Twoja zdążyła go poznać i ma inne zdanie na jego temat niż ty. Bo nie jest zaangażowana uczuciowo i jest bezstronna, więcej wówczas widzi się.

[gurzynskaaa]

Też bym nie podjęła się tego by kogoś diagnozować na podstawienie opisu. Jednak od tego są specjaliści i powinnaś zacząć od tego by zachęcić drugą połowę do wizyty u psychologa bądź psychiatry.

[Pati_Hr]

Napisane przez Wicked_Girl

Twój partner może mieć problemy psychiczne, bo na to wskazuje opis jego zachowań. Natomiast w życiu nie zdiagnozowałabym nikogo przez neta. Border line, schizofrenia i co jeszcze ? Co również martwi, jego rodzeństwo zbyło temat, mówiąc, że on zawsze taki był (czyli jaki, kłamał?).

Dla mnie juz sam fakt, że jego rodzeństwo potwierdza, że "zawsze z nim tak było" potwierdza, że nie traktują go jako w pełni "normalnej osoby" i dostrzegają jego zachowania.

[magdalenaCat]

Moj facet ma takiego brata, który kłamie dla samego kłamania, najdziwniejsze jest to ze robi to nawet jeżeli powiedzenie prawdy byłoby dla niego korzystniejsze.😆

Do tego jest przeogromnym hipochondrykiem. Jego dziewczyna chyba się tym nie przejmuje bo zaszła z nim w ciążę.

[Nadiaa33]

A mi się wydaje, że to troll - serio facet kłamie nawet na temat ilości jajek w lodówce i pół dnia leży w łóżku mówiąc, żeby mu nie przeszkadzać, bo fantazjuje, a autorka planuje z nim dziecko ? I co jakby, się trzeba zająć dzieckiem, zabrać je do lekarza, nakarmić albo do przedszkola to facet też powie, żeby mu nie przeszkadzać i tyle? Jeszcze dziecko odziedziczy jakąś ukrytą chorobę psychiczną, skoro facet się nie chce zbadać.

[Wicked_Girl]

A mnie już nic nie zdziwi. Zdziwiłabym się raczej, że wątek trollowy. Ile to osób na siłę się chce portki zatrzymać, a to, że zdradza/oszukuje/ „chyba kocha ex”/wstaw co chcesz , to niewiele znaczy. Bo przecież love jest ogólnie. A i od czasu do czasu bywa miły nawet.

[Pati_Hr]

Napisane przez Nadiaa33

A mi się wydaje, że to troll - serio facet kłamie nawet na temat ilości jajek w lodówce i pół dnia leży w łóżku mówiąc, żeby mu nie przeszkadzać, bo fantazjuje, a autorka planuje z nim dziecko ? I co jakby, się trzeba zająć dzieckiem, zabrać je do lekarza, nakarmić albo do przedszkola to facet też powie, żeby mu nie przeszkadzać i tyle? Jeszcze dziecko odziedziczy jakąś ukrytą chorobę psychiczną, skoro facet się nie chce zbadać.

Widziałam już tyle znajomych zapatrzonych ślepo w swojego partnera, że jestem skłonna uwierzyć że takie zachowania wydaja się niegroźne.