Mój partner powiedział, że jego najpiękniejsze wspomnienie jest z jego byłą.

[Pidzeon]

Hej, Założyłam konto specjalnie po to, żeby móc to wszystko napisać i poznać Wasze zdanie na ten temat 🥺



Już wyjaśniam. Mam 28 lat i jestem z obecnym partnerem, który ma 29 lat, 5 miesięcy. Wcześniej byłam w 2 związkach: I-wszy 3,5 roku, który zakończyłam, bo mój ówczesny partner był niedojrzały, jak zresztą ja też, a II-gi 4,5 roku, gdzie byłam bardzo zakochana i myślałam, że to miłość mojego życia, ale z czasem, jak byłam coraz mniej szanowana przez tego byłego, a jego pierwsza miłość sprzed 12 lat bardziej, to rozstałam się z nim i słusznie, bo ten po miesiącu oświadczył się tamtej dziewczynie. Czuję żal, bo typ naprawdę mnie nie szanował i zmarnował mi prawie 5 lat, ale na pewno go nie kocham.



A z obecnym partnerem... Przeżywam oświecenie po tym, jak myślałam, że miłość nie istnieje (pochodzę z dysfunkcyjnej rodziny i tak naprawdę w swoim życiu nie zaznałam miłości nawet od rodziców...). W przeciągu 5 miesięcy dostałam tyle troski, czułości, komplementów (moja samoocena skoczyła o milion na wyżyny po tym, jak zdeptał ją i zakopał pod ziemią związek z ostatnim byłym), orgazmów (przy obecnym partnerze okazało się, że seks to coś więcej niż zrobienie loda i dojście we mnie - okazało się, że istnieje coś takiego jak gra wstępna, w której ktoś mną się opiekuję, okazało się, że umiem przeżywać orgazmy), ile nigdy wcześniej przez łącznie 4,5 roku "ważnego" związku w moim życiu. Jest to też pierwszy partner, który przejawiał zazdrość o mnie (ale taką bezpieczną, delikatną, dzięki której w końcu poczułam, ze jestem dla kogoś ważna, bo dawniej nikt nigdy nie był o mnie zazdrosny).



Z moim obecnym partnerem oboje mamy bardzo ciężką przeszłość, patologiczną, chociaż on trochę mniej (o ile można tak stwierdzić o naprawdę dwóch skrajnych przypadkach patoli). On poradził sobie w życiu lepiej niż ja, ale nie przeszkadza mu, że ja nadal mam przed sobą trochę więcej walki i nawet bardzo wspiera mnie w niej.



Ale, do brzegu.



On wcześniej był w 1 związku - 6-letnim, który zakończył się z 6 lat temu, a leczył się po nim ok. 3 lat. Była to jego pierwsza miłość, która nagle go zostawiła, do czego wcześniej nie dawała mu sygnałów, a chciała czegoś innego od życia. Teraz ma 2-letnie dziecko z innym.



I bardziej do brzegu.



Mój partner nie wspomina o niej często, chociaż zdarza się, a jak już to w takich, hm, nietypowych sytuacjach? Np., gdy dowiedział się, jakie mam drugie imię (takie samo jak tamta laska), to stwierdził, że chyba ma słabość do X (lasek o takich imieniach). Gdy z nim rozmawiałam o jego wyjątkowym podejściu do seksu, to powiedział, że zawdzięcza to właśnie swojej pierwszej partnerce.

Poza tym ma na kompie zapisany folder fotek z nią, ale nie przegląda tego na co dzień - raz mi pokazał, przez przypadek, gdy pokazywaliśmy sobie zdjęcia z naszej przeszłości, żeby lepiej sie poznać.



I z tymi wszystkimi rzeczami chyba nie mam problemu, aż dochodzimy do naszego ostatniego spaceru, w ostatnią niedzielę (czyli męczy mnie to 4-ty dzień ). Spacerowaliśmy w parku, obok którego oboje mieszkaliśmy, gdy byliśmy młodsi. Mój zaczął wspominać ten park, że to śmieszne, bo to zwykły park, a ma w nim najlepsze, jak i najgorsze wspomnienia ze swojego życia. Zapytałam o najlepsze, a on po chwili namysłu (zastanawiał się, czy mi to powiedzieć, bo zapytałam potem o to) odpowiedział mi, że to w tym parku wyznali sobie miłość z tą dziewczyną... Rozwaliło mnie to Na milion kawałków. Jedne kawałki cierpią z powodu tego, że ja nie mam tego typu wspomnień (jako dziecko byłam molestowana, późno zaczęłam lubić chłopaków (swojego pierwszego nawet nie kochałam), więc nie miałam okazji przeżyć tak wyjątkowej chwili, ale wiem, że to osobna kwestia - na terapię.

Ale inne kawałki... Wiem, że jestem z nim krótko i nie mieliśmy jeszcze wielu okazji na budowanie wspomnień, nawet jeszcze nie wyznaliśmy sobie uczuć, chociaż wiem, że go kocham, wiem też, że on też miał ciężką młodość, więc też miał mniej okazji do pięknych wspomnień z tamtego okresu, ale cholernie boli mnie fakt, że jego najpiękniejsze w życiu wspomnienie jest z jego pierwszą miłością, wręcz uruchamia się mi ptsd, biorąc pod uwagę, że mój były, który myślałam, że dla mnie taką jest, sam oświadczył się swojej pierwszej miłości. Siedzę i ryczę, bo nie wiem, czy to normalne, że mój obecny partner mówi mi takie coś, że jest szczery i ufa mi, że może mi takie coś mówić, czy to ze mną jest coś nie tak...



Ostatnio byliśmy na urlopie i poruszył temat tego, czy myślę, że może być wiele pierwszych, jedynych miłości, skoro mają być pierwsze i jedyne. Powiedział, że myślał tak o niej, ale skoro z nim zerwała, to jak rozumieć pojęcie takiej miłości. Powiedziałam swoje zdanie na ten temat, ale przy okazji zapytałam, czy nadal kocha tamtą dziewczynę, ale szybko stwierdził, że nie.



Uwierzyłam mu, ale zaczynam się bać, że znowu będę cierpieć... Nie pytałam o to, jakie ma najgorsze wspomnienie z tamtym parkiem, nie dlatego, że bałam się odpowiedzi, że tam z nim zerwała (było to chyba w innym miejscu), tylko tak wstrząsnęła mną wtedy jego odpowiedź, że nie byłam w stanie pytać o więcej.



Powoli wysiadam przez myślenie o tym i chyba już jutro powiem mu, że męczy mnie ten temat, ale i tak potrzebuję poznać więcej opinii, dlatego proszę Was o nie i z góry bardzo dziękuję 🥺

[xfrida]

Napisane przez Pidzeon

Hej, Założyłam konto specjalnie po to, żeby móc to wszystko napisać i poznać Wasze zdanie na ten temat 🥺



Już wyjaśniam. Mam 28 lat i jestem z obecnym partnerem, który ma 29 lat, 5 miesięcy. Wcześniej byłam w 2 związkach: I-wszy 3,5 roku, który zakończyłam, bo mój ówczesny partner był niedojrzały, jak zresztą ja też, a II-gi 4,5 roku, gdzie byłam bardzo zakochana i myślałam, że to miłość mojego życia, ale z czasem, jak byłam coraz mniej szanowana przez tego byłego, a jego pierwsza miłość sprzed 12 lat bardziej, to rozstałam się z nim i słusznie, bo ten po miesiącu oświadczył się tamtej dziewczynie. Czuję żal, bo typ naprawdę mnie nie szanował i zmarnował mi prawie 5 lat, ale na pewno go nie kocham.



A z obecnym partnerem... Przeżywam oświecenie po tym, jak myślałam, że miłość nie istnieje (pochodzę z dysfunkcyjnej rodziny i tak naprawdę w swoim życiu nie zaznałam miłości nawet od rodziców...). W przeciągu 5 miesięcy dostałam tyle troski, czułości, komplementów (moja samoocena skoczyła o milion na wyżyny po tym, jak zdeptał ją i zakopał pod ziemią związek z ostatnim byłym), orgazmów (przy obecnym partnerze okazało się, że seks to coś więcej niż zrobienie loda i dojście we mnie - okazało się, że istnieje coś takiego jak gra wstępna, w której ktoś mną się opiekuję, okazało się, że umiem przeżywać orgazmy), ile nigdy wcześniej przez łącznie 4,5 roku "ważnego" związku w moim życiu. Jest to też pierwszy partner, który przejawiał zazdrość o mnie (ale taką bezpieczną, delikatną, dzięki której w końcu poczułam, ze jestem dla kogoś ważna, bo dawniej nikt nigdy nie był o mnie zazdrosny).



Z moim obecnym partnerem oboje mamy bardzo ciężką przeszłość, patologiczną, chociaż on trochę mniej (o ile można tak stwierdzić o naprawdę dwóch skrajnych przypadkach patoli). On poradził sobie w życiu lepiej niż ja, ale nie przeszkadza mu, że ja nadal mam przed sobą trochę więcej walki i nawet bardzo wspiera mnie w niej.



Ale, do brzegu.



On wcześniej był w 1 związku - 6-letnim, który zakończył się z 6 lat temu, a leczył się po nim ok. 3 lat. Była to jego pierwsza miłość, która nagle go zostawiła, do czego wcześniej nie dawała mu sygnałów, a chciała czegoś innego od życia. Teraz ma 2-letnie dziecko z innym.



I bardziej do brzegu.



Mój partner nie wspomina o niej często, chociaż zdarza się, a jak już to w takich, hm, nietypowych sytuacjach? Np., gdy dowiedział się, jakie mam drugie imię (takie samo jak tamta laska), to stwierdził, że chyba ma słabość do X (lasek o takich imieniach). Gdy z nim rozmawiałam o jego wyjątkowym podejściu do seksu, to powiedział, że zawdzięcza to właśnie swojej pierwszej partnerce.

Poza tym ma na kompie zapisany folder fotek z nią, ale nie przegląda tego na co dzień - raz mi pokazał, przez przypadek, gdy pokazywaliśmy sobie zdjęcia z naszej przeszłości, żeby lepiej sie poznać.



I z tymi wszystkimi rzeczami chyba nie mam problemu, aż dochodzimy do naszego ostatniego spaceru, w ostatnią niedzielę (czyli męczy mnie to 4-ty dzień ). Spacerowaliśmy w parku, obok którego oboje mieszkaliśmy, gdy byliśmy młodsi. Mój zaczął wspominać ten park, że to śmieszne, bo to zwykły park, a ma w nim najlepsze, jak i najgorsze wspomnienia ze swojego życia. Zapytałam o najlepsze, a on po chwili namysłu (zastanawiał się, czy mi to powiedzieć, bo zapytałam potem o to) odpowiedział mi, że to w tym parku wyznali sobie miłość z tą dziewczyną... Rozwaliło mnie to Na milion kawałków. Jedne kawałki cierpią z powodu tego, że ja nie mam tego typu wspomnień (jako dziecko byłam molestowana, późno zaczęłam lubić chłopaków (swojego pierwszego nawet nie kochałam), więc nie miałam okazji przeżyć tak wyjątkowej chwili, ale wiem, że to osobna kwestia - na terapię.

Ale inne kawałki... Wiem, że jestem z nim krótko i nie mieliśmy jeszcze wielu okazji na budowanie wspomnień, nawet jeszcze nie wyznaliśmy sobie uczuć, chociaż wiem, że go kocham, wiem też, że on też miał ciężką młodość, więc też miał mniej okazji do pięknych wspomnień z tamtego okresu, ale cholernie boli mnie fakt, że jego najpiękniejsze w życiu wspomnienie jest z jego pierwszą miłością, wręcz uruchamia się mi ptsd, biorąc pod uwagę, że mój były, który myślałam, że dla mnie taką jest, sam oświadczył się swojej pierwszej miłości. Siedzę i ryczę, bo nie wiem, czy to normalne, że mój obecny partner mówi mi takie coś, że jest szczery i ufa mi, że może mi takie coś mówić, czy to ze mną jest coś nie tak...



Ostatnio byliśmy na urlopie i poruszył temat tego, czy myślę, że może być wiele pierwszych, jedynych miłości, skoro mają być pierwsze i jedyne. Powiedział, że myślał tak o niej, ale skoro z nim zerwała, to jak rozumieć pojęcie takiej miłości. Powiedziałam swoje zdanie na ten temat, ale przy okazji zapytałam, czy nadal kocha tamtą dziewczynę, ale szybko stwierdził, że nie.



Uwierzyłam mu, ale zaczynam się bać, że znowu będę cierpieć... Nie pytałam o to, jakie ma najgorsze wspomnienie z tamtym parkiem, nie dlatego, że bałam się odpowiedzi, że tam z nim zerwała (było to chyba w innym miejscu), tylko tak wstrząsnęła mną wtedy jego odpowiedź, że nie byłam w stanie pytać o więcej.



Powoli wysiadam przez myślenie o tym i chyba już jutro powiem mu, że męczy mnie ten temat, ale i tak potrzebuję poznać więcej opinii, dlatego proszę Was o nie i z góry bardzo dziękuję 🥺

Moim zdaniem powinnas przestac grzebac sie w milosnej przeszlosci twojej I twoich partnerow
Takie wspominki wywlekanie szczegolow poprzednich zwiazkow robi wiecej szkody niz pozytku
Niestery on powiedzial co powiedzial nie da sie tego cofnac
Jednak nie nadawalabym tym słową tak wielkiego znaczenia jak ty to robisz
Owszem miał tu dobre wspomnienie z ex i nikt mu tego nie odbierze ,nie jestes w stanie tego wymazac ani zmienic jego uczuc co do tej chwili
Natomiast mozesz zmienic to co bedzie dzialo sie w przyszlosci
Poprostu ustalz partnerem ze nie chcesz sluchac o jego ex ,nie chcesz wiedziec zadnych wiecej szczegółów i jesli kiedys cos bedzie chcial powiedzieć na jej temat czy zwiazane z ich relacja to niech sie ugryzie w jezyk bo to nie dobrze na ciebie wplywa i poprostu nie chcesz o tym wiedziec czy sluchsc
Kazdy z nas ma jakies wspomnienia ,intmne momenty ,chwile szczescia z innym ludzmi nie musimy tego opowiadac naszym terazniejszym partnerom bo to nic dobrego nie wnosi do naszych teraznieszych relacji
Mysl o przyszlosci nie rozpamietuj przeszlosci twojego chlopaka bo tego zmienic nie mozesz

[Aelora]

Mógłby ugryźć się w język z tymi tekstami, wiadomo że te wspomnienia magicznie nie znikną, ale nie musi Tobie tego mówić. Zgadzam się, że ustalcie aby nie poruszać tematu co kto robił z byłymi, wiecie już sporo o Waszych poprzednich związkach, ale nie musicie wracać do wszystkich szczegółów bo wyjdą z tego takie kwasy jak teraz. Poproś go żebyście nie poruszali więcej tego tematu i skupili się na Waszej relacji, skoro on jest lekko zazdrosny to pewnie też nie chciałby słuchać co fajnego zawdzięczasz swoim byłym.

[ColourTheSmallOne]

Dla mnie to bardzo slabe zachowanie, jakies roztkliwianie sie nad wspomnieniami z byla do nowej dziewczyny. Wydaje mi sie to bardzo niedojrzale, tak samo jak jakies rozkminy o pierwszych milosciach. Troche obyty w zyciu czlowiek wie, ze najczesciej pierwsze zwiazki sie koncza i to nie znaczy, ze kolejny zwiazek nie moze byc bardziej wartosciowy i opierac sie na jeszcze lepszej milosci, bo dojrzalszej. Generalnie mialabym watpliwosci, czy na pewno wyleczyl sie z tej bylej, czy zawsze bedzie ja jakos idealizowal, a ty bedziesz w cieniu. Mozliwe jednak, ze te wspominki wynikaja z nieobycia i nie jest az tak zle. Po prostu porozmawialabym z nim o tym, bo to nie jest dobre zostawiac takie niedomowienia.

[skara]

Ja też uważam, że o poprzednich związkach nie powinno się mówić. To tylko rani. No ale mleko się wylało, sama musisz podjąć decyzję czy jesteś w stanie z tym żyć dalej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Wicked_Girl]

Zapytałaś więc Ci odpowiedział. Plus, że Cię nie okłamał, nie lawirował. Jak Cię to męczy, koniecznie mu powiedz, bo kiepsko to się może skończyć, jak tego typu emocje znajdą ujście dopiero po dłuższym czasie. Co istotniejsze , to chyba to, że właściwie zawsze kogoś miałaś, był jaki był, partnerem tylko z nazwy, a swoją wartość uzależniasz od oceny przez partnera. Jeżeli nie uczęszczasz , idź na terapię , bo dużo spraw nieprzepracowanych widać. Bez tego związek skazany na porażkę w mojej ocenie i ex partnera będzie tu najmiejszym problemem, za to Ty swoim największym wrogiem.

[Olkaaaa_s]

Napisane przez ColourTheSmallOne

czy na pewno wyleczyl sie z tej bylej

Moim zdaniem nie, skoro ona "wypływa" w przypadkowych sytuacjach typu spacer w parku bądź jego pierwszą reakcją na usłyszenie drugiego imienia jego obecnej partnerki jest automatycznie jego była dziewczyna. Nie wspominając o tym, że nawet w rozmowie o seksie (!) z automatu musiał powiedzieć o dziewczynie, zamiast powiedzieć coś bardziej neutralnego typu "zawsze się starałem, żeby partnerce też było dobrze" czy coś w tym stylu.

Jesteście ze sobą dopiero pięć miesięcy, więc oboje powinniście być jeszcze na hormonalnym haju, kiedy nikogo nie obchodzą byli partnerzy, a nie wspominać o wyznaniu sobie miłości z eks w kontekście "najszczęśliwszej chwili w życiu".

Obstawiałabym, że albo się z niej nie wyleczył, albo relacja z autorką wątku nie jest dla niego aż tak ważna/silna, jak z poprzednią dziewczyną. Mi by się nie chciało coś w takiego bawić, chcę być u faceta zawsze na pierwszym miejscu, bez duchów byłych dziewczyn.

[Ellen_Ripley]

Koleś nadal gdzieś tam jest po cichu (chociaż może wcale nie tak w skrytości ducha, skoro temat wraca) zadurzony w ex lub wspomnieniu o niej (wbrew pozorom to drugie gorsze, bo człowiek z krwi i kości ma wady, a wspomnienie może urosnąć do rangi pięknego, doskonałego mitu). Autorka nie potrafi zaufać i drąży temat. Jak tu wyżej napisano: mleko się rozlało i niestety, myślę, że już nie da się tego naprawić. Poza tym, czy warto, skoro ex to według niego taki ideał.

[magdalenaCat]

Ex zostawiła go po 6 latach nie dając żadnych sygnałów? Nie chce mi się wierzyć. Bo chciała czegoś innego od życia, pewnie tym czymś było założenie rodziny i po 6 latach razem miała prawo oczekiwać żeby się określił. Nie zrobił tego więc zerwała i znalazła faceta który dał jej to czego chciała - rodzinę i dziecko. Mądra dziewczyna. 👏 On potraktował tą sytuację ambicjonalnie i żałuje że ze strachu nie zdecydował się bo ją kochał a sprzątnął mu ją sprzed nosa inny. Takie upokorzenie potrafi siedzieć w facecie do końca życia. Skoro po tylu latach ciągle ją wspomina i o niej gada to niestety jesteś zastępstwem i namiastką byłej.

[pseudofeministka]

Napisane przez Pidzeon

Hej, Założyłam konto specjalnie po to, żeby móc to wszystko napisać i poznać Wasze zdanie na ten temat 🥺



Już wyjaśniam. Mam 28 lat i jestem z obecnym partnerem, który ma 29 lat, 5 miesięcy. Wcześniej byłam w 2 związkach: I-wszy 3,5 roku, który zakończyłam, bo mój ówczesny partner był niedojrzały, jak zresztą ja też, a II-gi 4,5 roku, gdzie byłam bardzo zakochana i myślałam, że to miłość mojego życia, ale z czasem, jak byłam coraz mniej szanowana przez tego byłego, a jego pierwsza miłość sprzed 12 lat bardziej, to rozstałam się z nim i słusznie, bo ten po miesiącu oświadczył się tamtej dziewczynie. Czuję żal, bo typ naprawdę mnie nie szanował i zmarnował mi prawie 5 lat, ale na pewno go nie kocham.



A z obecnym partnerem... Przeżywam oświecenie po tym, jak myślałam, że miłość nie istnieje (pochodzę z dysfunkcyjnej rodziny i tak naprawdę w swoim życiu nie zaznałam miłości nawet od rodziców...). W przeciągu 5 miesięcy dostałam tyle troski, czułości, komplementów (moja samoocena skoczyła o milion na wyżyny po tym, jak zdeptał ją i zakopał pod ziemią związek z ostatnim byłym), orgazmów (przy obecnym partnerze okazało się, że seks to coś więcej niż zrobienie loda i dojście we mnie - okazało się, że istnieje coś takiego jak gra wstępna, w której ktoś mną się opiekuję, okazało się, że umiem przeżywać orgazmy), ile nigdy wcześniej przez łącznie 4,5 roku "ważnego" związku w moim życiu. Jest to też pierwszy partner, który przejawiał zazdrość o mnie (ale taką bezpieczną, delikatną, dzięki której w końcu poczułam, ze jestem dla kogoś ważna, bo dawniej nikt nigdy nie był o mnie zazdrosny).



Z moim obecnym partnerem oboje mamy bardzo ciężką przeszłość, patologiczną, chociaż on trochę mniej (o ile można tak stwierdzić o naprawdę dwóch skrajnych przypadkach patoli). On poradził sobie w życiu lepiej niż ja, ale nie przeszkadza mu, że ja nadal mam przed sobą trochę więcej walki i nawet bardzo wspiera mnie w niej.



Ale, do brzegu.



On wcześniej był w 1 związku - 6-letnim, który zakończył się z 6 lat temu, a leczył się po nim ok. 3 lat. Była to jego pierwsza miłość, która nagle go zostawiła, do czego wcześniej nie dawała mu sygnałów, a chciała czegoś innego od życia. Teraz ma 2-letnie dziecko z innym.



I bardziej do brzegu.



Mój partner nie wspomina o niej często, chociaż zdarza się, a jak już to w takich, hm, nietypowych sytuacjach? Np., gdy dowiedział się, jakie mam drugie imię (takie samo jak tamta laska), to stwierdził, że chyba ma słabość do X (lasek o takich imieniach). Gdy z nim rozmawiałam o jego wyjątkowym podejściu do seksu, to powiedział, że zawdzięcza to właśnie swojej pierwszej partnerce.

Poza tym ma na kompie zapisany folder fotek z nią, ale nie przegląda tego na co dzień - raz mi pokazał, przez przypadek, gdy pokazywaliśmy sobie zdjęcia z naszej przeszłości, żeby lepiej sie poznać.



I z tymi wszystkimi rzeczami chyba nie mam problemu, aż dochodzimy do naszego ostatniego spaceru, w ostatnią niedzielę (czyli męczy mnie to 4-ty dzień ). Spacerowaliśmy w parku, obok którego oboje mieszkaliśmy, gdy byliśmy młodsi. Mój zaczął wspominać ten park, że to śmieszne, bo to zwykły park, a ma w nim najlepsze, jak i najgorsze wspomnienia ze swojego życia. Zapytałam o najlepsze, a on po chwili namysłu (zastanawiał się, czy mi to powiedzieć, bo zapytałam potem o to) odpowiedział mi, że to w tym parku wyznali sobie miłość z tą dziewczyną... Rozwaliło mnie to Na milion kawałków. Jedne kawałki cierpią z powodu tego, że ja nie mam tego typu wspomnień (jako dziecko byłam molestowana, późno zaczęłam lubić chłopaków (swojego pierwszego nawet nie kochałam), więc nie miałam okazji przeżyć tak wyjątkowej chwili, ale wiem, że to osobna kwestia - na terapię.

Ale inne kawałki... Wiem, że jestem z nim krótko i nie mieliśmy jeszcze wielu okazji na budowanie wspomnień, nawet jeszcze nie wyznaliśmy sobie uczuć, chociaż wiem, że go kocham, wiem też, że on też miał ciężką młodość, więc też miał mniej okazji do pięknych wspomnień z tamtego okresu, ale cholernie boli mnie fakt, że jego najpiękniejsze w życiu wspomnienie jest z jego pierwszą miłością, wręcz uruchamia się mi ptsd, biorąc pod uwagę, że mój były, który myślałam, że dla mnie taką jest, sam oświadczył się swojej pierwszej miłości. Siedzę i ryczę, bo nie wiem, czy to normalne, że mój obecny partner mówi mi takie coś, że jest szczery i ufa mi, że może mi takie coś mówić, czy to ze mną jest coś nie tak...



Ostatnio byliśmy na urlopie i poruszył temat tego, czy myślę, że może być wiele pierwszych, jedynych miłości, skoro mają być pierwsze i jedyne. Powiedział, że myślał tak o niej, ale skoro z nim zerwała, to jak rozumieć pojęcie takiej miłości. Powiedziałam swoje zdanie na ten temat, ale przy okazji zapytałam, czy nadal kocha tamtą dziewczynę, ale szybko stwierdził, że nie.



Uwierzyłam mu, ale zaczynam się bać, że znowu będę cierpieć... Nie pytałam o to, jakie ma najgorsze wspomnienie z tamtym parkiem, nie dlatego, że bałam się odpowiedzi, że tam z nim zerwała (było to chyba w innym miejscu), tylko tak wstrząsnęła mną wtedy jego odpowiedź, że nie byłam w stanie pytać o więcej.



Powoli wysiadam przez myślenie o tym i chyba już jutro powiem mu, że męczy mnie ten temat, ale i tak potrzebuję poznać więcej opinii, dlatego proszę Was o nie i z góry bardzo dziękuję 🥺

Mozna byc z kims, a myslami i emocjmi gdzie indziej. Jak sie nie pozamyka pewnych spraw, to ciezko ruszyc do przodu.

Pogadaj z nim szczerze czy on cos do niej jeszcze czuje. Dla mnie jego zachowanie jest srednie. Ja rozumiem, ze uczuc i emocji nie da sie wykreslic, ale jezeli tak bylo, to nie powinien wchodzic w relacje zdruga osoba.

Moj ostatni ex tez caly czas wspominal o swojej bylej. Dla mnie to bylo okopne, w efekcie doprowadzilo to tez m.in do tego, ze sie rozstalismy. I z perpektywy czsu wiem, ze to nie bylo tylko takie niewinne nawiazywanie do bylej.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez magdalenaCat

Ex zostawiła go po 6 latach nie dając żadnych sygnałów? Nie chce mi się wierzyć. Bo chciała czegoś innego od życia, pewnie tym czymś było założenie rodziny i po 6 latach razem miała prawo oczekiwać żeby się określił. Nie zrobił tego więc zerwała i znalazła faceta który dał jej to czego chciała - rodzinę i dziecko. Mądra dziewczyna. 👏 On potraktował tą sytuację ambicjonalnie i żałuje że ze strachu nie zdecydował się bo ją kochał a sprzątnął mu ją sprzed nosa inny. Takie upokorzenie potrafi siedzieć w facecie do końca życia. Skoro po tylu latach ciągle ją wspomina i o niej gada to niestety jesteś zastępstwem i namiastką byłej.

O to to.

[xfrida]

Napisane przez Ellen_Ripley

O to to.

prawdopodobnie jest niedowartosciowany i chce w autorce wzbudzic zazdrosc
zajezdza mi toksykiem mowiac szczerze...

[Wicked_Girl]

Związek z góry skazany na niepowodzenia - autorka opisała , że tworzą go osoby z patologiczną przeszłością , więc to gotowy obraz na katastrofę. Idź na terapię , przepracuj traumy, pobądź może trochę sama, a potem szukaj partnera pełną gębą, a nie tylko kogoś , aby był. Ex partnera najmniejszym jest tutaj problemem, a Ty nie powinnaś opierać swojej samooceny o to, chociaż obawy masz uzasadnione. Może kwestia sentymentu, miłości, idealizacji, a może miksu tego wszystkiego

sprawia, że partner tak o niej wspomina. Może jesteś plasterkiem niestety i to wyczuwasz , trudno ocenić i ja nie zamierzam. Sądzę, że przede wszystkim powinnaś pracować nad poczuciem własnej wartości, a później brać się za związki.

[TheSunTheMoonTheStars]

Po 5 miesiącach znajomości jeszcze nie powiedział ani razu, że Cię kocha i chce z Tobą być. Ale w tym samym czasie zdążył przy wielu okazjach opowiedzieć, jak bardzo kochał byłą, uprawiał z nią super seks i przeżył najlepsze chwile w życiu? Aha.

Nie będę pisała, co powinnaś zrobić, bo jesteś dorosła i sama podejmujesz decyzje. Wiem, że gdybym sama była na Twoim miejscu, po takich gadkach ze strony faceta odechciałoby mi się z nim spotykać, dla niego starać i w ogóle... No nie wiem, ale nie chciałoby mi się nawet odebrać telefonu od kogoś takiego.

[ColourTheSmallOne]

Napisane przez magdalenaCat

Ex zostawiła go po 6 latach nie dając żadnych sygnałów? Nie chce mi się wierzyć. Bo chciała czegoś innego od życia, pewnie tym czymś było założenie rodziny i po 6 latach razem miała prawo oczekiwać żeby się określił. Nie zrobił tego więc zerwała i znalazła faceta który dał jej to czego chciała - rodzinę i dziecko. Mądra dziewczyna. ��

Ten facet ma 29 lat. Zwiazek rozpadl sie 6 lat temu. Pewnie dziewczyna byla w podobnym wieku. 29-6 = 23, czyli mieli 23 lata jak sie rozstali. W tym wieku cisnienie na dziecko? W ogole zwiazek trwal tez 6 lat, wiec zaczal sie kiedy mieli 17. Zwykla szczeniacka, niedojrzala milosc, a nie zaden wielce powazny zwiazek. Pewnie oboje dorosli i przestalo im byc ze soba po drodze i tyle, widocznie dziewczynie to bardziej wadzilo i to zakonczyla. Dziwne jest to, ze ten facet dalej to przezywa, szczegolnie, ze minelo juz 6 lat!

[Olkaaaa_s]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Po 5 miesiącach znajomości jeszcze nie powiedział ani razu, że Cię kocha i chce z Tobą być. Ale w tym samym czasie zdążył przy wielu okazjach opowiedzieć, jak bardzo kochał byłą, uprawiał z nią super seks i przeżył najlepsze chwile w życiu? Aha.

Nie będę pisała, co powinnaś zrobić, bo jesteś dorosła i sama podejmujesz decyzje. Wiem, że gdybym sama była na Twoim miejscu, po takich gadkach ze strony faceta odechciałoby mi się z nim spotykać, dla niego starać i w ogóle... No nie wiem, ale nie chciałoby mi się nawet odebrać telefonu od kogoś takiego.

100%, a pogrubione to już kwintesencja- nie wyłapałam tego, że facet nie powiedział autorce, że ją kocha, ale faktycznie zdążył wspomnieć milion razy o byłej. Jeszcze ta rozmowa o pierwszych i jedynych miłościach... yikes.

Podejrzewam, że gdyby jego ex dziewczyna nagle się pojawiła i dała mu znać, że chce spróbować z nim stworzyć związek jeszcze raz, to poleciałby do niej w kilka sekund.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Olkaaaa_s

100%, a pogrubione to już kwintesencja- nie wyłapałam tego, że facet nie powiedział autorce, że ją kocha, ale faktycznie zdążył wspomnieć milion razy o byłej. Jeszcze ta rozmowa o pierwszych i jedynych miłościach... yikes.

Podejrzewam, że gdyby jego ex dziewczyna nagle się pojawiła i dała mu znać, że chce spróbować z nim stworzyć związek jeszcze raz, to poleciałby do niej w kilka sekund.

Również tego nie wyłapałam. Autorko, serio, co Ty z nim jeszcze robisz?

[Jessy1994]

On tez powiedzial ze w tym PARKU mial najlepsze i najgorsze wspomnienia a nie ze ogolnie w calym jego zyciu najlepsze wspomnienia z nia.

[CiemnookaTajemnica1]

Jestss plastrem na złamane serce i chyba też to czujesz stąd ten wątek
Polecam zakończyć ten związek bo twoje poczucie wartości będzie coraz niżej

[MaggieGo]

Nie wiem, czy pytanie jest jeszcze aktualne, ale zaciekawiła mnie ta historia i się wypowiem.
Autorko, trzeba popracować nad Twoim poczuciem własnej wartości. On zresztą też pewnie powinien. Nie demonizowałabym sytuacji z tym wyznaniem. Niektórzy tego nie rozumieją, ale osoby z rodzin dysfunkcyjnych są wrażliwsze niż inne pod pewnymi względami i np. dość maniakalnie potrzebują szczerości, autentyczności. Trudno im tak ot, niewinnie skłamać dla dobra drugiej osoby i przejść nad tym do porządku dziennego. Raczej powiedzą, co myślą - jak ten facet - a potem ewentualnie się będą zadręczać i rozgrzebywać sprawę. Nie jest też tak, że nie ma dla Was przyszłości, choć może być ona trudna. Po okresie cukierkowym, kiedy przestaniecie być dla siebie tacy rozkoszni i superdobrzy (typowe dla DDD), pojawią się kryzysy i albo przez nie przejdziecie, albo nie - jak to zwykle ze związkami bywa . Ale jeszcze o tym poczuciu własnej wartości - jest opcja, że on tamtą miłość tak przeżywa do tej pory, bo była pierwsza, młodzieńcza itd. A jest opcja, że tamta dziewczyna była z normalnej rodziny i miała w sobie coś takiego - taką pewność siebie, poczucie bezpieczeństwa, zaufania do siebie itd. - co go bardzo pociągało i sprawiło, że została mu w pamięci jako ideał. Ty tego nie masz - masz inne wartościowe rzeczy w sobie, ale tego nie - i nie jest wykluczone, że on z tego powodu będzie Cię zawsze podświadomie cenił mniej niż ją. I znów: albo sobie z tym poradzisz, albo nie (w końcu z nią już nie jest, jest i może będzie już zawsze z Tobą), ale dobrze byłoby, gdybyś to była w stanie w razie czego rozpoznać.

[klotylda14]

Jakby nie patrzeć, nie zamknął rozdziału p.t. "była", a minęło już 6 lat.
Trudno stawać w szranki z wyidealizowanym obrazem byłej dziewczyny. Baardzo szczera rozmowa jest niezbędna.