Nieszczęśliwe życie z mężem

[Wera_vienna]

Witam, od jakiegoś czasu czuję się bardzo nieszczęśliwa w małżeństwie. Jesteśmy małżeństwem od 8 lat, mamy dwoje malutkich dzieci (3 latka, 1,5 roku). Problem w tym, że mój mąż wykorzystuje każdą okazję, spotkanie, święta żeby się napić. I nie kończy na kilku drinkach tylko pije do "odcięcia", następnego dnia śpi do późna, nie jest w stanie zająć się dziećmi itd. Tak wyglądają wszelkie spotkania towarzyskie, urodziny, święta ale czasami pije też w weekend, nawet sam. Bardzo mnie to martwi, próbowałam rozmawiać z nim ale bez rezultatu. Od kilku miesięcy pogorszyły się między nami relacje, mam wrażenie, że mąż źle mnie traktuje, wręcz jak wroga i bardzo mi z tym źle... Praktycznie ze mną nie rozmawia, zbywa mnie gdy ja chcę porozmawiać, niemożliwością jest robienie z nim jakiś dalszych planow, rozmowa o dalszej przyszłości, wspólnych celach. Najgorsze jest to, że często wprowadza ciche dni, nie odzywa się do mnie jeśli coś źle zrobię czy źle powiem. Potrafi nawet przez tydzień nie powiedziec do mnie ani słowa a nawet unikać kontaktu wzrokowego. Przez sytuację w związku czuję, że wariuję, często zastanawiam się czy jestem normalna, czy może ja źle reaguję, gdzie popełniłam błąd... Taka huśtawka odbija się też na dzieciach, niekiedy jestem podenerwowana i nie mam do nich cierpliwości, podnoszę głos, płaczę przy nich. Wtedy mąż jeszcze mnie dobija i oskarża o to, że zachowuję się jak wariatka, że denerwuję dzieci. Proszę o jakieś informacje co robić, jak to wygląda z zewnątrz, nie mam żadnego wsparcia w rodzinie ani w rodzinie męża. Nie chciałabym się rozwodzić, to ostateczność, jestem teraz na urlopie wychowawczym i nie pracuję więc nie mam aktualnie swoich dochodów a i przed ciążami nie zarabiałam na tyle by móc się wyprowadzić i utrzymać. Zależy mi na małżeństwie i utrzymaniu rodziny dla dzieci.

[Aelora]

Ale jeśli żadna rozmowa nie przynosi skutku to nic nie wskórasz, przecież dorosłego chłopa nie zaciągniesz do terapeuty uzależnień. Niestety tak to działa, że on sam musi mieć siłę i motywację żeby przestać pić, inaczej nikt go nie upilnuje.
Widzisz że sama cierpisz i to odbija się na dzieciach, już dawno powinnaś się pakować i ewakuować z tego związku. Dla siebie i dla dzieci. Skoro w życiu nie przyszło Ci na myśl żeby utrzymywać się samemu, to szukaj pomocy w domach samotnej matki, u rodziny itp. I wylecz się z tego myślenia, nie utrzymasz rodziny dla dzieci jak mąż nie chce współpracować.

[skara]

Facet jest alkoholikiem. Jeśli sam nie zechce walczyć, to nic się zmieni. A nawet jeśli zechce, to nie jest to łatwa sprawa. Myślę, że ja bym poważnie porozmawiała i zaczęła szykować się do odejścia. Wybadaj wśród rodziny, znajomych lub w instytucjach na kogo i na co możesz liczyć. Może rodzice ci pomogą albo rodzeństwo, może koleżanka podnajmie pokój albo przypilnuje czasem dziecka. Dowiedz się też w urzędzie na jakie świadczenia możesz liczyć, zasięgnij porady prawnika (można znaleźć bezpłatne). Zacznij działać by za kilka miesięcy być kilka kroków bliżej do niezależności i normalnego życia dla dzieci, bez alkoholu i patologii.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[klotylda14]

Myślę, że zachowanie Twojego meza jest baardzo dziwne. Po libacjach alkoholowych brak skruchy, poczucia winy, brak przeprosin, brak przyrzeczen poprawy świadczy, że mu na Tobie nie zalezy. Wygląda to tak, jakby Ciebie obarczał wina za swój stan, piszesz, że sytuacja taka trwa od kilku miesięcy, a jak było przedtem? Jak radzi sobie w pracy? Może ma jakieś kłopoty o których Ci nie mówi? Co na to rodzice, przyjaciele, szczególnie jego, podpytywałaś ich? Może jest coś o czym nie wiesz. Z pewnością przydałaby Ci sie rozmowa z psychologiem.

"Zależy mi na małżeństwie i utrzymaniu rodziny dla dzieci."
Bardzo zły argument, bo skonfliktowani rodzice, to ostanie czego potrzebuja dzieci.
Twój mąż"zabija" waszą rodzinę. Nie dość, że chleje, nie przeprasza, to jeszcze stosuje przemoc psychiczną nad Tobą {karanie ciszą to przemoc}. Jak myślisz jakie wzorce czerpią dzieci z Waszego zachowania? Ja na Twoim miejscu załatwiałabym żłobek i przedszkole dla dzieci i wróciła do pracy.

[black_elderflower]

Może zabrzmie brutalnie ale bardzo często takich argumentów "Zależy mi na małżeństwie i utrzymaniu rodziny dla dzieci." używają kobiety bo w pojedynkę z dziećmi żyć jest trudniej i drożej... Ale masz inne wyjście ?

Mąż Cię nawet nie lubi, pewnie mu przeszło uczucie a nie wie co zrobić bo ty bez pieniędzy, dzieci małe, więc sfrustrowany ucieka, chleje, nawet mu nie zależy żeby się z tego wytłumaczyć.

Co ja bym zrobiła? Złożyła wniosek o rozwód i podała go o alimenty na dzieci. Będzie z początku bardzo trudno ale takie gadanie że dzieci potrzebują pełnej rodziny ble ble to najgorsze co można im zrobić. Patrzą jak tato okropnie traktuje matkę tak naprawdę za nic, więzi żadnej nie ma, sympatii żadnej nie ma. Tego się nauczą i to wyniosą z domu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[hasta_la_vista]

A długo tak pije?

Mąż musi zmierzyć się z konsekwencjami swojego zachowania, skutków alkoholizmu. Osoby współuzależnione (jako żona alkoholika pewnie tkwisz we współuzależnieniu po uszy) często podejmują próby kontrolowania nałogu lub ukrywania nałogu przed rodziną, światem zewnętrznym. Kontrolowanie jest nieskuteczne i upierdliwe, psuje relację, ukrywanie pomaga zmniejszyć odpowiedzialność, mąż nie musi być odpowiedzialny za to co robi, nie czuje, że jest to złe. Musi przeżyć poważny, realny kryzys, który go zepnie do zrobienia czegoś pozytywnego ze swoim życiem. Czasem dopiero ultimatum coś daje. Takie prawdziwe ultimatum. Realna wizja, że żarty się skończyły. Z pozycji osoby słabej, zlęknionej, która i tak nie odejdzie, która nie ma dokąd odejść to nie porozmawiacie sobie.

I trzeba sobie zdać sprawę z tego, że sam nie poradzi sobie z alkoholizmem - w pewnym momencie trzeba skończyć z tolerowaniem obiecanek cacanek jako rozwiązania. Zapisuje się na leczenie uzależnień a nie obiecanki że się postara.

Zastanów się jak się możesz usamodzielnić. Jakiś kurs, szkoła, zmiana miejscowości na większą. Mieszkanie u rodziny lub socjalne, w ośrodkach interwencji kryzysowej jest spore wsparcie dla rodzin z małymi dziećmi.

Plan A byłby super, ale może nie wypalić. Trzeba się postarać o plan B. Bez planu B nawet nie ma mowy o ultimatum, mąż pewnie jako osobę niesamodzielną nie traktuje cię na poważnie, niestety.


Polecam konto psycholożki od uzależnień i współuzależnień:
https://www.instagram.com/reel/DDpiBIToqR9
https://www.facebook.com/reel/460273143219266
Rozmowę Gosi Ohme z Michałem Koterskim
https://www.youtube.com/watch?v=dP9BXCtcUs0
Tu krótki kawałek tej rozmowy na zachętę https://www.instagram.com/reel/C_-Yp9qon07/


I nie trzymaj się kurczowo myśli, że się uda, że pewnego dnia on się zmieni. Więcej wysiłku wkładaj w swoje życie niż w jego. Bo bardzo niekoniecznie się udaje.

[black_elderflower]

Napisane przez hasta_la_vista

A długo tak pije?

Mąż musi zmierzyć się z konsekwencjami swojego zachowania, skutków alkoholizmu. Osoby współuzależnione (jako żona alkoholika pewnie tkwisz we współuzależnieniu po uszy) często podejmują próby kontrolowania nałogu lub ukrywania nałogu przed rodziną, światem zewnętrznym. Kontrolowanie jest nieskuteczne i upierdliwe, psuje relację, ukrywanie pomaga zmniejszyć odpowiedzialność, mąż nie musi być odpowiedzialny za to co robi, nie czuje, że jest to złe. Musi przeżyć poważny, realny kryzys, który go zepnie do zrobienia czegoś pozytywnego ze swoim życiem. Czasem dopiero ultimatum coś daje. Takie prawdziwe ultimatum. Realna wizja, że żarty się skończyły. Z pozycji osoby słabej, zlęknionej, która i tak nie odejdzie, która nie ma dokąd odejść to nie porozmawiacie sobie.

I trzeba sobie zdać sprawę z tego, że sam nie poradzi sobie z alkoholizmem - w pewnym momencie trzeba skończyć z tolerowaniem obiecanek cacanek jako rozwiązania. Zapisuje się na leczenie uzależnień a nie obiecanki że się postara.

Zastanów się jak się możesz usamodzielnić. Jakiś kurs, szkoła, zmiana miejscowości na większą. Mieszkanie u rodziny lub socjalne, w ośrodkach interwencji kryzysowej jest spore wsparcie dla rodzin z małymi dziećmi.

Plan A byłby super, ale może nie wypalić. Trzeba się postarać o plan B. Bez planu B nawet nie ma mowy o ultimatum, mąż pewnie jako osobę niesamodzielną nie traktuje cię na poważnie, niestety.


Polecam konto psycholożki od uzależnień i współuzależnień:
https://www.instagram.com/reel/DDpiBIToqR9
https://www.facebook.com/reel/460273143219266
Rozmowę Gosi Ohme z Michałem Koterskim
https://www.youtube.com/watch?v=dP9BXCtcUs0
Tu krótki kawałek tej rozmowy na zachętę https://www.instagram.com/reel/C_-Yp9qon07/


I nie trzymaj się kurczowo myśli, że się uda, że pewnego dnia on się zmieni. Więcej wysiłku wkładaj w swoje życie niż w jego. Bo bardzo niekoniecznie się udaje.

Ty czytałaś post ? Tutaj nie ma żadnych obiecanek ani chęci zmiany, ten gość pije i nawet z nią później nie gada, obraża się i nie odzywa cały tydzień, unika jakiegokolwiek kontaktu nawet wzrokowego. On tu niczego nie obiecuje dotyczącego picia, on się zachowuje jakby chciał aby ona zniknęła z jego życia!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[hasta_la_vista]

Napisane przez black_elderflower

Ty czytałaś post ? Tutaj nie ma żadnych obiecanek ani chęci zmiany, ten gość pije i nawet z nią później nie gada, obraża się i nie odzywa cały tydzień, unika jakiegokolwiek kontaktu nawet wzrokowego. On tu niczego nie obiecuje dotyczącego picia, on się zachowuje jakby chciał aby ona zniknęła z jego życia!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Czytałam. Ale możliwe, że nie ma tu całego kontekstu. Albo że jakimś cudem taki facet w pewnym momencie chciałby coś zmienić, na co autorka chyba ma zbyt mocną nadzieję. Lub jak wielu innych alkoholików potrzebowałby rzucić jakiś tekst na odczepkę, żeby odczepić się od jego małego hobby. Chodzi o to, żeby kobieta nie dawała się łapać na obiecanki. To już nie to stadium alkoholizmu, że motywacja i silna wola wystarczą, żeby samodzielnie sobie poradzić.

[klotylda14]

Może maz autorki jest alkoholikiem, a może nie. Autorka poruszyła tu dwie sprawy, które niszczą ich zwiazek:

Czeste nauzywanie alkoholu

Chłodne, wrogie jej traktowanie, brak rozmów.

Ewidentnie facetowi coś dolega, ale nie stać go na szczera rozmowę z żoną, woli ja niszczyć ciszą, chlodem, brakiem uczuć. Może przeniósł je na kogoś innego? Autorko, ratuj się, im dłużej tkwisz w tym toksycznym związku, tym trudniej będzie Ci się uwolnic. Nie daj się niszczyć, masz dla kogo żyć. Dobrym rozwiązaniem byłaby separacja.

[Sofiane]

Biecie z osobą uzależnioną od alk to rozwalenie sobie i dzieciom psychiki, i zle sie moze to skończyć. Polecam ksiażkę Mate Bliskie spotkanie z uzależnieniem.
Polecam to posłuchać;
https://www.youtube.com/watch?v=BVg2bfqblGI&t=157s
https://www.youtube.com/watch?v=jFH3W2B4anc&t=137s

[Cordianka]

Alkoholik albo odcina sie całkowicie od alkoholu albo ty odcinasz sie od niego. Nie ma innej drogi która nie wyrządzi wszystkim krzywdy.

[abadeon]

https://www.tiktok.com/@fortonix/vid...nder_device=pc

[Sofiane]

https://www.youtube.com/watch?v=xE4JDYToqA8&t=243s

[iwaa25]

Witam autorko
Po pierwsze bardzo, ale to bardzo mocno przytulam czuję, że już Ci nadziei i siły brak... A posty, które tutaj czytałam wcale nie pomagają w niczym.. ''Alkoholik, zostaw go itd...'' uff może też i dlatego, że żadna z osób piszących nie spotkała się z podobnym problemem.. A u mnie wyglądało to prawie identycznie jak u Ciebie.
Postaram się krótko.. właśnie Was dopadł kryzys małżeński. Dzieciaczki malutkie, Ty się starasz ze wszystkich sił, a mąż tylko się coraz bardziej odsuwa prawie doprowadzając Cię do depresji.. też byłam w takim miejscu, właśnie będąc na macierzyńskim z drugim dzieckiem i wtedy powiedziałam sobie, że już dłużej nie dam rady i albo coś się zmieni albo wyląduje w psychiatryku Aha i o rodzinę, dzieci, siebie i męża warto walczyć!!!
U nas było tak, że niby były te poważne rozmowy tylko zawsze to ja mówiłam, co mnie boli, co jest nie tak a mąż generalnie słuchał, ale nic nie mówił i też żadnych zmian nie było, tylko biorąc na pierwszy rzut oka olewanie i milczenie.. tak wiem, jak to potwornie boli, zwłaszcza jak się kogoś kocha..
Twój mąż wg mnie jest przytłoczony i obowiązkami i dziećmi i tym, że już nie jesteś tylko jego, tylko generalnie w pierwszej kolejności jesteś mamą. Co jest bardzo zrozumiałe mając dwójkę takich maluszków. Tylko nie zrozum mnie źle, ja nie mówię, że Tobie jest łatwo z tym wszystkim bo na pewno nie i wiem, że czujesz że dźwigasz całą rodzinę na swoich barkach. Też byłam przeładowana i nie byłam w stanie zrozumieć męża.. Tylko bez szczerej, spokojnej i pełnej zrozumienia rozmowy to nie wiem jak można znaleźć rozwiązanie.. U nas tak było, że mąż w końcu się otworzył i powiedział, że już przy mnie nie czuje się jak mężczyzna, nie radził sobie.. ja z resztą też.. ale po po wspólnej pracy nad nami samymi i nami wspólnie udało się uratować małżeństwo i rodzinę Trochę to trwało i łatwo nie było, ale udało się. Tobie życzę dużooooo siły i wytrwałości. Zawsze żeby dojść do porozumienia ktoś pierwszy musi wyciągnąć rękę, bez oskarżeń, kłótni tylko z chęcią zrozumienia i pojednania. Nas ten kryzys albo przejście przez niego bardzo umocniło i Tego Wam życzę

[magdalenaCat]

Ja bym się od niego w pierwszej kolejności odcięła emocjonalnie. Przestała liczyć ze a może będzie miał dobry dzień, może będzie normalnie, może cię przytuli. Jesteś dorosła kobieta i do niczego ci to nie jest potrzebne. Masz dzieci które dają ci miłość więc skup się na nich. Przeanalizuj na spokojnie jakie masz opcje żeby utrzymać się bez niego. On pije, nie odzywa się do ciebie tygodniami to w jaki sposób tobie się wydaje że w takim środowisku wychowasz dzieci na pewnych siebie, mądrych życiowo ludzi, kiedy mieli takie wzorce i dorastały w stresie i napięciu pomiędzy rodzicami? Dla mnie i tak wygląda na to że on nie chce z tobą być, może żałuję decyzji o ślubie i dzieciach, wkurzają go obowiązki z tym się wiążące.

[klotylda14]

Iwaa25, maz autorki nie tyle sie odsuwa, co znęca się psychicznie nad nią, unika rozmów o przyszłości co pachnie zdrada i myślę, że ma osobowosc narcystyczna. Myślę, że postawienie sprawy na ostrzu noża, czyli separacja, pozwoli mu uświadomić sobie co może stracić. Szkoda, że autorka poszła sobie...

[lettuce96]

Napisane przez klotylda14

Iwaa25, maz autorki nie tyle sie odsuwa, co znęca się psychicznie nad nią, unika rozmów o przyszłości co pachnie zdrada i myślę, że ma osobowosc narcystyczna. Myślę, że postawienie sprawy na ostrzu noża, czyli separacja, pozwoli mu uświadomić sobie co może stracić. Szkoda, że autorka poszła sobie...

Tak, separacja to jest absolutne minimum.

[klotylda14]

" Bardzo mnie to martwi, próbowałam rozmawiać z nim ale bez rezultatu. Od kilku miesięcy pogorszyły się między nami relacje, mam wrażenie, że mąż źle mnie traktuje, wręcz jak wroga i bardzo mi z tym źle... Praktycznie ze mną nie rozmawia, zbywa mnie gdy ja chcę porozmawiać, niemożliwością jest robienie z nim jakiś dalszych planow, rozmowa o dalszej przyszłości, wspólnych celach. Najgorsze jest to, że często wprowadza ciche dni, nie odzywa się do mnie jeśli coś źle zrobię czy źle powiem. Potrafi nawet przez tydzień nie powiedziec do mnie ani słowa a nawet unikać kontaktu wzrokowego. Przez sytuację w związku czuję, że wariuję, często zastanawiam się czy jestem normalna, czy może ja źle reaguję, gdzie popełniłam błąd... Taka huśtawka odbija się też na dzieciach, niekiedy jestem podenerwowana i nie mam do nich cierpliwości, podnoszę głos, płaczę przy nich. Wtedy mąż jeszcze mnie dobija i oskarża o to, że zachowuję się jak wariatka, że denerwuję dzieci.

Droga Wero, to co robi Twoj mąż wobec Ciebie, techniki manipulacyjne jakie stosuje to gaslighting, odbiera Ci poczucie własnej wartości, poczucie bezpieczeństwa, prawidłowy osąd sytuacji. Poczytaj o tym. Jesteś w pewnej izolacji, zależna materialnie od niego, więc podatna na manipulacje. Nie możesz być bierna, bo on wygra.

[Minoko]

Napisane przez black_elderflower

Może zabrzmie brutalnie ale bardzo często takich argumentów "Zależy mi na małżeństwie i utrzymaniu rodziny dla dzieci." używają kobiety bo w pojedynkę z dziećmi żyć jest trudniej i drożej... Ale masz inne wyjście ?

Mąż Cię nawet nie lubi, pewnie mu przeszło uczucie a nie wie co zrobić bo ty bez pieniędzy, dzieci małe, więc sfrustrowany ucieka, chleje, nawet mu nie zależy żeby się z tego wytłumaczyć.

Co ja bym zrobiła? Złożyła wniosek o rozwód i podała go o alimenty na dzieci. Będzie z początku bardzo trudno ale takie gadanie że dzieci potrzebują pełnej rodziny ble ble to najgorsze co można im zrobić. Patrzą jak tato okropnie traktuje matkę tak naprawdę za nic, więzi żadnej nie ma, sympatii żadnej nie ma. Tego się nauczą i to wyniosą z domu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zgadzam się. Dzieci bez ojca to nadal lepsza opcja niz dzieci przezywajace w domu horror z ojcem alkoholikiem.