Życie w cieniu sukcesów swojego faceta

[memiko]

Cześć. Oboje studiujemy na przedostatnim roku pewnego medycznego kierunku. W międzyczasie na początku studiów mój facet zaczął prowadzić działalność i akurat wstrzelił się w taką dziedzinę gdzie nie było zbytnio konkurencji w naszym mieście no i to był strzał w dziesiątkę. Obecnie ma już dużą bazę klientów no i to raczej będzie już jego główna ścieżka. Firma stale rośnie. Fajnie, że mu się udało w końcu zapracował sobie na to choć miał też oczywiście sporo szczęścia, które wykorzystał. No i po drugiej stronie jestem ja. Typowa studentka, która jeszcze nie ma zarysowanej swojej ścieżki. W dziedzinie, którą studiujemy już ta konkurencja jest znaczna i nie jest tak prosto by osiągnąć sukces na rzeczywiście swój rachunek + trzeba mieć rozbudowany swój warsztat by mieć czym pracować (czyli pokończyć różne kursy, które swoje też kosztują a też niewiadomo, które z nich przyniosą rzeczywisty profit w pracy). No i tak... przy jego dotychczasowych działaniach zawsze wychodzę na to słabsze ogniwo. Z jednej strony cieszę się, że coś osiągnął bo to mój chłopak, ale z drugiej strony, no właśnie... to często na mnie spadają obowiązki bo on ma coraz mniej czasu. Widzimy się praktycznie głównie na zajęciach, później popołudniu on idzie robić swoją pracę no i wraca koło 21-22. Ostatnio już nawet przywykłam, że w soboty wraca do domu koło 18 no i jedyny dzień (gdzie wszystko jest pozamykane) który jest w pełni wolny to jest to niedziela. Oczywiście, teraz część czasu zabierają zajęcia na studiach, ale ostatnio zdenerwowałam się, bo akurat dzień w którym nie mieliśmy zajęć on oświadczył, że ma pracę o 10 więc od 9 do 21 ponownie go nie ma. Nie daje mi to złudzeń, że nawet jak skończą się zajęcia to w domu go dużo nie zobaczę. Ja mam ten czas więc w dużej mierze więc z automatu na mnie spada duża część dbania o dom, gotowania, robienia zakupów. Często to ja robiłam jego część zadań na studia by było mu lżej.

To on jest w tym związku bardziej "przebojowy", ma większą zdolność komunikacji, choć ja też nie jestem też totalną introwertyczką to jemu jednak wychodzi to lepiej. Np. ostatnio zaczynaliśmy wybierać promotora(poszliśmy do jednego bo chce przynajmniej wykorzystać jego grupę badawczą) - promotorka oczywiście to jego bardziej zapamiętała z zajęć bo prowadzi ten biznes, która dziedzina ją interesuje, mimo że jak zaliczaliśmy ten przedmiot to on go za pierwszym razem nie zdał w naszej parze. Po prostu mam często poczucie, że ja działam z "backgroundu" i to mniej jest dostrzegane, a on zbiera laury przez swoją większą eksperyjność, ale głównie jego praca jest dostrzegana, albo uważana za ważniejszą.

W związku z tym, że nie mam tak określonej ścieżki jak on to zastanawiam się w którą stronę podążać. Z jednej strony warto byłoby rozwijać ten jego biznes po prostu razem. Dlaczego niby nie mogłabym tego wykorzystać i zarabiać razem z nim na czymś już gotowym wypracowanym przez niego. Tak naprawdę gdybym trochę się podszkoliła, poświęcił mi czas na naukę to mogłabym wykonywać taką samą pracę jak on. Tylko czuje tu pewien mur... nie chodzi tu o brak moich chęci, a wręcz czasem nie czuję jakby on sądził, że się do tego nie nadaję. Nie czuję w jego zachowaniu by chciał mnie po prostu razem ze sobą pociągać w górę tylko jakby moja rola była gdzieś pod nim. Albo nie wiem, bo ja to tylko ja... jakby on wolał robić wszystko sam bo on zrobi to lepiej. Pomaga mu w prowadzeniu firmy tylko jego matka od strony rachunkowej, spraw urzędowych itd. Chociaż ją zabiera na zajęcia dla amatorów, widocznie nawet ona jest lepsza ode mnie. A tak to koło 100 klientów prowadzi sam. Jak proponuje mu dyskretnie pomoc to zawsze jest "no bo ja nie wiedziałem, że cię to interesuje, nie chce żebyś robiła coś na siłę bo ja to robię" i tak dalej... to ja mam się starać o pracę u niego jak u jakiegoś obcego pracodawcy? Nie wystarczy propozycja pomocy? Dlaczego on sam nie chce żebym poszła w ten sposób do przodu?

Oczywiście poza tym mam swoje pasje, zainteresowania, znajomych. Chodzę na różne zajęcia sportowe. Od dłuższego czasu zajmuje się też rękodziełem. Potrafi mnie to tak pochłonąć, że robię robótki zamiast np. się uczyć z kierunku. Chciałabym może kiedyś móc sprzedawać wzory. Ale rękodzieło zajmuje akurat mnóstwo czasu. Wykonanie jednej robótki trwa czasem wiele dni, a nauczenie się wykonywania wzorów też wymaga czasu bo żeby wiedzieć jak coś wymyślić to trzeba ćwiczyć robienie robótek. Kiedyś on w żartach powiedział zdanie, które miało mniej więcej taki sens "poczytałabyś o czymś zamiast marnować czas na te głupoty". Byłam wtedy tak wściekła i doprowadziło mnie to do łez. Oczywiście zrobiło mu się mega głupio i później cały czas mnie przepraszał. Ale to nie ma znaczenia... bo teraz jakiekolwiek rękodzieło nie zrobię to kwestionuję sens robienia tego, mimo że już teraz nigdy tak nie powie. Od kilku lat też amatorsko trenuję pływanie. Ostatnio byliśmy razem na basenie.. jakiś instruktor pływania na pływalni pochwalił mnie, że naprawdę dobrze pływam. Mój chłopak jakby był w szoku i tego nie widział i dopiero po tym jak ktoś z zewnątrz mnie pochwalił powiedział "że może mogłabym zostać instruktorem pływania".

Ogólnie łapię się na tym, że chowam się przed nim co robię bo boje się demotywacji od niego, wiadomo że mi się tak od razu coś nie uda jeszcze przez długi czas by to miało taki rozmiar jak jego praca, boję się porażki. Bo zawsze czuję się, że on robi "coś", robi coś dużego, coś wow, coś co przynosi duży profit, a ja robię "nic".
Nie wiem co by trzeba było, żebym w tym związku czuła się chociaż trochę równo... przecież nie powiem mu żeby zamknął firmę.

[MisiekBydyniowy]

Twój problem polega na tym że próbujesz się ścigać i konkurować z własnym facetem. Ja bym się cieszyła i korzystała trafił Ci się super przedsiębiorczy młody facet

Zamiar się wyluzować i zająć studiami i rozwojem to sobie wymyślasz zajęcia trylion hobby żeby nie czuć się gorsza? Wszystko rozpatrujesz w kategoriach zysku i zarabiania
Jak myślisz z czego to wynika potrzeba konkurencji z własnym facetem?
Czy on sprawia swoim zachowaniem że czujesz się gorsza czy sama sobie to wmawiasz?

Widać nie chce z Tobą pracować i nie traktuje waszego związku na tyle poważnie aby Cię wtajemniczać. Moim daniem postępuje rozsądnie nie jesteście małżeństwem tylko dziewczyną i chłopakiem . Powinnaś zająć się swoimi studiami i swoim rozwojem a nie próbować się wkraść w laski chłopaka jakby on był jakimś góry a Ty petentem i mu zaimponować wszystkim
Co robisz. Nawet robótki ręczne są po to aby mu zaimponować a nie dla siebie
Widać on nie tego potrzebuje od Ciebie

Czy przeżywałabyś to tak samo że nie pracujecie wspólnie gdyby tego sukcesu nie osiągnął?

[skara]

Mnie się wydaje, że jesteście związkiem studenckim i on nie wybiega myślami dalej, nie widzi cię jako części firmy, rodziny, żony. Ot dziewczyna, fajnie, ale jak nie ta, to będzie inna.
Skup się na własnym rozwoju i szukaj własnej ścieżki.
A związkowi się przyjrzyj, bo może w sumie ciągnie cię w dół i wcale nie będzie Ci bez niego gorzej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pseudofeministka]

Napisane przez memiko

Cześć. Oboje studiujemy na przedostatnim roku pewnego medycznego kierunku. W międzyczasie na początku studiów mój facet zaczął prowadzić działalność i akurat wstrzelił się w taką dziedzinę gdzie nie było zbytnio konkurencji w naszym mieście no i to był strzał w dziesiątkę. Obecnie ma już dużą bazę klientów no i to raczej będzie już jego główna ścieżka. Firma stale rośnie. Fajnie, że mu się udało w końcu zapracował sobie na to choć miał też oczywiście sporo szczęścia, które wykorzystał. No i po drugiej stronie jestem ja. Typowa studentka, która jeszcze nie ma zarysowanej swojej ścieżki. W dziedzinie, którą studiujemy już ta konkurencja jest znaczna i nie jest tak prosto by osiągnąć sukces na rzeczywiście swój rachunek + trzeba mieć rozbudowany swój warsztat by mieć czym pracować (czyli pokończyć różne kursy, które swoje też kosztują a też niewiadomo, które z nich przyniosą rzeczywisty profit w pracy). No i tak... przy jego dotychczasowych działaniach zawsze wychodzę na to słabsze ogniwo. Z jednej strony cieszę się, że coś osiągnął bo to mój chłopak, ale z drugiej strony, no właśnie... to często na mnie spadają obowiązki bo on ma coraz mniej czasu. Widzimy się praktycznie głównie na zajęciach, później popołudniu on idzie robić swoją pracę no i wraca koło 21-22. Ostatnio już nawet przywykłam, że w soboty wraca do domu koło 18 no i jedyny dzień (gdzie wszystko jest pozamykane) który jest w pełni wolny to jest to niedziela. Oczywiście, teraz część czasu zabierają zajęcia na studiach, ale ostatnio zdenerwowałam się, bo akurat dzień w którym nie mieliśmy zajęć on oświadczył, że ma pracę o 10 więc od 9 do 21 ponownie go nie ma. Nie daje mi to złudzeń, że nawet jak skończą się zajęcia to w domu go dużo nie zobaczę. Ja mam ten czas więc w dużej mierze więc z automatu na mnie spada duża część dbania o dom, gotowania, robienia zakupów. Często to ja robiłam jego część zadań na studia by było mu lżej.

To on jest w tym związku bardziej "przebojowy", ma większą zdolność komunikacji, choć ja też nie jestem też totalną introwertyczką to jemu jednak wychodzi to lepiej. Np. ostatnio zaczynaliśmy wybierać promotora(poszliśmy do jednego bo chce przynajmniej wykorzystać jego grupę badawczą) - promotorka oczywiście to jego bardziej zapamiętała z zajęć bo prowadzi ten biznes, która dziedzina ją interesuje, mimo że jak zaliczaliśmy ten przedmiot to on go za pierwszym razem nie zdał w naszej parze. Po prostu mam często poczucie, że ja działam z "backgroundu" i to mniej jest dostrzegane, a on zbiera laury przez swoją większą eksperyjność, ale głównie jego praca jest dostrzegana, albo uważana za ważniejszą.

W związku z tym, że nie mam tak określonej ścieżki jak on to zastanawiam się w którą stronę podążać. Z jednej strony warto byłoby rozwijać ten jego biznes po prostu razem. Dlaczego niby nie mogłabym tego wykorzystać i zarabiać razem z nim na czymś już gotowym wypracowanym przez niego. Tak naprawdę gdybym trochę się podszkoliła, poświęcił mi czas na naukę to mogłabym wykonywać taką samą pracę jak on. Tylko czuje tu pewien mur... nie chodzi tu o brak moich chęci, a wręcz czasem nie czuję jakby on sądził, że się do tego nie nadaję. Nie czuję w jego zachowaniu by chciał mnie po prostu razem ze sobą pociągać w górę tylko jakby moja rola była gdzieś pod nim. Albo nie wiem, bo ja to tylko ja... jakby on wolał robić wszystko sam bo on zrobi to lepiej. Pomaga mu w prowadzeniu firmy tylko jego matka od strony rachunkowej, spraw urzędowych itd. Chociaż ją zabiera na zajęcia dla amatorów, widocznie nawet ona jest lepsza ode mnie. A tak to koło 100 klientów prowadzi sam. Jak proponuje mu dyskretnie pomoc to zawsze jest "no bo ja nie wiedziałem, że cię to interesuje, nie chce żebyś robiła coś na siłę bo ja to robię" i tak dalej... to ja mam się starać o pracę u niego jak u jakiegoś obcego pracodawcy? Nie wystarczy propozycja pomocy? Dlaczego on sam nie chce żebym poszła w ten sposób do przodu?

Oczywiście poza tym mam swoje pasje, zainteresowania, znajomych. Chodzę na różne zajęcia sportowe. Od dłuższego czasu zajmuje się też rękodziełem. Potrafi mnie to tak pochłonąć, że robię robótki zamiast np. się uczyć z kierunku. Chciałabym może kiedyś móc sprzedawać wzory. Ale rękodzieło zajmuje akurat mnóstwo czasu. Wykonanie jednej robótki trwa czasem wiele dni, a nauczenie się wykonywania wzorów też wymaga czasu bo żeby wiedzieć jak coś wymyślić to trzeba ćwiczyć robienie robótek. Kiedyś on w żartach powiedział zdanie, które miało mniej więcej taki sens "poczytałabyś o czymś zamiast marnować czas na te głupoty". Byłam wtedy tak wściekła i doprowadziło mnie to do łez. Oczywiście zrobiło mu się mega głupio i później cały czas mnie przepraszał. Ale to nie ma znaczenia... bo teraz jakiekolwiek rękodzieło nie zrobię to kwestionuję sens robienia tego, mimo że już teraz nigdy tak nie powie. Od kilku lat też amatorsko trenuję pływanie. Ostatnio byliśmy razem na basenie.. jakiś instruktor pływania na pływalni pochwalił mnie, że naprawdę dobrze pływam. Mój chłopak jakby był w szoku i tego nie widział i dopiero po tym jak ktoś z zewnątrz mnie pochwalił powiedział "że może mogłabym zostać instruktorem pływania".

Ogólnie łapię się na tym, że chowam się przed nim co robię bo boje się demotywacji od niego, wiadomo że mi się tak od razu coś nie uda jeszcze przez długi czas by to miało taki rozmiar jak jego praca, boję się porażki. Bo zawsze czuję się, że on robi "coś", robi coś dużego, coś wow, coś co przynosi duży profit, a ja robię "nic".
Nie wiem co by trzeba było, żebym w tym związku czuła się chociaż trochę równo... przecież nie powiem mu żeby zamknął firmę.

Twoj blad polega na tym, ze sie z nim porownujesz. Nie widac zebys cieszyla sie z jego sukcesu, tylko jest to dla Ciebie powod do zmartwien. Znajdz sobie jakas plaszczyzne do samorealiacji, czegos w czym sie spelnisz. Jezeli rekodzielo jest tym co daje Ci frajde to to rob, a jak on nastepnym razem bedzie to umniejszal, to powiedz mu, ze takie komentarze sprawiaja Ci przykrosc.

Ogolnie to ja uwazam, ze nie mozna miec ciastka i zjesc ciastka. Kobiety zazwyczaj chca ambitnego i zaradnego faceta. Tylko z reguly zaradnosc ma swoja cene - czas. Bo zwykle takie osoby maja swoje pasje, prace i niestety w doroslym zyciu, szczegolnie jak sie rokreca swoj wlasny biznes , to tak to wlasnie wyglada.

Zamiast tworzyc watki na forum, to najlepiej z nim porozmawiaj. To jak dziala na Ciebie jego cukes, musisz sama przepracowac. Podobnie jak samorealizacja, ale co do wspolnie spedzanego czasu mozecie sie dogadac.

[MisiekBydyniowy]

Napisane przez pseudofeministka

Twoj blad polega na tym, ze sie z nim porownujesz. Nie widac zebys cieszyla sie z jego sukcesu, tylko jest to dla Ciebie powod do zmartwien. Znajdz sobie jakas plaszczyzne do samorealiacji, czegos w czym sie spelnisz. Jezeli rekodzielo jest tym co daje Ci frajde to to rob, a jak on nastepnym razem bedzie to umniejszal, to powiedz mu, ze takie komentarze sprawiaja Ci przykrosc.

Ogolnie to ja uwazam, ze nie mozna miec ciastka i zjesc ciastka. Kobiety zazwyczaj chca ambitnego i zaradnego faceta. Tylko z reguly zaradnosc ma swoja cene - czas. Bo zwykle takie osoby maja swoje pasje, prace i niestety w doroslym zyciu, szczegolnie jak sie rokreca swoj wlasny biznes , to tak to wlasnie wyglada.

Zamiast tworzyc watki na forum, to najlepiej z nim porozmawiaj. To jak dziala na Ciebie jego cukes, musisz sama przepracowac. Podobnie jak samorealizacja, ale co do wspolnie spedzanego czasu mozecie sie dogadac.

Dokładnie zazwyczaj to tak wygląda że jedna osoba jest bardziej przebojowa itd ale tutaj go nawet nie ma co roztrząsać to jest studencki związek
Autorka też nie czuje jakiejś wspólnoty bo inaczej nie czułaby potrzeby konkurencji z facetem
Facet coś osiągnął o chce się podłączyć myślę że gdyby nie było sukcesu to by z nim nie zaczęła firmy od zera

[Camillie32]

W sumie mi trochę szkoda tego faceta, bo zrobił coś wow, w młodym wieku rozkręcił firmę a jego dziewczyna raczej super wspierająca w tym nie jest, tylko patrzy całkowicie pod siebie jak coś z tego urwać.

Autorko, pamiętaj, że zatrudnienie Ciebie to mniejsze przychody dla niego, przecież po prostu może być go nie stać na pracownika czy dzielenie się zyskiem - jeśli sam może i chce robić wszystkie zadania i sam zarabia pełne kwoty to nic dziwnego Na Twoim miejscu zamiast czaić się na jego biznes, skupiłabym się na znalezieniu niszy dla siebie, tak jak z tym rękodziełem (choć akurat siedzę w robieniu na drutach i wzory to spoko pomysł na dorobienie sobie, ale nie utrzymasz się z tego w pełni).

Możesz to np połączyć z prowadzeniem social mediów o tej tematyce jeśli masz charyzmę i zdolności w tym kierunku. Ale oczywiście tu też nie ma gwarancji przebicia się, po prostu trzeba próbować. Jesli żart partnera o Twoim rękodziele Cię uraził, to oczywiście mu o tym powiedz jak to odebrałaś i że dla Ciebie to podcinanie skrzydeł. Komunikacja

[MisiekBydyniowy]

Napisane przez Camillie32

W sumie mi trochę szkoda tego faceta, bo zrobił coś wow, w młodym wieku rozkręcił firmę a jego dziewczyna raczej super wspierająca w tym nie jest, tylko patrzy całkowicie pod siebie jak coś z tego urwać.

Autorko, pamiętaj, że zatrudnienie Ciebie to mniejsze przychody dla niego, przecież po prostu może być go nie stać na pracownika czy dzielenie się zyskiem - jeśli sam może i chce robić wszystkie zadania i sam zarabia pełne kwoty to nic dziwnego Na Twoim miejscu zamiast czaić się na jego biznes, skupiłabym się na znalezieniu niszy dla siebie, tak jak z tym rękodziełem (choć akurat siedzę w robieniu na drutach i wzory to spoko pomysł na dorobienie sobie, ale nie utrzymasz się z tego w pełni).

Możesz to np połączyć z prowadzeniem social mediów o tej tematyce jeśli masz charyzmę i zdolności w tym kierunku. Ale oczywiście tu też nie ma gwarancji przebicia się, po prostu trzeba próbować. Jesli żart partnera o Twoim rękodziele Cię uraził, to oczywiście mu o tym powiedz jak to odebrałaś i że dla Ciebie to podcinanie skrzydeł. Komunikacja

I to gadanie że miał szczęście i mu się trafiło niby się cieszy no wypada a jednak wcale tego nie widać
Może powinna znaleźć studenta mieszkającego z rodzicami to będzie czuła się górą i będzie szczęśliwa?

[memiko]

Dla sprostowania - jesteśmy 5 lat razem i on założył działalność już po tym jak z nim zaczęłam związek. Więc to nie tak, że znalazłam sobie przedsiębiorczego faceta i chce się wkupić w jego łaski. Raczej czy to takie dziwne, że fajnie jakby jednak po takim czasie brał mnie na serio? Jak go poznałam to nie miał nic. Narzeka, że nie ma czasu, a gdy proponuje mu pomoc co mogłoby być zaletą dla niego i dla mnie to nie wyraża zbytniej chęci. Znaczy niby jest na tak, ale jakbym to ja miała wiecznie pokazywać że jestem zainteresowana, podsuwać pomysły, angażować się, dosłownie jakbym miała wiecznie przynosić listy motywacyjne. Ale nie czuć takiego zainteresowania, że on chce. Mimo, że angażuje się - robię mu social media, zdjęcia na wydarzeniach. Czy to nie jest cieszenie się z jego osiągnięć i wsparcie? Ten biznes wyrósł na naszym związku, podczas gdy ja wykonywałam nasze obowiązki. Czy to naprawdę coś złego chcieć czegoś w zamian, chociażby tego żeby czuć się tego oficjalną częścią? Naprawdę pracy ma sporo i to nie byłby problem "zatrudnić mie".

Zawsze widzi się tylko osoby, które osiągają sukces i są jego twarzą. Szkoda, że nikt nie widzi tego, że żeby ktoś coś musiał osiągnąć ktoś musi coś robić od kuchni.

A, no i to że ktoś napisał, że patrzę tylko w kategoriach zysku i zarabiania. Ja z jego pracy finansowo nie mam nic. Za wszystko dzielimy się po pół.

Poza tym tak jak już napisałam, mam też swoje życie i zainteresowania. Problem raczej jest w tym, że wszystko co robię jest w jego odczuciu też po tej wypowiedzi, że "zajęłabym się czymś bardziej użytecznym" mało sensowne. Aha, no i żadne zainteresowania, które mam nie są dla niego, a dla mnie samej. Ale słysząc takie słowa po prostu tracę chęć. Ciężko nie czuć wstydu i jakiejś porażki, deprymacji gdy bliska ci osoba nie wspiera cię.

[Camillie32]

Pisałam Ci już o zatrudnieniu Ciebie, że dla niego to oznacza podzielenie jego zysku na pół mimo że nie ma takiej potrzeby, bo sam wykonuje wszystkie zadania - a Ciebie musiałby uczyć (czyli poświęcić czas) i do tego płacić ze swojego zysku, to przecież nie ma sensu biznesowo jeśli nie ma takiej potrzeby by zatrudnić pracownika z jego perspektywy.

---------- Dopisano o 13:26 ---------- Poprzedni post napisano o 13:24 ----------

I o komunikacji jeśli czujesz się nie wspierana czy raniona przez jego słowa też Ci pisałam - rozmawiałaś z nim o tym kiedyś, na przykładach? Które zachowanie Ci sprawiło przykrość, jak się poczułaś i dlaczego itp?

[memiko]

Nie chodziło mi tu o przejęcie jego obecnych klientów. Można by było po prostu zrobić nowe nabory, które już mogłabym prowadzić ja. Poza tym... skoro nie chce się dzielić zyskami, ale jestem mu potrzebna by robić robotę od kuchni - czyli nasze obowiązki. Kto ma to robić podczas gdy on jest zajęty?
Albo w takim razie co on w sumie wnosi do mojego życia? Zyski jego, czasu nie ma. No ale może to ja jestem beznadziejna bo nie doceniam, że on jest zaradny.

[MisiekBydyniowy]

Napisane przez memiko

Nie chodziło mi tu o przejęcie jego obecnych klientów. Można by było po prostu zrobić nowe nabory, które już mogłabym prowadzić ja. Poza tym... skoro nie chce się dzielić zyskami, ale jestem mu potrzebna by robić robotę od kuchni - czyli nasze obowiązki. Kto ma to robić podczas gdy on jest zajęty?
Albo w takim razie co on w sumie wnosi do mojego życia? Zyski jego, czasu nie ma. No ale może to ja jestem beznadziejna bo nie doceniam, że on jest zaradny.

Ale on tego nie chce.
Czemu nie budowałaś z nim firmy od zera tylko teraz jak już osiągnął sukces to ma Cię zatrudniać? Bo mu zrobiłaś kanapki do pracy?

Skoro on więcej zarabia zmieńcie podział obowiązków nie musi być wszystko po pół nie musisz mi robić obiadów sprzątać i składać się po połowie. Może niech on wszystko opłaca skoro dobrze zarabia a Ty się uczysz i ogarniasz dom?
A Ty sobie coś wymyśliłaś i to nijak ma się do rzeczywistości bo on nie traktuje cię tak jak sobie wymyśliłaś w podzięce za Twoje „poświęcenie”

[Camillie32]

No okej, ale to dalej jest jego biznes, który on koordynuje i dla niego to wtedy też będzie więcej pracy by Cię uczyć i pilnować - a on może po prostu tego nie potrzebować.
Więc zaproponuj mu to, spoko, ale
A) nie miej pretensji, że może mu pasować jak jest, bo jednak on sam to wypracował, ma wizję i plan na swoją firmę
B) Przemyśl i przedstaw dokładnie, jakby mogło to wyglądać, ile go będzie to kosztować (czasu) a jakie mógłby mieć z tego zyski - bo to, że dziewczynie będzie miło, to jednak mało biznesowe podejście i nie dziwię się do końca, że to rozdziela.

[memiko]

Napisane przez MisiekBydyniowy

Ale on tego nie chce.
Czemu nie budowałaś z nim firmy od zera tylko teraz jak już osiągnął sukces to ma Cię zatrudniać? Bo mu zrobiłaś kanapki do pracy?

Bo mu zrobiłam kanapki do pracy? Jak dla ciebie ogarnianie wszystkich obowiązków domowych i robienie za niego prac na studia żeby mógł je skończyć bo nie ma czasu to takie nic to okej. Robienie dla niego SM, zdjęć to też nic. Faktycznie jestem do dupy i chce teraz tylko zagrabić jego sukces.

[Camillie32]

I jak mam być szczera to wyczuwam taką typową roszczeniowość „daj, bo mi się należy, za samo bycie z Tobą w związku”

---------- Dopisano o 13:40 ---------- Poprzedni post napisano o 13:39 ----------

Napisane przez memiko

Bo mu zrobiłam kanapki do pracy? Jak dla ciebie ogarnianie wszystkich obowiązków domowych i robienie za niego prac na studia żeby mógł je skończyć bo nie ma czasu to takie nic to okej. Robienie dla niego SM, zdjęć to też nic. Faktycznie jestem do dupy i chce teraz tylko zagrabić jego sukces.

Ale nie oburzaj się na nas, że tak to odbieramy. Pomagałaś mu bo chciałaś, jesteś z nim w związku bo chcesz a nie z przymusu - więc takie rozliczanie się brzmi słabo.

[memiko]

No tak, faktycznie nic nie robiłam dla nas i dla niego przez te lata. Tylko leżę i pachnę i może jeszcze chce zagrabić jego sukces. Szkoda, że przez lata robiłam prace, pod którymi to on podpisywał się swoim nazwiskiem. Ale wtedy to było okej, a jak chce żeby mnie nie deprymował i też mi pomógł to już jestem roszczeniowa. Ciężko nie mieć tej frustracji gdy nikt nie docenia twojej pracy, nawet ludzie z zewnątrz.

[Camillie32]

Polecę przykładem:

Ja pracuję na jeden projekt, partner na 2-3 bo lubi/chce. On lubi zarabiać dużo więcej i różnie operować pieniędzmi, ja pracuję tyle, by mieć na wszystkie przyjemności i oszczędności, ale nie zamierzam się zajechać dla pieniędzy. Więc mamy zupełnie różne podejście. Więc normalne jest dla mnie to, że więcej ja robię w domu: gotuję, sprzątam, on ogarnia rzeczy przy domu. Nie muszę mieć idealnego podziału pół na pół, skoro on chce sobie więcej pracować, a mi nic się nie dzieje jak przejmę na siebie gotowanie w całości i mogę go w ten sposób wspierać nie żądam od niego by np z każdej nadgodziny płacił mi 30%, bo przecież ja robię w domu w tym czasie.

Więc jeśli Ty masz więcej czasu i przejęłaś na siebie jakieś zadania - super, brawo Ty, ale to nie oznacza że on musi Cię teraz „spłacać” bo Ty sobie tak uznałaś za to, co wcześniej robiłaś. Jesli czegoś oczekiwałaś w zamian (a jak widać oczekujesz do teraz) to trzeba było to po prostu zakomunikować gdy dzieliliście się obowiązkami.

---------- Dopisano o 13:49 ---------- Poprzedni post napisano o 13:44 ----------

A zrobiłaś to co ci opisałam w punkcie b? Dokładnie zaproponowałaś co mogłabyś robić, np by te social media i zdjęcia o których wspomniałaś były jakąś Twoją pracą. Przedstawiłaś co mogłabyś robić, jakie byłyby z tego korzyści? Bo ja tu na razie widzę „domyśl się” i rzucanie aluzji, zamiast normalną rozmowę z konkretami.

A dalej, nawet jeśli odmówi, to ma do tego prawo - możesz zapytać dlaczego, by Ci to uzasadnił, i na tym podejmować dalsze decyzje co do związku jeśli Cię to boli. Ale to nie zmienia faktu, że ja zamiast zmuszać kogoś wręcz, by mnie pod coś podpiął bo tego oczekuję w zamian za coś tam, poszukałabym po prostu czegoś dla siebie.

Tak jak chociażby pomysł z rękodziełem i social mediami, pierwszy lepszy pomysł który możesz realizować w wolnym czasie.

[MisiekBydyniowy]

Napisane przez memiko

Bo mu zrobiłam kanapki do pracy? Jak dla ciebie ogarnianie wszystkich obowiązków domowych i robienie za niego prac na studia żeby mógł je skończyć bo nie ma czasu to takie nic to okej. Robienie dla niego SM, zdjęć to też nic. Faktycznie jestem do dupy i chce teraz tylko zagrabić jego sukces.

Ale przecież mogłaś to dla niego zrobić odpłatnie? Mogłaś mu to zakomunikować.
Mogłaś też inaczej podzielić wydatki skoro Ty zajęłaś się domem tak aby on wszystko opłacał
Mogłaś razem z nim budować firmę przecież a nie mu robić tylko przysługi i się „poświęcać”
Mogłaś mu to wszystko zakomunikować a nie się „poświęcać” i oczekiwać coś w zamian po paru latach

[Camillie32]

Napisane przez MisiekBydyniowy

Ale przecież mogłaś to dla niego zrobić odpłatnie? Mogłaś mu to zakomunikować.
Mogłaś też inaczej podzielić wydatki skoro Ty zajęłaś się domem tak aby on wszystko opłacał
Mogłaś razem z nim budować firmę przecież a nie mu robić tylko przysługi i się „poświęcać”
Mogłaś mu to wszystko zakomunikować a nie się „poświęcać” i oczekiwać coś w zamian po paru latach

Zgadzam się. Podsumowując dla mnie tu za dużo niewypowiedzianych oczekiwań, „domyśl się”, „mi się należy”, braku komunikacji, roszczeniowości i frustracji obracanej przeciwko partnerowi, a wynikającej z braku pomysłu na siebie. Wszystkie te rzeczy o których piszesz mogłaś z nim omówić już np przy pomocy w social mediach. Ale może to ja mam alergię na wymuszanie domyślania się i potem jakieś oczekiwania bez wcześniejszych ustaleń.

[memiko]

Napisane przez Camillie32

Zgadzam się. Podsumowując dla mnie tu za dużo niewypowiedzianych oczekiwań, „domyśl się”, „mi się należy”, braku komunikacji, roszczeniowości i frustracji obracanej przeciwko partnerowi, a wynikającej z braku pomysłu na siebie. Wszystkie te rzeczy o których piszesz mogłaś z nim omówić już np przy pomocy w social mediach. Ale może to ja mam alergię na wymuszanie domyślania się i potem jakieś oczekiwania bez wcześniejszych ustaleń.

Tylko nie wiem czy zauważyłyście, ale jak robię coś co mnie interesuje to słyszę "to bezużyteczne" (mimo, że nikt go nie pytał o zdanie). Robię coś co lubię - źle. Chce mu pomóc - źle. Co robię nie tak i co w końcu mam robić żeby poczuć, że moja praca ma jakąś wartość...

[Camillie32]

Napisane przez memiko

Tylko nie wiem czy zauważyłyście, ale jak robię coś co mnie interesuje to słyszę "to bezużyteczne" (mimo, że nikt go nie pytał o zdanie). Robię coś co lubię - źle. Chce mu pomóc - źle. Co robię nie tak i co w końcu mam robić żeby poczuć, że moja praca ma jakąś wartość...

Pytam chyba już 3 raz, czy zakomunikowałaś że dany tekst sprawił Ci przykrość i dlaczego? Czy zakomunikowałaś czego Ci brakuje (wsparcia dla Twoich pomysłów)?

---------- Dopisano o 14:01 ---------- Poprzedni post napisano o 13:59 ----------

I uzależnianie wartości swojej pracy od partnera to swoją drogą słaby pomysł. To Ty masz lubić swoją pracę, to Tobie ma sprawiać ona radość. I na tym również bym się skupiła, poza w końcu komunikowaniem co i jak. Na tym czego Ty chcesz bez szukania walidacji dookoła.

[MisiekBydyniowy]

Napisane przez memiko

Tylko nie wiem czy zauważyłyście, ale jak robię coś co mnie interesuje to słyszę "to bezużyteczne" (mimo, że nikt go nie pytał o zdanie). Robię coś co lubię - źle. Chce mu pomóc - źle. Co robię nie tak i co w końcu mam robić żeby poczuć, że moja praca ma jakąś wartość...

Trzeba było wejść w struktury firmy normalnie z nim działać a nie „pomagać „ i się „poświęcać” bo teraz to tak właśnie wygląda jakbyś chciała zagrabić jego sukces jak już nie jesteś potrzebna

[skara]

Pogadaj z nim na poważnie. Moim zdaniem się rozejdziecie, ale przynajmniej będziesz wiedziała na czym stoisz i przestaniesz mu ułatwiać życie, nie mając z tego nic w zamian. Bo moim zdaniem masz sporo racji, ale on nie widzi twojego wkładu i go nie docenia ani nie chce się niczym dzielić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[memiko]

Napisane przez Camillie32

Pytam chyba już 3 raz, czy zakomunikowałaś że dany tekst sprawił Ci przykrość i dlaczego? Czy zakomunikowałaś czego Ci brakuje (wsparcia dla Twoich pomysłów)?

Tak. Tylko co mam zrobić z tą myślą, że skoro on tak powiedział to znaczy, że on tak twierdzi, że to bezsensu nawet jeśli przeprosił? Jak nie czuć deprymacji dostając takie komunikaty? Może teraz przeprosić dziesięć razy i powiedzieć, że to co zrobiłam jest za☠☠☠iste, ale i tak jak słyszę pierwotnie takie teksty to czuję, że on i tak nie myśli, że to jest za☠☠☠iste. Przez takie teksty być może czuję potrzebę ciągłej rywalizacji, by robić coś co mu dorówna. Chciałabym po prostu czuć się spełniona i wspierana.

[Camillie32]

Napisane przez memiko

Tak. Tylko co mam zrobić z tą myślą, że skoro on tak powiedział to znaczy, że on tak twierdzi, że to bezsensu nawet jeśli przeprosił? Jak nie czuć deprymacji dostając takie komunikaty? Może teraz przeprosić dziesięć razy i powiedzieć, że to co zrobiłam jest zaiste, ale i tak jak słyszę pierwotnie takie teksty to czuję, że on i tak nie myśli, że to jest zaiste. Przez takie teksty być może czuję potrzebę ciągłej rywalizacji, by robić coś co mu dorówna. Chciałabym po prostu czuć się spełniona i wspierana.

Chyba zupełnie inaczej myślimy.
Gdy ktoś mi powie coś, co mnie zrani, mówię o tym co jak i dlaczego.
Jeśli mimo tego ktoś to powtarza, mimo dwóch czy trzech rozmów to rozchodzą się moje drogi z taką osobą.
Jeśli ktoś przeprosi, zrozumie i zmieni nastawienie to nie ma problemu, bo każdemu zdarzy się coś palnąć i potem robić odwrót.

Więc to już Ty wiesz jak jest u Was, jaki był Twój komunikat i jaka jego reakcja, ile razy coś miało miejsce.

Jeśli to się powtarza notorycznie, mimo zwrócenia uwagi nie ma żadnej zmiany to z tych rzeczy które do tej pory opisałaś to właśnie to byłoby dla mnie powodem zakończenia związku

---------- Dopisano o 14:13 ---------- Poprzedni post napisano o 14:10 ----------

A jeśli raz ktoś coś powiedział (bo tak rozumiem Twoje wypowiedzi), a po zwróceniu uwagi zreflektował się no to dla mnie nie jest to problemem - tylko to, że nie potrafisz jednak pójść dalej. Zakładam że każdy od każdego usłyszał kiedyś coś przykrego i powiedział coś przykrego, szczególnie w wieloletnich związkach. Ale wszystko rozchodzi się o późniejsze reakcje i zmiany lub ich brak u tej osoby, bo jeśli to jest tak, że Ty nie możesz zapomnieć o jednorazowej i wyjaśnionej sytuacji, to już jest bardziej po Twojej stronie i braku pewności siebie.

Więc wszystko zależy od Twojej konkretnej sytuacji, bo mogę źle rozumieć, że miało to miejsce raz (zrobił, powiedział, a nie robił, mówił - słowa mają dla mnie znaczenie)

[memiko]

Napisane przez Camillie32

Chyba zupełnie inaczej myślimy.
Gdy ktoś mi powie coś, co mnie zrani, mówię o tym co jak i dlaczego.
Jeśli mimo tego ktoś to powtarza, mimo dwóch czy trzech rozmów to rozchodzą się moje drogi z taką osobą.
Jeśli ktoś przeprosi, zrozumie i zmieni nastawienie to nie ma problemu, bo każdemu zdarzy się coś palnąć i potem robić odwrót.

Więc to już Ty wiesz jak jest u Was, jaki był Twój komunikat i jaka jego reakcja, ile razy coś miało miejsce.

Jeśli to się powtarza notorycznie, mimo zwrócenia uwagi nie ma żadnej zmiany to z tych rzeczy które do tej pory opisałaś to właśnie to byłoby dla mnie powodem zakończenia związku

---------- Dopisano o 14:13 ---------- Poprzedni post napisano o 14:10 ----------

A jeśli raz ktoś coś powiedział (bo tak rozumiem Twoje wypowiedzi), a po zwróceniu uwagi zreflektował się no to dla mnie nie jest to problemem - tylko to, że nie potrafisz jednak pójść dalej. Zakładam że każdy od każdego usłyszał kiedyś coś przykrego i powiedział coś przykrego, szczególnie w wieloletnich związkach. Ale wszystko rozchodzi się o późniejsze reakcje i zmiany lub ich brak u tej osoby, bo jeśli to jest tak, że Ty nie możesz zapomnieć o jednorazowej i wyjaśnionej sytuacji, to już jest bardziej po Twojej stronie i braku pewności siebie.

Więc wszystko zależy od Twojej konkretnej sytuacji, bo mogę źle rozumieć, że miało to miejsce raz (zrobił, powiedział, a nie robił, mówił - słowa mają dla mnie znaczenie)

No widocznie inaczej myślimy. Dla mnie słowa mają swoją wagę. Zresztą tak jak i czyny. Jesteśmy dorośli i powinniśmy wiedzieć jakie słowa mogą komuś zrobić przykrość. Najpierw się myśli, a potem się mówi. Czy to było raz, dwa czy pięć razy komunikat zawsze jest ten sam i pozostaje w umyśle osoby, która go odebrała. I nawet przepraszam nie zmieni przekazu - można przeprosić za to, że sprawiło się przykrość słowem i można również wybaczyć, ale nie można zapomnieć. Prawda jaka została posłana z przykrym słowem została już obnażona. Wraz z "przepraszam" nie zmieni się rzeczywistych myśli danej osoby na jakiś temat. Po prostu ktoś tak myśli i tyle. Szczególnie gdy nie wypowiada tego dziecko, ktoś pijany czy ktoś zdenerwowany.

[Camillie32]

Napisane przez memiko

No widocznie inaczej myślimy. Dla mnie słowa mają swoją wagę. Zresztą tak jak i czyny. Jesteśmy dorośli i powinniśmy wiedzieć jakie słowa mogą komuś zrobić przykrość. Najpierw się myśli, a potem się mówi. Czy to było raz, dwa czy pięć razy komunikat zawsze jest ten sam i pozostaje w umyśle osoby, która go odebrała. I nawet przepraszam nie zmieni przekazu - można przeprosić za to, że sprawiło się przykrość słowem i można również wybaczyć, ale nie można zapomnieć. Prawda jaka została posłana z przykrym słowem została już obnażona.

No to pozostaje mi tylko pogratulować mówienia zawsze odpowiednich rzeczy i nieomylności, to się rzadko zdarza taki ideał Ja bym nie miała odwagi tak pierwsza rzucić kamieniem, bo na pewno powiedziałam kiedyś rzeczy, które kogoś zraniły, ale umiałam się zreflektować/cos dostrzec/przeprosić.

Ale z tego wnioskuję, że to się zdarzyło raz, więc chyba skupiłabym się na swoim nastawieniu, poczuciu wartości itp, bo to dla mnie byłby dużo większy problem niż to, co ktoś powiedział raz - szczególnie że w dalszym życiu będzie Ci z tym tylko trudniej, skoro jesteś dopiero na studiach. Nie wiem do końca jak wyobrażasz sobie później funkcjonowanie w pracy z ciągłą potrzebą walidacji i upewniania że wszystko robisz super, bo tak po prostu nie wygląda dalsze życie - więc związek to jedno, możesz go sobie dostosować do swoich potrzeb (czyli z niego zrezygnować i poszukać innego skoro Ci nie leży), ale i tak się później natkniesz na podobne sytuacje i wszystko będzie wracać do Twojego stosunku i Twojej pewności siebie i Twojego poczucia własnej wartości.

[Wicked_Girl]

Zapewne zaprzeczysz, ale nic mu się nie udało tylko zapracował na to. Przez wszystkie posty po prostu widać Twoją zazdrość , nawet to dogryzanie, że on akurat wtedy nie zdał. I co z tego? Ty się skup na sobie, a nie na tym, aby z nim konkurować. Pomyśl czego ci brakuje w związku, bo na razie , co dosyć znamienne, opisałaś tylko tę część uczelniano-biznesową. Jesteście bardzo młodzi, a razem już 5 lat. Nie chcę być złym prorokiem, ale na palcach jednej ręki znam związki, które się nie rozpadły w podobnej sytuacji. Rozjeżdżają się oczekiwania, plany, wypalają uczucia , często były to pierwsze związki dla obu stron i być może trzeba zamknąć ten rozdział . Przemyśl, choć na pewno znasz odpowiedź, czy to jest osoba , która cię traktuje jako rórwnorzednego partnera, okazuje uczucia i vice versa. Nic na ten temat nie wspomniałaś. Dodam trochę prywaty. Ja ze swoim partnerem zajmujemy się zupełnie czym innym. Do dziś pamiętam jak zaczął mi wszystko szybko pokazywać związane z jego działalnością , był to dowód jednoznaczny jego zaufania do mnie. A dla mnie lepsze niż jakikolwiek prezent. Wzmocniło to bardzo nasze uczucie.

[memiko]

Napisane przez Camillie32

No to pozostaje mi tylko pogratulować mówienia zawsze odpowiednich rzeczy i nieomylności, to się rzadko zdarza taki ideał Ja bym nie miała odwagi tak pierwsza rzucić kamieniem, bo na pewno powiedziałam kiedyś rzeczy, które kogoś zraniły, ale umiałam się zreflektować/cos dostrzec/przeprosić.

No tak. Raczej nie wypowiadam głupich słów zanim się nie zastanowię czy mają one sens zamiast później głupio przepraszać. Wiem, mega szalone. Oczywiście, że pewnie zdarzyło mi się powiedzieć coś głupiego. Wtedy biorę odpowiedzialność za te słowa, że mleko się wylało i ktoś poznał moje prawdziwe myśli na dany temat. Raczej nie będę od kogoś oczekiwać, że ktoś wymaże te słowa z pamięci. Już po prostu na zawsze ktoś będzie wiedział co sobie o czymś sądzę. Co nie znaczy, że nie możemy sobie wybaczyć i iść dalej.

Nie potrzebuję ciągłej walidacji. Czasem by wystarczyło, każdy tego potrzebuje. Inaczej to co robisz traci sens, gdy nie widzisz po co. Wystarczy przynajmniej brak deprymacji, który z ust osoby, która czuje się wyżej od ciebie jest trochę głupi.

[Aelora]

On kazał Ci robić zdjęcia na media społecznościowe czy wydarzenia, kanapki czy pisać za Ciebie prace zaliczeniowe? Ja pewnie pomagałabym partnerowi i wspierała go, gdyby rozkręcał swój biznes, mogłabym załatwić jakieś drobne sprawy, ale na pewno nie wyrywałabym się zanadto kosztem swojego czasu i nie liczyłabym że w zamian zostanę wspólniczką czy zatrudni mnie. To co zrobiłaś pisząc za niego prace jest po prostu nieuczciwe.
Brutalnie to zabrzmi, ale nic formalnego Was nie łączy. Jesteście młodzi, dziś jesteście razem, jutro może się pokłócicie i "zrobicie sobie przerwę", trochę nie dziwię się że facet woli rozwijać firmę sam albo po prostu zatrudnić kogoś obcego, od którego będzie mógł oczekiwać konkretnych rzeczy bez osobistych więzi i sentymentów. Zna Cię lepiej niż my, jeśli widzi Twoją chęć rywalizacji to po prostu źle rokuje współpracy, ja też nie wciągałabym do firmy takiej osoby która potencjalnie może zagrozić czy rozwalić mój biznes. Zluzuj, więcej myśl o sobie i swoim rozwoju, powinnaś być sama z siebie dumna z tego co osiągnęłaś i co umiesz, a nie tylko wtedy gdy on to doceni. Trochę przykry wątek. Jak facet jest niezaradny i nie rozwija się - źle. Jak jest ambitny i zaradny - jeszcze gorzej bo nie chce się dzielić swoim sukcesem. Gdyby sytuacja była odwrotna i to Ty miałabyś lepszą pozycję wszyscy radziliby, żebyś myślała realistycznie o swojej przyszłości, a jak partner jest mniej zaradny to powinien się ogarnąć.

[xfrida]

ja bym ci odradzala prace w jego biznesie
zycie roznie sie uklada,moze zdarzyc sie tak ze skonczy sie wasz zwiazek i stracisz wszystko,prace tez
z tego co piszesz nie spedzacie zbyt wiele czasu razem i nie chce byc zlym prorokiem ale to nie zbyt dobrze wrozy na przyszlosc tego zwiazku,brak czasu razem niestety bardzo czesto sprawia ze ludzie sie od siebie oddalaja i dochodzi do rozstania

nie porownuj sie do niego,staraj sie znalesc prace samodzielnie,nie w jego firmie to da ci mimo wszystko wieksze poczucie wlasnej wartosci niz podczepianie sie pod jego biznes i jak mowie jest to twoje zabezpieczenie wrazie rozstania bo i taka opcje musisz brac pod uwage miedzy innymi z tego powodu ze jestescie jeszcze bardzo mlodzi ,nie spedzacie czasu razem,ty jestes zazdrosna o jego sukcesy ,to wszystko razem nie wrozy dobrze na przyszlosc