Szukam dziewczyn, które są chore i chcą z tego wyjść - część III

[euphoriall]

Napisane przez Ayu

Cieszę się. Aż się dziwię, że nie znudzi mu się ciagłe tłumaczenie, że to źle i przekonywanie. Bardzo mnie wspiera, chociaż wywinęłam mu dwa razy numer z potajemnym blogiem i pro-anowaniem...
Ja sam bym ze sobą nie chciała dłużej byc. Anioł a nie chłopak Każdej tu obecnej życzę takiego cudu jak mój.

No to znak, że Cię bardzo kocha a za takie numery to... mam nadzieję, że już tego nie robisz bo jak ja Cię dorwę
Uważaj z tymi życzeniami, bo jeszcze w to uwierzę

Napisane przez Hypnotic Eyes

Źle, źle, źle i jeszcze raz źle. Wielka awantura, histeria płacz. No i nienawidzę siebie, again!
Teraz już nie mam wyboru. Pozostaje mi tylko P. Jeśli nie przytyję zabiorą mi wszystko. Już nie mogę chodzić na tenisa i w-f. W sumie dla mojego dobra. Tak właściwie to nawet nie mam im tego za złe. No bo niby chcą dobrze, nawet jeśli nie zawsze wiedzą jak się za to zabrać. Nawet jeśli przy okazji ranią, to ja też potrafię w emocjach powiedzieć coś czego nie chcę. No, ale tak czy siak to już postanowione, że będę znowu chodzić na kontrolę do szpitala, mama będzie mi patrzeć na ręce i pilnować tego co jem, a ja póki co wywalczyłam to, że mogę się spotykać ze znajomymi (no gdyby mi to odebrano to chyba bym sie już do końca pogrążyła.)

Boje się przytyć, ale wiem, że muszę. Innego wyboru już nie mam. Dzisiaj miałam też wielkie wyrzuty sumienia, bo zjadłam całe 1200 kcal. Nie wiem jak ja tego dokonam, że przytyję, ale trzeba wierzyć w cuda. Może sprawię, by niemożliwe stało się realnym. Spójrzmy na to w innej perspektywie. Jeśli tego dokonam to znaczy, że jestem silna i COŚ mi wychodzi. Czyli, że nie jestem, aż tak beznadziejna. Chyba będę się trzymać tej wersji. Na nic innego mnie już nie stać...

Kochana Ty nie jesteś beznadziejna tylko cudowna!! patrz co napisałaś:

Boje się przytyć, ale wiem, że muszę. Innego wyboru już nie mam. Dzisiaj miałam też wielkie wyrzuty sumienia, bo zjadłam całe 1200 kcal. Nie wiem jak ja tego dokonam, że przytyję, ale trzeba wierzyć w cuda. Może sprawię, by niemożliwe stało się realnym. Spójrzmy na to w innej perspektywie. Jeśli tego dokonam to znaczy, że jestem silna i COŚ mi wychodzi.

To znak, że jesteś zdeterminowana, mądra i bardzo rozsądna! Nie znam dziewczyny tutaj, która by była w stanie szczerze i z pełną świadomością coś takiego napisać! Już jesteś silna! reszta to taka sprawa "formalna" co to dla Ciebie? Nie takie rzeczy przeszłaś Kurcze nawet nie wiesz jak się cieszę, że to napisałaś! to bardzo, bardzo mądre i każda z nas powinna sobie Ciebie wziąść za wzór godny naśladowania Trzymam kciuki!

[plameczka]

Hej. Dawno mnie tu nie bylo. Mysle, ze psychicznie jest troche lepiej. Gorzej jednak fizycznie. Po wspomnianej kiedys wycieczce na Slowację przytyłam 1,5 kg (czyli do 55 kg). Było super, Bratysława jest piekna i ciagle tylko jedzenie i jedzenie. Potem zaczelam sie odchudzac na diecie 1400 kcal. Ciezko mi bylo zmobilizowac sie do cwiczen, moze 2 razy w tyg cwiczylam i w tydzien zgubiłam te 1,5 kg. Potem waga jednak stanela i mimo diety stoi w miejscu. I mam do Was takie pytanie. Czy to moze byc spowolnienie przemiany materii? Do południa nie jem duzo, jem małe sniadanie, tylko 150 kcal, a na drugie 350 kcal, czyli do 15.00 jest 500 kcal. Ale nie dam rady jesc wiecej, bo potem obiad mam okolo 600 kcal i kolacja 300 kcal. Moje posilki nie sa zbyt zdrowe, kiepskiej jakosci, tluszcze i cukry proste, ale czesto staram sie chociaz jesc troche warzyw no i owoce zamiast slodyczy. Ale w 1400-1500 sie mieszcze. W ciagu tych hmm 16 dni zdarzylo mi sie zjesc raz okolo 2500 kcal, raz 2000 kcal i 2 razy po 1600 kcal. Moze to jest przyczyna, ze waga stoi w miejscu? A moze powinnam czesciej cwiczyc, bo tylko gdzies 5 razy cwiczylam na te 16 dni. Albo jestem za malo cierpliwa, ale jakos pamietam, ze kiedys 3 tygodnie tez mi tak waga stala i boje sie, ze znow bedzie to samo i nigdy nie schudne. Czuje sie jak w slepej uliczce, jak w miejscu, z ktorego nie ma wyjscia, ze juz zawsze bedzie zle i zle i grubo. Moze nie powinnam sie wazyc wcale i tylko mierzyc? Tylko te wymiary tez nie sa 100%owe, bo zmierze sie w innym miejscu i juz inaczej. A moze wazyc nie co tydzien a co 2?

[Maggie_90]

Napisane przez xxaur

zgadzam się z Tobą, tylko że ja mam odwrotną i troche inną sytuacje, bo widzialam fajne spodnie w ktorych sie sobie podobalam i z jednej strony bym je kupila, a z drugiej wiem ze musze przytyc ale pozniej sie w nie juz nie zmieszcze a jak bede czekac to juz ich nie bedzie, wiec raz chcem byc taka chuda jak teraz, a raz chcem juz przytyc i miec to za sobą, zeby miesiaczka powrocila i wszystko bylo jak dawniej. Ale ogolnie staram sie jesc wiecej i dobrze, ze nie za pozno sobie to uswiadomilam, bo juz mialam takie chwile, gdy po zjedzeniu kawaleczka pizzy, albo pewnej ilosci ziemniakow lub miesa, ktorego nie znalam wagi i nie wiedzialam ile ma kcal miec do siebie takie pretensje, ze malo tego nie zwrocilam.

Tylko u mnie kupienie tych ciuchów to powrót do normalności i w pewnym sensie 'psychiczne' porzucenie diety. U Ciebie to pozostawanie w tym samym miejscu i dalsze siedzenie w bagnie, potem nie będziesz chciała przytyć ze względu na te spodnie, bo po co je kupowałaś. Spodnie nie zając, nie uciekną- zdrowie- tak.

Napisane przez iza_wiosenna

wiem, Toffie, jestem kretynką ale staram się... nie wiesz, jak teraz wyglądam mam większe wymiary niż masz Ty nawet po P

Nie jesteś kretynką moja droga Chyba kiedyś widziałamTwoje zdjęcie na NK, jesteś śliczną i szczupłą dziewczyną, masz piękne, umięśnione ciało (jak Ci zazdroszczę, u mnie lenistwo bierze górę!!!) i spróbuj wrócić do normalności, spróbuj jeść to, co najbardziej lubisz, Twoje jadłospisy na U były zawsze dobre i smaczne, zaopatrz się w KBW
Bo prawda jest taka, że te kilka kg nie będą nawet zauważalne, ale Twój organizm odczuje wyraźną różnicę.

Napisane przez Hypnotic Eyes

Źle, źle, źle i jeszcze raz źle. Wielka awantura, histeria płacz. No i nienawidzę siebie, again!
Teraz już nie mam wyboru. Pozostaje mi tylko P. Jeśli nie przytyję zabiorą mi wszystko. Już nie mogę chodzić na tenisa i w-f. W sumie dla mojego dobra. Tak właściwie to nawet nie mam im tego za złe. No bo niby chcą dobrze, nawet jeśli nie zawsze wiedzą jak się za to zabrać. Nawet jeśli przy okazji ranią, to ja też potrafię w emocjach powiedzieć coś czego nie chcę. No, ale tak czy siak to już postanowione, że będę znowu chodzić na kontrolę do szpitala, mama będzie mi patrzeć na ręce i pilnować tego co jem, a ja póki co wywalczyłam to, że mogę się spotykać ze znajomymi (no gdyby mi to odebrano to chyba bym sie już do końca pogrążyła.)

Boje się przytyć, ale wiem, że muszę. Innego wyboru już nie mam. Dzisiaj miałam też wielkie wyrzuty sumienia, bo zjadłam całe 1200 kcal. Nie wiem jak ja tego dokonam, że przytyję, ale trzeba wierzyć w cuda. Może sprawię, by niemożliwe stało się realnym. Spójrzmy na to w innej perspektywie. Jeśli tego dokonam to znaczy, że jestem silna i COŚ mi wychodzi. Czyli, że nie jestem, aż tak beznadziejna. Chyba będę się trzymać tej wersji. Na nic innego mnie już nie stać...

Całe? Ja bym powiedziała, że TYLKO 1200 kcal. Gdybyś miala jeszcze ćwiczyć na w-fie to mogłoby to się źle skończyć, organizm nie ma pewnie siły na tego typu cwiczenia
Weźmiesz się w garść i zobaczysz, że wszystko się ułoży Dasz radę Mnie się WRESZCIE zaczyna udawać po tylu miesiącach, to i Tobie się uda

__________

U mnie obawiam sie tylko jednego: 'powtórki' z rozrywki, gdy zacznie się wychodzenie...

[201705250937]

Napisane przez iza_wiosenna

wiem, Toffie, jestem kretynką ale staram się... nie wiesz, jak teraz wyglądam mam większe wymiary niż masz Ty nawet po P

W takim razie musisz wyglądac jeszcze gorzej Szersze kości i jeszcze mniej pod nimi Wiosenko, o mnie zwykło sie mówic, że głodza mnie w domu i chyba i tak nie wyglądam teraz jakos super zdrowo. Pamiętasz, jak zastanwaiłaś sie nad P gdy ważyłaś te 48 kg. Iza, ja wiem, że to trudno samego siebie ocenic, taka jest choroba. Ale przeciez tyle osiągnęłas.

Napisane przez Hypnotic Eyes

Źle, źle, źle i jeszcze raz źle. Wielka awantura, histeria płacz. No i nienawidzę siebie, again!
Teraz już nie mam wyboru. Pozostaje mi tylko P. Jeśli nie przytyję zabiorą mi wszystko. Już nie mogę chodzić na tenisa i w-f. W sumie dla mojego dobra. Tak właściwie to nawet nie mam im tego za złe. No bo niby chcą dobrze, nawet jeśli nie zawsze wiedzą jak się za to zabrać. Nawet jeśli przy okazji ranią, to ja też potrafię w emocjach powiedzieć coś czego nie chcę. No, ale tak czy siak to już postanowione, że będę znowu chodzić na kontrolę do szpitala, mama będzie mi patrzeć na ręce i pilnować tego co jem, a ja póki co wywalczyłam to, że mogę się spotykać ze znajomymi (no gdyby mi to odebrano to chyba bym sie już do końca pogrążyła.)

Boje się przytyć, ale wiem, że muszę. Innego wyboru już nie mam. Dzisiaj miałam też wielkie wyrzuty sumienia, bo zjadłam całe 1200 kcal. Nie wiem jak ja tego dokonam, że przytyję, ale trzeba wierzyć w cuda. Może sprawię, by niemożliwe stało się realnym. Spójrzmy na to w innej perspektywie. Jeśli tego dokonam to znaczy, że jestem silna i COŚ mi wychodzi. Czyli, że nie jestem, aż tak beznadziejna. Chyba będę się trzymać tej wersji. Na nic innego mnie już nie stać...

A pamiętam, że tak było u ciebie dobrze. Kurcze, to na mnie tez przyjdzie taka pora, że to wwzystko wróci. Nie, chyba nie. Ach dziewcyzny, co to jest bmi 15 z kawałkiem, wygląda się jak smierć, wszytkie kości na wierzchu, zero hormonów, okrsu. Przecież nie chcesz tego, kochana

Napisane przez plameczka

Hej. Dawno mnie tu nie bylo. Mysle, ze psychicznie jest troche lepiej. Gorzej jednak fizycznie. Po wspomnianej kiedys wycieczce na Slowację przytyłam 1,5 kg (czyli do 55 kg). Było super, Bratysława jest piekna i ciagle tylko jedzenie i jedzenie. Potem zaczelam sie odchudzac na diecie 1400 kcal. Ciezko mi bylo zmobilizowac sie do cwiczen, moze 2 razy w tyg cwiczylam i w tydzien zgubiłam te 1,5 kg. Potem waga jednak stanela i mimo diety stoi w miejscu. I mam do Was takie pytanie. Czy to moze byc spowolnienie przemiany materii? Do południa nie jem duzo, jem małe sniadanie, tylko 150 kcal, a na drugie 350 kcal, czyli do 15.00 jest 500 kcal. Ale nie dam rady jesc wiecej, bo potem obiad mam okolo 600 kcal i kolacja 300 kcal. Moje posilki nie sa zbyt zdrowe, kiepskiej jakosci, tluszcze i cukry proste, ale czesto staram sie chociaz jesc troche warzyw no i owoce zamiast slodyczy. Ale w 1400-1500 sie mieszcze. W ciagu tych hmm 16 dni zdarzylo mi sie zjesc raz okolo 2500 kcal, raz 2000 kcal i 2 razy po 1600 kcal. Moze to jest przyczyna, ze waga stoi w miejscu? A moze powinnam czesciej cwiczyc, bo tylko gdzies 5 razy cwiczylam na te 16 dni. Albo jestem za malo cierpliwa, ale jakos pamietam, ze kiedys 3 tygodnie tez mi tak waga stala i boje sie, ze znow bedzie to samo i nigdy nie schudne. Czuje sie jak w slepej uliczce, jak w miejscu, z ktorego nie ma wyjscia, ze juz zawsze bedzie zle i zle i grubo. Moze nie powinnam sie wazyc wcale i tylko mierzyc? Tylko te wymiary tez nie sa 100%owe, bo zmierze sie w innym miejscu i juz inaczej. A moze wazyc nie co tydzien a co 2?

Nie waż się, nie mierz. Plmeczko..... chcesz być zdrowa cieszyc sie zyciem, a te kg same zlecą jesli naprawde nie są potrzebne Twojemu organizmowi. A Ty lepiej zajmij sie odnawianiem kontaktów z koleznkami, oglądaniem dobrych filmów, spotykaniem się z chłopakami.. życiem.

[plameczka]

Toffiee masz racje, ale ja ciagle mysle o tym glupim jedzeniu! Czy to sie odchudzam czy tez nie, czy jestem glodna czy najedzona po sytym obiedzie. To jest straszna obsesja! Ale moge sie chociaz pochwalic, ze zrobilam juz duze postepy w kwestii zycia towarzyskiego, jest lepiej niz miesiac temu

Ale na 1400 kcal powinnam cos schudnac tak do wiosny?

[women101]

Kochane dziś pierwszy dzień mojego nie liczenia kalorii nie patrzenia na opakowania iii ciesze się życiem CZUJE SIĘ ŚWIETNIE wlasnie jem drożdzówke i popijam herbatę owocową wiem ,że nie ma się czym chwalić ale czuję się świetnie ,koniec z ograniczoną liczbą spożywanych produktów KOCHANE,MOŻNA NAPRAWDĘ MOŻNA

[Annie1441]

Napisane przez women101

Kochane dziś pierwszy dzień mojego nie liczenia kalorii nie patrzenia na opakowania iii ciesze się życiem CZUJE SIĘ ŚWIETNIE wlasnie jem drożdzówke i popijam herbatę owocową wiem ,że nie ma się czym chwalić ale czuję się świetnie ,koniec z ograniczoną liczbą spożywanych produktów KOCHANE,MOŻNA NAPRAWDĘ MOŻNA

To bardzo fajnie ale nie chce źle wróżyc to nie jest tak hopsiup.

[women101]

Napisane przez Annie1441

To bardzo fajnie ale nie chce źle wróżyc to nie jest tak hopsiup.

Wiem ,wiem ale po tych kilku latach chyba wszystkiego anoreksji,bulimii,kompuls ów stwierdzam ,że jest lepiej o niebo lepiej.

[Joanelle]

Napisane przez women101

Wiem ,wiem ale po tych kilku latach chyba wszystkiego anoreksji,bulimii,kompuls ów stwierdzam ,że jest lepiej o niebo lepiej.

to najważniejsze. i oby tak zostało.

[euphoriall]

Napisane przez plameczka

Hej. Dawno mnie tu nie bylo. Mysle, ze psychicznie jest troche lepiej. Gorzej jednak fizycznie. Po wspomnianej kiedys wycieczce na Slowację przytyłam 1,5 kg (czyli do 55 kg). Było super, Bratysława jest piekna i ciagle tylko jedzenie i jedzenie. Potem zaczelam sie odchudzac na diecie 1400 kcal. Ciezko mi bylo zmobilizowac sie do cwiczen, moze 2 razy w tyg cwiczylam i w tydzien zgubiłam te 1,5 kg. Potem waga jednak stanela i mimo diety stoi w miejscu. I mam do Was takie pytanie. Czy to moze byc spowolnienie przemiany materii? Do południa nie jem duzo, jem małe sniadanie, tylko 150 kcal, a na drugie 350 kcal, czyli do 15.00 jest 500 kcal. Ale nie dam rady jesc wiecej, bo potem obiad mam okolo 600 kcal i kolacja 300 kcal. Moje posilki nie sa zbyt zdrowe, kiepskiej jakosci, tluszcze i cukry proste, ale czesto staram sie chociaz jesc troche warzyw no i owoce zamiast slodyczy. Ale w 1400-1500 sie mieszcze. W ciagu tych hmm 16 dni zdarzylo mi sie zjesc raz okolo 2500 kcal, raz 2000 kcal i 2 razy po 1600 kcal. Moze to jest przyczyna, ze waga stoi w miejscu? A moze powinnam czesciej cwiczyc, bo tylko gdzies 5 razy cwiczylam na te 16 dni. Albo jestem za malo cierpliwa, ale jakos pamietam, ze kiedys 3 tygodnie tez mi tak waga stala i boje sie, ze znow bedzie to samo i nigdy nie schudne. Czuje sie jak w slepej uliczce, jak w miejscu, z ktorego nie ma wyjscia, ze juz zawsze bedzie zle i zle i grubo. Moze nie powinnam sie wazyc wcale i tylko mierzyc? Tylko te wymiary tez nie sa 100%owe, bo zmierze sie w innym miejscu i juz inaczej. A moze wazyc nie co tydzien a co 2?

Napisane przez Toffiee

Nie waż się, nie mierz. Plmeczko..... chcesz być zdrowa cieszyc sie zyciem, a te kg same zlecą jesli naprawde nie są potrzebne Twojemu organizmowi. A Ty lepiej zajmij sie odnawianiem kontaktów z koleznkami, oglądaniem dobrych filmów, spotykaniem się z chłopakami.. życiem.

Dokładnie tak. Toffiee ma rację. Musisz wyjść do ludzi to zapomnisz o kaloriach, pilnowaniu się, mierzeniu, zakosztujesz normalnego życia więc wypad w miasto!!

Napisane przez women101

Kochane dziś pierwszy dzień mojego nie liczenia kalorii nie patrzenia na opakowania iii ciesze się życiem CZUJE SIĘ ŚWIETNIE wlasnie jem drożdzówke i popijam herbatę owocową wiem ,że nie ma się czym chwalić ale czuję się świetnie ,koniec z ograniczoną liczbą spożywanych produktów KOCHANE,MOŻNA NAPRAWDĘ MOŻNA

No to superJak nie ma się czym chwalić?? Oczywiście, że jest! Kochana trzymam kciuku aby tak dalej było

[Joanelle]

Napisane przez plameczka

Toffiee masz racje, ale ja ciagle mysle o tym glupim jedzeniu! Czy to sie odchudzam czy tez nie, czy jestem glodna czy najedzona po sytym obiedzie. To jest straszna obsesja!

zgadzam się. myślenie o jedzeniu w połączeniu z liczeniem i myśleniem o kaloriach. był taki okres czasu, gdy udawało mi się to 'uciszyć'. ale to wraca. jak jakiś cholerny bumerang

Euph a jak u Ciebie?

[Joanelle]

Napisane przez women101

CZUJE SIĘ ŚWIETNIE wlasnie jem drożdzówke i popijam herbatę owocową wiem ,że nie ma się czym chwalić ale czuję się świetnie

przypomniało mi się, jak w wakacje pierwszy raz od ponad dwóch lat zjadłam knedle. albo niedawno kawałek tortu na swoich urodzinach. i nie zamordowałam się potem psychicznie. czemu nie może być tak ze wszystkim? =/
głupie, chore wyrzuty sumienia. jazdy psychiczne. poczucie winy.
anoreksja maksymalnie niszczy psychikę.
przydałoby się pranie mózgu.
bo ciężko wykorzenić z siebie coś, co przeżywa się od paru lat.
tak łatwo się wpada. a wyjść niesamowicie trudno.

[women101]

Napisane przez Joanelle

przypomniało mi się, jak w wakacje pierwszy raz od ponad dwóch lat zjadłam knedle. albo niedawno kawałek tortu na swoich urodzinach. i nie zamordowałam się potem psychicznie. czemu nie może być tak ze wszystkim? =/
głupie, chore wyrzuty sumienia. jazdy psychiczne. poczucie winy.
anoreksja maksymalnie niszczy psychikę.
przydałoby się pranie mózgu.
bo ciężko wykorzenić z siebie coś, co przeżywa się od paru lat.
tak łatwo się wpada. a wyjść niesamowicie trudno.

Dokladnie ja ciągle sobie przypominam czas kiedy nigdy nie slyszalam o dietach ,nierozumialam o co tyle szumu w kolorowych pismach,mediach a wiecie co jest najgorsze?Wpędzilam się w to przez wlasną rodzinę może nie doslownie ale mam siostrę ,która od zawsze jest szczuplutka będać u rodziny czesto slyszalam ,że ta to taki maly pączuszek a ta druga szczypior wiem ,że nie uszczypliwie ale ja to odczuwalam i się zaczelo ... Myśle ,że najgorzej jest jak się w to wpadnie w tak mlodym wieku powiedzmy 13lat a zauważylam ze coraz częstsze to zjawisko mi przepraszam za kolokwializm odbiŁo na starość i z tego się tylko ciesze bo w swej pamięci zachowalam piękny obraz dzieciństwa a nie jedynie anoreksje i walka o chudość.

[iza_wiosenna]

Napisane przez Hypnotic Eyes

Źle, źle, źle i jeszcze raz źle. Wielka awantura, histeria płacz. No i nienawidzę siebie, again!
Teraz już nie mam wyboru. Pozostaje mi tylko P. Jeśli nie przytyję zabiorą mi wszystko. Już nie mogę chodzić na tenisa i w-f. W sumie dla mojego dobra. Tak właściwie to nawet nie mam im tego za złe. No bo niby chcą dobrze, nawet jeśli nie zawsze wiedzą jak się za to zabrać. Nawet jeśli przy okazji ranią, to ja też potrafię w emocjach powiedzieć coś czego nie chcę. No, ale tak czy siak to już postanowione, że będę znowu chodzić na kontrolę do szpitala, mama będzie mi patrzeć na ręce i pilnować tego co jem, a ja póki co wywalczyłam to, że mogę się spotykać ze znajomymi (no gdyby mi to odebrano to chyba bym sie już do końca pogrążyła.)

Boje się przytyć, ale wiem, że muszę. Innego wyboru już nie mam. Dzisiaj miałam też wielkie wyrzuty sumienia, bo zjadłam całe 1200 kcal. Nie wiem jak ja tego dokonam, że przytyję, ale trzeba wierzyć w cuda. Może sprawię, by niemożliwe stało się realnym. Spójrzmy na to w innej perspektywie. Jeśli tego dokonam to znaczy, że jestem silna i COŚ mi wychodzi. Czyli, że nie jestem, aż tak beznadziejna. Chyba będę się trzymać tej wersji. Na nic innego mnie już nie stać...

Hypnotic, a wg mnie bardzo dobrze, że tak się stało. ten fakt faktem brutalny zwrot akcji mógł uratować Ci życie. taka jest prawda. faaaajnie, teraz jesteśmy razem na P ^^ powiem Wam, dziewczyny, że jem coraz więcej i czuję się coraz lepoiej

[Joanelle]

mi moje P nie wychodzi. niby przytyłam z 44 do 46,5. ale do 49-50 jeszcze dłuuga droga.
najgorsze jest to, że wraca lęk. strach bierze górę nad rozsądkiem.
i te huśtawki - chcę/nie chcę.
szlag mnie trafia, no.

[iza_wiosenna]

Napisane przez Joanelle

mi moje P nie wychodzi. niby przytyłam z 44 do 46,5. ale do 49-50 jeszcze dłuuga droga.
najgorsze jest to, że wraca lęk. strach bierze górę nad rozsądkiem.
i te huśtawki - chcę/nie chcę.
szlag mnie trafia, no.

ja szczerze mowiac boję się ważyć. jestem na P od tygodnia, niby powinnam zważyć się w czwartek, ale drżę na samą myśl o tym wiec może poczekam do wtorku i zobaczę u psychologa, ile mnie przybyło

też mam różne dziwne myśli, "zjeść-nie zjeść?", ale staram się, no! obiecałam mojej mamie, że nie zejdę poniżej pewnego poziomu kcal (do wtorku, potem zwiększę) i tego się święcie trzymam razem układałyśmy przykladowy jadlospis, a dzis nawet wpadl "nadprogramowy" jogurt i to 300g :P czasem zachowuję się jak dureń, np. jestem w mieście i mam ochotę na loda czy coś i przed zakupem dzwonię do mamy po "zgodę" no, ale grunt, że powoli, małymi kroczkami dążę do normalności .

przepraszam, że piszę tylko o sobie, wieczorem postaram się skrobnąć więcej.

[orzeszek01]

u mnie stan finansowy sie polepszył,mam co jesc, aczkolwiek dalej jem niewiele,
chce schudnac, powinnam to robic zdrowo,ale boje sie ze jak bede jadła wiecej ale zdrowo to przytyje;/

[Joanelle]

Napisane przez iza_wiosenna

przepraszam, że piszę tylko o sobie, wieczorem postaram się skrobnąć więcej.

ale nie masz za co przepraszać
każda z nas ma poważny problem. dobrze, że mamy miejsce, gdzie możemy
wszystko z siebie wyrzucić, otrzymać i dać pomoc.

[Joanelle]

Napisane przez orzeszek01

u mnie stan finansowy sie polepszył,mam co jesc, aczkolwiek dalej jem tak jakbym nie miała co jesc..;/

boisz się?

[iza_wiosenna]

Napisane przez orzeszek01

u mnie stan finansowy sie polepszył,mam co jesc, aczkolwiek dalej jem niewiele,
chce schudnac, powinnam to robic zdrowo,ale boje sie ze jak bede jadła wiecej ale zdrowo to przytyje;/

ekhem. mówiłam, że to wciąga...

Napisane przez Joanelle

ale nie masz za co przepraszać
każda z nas ma poważny problem. dobrze, że mamy miejsce, gdzie możemy
wszystko z siebie wyrzucić, otrzymać i dać pomoc.

a jak u Ciebie poza tym? wiesz, ja teraz tak... doceniłam to jedzenie. podczas ostatniego miesiąca nie jadłam, bo czułam się wtedy taka wyjatkowa, krucha, delikatna etc. teraz siebie wręcz nie rozumiem ! przecież jedzonko jest pyszne dziś tak piszę, bo mam dobry dzień, fakt, jutro może być już gorzej, ale trzeba się cieszyć jak sloneczko wyjdzie zza chmur choc na chwilę

[orzeszek01]

Napisane przez Joanelle

boisz się?

tak.

[Joanelle]

Napisane przez iza_wiosenna

a jak u Ciebie poza tym? wiesz, ja teraz tak... doceniłam to jedzenie. podczas ostatniego miesiąca nie jadłam, bo czułam się wtedy taka wyjatkowa, krucha, delikatna etc. teraz siebie wręcz nie rozumiem ! przecież jedzonko jest pyszne dziś tak piszę, bo mam dobry dzień, fakt, jutro może być już gorzej, ale trzeba się cieszyć jak sloneczko wyjdzie zza chmur choc na chwilę

jest dziwnie. i skompilowanie. zeszły tydzień miałam tragiczny. przede wszystkim przez szkołę. psychicznie też nie było dobrze, a po tym wszystkim zrobiło się maksymalnie gorzej. więc jestem teraz bardzo.. cóż, wypompowana.
moja motywacja do przytycia zrobiła sobie wakacje i nie chce wrócić.
i słońce za chmurami, niestety.

mam nadzieję, że Twój dobry dzień będzie trwał dużo dłużej niż dzień

[Joanelle]

Napisane przez orzeszek01

tak.

jedzenia, przytycia czy tego i tego?
orzeszku

[orzeszek01]

Napisane przez Joanelle

jedzenia, przytycia czy tego i tego?
orzeszku

ze jak bede jedła wiecej ale zdrowo to przytyje..

[euphoriall]

Napisane przez Joanelle

Euph a jak u Ciebie?

U mnie jest tak ch*jowo, że aż pisać nie będe.

Napisane przez Joanelle

mi moje P nie wychodzi. niby przytyłam z 44 do 46,5. ale do 49-50 jeszcze dłuuga droga.
najgorsze jest to, że wraca lęk. strach bierze górę nad rozsądkiem.
i te huśtawki - chcę/nie chcę.
szlag mnie trafia, no.

huśtawki to norma, ale to znak, że walczysz. A do 50 bliżej niż dalej

Napisane przez iza_wiosenna

ja szczerze mowiac boję się ważyć. jestem na P od tygodnia, niby powinnam zważyć się w czwartek, ale drżę na samą myśl o tym wiec może poczekam do wtorku i zobaczę u psychologa, ile mnie przybyło

też mam różne dziwne myśli, "zjeść-nie zjeść?", ale staram się, no! obiecałam mojej mamie, że nie zejdę poniżej pewnego poziomu kcal (do wtorku, potem zwiększę) i tego się święcie trzymam razem układałyśmy przykladowy jadlospis, a dzis nawet wpadl "nadprogramowy" jogurt i to 300g :P czasem zachowuję się jak dureń, np. jestem w mieście i mam ochotę na loda czy coś i przed zakupem dzwonię do mamy po "zgodę" no, ale grunt, że powoli, małymi kroczkami dążę do normalności .

przepraszam, że piszę tylko o sobie, wieczorem postaram się skrobnąć więcej.

Zważ się u psycho, nie ma sensu sobie tym zaprzątać głowy, tym bardziej, że nie wiadomo jak zareagujesz.

Napisane przez orzeszek01

u mnie stan finansowy sie polepszył,mam co jesc, aczkolwiek dalej jem niewiele,
chce schudnac, powinnam to robic zdrowo,ale boje sie ze jak bede jadła wiecej ale zdrowo to przytyje;/

Jak będziesz jadła zdrowo ty ruszy Ci metabolizm

Napisane przez Joanelle

jest dziwnie. i skompilowanie. zeszły tydzień miałam tragiczny. przede wszystkim przez szkołę. psychicznie też nie było dobrze, a po tym wszystkim zrobiło się maksymalnie gorzej. więc jestem teraz bardzo.. cóż, wypompowana.
moja motywacja do przytycia zrobiła sobie wakacje i nie chce wrócić.
i słońce za chmurami, niestety.

Jakie za chmurami?!? Oberwać chcesz?!? już mi tu czytać piękne posty od Hipno i Izy!! Ale to już! I zastanowić się nad nimi, wyciągnąć z nich wnioski i się nimi podzielić proszę zadanie bojowe masz to proszę teraz wykonać!

[Joanelle]

Napisane przez orzeszek01

ze jak bede jedła wiecej ale zdrowo to przytyje..

chciałabym bardzo coś poradzić. ale sama mam ten problem.
to jest takie głupie i irracjonalne.

[plameczka]

Ja wiem, ze powinnam wychodzic z ludzmi i staram sie, wychodze, nie siedze w domu. Ale boje sie jednoczesnie, bo ostatnio kumpel postawil mi piwo i musialam wypic, czyli nadprogramowe 250 kcal. I zawsze jak gdzies ide ze znajomymi to jest to cholerne jedzenie, jak tak dalej pojdzie, to bede zmuszona przestac jesc w domu, bo nie chce sie znow odizolowac od ludzi. Ale czasami musze siedziec w domu i sie uczyc, w tym roku szkolnym mam mature. Oczywiscie jak sie ucze to ciagle mysle, ze bym cos zjadla. Jak jakis żarłok. Ale jakos daje rade na diecie i narazie jest oki, tylko efektow mimo jej w miare dobrego przestrzegania nie widac. Po 2 tygodniach jest 1 kg mniej, bylo 2 kg, ale z powrotem jest tylko 1 kg mniej, a jem tak malo i tyje. Wiem, ze 1 kg na 2 tygodnie to zdrowo, ale mi sie wydaje, ze moja waga stanela w miejscu i juz nie ruszy, chyba ze w gore...

[Joanelle]

Napisane przez euphoriall

U mnie jest tak ch*jowo, że aż pisać nie będe.

Jakie za chmurami?!? Oberwać chcesz?!? już mi tu czytać piękne posty od Hipno i Izy!! Ale to już! I zastanowić się nad nimi, wyciągnąć z nich wnioski i się nimi podzielić proszę zadanie bojowe masz to proszę teraz wykonać!

1. to niedobrze. bardzo źle się dzieje? psychicznie? fizycznie?

2. Tak, jest, Frau General

[euphoriall]

Napisane przez Joanelle

1. to niedobrze. bardzo źle się dzieje? psychicznie? fizycznie?

2. Tak, jest, Frau General

I psychicznie i fizycznie i mentalnie.. i nie wiem jak jeszcze... właśnie zmienili mi leki, wzięli pod lupę moją AA i czuję nię mało komfortowo

[xxaur]

Napisane przez Maggie_90

Tylko u mnie kupienie tych ciuchów to powrót do normalności i w pewnym sensie 'psychiczne' porzucenie diety. U Ciebie to pozostawanie w tym samym miejscu i dalsze siedzenie w bagnie, potem nie będziesz chciała przytyć ze względu na te spodnie, bo po co je kupowałaś. Spodnie nie zając, nie uciekną- zdrowie- tak.

w sumie masz racje.. ale i tak mam zamiar dodawac co kilka dni te 50 kcal zeby dojsc do normalnego zapotrzebowania i sprawdzac stan wagi, a pozniej zapewne przejsc na P, bo nie wiem czy waga bedzie sie zmieniac..
Trudno musze wbic sobie to do glowy, ze lepiej byc zdrowym, niz chudym, bo polowa moich kolezanek sie nie przejmuje tym, ze np mają grubsze uda, albo wystający brzuch i jedzą to na co mają ochote, chociaz ja bym nie mogla w dzien zjesc polowy tabliczki czekolady tak jak kiedys potrafilam zjesc nawet całą..