Nie ma dla mnie czasu

[elvegirl]

Z tym że my nie wiemy, czy chłopak autorki nie ma czasu na życie osobiste. Autorka z nim na ten temat nie rozmawiała.

[Limonka2738]

Napisane przez Hanako

Ty sama, sugerując że twój tryb życia jest niemalże identyczny z partnerem autorki, który na życie osobiste nie ma czasu. Konstruując swoją wypowiedź dałaś mylne wrażenie że między wami nie ma różnic.

Nie znoszę takiego wmawiania, że skoro ty lub osoby z twojego otoczenia tak żyjecie, to wszyscy muszą tak żyć, bo "tak wygląda życie na dorobku". Wszyscy moi znajomi są na dorobku, wszyscy pracujemy na normalnych etatach, wracamy z pracy po 8 h, w wyjątkowych sytuacjach po 10, mamy wolne weekendy, święta i kupę czasu żeby wydawać zarobione pieniądze. I teraz nie wiem - albo jesteśmy wszyscy kompletnie nieporadni życiowo i leniwi, że nie bierzemy drugiego etatu, albo też żyjemy w jakiejś cudownej bańce, gdzie są rozsądne płace i nie ma niewolnictwa, i jesteśmy jedynymi wybranymi, a cała reszta kraju musi pracować 15 h na dobę bez dni wolnych.
Swoją karierą należy sterować tak, żeby praca była opłacalna, a nie po prostu ciężka. Bycie przepracowanym to nie jest osiągnięcie życiowe, a na koniec życia nie wręczają orderów za ilość przebytych zawałów. Jeśli okres ciężkiej pracy ma się przełożyć na podniesienie kwalifikacji, zdobycie awansu, lepsze zarobki - to świetnie, ale jeśli ma to być harówa dla samej harówy to zmiana pracy jest jedynym rozsądnym rozwiązaniem. Jak bardzo byśmy się nie oszukiwali, jest na tym świecie mnóstwo ludzi, którzy się dorobili, choć się specjalnie nie narobili - i ich za optymalizację wysiłku w stosunku do efektu podziwiam, a gloryfikowanie ciężkiej pracy poczytuję za dorabianie ideologii do zjawiska, które wcale nie jest pozytywne.

Nie przyszło ci do głowy, że czasem trzeba zarobić bardzo dużo, żeby podnieść swoje kwalifikacje, opłacić wyksztalcenie i zwiać z tego cudownego kraju? A na start potrzeba pieniędzy.

Gloryfikuję ciężką pracę za młodu, żeby potem przebierać w ofertach pracy, może dziwna jestem.

A chłopak autorki zwykle ma Dla niej czas. Nie ma go od dwóch tygodni, więc może bez paniki, co?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez Limonka2738

Nie przyszło ci do głowy, że czasem trzeba zarobić bardzo dużo, żeby podnieść swoje kwalifikacje, opłacić wyksztalcenie i zwiać z tego cudownego kraju? A na start potrzeba pieniędzy.

Gloryfikuję ciężką pracę za młodu, żeby potem przebierać w ofertach pracy, może dziwna jestem.

A chłopak autorki zwykle ma Dla niej czas. Nie ma go od dwóch tygodni, więc może bez paniki, co?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A nie przyszlo ci do głowy że większość ludzi nie chce uciekać z tego kraju i nie potrzebuje harować od rana do nocy? I że praca po 12-15 h jest czymś nienormalnym a nie zwykła praca na dorobku? I że można się wkurzać jak partner prowadzi taki spartański tryb życia?
Sama się przyrownalas do autorki faceta. Przy pracy po 12- 15 h na dobę nie ma czasu na nic innego. Chyba że się wcale nie śpi ale to średnio realne.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[Hanako]

Napisane przez Limonka2738

Nie przyszło ci do głowy, że czasem trzeba zarobić bardzo dużo, żeby podnieść swoje kwalifikacje, opłacić wyksztalcenie i zwiać z tego cudownego kraju? A na start potrzeba pieniędzy.

Gloryfikuję ciężką pracę za młodu, żeby potem przebierać w ofertach pracy, może dziwna jestem.

A chłopak autorki zwykle ma Dla niej czas. Nie ma go od dwóch tygodni, więc może bez paniki, co?

Przyszło mi do głowy i jasno w swojej wypowiedzi określiłam, że popieram okresy wzmożonej pracy, jeśli mają służyć rozwojowi kwalifikacji i poprawie pozycji na rynku pracy. Natomiast gloryfikacja ciężkiej pracy jako takiej mi się nie podoba i nie będzie podobać, bo wolą ciężką pracę tłumaczyć celowością i realizowaniem założonych planów, niż wmawianiem sobie, że "wszyscy tak pracują, tak to już jest, tak trzeba, nie da się inaczej, a w ogóle ciężka praca to się chwali, bo to cnota człowieka jest".
Jedną sprawą jest to, że nie ma dla niej czasu od dwóch tygodni, a inną, że jest zmuszany do pracy w chorobie i nie ma właściwie prawa do urlopu. To nie jest dobre środowisko pracy i sama to przyznałaś, więc może spójrzmy na sprawę realnie i przestańmy bronić harówki jak niepodległości?

[elvegirl]

Napisane przez Hanako

Jedną sprawą jest to, że nie ma dla niej czasu od dwóch tygodni, a inną, że jest zmuszany do pracy w chorobie i nie ma właściwie prawa do urlopu.

To na pewno jest kwestia, którą trzeba porządnie obgadać i sytuacja, którą powinien zmienić. Już nawet nie chodzi o to, że pracuje dużo, ale że jest po prostu w pracy wykorzystywany.

[Limonka2738]

[1=7d825fa9fec57cf5623273f e7eca2ef8f2442710_5d59d87 1e15d0;83563236]A nie przyszlo ci do głowy że większość ludzi nie chce uciekać z tego kraju i nie potrzebuje harować od rana do nocy? I że praca po 12-15 h jest czymś nienormalnym a nie zwykła praca na dorobku? I że można się wkurzać jak partner prowadzi taki spartański tryb życia?
Sama się przyrownalas do autorki faceta. Przy pracy po 12- 15 h na dobę nie ma czasu na nic innego. Chyba że się wcale nie śpi ale to średnio realne.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]Zależy dlaczego to robi, więc może wstrzymaj się z oceną, kiedy nie masz pojęcia?

Nie rozumiem, czemu ciężką praca na początku kariery zawodowej miałaby być czymś złym czy nienormalnym.

Wychodzę z domu o 6, wracam po 23, bo potrzebuję. Ale oczywiście wiesz najlepiej, co mi potrzebne, bo znasz moją sytuację lepiej niż ja.

Wysłać Ci na priva numer konta? Potrzebuję jeszcze 5 tyś. do września.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Hanako]

Napisane przez Limonka2738

Nie rozumiem, czemu ciężką praca na początku kariery zawodowej miałaby być czymś złym czy nienormalnym.

Ciężka praca powinna być czymś nienormalnym, bo normalną powinna być praca 40 h w tygodniu z prawem do L4 i urlopu. Ciężka praca powinna być stanem wyjątkowym, podejmowanym dla osiągnięcia jakiegoś celu - ale nie dla idei i z motywacją "wszyscy tak robią".
Rozumiem, że dla niektórych, w tym dla ciebie, ciężka praca w danym okresie jest konieczna. Natomiast nie rozumiem, czemu mówisz o tym jako o normalności i "tak wygląda życie", bo takie życie powinno być wynikiem samodzielnie podjętej decyzji a nie normą obowiązującą wszystkich.
Przy czym partner autorki nie wychodzi tu na osobę, która tyle pracuje, bo tyle jej się podoba, a raczej bo ją do tego zmuszają przełożeni. Oczywiście nie znam istoty sprawy, ale opisy są dla mnie mocno niepokojące i ponownie protestuję przed tłumaczeniem tej sytuacji frazesami "bo tak to już jest".

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez Limonka2738

Zależy dlaczego to robi, więc może wstrzymaj się z oceną, kiedy nie masz pojęcia?

Nie rozumiem, czemu ciężką praca na początku kariery zawodowej miałaby być czymś złym czy nienormalnym.

Wychodzę z domu o 6, wracam po 23, bo potrzebuję. Ale oczywiście wiesz najlepiej, co mi potrzebne, bo znasz moją sytuację lepiej niż ja.

Wysłać Ci na priva numer konta? Potrzebuję jeszcze 5 tyś. do września.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

W ogóle mnie nie obchodzi twoja sytuacja.
Ty tak samo nie wiesz dlaczego autor to robi. Więc jak się już mnie czepiasz to sama się zastanów dlaczego zakładasz, że on to robi z jakiegoś konkretnego powodu a nie że boi się np. pracę zmienić lub po prostu lubi pracować.

Zresztą nawet mając cel codzienna praca po 15 h jest patologiczna.
Raz można, ale przez dwa tygodnie?
Sama kiedyś w pracy byłam 24 h ale to była sytuacja wyjątkowa i potem miałam czas na odpoczynek. Plus sama miałam świadomość że to chore było i niewartne niczego.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[Rena]

Napisane przez foureira

niczego od niego nie wymagać.

Wiem, ze wyjete z kontekstu, ale to chyba najwieksze marzenie polskiego mezczyzny.

Do tematu, jak naprawde Ci to przeszkadza, to zwyczajnie sie rozstan.

[foureira]

Napisane przez Nancy_M

No i to już jest bardzo poważny problem. Bo pierwszy post brzmiał dziwnie i niepoważnie, jakby facet jednorazowo miał więcej pracy, a Ty byś się martwiła o siebie, zamiast go wspierać.

Problem sam się nie rozwiąże. Jeśli już pokazał szefowi, że może go wykorzystywać nawet w święta, to przecież szef tak nagle nie stanie się empatycznym, dbającym o pracownika człowiekiem i nie przestanie tak nagle wykorzystywać Twojego TŻ.

A to, że tak szybko przestał szukać pracy, to jest dla mnie niepoważne. Co innego, gdyby teraz miał normalną pracę. Ale on po prostu daje się wykorzystywać. I odbija się to nie tylko na jego nastroju czy zmęczeniu, ale też na Tobie i Waszym związku. Rozmawiałaś z nim o tym? Mówiłaś, co czujesz? Że jego praca jest zagrożeniem dla Waszego związku i powinien coś z tym zrobić, jeśli nie chce stracić związku?

Mówiłam mu, że to jest dla mnie trudne. W święta widzieliśmy się dopiero po 20, bo pracował codziennie po 14 godzin. On wtedy zaczął szukać innej pracy, ale nikt nie oddzwaniał i przestał, bo "się chyba nie nadaje, bo nikt go nie chce". To nie jest harówka, którą sam wybrał, żeby stać go na droższe auto czy mieszkanie. Po prostu brak innej opcji, za coś żyć musi, a innej pracy chwilowo nie ma. Te nadgodziny nie zawsze znajdują pokrycie w wypłacie. Przecież gdyby oficjalnie ich tyle miał, to PIP by się przyczepił. Szef więc dokłada mu premię kwartalną i straszy jej odebraniem, gdy zaczyna się buntować, że chce dzień wolnego. Zachęcam go do tego, żeby popytał kolegów, którzy robią w firmach motoryzacyjnych, czy nie szukają kogoś do pracy. Czasem przez znajomego łatwiej się gdzieś zaczepić niż przez oficjalną rekrutację.

---------- Dopisano o 11:57 ---------- Poprzedni post napisano o 11:52 ----------

Napisane przez Mijanou

Kwestia priorytetów.
Ja jestem zdania, że będąc "na dorobku" trzeba się namachać. Pieniądze może szczęścia nie dają ale bez nich trochę głupio. Fajnie jest, jeśli oboje partnerzy mają takie samo zdanie w tej kwestii. Na szczęście my jesteśmy zgodni i taki model związku nam odpowiada.

Jeśli jednak każdy w związku ma inne potrzeby to trzeba szukać kompromisu.

Ja nie jestem milionerką, ale na nic mi nie brakuje. Pracuję po 8 godzin na etacie i potem sobie jeszcze dorabiam na swoim hobby, podpisując umowy o dzieło od czasu do czasu. Ale jednak nie chodzę jak zombie. Po prostu jemu brakuje troszkę wiary w siebie. Bardzo szybko się przez to poddaje. Chyba z nim pogadam i zapytam, czy mogę mu poprzerabiać CV i powysyłać do wszystkich firm, które uznam, że mają interesującą dla niego pracę.

Pytałyście, dlaczego go sprawdzam. Bo mam złe doświadczenie. Mój były mnie zdradzał, a mówił, że pracuje po 12 godzin. Musiałam potem robić mnóstwo badań, czy mnie czymś nie zaraził. Nie kazałam go sprawdzać koleżance. Po prostu umówiłam się, że ją odwiedzę i razem zrobimy grilla dla wspólnych znajomych. Przy okazji sprawdziłam, czy naprawdę w majówkę jest w pracy.

[Limonka2738]

[1=7d825fa9fec57cf5623273f e7eca2ef8f2442710_5d59d87 1e15d0;83563556]W ogóle mnie nie obchodzi twoja sytuacja.
Ty tak samo nie wiesz dlaczego autor to robi. Więc jak się już mnie czepiasz to sama się zastanów dlaczego zakładasz, że on to robi z jakiegoś konkretnego powodu a nie że boi się np. pracę zmienić lub po prostu lubi pracować.

Zresztą nawet mając cel codzienna praca po 15 h jest patologiczna.
Raz można, ale przez dwa tygodnie?
Sama kiedyś w pracy byłam 24 h ale to była sytuacja wyjątkowa i potem miałam czas na odpoczynek. Plus sama miałam świadomość że to chore było i niewartne niczego.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

No tak, ty byłaś wyjątkowa, więc się nie liczy.

Tak, dopóki nie wiem ani nie gloryfikuję, ani nie krytykuję.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Maly_Wredny_Troll]

Nie wiem, dlaczego nie padło tutaj jeszcze hasło "pracoholizm". Pozostaje mi tylko opowiedzieć się po stronie osób, według których praca po kilkanaście godzin stanowi realny problem. Może to etap przejściowy, ale takiej gwarancji nie ma.

[elvegirl]

Napisane przez Maly_Wredny_Troll

Nie wiem, dlaczego nie padło tutaj jeszcze hasło "pracoholizm".

Pewnie dlatego, że nic w postach autorki na pracoholizm jej chłopaka nie wskazuje

[Rena]

Napisane przez Maly_Wredny_Troll

Nie wiem, dlaczego nie padło tutaj jeszcze hasło "pracoholizm". Pozostaje mi tylko opowiedzieć się po stronie osób, według których praca po kilkanaście godzin stanowi realny problem. Może to etap przejściowy, ale takiej gwarancji nie ma.

Bo nie wiadomo czy to pracoholizm, czy tez trudna sytuacja materialna. Jak nie ma pomocy finansowej rodzicow, dziewczyna tez z tych nie wspierajacych, a do tego jeszcze oplaca studia zaoczne to moze po prostu musi tak pracowac.

[coccinelle7]

Jestem w lekkim szoku, że są ludzie, którzy pracują po 15 godzin dziennie, nie mają wolnego i uważają to za normalne.

Tzn. wolnoć Tomku w swoim domku, ale mam nadzieje, że pamiętacie, że zdrowie ma się tylko jedno. Takim trybem można się łatwo wykończyć.

Napisane przez Hanako

.
Swoją karierą należy sterować tak, żeby praca była opłacalna, a nie po prostu ciężka. Bycie przepracowanym to nie jest osiągnięcie życiowe, a na koniec życia nie wręczają orderów za ilość przebytych zawałów. Jeśli okres ciężkiej pracy ma się przełożyć na podniesienie kwalifikacji, zdobycie awansu, lepsze zarobki - to świetnie, ale jeśli ma to być harówa dla samej harówy to zmiana pracy jest jedynym rozsądnym rozwiązaniem. Jak bardzo byśmy się nie oszukiwali, jest na tym świecie mnóstwo ludzi, którzy się dorobili, choć się specjalnie nie narobili - i ich za optymalizację wysiłku w stosunku do efektu podziwiam, a gloryfikowanie ciężkiej pracy poczytuję za dorabianie ideologii do zjawiska, które wcale nie jest pozytywne.

Amen.

[Limonka2738]

Napisane przez coccinelle7

Jestem w lekkim szoku, że są ludzie, którzy pracują po 15 godzin dziennie, nie mają wolnego i uważają to za normalne.

Tzn. wolnoć Tomku w swoim domku, ale mam nadzieje, że pamiętacie, że zdrowie ma się tylko jedno. Takim trybem można się łatwo wykończyć.

A ja jestem w ciężkim szoku, że są ludzie, którzy nie rozumieją, że żeby na coś konkretnego zarobić, to trzeba się narobić.

Mam nadzieję, że pamiętasz, że nie jesteś jedyna na świecie i niektórym zastrzyk gotówki jest potrzebny, a za leżenie nikt nie daje.

[Maly_Wredny_Troll]

Napisane przez Limonka2738

A ja jestem w ciężkim szoku, że są ludzie, którzy nie rozumieją, że żeby na coś konkretnego zarobić, to trzeba się narobić.

Mam nadzieję, że pamiętasz, że nie jesteś jedyna na świecie i niektórym zastrzyk gotówki jest potrzebny, a za leżenie nikt nie daje.

Trochę trudno mi wyobrazić sobie tutaj sensowny scenariusz, poza wypadkami typu "zbieram na operację". W końcu chyba nikt nie zapieprza w mcDonaldzie, żeby kupić sobie limuzynę.

Po prostu nasuwają mi się takie skojarzenia, że osoba "tyrająca" może mieć jakieś marzenia finansowe ponad swoją miarę albo charakteryzować się małą zaradnością skoro musi aż tyle pracować.
Mogę się jednak mylić, więc chętnie się dowiem, kiedy takie "tyranie" może mieć sens.

[Limonka2738]

Napisane przez Maly_Wredny_Troll

Trochę trudno mi wyobrazić sobie tutaj sensowny scenariusz, poza wypadkami typu "zbieram na operację". W końcu chyba nikt nie zapieprza w mcDonaldzie, żeby kupić sobie limuzynę.

Po prostu nasuwają mi się takie skojarzenia, że osoba "tyrająca" może mieć jakieś marzenia finansowe ponad swoją miarę albo charakteryzować się małą zaradnością skoro musi aż tyle pracować.
Mogę się jednak mylić, więc chętnie się dowiem, kiedy takie "tyranie" może mieć sens.

Wyjeżdżam na studia za granicę. Bo na pewnej uczelni jest profesor, który jest najbardziej cenionym naukowcem w dziedzinie, której chciałabym poświęcić swój doktorat.

Dostanę stypendium, ale muszę polecieć, przylecieć, przetłumaczyć dokumenty, wziąć pieniądze ze sobą, utrzymać się teraz, bo energią kosmiczną się nie żywię. Opłacić kurs języka, bo nie znałam w ogóle języka, w którym będę studiować, kupić durną pościel do akademika, bo z Polski przecież nie powiozę etc. Ciężko też być w obcym kraju bez porządnego zaplecza finansowego, a stypendium mogą mi wypłacić dopiero w grudniu, bo tyle mogą trwać procedury.

Mam też znajomych z roku, którym rodzice w ogóle nie pomagają i oni też zapitalają w każdej wolnej chwili, żeby się utrzymać. Bo życie jest drogie, a w wieku 23 i wyżej lat już by człowiek na jakieś wakacje pojechał, cośtam zobaczył, a nie tylko zupki chińskie wpierdzielał w akademiku, więc rano uczelnia, wieczorem praca.

Nie, zasuwanie na limuzynę ponad własne siły nie jest mądre. Ale bardzo krótkowzroczne jest ocenianie, że jak ktoś dużo pracuje to na pewno, na pewno zbiera na limuzynę, nie umie zarządzać pieniędzmi albo jest pracoholikiem.

[Maly_Wredny_Troll]

Rozumiem i Twój plan wcale nie brzmi dla mnie bezsensownie.

Napisane przez Limonka2738

Nie, zasuwanie na limuzynę ponad własne siły nie jest mądre. Ale bardzo krótkowzroczne jest ocenianie, że jak ktoś dużo pracuje to na pewno, na pewno zbiera na limuzynę, nie umie zarządzać pieniędzmi albo jest pracoholikiem.

Moja wypowiedź nie miała być złośliwa, bo byłam autentycznie ciekawa sensownych scenariuszy, które tłumaczą tak dużo pracy. Pisałam tylko, że taka postawa budzi we mnie negatywne skojarzenia, ale nie zakładałam, że ktoś "na pewno, na pewno" pracuje na limuzynę. Zresztą, zasadność wydatków zawsze jest kwestią względną, a limuzyna jest tylko przenośnią.
Jestem zwolenniczką tego, aby mieć pracowite okresy w życiu, byle tylko mieć w tym jakiś cel i umieć prędzej czy później wyhamować z tą pracą i nie wpaść w kołowrotek.

[brunecia73]

Wg mnie nikt nie ma prawa oceniać innych w negatywnym aspekcie nie znając sytuacji. Ja sama pracuje bardzo duzo, sypiam czasem po 3-4 godz tylko bo inaczej się nie da mimo że mam swiadomośc tego że to niezrowe. Ale taka jest sytuacja i jej się zmienic zbytnio nie da. Albo będe miała za co dzieci wychowac albo bedziemy głodowac. Ja wole mniej spać i nie mieć casu na kawę z kolezankami ale moje dzieci na obiad, kino czy pizze i lody mają. Kazdy wybiera sam bo inna jest jego sytuacja

[Limonka2738]

Napisane przez Maly_Wredny_Troll

Rozumiem i Twój plan wcale nie brzmi dla mnie bezsensownie.



Moja wypowiedź nie miała być złośliwa, bo byłam autentycznie ciekawa sensownych scenariuszy, które tłumaczą tak dużo pracy. Pisałam tylko, że taka postawa budzi we mnie negatywne skojarzenia, ale nie zakładałam, że ktoś "na pewno, na pewno" pracuje na limuzynę. Zresztą, zasadność wydatków zawsze jest kwestią względną, a limuzyna jest tylko przenośnią.
Jestem zwolenniczką tego, aby mieć pracowite okresy w życiu, byle tylko mieć w tym jakiś cel i umieć prędzej czy później wyhamować z tą pracą i nie wpaść w kołowrotek.

No to nie ma spiny, bo myślimy podobnie.

Po prostu są w życiu sytuacje, że człowiek potrzebuje więcej wydać, żeby się potem zwróciło, albo woli więcej popracować, żeby skorzystać z urlopu i pojechać w jakieś fajne miejsce. Tak się złożyło, że profesor pracuje w Azji, zaproponowano mi stypendium, więc byłabym szalona jako osoba niezwykle zafascynowana tym kontynentem nie skorzystać.

Dlatego nie oceniałabym faceta, bo nie wiemy, czemu tak pracuje.

Jasne, że szefo go wykorzystuje i temu się należy przyjrzeć. Ale autorka wspomina tylko o dwóch tygodniach tak intensywnych, więc zwykle pewnie pracuje dużo, ale da się spotkać, odpocząć i żyć.

[ruda_beksa]

Napisane przez Maly_Wredny_Troll

Po prostu nasuwają mi się takie skojarzenia, że osoba "tyrająca" może mieć jakieś marzenia finansowe ponad swoją miarę albo charakteryzować się małą zaradnością skoro musi aż tyle pracować.
Mogę się jednak mylić, więc chętnie się dowiem, kiedy takie "tyranie" może mieć sens.

Lekarz rezydent.
Pracownik agencji reklamowej.
Osoba pracująca w zarządzie korporacji.
Bankier inwestycyjny.
Ktoś pracujący przy kręceniu filmu (nie gwiazda) czy produkcji programu telewizyjnego.

Uważasz, że ludzie w tych zawodach są niezaradni? Takie są realia niektórych prac. Taki "ciąg" może trwać tydzień, dwa, miesiąc. Potem może być przerwa, bo projekt się skończył. A czasami projekt goni projekt. Czasami ktoś kończy projekt, następnego dnia leci do innego kraju, wraca po tygodniu i tego samego dnia ma jeszcze spotkanie z kontrahentem. Bez weekendu.

I to nie jest ograniczone do polskich realiów. Żeby nie było - nie popieram wykorzystywania, nielegalnych chwytów typu zabierania ludziom premii za chorobę, odmawiania ludziom czasu wolnego w święta. Ale założenie że tyrają tylko niezaradni jest po prostu mylne.

[kotissska]

Autorko, a na co przeznacza zarobione pieniądze? Na was, jakiś duży cel?

Lepiej byłoby, gdyby siedział na tyłku i nic nie robił, nie zarabiał i lekko traktował życie, żyjąc od 1 do 1? Takim zachowaniem i niezadowoleniem tym bardziej faceta odstraszysz i spowodujesz, że więcej w pracy będzie siedział, bo skoro kobieta puszcza foszki o pracę, to lepiej nie słuchać i w niej siedzieć, niektórzy faceci mają takie podejście

[elvegirl]

Napisane przez kotissska

Autorko, a na co przeznacza zarobione pieniądze? Na was, jakiś duży cel?

"To nie jest harówka, którą sam wybrał, żeby stać go na droższe auto czy mieszkanie. Po prostu brak innej opcji, za coś żyć musi, a innej pracy chwilowo nie ma."

[kotissska]

Napisane przez elvegirl

"To nie jest harówka, którą sam wybrał, żeby stać go na droższe auto czy mieszkanie. Po prostu brak innej opcji, za coś żyć musi, a innej pracy chwilowo nie ma."

Dzięki, gdzieś to pominęłam.
Czyli w każdym razie to nie jego złośliwość, że pracuje. Czasami i faceta trzeba zrozumieć, życie jakoś nie rozpieszcza i dobrze, że w ogóle tę pracę ma.

[Rena]

Napisane przez Maly_Wredny_Troll

Trochę trudno mi wyobrazić sobie tutaj sensowny scenariusz, poza wypadkami typu "zbieram na operację". W końcu chyba nikt nie zapieprza w mcDonaldzie, żeby kupić sobie limuzynę.

Po prostu nasuwają mi się takie skojarzenia, że osoba "tyrająca" może mieć jakieś marzenia finansowe ponad swoją miarę albo charakteryzować się małą zaradnością skoro musi aż tyle pracować.
Mogę się jednak mylić, więc chętnie się dowiem, kiedy takie "tyranie" może mieć sens.

Na wizazu bylo juz tyle watkow o "zaradnych" mlodych, a potem okazuje sie, ze wiekszosc co maja zawdzieczaja rodzicom.

[foureira]

Napisane przez kotissska

Autorko, a na co przeznacza zarobione pieniądze? Na was, jakiś duży cel?

Lepiej byłoby, gdyby siedział na tyłku i nic nie robił, nie zarabiał i lekko traktował życie, żyjąc od 1 do 1? Takim zachowaniem i niezadowoleniem tym bardziej faceta odstraszysz i spowodujesz, że więcej w pracy będzie siedział, bo skoro kobieta puszcza foszki o pracę, to lepiej nie słuchać i w niej siedzieć, niektórzy faceci mają takie podejście

Na opłaty i jedzenie. Większość nadgodzin w ogóle nie jest płatna. Szef szantażuje go brakiem premii kwartalnej. Ta premia kwartalna z kolei idzie na czesne. Ale i tak mu się należy za wyniki, które osiąga, tylko że on może mu ją odebrać... Na pewno będzie mu łatwiej, jak w czerwcu skończy się umowa na wynajem pokoju i wprowadzi się do mnie. To moje mieszkanie, więc do zapłacenia są tylko czynsz, media, internet i to po połowie.

---------- Dopisano o 12:06 ---------- Poprzedni post napisano o 12:03 ----------

Napisane przez Maly_Wredny_Troll

Rozumiem i Twój plan wcale nie brzmi dla mnie bezsensownie.



Moja wypowiedź nie miała być złośliwa, bo byłam autentycznie ciekawa sensownych scenariuszy, które tłumaczą tak dużo pracy. Pisałam tylko, że taka postawa budzi we mnie negatywne skojarzenia, ale nie zakładałam, że ktoś "na pewno, na pewno" pracuje na limuzynę. Zresztą, zasadność wydatków zawsze jest kwestią względną, a limuzyna jest tylko przenośnią.
Jestem zwolenniczką tego, aby mieć pracowite okresy w życiu, byle tylko mieć w tym jakiś cel i umieć prędzej czy później wyhamować z tą pracą i nie wpaść w kołowrotek.

W ogóle warto też sobie czasem odpowiedzieć na pytanie, czy ważniejsze są dla mnie nowe meble, czy te, które mam mi wystarczą, a wolny czas przeznaczę dla bliskich. To tak a propos wątków pobocznych. U nas tego problemu nie ma, bo obydwoje jesteśmy wychowani w przeświadczeniu, że pieniądze same w sobie szczęścia nie dają. Trzeba zarabiać na swoje potrzeby z nadwyżką, żeby starczyło na przyjemności, ale nie harować tylko po to, by co 2 lata zmieniać meble. Pod tym względem obydwoje mamy takie samo podejście do pieniędzy. On siedzi w pracy, bo musi, a nie chce dorobić się milionów.

[Hanako]

Napisane przez foureira

Na opłaty i jedzenie. Większość nadgodzin w ogóle nie jest płatna. Szef szantażuje go brakiem premii kwartalnej. Ta premia kwartalna z kolei idzie na czesne. Ale i tak mu się należy za wyniki, które osiąga, tylko że on może mu ją odebrać...

Dlatego dużo, dużo, dużo pozytywnej motywacji dla niego żeby zmienił pracę kiedy tylko będzie miał szansę. Ja rozumiem, że składanie kolejnych CV w pustkę jest dla niektórych nieprzyjemne, dla mnie zawsze szukanie pracy jest traumatycznym doświadczeniem, ale nie można tak żyć tylko dlatego, że jakiś Janusz biznesu tak chce. Musisz podnieść jego samoocenę, żeby zrozumiał że zasługuje na coś więcej, a to że ktoś nie oddzwania nie oznacza w ogóle, że jest zupełnie beznadziejny i się nie nadaje. Rekrutacja jest nieprzewidywalna, kryteria doboru pracownika też nie są wcale takie oczywiste i nawet najlepsi fachowcy bywają odprawiani z kwitkiem. Trzeba po prostu próbować, próbować i jeszcze trochę próbować.

[MissChievousTess]

Czyli on zasuwa, żeby ze studiów nie wylecieć po prostu, a jego partnerka mu truje, że nie ma dla niej czasu... No żyć nie umierać. Koszty życia w Polsce będą w najbliższym czasie gwałtownie rosły, więc o ile nie powyjeżdżamy do jakiegoś normalniejszego kraju pewnie wiele z nas będzie zasuwać tak jak on . Ciekawie ile z piszących tu osób i ile razy pomyśli wtedy o tym wątku i o tym, że był czas gdy publikowałyście posty myśląc , że to czy człowiek zasuwa w pracy jak dziki wół jest tylko i wyłącznie kwestią jego wolnego wyboru i pracoholizmu.

[foureira]

Napisane przez Hanako

Dlatego dużo, dużo, dużo pozytywnej motywacji dla niego żeby zmienił pracę kiedy tylko będzie miał szansę. Ja rozumiem, że składanie kolejnych CV w pustkę jest dla niektórych nieprzyjemne, dla mnie zawsze szukanie pracy jest traumatycznym doświadczeniem, ale nie można tak żyć tylko dlatego, że jakiś Janusz biznesu tak chce. Musisz podnieść jego samoocenę, żeby zrozumiał że zasługuje na coś więcej, a to że ktoś nie oddzwania nie oznacza w ogóle, że jest zupełnie beznadziejny i się nie nadaje. Rekrutacja jest nieprzewidywalna, kryteria doboru pracownika też nie są wcale takie oczywiste i nawet najlepsi fachowcy bywają odprawiani z kwitkiem. Trzeba po prostu próbować, próbować i jeszcze trochę próbować.

W ogóle też kiedyś szukałam pracy, nikt nie oddzwaniał, więc wiem, jak to demotywuje. Prawda jest jednak taka, że kryteria bywają zaskakujące. Moja przyjaciółka pracowała 5 lat jako kierowniczka i nie dostała się na zastępcę kierownika w innej firmie, bo potrzebowali kogoś bardziej zielonego, aby zmusić go do pracy ponad siły. Dziewczyna z jej wioski się tam dostała, bez doświadczenia, ale za to taka, która nie podskoczy i nie będzie się kłóciła o przestrzeganie kodeksu pracy. Na niektóre stanowiska jesteś za młody, na inne za stary. Ale warto wciąż wysyłać CV. W końcu coś się znajdzie.

Na razie zgodził się, abym po pracy rozsyłała CV za niego, więc jest szansa, że coś się znajdzie