Czy się modlicie?

[aalien]

Tak, modlę się. Stosuję naukową modlitwę. Uwielbiam modlitwę do Anioła Stróża. Ale głównie modlę się swoimi słowami. Zaczynam zawsze od dziękowania za wszystkie dobrodziejstwa które mnie spotkały. Potem proszę. Modlitwy fantastycznie można połączyć z wizualizacją i afirmacją.

I co ciekawe, im dalej od Kościoła jestem, tym więcej radości mam z modlitwy i kontaktu z Siłą Wyższą.

[bajeczka000]

A tak jeszcze uzupełniając moją poprzednią wypowiedź to zdarza mi się prosić mojego nieżyjącego dziadka o opiekę nade mną kiedy dzieje mi się coś złego.
Trochę głupio brzmi ale tak właśnie jest.

[aalien]

Napisane przez bajeczka000

A tak jeszcze uzupełniając moją poprzednią wypowiedź to zdarza mi się prosić mojego nieżyjącego dziadka o opiekę nade mną kiedy dzieje mi się coś złego.
Trochę głupio brzmi ale tak właśnie jest.

Ja nie widzę w tym nic dziwnego

[Klarissa]

Napisane przez cbc6429be45513368b51b71e3 40d921ce6d338a3

Pytanie jak w temacie.
W zasadzie nic bym do niego nie dodała, ale...
... nie pytam Was o wiarę, wyznanie, Kościół, po prostu czy to robicie?
Czy zdarza Wam się?
Potrzebujecie tego?
Bez zbędnych dyskusji na tematy religijne.
Każdy dla siebie.

Jak często, z jakich powodów?
Czy do modlitwy zmuszają Was okoliczności?
Prośba, rozpacz, desperacja, choroba?
Radość, szczęście?
Czy modlicie się w samotności, czy potrzebujecie skupienia w gronie innych osób?

A może konkretnego miejsca?

Czy pamiętacie Aniele Boże Stróżu Mój?

Do założenia wątku skłoniła mnie... pewna prawie 10-miesięczna pannica.
W szczegóły wdawać się nie będę, ale mimo to zapraszam Was do wymiany zdań w tym nieco intymnym temacie.

Dawniej gdy wierzyłam w Boga modliłam się - czasem ot tak, dla otuchy, czasem w chwilach strachu ("jak trwoga to do Boga"). Teraz po wielu latach jestem niewierząca. Gdy się czegoś bardzo boję to sobie śpiewam - efekt jest taki sam jak po modlitwie. Gdyby chodziło o chorobę, śmierć - nigdy nie wierzyłam, że modlitwa może w takich sytuacjach pomóc. Paradoksalnie w najcięższym okresie mojego życia modliłam się najwytrwalej i ... nic się nie wydarzyło. Potem przestałam się modlić, wierzyć itd. po prostu wzięłam się do roboty i moje życie się zmieniło. Teraz uważam, że modlitwa to taki "zapychacz" emocji - strachu, bólu, żalu, nadziei itd. Na pewno pomaga jeśli chodzi o samopoczucie, na pewno może przynieść ulgę ale na inne efekty (typu czyjś powrót do zdrowia) bym nie liczyła. Tak samo jak modlitwa może zadziałać to moje śpiewanie i podobną ma "moc sprawczą".

PS
Pamiętam Aniele Boży i dziesiątki innych modlitw mimo, że od lat ich nie odmawiam. Znam też dziesiątki pieśni i piosenek religijnych itd. Byłam kiedyś bardzo religijną osobą, często się modliłam, biegałam na rozmaite nabożeństwa, należałam do DSM i stąd w mojej pamięci plątają się rozmaite teksty.

PS2
Gdzie byłaś jak cię nie było Backie?

[Clarissa:)]

Mimo, że w kościele zbyt często mnie nie widać, i ogólnie jakoś specjalnie nie praktykuję, to modlę się co wieczór("Ojcze Nasz", "Zdrowaś Maryjo"). Chociaż to raczej przyzwyczajenie, nawet specjalnie nie zastanawiam się nad tym co mówię... Chyba czas to przemyśleć

[Antilia]

Już nie.

Ale "Aniele Boży" pamiętam Dawniej nie mogłam zasnąć bez modlitwy. Najpierw odmawiałam "Ojcze nasz" itd a potem była już "rozmowa".

[arrabbiata]

Nie.

[natalka2]

ja się modlę codziennie, ale raczej modlitwą spontaniczną. najlepiej przed snem, leżąc w łożku. prosze, dziekuje, przepraszam. czasem dołączam jeszcze którą z wymienianych tu modlitw, chociaż specjalnie nie zastanawiam się nad tym co wtedy mówię.
ale często zdarza mi się w ciągu dnia gdy mam jakiś problem poprosić o coś, o podjęcie dobrej decyzji.

[agniesikk]

Modlę się z brewiarza dla świeckich. Dla mnie modlitwa to ukojenie, potrzebuję tego. I wcale nie w pobożnej pozycji (na kolanach, ręce złożone itp.), bo przecież nie o to chodzi. Czasem zdarza mi się czytać brewiarz (zawsze w skupieniu, samotności i ciszy) z nogami założonymi na biurko.

Pamiętam "Aniele Boży" jak i wiele innych modlitw. Ale przyznaję, że Wierzę w Boga trochę mi się myli... i wcale mi nie wstyd Jak nie pamiętam słów, to dokładam swoje.

[ladylajla]

Modlę się. Mam potrzebę kontaktu z Bogiem, a modlitwa jest dla mnie najprostszą drogą do Niego. Często własnymi słowami. Kiedy sie boję, martwię, cieszę... w różnych intencjach. Mimo, że martwie sie, że nie potrafię dostatecznie głęboko wierzyć
Wstyd powiedzieć, ale do niedawna jeszcze traktowałam modlitwę jako transakcję z Bogiem na zasadzie: ja sie do Ciebie pomodlę, TY mi coś dasz, pomożesz...głupiutka byłam

[mychamycha]

Kiedyś nie mogłam przeżyc dnia bez modlitwy. Modliłam się nawet kilka razy w ciągu dnia (nie tylko rano i wieczorem). I muszę przyznać, że był to dla mnie najpiękniejszy okres w życiu. Potem to jakoś zaprzepaściłam, zaczęłam zajmować się innymi sprawami. Modliłam się już tylko rano i wieczorem, a od jakiegoś czasu tylko wieczorem. I jest to już własciwie przyzwyczajenie... Ale staram sie nad tym pracować, chciałabym znów modlić się, bo chcę, bo tego potrzebuję, bo mi to wiele daje...

[agabil1]

czy się modlę...raczej rozmawiam . I to raczej z bliskimi którzy odeszli niż z Bogiem.

[Maniwa]

Podobno najlepsza i najszczersza jest modlitwa dziecka...
Nie od dziś wiadomo, że modlenie się jest formą terapii, upustu emocji, ładowarką nadziei, odskocznią, poczuciem bezpieczeństwa. Nie trzeba być wierzącym, by powtarzać szeptem, jak mantrę, swoje prośby, wyrażać nadzieje i obawy, a także recytować dopingujące sentencje i wierzyć w ich moc. To pomaga i działa, jeśli mocno wierzy się w spełnienie próśb i marzeń.

[Chii1986]

Napisane przez Maniwa

Podobno najlepsza i najszczersza jest modlitwa dziecka...
Nie od dziś wiadomo, że modlenie się jest formą terapii, upustu emocji, ładowarką nadziei, odskocznią, poczuciem bezpieczeństwa. Nie trzeba być wierzącym, by powtarzać szeptem, jak mantrę, swoje prośby, wyrażać nadzieje i obawy, a także recytować dopingujące sentencje i wierzyć w ich moc. To pomaga i działa, jeśli mocno wierzy się w spełnienie próśb i marzeń.

ja osobiście jak byłam dzieckiem to klepałam bezmyślnie to czego mnie na religii nauczyli i w domu, dopiero z czasem zaczęłam modlić się własnymi słowami.. uważam,że to sto razy bardziej wartościowe niż klepanie "Aniele Stróżu mój..." ale to oczywiście zależy od podejścia do wiary.

aktualnie nie uznaję Kościoła co nie znaczy,że nie wierzę, jestem na etapie zastanawiania się nad tym wszystkim ale gdy się boję itp. to powtarzam sobie jakieś mantry porównywalne z modlitwą.

[Fela Von Helvete]

Kiedyś klepałam paciorek, z tego co pamiętam to chyba nawet nie codziennie. Potem stwierdziłam, że Bóg mi do niczego nie potrzebny - ale to było w okresie, którym każdy dzieciak zaczyna się buntować przeciwko narzuconym normom. Później jednak wróciłam i modlę się co wieczór do dziś, już dobre parę lat. Ale nie słowami ogólnie przyjętych modlitw - pamiętam je, ale ich nie używam. Po prostu rozmawiam, dziękuję, proszę, przepraszam - bez pośredników. I odkąd robię to codziennie jest mi w życiu jakoś lżej, mam wrażenie, że więcej rzeczy mi się udaje i chcę wierzyć, że nie bez przyczyny

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

Tak