Związkowo-mieszkaniowe rozterki

[sine.ira]

Napisane przez Doris1981

Ale ponad 30-letni gość to już rzeczywiście "po ptokach".

Jezusie...mówisz ? A ja jestem tylko dwa lata młodsza od tego pana i planuję do 35 roku życia wyemigrować na inny kontynent i zacząć wszystko od nowa

Wydaje mi się, że takie typy całe życie mają "minimalistyczne" podejście do wszystkiego i im tak super.

A być może bohater tego wątku tak się już przyzwyczaił do swojej kobity, że mu się nie chce dla niej starać. A dla innej by góry przenosił. To też może być jakaś ukryta opcja

[201803290936]

Napisane przez sine.ira

Jezusie...mówisz ? A ja jestem tylko dwa lata młodsza od tego pana i planuję do 35 roku życia wyemigrować na inny kontynent i zacząć wszystko od nowa
(...)

Sina, ale ja nie o tym (zresztą dobrze wiesz, tylko podpuszczasz). A jaki kontynent?

[sine.ira]

Napisane przez Doris1981

Sina, ale ja nie o tym (zresztą dobrze wiesz, tylko podpuszczasz). A jaki kontynent?

Ja mówię o mentalności. Są młodzi ludzie o zdziadziałej, no dobra "osiadłej" mentalności (i takim jawi mi bohater tego wątku) i mocno zażywni starzy (jak mój teść na przykład), którym się ciągle chce nowego
TŻ autorki wątku pewnie nigdy nie miał przesadnych "ambicji", to taki typ co myśli w stylu: jakoś to będzie, bo jeszcze nigdy tak nie było żeby jakoś nie było i się buja od śniadania do kolacji. Pewnie kiedy miał 10 lat mniej nie myślał inaczej i robił wszystko, żeby dojść do stanu w jakim jest obecnie. Nie zmienił się wtedy, nie zmienia się teraz, nie zmieni się pewnie w przyszłości. Aczkolwiek mógłby, gdyby chciał, bo to właśnie kwestia chcenia, a nie wieku. Tak myślę

[201803290936]

Napisane przez sine.ira

Ja mówię o mentalności. Są młodzi ludzie o zdziadziałej, no dobra "osiadłej" mentalności (i takim jawi mi bohater tego wątku) i mocno zażywni starzy (jak mój teść na przykład), którym się ciągle chce nowego
TŻ autorki wątku pewnie nigdy nie miał przesadnych "ambicji", to taki typ co myśli w stylu: jakoś to będzie, bo jeszcze nigdy tak nie było żeby jakoś nie było i się buja od śniadania do kolacji. Pewnie kiedy miał 10 lat mniej nie myślał inaczej i robił wszystko, żeby dojść do stanu w jakim jest obecnie. Nie zmienił się wtedy, nie zmienia się teraz, nie zmieni się pewnie w przyszłości. Aczkolwiek mógłby, gdyby chciał, bo to właśnie kwestia chcenia, a nie wieku. Tak myślę

Mnie właśnie chodziło o to, że mentalność tego pana jest taka, a nie inna, a jednak z wiekiem ustala się ona i "krzepnie" jeszcze bardziej. Mamusia, wygoda, obiadki etc. Czy potrafi zrobić zryw do mieszkania z dziewczyną? Cóż... I oczywiście się z Tobą zgadzam, bo i mnie dokładnie o to chodzi.

[sine.ira]

Napisane przez Doris1981

Mnie właśnie chodziło o to, że mentalność tego pana jest taka, a nie inna, a jednak z wiekiem ustala się ona i "krzepnie" jeszcze bardziej. Mamusia, wygoda, obiadki etc. Czy potrafi zrobić zryw do mieszkania z dziewczyną? Cóż... I oczywiście się z Tobą zgadzam, bo i mnie dokładnie o to chodzi.

No krzepnie, to prawda, ale nie nieodwracalnie - co się tu sugerowało.
Pracuję właśnie (w ostatnich tygodniach) z grupą pań 40+ które planują się wybrać do swojej pierwszej pracy Naprawdę można, wiekiem bym nic nie tłumaczyła, bo to najłatwiejsze usprawiedliwienie.

[Buenaestrella]

A czemu TY chcesz z nim mieszkać, skoro nie jesteś pewna, czy chcesz z nim być?

[dawidowskasia]

Wszyscy się tak uczepili jak mało on zarabia. To nie jest często kwestia ambicji, braku wykształcenia a po prostu w niektórych zawodach tak jest. Moja przyjaciółka skończyła 2 kierunki (1to pedagogika ukierowana na dzieci autystyczne, nie pamiętam nazwy) w każdym razie z takimi dziećmi pracuje i zarabia 1200 zł, bo tyle się zarabia.
Ma zmienić pracę, którą kocha,żeby mieć więcej kasy?

A jeśli chodzi o Twojego jegomościa to rzeczywiście, ja bym też dała spokój. Mamusia wszystko robi a on autko picuje...nie spieszno mu widać do poważnego związku

[NiebieskaInezka]

Wiem, ze to by bolalo, ale moim zdaniem lepiej jak sie rozstaniecie. Jestes mloda, studiujesz, mozesz tak pokierowac swoim zyciem, ze bedzie ono wygladalo swietnie, a Ty sie ladujesz w "taki" zwiazek z "takim" czlowiekiem :/
Teraz jest milosc, ktora przyslania jego braki w wyksztalceniu itp.,ale przemysl to sobie dobrze, zebys kiedys nie zalowala, gdy juz klapki z oczu spadna.

[201803290936]

Napisane przez dawidowskasia

Wszyscy się tak uczepili jak mało on zarabia. To nie jest często kwestia ambicji, braku wykształcenia a po prostu w niektórych zawodach tak jest. Moja przyjaciółka skończyła 2 kierunki (1to pedagogika ukierowana na dzieci autystyczne, nie pamiętam nazwy) w każdym razie z takimi dziećmi pracuje i zarabia 1200 zł, bo tyle się zarabia.
(...)

Jacy wszyscy?

[dawidowskasia]

Napisane przez Doris1981

Jacy wszyscy?

oj tam, oj tam

[201803290936]

Napisane przez dawidowskasia

oj tam, oj tam

No no, bo tyłek zleję.

[Clemence]

Ja bym go zostawila. Z nim nic juz nie zrobisz.. gosc po prostu nie rozumie pewnych pojęć.. Z Nim zycia sobie nie ulozysz,taka prawda.. Jezeli on nie rozumie sytuacji no to niestety ale zylibyscie zapewne o chlebie i wodzie w najblizszej przyszlosci..

[dawidowskasia]

Napisane przez Doris1981

No no, bo tyłek zleję.

Jasne, tylko tak obiecujesz i obiecujesz

[agniesikk]

Gość 34 lata i nie umie się usamodzielnić, tylko mieszka z rodzicami? Dziecko z niego i tyle.

[201803290936]

Napisane przez dawidowskasia

Jasne, tylko tak obiecujesz i obiecujesz

Prowokatorka . Dobra, chciałaś - masz: .

Autorko wątku, i co dalej?

[agniesikk]

Napisane przez Doris1981

Prowokatorka . Dobra, chciałaś - masz: .

Autorko wątku, i co dalej?

Doris, czemu bijesz koleżankę? Zaraz w tyłek dostaniesz

[monikkad]

Autorka wątku kompletnie nie wie co dalej, bo serce mówi jej zupełnie co innego niż rozum.

Po prostu nie mogę nie przyznać Wam wszystkim racji.

Czuję się fatalnie. Na ten moment nie widzę życia bez niego.

Teraz mam jeszcze taką sytuację, że mamy iść na wesele za jakieś 3 tygodnie do jego kumpla. Kumpel żeni się z dziewczyną, która jest siostrą mojej dobrej koleżanki z roku. I wiem, że ta dziewczyna bardzo nie chciałaby, abym robiła teraz takie afery, że nagle okazuje się, że nie idę na wesele. Sądzę, że komu jak komu, ale akurat parze młodej i tej mojej koleżance nie wypada teraz tak zrobić, żebym nie szła. Nie pójdę, cała moja uczelnia bedzie wiedziała ;/ Niestety, mam taka cholerna wade, ze przejmuje sie opinia ludzkosci ;] Co sądzicie w tym temacie?

Z facetem wczoraj znowu klotnia i lzy przez cala noc. Nie umiemy sie ze soba porozumiec. Oczywiscie, rozmawialam z nim miliony razy.

Wiecie, mysle jeszcze o takiej opcji, zeby poczekac az skoncze swoj pierwszy kierunek i pojde do tej pracy. I jak wtedy nic sie nie zmieni to wtedy zerwac, a teraz jeszcze poczekac, probowac jeszcze jakos to ogarnac. Co myslicie? W ogole uwazacie, ze jest jeszcze JAKAKOLWIEK szansa?

Kurde, mam 23 lata, mialam juz za soba powazne rozstanie, jedno, drugie, i rozne cuda wianki, sadzilam, ze jestem na tyle ogarnieta, zeby podejmowac madre decyzje, zachowywac sie w miare racjonalnie, ale widze ze nie. Znow sie ponizam. Mam jakies chore nadzieje. Wierze w jakis chory cud, ze on sie zmieni. Czekam sama nie wiem na co. Nie umiem tego przerwac. Mysle o psychologu, ale nie stac mnie niestety, a nieprywatnie to kolejki masakryczne.

Co do tego czemu chce z nim mieszkac skoro nam sie nie uklada. Otoz zyje chora nadzieja, ze jak zamieszkamy to moze w koncu bedzie normalnie, zacznie sie ukladac, bedzie seks, bedzie bliskosc, bedzie codzienne widzenie sie, codzienny kontakt, zycie tak jak kazdej normalnej pary... Choc wiem, ze to chyba nie dziala w ta strone.

Generalnie ja wszystko wiem tylko robie zupelnie na opak. I sama nie wiem czy z milosci, czy ze strachu...

[madana]

Mam jakies chore nadzieje. Wierze w jakis chory cud, ze on sie zmieni.

-oj, chore i to mocno, na dodatek zaklinasz rzeczywistość.

[skazana_na_bluesa]

i chcesz jeszcze ponad rok trwac w takim ukladzie "bo moze sie zmieni" o litosci. spieprzysz sobie zycie koncertowo.
kwestie slubu znajomych bym olala calkowicie

[Amazoniak]

czy ty czasem nie jesteś DDA? wiesz że robisz źle ale brniesz w to jakby mimo sobie, rozumowi i oczywistej złej sytuacji w związku. No i czy chcesz czy nie to jak się rozstaniecie to i tak ludzie się o tym dowiedzą (nie wiem ani czego się tu wstydzić ani czemu przez ślub kuzynki/koleżanki/siostry/siódmej wody po kisielu osoby masz odwlekać decyzje o sobie i swoim życiu)

[monikkad]

Chodzi raczej o kwestię takową, że siostra tej laski co bierze ślub to moja dobra kolezanka. I sytuacja na uczelni bedzie niezreczna. A zalezy mi na dobrej znajomosci z ta dziewczyna, tym bardziej, ze jeszcze troche czasu razem spedzimy, bo to akurat kolezanka z tego kierunku, ktory niedawno zaczelam.

Nie jestem DDA, ale moi rodzice są po rozwodzie. Może to i ma jakiś wpływ na różne moje zachowania.

[madana]

Tyle że ślub koleżanki to nie powód, żaden powód,aby być z kimś takim. Nie potrafisz realnie spojrzeć na ten związek, dlatego skopiesz sobie kolejne lata z kimś takim.

[monikkad]

Nie jest to ślub żadnej mojej koleżanki. Proszę, czytajcie uważnie.

Ale mniejsza o to.

[Amazoniak]

Napisane przez monikkad

Chodzi raczej o kwestię takową, że siostra tej laski co bierze ślub to moja dobra kolezanka. I sytuacja na uczelni bedzie niezreczna. A zalezy mi na dobrej znajomosci z ta dziewczyna, tym bardziej, ze jeszcze troche czasu razem spedzimy, bo to akurat kolezanka z tego kierunku, ktory niedawno zaczelam.

Nie jestem DDA, ale moi rodzice są po rozwodzie. Może to i ma jakiś wpływ na różne moje zachowania.

być może to też ma jakiś wpływ. Generalnie dobrze że choć dostrzegasz że coś ewidentnie kuleje w tym związku ale z jakiegoś powodu nie jesteś w stanie podjąć jakiejkolwiek decyzji co do jego przyszłości-wolisz pozostać w takim trwaniu i wyszukujesz sobie różne wytłumaczenia dlaczego czas na zerwanie czy cokolwiek innego jest zły. Nigdy nie będzie dobrego czasu na to i nie możesz się zasłaniać czy oglądać przy tym innymi ludźmi/imprezami itp. Może nie jesteś jeszcze gotowa na podjęcie decyzji/dojrzenie, może potrzebujesz jeszcze jakiegoś bodźca. To w tej sytuacji może spróbuj ograniczyć spotkania na jakiś czas i nabrać dystansu (ciągłe kłótnie i codzienne płacze na pewno ci w niczym nie pomagają). W spokoju przemyśl sprawę, może ci się coś wyklaruje

[monikkad]

Napisane przez Amazoniak

Może nie jesteś jeszcze gotowa na podjęcie decyzji/dojrzenie, może potrzebujesz jeszcze jakiegoś bodźca. To w tej sytuacji może spróbuj ograniczyć spotkania na jakiś czas i nabrać dystansu (ciągłe kłótnie i codzienne płacze na pewno ci w niczym nie pomagają). W spokoju przemyśl sprawę, może ci się coś wyklaruje

Też sądzę, że najwyraźniej potrzebuję jeszcze innych bodźców. Zapewne z czasem stanie się coś takiego co sprawi, że konkretnie przejrzę na oczy i wszystkie klapki mi opadną, nie zatrzymają mnie żadne sentymenty. Na razie robię właśnie tak jak mówisz. Do tego wesela nie mam zamiaru się z nim spotkać. Szczególnie trudne to nie jest. Jak pisałam, inne miasta, a ja na dwóch kierunkach zawsze mogę się wymawiać nauką (zresztą nie kłamię wtedy). Muszę przetrawić wszystko w sobie. Na razie usuwam wszystkie przedmioty kojarzace mi sie z nim. Wywioze chyba do mojej matki wszystkie zdjecia. Tak sobie mysle...

[szprotka_]

autorko to bierzesz tą koleżankę pod pachę. mówisz jak sprawa wygląda i że wolałabyś nie przyjść, bo będzie kwas. jak koleżanka warta przyjaźni to zrozumie, nie to trudno. i przestań wynajdować głupie wymówki, żeby coś ze swoim życiem zrobić. teraz ślub, potem będą urodziny koleżanki ciotki wujka dziadka i znowu nic nie zrobisz. dorośnij.

[Amazoniak]

Napisane przez monikkad

Też sądzę, że najwyraźniej potrzebuję jeszcze innych bodźców. Zapewne z czasem stanie się coś takiego co sprawi, że konkretnie przejrzę na oczy i wszystkie klapki mi opadną, nie zatrzymają mnie żadne sentymenty. Na razie robię właśnie tak jak mówisz. Do tego wesela nie mam zamiaru się z nim spotkać. Szczególnie trudne to nie jest. Jak pisałam, inne miasta, a ja na dwóch kierunkach zawsze mogę się wymawiać nauką (zresztą nie kłamię wtedy). Muszę przetrawić wszystko w sobie. Na razie usuwam wszystkie przedmioty kojarzace mi sie z nim. Wywioze chyba do mojej matki wszystkie zdjecia. Tak sobie mysle...

no i dobrze-nie musisz wywozić wystarczy jak wrzucisz na dno szafy że by ich tylko codziennie nie oglądać. Może wyjedź z koleżanką czy przyjaciółmi na weekend, zmień scenerię. Tylko nie dramatyzuj do faceta-żeby nie obudził się u niego jakiś ratownik i nie zawracał ci dupy przez ten czas telefonami czy swoja osobą. Wymawianie się nauką jest wg mnie najlepszym wyjściem bo jak mu powiesz prawdę, że potrzebujesz czasu na zastanowienie sie nad waszym związkiem itp to pewnie wystraszy się i albo zacznie walczyć albo olewać-a to nie o niego chodzi i jego reakcje w tej sytuacji tylko o ciebie i twoją decyzję do swojej przyszłości

[monikkad]

Teraz nie mam możliwości wyjazdu, ale po sesji od razu na początku lipca wyjeżdżam sama do sanatorium na 3 tygodnie i planuję wyłączyć telefon, żeby naprawdę odpocząć od wszystkiego i wszystkich, a zwłaszcza od niego.

Przed chwilą dzwonił, ale nie odebrałam i napisałam smsa, że idę już spać. Muszę dać odpocząć swoim oczom, bo nie mam siły na kolejny płacz.

[Amazoniak]

bardzo dobra okazja do przemyślenia wszystkiego z tym sanatorium. Mam nadzieje że ci się wszystko jakoś ułoży wkrótce-w razie czego pisz

[monikkad]

Dzięki