pesymistki :(

[Anonimka1992]

Napisane przez Alessaaa

kiedy otwieram oczy rano czuje rozczarowanie ze znowu sie obudzilam. Nie widze sensu zycia. Wszytsko jest takie beznadziejne, glupie, malo wazne. Chcialabym polozyc sie do lozka i nigdy sie nei obudzic. Na nic nie mam sily, ochoty, w niczym nei widze sensu, nic mnie nie cieszy. Coraz czesciej mysle o tym zeby to wszystko zakonczyc. Po prostu sie zabic i nie czuc juz tej pustki, bolu psychicznego, bezsensu, braku nadziei. Czasami musze przypominac sobie ze powinnam oddychac bo nie mam sily wziac wdechu.
Takze nie jestes sama autorko.

PS
ja kocham ray mojego otoczzenia 'wez sie w garsc", "poszukaj pozytywow w zyciu" ale jak to mowia syty nei zrozumie glodnego.

EDIT
tez palcze. Kazdego dnia. Tyle tylko, ze moge wylac oceany lez i nie czuje sie lepiej. Patrze na ludzi i widze jeden wielki bezsens. Zastanawiam sie po cholere ja sie w ogole urodzilam.

zaraz wielkimi krokami bedzie zblizac sie chłodna jesien to juz calkiem bede przybita
ale czasem sama do siebie mowie ze czas wziasc sie w garsc , znalesc jakas pasje albo chociazby cos co sprawi mi przyjemnosc.
ale to tylko chwile bo zaraz sobie cos przykrego przypomne lub pomysle i znowu zle mysli powracaja
sa czasami dni w ktorych sie usmiecham , smieje ale gdy juz wroce do pokoju albo spotka mnie znow pech to znow smutek, placz, zlosc .
tez mam mysli typu "po co sie urodzilam" ale to rzadko.
musimy jakos trzymac sie razem i sie tak nie dolowac bo to nas wykonczy

[kalincia]

Od czasu zdiagnozowanej i leczonej depresji młodzieńczej w wieki 17 - 18 lat, mam nawracające obniżki czasowe nastroju, z myśleniem, że sobie nie poradzę, jestem do d.., nic mi się wtedy nie chce, ledwie wypełniam swoje służbowe obowiązki, jest mi ciężko trwać na powierzchni życia i nie iść na dno. Tylko, że ja już wiem, że tak mam. To bardzo ważne. Muszę przetrwać ten czs, bo wiem z doświadczenia, że on mija. I to jest znajomość siebie, która przychodzi z czasem (wiekiem). Ja wtedy opiekuję się sobą. Nie bardzo chcę się spotykać. Zszywam się w domu z dobrą herbatą, czasem dobrym winem, książkami i trwam, żeby przetrwać. Priorytetem jest przerwać w pracy - to trzeba, bo nie mogę zyć na własny rachunek, nie pracując. Nigdy nie zawaliłam, więc się udaje. Resztę - porządki, kontakty, odkładam, aż mi minie. Sukcesem mojego życia jest to, że wiem, że mi minie. To OKRESOWE, jakkolwiek w danej chwili wydaje się na zawsze. Pomaga mi świadomość kochającego mnie mężczyzny, ale nie nie na tyle, żeby całkiem tych stanów nie mieć. Problemy związane z obecną sytuacją życiową tego mężczyzny - pogłębiają ten stan. Ale ja i tak, na podstawie doświadczeń wiem, że będzie lepiej. Przetrwam kolejny kryzys. To kwestia doświadczenia i wieku (40+)

[Clemence]

Ja mam roznie.Ostatnio dosyc czesto pesymizuje.. ;/ szkoda.. Ostatnio szukam nowej pasji i sama nie wiem gdzie szukac..

[Anonimka1992]

Napisane przez kalincia

Od czasu zdiagnozowanej i leczonej depresji młodzieńczej w wieki 17 - 18 lat, mam nawracające obniżki czasowe nastroju, z myśleniem, że sobie nie poradzę, jestem do d.., nic mi się wtedy nie chce, ledwie wypełniam swoje służbowe obowiązki, jest mi ciężko trwać na powierzchni życia i nie iść na dno. Tylko, że ja już wiem, że tak mam. To bardzo ważne. Muszę przetrwać ten czs, bo wiem z doświadczenia, że on mija. I to jest znajomość siebie, która przychodzi z czasem (wiekiem). Ja wtedy opiekuję się sobą. Nie bardzo chcę się spotykać. Zszywam się w domu z dobrą herbatą, czasem dobrym winem, książkami i trwam, żeby przetrwać. Priorytetem jest przerwać w pracy - to trzeba, bo nie mogę zyć na własny rachunek, nie pracując. Nigdy nie zawaliłam, więc się udaje. Resztę - porządki, kontakty, odkładam, aż mi minie. Sukcesem mojego życia jest to, że wiem, że mi minie. To OKRESOWE, jakkolwiek w danej chwili wydaje się na zawsze. Pomaga mi świadomość kochającego mnie mężczyzny, ale nie nie na tyle, żeby całkiem tych stanów nie mieć. Problemy związane z obecną sytuacją życiową tego mężczyzny - pogłębiają ten stan. Ale ja i tak, na podstawie doświadczeń wiem, że będzie lepiej. Przetrwam kolejny kryzys. To kwestia doświadczenia i wieku (40+)

starasz sie przetrwac zycie??

[iziczek88]

ja tez taka niepoprawna pesymistka chyba jestem... uwielbiam narzekać jak mam zle, i zazdroscić innym ze maja lepiej ode mnie a np. nie pracuja, siedzą w domu i stać ich na wszystko...

[Anonimka1992]

Napisane przez iziczek88

ja tez taka niepoprawna pesymistka chyba jestem... uwielbiam narzekać jak mam zle, i zazdroscić innym ze maja lepiej ode mnie a np. nie pracuja, siedzą w domu i stać ich na wszystko...

tez tak mam ze czesto ludziom zazdroszcze..

[iziczek88]

jak skończyłam szkolę - narzekałam , że nie mam pracy.
jak miałam pracę -narzekałam, że nie mam faceta.
Jak mam faceta- narzekam, że nie mam dziecka jeszcze.
Jak urodzę dziecko, ciekawe co mi do lba strzeli....
chyba w jakims wolontariacie powinnam się zatrudnić i popatrzeć na cierpienia innych, wtedy docenie to co mam...
kurde narzekam że nie mogę sobie kupić lepszego kosmetyku, a ile ludzi na świecie nie ma co do buzi włożyć..
jaka próżna jestem

[greenka19]

Zgłasza się kolejna pesymistka

Mam 21 lat, studiuję zaocznie, nie pracuję - szukam pracy od czerwca, jestem na utrzymaniu rodziców. Rodzice pomogli mi otworzyć sklep, myślałam, że wreszcie moje życie się zmieni. Co z tego jak interes nie wypalił,trwał tylko od marca do czerwca Wcześniej przez ponad 1.5 roku też szukałam pracy.
Codziennie rano wstaję tylko dlatego, że muszę wyjść z psem na dwór. Potem jak zawsze sprzątanie, gotowanie i tak czas mija do wieczora.
Nie widzę sensu w swoim życiu. Mam kochanego TŻ, ale nie dane jest nam na razie się wyprowadzić.
Mam naprawdę wszystkiego dosyć...

[iziczek88]

masz kochanego !!! to już wystarczający powód by życ ) masz dla kogo

[Anonimka1992]

ja tez mam TŻ tez mam dla kogo z kim zyc ale on wiedzac w jakim czasem jestem w stanie to mnie dołuje jakimis klotniami itd

[bura kocurka]

Napisane przez Anonimka1992

tez tak mam ze czesto ludziom zazdroszcze..

I ja również jestem niepoprawną zazdrośnicą o cudze szczęście...chociaż zdaje sobie sprawę z tego, że u każdego są wzloty i upadki.

Napisane przez iziczek88

jak skończyłam szkolę - narzekałam , że nie mam pracy.
jak miałam pracę -narzekałam, że nie mam faceta.
Jak mam faceta- narzekam, że nie mam dziecka jeszcze.
Jak urodzę dziecko, ciekawe co mi do lba strzeli....
chyba w jakims wolontariacie powinnam się zatrudnić i popatrzeć na cierpienia innych, wtedy docenie to co mam...
kurde narzekam że nie mogę sobie kupić lepszego kosmetyku, a ile ludzi na świecie nie ma co do buzi włożyć..
jaka próżna jestem

Też myslałam kiedyś nad wolontariatem...ale nigdy w końcu nie poszłam. Pomyślałam, że to niezdrowe jednak, żeby pomagać innym tylko po to, żeby wyleczyć się z własnego marudzenia

[greenka19]

Wiem właśnie, że TŻ jest jedyną osobą dla której żyję, ale jakoś tak ogólnie czarno widzę przyszłość. Chodzi oczywiście o pracę i usamodzielnienie się. Ale może jakoś to będzie. Mam nadzieję, że niedługo chociaż TŻ znajdzie dobrze płatną pracę.

I jeszcze na dodatek choróbsko mnie złapało. Żyć nie umierać
Pesymizm pełną gębą

[Anonimka1992]

Napisane przez greenka19

Wiem właśnie, że TŻ jest jedyną osobą dla której żyję, ale jakoś tak ogólnie czarno widzę przyszłość. Chodzi oczywiście o pracę i usamodzielnienie się. Ale może jakoś to będzie. Mam nadzieję, że niedługo chociaż TŻ znajdzie dobrze płatną pracę.

I jeszcze na dodatek choróbsko mnie złapało. Żyć nie umierać
Pesymizm pełną gębą

a twoj TŻ ma jakakolwiek prace?? zawsze na poczatek dobre i to.
ale nie ma co patrzec na TŻow lepiej samej wszystko zarobic

---------- Dopisano o 15:22 ---------- Poprzedni post napisano o 15:21 ----------

no i wracaj szybko do zdrowia

---------- Dopisano o 15:22 ---------- Poprzedni post napisano o 15:22 ----------

Napisane przez bura kocurka

I ja również jestem niepoprawną zazdrośnicą o cudze szczęście...chociaż zdaje sobie sprawę z tego, że u każdego są wzloty i upadki.



Też myslałam kiedyś nad wolontariatem...ale nigdy w końcu nie poszłam. Pomyślałam, że to niezdrowe jednak, żeby pomagać innym tylko po to, żeby wyleczyć się z własnego marudzenia

pesymistki sa chyba bardziej wrazliwe i po patrzeniu na takie rzeczy moglabys juz calkiem popasc w depreche

[greenka19]

Napisane przez Anonimka1992

a twoj TŻ ma jakakolwiek prace?? zawsze na poczatek dobre i to.
ale nie ma co patrzec na TŻow lepiej samej wszystko zarobic

---------- Dopisano o 15:22 ---------- Poprzedni post napisano o 15:21 ----------

no i wracaj szybko do zdrowia

---------- Dopisano o 15:22 ---------- Poprzedni post napisano o 15:22 ----------

Pracował, ale niestety teraz jest w takiej samej sytuacji jak ja. Roznosi i wysyła CV, daje ogłoszenia, gada ze znajomymi, ale jest ciężko niestety. Wiem, że lepiej wszystko samej zarobić, ale jakoś tak lżej by mi chyba było gdyby chociaż on miał pracę.

I dziękuję

[Anonimka1992]

obydwoje nie macie pracy wiec dlaczego mowisz "dobrze jakby chociaz on mial prace?" a moze lepiej odwrotnie??? wkurzaj sie ze to ty nie masz pracy a nie ze on. mysl o swojej "pracy" a nie o jego
nie chce sie tu klocic ani nic ale to troszke irytujace

[greenka19]

Spokojnie, myślę cały czas Ale jeśli to on chociaż znajdzie pierwszy pracę to i tak nam dużo więcej ułatwi. Będzie bliżej niż dalej do naszych wspólnych planów. A ja w końcu i tak coś znajdę.

Spokojnie, nie trzeba się od razu irytować

[iziczek88]

jak znajdziesz i ty i on prace, to sobie coś nowego do marudzenia wymyślisz) np za mało zarabia
ja tak miałam, jęczałam ze nie mam pracy, a jak znalazłam to jęki do Pana Boga, bo mało mało money money money heheh
i tak w kółko zwariować można.. chyba psychiatra potrzebny

[greenka19]

Zdaję sobie sprawę, że tak będzie bo każdemu zawsze jest za mało i za mało. Ale to takie minimum i tak chcę osiągnąć.

Mnie po prostu trochę przybiło to,że cały swój czas i serce włożyłam w biznes, a niestety po kilku miesiącach musiałam go zamknąć bo ile można do niego dokładać. To potrafi podciąć skrzydła.

Ale jakoś tam zawsze będzie.
A na psychiatrę i tak potrzebne pieniądze więc jak na razie nawet to jest nierealne

[iziczek88]

oj potrafi.. człowiek się wtedy demotywuje... i naprawde nie ma ochoty zrobić kroku naprzód ...
ale podobno najsilniejsi są Ci ,którzy odbili się od życiowego dołka....

[Anonimka1992]

Napisane przez greenka19

Spokojnie, myślę cały czas Ale jeśli to on chociaż znajdzie pierwszy pracę to i tak nam dużo więcej ułatwi. Będzie bliżej niż dalej do naszych wspólnych planów. A ja w końcu i tak coś znajdę.

Spokojnie, nie trzeba się od razu irytować

a moze ty za bardzo wszystkiego oczekujesz?
znajdz moze prace chociazby w sklepie lub markecie - na poczatek zawsze cos a mozesz zarobic tyle samo co czlowiek pracujacy gdzies indziej (choc juz nawet w sklepach trudno o prace )
a myslalam moze o jakims stazu??
niby "glupie" 700 zl ale to zawsze cos... "miec a nie miec"..
no i zawsze staz przyda sie w CV

---------- Dopisano o 18:48 ---------- Poprzedni post napisano o 18:47 ----------

Napisane przez iziczek88

jak znajdziesz i ty i on prace, to sobie coś nowego do marudzenia wymyślisz) np za mało zarabia
ja tak miałam, jęczałam ze nie mam pracy, a jak znalazłam to jęki do Pana Boga, bo mało mało money money money heheh
i tak w kółko zwariować można.. chyba psychiatra potrzebny

albo gdy juz sie znajdzie prace to powod do marudzenia moze byc najprostszy na swiecie : "bo mi sie nie chce...." lub "nie mam czasu na spotkania z NIM" albo poprostu "co ja tu robie?"

---------- Dopisano o 18:50 ---------- Poprzedni post napisano o 18:48 ----------

Napisane przez greenka19

Zdaję sobie sprawę, że tak będzie bo każdemu zawsze jest za mało i za mało. Ale to takie minimum i tak chcę osiągnąć.

Mnie po prostu trochę przybiło to,że cały swój czas i serce włożyłam w biznes, a niestety po kilku miesiącach musiałam go zamknąć bo ile można do niego dokładać. To potrafi podciąć skrzydła.

Ale jakoś tam zawsze będzie.
A na psychiatrę i tak potrzebne pieniądze więc jak na razie nawet to jest nierealne

widze po swojej mamie ze ciagle malo wszystkiego
biznes to zawsze jakies ryzyko ale zawsze jakas przygoda (no moze nie przynoszaca zyskow ale doswiadczenie zawsze juz jakies masz)
a co do psychiatry masz racje kazdy mowi "idz do psychologa czy psychiatry" a tu poprostu brak kasy (o checiach nie wspominając)

---------- Dopisano o 18:51 ---------- Poprzedni post napisano o 18:50 ----------

Napisane przez iziczek88

oj potrafi.. człowiek się wtedy demotywuje... i naprawde nie ma ochoty zrobić kroku naprzód ...
ale podobno najsilniejsi są Ci ,którzy odbili się od życiowego dołka....

ale to nie musi byc zasada

[greenka19]

Napisane przez Anonimka1992

a moze ty za bardzo wszystkiego oczekujesz?
znajdz moze prace chociazby w sklepie lub markecie - na poczatek zawsze cos a mozesz zarobic tyle samo co czlowiek pracujacy gdzies indziej (choc juz nawet w sklepach trudno o prace )
a myslalam moze o jakims stazu??
niby "glupie" 700 zl ale to zawsze cos... "miec a nie miec"..
no i zawsze staz przyda sie w CV

Ale ja przecież nigdzie nie napisałam,że za dużo oczekuję CV składam praktycznie tylko do sklepów. Na staż na razie się nie kwalifikuję, bo obecnie mam zawieszoną działalność i nie jestem zarejestrowana jako bezrobotna.

Niby prawda, że własna działalność (nawet jeśli to nie wypał) to jakieś doświadczenie. Tylko szkoda mi rodziców, którzy sporą kasę na to wyłożyli, bo chcieli ze szczerych chęci córce pomóc

Chyba to jednak prawda, że w tych czasach znajomości to podstawa.

[Angry]

Wątek dla mnie, odkąd pamiętam uskuteczniam całodobowe czarnowidztwo, nigdzie nie widzę sensu, wszystko mnie drażni i budzi we mnie nienawiśc Może przesadzam, ale tylko troszeczkę. Niby jestem zdrowa, uczę się na dobrej uczelni, potrafię znaleźć sobie dorywczą pracę - w miarę sobie radzę, ale i tak to mnie nie satysfakcjonuje. Ciągle porównuję się z innymi, zawyżam sobie poprzeczkę, ale nie staram się zmienić. Jestem apatyczna, "wiecznie niezadowolona" - nie pamiętam już kiedy pierwszy raz to usłyszałam, chyba z 5 lat miałam. Nie lubię okazywać emocji, chyba, że negatywnych, ew. się pośmiać, ale poza tym ciężko mi reagować spontanicznie, okazywać radość, być dla kogoś na siłę miłą. Obniżony nastrój mam non stop, depresyjne okresy, kiedy tylko snuję się z grobową miną rzadziej, bo staram się aż tak nie "zamulać". Możecie mną gardzić, może być wam mnie żal, ale mimo wszystko, choć mam świadomość, ze to chore - czuję, że tylko taka jestem sobą; optymistów nie rozumiem i nie przepadam za nimi, powiem więcej, kiedy słyszę banały w stylu "jutro też jest dzień" mam ochotę wypowiadającego to zabić. Z jaką ulgą bym odetchnęła gdyby powiedział, że już nigdy nie będzie żadnego jutra...

[Salomeasoul]

Dziewuszki, a nie macie wrażenia, że takim myśleniem same sprowadzacie na siebie takie nieciekawe wydarzenia? Ponadto zauważając tylko to co złe nie zauważacie tego co dobre. Próbowałyście w drugą stronę?

[Anonimka1992]

Napisane przez Angry

Wątek dla mnie, odkąd pamiętam uskuteczniam całodobowe czarnowidztwo, nigdzie nie widzę sensu, wszystko mnie drażni i budzi we mnie nienawiśc Może przesadzam, ale tylko troszeczkę. Niby jestem zdrowa, uczę się na dobrej uczelni, potrafię znaleźć sobie dorywczą pracę - w miarę sobie radzę, ale i tak to mnie nie satysfakcjonuje. Ciągle porównuję się z innymi, zawyżam sobie poprzeczkę, ale nie staram się zmienić. Jestem apatyczna, "wiecznie niezadowolona" - nie pamiętam już kiedy pierwszy raz to usłyszałam, chyba z 5 lat miałam. Nie lubię okazywać emocji, chyba, że negatywnych, ew. się pośmiać, ale poza tym ciężko mi reagować spontanicznie, okazywać radość, być dla kogoś na siłę miłą. Obniżony nastrój mam non stop, depresyjne okresy, kiedy tylko snuję się z grobową miną rzadziej, bo staram się aż tak nie "zamulać". Możecie mną gardzić, może być wam mnie żal, ale mimo wszystko, choć mam świadomość, ze to chore - czuję, że tylko taka jestem sobą; optymistów nie rozumiem i nie przepadam za nimi, powiem więcej, kiedy słyszę banały w stylu "jutro też jest dzień" mam ochotę wypowiadającego to zabić. Z jaką ulgą bym odetchnęła gdyby powiedział, że już nigdy nie będzie żadnego jutra...

hmm taka natura??

---------- Dopisano o 16:02 ---------- Poprzedni post napisano o 16:00 ----------

Napisane przez greenka19

Ale ja przecież nigdzie nie napisałam,że za dużo oczekuję CV składam praktycznie tylko do sklepów. Na staż na razie się nie kwalifikuję, bo obecnie mam zawieszoną działalność i nie jestem zarejestrowana jako bezrobotna.

Niby prawda, że własna działalność (nawet jeśli to nie wypał) to jakieś doświadczenie. Tylko szkoda mi rodziców, którzy sporą kasę na to wyłożyli, bo chcieli ze szczerych chęci córce pomóc

Chyba to jednak prawda, że w tych czasach znajomości to podstawa.

dokladnie... bez znajomosci to ciezko do czegos dojsc... albo zeby chociaz dostac "byle jaka" prace...
znajomosci znajomosci.... to chyba wazniejsze od wiedzy

---------- Dopisano o 16:03 ---------- Poprzedni post napisano o 16:02 ----------

Napisane przez Salomeasoul

Dziewuszki, a nie macie wrażenia, że takim myśleniem same sprowadzacie na siebie takie nieciekawe wydarzenia? Ponadto zauważając tylko to co złe nie zauważacie tego co dobre. Próbowałyście w drugą stronę?

mam sie jak jakas glupia z wszystkiego cieszyc?? w ogole z czego tu sie cieszyc??

[Anonimka1992]

co tu tak cicho???


jak wam minął dzien???
mi nawet dobrze choc nie ukrywam ze sie denerwowalam przed lekcjami bo jedna nauczycielka daje niezle w kosc

ale przezyłam jakos
jeszcze jutro i weekend
juz dawno nie mialam tak dobrego humoru kurcze czy to jakas zmiana??? a moze poprostu taki krotki okres a pozniej znowu dołek
ale staram sie o tym nie myslec

[greenka19]

Jeśli chodzi o mnie to może postaram się jakoś inaczej na to wszystko patrzeć. W sumie szkoda życia na ciągłe pesymistyczne myśli. I jeszcze wszystkim wokół się przez to niesłusznie obrywa

[Salomeasoul]

Napisane przez Anonimka1992

mam sie jak jakas glupia z wszystkiego cieszyc?? w ogole z czego tu sie cieszyc??

W pierwszym poście poprosiłaś o wypowiedzenie się również optymistki, a ponieważ ja się za taką uważam stwierdziłam, że podzielę się z wami moim sposobem patrzenia na świat. Nie uważam się z tego powodu za głupią.
Może zamiast naskakiwać na mnie odniosłabyś się do pytań, które zadałam?

[agusiajnw]

ja jestem pesymistką i usilnie staram się nad tym panować

i Salomeasoul ma całkowitą rację i szczerze jej zazdroszczę optymizmu, bo to na prawdę trudna sztuka.
co do poniższego:

Napisane przez Anonimka1992

mam sie jak jakas glupia z wszystkiego cieszyc?? w ogole z czego tu sie cieszyc??

odpowiem lekko uszczypliwie, ale może da Ci to do pomyślenia - Nie, lepiej spuść nos na kwintę i użalaj się nad sobą jakie to życie jest dla Ciebie niedobre...

Ja sobie tak właśnie ciągle mówię, bo niestety patrząc na innych pesymistów zdałam sobie sprawę jaka żałosna jestem w oczach innych

[WithLove]

Napisane przez Anonimka1992

mam sie jak jakas glupia z wszystkiego cieszyc?? w ogole z czego tu sie cieszyc??

A nie szkoda Ci życia na użalanie się nad sobą?

Napisane przez Anonimka1992

ja tez mam TŻ tez mam dla kogo z kim zyc ale on wiedzac w jakim czasem jestem w stanie to mnie dołuje jakimis klotniami itd

Co do pogrubionego.. Ludzie lubią się otaczać wesołymi, pełnymi życia osobami. Może jego zwyczajnie dołuje Twoje użalanie się nad sobą. Nie pomyślałaś o tym?

[Anonimka1992]

Napisane przez Salomeasoul

W pierwszym poście poprosiłaś o wypowiedzenie się również optymistki, a ponieważ ja się za taką uważam stwierdziłam, że podzielę się z wami moim sposobem patrzenia na świat. Nie uważam się z tego powodu za głupią.
Może zamiast naskakiwać na mnie odniosłabyś się do pytań, które zadałam?

nie chodzi mi o to ze jak jest sie optymistka to jest sie głupia...
to byla taka przenosnia

---------- Dopisano o 13:35 ---------- Poprzedni post napisano o 13:34 ----------

Napisane przez greenka19

Jeśli chodzi o mnie to może postaram się jakoś inaczej na to wszystko patrzeć. W sumie szkoda życia na ciągłe pesymistyczne myśli. I jeszcze wszystkim wokół się przez to niesłusznie obrywa

hehe no fakt:P:P