Długi, mieszkanie i ślub-jak nie zwariować?

[pani-jesień]

Napisane przez lilkana

TAK JESTEM KOBIETĄ więc nie obrażam się za tekst "nie podniecaj się kobieto" TY NATOMIAST JESTEEŚ NIESAMODZIELNĄ , NIEDOJRZAŁĄ DZIEWCZYNKĄ , SKORO TWOIM JEDYNYM PROBLEMEM JEST FAKT,IŻ RODZICE NIE MAJĄ PIENIĄŻKÓW ŻEBY KUPIĆ CI MIESZKANIE , nie chcesz żyć na kredyt ? ok - a rodzice mogli Ci samolubko zbierać na mieszkanie całe życie -oni tak , ale TY jakbyś mogła tak żyć 30 lat odmawiając sobie wszystkiego TY NIE ZAMIERZASZ ŻYĆ NA KREDYT MIESZKANIOWY jesteś żenująca i sorry ale 90% osób ma o Tobie dokładnie takie zdanie LUDZIE ŻYJĄ NA SWOJĄ TZN. KRESKĘ TY MASZ NADZIEJĘ NA ŻYCIE NA KOSZT RODZICÓW (mieszkanie)

Opanuj się trochę, litości

Wy naprawdę nie widzicie, że dziewczyna ma problem?
Ciekawa jestem, jak byście się czuły, gdybyście znalazły się w takiej sytuacji jak autorka... Zero żalu, złości, rozgoryczenia? Zupełnie nic?
Owszem, bywają w życiu większe problemy, wielka tragedia może się nie stała, ale ja autorkę rozumiem, chwilowo świat jej się zawalił na głowę, bo jej życiowe plany zostały pokrzyżowane. Wy nigdy nie dajecie opanować się emocjom, nigdy nie tracicie zdrowego rozsądku?

Napisane przez Hultaj

obiektywnie Ci piszemy, że na ludzi czasami spadają gorsze problemy niż to, że rodzice nie zafundują mieszkania na start (choć zrozumiałe, że to mega przykre kiedy taka okazja przechodzi koło nosa, z tym, że jeszcze nie jesteś na takiej znowu straconej pozycji, po prostu odsuwa Ci się to w czasie), teściowa ląduje na bezrobociu i oczekuje, że ktoś ją będzie utrzymywał, matka choruje, a teść umiera i że to nie są powody by popadać w depresję i tracić tym samym życie, które przecieknie Ci przez palce. No ale skoro wolisz się nad sobą użalać to przecież droga wolna. Pozdrawiam.

No i co z tego? Ona nie żyje problemami innych ludzi. Ma swoje problemy i to one ją absorbują - ma ją pocieszyć to, że inni mają gorzej?

To nie są powody, żeby popadać w depresję? Dla Ciebie może nie są. A dla autorki widocznie tak. Każdy ma inny poziom wrażliwości i odporności psychicznej.

[lasubmersion]

pani-jesień
Po wpisach większości dziewczyn powinnam dojść do wniosku, że nic takiego się w sumie nie stało.
No, ale jak pisałam wcześniej-fajnie z boku patrzeć.
Gdyby ktoś był w środku i cała sytuacja odnosiłaby się do niego samego to z pewnością tak zabawnie by już nie było...

[Hultaj]

A czy ja gdzieś napisałam, że popadam w depresję?
Napisałam o chwilowym gorszym nastroju i tyle.

pytasz w 1szym poscie, jak dalej żyć i nie rozsypać się psychicznie.
O co masz pretensje do losu, o to, że kupiłaś mieszkanie nie mając pieniędzy na koncie, że kupiłaś patelnie do tego mieszkania, to jest dziecinne.

fajnie z boku patrzeć.

a czy fajnie jest pogrążać się w mrocznych nastrojach bo nie dostaniesz teraz mieszkania na start, teść umarł, teściowa wylądowała na bezrobociu a mama zachorowała? Ty nie masz tysięcy długu do spłacenia, nie straciłaś zdrowia w sposób uniemożliwiający Ci normalne funkcjonowanie, masz faceta - nie jesteś samotna, masz, ciągle, rodzinę, nie siedzisz w więzieniu np. - a coraz częściej masz żal do życia, z powodów wcześniej wymienionych.

z pewnością tak zabawnie by już nie było...

myślisz, że tylko Ty masz różne problemy, że inni \nie borykają się z różnymi wrzodami na tyłku ;-), że nie mają lęków.

[klempaa]

Autorko, doskonale rozumiem, jak się czujesz, my mielismy w tym roku sporo zawirowań mieszkaniowych, ale na szczęście wyszlismy na prostą.
Tylko teraz tak: zamiast siedzieć i płakać (przenośnia jakby co) to musicie (bo chyba tego chcecie) zabrać sie z TŻtem za myślenie o przyszłości. Tak, da się studiować zaocznie, pracować i utrzymać się we dwoje - mam mnóstwo znajomych w takiej sytuacji. Nie trzeba od razu wynajmować mieszkania, można po prostu pokój - koszt będzie mniejszy. Można już i natychmiast poszukać konkretnej pracy a nie skupić się tylko na dawaniu korepetycji, bo tak to można dorobic a nie zarobić. Itd itp - po prostu przemyślcie jakie macie opcje i co możecie zrobic, a nie się nad sobą użalacie.

[kalincia]

Napisane przez lilkana

TAK JESTEM KOBIETĄ więc nie obrażam się za tekst "nie podniecaj się kobieto" TY NATOMIAST JESTEEŚ NIESAMODZIELNĄ , NIEDOJRZAŁĄ DZIEWCZYNKĄ , SKORO TWOIM JEDYNYM PROBLEMEM JEST FAKT,IŻ RODZICE NIE MAJĄ PIENIĄŻKÓW ŻEBY KUPIĆ CI MIESZKANIE , nie chcesz żyć na kredyt ? ok - a rodzice mogli Ci samolubko zbierać na mieszkanie całe życie -oni tak , ale TY jakbyś mogła tak żyć 30 lat odmawiając sobie wszystkiego TY NIE ZAMIERZASZ ŻYĆ NA KREDYT MIESZKANIOWY jesteś żenująca i sorry ale 90% osób ma o Tobie dokładnie takie zdanie LUDZIE ŻYJĄ NA SWOJĄ TZN. KRESKĘ TY MASZ NADZIEJĘ NA ŻYCIE NA KOSZT RODZICÓW (mieszkanie)

I po co tak krzyczysz? Jej rodzice chcieli jej kupić to mieszkanie, ich sprawa, a jej szczęście, nie dziwne, że skoro wiedziała, że tak ma być, a teraz się posypało, to jest zawiedziona. Oni mieli prawo jej te pieniądze dać, ona przyjąć, zazdrościsz, że się dziewczynie w życiu finansowo udało, czy co??? Rodzice jej dali tę nadzieję, bo chcieli i było ich stać.
W dodatku przez nieuczciwość wuja - stracili sporo pieniędzy. Ja tam bym tego wuja będąc rodzicem dziewczyny pozwała do sądu.

[Gwiazdeczka1978]

Napisane przez lasubmersion

lilkana
Nie podniecaj się kobieto,dobrze?
Pomyliłaś się bo akurat chodziło o 150tys.
Tak, nie chcę wynajmować i jest to moje święte prawo.
Wolę mieć kredyt na 30 lat bo przynajmniej mam świadomość, że mogę inwestować i robić z tym mieszkaniem co zechcę.
Są ludzie, którzy wolą mieć plazmę na ścianie i mieszkać w mieszkaniu z toaletą na korytarzu-również mają takie prawo.
Napisałam jednak, że z taką oszałamiającą kwotą oszczędności to o kredyt będzie ciężko(chociaż i tak zamierzamy zebrać na ten temat informacje, żeby mieć punkt odniesienia).
Nie zawalił mi się świat tylko mam dzisiaj gorszy nastrój po telefonie od wuja.
Mam nadzieję, że jesteś bardzo zaradną osobą i sama zarobisz na swój ślub, edukację i mieszkanie nie biorąc ani grosza od rodziców.
A zaoszczędzenie 20tys to pryszcz-każda wizażanka to potrafi bez kiwnięcia palcem.

Masz racje, e nie chcesz wyrzucac kasy w błoto za wynajem, normalne, ze lepiej wziac kredyt i spłacac cos swojego. Splisaliscie jakas umowe z wujkiem? Jesli tak to pomysl o komorniku. Ja bym nie odpusciła pozyczonej kasy, tym bardziej, ze zrobil was w konia z zaliczką za mieszkanie, bo gdyby uczciwie powiedział ze nie wie, czy bedzie miec na czas, nie strcilibyscie prawie 10 tys na darmo. Nie dziwie sie, ze sie wkurzasz, bo te pieniadze i dług jest długiem własciwie wobec Ciebie, skoro miały pojsc na cos Twojego.
BTW osobiscie to bym sie wsciekła i zrobiła potworna wojne wujkowi za takie zachowanie. Jak sie pozycza, to sie oddaje, jak nie ma, to niech pozyczy gdzie indziej, kredyt wezmie. Ta, nic sie nie stało, tylko miało byc mieszkanie, gdzie miała mieszkac i przez czyjas niefrasobliwosc nie ma nic i jest stratna.

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Napisane przez lilkana

Wiesz co chyba trochę przesadzasz Twoim największym problemem jest to ,że nie "dostaniesz mieszkania " wybacz , ale nawet za nie byście nie płacili bo to pieniądze rodziców. Natomiast chyba nie zdajesz sobie sprawy co ile kosztuje 1000 zł na patelnie to kropla w morzu... to i tak się kiedyś przyda , więc stwierdzenie leży i się marnuje jest bez sensu 1000 zł to nie majątek. Żalisz się na los a sama trochę jesteś sobie winna zamiast ślepo polegać na kimś (wujek rodzice) może warto samemu działać ? nie wynajmiesz nic bo przepadną oszczędności ??? Halo jesteś dorosła- ludzie tak żyją wydają pieniądze na mieszkanie -nie dostają ich od rodziców- Ty żyłaś tą myślą wyszło jak wyszło i już nie wiesz co robić ?? dziecinne trochę. Wielu ludzi nie ma żadnej pomocy od rodziców- bierze ślub , kupuje mieszkanie na kredyt i żyje natomiast Ciebie boli że nikt Ci tych przyjemności nie sfinansuje. Masz problem faktycznie -żal Ci Twoich oszczędności bo wolisz czyjeś do tego nie potrafisz być samodzielna

Podpisuję się. Poza tym na tą brakującą kwotę mogliście wziąć kredyt, a nie czekać aż pieczone gołąbki same wpadną do gąbki.
(Co oczywiście nie zmienia faktu, że wujek się beznadziejnie zachowuje.)

[babcia_miecia]

Napisane przez pani-jesień

Wy naprawdę nie widzicie, że dziewczyna ma problem?
Ciekawa jestem, jak byście się czuły, gdybyście znalazły się w takiej sytuacji jak autorka... Zero żalu, złości, rozgoryczenia? Zupełnie nic?

Właśnie, strasznie chamskie są te wszystkie komentarze. Oczywiście, że to jest problem. Ktoś miał już swoje plany, marzenia, a tu nagle wszystko się zawaliło. Do tego jeszcze dochodzi rozczarowanie postawą wujka, swoją drogą to smutne, że nawet rodzinie nie wolno ufać.

Wiadomo, że dla młodej osoby, która pracuje za nędzne grosze w korporacji, mającej przed sobą wizję kredytu hipotecznego na kilkadziesiąt lat, to może wydawać się śmieszne. Jednakże, każdy człowiek ma swoje własne problemy, one się nie dzielą na 'poważniejsze' i "mniej poważne", tylko na "moje" i "innych". To nie jest żaden egocentryzm, tylko naturalna kolej rzeczy, człowiek musi martwić się o siebie (i najbliższych) jeśli chce przetrwać.

Przykro Was czasem czytać, naprawdę.

[motyla]

ja tam nie będę rozstrzygać, czy problemy Autorki są błahe czy nie, bo wystarczy mi, że dla niej nie są. i rozumiem jej rozgoryczenie. natomiast jest takie fajne zdanie, które należy wziąć sobie do serca:

im więcej oczekiwań, tym więcej rozczarowań.

w życiu trzeba liczyć przede wszystkim na siebie. nie wolno napalać się na pomoc z zewnątrz, nigdy. owszem, trzeba się cieszyć, jak ktoś chce nam pomóc i jak już pomoże, ale nie wolno się napalać i już.

[asvr]

też miałam przeboje z mieszkaniami, obiecaną formalną pomoc mamy jako poręczyciel - zmieniła zdanie po wpłaceniu przeze mnie 20 tysięcy zaliczki. I tez bylam tak wkurzona, zla i czulam się oszukana, ale uwierz mi najważniejsze to chłodno na wszystko spojrzeć i podstawowa zasada "LICZ NA SIEBIE" nie na wujka, nie na rodziców. Dlaczego nie chcecie sami oszczędzić/wziąć kredyt i kupić mieszkanie? Pójdź do stałej pracy. Będziecie wiedzieli ze to Wasza zasługa. Ja po tej akcji wyprosiłam u developera nowy termin i sama złożylam papiery o kredyt i na dniach będę mieć.

[201607110949]

Napisane przez babcia_miecia

Ktoś miał już swoje plany, marzenia, a tu nagle wszystko się zawaliło.

widzisz, tylko problem w tym, że autorka podzieliła skórę na niedźwiedziu - wpłaciła zaliczkę na mieszkanie (sporą kwotę) + kupiła do niego jakieś pierdoły mimo, iż pieniędzy jeszcze w ręce od wujka nie miała. Wychodzi tu niestety naiwność a za to się często płaci.

Napisane przez babcia_miecia

Do tego jeszcze dochodzi rozczarowanie postawą wujka, swoją drogą to smutne, że nawet rodzinie nie wolno ufać.

ja bym powiedziała wręcz, że w kwestii pieniędzy ZWŁASZCZA rodzinie nie należy ufać.

[mpt]

Ja trochę nie rozumiem, na jakiej zasadzie polecieliście zaklepać mieszkanie, skoro wujek spóźniał się ze spłatą już pół roku. Domyślenie się, że nie odda nie wymaga wysiłku. To już Wasz błąd, a nie wina losu.
Druga sprawa: pieniądze pożyczyli rodzice i to oni powinni je wyegzekwować. Nękanie telefonami to nie są wszystkie dostępne środki. Skoro nie chcą podjąć działania, to pewnie ami są zdania, że możecie poczekać. Trzeba było usiąść najpierw z rodzicami i przedyskutować wszystkie kwestie, zamiast lecieć po gary.
Tu nie chodzi o bycie wredną, bo gdybym była, to napisałabym, że potraktowaliście sprawę tego mieszkania niepoważnie, ale nie napisze, bo nie jestem wredna. Tu chodzi o to, że wszystko załatwialiście "na gębę" poza pieniędzmi, które realnie straciliście. Macie lekcję na przyszłość.
Jeśli wujek jest winny aż tyle kasy, to raczej nie nastawiajcie się na szybki zwrot i myślcie nad innymi opcjami. Poczekajcie na własny kredyt - najwyżej szybciej go spłacicie z pieniędzy rodziców, niech rodzice wezmą kredyt dla Was - będziecie mieli spory wkład własny. I tyle, życie toczy się dalej.

Druga sprawa to Twój facet, który sam się nie angażuje w finansowanie mieszkania - ok, nie macie ślubu, jego prawo - ale to, że oddaje pieniądze dorosłej kobiecie, która ma własny dochód (w sensie mamie) wcale Cię nie dziwi?

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Nikt nie twierdzi, że autorka ma skakać z radości, że wujek nie oddał kasy, albo że nie ma być wściekła/rozżalona/rozczarowana itp. To jej prawo. Ale teraz ma do wyboru siąść na tyłku i narzekać na zły los albo wziąć d... w troki i samej zadbać o swoje sprawy.

[babcia_miecia]

Napisane przez SALIX

widzisz, tylko problem w tym, że autorka podzieliła skórę na niedźwiedziu - wpłaciła zaliczkę na mieszkanie (sporą kwotę) + kupiła do niego jakieś pierdoły mimo, iż pieniędzy jeszcze w ręce od wujka nie miała. Wychodzi tu niestety naiwność a za to się często płaci.

Tak, to było bardzo nierozsądne. Szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że termin zwrotu pieniędzy był już wcześniej przekładany. Autorka straciła niestety przez to sporo pieniędzy, ale na pewno wyciągnie wnioski na przyszłość. Być może sprawa jest bardziej zagmatwana, trudno jest wszystko opisać w kilkunastu zdaniach.

Poza tym, nie odnosiłam się do problemu Autorki, której problem jest realny, tylko do postów naszych kochanych hejterów.

ja bym powiedziała wręcz, że w kwestii pieniędzy ZWŁASZCZA rodzinie nie należy ufać.

[201607110949]

Napisane przez babcia_miecia

Poza tym, nie odnosiłam się do problemu Autorki, której problem jest realny, tylko do postów naszych kochanych hejterów.

eee straciłam widzę status głównego hejtera

Autorko, zrób jak mpt radzi. Idźcie do rodziców, porozmawiaj o formie, jaką chcą wujka nękać - to w końcu ich pieniądze i ich decyzja, sama telefonami za wiele nie zdziałasz. I przemyślcie kredyt.

[Madzionella]

Droga Autorko!
Po pierwsze - jest takie mądre powiedzenie - co nas nie zabije to nas wzmocni.
Potraktuj to, co się stało jako okazję do nauczenia się czegoś o sobie i życiu - ja tak podchodzę do niepowodzeń i to znacznie bardziej ułatwia mi ich przeżywanie.

Po drugie - niestety, w kwestii liczenia na pieniądze rodziców wizażanki mają rację. Znów posłużę się powiedzeniem - umiesz liczyć - licz na siebie. Nie ma co liczyć na to, że ktoś coś ci da. Ja nie będę czekać, aż odziedziczę mieszkanie po rodzinie, tylko sama na nie z mężem odkładam. Fakt - teraz, w ramach cięcia kosztów mieszkamy z moją rodziną, ale wygląda to tak, że płacimy rachunki, dokładamy do budżetu na jedzenie swoją część jak wszyscy pozostali w domu. No i też kwestia taka że do zamieszakania są mieszkanie i dom, więc problemu z miejscem nie ma. Ale tym sposobem tniemy koszty i szybciej kupimy swoje 4 kąty. Jeżeli nie chcecie wynajmować, to pomyślcie o takim rozwiązaniu, o ile stosunku z teściami macie dobre.

Trzecia sprawa - wujek. Jeżeli macie umowę i dowody na to, że on dostał pieniądze, to proponuję dwa wyjścia - albo oddanie sprawy firmie windykacyjnej, co daje ten plus, że nękanie wujka o spłaty przestanie obciążać Twoich rodziców i jest szansa na skuteczne odzyskanie kasy, albo od razu przebieżka do prawnika i podjęcie kroków prawnych, w tym skierowanie sprawy do postępowania sądowego. Jeżeli wujo jest niekumaty, to w ok 1-2 miesiace macie tytuł wykonawczy z którym idzie się do komornika i wtedy już nie pomogą żadne wymówiki. W razie, gdybyś chciała bardziej konkretnych informacji, to polecam się na priv.

[eyo]

Napisane przez lasubmersion

(...)
eyo
I najgorsze w tym wszystkim jest to jaką masz postawę wobec własnej choroby - miałam depresje, zaczęło się układać, zepsuło się i nie wiem jak sobie poradzić...
To nie jest kwestia niewiedzy.
To jest kwestia braku przygotowanego scenariusza do tej sytuacji.
Sytuacja czarno-biała nie jest. Gdybym usłyszała:sorry córka, masz tu 10tys. na pocieszenie i radź sobie sama-to byłoby o wiele prostsze niż trwanie w takiej niepewności.
Nie lubię niepewnych sytuacji dlatego staram się mieć to najmniejsze koło zapasowe(tak jak w przypadku studiów, że jednak starczy mi na czesne)

No ale to nie jest żadna niepewna sytuacja.
Pieniądze albo się ma albo się nie ma.
Wy - a raczej Twoi rodzice - nie mieli ich fizycznie.
A nawet gdyby wujek był najuczciwszym człowiekiem na świecie to i tak każdy normalny człowiek powinien sobie wcześniej pomyśleć "a co jeśli.." (no bo róże są sytuacje w życiu i to nie zawsze tak, że ktoś Ci nie odda bo nie chce a czasem nie odda bo nie może ).

Dlatego ja uważam, że sytuacja była jasna od początku. W momencie w którym rodzice zdecydowali się pożyczyć te pieniądze wujkowi trzeba było się przygotować na opcję, że może ich w terminie nie oddać.

Co więcej - na każde słowo krytyki reagujesz tak jakby ktoś Cię atakował..
A czy pisanie o mnie jako o rozpieszczonej dziewczynce, która ma problem niczym ''bo mama nie chce mi kupić lizaka'' nie jest atakiem na mnie? Podobnie jak traktowanie oszczędności(ok-suma szałowa to nie jest, ale na ulicy też nie leży) jako czegoś co ma się tak po prostu?

Nie to nie są ataki. Nie cudza wina, że taki przekaz mają dla innych Twoje posty. Może zastanów się lepiej czemu ktoś Cię tak odbiera bo wątpię żeby czyjąkolwiek tutaj ambicją było zaatakowanie bez powodu panny xyz z internetu... Nie wątpię, że sama masz o swojej sytuacji inne mniemanie ale takie są uroki pytania o zdaniem ludzi nie wtajemniczonych w całe twoje życie. Patrzy się tylko na to co napisałaś - a to co napisałaś ma taki przekaz a nie inny.

Polecam się ogarnąć i pogodzić z tym, że w życiu nie wszystko układa się po naszej myśli. Czasem na przykład trzeba z czegoś zrezygnować żeby mieć coś innego...
Oj,mogę Cię zapewnić, że wiem co to rezygnacja z czegoś na rzecz czegoś innego.
U mnie nastąpiła rezygnacja z ciuchów, kosmetyków i wakacji. Nie uraczę nikogo opowieściami o 5 bluzeczce i jednocześnie pustym portfelu.

Porównywanie ciuchów i innych pierdółek do kwestii mieszkania to po prostu błąd skali. Zrezygnować z bluzeczki i tuszu do rzęs to sobie każdy może - ale problem w tym, że ty nie chcesz rezygnować z wizji otrzymania mieszkania.

Napisałam, że nie chcę wynajmować mieszkania bo dla mnie to strata pieniędzy.
O wiele bardziej przybliżam się do opcji mieszkania za odstępna lub kredytu na małe(np.38metrowe) dwupokojowe mieszkanie.
Jednak chcemy z tej opcji skorzystać w momencie, gdy z obecną sytuacją nic(w sensie pozytywnym) nie da się zrobić.

No i tu wchodzi w grę kwestia priorytetów. Śpieszy Ci się do ślubu / mieszkania razem? No to sorry ale musisz to jakoś rozwiązać.
Masz czas czekać - może nawet kilka lat - aż wujek wam zwróci dług ? No to czekaj.

komentarz na czerwono

Napisane przez lasubmersion

lilkana
(...)
(gdybym była wredna to bym napisała, że czasem warto czytać ze zrozumieniem, ale nie jestem wredna i nie napiszę...)
(...)

dobrze dla nas, że nie jesteś wredna

Napisane przez pani-jesień

Opanuj się trochę, litości

Wy naprawdę nie widzicie, że dziewczyna ma problem?
Ciekawa jestem, jak byście się czuły, gdybyście znalazły się w takiej sytuacji jak autorka... Zero żalu, złości, rozgoryczenia? Zupełnie nic?
Owszem, bywają w życiu większe problemy, wielka tragedia może się nie stała, ale ja autorkę rozumiem, chwilowo świat jej się zawalił na głowę, bo jej życiowe plany zostały pokrzyżowane. Wy nigdy nie dajecie opanować się emocjom, nigdy nie tracicie zdrowego rozsądku?



No i co z tego? Ona nie żyje problemami innych ludzi. Ma swoje problemy i to one ją absorbują - ma ją pocieszyć to, że inni mają gorzej?

To nie są powody, żeby popadać w depresję? Dla Ciebie może nie są. A dla autorki widocznie tak. Każdy ma inny poziom wrażliwości i odporności psychicznej.

Ale nikt nie mówi, że nie może jej być przykro.
Kwestia w tym, że trzeba coś z tym zrobić - albo nic nie robić i czekać.
A autorka ma problem by chciała nic nie robić i mieć to co zaplanowała.

I nie ona jedna ma problem.

Tylko, że autorka wcale nie jest w złej sytuacji. I tak - każdy ma swoje sprawy i problemy. Tyle, że ja uważam, że przy pewnej skali problemu to jest wręcz niemoralne by aż tak bardzo narzekać. Mi by było zwyczajnie wstyd narzekać na sytuacje w której jest mi i tak lepiej niż statystycznemu studentowi w tym kraju.

Ja rozumiem gdyby autorka była w sytuacji bez wyjścia. Ale nie jest.

No ale przecież np. słodkie 18stki w programie MTV o urodzinowych imprezach też robią afery bo dostaną samochód nie w tym kolorze co trzeba. I dla nich to też ogromna życiowa tragedia. I w sumie tez by wypadało to zrozumieć zamiast się naśmiewać.

Napisane przez lasubmersion

pani-jesień
Po wpisach większości dziewczyn powinnam dojść do wniosku, że nic takiego się w sumie nie stało.
No, ale jak pisałam wcześniej-fajnie z boku patrzeć.
Gdyby ktoś był w środku i cała sytuacja odnosiłaby się do niego samego to z pewnością tak zabawnie by już nie było...

a kto mówi, że jest zabawnie ? no nie jest - każdy by chciał mieć tak gigantyczny kłopot jak własne mieszkanie na starcie z głowy
no ale nie zawsze jest pięknie
ale autorka i tak jest w komfortowej sytuacji - może mniej wygodnej niż sobie wyobrażała - ale przecież niech rodzice jej dołożą to co mają, niech dołoży własne oszczędności i na resztę weźmie kredyt. To nie będzie wtedy już taka gigantyczna kwota. Kredyt niech sobie spłaca a jak wujek odda pieniądze - spłaci szybciej kredyt - ewentualnie jak wujek będzie oddawał w ratach to to przeznaczyć na spłatę. To nie jest wcale zła sytuacja.

[Hultaj]

Poza tym, nie odnosiłam się do problemu Autorki, której problem jest realny, tylko do postów naszych kochanych hejterów.

czyli co powinna wg Ciebie zrobić, wleźć pod kołdrę na najbliższych kilka miesięcy lub lat i oddać się popadaniu w depresję bo tak ją okrutnie potraktowano? Czy ciąć sobie nadgarstki?

Wcale nie jest w aż takiej gównianej sytuacji,
po 1 rodzice wciąż dysponują połową kasy za mieszkanie, fizycznie ją posiadają i nie rozpłynęła się w kosmosie, to też jakoś piechotą nie chodzi, i mimo wszystko jest szansa, że z czasem wyegzekwują od wujka dług. Jeśli tak się nie stanie, to fatalnie, ale na dzień dzisiejszy połowę kapitału wciąż mają. Jeszcze mają.

po 2 wuj miał oddać kasę do konca 2011, nie oddał, zarzekał się już 2 lata, że odda - nie przeszkodziło im to uwierzyć na gębę, przeglądać ogłoszenia i w marcu czy lutym znaleźć idealne mieszkanko, i za nie wstępnie zapłacić.

po 3 dziewczyna dorosłe życie zaczęła nie od szukania/znalezienia stałej pracy tylko od kupowania mieszkania, nie rozpacza, że nie znalazła etatu, ale, że ręczniki smętnie leżą. Ma jakieś 25 lat a nie 17 więc trochę może nie bardzo wypada mieć mentalność nastolatki..? '''Ach, gdybym wiedziała, że tak wyjdzie to już dawno szukałabym pracy itepe''. Trzeźwo oceniając sama nieco zdupiła.

Owszem, jest nieciekawie i można się przyłamać ale autorka zdaje się ma pretensje do świata.
Jej tron, chce niech ma, za 5 lat będzie siedzieć w wyciągniętym swetrze załamana, bo córki nie chcą do przedszkola, ktoś w rodzinie zachoruje na serce, za 10 lat pogrązy się w autodestrukcji, bo mąż np. straci pracę a przecież mieli stabilizację i tyle planów w oparciu o nią.

[elsene]

Napisane przez lasubmersion

Z całym szacunkiem, ale te pieniądze nie zostały nabyte przez moich rodziców w ramach totka tylko poprzez oszczędzanie z przeciętnych pensji...

Ale ja nigdzie nie napisałam, że Twoim rodzicom przyszły łatwo te pieniądze. Im nie.
Ale TOBIE tak, bo to nie Ty je zarabiałaś, nie Ty je oszczędzałaś. Ty je miałaś tylko dostać, a nie dostałaś. W tym sensie Ty nic nie straciłaś, tylko nie dostałaś czegoś, czego się spodziewałaś.

Napisane przez lasubmersion

Z finansowanych przyjemności to mieszkanie.
Zauważ proszę, że nie pisałam nic o finansowaniu ślubu czy mojej edukacji(bo uważam, że na to potrafię sobie sama zarobić, mieszkanie to ''nieco grubszy wydatek'' i raczej nie znam ludzi, którzy w wieku dwudziestukilku lat mają swoje-nie na kredyt mieszkanie)

I ci ludzie często nie mają pretensji do świata, że nie dostali mieszkania.
Fajnie, że zarabiasz na siebie. Ale takie podejście "drobne wydatki" biorę na siebie, ale "duży wydatek"=mieszkanie mają mi zapewnić rodzice, jest dziwny.
Sama napisałaś, że ślub cywilny i obiad dla najbliższych. Koszt zakupu mieszkania i koszt zapłacenia za obiad, nawet dla 15 osób mimo wszystko nie jest porównywalny.

Jak już napisałam wyżej, rozumiem Twój żal. Miałaś prawo robić plany zgodnie z obietnicą otrzymania mieszkania. I to, że jesteś teraz rozczarowana i rozgoryczona jest naturalne.
Tylko, niestety, dorosłość polega na radzeniu sobie samemu. Na dostosowywaniu się do nowych warunków. I tak, łatwo mi się to pisze, trudno robi, ale nie zmienia to tego, że tak po prostu jest.
Większość młodych ludzi nie ma własnych pieniędzy na mieszkanie. Kombinują, jak mogą. Rodzice im nie kupują mieszkań.

Napisane przez lasubmersion

Oddania pieniędzy za 10 lat nie bierzemy pod uwagę-raczej pozew jeśli w przeciągu 2-3 miesięcy nic się nie zmieni.

Tylko nie miej zbyt wielkich złudzeń co do tego pozwu.
Zakładając, że wujek nie ukrył tych pieniędzy żeby was oszukać, tylko po prostu zainwestował je i ktoś mu nie zapłacił i stąd jego problemy finansowe, to jeśli on zbankrutuje, to ten pozew na nic się zda. Wygracie sprawę, sąd zasądzi mu zwrot pożyczki i....jak nie będzie z czego ściągnąć to i tak nic się z tym dalej nie stanie. Bo jeśli on nie ma, to nie ma. I nie wyciągnie na raz 150 tys. A jeśli znajdzie pracę i będzie wam oddawał 100% pensji (co jest niemożliwe), to też raczej nie odda wam tej sumy w ciągu kilku miesięcy.
W takiej sytuacji może się okazać, że bardziej wam się opłaci zostawić mu jeszcze te pieniądze -niech się pozbiera finansowo i odda wam nawet za 5 lat pełną sumę, niż sądzić się z nim już! teraz! zaraz!, dostać wyrok i stracić tę kasę na zawsze.

---------- Dopisano o 12:18 ---------- Poprzedni post napisano o 12:07 ----------

Napisane przez pani-jesień

No i co z tego? Ona nie żyje problemami innych ludzi. Ma swoje problemy i to one ją absorbują - ma ją pocieszyć to, że inni mają gorzej?

Gdy jest się w dołku, to akurat to, co się przydarzyło nam, jest najgorsze na świecie. Nie ma wyjścia. Jest beznadziejnie.
To, że inni mają gorzej lub inaczej: że niewiele osób ma lepiej, ma nie tyle pocieszyć Autorkę, ale pokazać jej ten problem z innej perspektywy. Takie wyjście z własnego postrzegania i zobaczenie danej sytuacji okiem osoby trzeciej pozwala się zdystansować, trzeźwo ocenić sytuację i zacząć coś robić. Wtedy można zacząć planować, działać.
I moim zdaniem taka pomoc jest ważna -pokazanie, że nie jest tak źle, jak się wydaje. Nie mniej ważna niż łączenie się w bólu i wspólne użalanie się.
Zmiana perspektywy nie zmienia faktów. Pozwala jednak na uporanie się z sytuacją.

[Dotka90]

Naiwność i tyle.
Jak żyć? Normalnie. Wziąć się w garść, zacząć coś robić, a nie siedzieć i załamywać ręce.
Kompletnie nie rozumiem (z tego co widzę, nie tylko ja), JAK można podpisywać umowę o mieszkanie, nie mając ponad połowy pieniędzy, które miał wujek.
Chyba logiczne, że skoro X czasu nie oddał, to nagle nie wyskoczy z 80 tysięcy. Czy to naprawdę takie trudne do przewidzenia?

Poza tym, komentarz, że 'masz święte prawo nie chcieć wynajmować' - nie chcesz, to nie wynajmuj. Jednocześnie użalasz się, że ślubu nie weźmiecie, bo przed ślubem chciałaś z nim zamieszkać, a teraz NIE MOŻECIE, bo nie ma pieniążków od rodziców.

Boże, co za postawa w ogóle.

Ja też bym wolała sobie siedzieć w gniazdku opłaconym przez rodziców, a nie wynajmować, ale nie zawsze się tak da.

Jakoś się nie użalam, że wynajmuję. Wiadomo, szkoda nam kasy na wynajem, bo mogłaby za to być rata kredytu, ale wolę wynajmować i mieszkać ze swoim TŻtem, niż siedzieć dalej i czekać aż mi z nieba mieszkanie spadnie.

Ok, wynajmuję, ale przynajmniej my idziemy do przodu, w przeciwieństwie do Ciebie, bo Ty siedzisz i czekasz na cud.

Od października idę na studia zaoczne. Pracuję, TŻ też.
Więc da się? Da.

I dla mnie jednak mimo strat finansowych wynikających z wynajmowania, jest ono niewspółmiernie bardziej 'opłacalne', niż siedzenie na garnuszku rodziców do momentu, kiedy nadejdzie czas, że kupią mi mieszkanie.

Pieniądze pieniędzmi, ale wspólne mieszkanie (tak, tak, nawet wynajmowane) ma wiele plusów i pozwala na rozwinięcie związku.

A Ty mieszkania nie masz (no bo rodzice pieniążków nie dadzą), a wynajmować nie chcesz.
No to sobie stój dalej w miejscu. Tylko przestań narzekać.
Bo mogłabyś wziąć się do konkretnej roboty, zamiast udzielać korepetycji, wynająć mieszkanie i działać. A kupić za jakiś czas.

No. I patelnie by nie wpędzały w stan przygnębienia

[af6a7928a10f2efb7030debf852af0b1c87659cc]

Napisane przez lilkana

TAK JESTEM KOBIETĄ więc nie obrażam się za tekst "nie podniecaj się kobieto" TY NATOMIAST JESTEEŚ NIESAMODZIELNĄ , NIEDOJRZAŁĄ DZIEWCZYNKĄ , SKORO TWOIM JEDYNYM PROBLEMEM JEST FAKT,IŻ RODZICE NIE MAJĄ PIENIĄŻKÓW ŻEBY KUPIĆ CI MIESZKANIE , nie chcesz żyć na kredyt ? ok - a rodzice mogli Ci samolubko zbierać na mieszkanie całe życie -oni tak , ale TY jakbyś mogła tak żyć 30 lat odmawiając sobie wszystkiego TY NIE ZAMIERZASZ ŻYĆ NA KREDYT MIESZKANIOWY jesteś żenująca i sorry ale 90% osób ma o Tobie dokładnie takie zdanie LUDZIE ŻYJĄ NA SWOJĄ TZN. KRESKĘ TY MASZ NADZIEJĘ NA ŻYCIE NA KOSZT RODZICÓW (mieszkanie)

ręce opadają, co za bzdury wypisujesz

[kalincia]

Czemu pozew za 3 miesiące, skoro już tyle czasu to trwa? Czemu nie teraz? Przecież on was kiwa równo?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez kalincia

Czemu pozew za 3 miesiące, skoro już tyle czasu to trwa? Czemu nie teraz? Przecież on was kiwa równo?

jakich "was"? rodzicow autorki, ona sie nie dokladala do pozyczki, wiec to rodzice decyduja o pewnych rzeczach. moze im sie az tak nie spieszy do tego zwrotu kasy

[kalincia]

Napisane przez skazana_na_bluesa

jakich "was"? rodzicow autorki, ona sie nie dokladala do pozyczki, wiec to rodzice decyduja o pewnych rzeczach. moze im sie az tak nie spieszy do tego zwrotu kasy

"Was" - są bowiem rodziną, którą ktoś z rodziny naciągnął, a autorka, chociaż pieniądze nie jej, do tej rodziny należy i jest pełnoletnia. Dodatkowo te pieniądze rodzice przeznaczyli dla niej - z własnej woli. Więc liczba mnoga sama się mi tu narzuciła.

[lasubmersion]

Madzionella
dzięki za poradę dotyczącą kroków prawnych.
Ja bardzo chętnie bym je podjęła bo doszło do tego, że wujo przestał nawet do nas dzwonić(w myśl zasady-nic się nie zmienia, po co mam dzwonić). Niestety to nie ja pożyczałam te pieniądze i to nie ja powinnam tutaj kroki podjąć. Mój ojciec z pewnych powodów(których nie znam i zapewne nie poznam) wstrzymuje się z tym i tylko mówi, że ma dosyć całej tej sytuacji. Może problem polega na tym, że to jest jego rodzina? Sama nie wiem...


mpt
oszczędności o których pisałam należą mniej więcej po połowie do mnie i mojego Tż.
A to, że dokłada się swojej mamie do mieszkania jest inną rzeczą. Jego mama bardzo chętnie by widziała Tż jako jedynego żywiciela w domu i zaraz po dostaniu pensji bardzo chce nią dysponować.
1/4 pensji była kwotą, którą udało się ustalić ''na ostrzu noża''.
Co do zaklepania mieszkania to z perspektywy czasu wiem,że to błąd. Niestety tutaj zawierzyłam swoim rodzicom...

eyo
komentujesz w myśl zasady''myśl o innych-zawsze ktoś ma gorzej od Ciebie''
Odwrócę teraz pytanie:jak Ty byś się czuła w takiej sytuacji? Otrzepałabyś się i przeszłabyś do porządku dziennego? A może jednak trochę czasu by upłynęło zanim zdecydowałaś bo dalej...?

elsene
Co do oddania pieniędzy to dla mnie temu człowiekowi mogliby i dom zlicytować.Wiem jestem wredna, ale nie obchodzi mnie to za bardzo. Ten człowiek ma dom(hipotekę spłaconą w jakiejś tam części), 2 samochody i działkę. Ma również powygrywane przetargi, ale no niestety kasy z nich nam nie odda(nawet części) bo zagroziłoby to płynności jego firmy. Dla mnie niestety czysty egoizm.

Dotka90
Czy gdzieś napisałam, że mam zamiar siedzieć na garnuszku u rodziców i czekać aż wujo zdecyduje się oddać pieniądze?
Napisałam wręcz przeciwnie, że owszem cała sytuacja mnie przygnębia, ale musimy szukać innych rozwiązań bo gdybyśmy czekali na te pieniądze to i za rok o tej porze moglibyśmy wzdychać ''jak to fantastycznie byłoby mieszkać razem''...
Powiedzenie, że czekam na cud również jest grubą przesadą, ale widzę, że wiadro pomyji na moją osobę jes wylewane z radością.
Gdybym była osobą niesamodzielną i nie myślącą perspektywicznie to bym rozłożyła rączki i się rozpłakała bo wredni rodzice nie chcą mi kupić mieszkanie. Dla mnie brak myślenia perspektywicznego przejawia się chociażby w założeniu''huuura, wynajmijmy sobie pokój czy mieszkanie'' dlatego, że (mówię tutaj cały czas o mojej sytuacji) nasze dochody nie zmienią się w przeciągu 5 lat drastycznie w górę i najprawdopodobniej wynajmowanie skończyłoby się tak, że byliśmy na swoim(czyli w wynajmowanym mieszkaniu) bez większych szans na kredyt na ''głupią'' kawalerkę...

Siostra Tż tak właśnie mieszka-mieszkanie miało być na przeczekanie. Potem przeprowadzili się do nieco większego, ale ma parę wad(ogrzewanie piecykiem/bojler/grzyb itp) i jest również wynajmowane. Pomimo całkiem przyzwoitych dochodów ciężko im teraz zrezygnować z pewnego standartu życia i przywitać się z ratą kredytu około 1tys złotych. Osobiście wolę przemęczyć się jeszcze parę miesięcy, wziąć kredyt i powolutku remontować NASZE mieszkanie zamiast nabijać komuś kieszeń.

kalincia
Przekazałam dzisiaj mojemu tacie relację z wczorajszej rozmowy.
Oczywiście padło kilka niecenzuralnych słów, ale konkretnych decyzji(wysłanie nakazu spłaty czy zwrócenie się do windykacji) mój tata nie podjął. Nie mogę brać odpowiedzialności za jego zachowanie(które rani mnie bo pokazuje niestety, że olewa interesy własnej córki). Postanowiliśmy z Tż, że zostawiamy tą sprawę. Jeśli nie dostaniemy przelewu pieniędzy na zadatek to za tydzień po raz kolejny zadzwonię do wuja. Jeżeli moi rodzice chcą podarować wujowi ponad 100tys. złotych no to proszę bardzo. Chorym elementem tej całej sytuacji jest jeszcze to, że nie mogłam się przez tydzień czasu doprosić, aby mój ojciec skontakował się z wujem. Nie wiem dlaczego traktuje go tak miękko.
Ustaliliśmy z Tż, że w tym tygodniu wybierzemy się do jego banku i zapytamy o ten kredyt, żeby mieć jakikolwiek punkt odniesienia(1. czy dochody Tż są wystarczające 2. jaki musimy mieć wkład własny).
Na chwilę obecną postanowiliśmy, że zaczniemy od ''zera''. Wolimy to zdecydowanie niż tkwienie w chorym zawieszeniu i czekanie aż pan i łaskawca odda pieniądze.

Ktoś tu jeszcze rzucił propozycję, abym poszukała sobie normalnej pracy.
Jutro właśnie idę na rozmowę kwalifikacyjną;-). Jednak nawet jeśli dostanę tą pracę to i tak będę kontynuować korki bo z dochodu około 3tys będę mogła przynajmniej 2,5tys. odłożyć.

Ogólnie rzecz biorąc bardziej jestem wkurzona i rozczarowana z tytułu tej całej sytuacji(przedłużanie terminu oddania pieniędzy, problemy z zadatkiem itp) i związanej z nią niepewnością aniżeli tym, że najprawdopodobniej będziemy musieli sobie poradzić samemu.

[moooniaaaa]

- wujek miał Wam oddać kasę prawie rok temu. Mała kwota to nie jest,a Wy nadal nic z tym nie robicie tylko czekacie aż łaskawie odda. No to macie co chcecie. Zamiast od razu po upłynięciu terminu postawić sprawę na ostrzu noża to czekacie na nie wiadomo co. Z taką postawą może za 10 lat odzyskacie kasę.

- zamiast robić kolejne studia, po których wnioskuję,że i tak nie masz normalnej pracy to może czas usiąść i zastanowić się nad sobą? Bo wiesz, zrobić 2 kierunki studiów, 2 policealne i dawać korki to raczej porażka,a nie powód do dumy. I gdzie tutaj samodzielność?

- nie stać Was na kredyt, nie stać Was na wynajem to nie mieszkacie razem i nie bierzecie ślubu. Proste.

[lasubmersion]

moooniaaaa;36562559]- wujek miał Wam oddać kasę prawie rok temu. Mała kwota to nie jest,a Wy nadal nic z tym nie robicie tylko czekacie aż łaskawie odda. No to macie co chcecie. Zamiast od razu po upłynięciu terminu postawić sprawę na ostrzu noża to czekacie na nie wiadomo co. Z taką postawą może za 10 lat odzyskacie kasę.[/B]

Odsyłam do fragmentu o odpowiedzialności mojej i moich rodziców.
Niestety nie ja pożyczyłam mu pieniądze, więc nie ja mogę go do sądu podać.

- zamiast robić kolejne studia, po których wnioskuję,że i tak nie masz normalnej pracy to może czas usiąść i zastanowić się nad sobą? Bo wiesz, zrobić 2 kierunki studiów, 2 policealne i dawać korki to raczej porażka,a nie powód do dumy. I gdzie tutaj samodzielność?

Nie mam żadnych studiów póki co bo wciąż studiuje(II rok).
Szkołę policealną skończyłam jedną.Czytanie ze zrozumieniem się kłania.
Jakie zarobki dla Ciebie NIE SĄ porażką?
Jesli takie powyżej 1500 złotych no to nie mogę nazwać mojego działania porażką...
Na korepetycjach można zarobić o wiele więcej niż 400 czy 500 złotych.
Jak się mnie zapytasz dlaczego zdecydowałam się na korki to Ci powiem, że alternatywną była praca w sklepie bo gdziekolwiek wyżej jest wymagane wyższe(przynajmniej licencjat). I choćbym umiała i 10 języków to czasem brak licencjata stanowi poważną przeszkodę. Dla mnie korki na chwile obecną są ''wygodnym'' zajęciem bo pozwalają mi łączyć parę rzeczy bez uszczerbku finansowego.

[B]- nie stać Was na kredyt, nie stać Was na wynajem to nie mieszkacie razem i nie bierzecie ślubu. Proste.
Kolejny frazes napisany bez wcześniejszej lektury moich wypowiedzi.

[elsene]

Brawo. To dobry początek.
Jeśli chodzi o wujka, może jest coś, o czym nie wiesz?
I jakie pieniądze chcesz od niego wyciągnąć? Jeśli rodzice "zostawią" mu te, które pożyczył, to przecież nie jest "wam" już nic więcej winien, prawda?

[fankapsychiatrii]

Napisane przez moooniaaaa

- wujek miał Wam oddać kasę prawie rok temu. Mała kwota to nie jest,a Wy nadal nic z tym nie robicie tylko czekacie aż łaskawie odda. No to macie co chcecie. Zamiast od razu po upłynięciu terminu postawić sprawę na ostrzu noża to czekacie na nie wiadomo co. Z taką postawą może za 10 lat odzyskacie kasę.

- zamiast robić kolejne studia, po których wnioskuję,że i tak nie masz normalnej pracy to może czas usiąść i zastanowić się nad sobą? Bo wiesz, zrobić 2 kierunki studiów, 2 policealne i dawać korki to raczej porażka,a nie powód do dumy. I gdzie tutaj samodzielność?

- nie stać Was na kredyt, nie stać Was na wynajem to nie mieszkacie razem i nie bierzecie ślubu. Proste.

W zasadzie sie zgadzam. Żeby miec cos trzeba z czegoś zrezygnować, chyba że jest sie szczęściarzem lub bogaczem. Zwykli ludzie nie maja wszystkiego na raz i od razu. może trzeba zrezygnowac ze studiów, które sa płatne, a może ze wspólnego mieszkania.

[Gwiazdeczka1978]

Napisane przez skazana_na_bluesa

jakich "was"? rodzicow autorki, ona sie nie dokladala do pozyczki, wiec to rodzice decyduja o pewnych rzeczach. moze im sie az tak nie spieszy do tego zwrotu kasy

Rodzice przeznaczyli te pieniądze dla autorki,wiec sa własciwie jej- tyle, ze zamrozone.