Słysze głosy...

[lily92920]

Napisane przez Lisciolaz Straszliwy

Ach, a już myślałam, że jakieś dziwadło ze mnie, skoro budzą mnie pająki, których nie ma...Kiedyś obudziłam się, by pogłaskać kota [nieważne, że mój dom to od zawsze bezkotowie]. Głaszczę, głaszczę, głaszczę. Zapalam światło iiii...kot zamienił się w czarny sweter zwinięty na krześle.

Moj znajomy kiedyś miał sen że w palcach roluje taki jakiś miły materiał, a potem się okazało, że przez sen zrolował patyczaka, który zwiał z akwarium

[martynusia222]

U mnie z tymi pająkami to pewnie dlatego, że strasznie się ich boję i zazwyczaj to dzieje się w sytuacjach stresu, gdy się czegoś boję.

[lily92920]

Kumpela za to chodziła po mieszkaniu ze świadomościa, że leży w łóżku i nie może się ruszyć. Potem jak się obudziła, to mi to opowiedziała, bardzo się bała.

[myboyismine]

Napisane przez lily92920

Mojznajomy kiedyś miał sen że w palcach roluje taki jakiś miły materiał, a potem się okazało, że przez sen zrolował patyczaka, który zwiał z akwarium

biedaczek

[LittleKittyKat]

Mi często zdarza się mieć paraliż senny nad ranem albo w środku nocy, już się do tego przyzwyczajam ale bywało, że przez to zapalałam światło w pokoju i tak siedziałam aż zrobi się jasno Oprócz uczucia duszenia słyszałam kilka razy głos "Choć ze mną", także czułam jakby ktoś się kładł obok mnie a nawet ciągnął za rękę z łóżka i inne rzeczy przerażające...Kiedyś naczytałam się głupot i jeszcze bardziej bałam ale teraz tłumaczę sobie- to tylko paraliż senny

[_malayka]

Napisane przez LittleKittyKat

Mi często zdarza się mieć paraliż senny nad ranem albo w środku nocy, już się do tego przyzwyczajam ale bywało, że przez to zapalałam światło w pokoju i tak siedziałam aż zrobi się jasno Oprócz uczucia duszenia słyszałam kilka razy głos "Choć ze mną", także czułam jakby ktoś się kładł obok mnie a nawet ciągnął za rękę z łóżka i inne rzeczy przerażające...Kiedyś naczytałam się głupot i jeszcze bardziej bałam ale teraz tłumaczę sobie- to tylko paraliż senny

o matko, to ja już wolę pająki

[Lea_ny]

O, też czasem spotyka mnie coś podobnego - nie wiedziałam, że ma to specjalistyczną nazwę

Hmm... a co może mieć wpływ na powstawanie takich przysennych halucynacji? Bo kiedyś coś takiego mi się nie zdarzało coś takiego (lub też bardzo rzadko), a w ciągu ostatnich paru miesięcy miałam tak kilka razy - wie ktoś skąd mogło się wziąć takie natężenie?

[201607040946]

Też mi się to zdarza, ale ja ogólnie mam bardzo bujną wyobraźnię

[LittleKittyKat]

Napisane przez Lea_ny

O, też czasem spotyka mnie coś podobnego - nie wiedziałam, że ma to specjalistyczną nazwę

Hmm... a co może mieć wpływ na powstawanie takich przysennych halucynacji? Bo kiedyś coś takiego mi się nie zdarzało coś takiego (lub też bardzo rzadko), a w ciągu ostatnich paru miesięcy miałam tak kilka razy - wie ktoś skąd mogło się wziąć takie natężenie?

Jeżeli o mnie chodzi, zdarza mi się to kiedy śpię w pozycji na wznak, ale nie jestem pewna czy to ma jakieś znaczenie. Staram się teraz spać tylko na boku, niestet nie kontroluję swoich "nocnych wyczynów" więc kiedy tylko budzę się na wznak, automatycznie się odwracam. Chciaż miałam też taki "atak" na plecy...Tak btw, jestem całkiem normalna chyba.

[GagaFace]

Napisane przez UzaK

Na wstępie, chcę napisać, że to nie jest żadna prowokacja. Możecie mnie uważać za wariatke, ale na prawdę miałam z czymś takim doczynienia... Jest to dla mnie tak dziwne, że sama nie umiem w to uwierzyć, a jednak...

Dzisiaj w nocy rozmawiałam przez telefon z chłopakiem którym się spotykam. Gdy skończyłam rozmawiać, położyłam się do łóżka, próbowałam zasnąć aż tu nagle zaczełam słyszeć głos... jego głos, który krzyczał moje imię. Leżałam na brzuchu i na plecach czułam dreszcze, było mi chłodno. Chciałam się odwrócić, żeby położyć się na plecy, ale nie mogłam... :conf used: poźniej słyszałam jego śmiech i miałam takie dziwne uczucie jakby ktoś był u mnie w pokoju. Czułam też, jakby ktoś kładł się do mnie do łóżka i leżał obok. Normalnie leżałam pod kołdrą, ale no takie dziwne wrażenie miałam. To było chwilowe. Później czułam lekkie podnoszenie materacu, jakby ktoś był pod łóżkiem.. Gdy to wszystko przestało się dziać, znowu usłyszłam głos tego chłopaka który krzyczał znowu moje imię i miałam takie wrażenie jakby ktoś ściągał ze mnie kołdre, chcoiaż nadal leżałam pod nią... to się śmieszne może wydawać, ale to wszystko jest prawdą.. już kiedyś coś podobnego mi się przydarzyło , chociaż wtedy słyszałam inne głosy, a tym razem tego chłopaka... to jest tak dziwne, że normalnie aż sama myślę, że zwariowałam, ale NIE!

i :
Nie - nie śniło mi się to!
Nie - nie ĆPAM! tzn czasem sobie zapale, ale na pewno przez ostanie dni nic nie paliłam...

Co to do cholery było? Nie w sumie czemu to piszę... teraz jak sama o tym pomyślę, to nasuwa mi się tylko jedna myśl : WTF ?!

Zmora na 100 %

[201703160948]

Eee, swoje imię to i mi się zdarza słyszeć wszystkie jesteśmy stuknięte

[Darkoz]

Też mam czasem coś podobnego. Gdy jestem między snem a jawą, widzę ludzi, których znam, i słyszę ich głosy, mówią coś, co dla mnie nie ma sensu, często się wtedy budzę. Dla mnie ciekawa sprawa, że mózg jest w stanie wymyślić coś, czego sama nie pojmuję. Albo czasem widzę przez sekundę jakąś obcą twarz, której na bank nigdy wcześniej nie widziałam i jest tak charakterystyczna, że trudno mi uwierzyć, że to wytwór mojej wyobraźni.

[bubastis]

Napisane przez myboyismine

ja może nic nie słyszę, ale często w nocy widzę...pająki. Zaraz przed oczami, albo jak łazi po kołdrze albo ścianie. Czasami zrywam się żeby włączyć szybko lampkę, bo się przestraszyłam, i wtedy uświadamiam sobie, że przecież w pokoju jest całkowicie ciemno i nic zobaczyć przecież tak wyraźnie nie mogłam

Ja pająki widuję co najmniej raz w tygodniu i ciężko przychodzi mi uświadomienie sobie że tak na prawdę ich nie ma. To zawsze jest takie realistyczne!
Nie wiedziałam że aż tyle z nas tak ma Myślałam że jestem z tym sama na świecie

[kwiatek101]

Hej wszystkim
Dziewczyny, muszę się wypowiedzieć, bo widzę, że kilka osób pisze o paraliżu sennym...

Do tej pory myślałam, że jestem z tym sama, niedawno miałam nawet zakładać o tym wątek na wizażu ale pomyślałam, że nikt mnie nie zrozumie.

Pytanie kieruję do dziewczyn, które tego doświadczają - jak często Wam się to zdarza? Bo generalnie ja mam to od kilku dobrych lat (ok 5) i czasem mam kilka razy w tygodniu, a czasem w miesiącu... czyli dość często. Nad ranem jak się budzę, ale najczęściej jak śpię w południe - nie mam pojęcia czemu akurat wtedy. Najczęściej na wznak ale spotkało mnie to nie raz w innych pozycjach. Nie mam żadnych halucynacji, zjaw itd, po prostu wrażenie, że wiotczeje i już nie mogę się ruszyć chociaż próbuję to jest to daremne, bo nie daję rady.

Generalnie pierwszy raz i kilka kolejnych nie wiedziałam co to jest i bałam się okropnie, serce waliło mi jak młot, ale przez tyle lat i tak często to mam, że po prostu się przyzwyczaiłam i już się nie boję, szybko zapominam.

Doszłam do wniosku, że skoro nic nie mogę z tym zrobić to muszę to zaakceptować...

ale dalej czasem zastanawiam się czy to nie jest jakaś choroba? Czytałam, że to jeden z objawów narkolepsji ale nie mam i nigdy nie miałam tego ani innych objawów tej choroby. Myślałam też o tym , czy na pewno ten stan zawsze da się przerwać - albo wybudzić albo zasnąć? Bo czasem trwa on u mnie krótko a czasem długo, boję się, że kiedyś się nie obudzę.
Straszne by to było nawet nie chcę myśleć.
Czytałam też, że te paraliże trzeba różnicować z padaczką.

Czy ktoś był z tym u lekarza, czy olewacie sprawę ?
Ja olewam, chociaż mam czasem napady takiego stresu wewnętrznego, że to może jednak być jakaś choroba czy coś a nie taka niegroźna anomalia..

[TmargoT]

miałam kiedys paraliż senny i związany byl z silnym przezyciem .dziwne to było,a zarazem cudowne.
często natomiast doświadczam sceny,że spadam w przepaść,ale w ostatniej chwili ratuje się budząc się jednocześnie szarpnięciem ciała.zawsze zastanawiało mnie co by się stało,gdyby mój odruch bezwarunkowy nie zadziała i nie odskoczyłabym a czas.

[tachada]

miałam kiedys paraliż senny i związany byl z silnym przezyciem .dziwne to było,a zarazem cudowne.
często natomiast doświadczam sceny,że spadam w przepaść,ale w ostatniej chwili ratuje się budząc się jednocześnie szarpnięciem ciała.zawsze zastanawiało mnie co by się stało,gdyby mój odruch bezwarunkowy nie zadziała i nie odskoczyłabym a czas.

o,też to miałam wielokrotnie w dzieciństwie!

[myboyismine]

spadanie w przepaść jest straszne... jak byłam mała miałam to często, teraz raz na jakkiś czas kilka lat temu raz tylko zdarzyło mi się coś takiego nad ranem, że budzę się i nie mogę oddychać, próbuję złapać powietrze, ale nie udaje mi się, chciałam zawołać rodziców, żeby mi pomogli, ale nic z tego i po chwili się obudziłam....

[carmen_20]

A ja odkąd pamiętam, czasem w nocy widzę poruszające się zarysy postaci w pokoju nie wiem skąd mi się to bierze ale wystarczy, że wpatruję się w nie chwilę i "znikają"

[Bajumi]

To ja też się tu zgłaszam.
Ataki mam kilka razy w tygodniu, czasem mam "odsapki" ok. tygodnia i znowu.
Ale po kolei.
Pierwszy atak zdarzył się (albo to ten który zapamiętałam, bo pewnie bywały wcześniej) jak miałam 10 lat. Nie przyznałam się nikomu w domu, bo wydawało mi się, że to może świadczyć jedynie o tym, że jestem jakaś psychicznie nienormalna - nie potrafiłabym dokładnie wtedy opisać co się ze mną dzieje.
Wcześniej jednak jak byłam małym dzieckiem bardzo często zdarzały mi się noce, w których gdy już dałam radę wstać z łóżka, szłam do mamy i mówiłam "mamo, duszę się". Powodem takiego stwierdzenia pewnie było to, że za każdym razem przy atakach nie mogę złapać powietrza i dopiero gdy wszystko się normuje biorę wdech.

2 lata temu powiedziałam mamie, że mam takie problemy. Była mowa, że muszę iść do neurologa, bo to może niedotlenienie mózgu, mój płytki oddech (miewam bezdechy). Mam słabe krążenie krwi i niskie ciśnienie, więc to obstawiałyśmy. Ale skończyło się na gadaniu, bo ja do lekarzy chodzić nie lubię, a znów bałam się, że tym razem jak opowiem dokładnie lekarzowi co się dzieje, to skieruje mnie do psychiatry.
Tak więc 2 lata minęły a ataki nie.
Na dzień dzisiejszy miewam je jak pisałam kilka razy w tygodniu - nie jest to regularna liczba. Zdarzają się noce, kiedy miewam kilka ataków, czasem wręcz jeden po drugim. Pozycja spania nie jest z tym uzależniona bo łapie mnie to w każdej.
Sam atak przebiega podczas już mojego spania. "budzi" mnie mrowienie wręcz mózgu, szum, świst w głowie. To mrowienie im mocniejsze tym mniejsze szanse na uwolnienie się od tego. Nie mam siły się ruszyć, a mam pełną świadomość. Ogarnia mnie lęk, strach i szarpię się w swoim ciele, żeby się poruszyć, ale nie daję rady. To najgorsze uczucie to staranie poruszenia się (więc wiem, co czują ludzie sparaliżowani na skutek choroby czy wypadku), czasem gdy nie mogę się z tego wyrwać mam omamy. Raz było, że "coś" wciąga mi głowę do ściany - to akurat przytrafiło się w dzień, miałam o dziwo otwarte oczy, widziałam mamę chciałam ją wołać ale nie miałam siły. Kiedy indziej słyszałam zbliżające się kroki zmarłej cioci i jej wołanie "chodź ze mną." W końcu jestem w stanie się poruszyć i zawsze towarzyszy temu głęboki wdech. Kładę się z powrotem i niekiedy atak powtarza się od razu. Bardzo się tego boję.
Podejrzewam, że przez to jestem ciągle zmęczona, lubię spać w dzień. Ostatnio zdarza mi się, że ogromna ochota na spanie nachodzi mnie podczas np pisania notatek czy robienia czegoś. Siedzę i nagle chce mi się spać, ale tak, że oczy się prawie zamykają i ostrość wzroku się pogarsza.

Ale dobrze wiedzieć, że nie jestem jedyna z tym problemem.

[pempek]

Napisane przez kwiatek101

Hej wszystkim
Dziewczyny, muszę się wypowiedzieć, bo widzę, że kilka osób pisze o paraliżu sennym...

Do tej pory myślałam, że jestem z tym sama, niedawno miałam nawet zakładać o tym wątek na wizażu ale pomyślałam, że nikt mnie nie zrozumie.

Pytanie kieruję do dziewczyn, które tego doświadczają - jak często Wam się to zdarza? Bo generalnie ja mam to od kilku dobrych lat (ok 5) i czasem mam kilka razy w tygodniu, a czasem w miesiącu... czyli dość często. Nad ranem jak się budzę, ale najczęściej jak śpię w południe - nie mam pojęcia czemu akurat wtedy. Najczęściej na wznak ale spotkało mnie to nie raz w innych pozycjach. Nie mam żadnych halucynacji, zjaw itd, po prostu wrażenie, że wiotczeje i już nie mogę się ruszyć chociaż próbuję to jest to daremne, bo nie daję rady.

Generalnie pierwszy raz i kilka kolejnych nie wiedziałam co to jest i bałam się okropnie, serce waliło mi jak młot, ale przez tyle lat i tak często to mam, że po prostu się przyzwyczaiłam i już się nie boję, szybko zapominam.

Doszłam do wniosku, że skoro nic nie mogę z tym zrobić to muszę to zaakceptować...

ale dalej czasem zastanawiam się czy to nie jest jakaś choroba? Czytałam, że to jeden z objawów narkolepsji ale nie mam i nigdy nie miałam tego ani innych objawów tej choroby. Myślałam też o tym , czy na pewno ten stan zawsze da się przerwać - albo wybudzić albo zasnąć? Bo czasem trwa on u mnie krótko a czasem długo, boję się, że kiedyś się nie obudzę.
Straszne by to było nawet nie chcę myśleć.
Czytałam też, że te paraliże trzeba różnicować z padaczką.

Czy ktoś był z tym u lekarza, czy olewacie sprawę ?
Ja olewam, chociaż mam czasem napady takiego stresu wewnętrznego, że to może jednak być jakaś choroba czy coś a nie taka niegroźna anomalia..

Moze to katalepsja?

Napisane przez Bajumi

To ja też się tu zgłaszam.
Ataki mam kilka razy w tygodniu, czasem mam "odsapki" ok. tygodnia i znowu.
Ale po kolei.
Pierwszy atak zdarzył się (albo to ten który zapamiętałam, bo pewnie bywały wcześniej) jak miałam 10 lat. Nie przyznałam się nikomu w domu, bo wydawało mi się, że to może świadczyć jedynie o tym, że jestem jakaś psychicznie nienormalna - nie potrafiłabym dokładnie wtedy opisać co się ze mną dzieje.
Wcześniej jednak jak byłam małym dzieckiem bardzo często zdarzały mi się noce, w których gdy już dałam radę wstać z łóżka, szłam do mamy i mówiłam "mamo, duszę się". Powodem takiego stwierdzenia pewnie było to, że za każdym razem przy atakach nie mogę złapać powietrza i dopiero gdy wszystko się normuje biorę wdech.

2 lata temu powiedziałam mamie, że mam takie problemy. Była mowa, że muszę iść do neurologa, bo to może niedotlenienie mózgu, mój płytki oddech (miewam bezdechy). Mam słabe krążenie krwi i niskie ciśnienie, więc to obstawiałyśmy. Ale skończyło się na gadaniu, bo ja do lekarzy chodzić nie lubię, a znów bałam się, że tym razem jak opowiem dokładnie lekarzowi co się dzieje, to skieruje mnie do psychiatry.
Tak więc 2 lata minęły a ataki nie.
Na dzień dzisiejszy miewam je jak pisałam kilka razy w tygodniu - nie jest to regularna liczba. Zdarzają się noce, kiedy miewam kilka ataków, czasem wręcz jeden po drugim. Pozycja spania nie jest z tym uzależniona bo łapie mnie to w każdej.
Sam atak przebiega podczas już mojego spania. "budzi" mnie mrowienie wręcz mózgu, szum, świst w głowie. To mrowienie im mocniejsze tym mniejsze szanse na uwolnienie się od tego. Nie mam siły się ruszyć, a mam pełną świadomość. Ogarnia mnie lęk, strach i szarpię się w swoim ciele, żeby się poruszyć, ale nie daję rady. To najgorsze uczucie to staranie poruszenia się (więc wiem, co czują ludzie sparaliżowani na skutek choroby czy wypadku), czasem gdy nie mogę się z tego wyrwać mam omamy. Raz było, że "coś" wciąga mi głowę do ściany - to akurat przytrafiło się w dzień, miałam o dziwo otwarte oczy, widziałam mamę chciałam ją wołać ale nie miałam siły. Kiedy indziej słyszałam zbliżające się kroki zmarłej cioci i jej wołanie "chodź ze mną." W końcu jestem w stanie się poruszyć i zawsze towarzyszy temu głęboki wdech. Kładę się z powrotem i niekiedy atak powtarza się od razu. Bardzo się tego boję.
Podejrzewam, że przez to jestem ciągle zmęczona, lubię spać w dzień. Ostatnio zdarza mi się, że ogromna ochota na spanie nachodzi mnie podczas np pisania notatek czy robienia czegoś. Siedzę i nagle chce mi się spać, ale tak, że oczy się prawie zamykają i ostrość wzroku się pogarsza.

Ale dobrze wiedzieć, że nie jestem jedyna z tym problemem.

Koniecznie idź do lekarza, bo to może być związane z narkolepsją, jeśli te ataki zdarzają ci się tak często, to nie są żarty.

[kwiatek101]

Napisane przez pempek

Moze to katalepsja?



Koniecznie idź do lekarza, bo to może być związane z narkolepsją, jeśli te ataki zdarzają ci się tak często, to nie są żarty.

Katapleksja - (z Wikipedii) "Objawia się nagłą, odwracalną, obustronną utratą napięcia mięśniowego, która stanowi główny objaw narkolepsji. Osoby chore w chwilach dużej aktywności motorycznej doznają zapaści, zapadając w rodzaj snu na jawie, bądź halucynacji.
Sama katapleksja objawia się niemożnością ustania na nogach, opadnięciem żuchwy i całkowitym rozluźnieniem mięśni. Chorzy w chwili ataku, mimo iż zachowują przytomność, nie są w stanie się poruszać, ani mówić."

Ja tak nie mam. Mam paraliż senny - w nocy, tzn przy wybudzaniu się lub jak śpię w dzień (bardzo często wtedy) też przy wybudzaniu.
Nie tracę nagle czucia w ciele i rozluźnienia mięśni podczas gdy jestem całkowicie wybudzona w dzień,jak coś robię, uczę się idę do miasta itd. A tak rozumiem katapleksję.
Mam to po prostu na pograniczu snu i jawy jeszcze przed wybudzeniem. Do tej pory nie zdarzały mi się inne problemy/objawy jak przy narkolepsji. Czy to , że mam taki paraliż senny przy wybudzaniu nie może być po prostu objawem izolowanym, bez choroby? (tak jak mówię - częstotliwość różna, czasem kilka razy w tygodniu a czasem kilka w miesiącu)

[Czytak]

A ja słyszę jak moje dziecię popłakuje, marudzi, choć nie ma go w domu (np. podczas spacerów z babcią), babcia ma to samo, nie ma wnuka w domu,a słyszy jak popłakuje

Ja kiedyś śniłam, że mam na brzuchu położoną rękawiczkę, dotykałam ją, liczyłam palce i chcialam ją wyrzucić, coś mnie uderzyło w twarz, okazało się, że to moja ścierpnięta dłoń, w któej straciłam czucie

[karolynka90]

Dopiero ten watek uświadomił mi co się ze mną działo, kiedy byłam mała - miałam halucynacje.

Często przy zasypianiu słyszałam głos mamy mojej koleżanki, który krzyczał coraz głośniej i głośniej. Bałam się. Nie wiem dlaczego akurat jej głos słyszałam.

Dokładnie pamiętam też sytuację, kiedy miałam z 5 lat, oglądałam wieczorynkę.
Była tam jakaś czarownica.
Tato poszedł ze mną położyć mnie spać i chyba sam przysnął.
Śniła mi się ta czarownica, była straszna, głośno się śmiała.
Zaczęłam płakać, otworzyłam oczy, widziałam tatę obok, mamę, która przybiegła do pokoju i zapaliła światło .. no i tą czarownicę. Stała obok mamy i nadal się śmiała.
Brr, to było przerażające.

Teraz zdarza mi się tylko przy zasypianiu "spadać", przez co się wybudzam. Nie wiem czy to też można zaliczyć do takich halucynacji.

Wczoraj przeczytałam ten watek siostrze i opowiedziała mi, że kiedyś, jak też była mała, wybudziła się ze snu i spojrzała na wiszący na szafce plakat. Była na nim Shakira czy jakaś inna piosenkarka - tańczyła. Tańczyła na plakacie.
Siostra wystraszyła się, zamknęła rękami oczy i jakoś usnęła.

Z kolei jej koleżanka podczas snu poczuła, że ktos wchodzi na jej łóżko, myślała, że to pies.
Po chwili ktoś klasnął jej przed samą twarzą Usłyszała klaśnięcie i poczuła podmuch wiatru. Obudziła się. Psa oczywiście na łózku nie było.

[moniaszelki]

czytając o tym porażeniu sennym pomyślałam, że może to bierze się z zażywania (częstego) leków przed snem, aspiryny, jakichś leków usypiających itd.. bo to dotyczy neuronów, więc tak jakoś mi się skojarzyło

[egocentryczna]

Czytałam ten wątek wczoraj przed snem i ostro się wystraszyłam. Mi się jeszcze nie zdarzyło i mam nadzieję, że się nie zdarzy. Chociaż... Kiedyś miałam taką sytuację, że byłam zaspana, wstałam po szklankę wody, grał tv, brat zapomniał wyłączyć jak szedł spać. Zostawił na tvn-ie, kanał na 5. Jestem pewna, że to był ten kanał. Nagle usłyszałam jakiś szyderczy śmiech i ciszę w tv, program przeskoczył na 6.. Byłam w takim szoku, że obudziłam brata i pytałam z 10 razy czy on się nie śmiał. Jednak nie, bo spał, a poza tym to było blisko mnie. To było straszne

[dudipopka]

kilkakrotnie spadałam w dół przy przysypianiu
raz tuż po obudzeniu na moja twarz z góry zjeżdzał pająk
a ostatnio...spałam w młodej pokoju gdzie jest taka zabudowa w kształcie pólek,no i wydawało mi sie ze skacze z niej na mnie mój kot,nawet unik zrobiłam...także ten tego nie jesteście same....

[201607040946]

jezu, dziewuchy, przecie to zupełnie normalne, mózg mam płata figle w ciemności

[dudipopka]

u mnie to był dzień a kot biały hehe

[201803090921]

Napisane przez dudipopka

kilkakrotnie spadałam w dół przy przysypianiu
raz tuż po obudzeniu na moja twarz z góry zjeżdzał pająk
a ostatnio...spałam w młodej pokoju gdzie jest taka zabudowa w kształcie pólek,no i wydawało mi sie ze skacze z niej na mnie mój kot,nawet unik zrobiłam...także ten tego nie jesteście same....

Ja zwykle wtedy spadam ze schodów do piwnicy

Typowy paraliż senny miałam bodajże raz, miałam wtedy wrażenie, że coś lodowatego siedzi mi na klatce piersiowej i nigdy już nie wciągnę powietrza.

Ale i tak nic nie przebije "wizji" jakie miewałam jako dziecko, przy wysokiej gorączce gdy chorowałam...

[JanePanzram]

Ale i tak nic nie przebije "wizji" jakie miewałam jako dziecko, przy wysokiej gorączce gdy chorowałam...

ja pamiętam taką wizję, spowodowana była jednak wysoką gorączką: "widziałam" jak na mnie wielka szafa (a wielką mamy w jednym pokoju) na mnie się wali. Po dziś dzień to pamiętam