Jak wiele jesteście w stanie wybaczyć facetowi?

[Littlejackie]

Kiedyś wybaczałam i kłamstwa, potem pocałunek z jakąś przypadkową laską, potem znowu kłamstwo. Byłam jak jakaś bezwolna kukła w końcu znalazłam siłę żeby zerwać... Od zawsze wiedziałam, że zdrady/kłamstwa nie wybaczę, ale niestety nie udało się w tamtym przypadku. Wybaczyłam, ale nie zapomniałam, ciągle mnie to gnębiło, wracało, dobijało, niszczyło od środka.
Teraz mam nowy związek, od początku podkreślam swoje 'wymogi', to, czego nigdy nie zaakceptuję itd. ale jednocześnie:

Napisane przez _ema_

Obawiam się, że wybaczyłabym wszystko [mam nadzieję, że mój TZ tego nie czyta].
Za bardzo się zaangażowałam, żeby nie wybaczyć.
Ale za to nie gwarantuję, że zapomnę. Mogę się nie rozstawać, dalej być razem, może być pięknie, ale jestem koszmarnie pamiętliwa i zawsze będzie wystarczał mały zapalnik, żeby wszystko wróciło.
Więc nie wiem, czy byłby sens się męczyć.

A no i na pewno nie wybaczyłabym przemocy fizycznej. (to akurat bezsprzecznie)

[inmypocket]

Swojemu facetowi byłabym w stanie wybaczyć wszystko oprócz zdrady.
Reszta jeżeli tylko zostanie dobrze uzasadniona i rozwiązana to kwestia rozmowy pomiędzy nami

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

DROBNE, CODZIENNE RZECZY:
Ech. A ja dlugo byłam w swoim związku taką "słomianą zapałką": gniewałam się łatwo i szybko, o jakieś w sumie nieważne rzeczy, ale jeszcze szybciej kompletnie mi to przechodziło. Ma to na pewno taki plus, że wszystkie złe emocje od razu ze mnie wychodziły.
Ale czy było warto? Nie. Teraz staram się odpuszczać tak często, jak tylko się da. Przede wszystkim zauważyłam jedną, niesamowicie ważną zależność: kiedy mam mega stresy w życiu zawodowym i na studiach, jestem, jak to łagodnie ujął mój chłopak, "kłębuszkiem nerwów". Wtedy wiele drobiazgów, które on robi, wydaje mi się skandalicznie złymi. Czepiam się, marudzę, po prostu koszmar.
Dlatego teraz, kiedy ze wszystkimi sprawami w pracy i na uczelni udało mi się uporać, skupiam się na tym, żeby tych stresów było jak najmniej, rozkładam zadania w czasie, itp. itd. I dziwnym trafem tych powodów do "wybaczania" jest znacznie, znacznie mniej.
Po prostu widzę, że im bardziej dbam o siebie i żyję szczęśliwie i spokojnie, tym bardziej akceptuję i tak naprawdę okazuję miłość facetowi.

WIELKIE PRZEWINIENIA/ZDRADY:
Wybaczyłabym. Ale wiem, że gdyby chłopak mnie zdradził, to tylko dlatego, że pokochałby inną. I moje wybaczanie na nic by się nie zdało... Odszedłby.

[201607040946]

Napisane przez elvegirl

Za mało chyba na Intymnie siedzisz

No chyba za mało

[tetleykasia]

Hej dziewczyny!

Czy wybaczyłybyście swojemu facetowi zdradę z innym facetem? Jak dla mnie coś takiego nie wchodzi w grę.. Ale niby to nie jest zwykła zdrada, a jednak... co myślicie?

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez linaya

Na 100% nie wybaczyłabym przemocy fizycznej.

Potrafię wybaczyć tyle samo co przyjacielowi, nie mniej, nie więcej.

[Shira Yuki]

Napisane przez tetleykasia

Hej dziewczyny!

Czy wybaczyłybyście swojemu facetowi zdradę z innym facetem? Jak dla mnie coś takiego nie wchodzi w grę.. Ale niby to nie jest zwykła zdrada, a jednak... co myślicie?

Dlaczego niezwykła zdrada?
Zdrada jak każda inna, no może bardziej obrzydliwa

Wysłane z mojego GT-I9300

[201607040946]

Napisane przez tetleykasia

Hej dziewczyny!

Czy wybaczyłybyście swojemu facetowi zdradę z innym facetem? Jak dla mnie coś takiego nie wchodzi w grę.. Ale niby to nie jest zwykła zdrada, a jednak... co myślicie?

Raczej nie, no chyba że zrobiłby to przy mnie Ale wtedy to już nie byłaby zdrada, nie?

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez kaguya

Raczej nie, no chyba że zrobiłby to przy mnie Ale wtedy to już nie byłaby zdrada, nie?

Hah. Ja też nie czułbym się zdradzony gdyby dziewczyna zrobiła to przy mnie z inną kobietą ( tą druga musiałbym znać i lubić).

[mary_poppins]

Wszystko zależy od okoliczności. Z czasem (i związkowym doświadczeniem) przekonuję się, że trudno jest ustalać sztywne zasady: to wybaczę, tego nie wybaczę. Moje obecne myślenie na ten temat różni się od tego, które miałam np. 2 lata temu. Sądzę, że dla mnie granicą w której będzie jeszcze istniała opcja wybaczenia nie jest potencjalne "wykroczenie" i jego skala, tylko to czy zdarzyło się to pierwszy raz, jakie były okoliczności, czy jest szczera skrucha, czy poza tym "wykroczeniem" zdarzyły się również inne. No i oczywiście to, czy złość albo żal nie będzie się kumulować, czy można jeszcze po tym normalnie żyć.

[Amiszonowa]

Uważam, że wszystko zależy od sytuacji. Oczywiście są pewne granice, których przekroczenia nigdy bym nie wybaczyła - zdrada i inne grzechy ciężkiego kalibru.
Przede wszystkim - trzeba wiedzieć, kiedy wybaczać. Trzeba mieć intuicję i pewnego rodzaju ogarnięcie umysłowe, czy to wybaczenie nie wyjdzie nam na złe. Trzeba widzieć komu się wybacza - jednym ludziom jest to wskazane innym absolutnie - jeszcze w doopę kopnąć.

Jeśli chodzi personalnie o mnie - to wybaczałam wybuchowość, wybaczałam złość, przeklinanie. Ale może dlatego, że widzę, że wyszło to na dobre i chłopak się zmienił, ja miałam problemy ze sobą i ze swoim zachowaniem względem niego, jak wchodziliśmy w związek to nadal kształtowaliśmy swój charakter i tym podobne. Jednak takich rzeczy jak olewanie mnie, złe traktowanie, kłamstwa, jakieś inne dziewczyny i tym podobne ja nie wybaczyłabym bo to nie miałoby związku z jego temperamentem i charakterem, które on może kształtować dzięki mojemu sprzeciwowi i ewentualnemu wybaczeniu na rzecz poprawy, tylko ze zwykłym chamstwem

[piankowa]

Nie wiem jak wiele, wiele to dziwna miara i każdy ma inną. Trudno też określić co by się zrobiło w danej sytuacji i jakby się zareagowało. Nie mówię tu o zaślepieniu uczuciami ale zwykłe emocje też dochodzą do głosu, dopiero potem zdrowy rozsądek. Czasem właściwy osąd przysłania dziwna otoczka "tyle już razem przeżyliśmy". W tym momencie wiem jakie są rzeczy, których bym nie była w stanie ogarnąć na tyle żeby wybaczyć, ale nie mogę zapewnić, że gdyby mi się taka sytuacja przytrafiła zrobiłabym tak jak teraz mówię.
Dochodzi do tego pytanie czy partnerowi byłabym w stanie wybaczyć więcej niż innej równie bliskiej mi osobie. Często myślę, że mojego partnera oceniam krytyczniej niż innych, bo od osoby z którą mam dzielić życie wymagam więcej niż od kogoś z kim nie jestem tak związana.
Wiem, że nie do zaakceptowania są dla mnie zdrada, przemoc, tkwienie w uzależnieniu, zatajanie ważnych rzeczy, bycie nieszczerym. Jednak te kryteria są wspólne tak samo dla partnera jak i przyjaciół.

[WDM]

Napisane przez piankowa

Często myślę, że mojego partnera oceniam krytyczniej niż innych, bo od osoby z którą mam dzielić życie wymagam więcej niż od kogoś z kim nie jestem tak związana.

Mam tak samo.

[chwast]

No właśnie kluczowym elementem jest to, że trzeba wiedzieć komu się wybacza. Bo np jednemu się wybaczy i będzie super a drugi stwierdzi "o, mogę to to zrobię to jeszcze raz" przykładowo.
Ja na pewno wybaczyłabym dużo. W sensie np jest ciężki okres, on jest wybuchowy i niemiło się do mnie odniósł - wtedy mogę wybaczyć. Ale wyzwiska na co dzień i bycie wrednym no to niestety, ale nie. Albo nie wiem zdrada itd teoretycznie nie. Praktycznie niestety nie wiem bo łatwo się mówi. Z resztą nigdy mnie to z nikim nie spotkało i po prostu pojęcia nie mam, nie jestem w stanie w 100% przewidzieć reakcji. Przemoc jest nie do przyjęcia. Czyli wszystkie podstawowe rzeczy o jakich wiele zakłądających wątki na intymnych zapomina.
Z resztą są też rzeczy, które owszem - wybaczy się, ale się nie zapomni.

[Michiru]

długo wybaczałam niedojrzałość i okłamywanie mnie; fakt, że facet był ze mną, snuł wizję wspólnego życia, przecież byliśmy nawet zaręczeni ale tu posłuchał mamusi, tu tatusia, tu brata, kolegi... ze mną coś ustalił, potem w porozumieniu ze swoją rodziną zmieniał zdanie i wszyscy oczekiwali, że przyjmę to do wiadomości i jeszcze przyklasnę i powiem, że tak powinno być. na koniec odwrócił wszystko na opak. tutaj mówił, że mnie kocha, a za moimi plecami sobie czatował Bóg wie z kim i po co i myślał, że wszystko jest ok dopóki z kimś do łóżka nie pójdzie.

równie długo wybaczałam tresowanie mnie i urabianie na swoją modłę. "to powinno być tak, boja tak uważam za stosowne". ja z tym walczyłam, przywoływałam go do porządku, on przepraszał, obiecywał poprawę, chwilę był spokój, a potem powtórka z rozrywki.

kolejną rzeczą, którą wybaczałam, był fakt, że jego rodzina porafiła potraktować mnie jak śmiecia i intruza, w najlepszym przypadku jak gówniarę, której zdaniem nie należy się przejmować, a on nie stał za mną murem.

i do tej pory nie wiem, co ja musiałam sobie myśleć i jak musiałam być głupia, że nie dość, że nie odeszłam dużo wcześniej to pakowałam się w to jeszcze głębiej.

[limonka1983]

Napisane przez inmypocket

Swojemu facetowi byłabym w stanie wybaczyć wszystko oprócz zdrady.
Reszta jeżeli tylko zostanie dobrze uzasadniona i rozwiązana to kwestia rozmowy pomiędzy nami

To ja znowu wybaczałam wszystko, łącznie z kilkoma zdradami... Niestety Teraz myślę, że nie umiałabym wybaczyć niczego wielkiego kalibru. Na szczęście mój facet ma taką fajną cechę, że jak coś zrobi nie tak i wyjaśnię mu, że mnie to zabolało, zdenerwowało, czegoś takiego nie toleruję, to podobna sytuacja już się nie powtarza. Nie było jeszcze jakichś poważniejszych numerów, ale myślę, że obecnie jestem zdolna niewiele wybaczyć, jeśli w ogóle. Również zmieniło się moje podejście w relacjach międzyludzkich, jeśli dochodzi o wyciąganie ręki na zgodę. Od zawsze nie lubiłam napięć i najczęściej to ja chciałam się godzić nawet, jeśli nie ja byłam czemuś winna. Teraz zaniechałam takich akcji, bo przyuważyłam, że w sytuacji z tymi samymi osobami zawsze ja chcę się godzić, a one to wykorzystują. Tak więc postawiłam na zimny prysznic i nie rozmawiam z 1 kobietą w pracy od kilku miesięcy (prócz dzień dobry i do widzenia) i z 1 koleżanką. Obie osoby na moje pytanie "co się stało" odpowiadały "domyśl się", więc ja olałam domyślanie się i po prostu nie gadamy ze sobą. Raz myślałam nad powodem much w nosie i niczego nie wymyśliłam, ale oczywiście z mojej inicjatywy się pogodziłyśmy, jednak zauważyłam, że takie sytuacje miałyby być stałymi, więc sobie darowałam. Limit na wieczne wybaczanie, wyciąganie reki, maksymalną empatię, zrozumienie i stawianie się w sytuacji 2 człowieka został wyczerpany przy eksie. Teraz moje podejście jest krótkie: jak ci nie pasuje, to sp$%##@" i "jeśli ktoś nie lubi mnie bez powodu lub nie chce tego powodu wyjaśnić, to sama ze swojej strony daję mu powód nie lubienia mnie". Za darmo mam obrywać? Traktuję ludzi tak jak oni mnie traktują i robię coś na wzór "nie rób bliźniemu swemu, co tobie niemiłe". Chyba, że 2 strona zaczyna odstawiać szopki

---------- Dopisano o 10:37 ---------- Poprzedni post napisano o 10:26 ----------

Napisane przez Amiszonowa

Przede wszystkim - trzeba wiedzieć, kiedy wybaczać. Trzeba mieć intuicję i pewnego rodzaju ogarnięcie umysłowe, czy to wybaczenie nie wyjdzie nam na złe. Trzeba widzieć komu się wybacza - jednym ludziom jest to wskazane innym absolutnie - jeszcze w doopę kopnąć.

Dokładnie Niektórzy zwyczajnie karmią się tym, że są w swoim mniemaniu górą. Właśnie o czymś takim pisałam w moim poście. Jeśli widać, że tylko 1 strona zawsze wyciąga rękę na zgodę, nawet wtedy, gdy ewidentnie nie zawiniła, to warto przerwać ten proceder i olać obrażalskiego. Albo sam się odezwie albo będzie cisza... Obecnie przepraszam tylko i wyłącznie wtedy, gdy wina jest tylko po mojej stronie. Gdy nie jest, a ktoś uważa, że jest inaczej, nie przepraszam, bo nie będę się kajać dla świętego spokoju. I do przeprosin podchodzę maksymalnie 3 razy. Jeśli wciąż jestem traktowana z buta, daruje sobie, bo klękać i płaszczyć się nie zamierzam.

[panna_c]

Dziewczyny, które nie wybaczyłybyście zdrady- a czy kiedyś doświadczyłyście tego? Bo często się łatwo mówi o rzeczach, które nas nie dotyczą. I wiem po sobie, że tak się zapierałam nigdy w życiu nie wybaczyłabym facetowi, że poszedł sobie i mnie zostawił dla innej, że mnie okłamał, że był nie fair.... tylko pewnego dnia musiałam się zmierzyć ze swoimi zasadami i uwierzcie mi (a większość pewnie to wie), że wtedy szlag trafia wszystko to, co sobie myślałyście szczególnie jeśli bardzo się kocha tą drugą osobę. Też jestem zdania, że pewne rzeczy w pewnych okolicznościach można wybaczyć, ale zapomnieć - NEVER. Ok, gdyby się przespał z "jakąś nią" na moich oczach... to nie miałabym komu wybaczać, chyba, że trupowi

[angiexoxo]

ja bym nie wybaczyła zdrady (chociaż to zależy od rodzaju zdrady i okoliczności) i na pewno przemocy, fizycznej i psychicznej.

[YaggaYo]

Napisane przez tetleykasia

Hej dziewczyny!

Czy wybaczyłybyście swojemu facetowi zdradę z innym facetem? Jak dla mnie coś takiego nie wchodzi w grę.. Ale niby to nie jest zwykła zdrada, a jednak... co myślicie?

Zależy, czy byłby hetero czy bi.

[tetleykasia]

Facet bi, co nie istnieje, bowiem gość bi to gość homo...

[nieliczylamwcalesie]

Napisane przez niebieskie_oczko

Jak miałam 18 lat to wybaczyłam swojemu chłopaki zdradę, mimo iż zakładałam, że nigdy takiego występku nie wybaczę.

Mój chłopak zdradził mnie raz i też mu wybaczyłam. Chciałam go zostawić jednak poległam. Od tamtej pory dostał chyba jakiegoś olśnienia, bo sytuacja nigdy się nie powtórzyła.

Uważam, że mogę wybaczyć tej drugiej osobie wszystko ale tylko raz. jeśli tylko podwinie mu się noga kolejny raz będzie pakował się tak szybko, jak się rozpakował.

[Synkopa]

... a ja właśnie jestem na tej granicy, co można wybaczyć i przede wszystkim żyć z tym dalej, a czego nie, bo i tak się nie zmieni...

Mi samej zostało wybaczone wiele, może aż za wiele.

Za to ja nie mogę sobie teraz poradzić ze świadomością, że byłam i jestem okłamywana. Że wiem o tym, że nie kryję się z tym, że wiem, że mówię mu o tym, a on... nie spieszy by cokolwiek zmienić. I dalej okłamuje, a właściwie zataja. Chociaż wie, że nie tego chciałam, że nie chcę by wszystko opierało się na tym, że on ukrywa, że coś nie ma miejsca, a ja ukrywam, że mnie to cholernie boli i sobie z tym nie radzę to niestety, ale on jak sam twierdzi nie jest w stanie tego zmienić i woli coś przede mną ukrywać skoro wie, że wywoła to u mnie takie a nie inne emocje.

Chyba sama sobie odpowiedziałam.

[YaggaYo]

Napisane przez tetleykasia

Facet bi, co nie istnieje, bowiem gość bi to gość homo...

Facet bi, to facet bi, a facet homo, to homo, proste.

[motyleczek84]

Hej. Odświeżę trochę temat.
Znam się z moim Tż od 1,5 roku, razem jesteśmy od 4 miesięcy. Pracujemy razem. Znam dokładnie jego sytuacje materialna. Jest po rozwodzie, ma dwie dorosłe córki. Ciągle brak mu kasy, bo wysyła córce pieniądze. Zbyt wiele nie zarabiamy. Odkładał kasę na wynajem innego mieszkania. Nagle bach ukradł z pracy makaron i pieprz, bo nie miał co do buzi włożyć. Ot męska duma, nie chciał nikogo prosić bo i tak już dużo dostał od innych. No ale zawiódł mnie. Nie potrafię na razie mu wybaczyć i nie wiem czy jestem w stanie. Sama nie wiem co robić. Strasznie mi ciężko. Zdrade raczej potrafiłabym wybaczyć ale kradzież

[tesknota25]

nie wybaczylabym przemocy, zdrady i tego, ze mnie nie kocha reszta mysle ze moze bym dala rade ale musialabym widziec ze mu zalezy ze kocha i autentycznie chce cos naprawić.

[vilea]

Na pewno nie wybaczyłabym zdrady, przemocy, okłamywania mnie w ważnych sprawach.

[laisla]

Napisane przez motyleczek84

Hej. Odświeżę trochę temat.
Znam się z moim Tż od 1,5 roku, razem jesteśmy od 4 miesięcy. Pracujemy razem. Znam dokładnie jego sytuacje materialna. Jest po rozwodzie, ma dwie dorosłe córki. Ciągle brak mu kasy, bo wysyła córce pieniądze. Zbyt wiele nie zarabiamy. Odkładał kasę na wynajem innego mieszkania. Nagle bach ukradł z pracy makaron i pieprz, bo nie miał co do buzi włożyć. Ot męska duma, nie chciał nikogo prosić bo i tak już dużo dostał od innych. No ale zawiódł mnie. Nie potrafię na razie mu wybaczyć i nie wiem czy jestem w stanie. Sama nie wiem co robić. Strasznie mi ciężko. Zdrade raczej potrafiłabym wybaczyć ale kradzież

Dziwne. Pieprz ukradł bo nie miał co do buzi włożyć

[Karena 73]

Napisane przez angiexoxo

ja bym nie wybaczyła zdrady (chociaż to zależy od rodzaju zdrady i okoliczności) i na pewno przemocy, fizycznej i psychicznej.

A jakie to okoliczności usprawiedliwiają zdradę? Rodzaje zdrady?
Zdrada jest, albo jej nie ma. Jeżeli dla kogoś pocałunek i flirt z inną kobietą jest zdradą, to w przypadku popełnienia jednego z powyższych do zdrady doszło. Jeżeli zaś ktoś uważa, że zdradą jest tylko sam akt seksualny, to wtedy całowanie i flirt zdradą nie jest. Wszystko zależy od konkretnego człowieka i jego podejścia do zdrady, ale rodzaje? Skoro uważam, że pocałunek jest zdradą, to zostałam zdradzona, a że nie włożył, to co z tego. Zaufania nie ma i już.

Przerażają mnie trochę wypowiedzi: chłopakowi wybaczyłabym wszystko oprócz zdrady. Narkomanię też? Przemoc? Wyśmiewanie się, kłamstwo, lekceważenie uczuć i potrzeb, brak szacunku do Ciebie i Twojej rodziny, hazard, zmuszanie do określonego zachowania w seksie, alkoholizm?
Nie sądzę, choć oczywiście w toksycznych związkach tak właśnie się dzieje. Niestety.
Myślę, że temat wybaczania jest tak rozbudowany, że trudno w kilku słowach.
Można wybaczyć wiele, ale czy można zapomnieć? Wiele z nas wybaczyło różne przewinienia, ale same wiecie, że tak na prawdę nie zawsze można ponownie zaufać i związek i tak się rozpada. Nie każdy partner na wybaczenie zasługuje, nie każdy potrafi docenić i pracować nad sobą, aby ponownie tego samego błędu nie popełnić.
Nie ma jednej zasady. Można wybaczyć wartościowemu człowiekowi, ale nigdy kanalii, która zrobi znowu to samo, tylko bardziej będzie się pilnować.
Śmieszą mnie łzy kajającego się faceta. Weź człowieku to na klatę i weź odpowiedzialność za swoje czyny i pokaż, że zasługujesz na wybaczenie, a nie uderzanie w płacz i branie na litość.
Generalnie trudny temat.

[ricca166]

Napisane przez aer

nie dla wybaczania:

- zdrady
- przemocy
- trupów w szafie (np. zatajenie odsiadki)

To samo. Myślę, że by mnie to przerosło. Kiedyś myślałam, że zdradę wybaczę, życie zweryfikowało, że nawet drobnych krętactw na boku nie potrafiłam.
Do tego dochodzi jeszcze brak szacunku, który w poprzednim związku przez jakiś czas tolerowałam, bo były tak potrafił wykorzystać moją słabość do niego, że miałam wrażenie, że co złe to moja wina.