Zaręczyny po niecałym roku związku

[54ce3fbc88f185a301100989ca5a9ee48614e14d_61d631024e2fc]

Ja również nie rozumiem co to da że ktoś będzie czekał ze ślubem x lat? To też nie daje żadnej gwarancji że dane małżeństwo będzie udane . Ludzie się rozwodzą po wielu latach wspólnego życia. Rzeczywistość jest na tyle przewrotna że nie jesteśmy w stanie przewidzieć jak zachowa się człowiek w sytuacjach które jeszcze nie miały miejsca. Bo większość jest możliwa właśnie w małżeństwie.Gdy przyjdą dzieci -jedno z nich urodzi się chore( a facet stchórzy,wymięknie i zwinie żagle..ze strachu przed odpowiedzialnością ) .


Równie dobrze można powiedzieć (laska przespała się z facetem na pierwszym spotkaniu -czy mają szanse stworzyć udany związek? tutaj też nie ma reguł ,bo różni ludzie chodzą po świecie )

[rembertowa]

Napisane przez Ilsa Lund

Średnio się da jakiekolwiek konflikty rozwiązywać jeśli się stara ich unikać, pozostając w tej pierwszej fazie motylków i uniesienia Koleżanka wyżej napisała że wzięła ślub bez przejścia z mężem ani jednej kłótni. Kłótnie potrafią budować i warto zobaczyć w jaki sposób druga osoba się kłóci; czy zachowuje do nas nadal szacunek, czy podnosi głos, odwołuje się do rzeczy, które się powiedziało w sekrecie...

łojeżu, znów: rozsądek. Kłótnia to nie jest jedyny sposób rozwiązywania konfliktów - można rozwiązywać je bez kłócenia się. Owszem, kłótnie potrafią budować, dobrze jest umieć się kłócić, ale pliz - jedynie patologicznie niekłótliwi ludzie przez rok czy dwa nie pokłócą się z nikim, żeby nie można było przebadać ich reakcji. Przecież nie muszą się kłócić ze sobą, żeby jedna ze stron związku mogła dowiedzieć się, jak druga zachowuje się podczas gorącego sporu.

[Harry Hole]

Napisane przez rembertowa

no ale tu nie był problemem staż - między pół roku a półtora zapewne nie byłoby wielkiej różnicy - ale podstawowa okoliczność, jako to, że dziewczyna popędziła przed ołtarz gówniarą będąc. Ludzie w wieku lat 20 nader rzadko bywają dojrzali. I tyle.

Zgadzam się w całej rozciągłości. Gdyby mi w wieku 22 lat ktoś się oświadczył po roku znajomości - wiałabym gdzie pieprz rośnie

Napisane przez Ilsa Lund

Średnio się da jakiekolwiek konflikty rozwiązywać jeśli się stara ich unikać, pozostając w tej pierwszej fazie motylków i uniesienia Koleżanka wyżej napisała że wzięła ślub bez przejścia z mężem ani jednej kłótni. Kłótnie potrafią budować i warto zobaczyć w jaki sposób druga osoba się kłóci; czy zachowuje do nas nadal szacunek, czy podnosi głos, odwołuje się do rzeczy, które się powiedziało w sekrecie...

No ale jeśli tych kłótni nie ma, bo ludzie się ze sobą dogadują po prostu - to co? Sztucznie wywoływać konflikty żeby sprawdzić, czy partner mnie szanuje?
Moim zdaniem umiejętność kompromisu, spokojnych rozmów na tematy konfliktowe, wzajemny szacunek - są cenniejsze niż "budujące kłótnie". Kłotnie zawsze pozostawiają niesmak. Natomiast nie każdy potrafi schować dumę do kieszeni i ustąpić. Dla mnie to jest miarą dojrzałości związku. Nastawienie na "my" a nie "ja".

[Alexandra92x]

Napisane przez rembertowa

łojeżu, znów: rozsądek. Kłótnia to nie jest jedyny sposób rozwiązywania konfliktów - można rozwiązywać je bez kłócenia się. Owszem, kłótnie potrafią budować, dobrze jest umieć się kłócić, ale pliz - jedynie patologicznie niekłótliwi ludzie przez rok czy dwa nie pokłócą się z nikim, żeby nie można było przebadać ich reakcji. Przecież nie muszą się kłócić ze sobą, żeby jedna ze stron związku mogła dowiedzieć się, jak druga zachowuje się podczas gorącego sporu.

Tak samo każdy mówi, że trzeba zobaczyć jak druga osoba zachowuje się po pijaku. Ja jestem z moim TŻ 9 miesięcy i nie widziałam go pijanego (zawsze zachowuje umiar do tego stopnia, że nic a nic po nim nie widać) i mam czekać aż pierwszy raz się zaleje? Może to być za 5 lat, a tyle nie chce czekać. Tak samo nie kłócimy się, bo mój TŻ jest osobą, która nie podnosi głosu i każdy nasz spór rozwiązywany jest na spokojnie.

Szczerze powiedziawszy ja już po 6 miesiącach związku mogłam brać z nim ślub tak byłam zakochana. Teraz po 9 miesiącach dość intensywnego związku emocje opadły i myślę, że nie byłaby to dobra decyzja.

Moi rodzice zaczęli się spotykać w czerwcu, a w kwietniu następnego roku byli już małżeństwem. Powiem jedno: też tak chce po 23 latach razem i po 24 h spędzonych praktycznie non stop (razem pracują).

[misiskuku]

My zaręczyliśmy się po roku (a pierwsze rozmowy na ten temat były już po pół roku związku), ale ślub zaplanowaliśmy za dwa lata [jednym z powodów był aspekt finansowy, drugi to właśnie krótka znajomość]. Jestem 1,5 roku po ślubie i jest lepiej niż przed

[elvegirl]

Napisane przez Harry Hole

Zgadzam się w całej rozciągłości. Gdyby mi w wieku 22 lat ktoś się oświadczył po roku znajomości - wiałabym gdzie pieprz rośnie

W wieku 22 lat to nawet siedmioletni staż by mnie do ślubu nie zachęcił

Napisane przez Harry Hole

Moim zdaniem umiejętność kompromisu, spokojnych rozmów na tematy konfliktowe, wzajemny szacunek - są cenniejsze niż "budujące kłótnie".

Generalnie chodzi o to, żeby się tak dobrać charakterami, żeby bez większych zgrzytów przechodzić przez sytuacje konfliktowe. A czy to ludzie rozwiązują spokojnymi rozmowami, czy kłótnią "w stylu włoskim", to już ich broszka Ważne żeby poznać się nie tylko od strony tęcz i jednorożców, ale wiedzieć jak kto reaguje na kryzysy, dopasować się też pod tym kątem.

---------- Dopisano o 09:31 ---------- Poprzedni post napisano o 09:29 ----------

Napisane przez Alexandra92x

Tak samo każdy mówi, że trzeba zobaczyć jak druga osoba zachowuje się po pijaku. Ja jestem z moim TŻ 9 miesięcy i nie widziałam go pijanego (zawsze zachowuje umiar do tego stopnia, że nic a nic po nim nie widać) i mam czekać aż pierwszy raz się zaleje?

Nie, przecież to że zawsze zachowuje umiar, też dużo o nim mówi

[annic]

Napisane przez Harry Hole

No ale jeśli tych kłótni nie ma, bo ludzie się ze sobą dogadują po prostu - to co? Sztucznie wywoływać konflikty żeby sprawdzić, czy partner mnie szanuje?
Moim zdaniem umiejętność kompromisu, spokojnych rozmów na tematy konfliktowe, wzajemny szacunek - są cenniejsze niż "budujące kłótnie". Kłotnie zawsze pozostawiają niesmak. Natomiast nie każdy potrafi schować dumę do kieszeni i ustąpić. Dla mnie to jest miarą dojrzałości związku. Nastawienie na "my" a nie "ja".

Dokładnie. Generalnie ja z Tż jesteśmy zupełnie niekonfliktowi. Czasem mamy inne zdania, ale przez siedem lat nie zdarzyło nam się pokłócić. Mieć inne zdanie, przegadać, ustalić coś - owszem. Ale pokłócić - nie. Do dziś NIGDY nie usłyszałam, jak TŻ podnosi głos. Nigdy.
Powinnam poczekać kolejne siedem lat do ślubu, czy spróbować się pożreć na całego (trochę niewykonalne z naszej strony)?

[tyene]

Zależy o czym się rozmawia. Dopiero na wizażu odkryłam, że można być z kimś 5 lat w związku i nigdy nie poruszyć poważnych tematów. Jeżeli jednak ktoś naprawdę rozwija swoją relację, poznaje swoje poglądy, mówi o wartościach, przekonaniach, to rok to nie jest aż tak mało.

No i zależy też od wieku. Inaczej rozmawiamy o przeciętnych 20latkach zaczynających studia, inaczej o 25latkach ze stałą pracą, inaczej o 30latkach z ustabilizowaną karierą.

[cava]

Napisane przez agus wawa

Czesc,
jestem ciekawa waszych opinii. Uważacie, że zareczyny po niecałym roku związku to zbyt szybko ?

Po trochę ponad roku związku (1,5 roku znajomości), to ja byłam już ze swoim mężatka i szczęśliwie jestem mężatka z tym samym "swoim" do dziś, a stuknie nam za rok 20ta rocznica ślubu.
Nie ma reguł.

Ale tak, też uważam że należy potencjalnego partnera zobaczyć :
- po pijaku
- w kłótni
- w łóżku

Pierwsze co, to każdego potencjalnego "Belmondo swego życia" bardzo szybko _celowo_ prowokowałam do jakiegoś zatargu, stawiałam w sytuacji konfliktowej. Przynajmniej od razu było wiadomo co w trawie piszczy i czy warto coś w ogóle dalej myśleć. Jeden odpadł w przedbiegach po pierwszym fochu. Czułam po prostu, ze z nim coś jest nie tak. Przestraszyłam się.
I miałam rację, parę lat później okazało się ze jako już mąż innej, bił ją okropnie.
A tak na co dzień to chłopak był "do rany przyłóż" miły, kulturalny, cichy..

[justynaxxx86]

A ja w sumie nie mam nic przeciwko zaręczynom po roku znajomości. Wolałabym przeciągnąć okres narzeczeństwa.

[bernikula]

To chyba zależy od ludzi, charakterów, sytuacji i pewnie jeszcze wielu innych czynników kiedy ludzie decydują się na ślub. Ja akurat wyszłam za mąż po 3 latach związku, w małżeństwie jestem 9. Ale znam przypadki, gdzie ślub odbył się po znajomości nawet krótszej niż rok i są to szczęśliwe małżeństwa też już z dłuższym stażem. Znam też takie, gdzie ślub był po 2-3-letnim związku, a rozwód jeszcze szybciej. Nie ma reguły.

[Medussaa]

To mega szybko ! Nie rozumiem w takich parach takiego pośpiechu bo prawda jest taka,że choćby kobieta i mężczyzna mieszkali ze sobą te pół roku zakładamy to i tak nie są w stanie poznać się do końca.
W dzisiejszych czasach niestety takie szybkie zaręczyny nie mają dużych szans na powodzenie.

[201605300930]

No u nas jest tak,że
- mamy 22 i 23 lata (liczac rocznikowo odpowiednio wiecej :P)
- pomieszkujemy u siebie, ale wiem że to nie to samo, ale włąśnie mamy zamieszkać jakieś 3 mies. po tych zaręczynach, ja mieskzanie z facetem traktuje już powaznie i nie chciałabym mieszkać z jakims chłopakiem ot tak, tylko z kimś kto będzie moim meżem
- nie chcemy ,,wiecznego" narzeczeństwa,np w planie jest w rok po zaręczynach slub cywilny, po paru latach moze koscielny
oboje pracujemy ( i kończymy juz studia, Tż juz zaraz ja za rok)

[Elladorea]

Nie jest za szybko, zależy od ludzi, czy naprawdę czują, że to jest "to": i czy są wystarczająco dojrzali do ślubu.

[201803090921]

Napisane przez agus wawa

No u nas jest tak,że
- mamy 22 i 23 lata (liczac rocznikowo odpowiednio wiecej :P)
- pomieszkujemy u siebie, ale wiem że to nie to samo, ale włąśnie mamy zamieszkać jakieś 3 mies. po tych zaręczynach, ja mieskzanie z facetem traktuje już powaznie i nie chciałabym mieszkać z jakims chłopakiem ot tak, tylko z kimś kto będzie moim meżem
- nie chcemy ,,wiecznego" narzeczeństwa,np w planie jest w rok po zaręczynach slub cywilny, po paru latach moze koscielny
oboje pracujemy ( i kończymy juz studia, Tż juz zaraz ja za rok)

W Waszym wieku odrzuciłabym każde oświadczyny, bo co jak co, ale żoną niczyją być nie zamierzałam tak młodo

Natomiast co do odpowiedniego stażu związku w kwestii zaręczyn - uważam, że naprawdę nie ma reguły. Można latami bujać się z kimś i nic z tego nie wyniknie, a można zaręczyć się szybko i szybko pobrać.
My po 6 miesiącach związku (nie znajomości!) zamieszkaliśmy razem, 3 miechy później zaręczyliśmy się, a za niecałe 8 miesięcy bierzemy ślub.
Inna sprawa, że jesteśmy sporo starsi od Was.

[elvegirl]

Napisane przez agus wawa

(...) ja mieskzanie z facetem traktuje już powaznie i nie chciałabym mieszkać z jakims chłopakiem ot tak, tylko z kimś kto będzie moim meżem

Dla mnie to brzmi trochę dziwnie, jakby przed pierścionkiem związek był "ot tak sobie, na odwal", a dopiero pierścionek sprawiał, że o związek zaczyna się naprawdę dbać, bo jest "poważny". Niefajne nastawienie do tego, co jest teraz między wami.
Możesz mi wierzyć, jak się ma między wami popsuć, to się popsuje i z pierścionkiem.

Dlaczego w ogóle pytasz na forum czy się zaręczyć czy nie?

[Dotka90]

Napisane przez Sziket

W Waszym wieku odrzuciłabym każde oświadczyny, bo co jak co, ale żoną niczyją być nie zamierzałam tak młodo

Przecież oświadczyny nie oznaczają, że będziesz żoną pojutrze.

Ja się zaręczyłam mając rocznikowo 22 lata, jak będę wychodzić za mąż będę mieć 24,5 a szanowny małżonek 28,5 - dla mnie to optymalny wiek.

[frezja123]

A ja się czasem dziwie, że niektórzy mają tak mocno wyrobione zdanie na tematy typu ile lat powinno się mieć/ ile czasu powinno upłynąć, żeby się zaręczyć / zaślubić / zamieszkać mieć dziecko itd.

Przeciez to są bardzo indywidualne sprawy i nie powinno się ich rozpatrywać tak mocno ogólnie i stereotypowo.

Powiem Wam, że np wg mnie jak ktoś ma się zaręczyć po roku ale bardzo intensywnej znajomości, codziennych spotkań po kilka godzin, lub nawet mieszkania razem np pół roku (pół roku intensywnych spotkań a pół roku mieszkania) i później w ciągu roku wziąć ślub to czemu nie?

Czym to się różni i w czym jest gorsze od par, które niby są razem trzy lata ale się widują 2-3x w tygodniu na 3-4 godziny i nie mieszkają ze sobą?

Moja mama wzięła ślub z ojcem po 4 latach bycia ze sobą i narzeczeństwa (łącznie te 4 lata to trwało) i powiem Wam, że ich małżeństwo jest i było zawsze nieciekawe. Nie rozumieją się, kłócą, są nie mili dla siebie, nie potrafią rozmawiać, przyznać się do błędów itd, no dużo by wymieniać - nie rozwodzą się, bo "nie wypada", "a daj spokój, nie będę się z ojcem na stare lata rozwodzić" itd (kwestia poglądów, mają już koło 50tki więc wychowani w innych czasach).

Oni się widzieli właśnie 2-3 razy w tygodniu po 2 godziny i zdecydowali się na ślub.

Więc co im te 4 lata dało ? Myślę, że lepszy związek będzie pary o rocznym, ale bardzo intensywnym stażu. Może się udać.

Myślę, że nie długość związku ale właśnie uczucia i to co między dwojgiem ludzi się dzieje decyduje o ślubie, bo może być para na odległość i stażu mieć 5 lat i co z tego skoro widzą się tylko w weekendy ? A może być para po rocznym związku, gdzie są ze sobą codziennie, mieszkają razem, dogadują się i po nast. roku wziąć ślub.

[201605300930]

Napisane przez elvegirl

Dla mnie to brzmi trochę dziwnie, jakby przed pierścionkiem związek był "ot tak sobie, na odwal", a dopiero pierścionek sprawiał, że o związek zaczyna się naprawdę dbać, bo jest "poważny". Niefajne nastawienie do tego, co jest teraz między wami.
Możesz mi wierzyć, jak się ma między wami popsuć, to się popsuje i z pierścionkiem.

Dlaczego w ogóle pytasz na forum czy się zaręczyć czy nie?

Nie traktuje, po prostu dla mnie to podwójne docenienie mojego chłopaka, że jest gotowy na taki krok przed zamieszkaniem. bo mieszkać z dziewczyna to by chciał nie jeden facet, ale żeby sie zadeklarowac to w życiu, w koncu mozna pomieszkac pól roku z Krysią, pół roku z Zosia i bedzie super .

Pytam ogólnie o opinię , jak mnie poprosi to zgodzę sie tak czy inaczej

[Lexie]

Napisane przez Alexandra92x

Tak samo każdy mówi, że trzeba zobaczyć jak druga osoba zachowuje się po pijaku. Ja jestem z moim TŻ 9 miesięcy i nie widziałam go pijanego (zawsze zachowuje umiar do tego stopnia, że nic a nic po nim nie widać) i mam czekać aż pierwszy raz się zaleje?

Zawsze możesz go sama upić...

Kwestia oczywiście indywidualna - jedni będą czekać 5 czy 7 lat, zaręczą się, a potem się rozstaną, a inni się zaręczą po roku i okaże się, że ich małżeństwo będzie trwałe.

Moim zdaniem wszystko zależy od tego jak dobrze się zdąży poznać, jak wygląda związek. Co innego randki, związki na odległość, widywanie się przez kilka godzin w tygodniu, a co innego wspólne mieszkanie i wspólne gospodarstwo domowe. Co innego zaręczyny w wieku lat 20, a co innego 30.

[Lady Audrey]

Dla mnie za szybko.
W czasie tego pierwszego roku ludzie są zaślepieni swoimi uczuciami, zauroczeni jeszcze, zapatrzeni w drugą osobę uważając, że nie ma ona żadnych wad. Nie wierzę, że ludzie mogą się na tyle poznać w ciągu roku aby uważać, że mogą spędzić resztę życia przy drugiej osobie. Po roku dopiero opadają klapki z oczu i zauważamy w drugiej osobie rzeczy, które nam nie pasują. I albo staramy się je zmienić albo zaakceptować. Myślę, że ludzie znają się na tyle dobrze po pierwszym poważnym kryzysie po właśnie wtedy klapki z oczu opadają. Zresztą para, która jest razem rok może rozstać się tak samo jak para która jest ze sobą 5 lat. Wszystko zależy od ludzi ale ja bym się nie odważyła.
A poza tym, dla mnie zaręczyny to już planowanie ślubu czyli ślub za 2 lata czy w najlepszym przypadku za 1 rok. Bo zaręczyny dla samego faktu bycia w tym stanie i nie robienie niczego w kierunku ślubu jest dziwne. Znam parę, która jest 4 lata po zaręczynach i nie planują ślubu, nawet razem nie mieszkają.

[201605300930]

Napisane przez Lady Audrey

Dla mnie za szybko.
W czasie tego pierwszego roku ludzie są zaślepieni swoimi uczuciami, zauroczeni jeszcze, zapatrzeni w drugą osobę uważając, że nie ma ona żadnych wad. Nie wierzę, że ludzie mogą się na tyle poznać w ciągu roku aby uważać, że mogą spędzić resztę życia przy drugiej osobie. Po roku dopiero opadają klapki z oczu i zauważamy w drugiej osobie rzeczy, które nam nie pasują. I albo staramy się je zmienić albo zaakceptować. Myślę, że ludzie znają się na tyle dobrze po pierwszym poważnym kryzysie po właśnie wtedy klapki z oczu opadają. Zresztą para, która jest razem rok może rozstać się tak samo jak para która jest ze sobą 5 lat. Wszystko zależy od ludzi ale ja bym się nie odważyła.
A poza tym, dla mnie zaręczyny to już planowanie ślubu czyli ślub za 2 lata czy w najlepszym przypadku za 1 rok. Bo zaręczyny dla samego faktu bycia w tym stanie i nie robienie niczego w kierunku ślubu jest dziwne. Znam parę, która jest 4 lata po zaręczynach i nie planują ślubu, nawet razem nie mieszkają.

napisałam wyżej jak to ma być u nas ze slubem

[201803090921]

Napisane przez Dotka90

Przecież oświadczyny nie oznaczają, że będziesz żoną pojutrze.

Ja się zaręczyłam mając rocznikowo 22 lata, jak będę wychodzić za mąż będę mieć 24,5 a szanowny małżonek 28,5 - dla mnie to optymalny wiek.

Inaczej - ówczesnego faceta nie widziałam nigdy w roli mego męża. Dobry był na chłopaka w studenckich czasach i tyle. Zresztą odkąd pamiętam, nie miałam zamiaru wychodzić za mąż przed 30-stką, takie moje osobiste dziwactwo.

[Naomi21]

Moim zdaniem to nie jest za szybko, ale to też zależy od wielu czynników. Z ostatnim facetem byłam 3 lata i nie oczekiwałam szybkich zaręczyn, teraz już będzie inaczej. Nie widzę, żeby długie poznawanie się cokolwiek zmieniało Przyjaciółka była z facetem 5 lat i rozwiodła się po roku, kuzynka wzięła ślub po roku i są szczęśliwi od kilku lat, mają dziecko (choć oczywiście nie wiem jak dalej im się będzie układało).

Inna sprawa, że w moim wieku nikt już nie chodzi ze sobą latami Jeszcze jakiś czas temu wszyscy byli w długoletnich związkach, ale jak te związki się porozpadały to z kolejnym partnerem każdy zaręcza się dość szybko. W wieku 30 lat inaczej się podchodzi do tych kwestii. O ile mając lat 20 mogłabym być z kimś przed ślubem nawet z 10 lat, to teraz po prostu nie ma na to czasu

[elvegirl]

Napisane przez agus wawa

Nie traktuje, po prostu dla mnie to podwójne docenienie mojego chłopaka, że jest gotowy na taki krok przed zamieszkaniem. bo mieszkać z dziewczyna to by chciał nie jeden facet, ale żeby sie zadeklarowac to w życiu, w koncu mozna pomieszkac pól roku z Krysią, pół roku z Zosia i bedzie super .

Wiesz, jak ktoś ma niepoważne podejście do tematu, to i ślub kościelny mu nie przeszkodzi "pomieszkać pół roku z Krysią, pół roku z Zosią" Ale rozumiem Twój punkt widzenia

[ma-linka]

Bez względu na staż związku dobrze przed ślubem razem pomieszkać. Znam parę, która była od matury razem - hajtnęli się po 4-5 latach związku. Nie minęło 1,5 roku po ślubie a już się rozeszli. Rodzina bardzo katolicka ,więc rodzice zaczęli działać, bo przecież rozwodów nie ma. Po roku od kłótni wyglądają na szczęśliwych. Niemniej jednak kiedy ludzie widzą się tylko wypachnieni na mieście tak naprawdę nie wiele o sobie wiedzą.

[Naomi21]

Napisane przez ma-linka

Niemniej jednak kiedy ludzie widzą się tylko wypachnieni na mieście tak naprawdę nie wiele o sobie wiedzą.

Zgadzam się Gdybym nie zamieszkała z eksem, to dziś pewnie byłabym jego żonąBo na etapie randkowania nie wiedziałam dokładnie jakie ma poglądy na życie, rodzinę, małżeństwo (deklarował zupełnie coś innego).

[Rena]

Ja sie najbardziej zgadzam z opinia - zalezy jak spedzili razem ten rok, bo 12 miesiecy to zaden wyznacznik. Inaczej wyglada zwiazek na odleglosc, inaczej jak partnerzy razem mieszkaja.

I bede bronic podziwiania pieknych oczy to tez ma swoj urok i jest w zwiazku wazne. Podobnie jak kwiaty na urodziny czy sniadanie do lozka. To takie male wielkie radosci zycia.

Oczywiscie musialo sie w watku pojawic, o slubie z obcym czlowiekiem - to juz kultowe na wizazu- babcia z dziadkiem, mama z tata, a nasze pokolenie to tylko z obcymi ludzmi sie zeni.

Co do wad - nie ma partnerow bez wad - dlatego nalezy wybrac takiego, ktorego wady nam najmniej przeszkadzaja i umiemy je zaakceptowac.

No i dorabianie sie i dopiero wtedy slub, ja bym sie obrazila na taki warunek, pieniadze sa narzedziem do osiagania celow, a nie celem. Moze sobie facet odkladac kase na wymarzonego mercedesa, ale zupelnie niezaleznie od decyzji na temat bycia razem.

[ma-linka]

Napisane przez Harry Hole

No ale jeśli tych kłótni nie ma, bo ludzie się ze sobą dogadują po prostu - to co? Sztucznie wywoływać konflikty żeby sprawdzić, czy partner mnie szanuje?
Moim zdaniem umiejętność kompromisu, spokojnych rozmów na tematy konfliktowe, wzajemny szacunek - są cenniejsze niż "budujące kłótnie". Kłotnie zawsze pozostawiają niesmak. Natomiast nie każdy potrafi schować dumę do kieszeni i ustąpić. Dla mnie to jest miarą dojrzałości związku. Nastawienie na "my" a nie "ja".

Najlepiej zobaczyć jak facet zachowuje się w towarzystwie . A brak szacunku można zobaczyć w codziennych zachowaniach,bo w kłótni w nerwach mówi się różne rzeczy choć nie uważam ,że wszystko przejdzie. Miałam takiego chłopaka mega czaruś , a gdy przyjechał do mnie i zobaczył kurz na czarnych szafkach afera nie z tej ziemi. Już wtedy powinna mi się czerwona lampka zapalić. (Pedantyzm to ponoć zachowanie nerwicowe.)A zerwałam po 3,5 pół roku kiedy zaczął mnie szarpać..

[Chatul]

Moim zdaniem rok związku spokojnie może wystarczyć do dobrego poznania drugiej osoby. Zwłaszcza, że rok związku nie musi oznaczać, że sama znajomość z drugą osobą trwa rok czy niewiele dłużej.

Napisane przez Lady Audrey

W czasie tego pierwszego roku ludzie są zaślepieni swoimi uczuciami, zauroczeni jeszcze, zapatrzeni w drugą osobę uważając, że nie ma ona żadnych wad. (…) Po roku dopiero opadają klapki z oczu i zauważamy w drugiej osobie rzeczy, które nam nie pasują.

Ja tak nie miałam.
Za to zgadzam się z tym, że dopóki ma się klapki na oczach i jest się przekonanym, że partner nie ma żadnych wad, to absolutnie nie należy decydować się na ślub.