ciąża, zmiany

[ina_nova]

Czemu już nie pracujesz?

Wybacz, nie doczytałam. Musisz znaleźć sobie zajęcie i odciąć się od problemów. Może pomyśl o jakiejś pracy z domu? Pracujesz z dziećmi, może mogłabyś wykonywać jakieś rysunki - gry dla dzieciaków i przesyłać je do pracy.

"Ja myslalam ze po slubie cywilnym zamieszkamy razem, tż powiedział, że po porodzie. "

Jak to "myślałamm", to nie ustaliliście takich rzeczy wcześniej? Powiedz chłopakowi o swoich potrzebach i poglądach, przecież nie wywróży ich z kart.

[Barbarella05]

No ja w ciąży nie byłam, nie jestem wiem tyle co przeczytałam i zaobserwowałam u znajomych i rodziny.
Owszem, może praca była fizyczna.

Elve dowiedziała się jak sama napisała, miesiąc temu. Nie wiem czy to dużo czasu czy mało, ale chyba przez ten czas można ochłonąc z szokującej wieści,że się zaszło w ciąze?....ale to tylko luźna uwaga,żaden przytyk
Dobra, może nie mieć ochoty, ale sądzę,ze mogłoby jej to dobrze zrobić, wyrzucenie z siebie tych negatywnych emocji, wygadanie się po prostu.

---------- Dopisano o 21:15 ---------- Poprzedni post napisano o 21:12 ----------

Napisane przez asia1010

Jestem od dwóch tygodni na zwolnieniu lekarskim. Pracuję z dziećmi, dzieci bez przerwy kichają, kaszlą, smarkają przy tym raz w miesiacu byłam przeziebiona dlatego przestałam pracowac.

Co do mieszkania u tż to nie chce tu mieszkac, ale nie ma innego wyjścia. Tż ma tu blisko do pracy jednej i drugiej. Ja mialam umowe tylko do czerwca wiec i tak musze szukac czagos innego.

---------- Dopisano o 21:09 ---------- Poprzedni post napisano o 21:08 ----------



Ja myslalam ze po slubie cywilnym zamieszkamy razem, tż powiedział, że po porodzie. Wczesniej chcialam odrazu po slubie teraz ciesze sie ze poźniej poniewaz nie chce wyprowadzac sie z domu

To się nie dogadaliście w tym temacie...

[asia1010]

Napisane przez elvegirl

tu masz, zło, tylko inaczej pisane

Często stres przedślubny się pojawia i bez ciąży, a tu trochę za dużo się Ci nawaliło na głowę - wiadomość o ciąży, oświadczyny niejako przez tą wiadomość wywołane... po prostu dajcie sobie czas, oboje. Poukładajcie sobie, poczytajcie o zmianach, które w Tobie zachodzą i zachodzić będą, o reakcjach ciała i mózgu, jakie mogą się pojawić. Zwolnijcie trochę, skup się na badaniach i tak dalej, na razie to jest kwestia najistotniejsza. Formalności ślubne zdążycie, nikt nie mówi że masz dreptać do USC w 8-9 miesiącu, ale jest jeszcze czas

---------- Dopisano o 21:07 ---------- Poprzedni post napisano o 21:05 ----------


Może po prostu nie mieć ochoty na spotkania towarzyskie. Niedawno dowiedziała się o ciąży, życie jej się wywróciło do góry nogami, dajcie dziewczynie ochłonąć

Zawsze duzo pracowalam, studiuje jeszcze do tego, mialam całe dnie wypełnione od rana do wieczora. Ogołnie zmian nie lubię. Mysle, że moje życie wywrocilo sie do góry nogami. Zyłam 28 lat tylko dla siebie, robiłam co chcialam, chodziłam, jezdziłam gdzie chcialam, nagle mam mieć zobowiązania.

[gingerbre]

Napisane przez asia1010

Zawsze duzo pracowalam, studiuje jeszcze do tego, mialam całe dnie wypełnione od rana do wieczora. Ogołnie zmian nie lubię. Mysle, że moje życie wywrocilo sie do góry nogami. Zyłam 28 lat tylko dla siebie, robiłam co chcialam, chodziłam, jezdziłam gdzie chcialam, nagle mam mieć zobowiązania.

Witaj w dorosłym życiu

[Barbarella05]

Napisane przez asia1010

Zawsze duzo pracowalam, studiuje jeszcze do tego, mialam całe dnie wypełnione od rana do wieczora. Ogołnie zmian nie lubię. Mysle, że moje życie wywrocilo sie do góry nogami. Zyłam 28 lat tylko dla siebie, robiłam co chcialam, chodziłam, jezdziłam gdzie chcialam, nagle mam mieć zobowiązania.

No ale cóż, tak wyszło, musisz to przetrawić.
Odpadła ci jedynie praca, reszta jest taka jaka była wcześniej.
Masz czas wolny- szukaj pracy, nadal możesz ćwiczyć i robić to co robiłaś wcześniej.

---------- Dopisano o 21:19 ---------- Poprzedni post napisano o 21:18 ----------

Napisane przez gingerbre

Witaj w dorosłym życiu

Z ust mi to wyjęłaś

[asia1010]

Napisane przez Barbarella05

No ja w ciąży nie byłam, nie jestem wiem tyle co przeczytałam i zaobserwowałam u znajomych i rodziny.
Owszem, może praca była fizyczna.

Elve dowiedziała się jak sama napisała, miesiąc temu. Nie wiem czy to dużo czasu czy mało, ale chyba przez ten czas można ochłonąc z szokującej wieści,że się zaszło w ciąze?....ale to tylko luźna uwaga,żaden przytyk
Dobra, może nie mieć ochoty, ale sądzę,ze mogłoby jej to dobrze zrobić, wyrzucenie z siebie tych negatywnych emocji, wygadanie się po prostu.

---------- Dopisano o 21:15 ---------- Poprzedni post napisano o 21:12 ----------



To się nie dogadaliście w tym temacie...

Wydawało mi się, że ten szok juz minał chociaż może gdzieś w środku dalej jestem w szoku.

[elvegirl]

Napisane przez Barbarella05

Elve dowiedziała się jak sama napisała, miesiąc temu. Nie wiem czy to dużo czasu czy mało, ale chyba przez ten czas można ochłonąc z szokującej wieści,że się zaszło w ciąze?....ale to tylko luźna uwaga,żaden przytyk

Każdy przeżywa to inaczej, czasem...jak Ci to opisać...najpierw jest szok, że dwie kreski, no bo jak to, nie tak miało być! Niby się kobieta dobrze czuje, ale ma świadomość, że już od razu z wielu rzeczy musi zrezygnować. Do tego dochodzi niby dobre samopoczucie, ale gwałtowny spadek żywotności, gdzie Cię postawią tam zasypiasz, nie możesz sobie miejsca znaleźć, bo przecież tryb życia musisz podporządkować czemuś, na co jeszcze nie masz w zasadzie żadnego dowodu poza tymi dwiema kreskami
A potem się fizyczne (niekoniecznie złe, osłabiające) objawy zaczną pojawiać i to w ogóle będzie cyrk dla neuronów Bo "o cholera, jednak nic się nikomu nie wydawało"
Tak więc ogarnianie bazy może trochę potrwać

Napisane przez Barbarella05

Dobra, może nie mieć ochoty, ale sądzę,ze mogłoby jej to dobrze zrobić, wyrzucenie z siebie tych negatywnych emocji, wygadanie się po prostu.

Jak nie ma ochoty, to nie ma ochoty, po co się zmuszać? Ma na razie dziewczyna skoki nastroju i sama siebie nie poznaje momentami, po co ma wybuchnąć na środku knajpy pełnej ludzi? Nie chce, to nie. Przyjdzie czas, to wyjdzie ze skorupy.

[mamaszkrabka]

Napisane przez Barbarella05

No ja w ciąży nie byłam, nie jestem wiem tyle co przeczytałam i zaobserwowałam u znajomych i rodziny.
Owszem, może praca była fizyczna.

Elve dowiedziała się jak sama napisała, miesiąc temu. Nie wiem czy to dużo czasu czy mało, ale chyba przez ten czas można ochłonąc z szokującej wieści,że się zaszło w ciąze?....ale to tylko luźna uwaga,żaden przytyk
Dobra, może nie mieć ochoty, ale sądzę,ze mogłoby jej to dobrze zrobić, wyrzucenie z siebie tych negatywnych emocji, wygadanie się po prostu.

W ciąży to trochę tak nie działa
Tkwisz w takim zawieszeniu jakiś czas i w zasadzie niewiedzy. W jakimś stopniu wiesz, że Twoje życie się zmieni ale to nie chodzi tylko o szok "jestem w ciąży" ale pojawia się milion wątpliwości o przyszłość, a u mnie nawet ataki paniki. Więc ja całkiem rozumiem autorkę.

Napisane przez asia1010

Zawsze duzo pracowalam, studiuje jeszcze do tego, mialam całe dnie wypełnione od rana do wieczora. Ogołnie zmian nie lubię. Mysle, że moje życie wywrocilo sie do góry nogami. Zyłam 28 lat tylko dla siebie, robiłam co chcialam, chodziłam, jezdziłam gdzie chcialam, nagle mam mieć zobowiązania.

I niestety te zobowiązania już pozostaną.
Nic już nie będzie takie jak przed ciążą i pomału musisz się starać to zaakceptować.
Życzę szczęśliwych 9 miesięcy, a zobaczysz, że za miesiąc będziesz się już czuła lepiej.

[Chatul]

Napisane przez asia1010

Ja myslalam ze po slubie cywilnym zamieszkamy razem, tż powiedział, że po porodzie.

A Tobie to pasuje? I dlaczego Twój TŻ chce zamieszkać z Tobą dopiero po porodzie?

Wczesniej chcialam odrazu po slubie teraz ciesze sie ze poźniej poniewaz nie chce wyprowadzac sie z domu

Postaraj się to wszystko przemyśleć. Dlaczego nie chcesz się wyprowadzać z domu rodzinnego? Czy po porodzie będziesz tego chciała? Czy w ogóle chcesz mieszkać ze swoim partnerem? Jak wyobrażasz sobie swoje życie w przyszłości?

[skazana_na_bluesa]

-> wstrzymaj się ze ślubem. to ma być miła rzecz, a skoro masz takie podejście to poczekaj. nie przymuszaj się do niczego i słuchaj intuicji.

-> chyba musicie przegadać podstawowe kwestie, np. kwestię zamieszkania ze sobą. nie rozumiem, czemu już teraz ze sobą nie mieszkacie. i czemu nie możecie zamieszkać osobno.

[WhySoSerious]

Napisane przez skazana_na_bluesa

-> wstrzymaj się ze ślubem. to ma być miła rzecz, a skoro masz takie podejście to poczekaj. nie przymuszaj się do niczego i słuchaj intuicji.

-> chyba musicie przegadać podstawowe kwestie, np. kwestię zamieszkania ze sobą. nie rozumiem, czemu już teraz ze sobą nie mieszkacie. i czemu nie możecie zamieszkać osobno.

nie ma co brać ślubu, jeśli nawet razem nie mieszkacie. to zbyt poważne zobowiązanie.

[elvegirl]

Napisane przez WhySoSerious

nie ma co brać ślubu, jeśli nawet razem nie mieszkacie. to zbyt poważne zobowiązanie.

Mieszkanie jak mieszkanie, ale obgadanie wizji wspólnego życia i znalezienie takiej, która obojgu da spokój i poczucie bezpieczeństwa, to jednak ważna kwestia.
Ale do tego trzeba trochę ochłonąć, na razie to chyba wszystkie decyzje są podejmowane na szybkiego, bez dokładnego przemyślenia "za" i "przeciw".

[mamaszkrabka]

Napisane przez elvegirl

Mieszkanie jak mieszkanie, ale obgadanie wizji wspólnego życia i znalezienie takiej, która obojgu da spokój i poczucie bezpieczeństwa, to jednak ważna kwestia.
Ale do tego trzeba trochę ochłonąć, na razie to chyba wszystkie decyzje są podejmowane na szybkiego, bez dokładnego przemyślenia "za" i "przeciw".

Z pierwszym zdaniem się zgadzam.
Najpierw trzeba zaakceptować też fakt, że się jest w ciąży. Bo dla mnie to wygląda tak. 1. Dwie kreski na teście, 2. no dobra bierzemy ślub.

Chłopak jest dość młody, bo 23lata. Zapewne w związku nie było obgadanych takich spraw jak "co robimy w razie wpadki" i teraz są tego efekty. On pewnie też jest w szoku jeszcze i sam musi sobie to poukładać, ciąża i poród to dla niego abstrakcja.

[Barbarella05]

Napisane przez elvegirl

Mieszkanie jak mieszkanie, ale obgadanie wizji wspólnego życia i znalezienie takiej, która obojgu da spokój i poczucie bezpieczeństwa, to jednak ważna kwestia.
Ale do tego trzeba trochę ochłonąć, na razie to chyba wszystkie decyzje są podejmowane na szybkiego, bez dokładnego przemyślenia "za" i "przeciw".

[Ilsa Lund]

Napisane przez asia1010

Do porodu mam mieszkac w domu z rodzicami. Tak wspiera mnie powiedziałam mu żeby on wymyslił date i reszte bo ja nie mam ochoty na to

Ale że po ślubie zamierzacie mieszkać osobno ? Bo rozumiem że rozwiązanie za 8 miesięcy a ślub za 2 To po co w ogóle wychodzisz za mąż ?

[Ingel]

Jestem w szoku, ze masz 28 lat.
Ty chcesz mieszkac z rodzicami, tz chce mieszkac u swoich rodzicow, Ty myslisz ze zamieszkacie po slubie, on mowi ze po porodzie, Ty nie chcesz slubu... jakbym czytala o parze licealistow.

Witaj w doroslym zyciu i ogarnij sie.

[Pia Gizela]

Autorko, jestem w podobnej sytuacji - również ciężko przechodzę ciążę. Pierwsze 3 miesiące - dramat. Ciągłe mdłości, osłabienie, senność - podczas rozmowy z kimś potrafiłam zasnąć Teraz jestem w połowie 5 msc i nie czuję się jak przed ciążą - dużo szybciej się meczę, dużo rzeczy mnie niesamowicie wkurza - a już mój TŻ najbardziej. Moja lekarka mówi, że ciąża to nie stan błogosławiony a odmienny. Burzy hormonalnej jaka teraz zachodzi w naszych organizmach nie okiełznasz. Moim zdaniem Panu Bogu kop w dupę się należy za te zmienne samopoczucia, wahania nastrojów, brak koncentracji i ciągłe zmęczenie. Pamiętaj Autorko, że każda kobieta ciążę przechodzi inaczej i ma do tego prawo
Mi pomagają rozmowy z psychologiem i z koleżanką, która też jest w ciąży.

Co do ślubu, mieszkania - daj sobie czas. Teraz masz mętlik w głowie i to naturalne Poczekaj aż skończy się pierwszy trymestr - możliwe że poczujesz się lepiej wtedy będzie czas na podejmowanie decyzji.

[paulinika]

Musisz sie wziasc w garsc. Masz 28 lat. Ja musialam sie wziasc w garsc zachodzac a ciaze majac 17. Musicie porozmawiac na temat mieszkania. Ja sobie nie wyobrazam brac slub i mieszkac osobno.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[namisek1990]

Autorko,
Twoje obecne humory to nic niepokojącego. To bardzo normalne w ciąży. Początki c są trudne, ale z biegiem czasu człowiek się przyzwyczaja . Polecam zaglądać na dział "Poczekalnia" . Dziewczyny także wypowiadają się na temat samopoczucia. Dla mnie pierwsze 2 miesiące były tragiczne (odruchy wymiotne, wymioty, odrzut od jedzenia, zwiększona wrażliwość na zapachy, niechęć do współżycia, przygnębienie, napady płaczu, wybuchy złości, senność a nawet niechęć do spotykania się z ludźmi ), ale nie każda dziewczyna tak intensywnie przechodzi ciążę. Życzę Ci aby było lżej!

Zgadzam sie w 100% z wypowiedzią skazana_na_bluesa.
Porozmawiajcie na spokojnie, ustalcie wszystkie kwestie "za" i "przeciw", znajdźcie kompromis. Gdy uporzadkujecie te sprawy i zdecydujecie się prędzej czy później na ślub to wtedy i humor dopisze i radość z przygotowań. Głowa do góry! Działaj

Barbarella05
Nie każdy szybko oswaja się z tą myślą. Do mnie dotarło dopiero gdy zobaczyłam dziecko na drugim usg .

[Barbarella05]

no ja napisałam,że nie wiem jak to jest, więc temu wypowiadałam się ze znakiem zapytania na końcu
Każda kobieta w ciąźy to kwestia indywidualna, zgadzam się z tym i rówiez popieram aby Autorka poczekała, ten pierwszy trymestr.

Co do mieszkania razem przed i po ślubie. Tu się mogę wypowiedziec,że znam pare w związku małżeńskim, gdzie po ślubie nie mieszkają razem, mąż odwiedza żonę w weekendy, bo pracuje i mieszka w innym miescie. Takze zalezy co komu pasuje, jak sie ze soba dogadają,

U Autorki kwestia jest właśnie taka,że chyba zapomnieli omówic podstawowych kwestii typu, jak sobie wyobrazaja życie, mieszkanie ze soba itd.

[kennedy]

najpierw sie ustala jak chcemy zyc.

potem zachodzi w ciaze.

[phideaux]

Napisane przez kennedy

najpierw sie ustala jak chcemy zyc.

potem zachodzi w ciaze.

A taki tekst w jaki sposób ma pomóc autorce?

[kennedy]

Napisane przez phideaux

A taki tekst w jaki sposób ma pomóc autorce?

moze pomoc przemyslec swoje zyciowe wybory.

[phideaux]

Ale ona już jest w ciąży, nawet jak tego żałuje (?), czasu nie cofnie.

[kennedy]

Napisane przez phideaux

Ale ona już jest w ciąży, nawet jak tego żałuje (?), czasu nie cofnie.

nie chodzi o to zeby zalowac. tylko wyciagnac wnioski z sytuacji.

[verumka]

Napisane przez kennedy

najpierw sie ustala jak chcemy zyc.

potem zachodzi w ciaze..

Ogólnie to zgadzam się z Tobą i to jak najbardziej, ale w tej sytuacji można to potraktować jedynie jako radę na przyszłość, bo w tym przypadku rzeczywiście pomoże jej to niewiele.

Ja uważam, jak większość dziewczyn, że do głosu dochodzą hormony + kompletne niedogadanie się z ojcem dziecka. Za dużo tu jest wątpliwości - ona nie chce ślubu, on nie chce z nią zamieszkać po ślubie (), tylko dopiero po porodzie.

Za dużo niepewności, niejasnych sytuacji. Kobieta w ciąży, a już przede wszystkim dziecko, potrzebuje stabilizacji, poczucia bezpieczeństwa. Myślę, że nadszedł czas na bardzo poważną rozmowę z partnerem.

Przede wszystkim nie potrafię zrozumieć dlaczego on dopiero po porodzie ma zamiar z Tobą zamieszkać? Czemu nie po ślubie? Co nim kieruje? Bo nijak nie umiem sobie tego pookładać w głowie. Chyba, że ja czegoś nie zrozumiałam do końca.

[Monian]

Najpierw powinniście pomieszkać trochę razem a potem ten cywilny ślub, na który Ty widać nie masz żadnej chęci. Moim zdaniem to trochę nie od tej strony idzie.

I z tego, co zrozumiałam będziecie mieszkać z teściami. Jak się z nimi dogadujesz? To będzie na zasadzie mamy jeden pokój czy np piętro dla siebie?

[kennedy]

Przede wszystkim autorka powinna wziac pare oddechow i wyluzowac. Uspokoic sie i zrelaksowac.
Powoli zastanowic sie nad tym co jest potrzebne do szczescia? wspolne mieszkanie? slub?

[quench]

Napisane przez verumka

Przede wszystkim nie potrafię zrozumieć dlaczego on dopiero po porodzie ma zamiar z Tobą zamieszkać? Czemu nie po ślubie? Co nim kieruje? Bo nijak nie umiem sobie tego pookładać w głowie. Chyba, że ja czegoś nie zrozumiałam do końca.

Wydaje mi się, że to albo młody albo niedojrzały związek. Ciężko w sumie oczekiwać od 23-letniego chłopaka, by był ogarnięty życiowo. Autorka też jakoś tam beztrosko żyła (jak sama pisze "dla siebie" i "bez zobowiązań"). I zdarzyła się wpadka. A teraz szok, bo jakby nie było, to koniec kompletnej niezależności i bycia lekkoduchem.

Cóż, na początek zastanowiłabym się, co ze sobą począć i co będzie dobre dla dziecka. Czy stać mnie na samodzielne życie z facetem, czy jednak potrzebuję wsparcia rodziny? Jeśli potrzebuję wsparcia rodziny, to czyje towarzystwo jest lepsze: moich rodziców, czy rodziców partnera? Ślub byłby dla mnie sprawą drugorzędną, bo w pierwszej kolejności trzeba ustalić w jakich warunkach będzie się żyło, z kim i w końcu za co, a w dalszej, czy w ogóle jest sens związek formalizować.

Tutaj za dużo jest niejasności i nieprzemyślanego działania, by czuć się komfortowo.

[3be020e1638e56070af0544f5de5b7e1ebae7a0d_66453eabeaad3]

Napisane przez Ingel

[...]
Witaj w doroslym zyciu i ogarnij sie.

Mogłabyś opisać, jak to się robi?

@Autorko: broń Boże, nie zmuszaj się do tego ślubu ze względu na dziecko. Lepiej odczekać, aż będziesz gotowa na to, i aż przeglądanie sukienek, itd. będzie sprawiało ci przyjemność. Pamiętaj, że NIKT nie może cię zmusić do ślubu i nikt nie zaciągnie siłą przed ołtarz.

PS. Gratuluję przyszłej mamusi! Ostatnio obejrzałam kilka filmików na YT z małymi dzieciaczkami w roli głównej, coś pięknego