Moc pozytywnego myślenia - III część

[paula-zla]

Napisane przez Smerfetkaa

Sukcesy innych osób mogą albo zmotywować, albo zdołować. Zależy to od obecnego nastroju. Jeśli ktoś jest na fali działań - uzna, że on też ma szansę. Jeśli jest w dołku... popada w jeszcze głębszy.

Ja obecnie jestem w neutralnej pozycji pod tym względem. Stwierdzam jednak, że nie osiągnę sukcesu, bo... nie wiem czego chcę od życia. Nie wiem co chcę robić. Najwyższy czas... a ja nie mam pojęcia co sprawi mi przyjemność, do czego się nadaję, a do czego nie

To prawda, o czym piszesz.
Ja czuję się nijaka, taka fe. Studiuję, ale wiele zajęć opuszczałam przez co mam spore zaległości. A tego, co studiuję nie da się (wszystkiego) wyczytać w książkach.

[BittersweetCocaine]

Siema dziewczyny Dawno tu nie pisałam, ale nadorbiłam zaległości i chciałabym znowu móc się "wkupić" do Waszego grona. Przygarniecie?

Napisane przez paula-zla

Ja też nie lubię słodkopierdzenia. Mnie to irytuje, gdy facet głaszcze po główce, mój ty koteczku. Potrzebuję czułości, uczucia i troski, ale bez przesady. Miałam dwóch facetów, którzy byli mięciutcy jak puch w stosunku do mnie i w pewnym momencie miałam dość.

Ja też nie lubię wszelkiego "misiaczkowania" Z TŻ nawet rzadko chodzimy za rękę jak idziemy ulicą. Niektórzy się nam dziwią, ale nam jest tak zwyczajnie dobrze

Napisane przez Smerfetkaa

Cześć i czołem!

Za oknem szaro, buro i ponuro. Zimno i mokro. Ale co tam, można posiedzeć w domu pod kocykiem z gorącą herbatą. Lub kawą. Albo lepiej - gorącą czekoladą, ale nie posiadam.

Na zbliżające się dni zrobiłam zapas czekolad. Wydałam prawie 15zł Ale co sobie żałować.

Kurczę, jakbym zakupiła naraz tyle czekolad to znając mnie długo w szafce by nie poleżały...

Dziewczyny! Ja też staram się myśleć pozytywnie. W tym roku skończyłam studia, obroniłam się z dwóch kierunków przed wakacjami. Później spędziłam wspaniały miesiąc w NYC z TŻ, a teraz staram się szukać pracy w Polsce. W porównaniu z USA tu jest strasznie ciężko jeśli chodzi o pracę i ogólnie życie, ale póki co chyba nie chcę decydować się na powrót na stałe do USA... Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce i nie biadolić, a po prostu zacząć działać. Pojawiła się iskierka nadziei, że może uda się osiągnąć zawodowo to, o czym tak skrycie marzę Oprócz tego tak jak napisała bodajże Smerfetka- nie mam pracy? Staram się szukać pozytywnych stron w tej sytuacji... Nie mam pracy, ale za to mam czas dla siebie, dla znajomych, mogę zająć się swoim hobby, poczytać książki, oglądać filmy itp., czyli mieć czas na to, na co ostatnio go nie miałam Najważniejsze jest to, że jestem zdrowa, mam kochającego TŻa, w domu też nie jest najgorzej, w miarę dogaduję się z rodzicami, mogę na nich liczyć, mam przyjaciół, do których mogę się zwrócić o każdej porze dnia i nocy i wiem, że mnie wysłuchają... a reszta to naprawdę przejściowe problemy, które mam nadzieję szybko uda się rozwiązać
Właśnie przypomniałam sobie, że muszę dokończyć "Potęgę podświadomości", którą kiedyś zaczęłam a nie skończyłam ze względu na brak czasu

[Mocny Akcent]

BitterSweet jak miło Cię znowu widzieć świetnie, że byłaś w NYC, też bym chciała

[Smerfetkaa]

Napisane przez Clemence

A nie masz np hobby które Ci wybiera zawód ?
Bo np nak ktoś lubi doradzać innym to łatwo wybrać coś z zakresu psychologii,albo jeżeli ktoś lubi sport to AWF

Ja już skończyłam studia. Takie bardziej ogóle. A wybór kierunku studiów też nie jest ściśle związany z wyborami życiowymi. No bo np absolwent AWF kim może być? Jakimś trenerem, nauczycielem w-fu. Ale nie każdemu absolwentowi to dane. A i podczas studiów może się okazac, ze może to jednak nie to. Nie każdy absolwent psychologii pracuje w zawodzie - bardzo trudno znaleźć pracę.

Zanim skończyłam studia wydawało mi się, że po studiach będzie spoko, będzie praca. A teraz widzę, że to nie takie proste jest. Oprócz wykształcenia trzeba mieć wielkie szczęście, siłę woli, trzeba umieć poszerzać siatkę kontaktów już na studiach, być pracowitym i zorganizowanym, niekiedy mieć spore znajomości ale tak naprawdę najważniejszy jest konkretny cel. Bez tego konkretnego celu poprzednie warunki są niczym.

[BittersweetCocaine]

Napisane przez Mocny Akcent

BitterSweet jak miło Cię znowu widzieć świetnie, że byłaś w NYC, też bym chciała

Ja tez się cieszę, że się znowu spotykamy

No faaaajnie było w NYC, nie powiem. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś tam wrócę, ale póki co mam do kogo jechać, więc szansa jest spora. Teraz tam huragan szaleje, więc się zmyłam w odpowiednim momencie

[Smerfetkaa]

Napisane przez paula-zla

To prawda, o czym piszesz.
Ja czuję się nijaka, taka fe. Studiuję, ale wiele zajęć opuszczałam przez co mam spore zaległości. A tego, co studiuję nie da się (wszystkiego) wyczytać w książkach.

Też czuję się nijaka


BittersweetCocaine Super z tym NYC. Zwiedziłaś trochę świata, zazdroszczę

No ja mam staż do poniedziałku. W poniedziałek idę ostatni dzień, a w tym tygodniu wykorzystuję wolne i muszę przyznać, że już mam dość
Czekałam na wolne, żeby się wyspać, coś porobić, ale kompletnie nie potrafię sie zorganizować. Zaczęłam porządki w ciuchach i co... leżą na kupkach w całym pokoju, a mi już się nie chce tego ruszać

Normalnie jak wracałam z pracy (na stażu jestem) to brałam się za część ćwiczeń, potem obiadek, coś tam porobiłam itp i dzień w miarę zorganizowany jakoś mijał. A teraz? A co to będzie we wtorek, pierwszy dzień bez zajęcia już tak na dłużej? Boję się.

Fajnie, że widzisz tyle plusów. Tak, to przejściowy problemik, znajdziesz pracę wkrótce, mam nadzieję, że ja też

[Clemence]

Napisane przez Smerfetkaa

Ja już skończyłam studia. Takie bardziej ogóle. A wybór kierunku studiów też nie jest ściśle związany z wyborami życiowymi. No bo np absolwent AWF kim może być? Jakimś trenerem, nauczycielem w-fu. Ale nie każdemu absolwentowi to dane. A i podczas studiów może się okazac, ze może to jednak nie to. Nie każdy absolwent psychologii pracuje w zawodzie - bardzo trudno znaleźć pracę.

Zanim skończyłam studia wydawało mi się, że po studiach będzie spoko, będzie praca. A teraz widzę, że to nie takie proste jest. Oprócz wykształcenia trzeba mieć wielkie szczęście, siłę woli, trzeba umieć poszerzać siatkę kontaktów już na studiach, być pracowitym i zorganizowanym, niekiedy mieć spore znajomości ale tak naprawdę najważniejszy jest konkretny cel. Bez tego konkretnego celu poprzednie warunki są niczym.

Takie myslenie to do niczego nie prowadzi :P raczej do negatywnych wniosków.
Trzeba się starać i tyle.

[paula-zla]

Napisane przez Smerfetkaa

Ja już skończyłam studia. Takie bardziej ogóle. A wybór kierunku studiów też nie jest ściśle związany z wyborami życiowymi. No bo np absolwent AWF kim może być? Jakimś trenerem, nauczycielem w-fu. Ale nie każdemu absolwentowi to dane. A i podczas studiów może się okazac, ze może to jednak nie to. Nie każdy absolwent psychologii pracuje w zawodzie - bardzo trudno znaleźć pracę.

Zanim skończyłam studia wydawało mi się, że po studiach będzie spoko, będzie praca. A teraz widzę, że to nie takie proste jest. Oprócz wykształcenia trzeba mieć wielkie szczęście, siłę woli, trzeba umieć poszerzać siatkę kontaktów już na studiach, być pracowitym i zorganizowanym, niekiedy mieć spore znajomości ale tak naprawdę najważniejszy jest konkretny cel. Bez tego konkretnego celu poprzednie warunki są niczym.

Akurat psychologia to jeden z bardziej obleganych kierunków. Owszem, są możliwości, jednak najlepiej działać już od początku studiów. Po prostu trzeba studia lubić i ciągle szukać czegoś nowego, kursów, warsztatów, wolontariatu, poznawać ludzi ze środowiska, wkręcać się mocno w temat. Inaczej będzie ciężko. Widzę po sobie, moich znajomych...
Niestety, u nas sporym powodzeniem cieszą się kierunki, po których absolwenci kwitną, bo pracy nie ma. Na rynku jest przesyt tzw. humanistów po kulturoznawstwie, politologii, różnych dziwnych filologiach. Piszę to ja, kolejna na humanistycznym kierunku.
Po AWF mam sporo znajomych. Jak po fizjoterapii idzie znaleźć pracę, ale też trzeba się nieźle namachać, to po turystyce już gorzej, chyba że naginać na cały etat za 1200 brutto w biurze podróży. To samo z wychowaniem fizycznym - tu zostaje już szkoła, ew. uprawnienia trenerskie. Bardzo wielu facetów po AWF idzie na policjantów, inni dorabiają jako ratownicy. Nie ma lekko.

[Smerfetkaa]

Napisane przez Clemence

Takie myslenie to do niczego nie prowadzi :P raczej do negatywnych wniosków.
Trzeba się starać i tyle.

Ależ ja nie twierdzę, żę nie trzeba się starać. Pisałam, że już w czasie studiów trzeba się starać, zdobywać sieci kontaktów, być pracowitym itp
Ale chodzi mi tylko i wyłącznie o to, że nie osiągniemy sukcesu, gdy nie mamy konkretnego celu. No bo jak?

[helloyellow02]

Napisane przez QueenBlair

Co się dzieje?

Źle się czuję w miejscu, w którym mieszkam, strasznie nie dogaduję się z TŻ i od dłuższego czasu rozważam rozstanie... wszelkie pozytywne myślenie nie pomaga, niestety.

[Clemence]

Napisane przez Smerfetkaa

Ależ ja nie twierdzę, żę nie trzeba się starać. Pisałam, że już w czasie studiów trzeba się starać, zdobywać sieci kontaktów, być pracowitym itp
Ale chodzi mi tylko i wyłącznie o to, że nie osiągniemy sukcesu, gdy nie mamy konkretnego celu. No bo jak?

No nie do końca
Powiem Ci,że przez przypadek można trafić np na fajną pracę.
Ja nie wierzę w tworzenie kontaktów.Uwazam,że można samemu wiele osiągnąć o ile się chce.I robić dobre wrażenie(niewymuszone a szczere) z kim się nie rozmawia. To jest podstawa znajomości z jakimkolwiek człowiekiem. Wtedy można kogoś poprosić o pomoc,ale ja wolę liczyć na siebie niż na kontakty..
Zależy co chcesz robić ,ale jednak takie "prace" po znajomościach jak dla mnie są śmieszne bo jak nie masz kwalifikacji to można mieć znajomości, a i tak się nie sprawdzisz.

[BittersweetCocaine]

Napisane przez Smerfetkaa

Też czuję się nijaka


BittersweetCocaine Super z tym NYC. Zwiedziłaś trochę świata, zazdroszczę

No ja mam staż do poniedziałku. W poniedziałek idę ostatni dzień, a w tym tygodniu wykorzystuję wolne i muszę przyznać, że już mam dość
Czekałam na wolne, żeby się wyspać, coś porobić, ale kompletnie nie potrafię sie zorganizować. Zaczęłam porządki w ciuchach i co... leżą na kupkach w całym pokoju, a mi już się nie chce tego ruszać

Normalnie jak wracałam z pracy (na stażu jestem) to brałam się za część ćwiczeń, potem obiadek, coś tam porobiłam itp i dzień w miarę zorganizowany jakoś mijał. A teraz? A co to będzie we wtorek, pierwszy dzień bez zajęcia już tak na dłużej? Boję się.

Fajnie, że widzisz tyle plusów. Tak, to przejściowy problemik, znajdziesz pracę wkrótce, mam nadzieję, że ja też

No wiadomo, że brak pracy nie można nazwać "problemikiem" i wyczuwam tu lekką "żaluzję" w moją stronę Aczkolwiek miałam momenty, kiedy zdarzało mi się płakać z powodu braku pracy, chodziłam zestresowana i sfrustrowana całymi dniami i po prostu wiem, że to mi w niczym nie pomogło . Niestety, przyszło nam żyć w ciężkich czasach. Mimo wszystko mam nadzieję, że prędzej czy później wszystko się jakoś ułoży. Oby tak było...

Napisane przez paula-zla

Akurat psychologia to jeden z bardziej obleganych kierunków. Owszem, są możliwości, jednak najlepiej działać już od początku studiów. Po prostu trzeba studia lubić i ciągle szukać czegoś nowego, kursów, warsztatów, wolontariatu, poznawać ludzi ze środowiska, wkręcać się mocno w temat. Inaczej będzie ciężko. Widzę po sobie, moich znajomych...
Niestety, u nas sporym powodzeniem cieszą się kierunki, po których absolwenci kwitną, bo pracy nie ma. Na rynku jest przesyt tzw. humanistów po kulturoznawstwie, politologii, różnych dziwnych filologiach. Piszę to ja, kolejna na humanistycznym kierunku.
Po AWF mam sporo znajomych. Jak po fizjoterapii idzie znaleźć pracę, ale też trzeba się nieźle namachać, to po turystyce już gorzej, chyba że naginać na cały etat za 1200 brutto w biurze podróży. To samo z wychowaniem fizycznym - tu zostaje już szkoła, ew. uprawnienia trenerskie. Bardzo wielu facetów po AWF idzie na policjantów, inni dorabiają jako ratownicy. Nie ma lekko.

100 % racji Niestety ja się chyba obudziłam z tym wszystkim za późno, bo na 5 roku

[Clemence]

Napisane przez paula-zla

Akurat psychologia to jeden z bardziej obleganych kierunków. Owszem, są możliwości, jednak najlepiej działać już od początku studiów. Po prostu trzeba studia lubić i ciągle szukać czegoś nowego, kursów, warsztatów, wolontariatu, poznawać ludzi ze środowiska, wkręcać się mocno w temat. Inaczej będzie ciężko. Widzę po sobie, moich znajomych...
Niestety, u nas sporym powodzeniem cieszą się kierunki, po których absolwenci kwitną, bo pracy nie ma. Na rynku jest przesyt tzw. humanistów po kulturoznawstwie, politologii, różnych dziwnych filologiach. Piszę to ja, kolejna na humanistycznym kierunku.
Po AWF mam sporo znajomych. Jak po fizjoterapii idzie znaleźć pracę, ale też trzeba się nieźle namachać, to po turystyce już gorzej, chyba że naginać na cały etat za 1200 brutto w biurze podróży. To samo z wychowaniem fizycznym - tu zostaje już szkoła, ew. uprawnienia trenerskie. Bardzo wielu facetów po AWF idzie na policjantów, inni dorabiają jako ratownicy. Nie ma lekko.

Nie ma.
Wg mnie trzeba mieć pomysł albo zmieniać go w zależności od potrzeb.. przebranżowić się,widzieć cel. Chociaż mówię,ja znalazłam przypadkiem pracę i mam tak świetną szefową ,że klękajcie narody
a wyslalam cv tylko ze względu na stawkę :P

[paula-zla]

Napisane przez Clemence

No nie do końca
Powiem Ci,że przez przypadek można trafić np na fajną pracę.
Ja nie wierzę w tworzenie kontaktów.Uwazam,że można samemu wiele osiągnąć o ile się chce.I robić dobre wrażenie(niewymuszone a szczere) z kim się nie rozmawia. To jest podstawa znajomości z jakimkolwiek człowiekiem. Wtedy można kogoś poprosić o pomoc,ale ja wolę liczyć na siebie niż na kontakty..
Zależy co chcesz robić ,ale jednak takie "prace" po znajomościach jak dla mnie są śmieszne bo jak nie masz kwalifikacji to można mieć znajomości, a i tak się nie sprawdzisz.

To ja nie do końca się zgodzę
Nawet u siebie na studiach zauważyłam, że warto poszerzać kontakty i o nie dbać.
Nikt nie lubi osób, które na chama wciskają się, gdzie popadnie, liżą tyłki byleby osiągnąć więcej. Mnie chodziło raczej o naturalną kolej rzeczy jaką jest poznawanie ludzi z branży, środowiska, w którym chcielibyśmy w przyszłości obcować.
Na moich studiach większość wykładowców to jedna ekipa, która ściśle współpracuje w wielu projektach, znają się bardzo dobrze i służą pomocą każdemu studentowi, który widać, że chce poszerzać swoją wiedzę. Kilka razy nawet odbywały się spotkania integracyjne przy piwie (w końcu jesteśmy dorośli ). Wiem, że oni z wielką chęcią ambitnych, dobrych studentów popchną dalej, polecą komuś innemu itd. itp.
I tak też się dzieje. Wg mnie to bardzo pomocne.

[Smerfetkaa]

Napisane przez Clemence

No nie do końca
Powiem Ci,że przez przypadek można trafić np na fajną pracę.
Ja nie wierzę w tworzenie kontaktów.Uwazam,że można samemu wiele osiągnąć o ile się chce.I robić dobre wrażenie(niewymuszone a szczere) z kim się nie rozmawia. To jest podstawa znajomości z jakimkolwiek człowiekiem. Wtedy można kogoś poprosić o pomoc,ale ja wolę liczyć na siebie niż na kontakty..
Zależy co chcesz robić ,ale jednak takie "prace" po znajomościach jak dla mnie są śmieszne bo jak nie masz kwalifikacji to można mieć znajomości, a i tak się nie sprawdzisz.

Zależy co rozumiesz pod pojęciem kontakty Nie utożsamiam ich ze znajomościami.

Chodzi mi raczej o kontakty z odpowiednimi ludźmi, na których można się wzorować, które w jakiś sposób mogą wprowadzić nas w nowy, interesujący a nieznany nam wcześniej świat. Odkryć przed nami nowe możliwości. A nie osoby które załatwią nam pracę.

Owszem, można czasem przypadkiem trafić na fajną pracę, która okazuje się tym,, co chcielibyśmy robić w swoim życiu - i tu ukazuje się nasz życiowy cel Tu pokusiłabym się, że szczęście odegrało większa rolę niż staranie się, jeśli mowa jest o przypadkowej pracy a nie o pracy o której myślimy od dłuższego czasu, bo jest ona naszym cele, w naszych planach.

Napisane przez BittersweetCocaine

No wiadomo, że brak pracy nie można nazwać "problemikiem" i wyczuwam tu lekką "żaluzję" w moją stronę Aczkolwiek miałam momenty, kiedy zdarzało mi się płakać z powodu braku pracy, chodziłam zestresowana i sfrustrowana całymi dniami i po prostu wiem, że to mi w niczym nie pomogło . Niestety, przyszło nam żyć w ciężkich czasach. Mimo wszystko mam nadzieję, że prędzej czy później wszystko się jakoś ułoży. Oby tak było...


100 % racji Niestety ja się chyba obudziłam z tym wszystkim za późno, bo na 5 roku

Z tym problemikiem chodziło mi o to, że brak pracy, przy braku zdrowia, to mniejszy problem. Ale rozumiem Cię świetnie. Ja już powoli zaczynam się bać i świrować na myśl o bezrobociu.

---------- Dopisano o 22:18 ---------- Poprzedni post napisano o 22:15 ----------

Napisane przez Clemence

Nie ma.
Wg mnie trzeba mieć pomysł albo zmieniać go w zależności od potrzeb.. przebranżowić się,widzieć cel. Chociaż mówię,ja znalazłam przypadkiem pracę i mam tak świetną szefową ,że klękajcie narody
a wyslalam cv tylko ze względu na stawkę :P

No właśnie - chodzi mi o ten cel. Bez tego celu człowiek nie wie co ma robić. Gubi się.

Napisane przez paula-zla

To ja nie do końca się zgodzę
Nawet u siebie na studiach zauważyłam, że warto poszerzać kontakty i o nie dbać.
Nikt nie lubi osób, które na chama wciskają się, gdzie popadnie, liżą tyłki byleby osiągnąć więcej. Mnie chodziło raczej o naturalną kolej rzeczy jaką jest poznawanie ludzi z branży, środowiska, w którym chcielibyśmy w przyszłości obcować.
Na moich studiach większość wykładowców to jedna ekipa, która ściśle współpracuje w wielu projektach, znają się bardzo dobrze i służą pomocą każdemu studentowi, który widać, że chce poszerzać swoją wiedzę. Kilka razy nawet odbywały się spotkania integracyjne przy piwie (w końcu jesteśmy dorośli ). Wiem, że oni z wielką chęcią ambitnych, dobrych studentów popchną dalej, polecą komuś innemu itd. itp.
I tak też się dzieje. Wg mnie to bardzo pomocne.

No właśnie. O to mi chodzi w związku z poszerzaniem kontaktów. Co innego znajomości. Inna bajka.

[Clemence]

Napisane przez paula-zla

To ja nie do końca się zgodzę
Nawet u siebie na studiach zauważyłam, że warto poszerzać kontakty i o nie dbać.
Nikt nie lubi osób, które na chama wciskają się, gdzie popadnie, liżą tyłki byleby osiągnąć więcej. Mnie chodziło raczej o naturalną kolej rzeczy jaką jest poznawanie ludzi z branży, środowiska, w którym chcielibyśmy w przyszłości obcować.
Na moich studiach większość wykładowców to jedna ekipa, która ściśle współpracuje w wielu projektach, znają się bardzo dobrze i służą pomocą każdemu studentowi, który widać, że chce poszerzać swoją wiedzę. Kilka razy nawet odbywały się spotkania integracyjne przy piwie (w końcu jesteśmy dorośli ). Wiem, że oni z wielką chęcią ambitnych, dobrych studentów popchną dalej, polecą komuś innemu itd. itp.
I tak też się dzieje. Wg mnie to bardzo pomocne.

A wiesz,chyba,że o to chodzi
Bo teraz to wiele osób udaje..a generalnie robi wszystko pod swoje cele typu właśnie praca.

[paula-zla]

Napisane przez Clemence

Nie ma.
Wg mnie trzeba mieć pomysł albo zmieniać go w zależności od potrzeb.. przebranżowić się,widzieć cel. Chociaż mówię,ja znalazłam przypadkiem pracę i mam tak świetną szefową ,że klękajcie narody
a wyslalam cv tylko ze względu na stawkę :P

Ja też miałam fajną, dobrze płatną pracę, jednak byłam zatrudniona tymczasowo, z góry na jeden sezon. Znalazłam ją przypadkiem, akurat temat mnie zainteresował, przyjęli mnie, mimo braku doświadczenia.
Teraz naginam za marne pieniądze i dzień złożenia wypowiedzenia ciągle odkładam na później...

[Clemence]

Napisane przez Smerfetkaa

Zależy co rozumiesz pod pojęciem kontakty Nie utożsamiam ich ze znajomościami.

Chodzi mi raczej o kontakty z odpowiednimi ludźmi, na których można się wzorować, które w jakiś sposób mogą wprowadzić nas w nowy, interesujący a nieznany nam wcześniej świat. Odkryć przed nami nowe możliwości. A nie osoby które załatwią nam pracę.

Owszem, można czasem przypadkiem trafić na fajną pracę, która okazuje się tym,, co chcielibyśmy robić w swoim życiu - i tu ukazuje się nasz życiowy cel Tu pokusiłabym się, że szczęście odegrało większa rolę niż staranie się, jeśli mowa jest o przypadkowej pracy a nie o pracy o której myślimy od dłuższego czasu, bo jest ona naszym cele, w naszych planach.


Z tym problemikiem chodziło mi o to, że brak pracy, przy braku zdrowia, to mniejszy problem. Ale rozumiem Cię świetnie. Ja już powoli zaczynam się bać i świrować na myśl o bezrobociu.

---------- Dopisano o 22:18 ---------- Poprzedni post napisano o 22:15 ----------


No właśnie - chodzi mi o ten cel. Bez tego celu człowiek nie wie co ma robić. Gubi się.

No właśnie. O to mi chodzi w związku z poszerzaniem kontaktów. Co innego znajomości. Inna bajka.

To staraj się odnaleźć popatrz, mi sie ogolnie wydaje ze latwo znaleźć coś co nas interesuje,tylko trzeba wielu rzeczy spróbować

---------- Dopisano o 22:25 ---------- Poprzedni post napisano o 22:24 ----------

Napisane przez paula-zla

Ja też miałam fajną, dobrze płatną pracę, jednak byłam zatrudniona tymczasowo, z góry na jeden sezon. Znalazłam ją przypadkiem, akurat temat mnie zainteresował, przyjęli mnie, mimo braku doświadczenia.
Teraz naginam za marne pieniądze i dzień złożenia wypowiedzenia ciągle odkładam na później...

Ale! masz doświadczenie jednak coś za coś!
I zawsze jak ten zawód Ciebie interesuje to może coś własnego?

[paula-zla]

Mam doświadczenie, ale nie w branży, w której chciałabym mieć
To zupełnie co innego

[Smerfetkaa]

Napisane przez Clemence

To staraj się odnaleźć popatrz, mi sie ogolnie wydaje ze latwo znaleźć coś co nas interesuje,tylko trzeba wielu rzeczy spróbować

To prawda. Pozostaje teraz szukać tego, co mnie interesuje.
A najgorsze, że jestem teraz w takim punkcie, że niby nie wiem co mnie interesuje, ale w głowie mam... dwie opcje. Wykluczające się. Jak szala przechyla się w stronę jednej to szkoda mi drugiej i odwrotnie. I z każdą z tych opcji jest tak, że - nie wiem czy podołam, nie wiem czy to jest TO. Póki nie spróbuję, nie przekonam się. No ale trudno się wkręcić w każdą z nich. Z jedną z nich wiążą się ogromne w moim odczuciu wyrzeczenia. Im więcej o tym myślę, tym więcej ich widzę. I dobrze. Chciałabym w pełni świadoma zdecydować się na coś. A cały czas się waham. Wybór którejś z opcji wiążę się z podjęciem odpowiednich działań. jeju, co ja piszę

Kurde, muszę coś wybrać. Coś z tych dwóch lub jakąś inną opcję może. No bo nie można żyć równocześnie kilkoma życiami. W kilku równoległych wymiarach

[Clemence]

Dziewczyny,tak czytam wasze wypowiedzi i strasznie jesteście rozdarte.
Chcę to,a nie mam tego, chcę tamto a jednak może to..
Zaryzykujcie i już!!!
Bo inaczej można się zamęczyć tym wszystkim.. i rzeczywiście zmęczyć życiem..

Pamiętam jak poznalam fajną dziewczynę w sklepie,gdzie była pracownikiem.
Z daleka przyjemna twarz,a jak usłyszałam jej marudzenie..ręce mi opadły.Wszystko źle,to nie tak ,tamto nie tak.. MAKABRA!
Ja sama taka byłam parę msc temu i stwierdzam,że to straszne sluchać takiego jęczenia,nic się nie układa i tak się poddać,bo niewiadomo co robić..
Kurcze,trzeba obrać jakiś kierunek,szukać zmieniać, obserwować,ale starać się robić to co się lubi i już
Każdy szuka szczęścia.. I ma szansę je znaleźć ale trzeba być wytrwałym i cierpliwym i w końcu podjąć decyzje!

[QueenBlair]

Napisane przez helloyellow02

Źle się czuję w miejscu, w którym mieszkam, strasznie nie dogaduję się z TŻ i od dłuższego czasu rozważam rozstanie... wszelkie pozytywne myślenie nie pomaga, niestety.

Może po prostu musisz przeczekać ten kiepski czas i zbierać siły aby potem ze zdwojoną energią "wychodzić" z kryzysu.

Zobaczysz jeszcze wszystko będzie dobrze! Przyjdą takie dni,że będziesz się uśmiechać od ucha do ucha!

[klaaa]

Też uważam, że bardzo ważne są dobre kontakty i nie chodzi właśnie o załatwianie pracy po znajomości (no ok, wspomnienie przez znajomego o tobie komuś kto potrzebuje takiego pracownika i ty się tam nadajesz jest w porządku, ale wciskanie byle kogo po znajomości już mi się nie widzi). Ale przebywanie w odpowiedniej grupie ludzi potrafi naprawdę zmotywować, pokazać nam jakieś inne drogi na które sami byśmy nie wpadli.
Obserwując ludzi mam takie wrażenie, ciężko mi powiedzieć o co dokładnie chodzi, ale takie coś, że osoby przebywające w pewnym środowisku po prostu nie mogą nie odnieść w życiu sukcesu, niby normalnie ludzie, ale coś sprawia, że im się na pewno uda.

[Clemence]

Napisane przez klaaa

Też uważam, że bardzo ważne są dobre kontakty i nie chodzi właśnie o załatwianie pracy po znajomości (no ok, wspomnienie przez znajomego o tobie komuś kto potrzebuje takiego pracownika i ty się tam nadajesz jest w porządku, ale wciskanie byle kogo po znajomości już mi się nie widzi). Ale przebywanie w odpowiedniej grupie ludzi potrafi naprawdę zmotywować, pokazać nam jakieś inne drogi na które sami byśmy nie wpadli.
Obserwując ludzi mam takie wrażenie, ciężko mi powiedzieć o co dokładnie chodzi, ale takie coś, że osoby przebywające w pewnym środowisku po prostu nie mogą nie odnieść w życiu sukcesu, niby normalnie ludzie, ale coś sprawia, że im się na pewno uda.

Zależy jakie masz środowisko.
Ja pamiętam swój klub ,na który dzisiaj bym w ogóle nie narzekała,a w którym był taki świetny klimat.. Zawsze ludzie się wspierali,kibicowali sobie,byli razem.
Z kolei na studiach każdy dba o wlasny interes, gdzieś ucieka,śpieszy się..
I nie ma okazji do żadnego kontaktu pomiędzy jedną a drugą osobą.. nie ma możliwości pogadania na jakikolwiek temat a co mówić dalej..
chociaż wiadomo,co kto lubi.Ja osobiście wolę jak jest sympatycznie i ludzie rozmawiają niż jest cisza i nikt nic nie ma do powiedzenia

[paula-zla]

Apropo uczelni... wczoraj miałam jechać do dziekanatu załatwić pilną sprawę, ponieważ jeszcze nie zdałam indeksu, a tu klops, jutro odbywają się godziny rektorskie. Powodzenia...

[Clemence]

Napisane przez paula-zla

Apropo uczelni... wczoraj miałam jechać do dziekanatu załatwić pilną sprawę, ponieważ jeszcze nie zdałam indeksu, a tu klops, jutro odbywają się godziny rektorskie. Powodzenia...

A to dzis nie da rady komus podrzucic
?

[paula-zla]

Napisane przez Clemence

A to dzis nie da rady komus podrzucic
?

Nie da, bo muszę mieć podpis od jednej ważnej pani na podaniu, która ma zajęcia tylko w środy, a jutro jej nie ma.

[klaaa]

Napisane przez Clemence

Zależy jakie masz środowisko.
Ja pamiętam swój klub ,na który dzisiaj bym w ogóle nie narzekała,a w którym był taki świetny klimat.. Zawsze ludzie się wspierali,kibicowali sobie,byli razem.
Z kolei na studiach każdy dba o wlasny interes, gdzieś ucieka,śpieszy się..
I nie ma okazji do żadnego kontaktu pomiędzy jedną a drugą osobą.. nie ma możliwości pogadania na jakikolwiek temat a co mówić dalej..
chociaż wiadomo,co kto lubi.Ja osobiście wolę jak jest sympatycznie i ludzie rozmawiają niż jest cisza i nikt nic nie ma do powiedzenia

Ja na szczęście na studiach nie mam takich problemów z ludźmi, choć wiadomo zdarzają się i tacy, ale takich nie cierpię, kiedy nie ma o czym z nikim porozmawiać.

Paula uwielbiam załatwianie czegoś w dziekanacie

[paula-zla]

Jestem wściekła, dwa tygodnie temu powierzyłam sprawę koleżance, bo nie mogłam się osobiście pojawić na konsultacjach, koleżanka mówiąc wprost dała ciała, przez nią musiałam jeszcze raz jeździć i pytać, napisałam podanie na kolanie to kobieta już się zmyła, więc chciałam wziąć jej podpis jutro, zanieść indeks... A tu nie. Do jutra mam przedłużoną sesję, teraz pewnie skreślą mnie z listy i od nowa ceregiele...

[Clemence]

Napisane przez paula-zla

Nie da, bo muszę mieć podpis od jednej ważnej pani na podaniu, która ma zajęcia tylko w środy, a jutro jej nie ma.

No to sie bedziesz musioala usmiechnac po tym terminie

---------- Dopisano o 12:31 ---------- Poprzedni post napisano o 12:31 ----------

Napisane przez klaaa

Ja na szczęście na studiach nie mam takich problemów z ludźmi, choć wiadomo zdarzają się i tacy, ale takich nie cierpię, kiedy nie ma o czym z nikim porozmawiać.

Paula uwielbiam załatwianie czegoś w dziekanacie

Ja to mialam cala taka grupe.Oczywiscie w grupie inaczej a indywiodualnie bylo co innego,ale patrzac na wszystkich z boku,strasznie kazdy parł w swoja strone ;]