Moc pozytywnego myślenia - III część

[kuki19_87]

Napisane przez paputek00

Miałam to samo kiedy wyjechałam na 3 miesięczne szkolenie do Warszawy z mojej firmy. Co prawda znałam wtedy kilka osób, z którymi wcześniej mailowałam zawodowo ale te kontakty na miejscu wcale nie były przyjacielskie. Kilka tygodni trzymałam się z inną dziewczyną ze Śląska, bo nie mogłam się odnaleźć i "wbić" w Warszawiaków. Potem jednak atmosfera się rozluźniła i ludzie okazali się baaaardzo sympatyczni, wiele kontaktów utrzymuję do dziś
Może trzeba chwilkę poczekać i oswoić się? Może powinnaś poszukać jakichś osób na forum, które są z Warszawy i też szukają koleżanki albo zaproponować wyjście ludziom z pracy?

Na wyjściu z pracy juz była, choc wogule nie miałąm na to ochoty ale żeby sie zintegrować to poszłam. Wypiłam dwa piwa, uśmiechałam sie głupio tylko bo nie miałam co mówić, jak gadali tylko o ludziach z pracy nie znam jeszce nikogo to co sie miałam wypowiadac
Też tak myśle że napewno sie przyzwyczaje ale KIEDYYYYYYYYYYYYYY????? heheh niecierpliwa już jestem no i źle sie w tym wszytkim czuje. No i jak mówiłam jakoś afirmacje ostatanio nie działajahttps://static.wizaz.pl/forum/images/icons/icon6.gif

[paula-zla]

Napisane przez kuki19_87

Hej dziewczyny Pisałam już kiedyś tutaj. Byłam wtedy na etapie marzeńńńńń o stażu.
No i powiem Wam że sie udało. Mam moj wymarzony staż w Warszawie i niby wszytko o.ki ale nie do końca.
Kurcze nie moge totalnie sie tutaj odnaleź, w pracy dobrze ale nie mam tak z kim gadac.Wiem Wiem są wieksze problemy ale dla osoby która lubi duzo mówic to jest koszmar. Ulice zatłoczone, wszysyc tacy nie mili a ja zawsze chciałam mieszkać w dużym miescie.Dziś szłam ta moja wymarzoną Warszawska ulica i łezki mi ciekły tak mi tutaj źle Dziewczyny pomóżcie mi znowu uwierzyć w siebie i w potęge podświadomości.
Nawet pozytywne myślenie mi nie wychodzi

Może to kwestia tego, że czujesz się samotna? Nie masz wielu znajomych i wszędzie czujesz się obco.
Mój znajomy przeprowadził się do wymarzonego Krakowa i zaczynał całkiem od zera.
Tu zostawił pracę, grono przyjaciół, wszystko. I gdy rozmawiałam z nim na początku to przyznawał, że było bardzo, bardzo ciężko, ale nigdy nie myślał o tym, żeby wrócić, choć wszyscy mu to mówili, że zawsze będzie miał, gdzie wracać.

Napisane przez QueenBlair

Paula

Możesz mieć rację ,że tutaj chodzi nie o chęć kontorli ale właśnie o to,że on wcześniej był zraniony.
Jednak mimo wszystko ja mu od początku jasno powiedziałam,że mam kocią naturę, nie nawidzę sprawdzania, zagłaskiwania, nadmiernego "słodziakowania".
Wczoraj powiedziałam mu to jeszcze raz. Mam nadzieję,że to podziałało bo inaczej ja nie widzę sensu tego związku gdyż będzie mnie za bardzo męczyć.
Może i jestem egoistyczna ale ja nie mam zamiaru płacić za błędy jego eks,ani tym bardziej teraz jemu teapeutyzować i pracować nad odbudowaniem jego zaufania i pewności siebie.

Ja też nie lubię słodkopierdzenia. Mnie to irytuje, gdy facet głaszcze po główce, mój ty koteczku. Potrzebuję czułości, uczucia i troski, ale bez przesady. Miałam dwóch facetów, którzy byli mięciutcy jak puch w stosunku do mnie i w pewnym momencie miałam dość.

Powiedz, czy to też nie jest trochę tak, że... myślisz nadal o eks i Twój obecny trochę Ci zbrzydł?

[QueenBlair]

Napisane przez paula-zla

Ja też nie lubię słodkopierdzenia. Mnie to irytuje, gdy facet głaszcze po główce, mój ty koteczku. Potrzebuję czułości, uczucia i troski, ale bez przesady. Miałam dwóch facetów, którzy byli mięciutcy jak puch w stosunku do mnie i w pewnym momencie miałam dość.

Powiedz, czy to też nie jest trochę tak, że... myślisz nadal o eks i Twój obecny trochę Ci zbrzydł?

Paula
Właśnie Eks tutaj nie jest o dziwo problemem. Obecny "sam z siebie" mnie drażni. Mam wrażenie,że on by chciał być cały dzień "w kontakcie", wiedzieć wszystko o mnie.
On ma chyba inne potrzeby emocjonalne niż ja.
Ja jestem z natury taka "trochę kocia" tzn lubię bliskość,czułość ,ale potrzebuję też dużo przestrzeni życiowej.
A mój obecny jest taką trochę przylepą. Na co dzień jak się widzimy to mnie tak nie wkurza bo widzę,że jest męski,zaradny,nie jest taki "słodziuteńki".

Nie wiem czy da się to pogodzić.

[paula-zla]

Napisane przez QueenBlair

Paula
Właśnie Eks tutaj nie jest o dziwo problemem. Obecny "sam z siebie" mnie drażni. Mam wrażenie,że on by chciał być cały dzień "w kontakcie", wiedzieć wszystko o mnie.
On ma chyba inne potrzeby emocjonalne niż ja.
Ja jestem z natury taka "trochę kocia" tzn lubię bliskość,czułość ,ale potrzebuję też dużo przestrzeni życiowej.
A mój obecny jest taką trochę przylepą. Na co dzień jak się widzimy to mnie tak nie wkurza bo widzę,że jest męski,zaradny,nie jest taki "słodziuteńki".

Nie wiem czy da się to pogodzić.

Powiem Ci, że ja też taka byłam. Gdy nie widziałam się z moim, miałam potrzebę kontaktu i chyba trochę kontroli. Chciałam wiedzieć co robi. Z czasem jakoś wyluzowałam, zresztą od dłuższego czasu to TŻ zaczął napierać na kontakt poza spotkaniami.

[QueenBlair]

Zaliczyłam dziś mały sukcesik w treningu :

Przebiegłam duży dystans w szybkim tempie ubrana w buciory desantowe i 40 kilogramowy plecak

Paula

Mam nadzieję,że i mój wyluzuje bo ja inaczej albo oszaleję albo odejdę.
W każdym związku miałam potrzebę przestrzeni osobistej i wiem,ze taką mam naturę.
Prawda jest taka,że "na co dzień" robię dużo ciekawych rzeczy w życiu i związek traktuję jako ważne element życia aczkolwiek nie jedyny.

A co u Ciebie tak ogólnie?
Jak z TŻ i ze współlokatorką?

[paula-zla]

Napisane przez QueenBlair

Zaliczyłam dziś mały sukcesik w treningu :

Przebiegłam duży dystans w szybkim tempie ubrana w buciory desantowe i 40 kilogramowy plecak

Paula

Mam nadzieję,że i mój wyluzuje bo ja inaczej albo oszaleję albo odejdę.
W każdym związku miałam potrzebę przestrzeni osobistej i wiem,ze taką mam naturę.
Prawda jest taka,że "na co dzień" robię dużo ciekawych rzeczy w życiu i związek traktuję jako ważne element życia aczkolwiek nie jedyny.

A co u Ciebie tak ogólnie?
Jak z TŻ i ze współlokatorką?

Gratulacje

Porozmawiaj z nim. A jeżeli on po prostu ma taki sposób bycia, pozostaje chyba jedno rozwiązanie.

U mnie dobrze, po dłuższym maratonie "praca-praca-praca" w końcu mam kilka dni wolnego od jednej pracy, a w weekend jestem w szkole. Mam trochę czasu dla siebie, muszę załatwić jedną ważną sprawę na uczelni i do środy skupiam się na tym.
Z TŻ w porządku, zbliżyliśmy się do siebie jeszcze bardziej.
Współlokatorka pyta mnie o zgodę, jeżeli chce zaprosić swojego chłopaka. Jednak podejrzewam, że wcale nie zamierza się wyprowadzić tak jak zapowiadała, ostatnio byłam w Ikei i wypytywała mnie o półki, bo nagle zachciało jej się kupna półki nad łóżko. Jeżeli nie ona, to ja. Nie mam do niej cierpliwości, nie potrafię zaakceptować jej syfiarstwa, a prośby, żeby po sobie sprzątała niewiele dają.

[QueenBlair]

Napisane przez paula-zla

Gratulacje

Porozmawiaj z nim. A jeżeli on po prostu ma taki sposób bycia, pozostaje chyba jedno rozwiązanie.

U mnie dobrze, po dłuższym maratonie "praca-praca-praca" w końcu mam kilka dni wolnego od jednej pracy, a w weekend jestem w szkole. Mam trochę czasu dla siebie, muszę załatwić jedną ważną sprawę na uczelni i do środy skupiam się na tym.
Z TŻ w porządku, zbliżyliśmy się do siebie jeszcze bardziej.
Współlokatorka pyta mnie o zgodę, jeżeli chce zaprosić swojego chłopaka. Jednak podejrzewam, że wcale nie zamierza się wyprowadzić tak jak zapowiadała, ostatnio byłam w Ikei i wypytywała mnie o półki, bo nagle zachciało jej się kupna półki nad łóżko. Jeżeli nie ona, to ja. Nie mam do niej cierpliwości, nie potrafię zaakceptować jej syfiarstwa, a prośby, żeby po sobie sprzątała niewiele dają.

Paula
Dzięki za gratulacje;D

Cieszę się,że u Ciebie wszystko dobrze się układa!
Oby jak najdłużej!!!
Dobrej nocy!:-*

[Mocny Akcent]

Cześć tak w ogóle i ogółem

I tak warto żyć

[Smerfetkaa]

Cześć i czołem!

Za oknem szaro, buro i ponuro. Zimno i mokro. Ale co tam, można posiedzeć w domu pod kocykiem z gorącą herbatą. Lub kawą. Albo lepiej - gorącą czekoladą, ale nie posiadam.

Na zbliżające się dni zrobiłam zapas czekolad. Wydałam prawie 15zł Ale co sobie żałować.

Co do ostatnich dyskusji - utwierdzają mnie one, że mimo wielu minusów, są i plusy bycia samemu Znaleźć można plusy każdej sytuacji
I jeszcze doszłam do wniosku, że kurcze chyba już nie umiałabym się dostosować do bycia z kimś, bo trzeba ustępować czasem by dochodzić do jakichś kompromisów. To trudne.
Trzymam za Was kciuki, za Wasze kompromisy


Mocny Akcent - przypomniałaś mi o serialu, który mogłabym sobie obejrzeć

Warto żyć

[QueenBlair]

Cześć Optymistki

Pogoda zmienna jest ... u mnie zimno i deszczowo,ale zaraz się biorę za trening ;-)

Jeśli o związki chodzi to ja nigdy nie miałam parcia na nie i powiem szczerze,że dobrze na tym wychodzę

Chyba dziś podjadę do sklepu sportowego ,chcę zakupić taśmy do rozciągania.

Miłęgo dnia!

[Smerfetkaa]

Napisane przez QueenBlair

Cześć Optymistki

Pogoda zmienna jest ... u mnie zimno i deszczowo,ale zaraz się biorę za trening ;-)

Jeśli o związki chodzi to ja nigdy nie miałam parcia na nie i powiem szczerze,że dobrze na tym wychodzę

Chyba dziś podjadę do sklepu sportowego ,chcę zakupić taśmy do rozciągania.

Miłęgo dnia!

Zainteresował mnie ten fragment

[QueenBlair]

Napisane przez Smerfetkaa

Zainteresował mnie ten fragment

Mniej więcej o coś takiego mi chodzi : http://fitbay.pl/1523-lateksowa-tasm...zciagania.html

Chcę kupić taką,która "jest najmniej rozciągliwa" ;]

[helloyellow02]

Hej laski! Jak u Was się sprawuje moc pozytywnego myślenia?

[QueenBlair]

Napisane przez helloyellow02

Hej laski! Jak u Was się sprawuje moc pozytywnego myślenia?

Różnie.
Ale na pewno "życiowo" i "psychicznie" jest mi łatwiej. Z natury jestem typem depresyjnym i łatwo wpadającym w stany przeciągającej się melancholii.
Teraz nie podążam za powyższymi nastrojkami i jakoś ciut lepiej się żyje

[helloyellow02]

Napisane przez QueenBlair

Różnie.
Ale na pewno "życiowo" i "psychicznie" jest mi łatwiej. Z natury jestem typem depresyjnym i łatwo wpadającym w stany przeciągającej się melancholii.
Teraz nie podążam za powyższymi nastrojkami i jakoś ciut lepiej się żyje

To możemy sobie piątkę przybić. Ale mi jakoś teraz pozytywne myślenie nie pomaga wcale, jest wręcz coraz gorzej.

[QueenBlair]

Napisane przez helloyellow02

To możemy sobie piątkę przybić. Ale mi jakoś teraz pozytywne myślenie nie pomaga wcale, jest wręcz coraz gorzej.

Co się dzieje?

[paula-zla]

Złapałam rozkminę od momentu, gdy dowiedziałam się, że koleżanka z grupy za kilka miesięcy wylatuje do NYC i będzie pracować w piśmie o modzie (niestety, nie wiem w jakim). Kurczę, nawet nie śmiałam marzyć, że american dream może się przydarzyć Polakom, zwykłym szarym obywatelom, a nie gwiazdom, dzieciom znanych rodziców itd.
Tymczasem ona, dzięki kilkuletniej pracy, dwóm stażom przebytym za granicą po prostu otworzyła sobie drogę na więcej i więcej. Wow. Nie mogę wyjść z podziwu. W dodatku jest tak miłą i skromną dziewczyną, że szok. Jak widzicie, praca + wiara w marzenia = sukces.
Poza tym okropnie jej zazdroszczę, ale siedzeniem i marudzeniem do tego nie doszła

[QueenBlair]

Napisane przez paula-zla

Złapałam rozkminę od momentu, gdy dowiedziałam się, że koleżanka z grupy za kilka miesięcy wylatuje do NYC i będzie pracować w piśmie o modzie (niestety, nie wiem w jakim). Kurczę, nawet nie śmiałam marzyć, że american dream może się przydarzyć Polakom, zwykłym szarym obywatelom, a nie gwiazdom, dzieciom znanych rodziców itd.
Tymczasem ona, dzięki kilkuletniej pracy, dwóm stażom przebytym za granicą po prostu otworzyła sobie drogę na więcej i więcej. Wow. Nie mogę wyjść z podziwu. W dodatku jest tak miłą i skromną dziewczyną, że szok. Jak widzicie, praca + wiara w marzenia = sukces.
Poza tym okropnie jej zazdroszczę, ale siedzeniem i marudzeniem do tego nie doszła

Wow!
To dopiero inspirująca historia!!!!
Też jej zazdroszczę(choć nie znam dziewczyny),ale zarazem takie historie bardzo mnie inspirują!

[paula-zla]

Napisane przez QueenBlair

Wow!
To dopiero inspirująca historia!!!!
Też jej zazdroszczę(choć nie znam dziewczyny),ale zarazem takie historie bardzo mnie inspirują!

Tak pomyślałam, że tego nam potrzeba
Uśmiałam się, gdy kolega zapytał się jej, czy była na łódzkim Fashion Weeku, ona odpowiedziała, że nie, a po chwili dodała zwyczajnym tonem jakby to było błahostka "ale byłam w Mediolanie"
Myślałam, że padnę

[QueenBlair]

Napisane przez paula-zla

Tak pomyślałam, że tego nam potrzeba
Uśmiałam się, gdy kolega zapytał się jej, czy była na łódzkim Fashion Weeku, ona odpowiedziała, że nie, a po chwili dodała zwyczajnym tonem jakby to było błahostka "ale byłam w Mediolanie"
Myślałam, że padnę

Też bym padła!
Mimo wszystko cieszę się "za" tą dziewczynę!!!

[paula-zla]

I jeszcze w temacie, byłam dziś na prezentacjach wrocławskich artystów grafików, designerów i też jeden chłopak niedawno wrócił z Singapuru, odbierał nagrodę za najlepszy projekt roku. Na całym świecie! To motywuje, a jednocześnie... zniechęca, bo czuję się nijaka.

[QueenBlair]

Obiecałam sobie,że zrobię wszystko aby przynajmniej dziś się nie załamać. Miałam dziś ciężki dzień i ostro się zdołowałam (ale nie chcę opisywać o co chodzi).
Na razie staram się nie zadręczać "tylko robić swoje" i jakoś przetrwać do nocy bez załamki.

Rano znów sobie obiecam,że się nie zdołuję. Heh ->stosuję metody rodem z AA;-)

Napisane przez paula-zla

I jeszcze w temacie, byłam dziś na prezentacjach wrocławskich artystów grafików, designerów i też jeden chłopak niedawno wrócił z Singapuru, odbierał nagrodę za najlepszy projekt roku. Na całym świecie! To motywuje, a jednocześnie... zniechęca, bo czuję się nijaka.

Paula

Czasem człowiek czuje się przytłoczony sukcesami innych. Myślę jednak,że po "przetrawieniu cudzego sukcesu" pozostaje piękny wniosek,że mimo wszystko i Ty możesz dokonać czegoś niesamowitego w swoim życiu

[Clemence]

ps: którą n ajbardziej polecacie jeżeli chodzi o wyjście z kryzysu?
nie znam książek więc nie chcialabym strzelać

[paula-zla]

Napisane przez Clemence

ps: którą n ajbardziej polecacie jeżeli chodzi o wyjście z kryzysu?
nie znam książek więc nie chcialabym strzelać

Od siebie poleciłabym "Zamknij się, przestań narzekać i zacznij żyć".

[Clemence]

Napisane przez paula-zla

Złapałam rozkminę od momentu, gdy dowiedziałam się, że koleżanka z grupy za kilka miesięcy wylatuje do NYC i będzie pracować w piśmie o modzie (niestety, nie wiem w jakim). Kurczę, nawet nie śmiałam marzyć, że american dream może się przydarzyć Polakom, zwykłym szarym obywatelom, a nie gwiazdom, dzieciom znanych rodziców itd.
Tymczasem ona, dzięki kilkuletniej pracy, dwóm stażom przebytym za granicą po prostu otworzyła sobie drogę na więcej i więcej. Wow. Nie mogę wyjść z podziwu. W dodatku jest tak miłą i skromną dziewczyną, że szok. Jak widzicie, praca + wiara w marzenia = sukces.
Poza tym okropnie jej zazdroszczę, ale siedzeniem i marudzeniem do tego nie doszła

Zazdrość!!
Ja też chcę!!
Zapytaj ją ,może mnie zabierze na kocią łapę co?
Ja jestem do wytrzymania!!

[Smerfetkaa]

Sukcesy innych osób mogą albo zmotywować, albo zdołować. Zależy to od obecnego nastroju. Jeśli ktoś jest na fali działań - uzna, że on też ma szansę. Jeśli jest w dołku... popada w jeszcze głębszy.

Ja obecnie jestem w neutralnej pozycji pod tym względem. Stwierdzam jednak, że nie osiągnę sukcesu, bo... nie wiem czego chcę od życia. Nie wiem co chcę robić. Najwyższy czas... a ja nie mam pojęcia co sprawi mi przyjemność, do czego się nadaję, a do czego nie

[Clemence]

Napisane przez paula-zla

Od siebie poleciłabym "Zamknij się, przestań narzekać i zacznij żyć".

A jest taka ? Hehe

[Clemence]

Napisane przez Smerfetkaa

Sukcesy innych osób mogą albo zmotywować, albo zdołować. Zależy to od obecnego nastroju. Jeśli ktoś jest na fali działań - uzna, że on też ma szansę. Jeśli jest w dołku... popada w jeszcze głębszy.

Ja obecnie jestem w neutralnej pozycji pod tym względem. Stwierdzam jednak, że nie osiągnę sukcesu, bo... nie wiem czego chcę od życia. Nie wiem co chcę robić. Najwyższy czas... a ja nie mam pojęcia co sprawi mi przyjemność, do czego się nadaję, a do czego nie

Też tak miałam.
Ale wydaje mi się,że trzeba po prostu wiary w siebie.
Gdy ona znika,wtedy człowiek pyta sam siebie- co chcę robić,zeby mieć szanse i się przebić?

Ja gdy odzyskalam trochę wiary to odrazu zauważyłam co chcę robić..Moze i Tobie tego brakuje

[Smerfetkaa]

Napisane przez Clemence

Też tak miałam.
Ale wydaje mi się,że trzeba po prostu wiary w siebie.
Gdy ona znika,wtedy człowiek pyta sam siebie- co chcę robić,zeby mieć szanse i się przebić?

Ja gdy odzyskalam trochę wiary to odrazu zauważyłam co chcę robić..Moze i Tobie tego brakuje

Mi się wydaje, że np w moim przypadku sama wiara nie wystarczy. Jeśli chodzi o życie zawodowe nie mam większy obaw, myślę, że jakoś to będzie, nie bedzie tak źle. Ale dlatego, że nie wiem co chcę robić, to nic więcej nie wiem, jak będzie... nie wiem do czego mam dążyć.

[Clemence]

A nie masz np hobby które Ci wybiera zawód ?
Bo np nak ktoś lubi doradzać innym to łatwo wybrać coś z zakresu psychologii,albo jeżeli ktoś lubi sport to AWF