Pamięć ścian

[rambo]

Napisane przez ruda7816

Zgadzam się z gryx82. Ja tez bym nie wytrzymala i dziwię się, że tak dlugo tam mieszkacie!!! Mimo iż nie bardzo wierzę w duchy ,strachy i te sprawy , to wzięło mnie .
Bałabym się tam mieszkać.

Wspolczuję Wam i jesli to mozliwe szukalabym innego mieszkania,żeby mieć spokoj psychiczny.

Ponieważ obok niedowiarka, jestem też straszak , to niezależnie od tego czy, co i dlaczego dzieje się w tej kamienicy szukałabym innego lokum.

W tym momencie raczej nie liczyłyby się dla mnie przyczyny tego co się dzieje.
Mogłyby leżeć w psychice, przeszłości, ścianach czy siłach nadprzyrodzonych.
Zadbaj o komfort psychiczny dla siebie i swojej rodziny i może poszukaj innego mieszkania.
Wiem, że przeprowadzki nie są proste i nie jest tak łatwo. Ale naprawdę nie można żyć w świecie, w którym własne wyobrażania i strach (no i kwestia sporna : siły paranormalne) zakłócają uczucie bezpieczeństwa.
A właśnie przede wszystkim bezpiecznie powinien się czuć człowiek we własnym domu.

Jak nie w domu, to gdzie?

[Maniwa]

Napisane przez CHESSA

Witam,
zgodnie z obietnicą opiszę kilka niepokojących zdarzeń z kamienicy, w której mieszkam wraz z rodziną od blisko 11 lat.
Opiszę tylko odczucia, jakie miałam tuż przed przeprowadzką i po wprowadzeniu się, a także przedstawię kilka informacji o tej kamienicy.
Ostrzegam, pomimo skrótów, będzie długo.
11 lat temu postanowiliśmy zamienić mieszkanie na większe. Marzyłam o dużym, przestronnym mieszkaniu, z parkietami, dużymi drzwiami. Miałam dosyć ciasnoty.
Znalazłam.
W październikowy wieczór umówiliśmy się na obejrzenie mieszkania. Zdziwienie moje nie miało końca, gdy z odległości około 100 metrów, zobaczyłam ten dom. Stanęłam jak wryta w ziemię i krzyknęłam do męża –,, to ten dom!” Okazało się, że ta kamienica przyśniła mi się dużo wcześniej, ale wtedy nie przywiązywałam do tego snu większej uwagi.
Mieszkanie okazało się idealne, takie jak chciałam. Duże (80m2), z dębowymi parkietami i solidnymi, pięknymi drzwiami. Znajdowało się w małej kamienicy, trzypoziomowej, gdzie jedna rodzina zajmowała jeden poziom, no i ten niski czynsz. Idealnie. Cały plac ogrodzony i dużo drzew wokół.
Zapadła decyzja, że zamieniamy się. Odstępne było tak wysokie, że za te pieniądze postawiłabym połowę domu, ale zauroczenie było totalne.
I zaczęły się przygotowania. Miałam wszystko przygotowane, nowe meble, wszystkie dodatki, dekoracje, namalowałam obrazy i wiedziałam już, na których ścianach będą wisieć. Tylko jedna myśl nie dawała mi spokoju. Ciągły strach i przeczucie, aby wszystko odwołać i nie przeprowadzać się. Ale oczywiście ja racjonalistka i realistka, zignorowałam swoje myśli.
Na tydzień przed świętami, przeprowadziliśmy się do wymarzonego mieszkania. I zaczęło się.
Cały następny dzień (niedzielę), przepłakałam, dopadł mnie straszny nastrój i nie mogłam się opanować. Ten nastrój wytłumaczyłam sobie stresem, związanym z przeprowadzką. Szybko urządziliśmy mieszkanie. Na remont nie było już czasu, bo zbliżały się święta i była bardzo mroźna zima.
W dzień, w tym mieszkaniu dało się jakoś wytrzymać, ale noce to już był koszmar. Koszmarne sny nawiedzały mnie, co noc. Czułam strach. Gdy musiałam w nocy wstać, nie umiałam podnieść się z łóżka, przejście z sypialni do kuchni graniczyło z cudem. Nie wiem, dlaczego, ale właśnie ta kuchnia budziła we mnie największy strach. Przez wiele lat nie potrafiłam normalnie wieczorem przejść do sypialni. Wychodząc z salonu, najpierw musiałam zaświecić światło w przedpokoju, wtedy gasiłam światło w salonie, następnie świeciłam światło w łazience i wracałam się, aby zgasić światło w przedpokoju itd. Po takiej wycieczce docierałam wreszcie do sypialni.
Taki sam strach dopadał mnie, gdy musiałam zejść do piwnicy, aby dołożyć węgiel do pieca CO. Muszę tutaj wyjaśnić, że to nie jest tradycyjna piwnica. Piwnice znajdują się na niskim parterze, nie schodzi się do nich pod poziom budynku. W każdej piwnicy jest duże okno.
Dochodziło do tego, że gdy miałam tam wejść zaczynałam modlić się. I tak przez kilka lat.
W końcu nauczyłam się normalnie żyć. Pomógł chyba mój wrodzony optymizm.
Ale problemom nie ma końca. Ja sobie, a życie pisze swój scenariusz. Każdy dzień to walka o wszystko. Jestem już zmęczona i dlatego pomimo mojego racjonalnego podejścia do życia, zaczęłam szukać przyczyn. Stąd moje pytanie o pamięć ścian. Nie raz mam ochotę uciec stąd daleko.
Po kilku latach poznałam historię tego domu. Postaram się opisać ją w dużym skrócie. Nie zdziwię się, jeżeli już kilka osób straciło cierpliwość.
Dom powstał w 1936 roku. Wybudował go zamożny człowiek, ale, wielki i podły drań. Pożyczył pieniądze pod zastaw kamienicy, aby mieć kasę na swoje przyjemności- kobiety, hazard, alkohol. Nie zwrócił długu, dlatego dom przeszedł na skarb państwa. Żona właściciela ( kobieta wielkiego serca), cierpiała podobno okrutnie. Była bita i poniżana, żyła w biedzie. Aby zarobić kilka groszy, sprzątała kamienicę i mieszkania lokatorów (po przejęciu kamienicy, przydzielono mieszkania na pozostałych piętrach obcym ludziom). Kobieta ta zmarła w kuchni mieszkania, w którym ja teraz mieszkam.
W obecnych piwnicach, w czasie wojny były mieszkania dla mniej zamożnych.
W jednym pomieszczeniu mieszkało małżeństwo z synem. Facet podpisał współpracę z Niemcami i sprzedawał Polaków jak i Żydów. Miał z tego procederu ogromne pieniądze, ale skończył tak jak na to zasłużył. Rozstrzelali go Niemcy. Żona tego gościa, kobieta piękna i wielkiego temperamentu po śmierci męża zaczęła współżyć ze swoim synem. Chyba zrozumiała swój błąd, po jakimś czasie popełniła samobójstwo.

Przez kilkadziesiąt lat żadna rodzina nie mieszkała tutaj dłużej niż jeden rok. Jeżeli już, rodzinę taką dopadały kłopoty i problemy. Choroby, rozwody, problemy finansowe. Najstarsza lokatorka, która mieszka do dziś na ostatnim piętrze, zachorowała na raka piersi. Straciła je, ale jest szczęśliwa, że żyje. Jej rodzice rozwiedli się. Inne małżeństwo również rozwiodło się, aby po kilku latach znów się pobrać. Ale po drugim ślubie nie mieszkali tutaj długo. Przez kamienicę przewinęło się kilkadziesiąt rodzin. W ciągu jednego roku, przez mieszkanie powyżej nas przewinęły się trzy rodziny. Teraz mieszka tam wdowa z dwójką dzieci. Wprowadziła się z mężem i dziećmi, ale jej mąż po pół roku nagle zmarł, miał 32 lata. Teraz ta baba zatruwa mi życie. Bardzo jej współczuję, ale…..

Wrócę jeszcze do najstarszej lokatorki, o której pisałam wcześniej. Opowiadała mi, że jako młoda dziewczyna, gdy wracała z uczelni, tak bardzo bała się przejść koło wejścia do piwnic, że stała pod oknami i wołała swoja mamę, aby po nią zeszła na dół.
Wspomnę jeszcze tylko o odgłosie szklanek w moich szafkach, jakby je ktoś ustawiał. O tym, że jak wyłączę telewizor, on sam się włącza, a tuner nagle sam zaczyna bardzo głośno grać. I to nie tylko ja to słyszę, mąż i córki też. W takich momentach po prostu wszyscy milkniemy i wytrzeszczamy oczy ze zdziwienia.
To był chyba najdłuższy opis na forum. Przepraszam, a jeżeli kilka osób usnęło, to chyba dobrze.
Pozdrawiam.

Wow, naprawdę podziwiam nerwy i wytrzymałość. 11 lat w TAKIM domu i ta świadomość CO się tutaj działo... Niemożliwe, by były to przewidzenia czy przypadki. Fatum wisi nad Waszym domem. Wiadomo, że następna przeprowadzka to nie taka łatwa sprawa. Nauczyliście się żyć z przeszłością tego domu. Ale piszesz że nie wytrzymujesz, więc szukajcie czegoś innego. No bo jak, zadzwonicie po egzorcyste by przepędził duchy?
Pozdrawiam i życzę powodzenia

[CHESSA]

Dziękuję, myślę o przeprowadzce. Ale do jakiego mieszkania, chyba tylko do mniejszego? Trudno jest zamienić mieszkanie na takie same, o takiej samej powierzchni.
Dziękuję za wsparcie.
Pozdrawiam.

[martynek]

Napisane przez rambo

Zadbaj o komfort psychiczny dla siebie i swojej rodziny i może poszukaj innego mieszkania.
Wiem, że przeprowadzki nie są proste i nie jest tak łatwo. Ale naprawdę nie można żyć w świecie, w którym własne wyobrażania i strach (no i kwestia sporna : siły paranormalne) zakłócają uczucie bezpieczeństwa.
A właśnie przede wszystkim bezpiecznie powinien się czuć człowiek we własnym domu.

Jak nie w domu, to gdzie?

Oj popieram Rambo całkowicie! Co jak co,ale gdybym miała mieszkać w złotych pałacach nie zrobiłabym tego kosztem komfortu psychicznego. Do domu powinno się uciekać a nie z niego

[blueania]

o Boze nie spodziewalam sie,ze to jest takie straszne

[jassjass]

Napisane przez CHESSA

Tylko jedna myśl nie dawała mi spokoju. Ciągły strach i przeczucie, aby wszystko odwołać i nie przeprowadzać się.

I naprawdę szkoda, że nie zaufałaś swojej intuicji, która wbrew pozorom, jest naszym najlepszym doradcą.
W obecnej sytuacji naprawdę warto byłoby, tak jak mówią dziewczyny, wyprowadzić się. Ale jeśli zależy Ci na mieszkaniu, to możesz spróbować je "ratować". Użyję teraz trochę niefortunnego stwierdzenia ale inne mi nie przychodzi do głowy. Chodzi o "odczarowanie" tego miejsca. Są specjaliści którzy mogliby Ci pomóc - radiesteta i specjalista od Feng Shui. Ale tu trzeba uważać i chyba mieć po prostu dużo szczęścia żeby trafić na osoby naprawdę kompetentne a nie oszustów czy nawiedzone stwory, których niestety nie brakuje.
Życzę powodzenia i pozdrawiam

PS - przy okazji swojego "debiutu" na forum witam wszystkich serdecznie

[carolinascotties]

Chessa - zastanawiam się, co zrobiłabym na Twoim miejscu...

nie wiem, z jakiego miasta jesteś - w kazdym razie - są osoby, które "oczyszczają" energię, odczyniają uroki itp. - postaram się znaleźć w sieci informacje na temat godnych polecenia osób.

Ja również jestem zdania, że powinniście dażyć do wyprowadzki...

Jassjass - witaj

[CHESSA]

Ja sama przeczytałam już wiele książek z dziedziny Feng Shui, ale na tym trzeba dobrze się znać, a ja nie mam czasu na zgłębianie tej wiedzy.
Myśl o przeprowadzce nie odstępuje mnie na krok, są tylko okresy przerwy. Mąż też chętnie wyprowadziłby się z tego mieszkania. Mówi, że nie lubi tego miasta i że w tym mieszkaniu jest coś nie tak. Zastanawiające, że facet to mówi. Córki natomiast, nigdzie się nie ruszą. Podoba się im mieszkanie i są zadowolone, że nie mieszkają w blokach. Podobne odczucia mają osoby odwiedzające mnie. Wszyscy chętnie u nas przebywają i wizyty bardzo przedłużają się. Ale może to wynika z mojego zachowania, bo dla mnie
,, GOŚĆ W DOM, BÓG W DOM".
Boję się tylko, po tym co mnie spotakło, że trafię na mieszkanie równie pechowe. Przed wprowadzeniem się do tego mieszkania, nie bałam się ryzyka.
carolinascotties,dziękuję za pomoc.
Pozdrawiam.

[ewa007]

opowiem coś wam

Kiedyś w pewnej gazecie przeczytałam właśnie historie ze złą energią w tytule. Prawdziwa historia naturalnie. Byłą sobie rzeźnia gdzie długo , przez lata zabijano tam zwierzęta, potem tą rzeźnie zlikwidowano i cały budynek zburzono. W tym samym miejscu gdzie stała ta rzeźnia potem nikt nie mógł nic wybudować, bo obojętnie czy stawiali tam biuro czy dom mieszkalny to ściany się kruszyły i wszystko się waliło, odpadało. Ludzie zaczęli kojarzyć, że może ma to związek z tą rzeźnią. Widocznie nie tylko ściany ale też gleba przejmuje energie, przejęła strach tych zwierząt....

[Aeterna]

Ściany oczyszcza się ze złej energii dosłownie; nowa miotełka do kurzu w łapkę i odpowiednio wizualizując wykurza się całe dziadostwo z każdego kąta i z każdej powierzchni, zabieg taki należy powtarzać co jakiś czas. Energię możesz zbierać do miednicy z wodą, potem należy wodę wylać tak, by wsiąkła w ziemię.
Poza tym, znowu wizualizacje; należy samemu ładować myślowo powierzchnie, wyobrażając sobie strumienie światła, czy cuś, nie pamiętam już, czytałam sobie o tym z trylion lat wstecz.
Czy działa..? Nie wiem, nie próbowałam.

Porady znajdziesz co najwyżej w tego typu prasie
http://209.85.135.104/search?q=cache...lnk&cd=1&gl=pl


Na Twoim miejscu poszukałabym sobie dobrego bioenergoterapeuty, jeśli on nic by nie poradził, wyprowadziłabym się stamtąd.

[carolinascotties]

można dowiedziec się o czyszczaniu energii tutaj -

http://www.wrozka.com.pl/

http://www.antylicho.pl/oczyszczanie...i-posesji.html

[cattt]

niesamowite i przerażające!

[Aeterna]

No właśnie, wróżkowate stronki.

Ale bioenergoterapeuty poszukałabym po ludziach, takiego, o którym mówi się, że faktycznie pomaga; uważałabym na tylko szukających zysku hochsztaplerów; za pomocą tej stronki (antylicho), o ile db pamiętam, to sobie można też zamówić internetem rzucenie klątwy np. (i tylko 50 zł za zniszczenie komuś życia).

Nie no, kpię sobie troszki, ale faktycznie, myślenie wiejskich bab i te sprawy - coś w tym bywa, nie wszystko umiemy wytłumaczyć (ech, gorzej, że np. czciło się przez to pieruny ). Ja bym spróbowała.

[K@sieńka]

Straszne... Nie wyobrażam sobie życia w takim miejscu. Myślę, że nawet Nawet jeśli uda Ci się "oczyścić" to mieszkanie, to dyskomfort psychiczny zawsze pozostanie...

Szkoda mi Cię- radzę Ci z całego serca przeprowadzkę.

Trzymaj się!

[mały_groszek]

Bardzo interesująca historia.
Ale na Twoim miejscu wyprowadziłabym się lub poszukała właśnie kogoś od wysysania złej energii.
Sama mieszkam w starej kamienicy,ale nigdy niczego takiego nie odczuwałam będąc w domu.

[CHESSA]

Dziękuję z całego serca. Poczytałam sobie i już wiem, że taka historia spotkała nie tylko mnie.
Zastanawia mnie tylko, dlaczego ten dom przyśnił mi się dużo wcześniej i to tak dokładnie, z tego samego miejsca, w którym zobaczyłam go pierwszy raz. Wieczorem i z oświetloną klatką schodową. Nie znałam numeru domu, nie wiedziałam czy jestem na właściwej ulicy, a już byłam pewna, że to ten dom.

[Impersona]

Napisane przez CHESSA

Dziękuję z całego serca. Poczytałam sobie i już wiem, że taka historia spotkała nie tylko mnie.
Zastanawia mnie tylko, dlaczego ten dom przyśnił mi się dużo wcześniej i to tak dokładnie, z tego samego miejsca, w którym zobaczyłam go pierwszy raz. Wieczorem i z oświetloną klatką schodową. Nie znałam numeru domu, nie wiedziałam czy jestem na właściwej ulicy, a już byłam pewna, że to ten dom.

Wiem, że to chore, co teraz napiszę, ale może to ten dom Cię wzywał. Może chciałby (nie wierzę,że to piszę), żeby ktoś go oczyścił z tych emocji, naładował pozytywnie, albo wezwał kogoś, kto to zrobi. Chyba za często oglądam "Nawiedzony dom"

[Różowy Strachulec]

Napisane przez Impersona

Wiem, że to chore, co teraz napiszę, ale może to ten dom Cię wzywał. Może chciałby (nie wierzę,że to piszę), żeby ktoś go oczyścił z tych emocji, naładował pozytywnie, albo wezwał kogoś, kto to zrobi. Chyba za często oglądam "Nawiedzony dom"

Ja "Nawiedzonego domu" nie oglądam a chciałam napisać to samo

[carolinascotties]

Napisane przez Impersona

Wiem, że to chore, co teraz napiszę, ale może to ten dom Cię wzywał. Może chciałby (nie wierzę,że to piszę), żeby ktoś go oczyścił z tych emocji, naładował pozytywnie, albo wezwał kogoś, kto to zrobi.

coś w tym jest Ja w każdym razie - nie poświęciłabym swojej energii na to, aby oczyszczać dom... mam jedno życie i chcę je przeżyć w spokoju...

[Aeterna]

Ja sama też nie.
A poza tym, teoretycznie, gdy samemu się działa, to się powinno robić co jakiś czas; umarłabym , normalnego sprzątania nie kocham , a jeszcze łaź i ''usuwaj'' balast z każdego skrawka powierzchni.

Jak słowo daję; już bym wolała oglądać Jaka To Melodia.

[anastazjaa]

Ale historia!

[Daenerys]

Ten watek jest naprawde interesujacy.
Powiedzialabym, ze bardziej wierze w to co sie dzieje niz nie wierze.
Zreszta ja jestem strasznie podatna na takie rzeczy. I osobiscie nie wytrzymalabym w takim mieszkaniu. Ale sprobuj cos z tym zrobic.

CHESSA jesli masz jeszcze wiecej ciekawych historii to opisz nam. Ja jestem bardzo zaciekawiona.

[lapus]

ja jestem przekonana że jeżeli ktoś umarł w jakimś pokoju, albo działy się w nim jakieś tragedie, to nastepni lokatorzy to odczują..

[Biedronaa81]

Napisane przez lapus

ja jestem przekonana że jeżeli ktoś umarł w jakimś pokoju, albo działy się w nim jakieś tragedie, to nastepni lokatorzy to odczują..

Ja to czuje... Jak byłam mała, to u mnie w kamienicy zmarła taka starsza babcia i moja mama odkupiła od jej córki mieszkanie żebym miała jak dorosne już swoje, od samego początku nie podobało mi się to mieszkanie, bałam się wchodzić do niego wieczorem a najbardziej bałam się pokoju gościnnego po kilku latach mama powiedziała mi, że ta babcia co mieszkała wcześniej w tym mieszkaniu umarła właśnie w tym gościnnym pokoju.
Teraz już dorosłam ale nadal strasznie dziwnie czuje się w tym mieszkaniu (nie wspominajac już o pokoju gościnnym), tylko kiedy mówie o tym mamie to śmieje się ze mnie, ale moja kuzynka kiedy poszła ze mna wieczorem do tego mieszkania również stwierdziła że jest ono jakieś dziwne.
Hmm... W pewnym stopniu wierze w pamieć ścian.

[sylwónia]

O mamusiu, znów ten mroczny wątek

U mnie po staremu, czas mija, a żadna ze ścian wciaz nie chce ze mną pogadać...

[ooliwka]

moja Mama dostała dom po rodzicach
umarli tu moi Dziadkowie

Babcia w pokoju brata, Dziadek w pokoju mamy

i coś wam powiem

pokój w którym odeszła moja kochana Babcia jest ulubionym pokojem wszystkich!! nie wiem jak to wytłumaczyć ale ten pokój jest jak w innych domach kuchnia
każdy z nas przesiaduje tam tak dlugo az brat się nie zdenerwuje i nie prosi o opuszczenie
wszyscy goscie gdy Mama nie sprecyzuje gdzie maja sie "rozpłaszczyć" wchodza do pokoju brata

w miejscu gdzie Babcia umarła stoi kanapa i zawsze tam są omawiane sprawy rodzinne


Babica była swietą osobą miala bardzo trudne życie (w tym domu) ale wszystko swietnie znosiła

[blueania]

kiedys wynajmowalam mieszkanie w ktorym byl taki pokoj,ktorego bardzo sie balam...tzn.odkad weszlam tam pierwszy raz czulam,ze cos jest nie tak i stalo sie tam cos zlego.Nawet gdy w dzien kolo niego przechodzilam to odwracalam glowe i tam nie patrzylam:/
Potem przenioslam sie do nowszego mieszkania,calkowicie odnowionego ale i tak czulam sie nieswojo..no i jak sie okazalo straszylo i mialam jakies okropne sny.Aha na miejscu tego bloku bylo getto i stoi na placu gdzie chowano zabitych Zydow.
Teraz przenioslam sie do innego mieszkania ale rowniez jest ono w tym bloku i chyba zaczynam zalowac tej decyzji....za nic nie zostane tam sama!! Czuje sie tak zle,boje sie nawet do lazienki sama przejsc;/ jestem pewna,ze to mieszkanie ma jakas zla historie.
Juz wolalam ducha z poprzedniego mieszkania

[Doris Day]

Ja niby w takie rzeczy nie wierzę, ale miałyśmy z siostrą kiedyś problemy ze zdrowiem, a moj dziadek stwierdził wtedy, ze z pewnością szkodzi nam nasze mieszkanie, bo pod podłogą zakopany Niemiec leży (mieszkam w przedwojennej kamienicy, na parterze)
Przypomnieliśmy sobie o tej historii, kiedy podczas remontu zrywalismy podłogę, na szczęście były tam tylko doczesne szczątki szczura

[tala]

To wszystko normalnie brzmi jak scenariusz jakiegos mrocznego filmu.

Kiedys kolo mojej działki stała ruina, dom kobiety, która w nim zmarła. Pamiętam jak dziś jak bardzo bałam sie koło niego przechodzić- przebiegałam. Miałam wrażenie że dzieja się tam dziwne rzeczy- do dziś nie wiem czy była to prawda czy tylko moja wyobraźnia.

[pifko]

u mnie w starej kamienicy na ostatnim piętrze kilkanaście lat temu spalil sie czlowiek.... i nie wiem jak to wytłumaczyć ale czasami, fakt- że w ostnich kilu latach tylko pare razy - czuć spaleniznę.., niewiadomo skąd i od czego a najdziwniejsze jest to że to trwa tylko chwilę, ale zapach jest bardzo wyrazny... tak sobie pomyślałam że jak coś tak mocno śmiedzi to trudno jest żeby zaraz przestalo tak bez wietrzenia...a to naprawdę trwa tylko chwilę i zawsze to czuję kilka osób... sama nie wiem co o tym myślec.. tak naprawde dopiero teraz to skojarzyłam..,