Zaręczyny po niecałym roku związku

[201605300930]

Napisane przez Chatul

Moim zdaniem rok związku spokojnie może wystarczyć do dobrego poznania drugiej osoby. Zwłaszcza, że rok związku nie musi oznaczać, że sama znajomość z drugą osobą trwa rok czy niewiele dłużej.



Ja tak nie miałam.
Za to zgadzam się z tym, że dopóki ma się klapki na oczach i jest się przekonanym, że partner nie ma żadnych wad, to absolutnie nie należy decydować się na ślub.

Oczywiscie widzimy swoje wady . Bynajmniej nie uważam go chodzący ideał bez wad . Ale te wady sa w miarę do zaakceptowania, jak coś nam nie pasuje to rozmawiamy otwarcie. Co do stażu to właśnie różnie bywa, byłam wczesniej z kims 3 lata i absolutnie nie chcialam się chajtac itd., a teraz cóż... jest zupelnie inaczej.

[Lexie]

Napisane przez agus wawa

No u nas jest tak,że
- mamy 22 i 23 lata (liczac rocznikowo odpowiednio wiecej :P)
- pomieszkujemy u siebie, ale wiem że to nie to samo, ale włąśnie mamy zamieszkać jakieś 3 mies. po tych zaręczynach, ja mieskzanie z facetem traktuje już powaznie i nie chciałabym mieszkać z jakims chłopakiem ot tak, tylko z kimś kto będzie moim meżem
- nie chcemy ,,wiecznego" narzeczeństwa,np w planie jest w rok po zaręczynach slub cywilny, po paru latach moze koscielny
oboje pracujemy ( i kończymy juz studia, Tż juz zaraz ja za rok)

Dziwne to.

Raz, że w takim wieku to raczej szybko, zaręczyny po roku związku (chyba, że wcześniej była dłuższa znajomość na gruncie przyjacielskim).
Dwa, że wychodzi na to, że związek przed pierścionkiem to jest ot taki mało poważny, a pierścionek i wizja ślubu na horyzoncie majacząca to magicznie zmieni?
Trzy, że takie "ślub cywilny teraz, a za parę lat kościelny" wygląda jak zabezpieczanie się: "bierzemy ślub, ale w sumie to nie jesteśmy całkiem pewni, więc weźmy na razie sam cywilny - ten zawsze da się odkręcić"

No i to święta racja, że jak coś ma się popsuć, to i pierścionek nic nie pomoże Sama się rozstałam z facetem już po zaręczynach, gdy okazało się że jednak nie całkiem podobnie widzimy wspólne przyszłe życie Od razu dodam, że nie wynikło to z braku rozmów o tym wcześniej, tylko z, hm, powiedzmy, że zmiany podejścia

[201605300930]

Napisane przez lexie

Dziwne to.

Raz, że w takim wieku to raczej szybko, zaręczyny po roku związku (chyba, że wcześniej była dłuższa znajomość na gruncie przyjacielskim).
Dwa, że wychodzi na to, że związek przed pierścionkiem to jest ot taki mało poważny, a pierścionek i wizja ślubu na horyzoncie majacząca to magicznie zmieni?
Trzy, że takie "ślub cywilny teraz, a za parę lat kościelny" wygląda jak zabezpieczanie się: "bierzemy ślub, ale w sumie to nie jesteśmy całkiem pewni, więc weźmy na razie sam cywilny - ten zawsze da się odkręcić"

No i to święta racja, że jak coś ma się popsuć, to i pierścionek nic nie pomoże Sama się rozstałam z facetem już po zaręczynach, gdy okazało się że jednak nie całkiem podobnie widzimy wspólne przyszłe życie Od razu dodam, że nie wynikło to z braku rozmów o tym wcześniej, tylko z, hm, powiedzmy, że zmiany podejścia

Ze ślubem to chodzi o to, że TŻ szykuje się naprawdę dobra praca (jak na kogoś od razu po studiach to tym bardziej) i mozliwe że bedzie chciał wziać kredyt na mieszkanie i wtedy wzielibyśmy go juz jako małzenstwo. A jak bedzie wiecej kasy to wtedy ślub koscielny z impreza itd.


Nie uważam slubu cywilnego za ,,gorszy" . Mozliwe ze w ogóle na nim poprzestane.

[Chatul]

Napisane przez agus wawa

Ze ślubem to chodzi o to, że TŻ szykuje się naprawdę dobra praca (jak na kogoś od razu po studiach to tym bardziej) i mozliwe że bedzie chciał wziać kredyt na mieszkanie i wtedy wzielibyśmy go juz jako małzenstwo. A jak bedzie wiecej kasy to wtedy ślub koscielny z impreza itd.


Nie uważam slubu cywilnego za ,,gorszy" . Mozliwe ze w ogóle na nim poprzestane.

Zastanówcie się oboje, czy w ogóle tego ślubu kościelnego chcecie. A jak tak, to dlaczego. Wspominam o tym, bo pisząc, że ślub kościelny dopiero potem, że może jednak w ogóle go nie będzie itp., nie przedstawiasz punktu widzenia katoliczki, która chce brać ślub w kościele z powodu własnej wiary. (Założyłam, że chodzi o ślub w kościele katolickim, ale jak sytuacja dotyczy innego kościoła, to moje zdanie w tej sprawie jest takie samo).

[Lexie]

Napisane przez agus wawa

Ze ślubem to chodzi o to, że TŻ szykuje się naprawdę dobra praca (jak na kogoś od razu po studiach to tym bardziej) i mozliwe że bedzie chciał wziać kredyt na mieszkanie i wtedy wzielibyśmy go juz jako małzenstwo. A jak bedzie wiecej kasy to wtedy ślub koscielny z impreza itd.


Nie uważam slubu cywilnego za ,,gorszy" . Mozliwe ze w ogóle na nim poprzestane.

Okej, miałam napisać o dziwnym podejściu do kościelnego sakramentu jakim jest kościelny ślub, ale w sumie to sobie daruję

Za to napiszę o kredycie - sto razy się zastanów. Bo kredyt Was zwiąże bardzo skutecznie, niejednokrotnie skuteczniej niż ślub Sama mam kredyt wzięty z ex-narzeczonym, wprawdzie nie spłacam go, a on robi wszystko by mnie w tej imprezy "wypisać", no ale właśnie, nie jest to takie proste.

[201605300930]

Napisane przez Chatul

Zastanówcie się oboje, czy w ogóle tego ślubu kościelnego chcecie. A jak tak, to dlaczego. Wspominam o tym, bo pisząc, że ślub kościelny dopiero potem, że może jednak w ogóle go nie będzie itp., nie przedstawiasz punktu widzenia katoliczki, która chce brać ślub w kościele z powodu własnej wiary. (Założyłam, że chodzi o ślub w kościele katolickim, ale jak sytuacja dotyczy innego kościoła, to moje zdanie w tej sprawie jest takie samo).

Nie chciałabym żeby znów powstała tu dyskusja typu ślub kościelny vs ślub cywilny. Prawda jest trochę taka, ze jeśli on się odbedzie to ze względu na chłopaka, mnie on akurat nie jest koniecznie potrzebny.

[201607040940]

zaręczyliśmy się po 6 miesiącach związku, właściwie od początku mówiliśmy też o ślubie - bez wyznaczania konkretnego terminu.

[Scio]

Zam parę, która wzięła ślub po miesiącu i są razem 25 lat i wyglądają na normalne małżeństwo.
Znam też parę, która chodziła ze sobą ponad 10 lat i po roku małżeństwa się rozwiedli.
Ja zaręczyłam się po 2 miesiącach, po roku zamieszkaliśmy, a po 2 latach o zareczyn wzięliśmy ślub. Jesteśmy razem 7 lat w tym roku będzie 5 rocznica ślubu. Nie rozwaliła naszego związku ani moja depresja, ai długie i upokarzające starania o dziecko.
Kwestia szczęścia? przeznaczenia? nie wiem.
Ja wiem tylko, że w życiu nie wyszłabym za faceta, z którym nie mieszkałam

[Dotka90]

Napisane przez Scio

Znam też parę, która chodziła ze sobą ponad 10 lat i po roku małżeństwa się rozwiedli.

Dla mnie to jest niewairygodne i nie wierzę,że u nich w związku wszystko było w porządku przed ślubem Bo jak można być ze sobą taki szmat czasu i ot tak po roku się rozwieść?

IMO problem tkwi w tym, że wiele osób pakuje się w małżeństwo, mając przed ślubem już wyraźne przesłanki, że NIE jest ok. Ale klapki na oczach, miłość i wiara, że 'po ślubie się zmieni' / 'jak urodzi się dziecko, to się zmieni', robią swoje..

Napisane przez Scio

Ja wiem tylko, że w życiu nie wyszłabym za faceta, z którym nie mieszkałam

Ja też

[Chatul]

Napisane przez agus wawa

Nie chciałabym żeby znów powstała tu dyskusja typu ślub kościelny vs ślub cywilny. Prawda jest trochę taka, ze jeśli on się odbedzie to ze względu na chłopaka, mnie on akurat nie jest koniecznie potrzebny.

Opisane przez Ciebie zachowanie Twojego chłopaka też nie jest zupełnie zgodne z tym, co zaleca KK Dlatego, jeśli nie macie tej kwestii obgadanej, to koniecznie trzeba to zrobić. Bardzo ważne są powody, dla których ktoś, kto nie jest praktykującym katolikiem chce brać ślub w KK. Nie chodzi o sam ślub w KK, bo to uroczystość raz w życiu, która żadnych zobowiązań prawnych nie nakłada, ale ogólnie o podejście do wiary, do kościoła, tradycji, rodziny, prawa innych do wpływania na życie osobiste, itd..

Napisane przez Dotka90

Dla mnie to jest niewairygodne i nie wierzę,że u nich w związku wszystko było w porządku przed ślubem Bo jak można być ze sobą taki szmat czasu i ot tak po roku się rozwieść?

IMO problem tkwi w tym, że wiele osób pakuje się w małżeństwo, mając przed ślubem już wyraźne przesłanki, że NIE jest ok. Ale klapki na oczach, miłość i wiara, że 'po ślubie się zmieni' / 'jak urodzi się dziecko, to się zmieni', robią swoje..

A w niektórych przypadkach jeszcze przekonanie, że skoro związek trwa ileś lat, to trzeba wziąć ślub, i tyle. Nawet jak związek do najlepszych nie należy, to „szkoda przecież tylu lat razem”.
A potem już tylko szkoda albo niepotrzebnego ślubu, albo kolejnych męczących lat razem…

[Naomi21]

Napisane przez Dotka90

Dla mnie to jest niewairygodne i nie wierzę,że u nich w związku wszystko było w porządku przed ślubem

Ale to jest bardzo częsty przypadek Moja ciocia zawsze mówiła, że to objaw przechodzenia związku Trochę się z tym zgadzam, niedobrze jak para zbyt długo pozostaje na jakimś etapie. Mam siostrę, która jest z facetem od 11 lat i wyraźnie widać jak ich związek się wypala, dziś są już praktycznie tylko przyjaciółmi. Wcale bym się nie zdziwiła, gdyby jedno z nich się szaleńczo zakochało i odeszło, mimo tylu lat razem

[lilianaX]

Napisane przez Varga

Nie.
Ze swoim narzeczonym jestem niecały rok, zaręczyliśmy się, ślub bierzemy w maju. Uważam, że to wcale nie jest za wcześnie. Wiem, że to jest on.

A długi związek przed ślubem wcale nie gwarantuje dobrego małżeństwa.

Krotki zwiazek tez nie. W zasadzie nic nie jest w stanie zagwarantowac Ci dobrego malzenstwa. Smieszy mnie jednak podejscie, ze skoro sa pary, ktore wziely slub po mies. znajomosci i zyja latami szczesliwie, a z drogiej strony sa i tacy, co mieszkali razem 5 lat przed slubem i sie rozwiedli po roku, to w zwiazku z tym w zyciu
nie ma zadnych regol.

Bo reguly sa. Brzmia one moim zdaniem tak: ludzie rozsadni nie podejmuja waznych, potencjalnie zmieniajacych zycie decyzji bez mozliwie najdokladniejszego rozeznania sytuacji. Pomylic sie mozna zawsze, ale im wiecej wiesz, tym bardziej swiadomie podejmujesz decyzje.

Tak wiec autorko watku, moim zdaniem rok znajomosci to za wczesnie na zareczyny. Nie oznacza to wcale, ze Wam nie wyjdzie, bo nie wykluczone, ze swietnie sie dobralisciei bedziecie bardzo szczesliwi. Oznacza to tylko tyle, ze zareczasz sie z kims, kogo sila
rzeczy jeszcze dobrze nie znasz.

[rembertowa]

Napisane przez agus wawa

Nie traktuje, po prostu dla mnie to podwójne docenienie mojego chłopaka, że jest gotowy na taki krok przed zamieszkaniem. bo mieszkać z dziewczyna to by chciał nie jeden facet, ale żeby sie zadeklarowac to w życiu, w koncu mozna pomieszkac pól roku z Krysią, pół roku z Zosia i bedzie super .

o, no i tu mamy przykład niedojrzałości - rok czy pięć, jak się gra w docenianie, i to podwójne, chłopaka, jakieś nagrody, jakieś handelki (ty mi pierścionek, ja cię wpuszczę do mieszkanka), nie znaczy kompletnie nic. Albo się wie, jakie podejście do związku ma nasz partner, bo się go zna i bo umie się ocenić to, co dzieje się w naszym związku, albo się nadmierne znaczenie przypisuje do okoliczności zewnętrznych, typu pieścionek czy obrączka. Które, oczywiście, niczego nie gwarantują ani niczego nie zmieniają.

[201607111040]

Moim zdaniem wszystko zależy od wieku, tego jak często się widziano i od tego czy mieszkało się wcześniej razem. Mieszkanie razem bardzo otwiera oczy na temat drugiego człowieka. Mimo to uważam że to troche za wcześnie.

[Bananalama]

Nie wyobrażam sobie tego w moim wykonaniu, ale znam takie pary i są szczęśliwe

[Dotka90]

Napisane przez Naomi21

Ale to jest bardzo częsty przypadek Moja ciocia zawsze mówiła, że to objaw przechodzenia związku Trochę się z tym zgadzam, niedobrze jak para zbyt długo pozostaje na jakimś etapie. Mam siostrę, która jest z facetem od 11 lat i wyraźnie widać jak ich związek się wypala, dziś są już praktycznie tylko przyjaciółmi. Wcale bym się nie zdziwiła, gdyby jedno z nich się szaleńczo zakochało i odeszło, mimo tylu lat razem

Ale właśnie chodzi o to, że jeżeli wzięliby teraz ślub, to byłoby to głupotą, bo rozwód po niedługim czasie bardzo możliwy
Chyba, że komuś taki związek (jak przyjaciele i nic więcej) pasuje, to co innego. Wiem, że wiele osób ceni sobie tę stabilizację, spokój, szacunek etc.
Ja również Ale oprócz tego ważna jest jednak nuta namiętności, coś więcej, a nie że relacja z własnym facetem jest identyczna jak z moim przyajcielem.

Chodzi mi o to, że wciąż zbyt wiele ludzi bierze ślub z myślą, że 'jakoś to będzie'.

[Rena]

Napisane przez agus wawa

Ze ślubem to chodzi o to, że TŻ szykuje się naprawdę dobra praca (jak na kogoś od razu po studiach to tym bardziej) i mozliwe że bedzie chciał wziać kredyt na mieszkanie i wtedy wzielibyśmy go juz jako małzenstwo. A jak bedzie wiecej kasy to wtedy ślub koscielny z impreza itd.


Nie uważam slubu cywilnego za ,,gorszy" . Mozliwe ze w ogóle na nim poprzestane.

eh widze, ze nie tylko mi sie Twoja wizja nie podoba. A nie lubie tak dolaczac do lawy krytykantow. Jednak napisze co dokladnie mnie razi - za duzo w tej historii jest pieniedzy - a liczylam na piekna historie o milosci. Prawie tak jakbyscie szli do US po pieniadze, a do kosciola z pieniedzmi.

[Fidare]

Dla mnie to jest zdecydowanie za szybko. Cieszę się, kiedy słyszę, że ludzie szybko wzięli ślub i są (a przynajmniej mówią, że są) szczęśliwi, ale sama bym tak nie mogła. Jakaś jestem wybitnie ostrożna, jeśli chodzi o branie z kimś ślubu, najpierw muszę się z daną osobą doskonale poznać - i nie chodzi tutaj o to, że nam się doskonale rozmawia, że seks jest super, chodzi o takie codzienne, czasami rutynowe życie, o jakieś głupie drobnostki, które ludzie robią i nawet sobie z tego nie zdają sprawy.

[201605300930]

Napisane przez Rena

eh widze, ze nie tylko mi sie Twoja wizja nie podoba. A nie lubie tak dolaczac do lawy krytykantow. Jednak napisze co dokladnie mnie razi - za duzo w tej historii jest pieniedzy - a liczylam na piekna historie o milosci. Prawie tak jakbyscie szli do US po pieniadze, a do kosciola z pieniedzmi.

No wlasnie zaręczać się chcemy z miłości, jesli bym tu wymieniła wszystkie pieszczotliwe zwroty do mojego Tż to byłoby jakoś bardziej słit . ?

A ktoś tu wspomniał o tym, że chcemy wziąć ślub cywilny, który jest ,,bezpiecziejszy", wiec wytlumaczyłam o co chodzi. Co do pienieędzy to cóż, no z samej miłości tez ciezko wyzyc, nieprawdaz ?

[Lady Audrey]

Napisane przez Rena

eh widze, ze nie tylko mi sie Twoja wizja nie podoba. A nie lubie tak dolaczac do lawy krytykantow. Jednak napisze co dokladnie mnie razi - za duzo w tej historii jest pieniedzy - a liczylam na piekna historie o milosci. Prawie tak jakbyscie szli do US po pieniadze, a do kosciola z pieniedzmi.

A co w tym złego? Autorka myśli dojrzale. Weźmy taką sytuację: Dobra, bardzo się kochają, i wezmą ślub. Ale co będzie z tego ślubu, samodzielności, wspólnego życia, niezależności, skoro oboje będą mieć załóżmy pracę tylko sezonową? Pójdą do rodziców i poproszą o pieniądze bo nie mają na życie? To upokarzające (przynajmniej dla mnie takie by było). Miłością sobie chleba nie posmarują Lepiej żeby najpierw znaleźli dobrą pracę oboje. To samo jeśli chodzi o mieszkanie, jako małżeństwo mają większą szansę na dostanie kredytu.
Więc ja rozumiem całkowicie sprawę finansową Autorki bo jestem w podobnej.

[201605300930]

Napisane przez Lady Audrey

A co w tym złego? Autorka myśli dojrzale. Weźmy taką sytuację: Dobra, bardzo się kochają, i wezmą ślub. Ale co będzie z tego ślubu, samodzielności, wspólnego życia, niezależności, skoro oboje będą mieć załóżmy pracę tylko sezonową? Pójdą do rodziców i poproszą o pieniądze bo nie mają na życie? To upokarzające (przynajmniej dla mnie takie by było). Miłością sobie chleba nie posmarują Lepiej żeby najpierw znaleźli dobrą pracę oboje. To samo jeśli chodzi o mieszkanie, jako małżeństwo mają większą szansę na dostanie kredytu.
Więc ja rozumiem całkowicie sprawę finansową Autorki bo jestem w podobnej.

Cieżko dogodzić . Jakbym nic o pieniądzach/ mieszkaniu itp nie wspomniała to by pewnie się odezwały głosy, że mam dalekosięzne plany i to zapewne budowane na garnuszku rodziców .

[Lady Audrey]

Napisane przez agus wawa

Cieżko dogodzić . Jakbym nic o pieniądzach/ mieszkaniu itp nie wspomniała to by pewnie się odezwały głosy, że mam dalekosięzne plany i to zapewne budowane na garnuszku rodziców .

Nie oszukujmy się, żyjemy w takich czasach, że pieniądze są ważne

[Scio]

Napisane przez Dotka90

Dla mnie to jest niewairygodne i nie wierzę,że u nich w związku wszystko było w porządku przed ślubem Bo jak można być ze sobą taki szmat czasu i ot tak po roku się rozwieść?

IMO problem tkwi w tym, że wiele osób pakuje się w małżeństwo, mając przed ślubem już wyraźne przesłanki, że NIE jest ok. Ale klapki na oczach, miłość i wiara, że 'po ślubie się zmieni' / 'jak urodzi się dziecko, to się zmieni', robią swoje..

Ja też

Z tego co wiem to ona kogoś poznała.
Dla mnie nie ma żadnych reguł, bo przyszłości nie da się przewidzieć, w życiu różne rzeczy mogą się stać. Nie ma recepty na udane małżeństwo. Ważne by się poznać w różnych sytuacjach, przegadać ważne tematy typu gdzie mieszkać, za co żyć, czy konto wspólne, osobne, dzieci, poglądy na wychowanie, na wolny czas, na wydawanie kasy...
z tego co zauważam wiele związków rozpada się przez to, że niektóre sprawy nie były obgadane.
Do tego praca nad relacją.

[Lady Audrey]

Napisane przez Scio

Z tego co wiem to ona kogoś poznała.
Dla mnie nie ma żadnych reguł, bo przyszłości nie da się przewidzieć, w życiu różne rzeczy mogą się stać. Nie ma recepty na udane małżeństwo. Ważne by się poznać w różnych sytuacjach, przegadać ważne tematy typu gdzie mieszkać, za co żyć, czy konto wspólne, osobne, dzieci, poglądy na wychowanie, na wolny czas, na wydawanie kasy...
z tego co zauważam wiele związków rozpada się przez to, że niektóre sprawy nie były obgadane.
Do tego praca nad relacją.

[elvegirl]

Napisane przez Dotka90

Chodzi mi o to, że wciąż zbyt wiele ludzi bierze ślub z myślą, że 'jakoś to będzie'.

Znam też wiele par, które brały śluby w momencie, kiedy relacja zaczynała się totalnie sypać "no i coś trzeba było, albo rozstanie albo ślub, no to wzięliśmy ślub".

[201609102148]

Napisane przez agus wawa

Czesc,
jestem ciekawa waszych opinii. Uważacie, że zareczyny po niecałym roku związku to zbyt szybko ?

To zależy, np. od wieku.
Ale bardziej też od tego, na ile para znała się PRZED związkiem. Jeśli od początku "coś było na rzeczy" i w sumie relacja cały czas opierała się na romantyzmie, to przez rok takiej znajomości można nie do końca się poznać i podjąć złą decyzję.
Ja np. z moim TŻetem znałam się wcześniej, przez dwa lata przed wejściem w związek się przyjaźniliśmy. Czyli defacto to byłyby zaręczyny po 3 latach, nie po roku

A co do "szybkich ślubów"- różnie w życiu bywa, nie ma co generalizować. Rodzice mojego TŻ zaręczyli się po niecałym roku znajomości, pół roku od zaręczyn byli już po ślubie... Minęło od tego czasu ponad 20 lat i są najlepszą parą, jaką znam. Żartują, spędzają ze sobą prawie cały wolny czas (wycieczki, narty, cuda na kiju), a jak idą na spacer, to trzymają się za ręce. TŻ przez 18 lat mieszkania z nimi nigdy nie widział, żeby poważniej się kłócili- jakieś sprzeczki o pierdoły to owszem (po godzinie kończące się buziakiem), ale żadnych awantur czy cichych dni. Jestem pewna, że naprawdę się kochają, że to nie na pokaz- dobrze to przecież widać po tym, jak na siebie patrzą, jak się do siebie zwracają

[Harmonija]

Napisane przez Ilsa Lund

Raczej w ich wypadku kwestia szczęścia lub tego, że pokolenie naszych rodziców stara się nie rozwodzić Nie wierzę w to, że można po 2 tygodniach poznać osobę wystarczająco aby wiedzieć że jest to ktoś wart spędzenia z nim całego życia. I tak samo po roku jeszcze nie opadają parze hormony szczęścia, nie patrzy się na drugiego człowieka obiektywnie, nie potrafi się właściwie pokonywać konfliktów.
Osobiście u nas dojrzale zaczęło się robić w 3-4 roku związku, tak abym była pewna decyzji o małżeństwie.

Poznać wystarczajaco nie ale ja już po 15 minutach na pierwszym spotkaniu wiedziałąm, że za niego wyjdę
Oczywiście piszę to z przymrużeniem oka.
Narazie zyjemy jak w bajce a miłość kwitnie.
Osobiście nie widzę nic złego w braniu ślubu po roku czy pół roku znajomości.
Nie ma reguły, jak widać przypadki są SKRAJNIE różne. Z poprzednim partnerem od razu wiedziałam, że rodziny nie założę. Z obecnym - powtarzam, wiem od pierwszego spotkania

---------- Dopisano o 17:18 ---------- Poprzedni post napisano o 17:18 ----------

Napisane przez LoveMessages

Po miesiacu znajomosci zamieszkalam z facetem a po nie calym roku bylismy malzenstwem. Za kilka miesiecy mija nam rok po slubie a czuje jak znamy sie cale zycie.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Ja zamieszkałam na 4 spotkaniu Też jakoś po miesiącu.

---------- Dopisano o 17:19 ---------- Poprzedni post napisano o 17:18 ----------

Napisane przez LoveMessages

Zwiazek zawsze moze sie rozleciec .

amen

---------- Dopisano o 17:22 ---------- Poprzedni post napisano o 17:19 ----------

Napisane przez cava

Ale tak, też uważam że należy potencjalnego partnera zobaczyć :
- po pijaku
- w kłótni
- w łóżku

W każdym przypadku sprawdzone

Ja dodam
- ocenić zaopatrywanie na kwestie pieniędzy/wiary/dzieci.

I na to na prawdę nie potrzeba 3 lat.

[gabisun]

Ktoś tutaj wspomniał o wieku...
wiek wcale nie jest wyznacznikiem, bo jedna osoba mając te 22 lata chce już sobie życie poukładać inna osiągnie taki stan dopiero po 30tce, a wcześniej chce się wyszaleć. Ludzie są różni.

Ja się zaręczyłam mając 22 lata, mimo lekkiego zaskoczenia nawet się nie zastanawiałam nad odpowiedzią rok później był ślub. Byłam już gotowa na stabilizację i tyle...

Myślę, że jak znajdzie się odpowiedniego faceta to nie ma miejsca na wątpliwości, nie roztrząsa się nad minusami czy plusami, po prostu jest się pewnym i spokojnym, że to jest to

[Rena]

Napisane przez agus wawa

Cieżko dogodzić . Jakbym nic o pieniądzach/ mieszkaniu itp nie wspomniała to by pewnie się odezwały głosy, że mam dalekosięzne plany i to zapewne budowane na garnuszku rodziców .

tu akurat masz racje, ze by sie takie gadanie zaczelo. Chodzilo mi o to, ze jak odcinasz pepowine to i tak musisz pomyslec o srodkach na zycie, niezaleznie od stanu cywilnego. Zwyczajnie nie rozumiem czemu dopiero narzeczenstwo to moment na takie plany. Dla mnie to dwie rozne decyzje i nie sa w jednym worku.

[paula78]

Zaręczyny to nie podpisanie kredytu- można się milion razy zareczać i zrywac zareczyny, poodbnie brac śluby- co wy takie "obrzędy" traktujecie tak poważnie?