Straszny wątek cz. 2.

[nikita343]

Napisane przez aardbei77

To creepypasta, rozdmuchana przez media.

Tak myślałam mało wiarygodne sie wydawało, wpadłam w nastrój haloweenowy i przeglądam strony w poszukiwaniu nawiedzonych miejsc. W historie drogi jestem w stanie uwierzyć i żałuję że tak daleko mieszkam.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[2016050952]

Falabella, myślę że większość opisujących tu swoje historie dziewczyn ma świadomość, że to zwykłe schizy i chyba nikt nie bierze tych zdarzeń na poważnie

[Mojwa]

Falabella - nie za ostro? Nie wiemy czy istnieje druga strona i co sie dzieje po smierci. Nie wiemy tez, czy na 100% nie potrafimy czuc czyjejs smierci. Nie oceniaj tak ostro, zbyt wiele razy slyszalam o dziwnych zdarzeniach przy okazji czyjejs smierci zeby z taka pewnoscia mowic, ze to nieprawda.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[Mojwa]

Ale czemu z gory oceniasz to za wierutne bzdury? Masz 100% pewnosc, ze to wymysl|

[rambo_mila]

Na pewno większość przedstawionych tu sytuacji jest nad wyraz interpretowana i żadnego ducha/zjawy/szatana itd. nie było. I też uważam je za bzdury i niepotrzebne nakręcanie się.
Jednak są historie, opisane szczegółowo, z dystansem, które dają do myślenia. Na pewno jest życie pozagrobowe, na pewno istnieją błąkające się dusze, istnieje szatan. Tylko jeśli ktoś nie wierzy w takie rzeczy to zawsze je jakoś wytłumaczy za pomocą fizyki czy innej nauki Osoby "podejrzliwe" i zawsze wystraszone będą każdy dziwny dźwięk interpretować jako zjawisko paranormalne.

Ja jestem gdzieś pomiędzy Żeby bez potrzeby nie panikować zawsze rozważam czy czasem coś mi się nie przywidziało, czy na pewno jest coś możliwe, może hałas spowodowało jakieś zwierzę? Z resztą, nie mam zbyt wielu takich sytuacji więc nie mam się nad czym zastanawiać.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[201703061208]

Napisane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d 386552d742cc4ca

Treść usunięta

moim zdaniem trzeba mieć mocno nierówno, żeby w ogóle bawić się w coś takiego.

[rambo_mila]

Napisane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d 386552d742cc4ca

Treść usunięta

Zgadzam się

Myślę, że można zobaczyć diabła jednak nie w całej jego okazałości, ale na pewno może przybierać kształt czegoś, co od razu da się poznać jako zło. Myślę o czymś takim, jak to niemowlę z Pasji Gibsona.

Napisane przez aisha21

moim zdaniem trzeba mieć mocno nierówno, żeby w ogóle bawić się w coś takiego.

Tacy ludzie albo myślą, że to bujdy, albo nie mają pojęcia co się może stać podczas takiego seansu. Czysta głupota.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[2016050952]

Napisane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d 386552d742cc4ca

Treść usunięta

Falabella, piszesz o tych co wierzą w znaki w zaświatów, że prezentują myślenie prostych ludzi...
Przeczytaj jeszcze raz pogrubione i powtórz to samo.

[MeredithGrey]

Moze wrocimy do opisywania w watku zdarzen, ktore uwazamy za zwykle-niezwykle, tajemnicze i straszne, a interpretacje i ocene zostawimy dla siebie? Zeby nie zrobil sie offtop i klotnia o istnienie i nieistnienie paranormalnych zjawisk. Bardzo lubie czytac ten watek, kiedy sa tu Historie

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[Nightmare666]

Napisane przez nikita343

Ja bym się chętnie wybrała w trasę, ale niestety mieszkam w zachodniej części Polski i mam bardzo daleko. Jeszcze ciekawa jest historia domu z Lublina http://strefatajemnic.onet.pl/duchy/...lublinie/9bvc9

Oka na pierwszym piętrze zostały zamurowane, nie wiem czemu. Pamiętam jak raz po ciemku przechodziłam obok, mimo latarni czuło się nieprzyjemne uczucie na karku, ale to przez mój umysł i wyobrażenia pewnie

[Wieszczka]

Falabella, jestem zawiedziona, że do działu żałosne historie o duchach nie dałaś mojej o samorozwijającym się papierze toaletowym bo to najgłupsza rzecz, jaka mi się przytrafiła. Plus moja mama widziała kiedyś ducha chłopca w toi-toiu

[2016050952]

Napisane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d 386552d742cc4ca

Treść usunięta

No masz rację, jak ksiądz tak powiedział to musi to być prawda. Nie ma zmiłuj.

[nikita343]

Mam znajomą osobę, która wspomniała że mieszkała w nawiedzonym domu, był nawet ksiądz poświęcić to miejsce. Jednak szczegółów nie chce mi zdradzić mimo, że już parę razy pytam a ta osobą nie należy do strachliwy ani nie ma wybujałej wyobraźni. Może kiedyś sie dowiem i opiszę na wątku.

[BiegnijLola]

Cześć

Spodobał mi się ten wątek, bardzo lubię takie historie z dreszczykiem, na całe szczęście nie spotkałam się nigdy z niczym paranormalnym (bo takie rzeczy są fajne tylko w książkach i na filmach inaczej strach się bać), ale mam dla Was kilka historyjek

Na początek dwie z nich Nie będzie wprawdzie nic o duchach, bardziej o zmarłych, ale wdł mnie i tak "włos się jeży"

1. Historia którą dawno temu opowiedział mi mój śp. dziadek:
Miało to miejsce ok. 10 lat po I Wojnie Światowej. Mój dziadek był wtedy około 7-8 letnim dzieckiem wychowywanym na wsi. Ważna rzecz: wieś ta była tuż pod lasem, a w czasie wojny przechodził tamtędy front.
Jako że dzieci na wsiach (zwłaszcza w tamtych czasach) biegały samopas od świtu do nocy, to mój dziadek też tak biegał, a z nim jego młodsza o rok siostra. Prababcia (mama dziadka) nie zwracała większej uwagi na to gdzie sobie hasają, byleby tylko nie zapuszczali się głęboko do lasu "na piaski" - bo tam straszy. Dzieciaki się bały, więc bawiły się tylko na skraju tego lasu... Do czasu :P Któregoś razu, podczas jakiegoś berka, klepanego, szukanego czy podobnej zabawy - dziadek wbiegł trochę głębiej w las (blisko tych "piasków" właśnie) i ...natknął się na pozostałości po I wojnie: porosłe już mchem trupy żołnierzy.
Powiedział, że serce mu prawie stanęło, że nie pamięta jak przybiegł do domu/a może zemdlał i rodzice go przynieśli. Ale wyszczerbionej, zielonkawej czaszki z wyszczerzonymi zębami nie zapomni do końca życia.


2.
Historia mojej cioci:
Ciocia z wujkiem mieszkali wspólnie z dziadkami (rodzicami wujka) w jednorodzinnym domku na wsi. Dziadek niestety umarł dość młodo, kilka lat po ślubie wujka i cioci), było to na wsi, więc do obowiązków rodziny należało umycie i ubranie zmarłego. Babcia była załamana, wujek to z natury jest wrażliwy i delikatny, a że ciotka to taka babka z jajem, to stwierdziła że ona zajmie się nieboszczykiem Za życia dziadka nie układało im się dobrze, więc chyba po jego śmierci chciała dobry uczynek spełnić. No więc dziadek już umyty, ubrany, leży sobie na wersalce i czeka na trumnę, a ciotka chciała jeszcze podlać kwiaty które wisiały nad tym właśnie łóżkiem. I tak stanęła sobie na krawędzi tej wersalki i przechyla się żeby sięgnąć kwiatków... Z organizmu dziadka w tym momencie uszły jeszcze jakieś gazy (zmarli tak mają) i tak sobie, nieelegancko mówiąc "beknął". Ciotka jak to usłyszała, to nie dość że tą wodę wylała, kwiatek strąciła, to jeszcze tak odskoczyła że wybiła szklaną szybę w drzwiach i sobie ręce pocięła. Konewki nie puściła, tylko wzięła nią zamach, krew na dywan kapie, a ta jak się nie wydrze na dziadka że ten ją straszy Pół rodziny się wtedy zleciało :P Ale podobno z tamtego dziadka zawsze był dobry zgrywus :P

[spaghettii]

Witam przeczytalam ponad polowe watku (wieczorem balam sie isc do sypialni ) i dolacze do Was jesli mozna? wierze w dychy i te sprawy i tez mialam kilka niemilych historii i tez zdarzaja mi sie sny prorocze (zle niestety). Ide czytac dalej


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[_Matilde_]

Napisane przez BiegnijLola

Cześć



1. Historia którą dawno temu opowiedział mi mój śp. dziadek:
Miało to miejsce ok. 10 lat po I Wojnie Światowej. Mój dziadek był wtedy około 7-8 letnim dzieckiem wychowywanym na wsi. Ważna rzecz: wieś ta była tuż pod lasem, a w czasie wojny przechodził tamtędy front.
Jako że dzieci na wsiach (zwłaszcza w tamtych czasach) biegały samopas od świtu do nocy, to mój dziadek też tak biegał, a z nim jego młodsza o rok siostra. Prababcia (mama dziadka) nie zwracała większej uwagi na to gdzie sobie hasają, byleby tylko nie zapuszczali się głęboko do lasu "na piaski" - bo tam straszy. Dzieciaki się bały, więc bawiły się tylko na skraju tego lasu... Do czasu :P Któregoś razu, podczas jakiegoś berka, klepanego, szukanego czy podobnej zabawy - dziadek wbiegł trochę głębiej w las (blisko tych "piasków" właśnie) i ...natknął się na pozostałości po I wojnie: porosłe już mchem trupy żołnierzy.
Powiedział, że serce mu prawie stanęło, że nie pamięta jak przybiegł do domu/a może zemdlał i rodzice go przynieśli. Ale wyszczerbionej, zielonkawej czaszki z wyszczerzonymi zębami nie zapomni do końca życia.

Ale to.... yyy... nikt nie wiedział przez 10 lat że tam leżą ludzie niepochowani? Tak ich po prostu zostawili? Nie rozumiem

[BiegnijLola]

Skoro prababcia mówiła, że tam straszy, to pewnie wiedzieli... W sumie na pewno wiedzieli, bo kto by nie wiedział, że w lesie obok jego wsi nie leżą zmarli.
Ale to były inne czasy, świat po I wojnie, ludzie żyjący jeszcze wspomnieniami masowych mordów i tragedii... Gdyby to byli polacy to pewnie by ich pochowali - ale do "okupanta" była taka nienawiść, że wątpię żeby kogoś ruszyło sumienie w tamtym okresie czasu. Zwłaszcza, że skoro szła tamtędy linia frontu, to pewnie Ci żołnierze nie ułatwiali życia mieszkańcom wioski. Dla przykładu: brata prababci zadźgano bagnetami na podwórku przed domem, także jestem w stanie zrozumieć fakt, że potem tych skurczysynów nie pochowali.

[_Matilde_]

Dla mnie to jest coś niepojętego. Ale ok, nie żyłam w czasach wojny, nie miałam prawdziwych wrogów

[dolinka881]

Moja babcia opowiadała, że za dzieciaka bawiła się często z kolegami na polanie przy cmentarzu. Któregoś razu usłyszeli jakies krzyki spod ziemi... powiadomili rodziców, a oni grabarza, który poszedł i wykopał najwieższy grób. W środku znaleźli kobietę - pozdzierane do kości palce u rąk, podrapana trumna, a ona sama odwrócona twarzą do poduszki- biedna postanowiła się najwyraźniej udusić.
To straszne, że kiedyś zdarzało się chowanie żywcem. ..

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[dolinka881]

Falabella- skoro już dołączyłaś do wątku, to podziel się jakąś straszną historią
No chyba, że weszłaś żeby tylko zjechać glupiutkie wizazanki...
Nie rozumiem takiego podejścia- ja np. omijam szerokim łukiem wątki motoryzacyjne, bo mnie to w ogóle nie interesuje. Na wątki, na których toczą się dyskusje niezgodne z moimi przekonaniami czasami wejdę i poczytam z ciekawości, ale nigdy się nie udzielam, bo i po co? Jest taki wybór wątków na wizażu, że naprawdę nie trzeba się męczyć czytając takich bzdur

[Nightmare666]

Napisane przez dolinka881

Falabella- skoro już dołączyłaś do wątku, to podziel się jakąś straszną historią
No chyba, że weszłaś żeby tylko zjechać glupiutkie wizazanki...
Nie rozumiem takiego podejścia- ja np. omijam szerokim łukiem wątki motoryzacyjne, bo mnie to w ogóle nie interesuje. Na wątki, na których toczą się dyskusje niezgodne z moimi przekonaniami czasami wejdę i poczytam z ciekawości, ale nigdy się nie udzielam, bo i po co? Jest taki wybór wątków na wizażu, że naprawdę nie trzeba się męczyć czytając takich bzdur

Nie dołączyła dzisiaj i już dzieliła się opowieściami

[dolinka881]

Napisane przez Nightmare666

Nie dołączyła dzisiaj i już dzieliła się opowieściami

Ehhh.. faktycznie.
Mój błąd, zły dzień.
Przepraszam za moją wypowiedź

[_Matilde_]

Napisane przez ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d 386552d742cc4ca

Treść usunięta

Oj, jak współczuję, mój piesek 2 lata jak nie żyje, akurat dziś go wspominałam, był taki kochany Tyle razem przeżyliśmy, już takiego nie będę mieć

Z resztą postu się zasadniczo zgadzam, już parę razy pisałam coś podobnego, rozumiem że brakuje nam bliskich osób, ale czasami to rzeczywiście przegięcie, myślę że po śmierci dusze ludzkie mają inne rzeczy do roboty niż przenoszenie żyjącym solniczek

Aczkolwiek nie powiedziałabym że większość postów się nie nadaje, ja traktuję ten wątek bardziej rozrywkowo, dużo jest historii w które nie wierzę, ale to nie znaczy że nie mają tu racji bytu. Takie trzaśnięcie drzwiami w godzinie śmierci, gdzieś się wpisuje w kulturę ludową chyba nawet, często starsi ludzie lubią coś takiego powiedzieć, że ktoś się pożegnał, nie odbieram tego jako brak szacunku, bardziej część dobrego wspominania, traktowania zmarłych jako kogoś kto się dalej będzie o nas troszczył, tworzenie takiej malutkiej mitologii wokół osoby, to wg mnie coś więcej niż tęsknota, gdzieś w nas to jest. Ale trzeba wiedzieć kiedy przestać, niektóre osoby nie wiedzą, i wtedy takie opowieści zaczynają kluć po oczach i robi się dziwnie, więc, jak w poprzednim akapicie

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta