Usunęłabyś dziecko wiedząc o jego chorobie?

[Isabelle Marrinot]

Hm.. ktoś nam się tutaj przestał udzielać od pewnego czasu.. ; > ciekawe czemu?

Proponuję wrócić do tematu. ; )

[quench]

Ciekawy wątek
No cóż, ja bym ciąże usunęła. Nigdy nie byłam typem Matki Polki, nie sądzę bym potrafiła zajmować się chorym dzieckiem 24h/dobę i nie obwiniać go o coś (nawet w głębi ducha), że coś mnie w życiu ominęło...

[_vixen_]

Tak trochę w temacie.

http://wyborcza.pl/1,87648,10497814,Karton.html

Znalazłam artykuł o oddawaniu do domów dziecka dzieci z zespołem Downa.

[RubyFaelivrin]

Napisane przez chowanna

Czy usunęłybyście ciąże gdybyście dowiedziały się że dziecko jest chore? np. urodzi się z zespołem Downa? Ostatnio z moim chłopakiem poruszyliśmy ten temat i powiem szczerze, że nie wiem co zrobiłabym w takiej sytuacji. Z jednej strony nie wyobrażam sobie usunąć (zabić) dziecka, ale z drugiej strony chore dziecko wymaga całodobowej opieki do końca życia ... Co Wy o tym sądzicie>?

Nie wiem. Wiele zależałoby od tego, jakiego rodzaju byłaby to choroba. Jeśli głębokie upośledzenie, jakaś choroba genetyczna nie do wyleczenia, deformacja ciała, to myślę, że poddałabym się zabiegowi.
Nie wiem czy podołałabym obowiązkom związanym z opieką nad chorym dzieckiem. Pełna dyspozycyjność, rezygnacja z pracy, a więc i mniejsze dochody albo brak, bo nie można wykluczyć sytuacji, w której ojciec dziecka odchodzi, a z płaceniem alimentów różnie bywa. Pewnie odbiłoby się to i na psychice mojej, męża. Nie wiem, naprawdę nie wiem. I obym nigdy nie znalazła się w takiej sytuacji. Poza tym, któregoś dnia rodziców zabraknie i co wtedy? Tułaczka po Ośrodkach Pomocy Społecznej? Bo rodzina, bliższa czy dalsza, nie zawsze chce brać odpowiedzialność.

[makarona]

Wiecie co? Ja chyba jestem niedojrzała, ale nie wiem, poważnie nie wiem, co bym w takiej sytuacji zrobiła. To dla mnie bardzo trudny temat, dotykający wielu sfer. Chyba na cokolwiek bym się zdecydowała wybrałabym źle.

[TmargoT]

Napisane przez _vixen_

Tak trochę w temacie.

http://wyborcza.pl/1,87648,10497814,Karton.html

Znalazłam artykuł o oddawaniu do domów dziecka dzieci z zespołem Downa.

sytuacja podobna,jak podrzucanie rodziców do domu starców.
wolałabym jednak usunąć dziecko,niż oddac go na łaskę obcych

[NacpanaTylkoToba]

Napisane przez chowanna

Czy usunęłybyście ciąże gdybyście dowiedziały się że dziecko jest chore? np. urodzi się z zespołem Downa? Ostatnio z moim chłopakiem poruszyliśmy ten temat i powiem szczerze, że nie wiem co zrobiłabym w takiej sytuacji. Z jednej strony nie wyobrażam sobie usunąć (zabić) dziecka, ale z drugiej strony chore dziecko wymaga całodobowej opieki do końca życia ... Co Wy o tym sądzicie>?

Na chwile obecną wydaje mi się , że bym nie umiała usunąć ' nawet ciężko 'chorego dziecka...
Lecz nie jestem w takiej sytuacji , więc moja odpowiedź nie jest w 100 % obiektywna...

---------- Dopisano o 16:58 ---------- Poprzedni post napisano o 16:56 ----------

[QUOTE=RubyFaelivrin[/QUOTE]
piękny avatar

[_vixen_]

Napisane przez TmargoT

wolałabym jednak usunąć dziecko,niż oddac go na łaskę obcych

Ale to jest paradoks: usunąć - źle, zabójstwo dziecka, oddać (ulubiony argument prolife "przecież można urodzić i oddać do adopcji") - jeszcze gorzej.
A wychowywać nie każdy chce, ludzi do heroizmu zmuszać nie można, bo nic dobrego z tego nigdy nie wychodzi.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez _vixen_

Ale to jest paradoks: usunąć - źle, zabójstwo dziecka, oddać (ulubiony argument prolife "przecież można urodzić i oddać do adopcji") - jeszcze gorzej.
A wychowywać nie każdy chce, ludzi do heroizmu zmuszać nie można, bo nic dobrego z tego nigdy nie wychodzi.

I taka sytuacja to jest według mnie tragedia w czystej postaci. Nie ma dobrego wyboru.

[_vixen_]

To zawsze jest wybór tzw. mniejszego zła.
Ja się tylko zastanawiam, jak jest z adopcją takich dzieci, bo jakoś wątpię, ze ci najwięksi moraliści i spece od tego, jak inni mają żyć tak się do tego garną. W komentarzach pod artykułem wyczytałam, że jak ktoś w ogóle adoptuje takie dzieci to o dziwo zwykle są ludzie z krajow tzw. "cywilizacji śmierci"...

[makarona]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Nie ma dobrego wyboru.

O tym też właśnie napisałam w swoich odczuciach.
Chyba wolałabym, żeby jednak ktoś podjął za mnie taką trudną decyzję.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez _vixen_

To zawsze jest wybór tzw. mniejszego zła.
Ja się tylko zastanawiam, jak jest z adopcją takich dzieci, bo jakoś wątpię, ze ci najwięksi moraliści i spece od tego, jak inni mają żyć tak się do tego garną. W komentarzach pod artykułem wyczytałam, że jak ktoś w ogóle adoptuje takie dzieci to o dziwo zwykle są ludzie z krajow tzw. "cywilizacji śmierci"...

no wlasnie mysle,ze ciezko chyba jest...Ludzie chcą niemowlaka,ale zdrowego.
cholernie smutne to,rodzice oddają i liczą,ze co..ktoś inny pokocha,skoro oni nie potrafia? Z drugiej strony,nie mozna kogos zmusic,zeby brał na siebie taki "ciężar".Z "trzeciej " strony...jesli ktoś sie decyduje rozmnozyc powinien byc swiadomy miedzy innymi takiego ryzyka. No i zawsze pozostaje decyzja czy urodzić...

Patrze na swoją córę i wiem,ze gdyby sie urodzila chora,to nie byłabym w stanie jej oddać.Nie wiem,co byłoby gdybym dowiedziała sie w ciazy,ze jest chora.
Z resztą,takie rozwazania przez jedną noc były moim udziałem. Nikomu nie zyczę.

[Lillyanna]

Usunęłabym.

[majasonia]

Napisane przez _vixen_

Tak trochę w temacie.

http://wyborcza.pl/1,87648,10497814,Karton.html

Znalazłam artykuł o oddawaniu do domów dziecka dzieci z zespołem Downa.

Co do artykułu - nie potępiałabym w czambuł tych ludzi. Nie każdy jest gotów poświęcać swoje życie (tak, bo opieka nad tak upośledzonym dzieckiem to jest de facto poświęcanie życia i ogromnych nakładów pieniędzy) na opiekę nad osobą która nigdy nie będzie sprawna intelektualnie, fizycznie, z którą nigdy nie będzie można podyskutować o muzyce czy Dostojewskim. Nie każdego będzie satysfakcjonowało pierwsze słowo takiego dziecka wypowiedziane w wieku 5 lat, nie każdy chce się opiekować dwudziestolatkiem zachowującym się jak trzylatek. (Oba przykłady "dajmy na to", bo nie znam szczegółów tej choroby.) W przeciwieństwie do niektórych nie widzę w pierwszym uśmiechu takiego chorego żadnego cudu, tylko chorobę, tragedię, błąd genetyczny. Coś, co nie powinno mieć miejsca. Rozumiem, że część ludzi kocha swoje dziecko, jednak wychowywanie go to dla mnie po prostu ich decyzja, nie żaden heroizm ani powód do zachwytu czy podziwu.

Co do pytania będącego tytułem wątku - jak na tę chwilę tak, usunęłabym. Zdecydowanie. Nie mam ochoty opiekować się chorym upośledzonym dzieckiem, które nigdy nie będzie normalne. Kwestię tego, że byłabym wtedy beznadziejnym opiekunem pominę bo to chyba oczywiste. Patrząc z drugiej strony - za nic w świecie nie chciałabym być na miejscu takiego chorego, i nie wybaczyłabym matce gdyby mnie nie usunęła. Co to za życie które polega na leżeniu w łóżku i patrzeniu się w kroplówkę? Dla mnie żadne i ja (ale to tylko ja ) za ChRL bym takiego nie chciała.

[Candy_lips]

Majasonia, to smutne jak piszesz o ludziach z zespołem Downa. Zupełnie tak jakby byli gorsi. Przykre.

Nie potępiam usunięcia dziecka w takich przypadkach, gdy mamy pewność, że dziecko będzie bardzo chore (np brak kończyn), lecz inaczej już raczej widzę jak np ktoś usunie dziecko, bo okaże się, że może mieć zespół Downa. Przecież takie dzieci nie są gorsze i też zasługują na miłość.

Jeżeli dla kogoś wyznacznikiem wartości człowieka jest wyłącznie IQ i to czy może podyskutować o Dostojewskim, to OK, ale w czym gorsze jest dziecko z zespołem Downa? Dla mnie w niczym.

Co do tematu, myślę, że urodziłabym chore dziecko, chyba, że naprawde sytuacja byłaby bardzo tragiczna, ale tylko wtedy.

[Celebre]

Napisane przez TmargoT

sytuacja podobna,jak podrzucanie rodziców do domu starców.
wolałabym jednak usunąć dziecko,niż oddac go na łaskę obcych

Tzn., że jak Twoi rodzice będą potrzebowali opieki non stop, a Ty nie będziesz miała możliwości tak im się poświęcić to zabijesz ich, żeby nie skazać na łaskę obcych? Jest wiele domów, instytucji, fundacji, które są nastawione na pomoc chorym dzieciom, a więc robią to świadomie i chętnie. Nie wiem czy to tak źle skorzystać z ich "łaski" skoro nie mam włąsnej chęci. Lepiej nie urodzić dziecka z zespołem downa niż oddać do ośrodka?

Napisane przez Candy_lips

Majasonia, to smutne jak piszesz o ludziach z zespołem Downa. Zupełnie tak jakby byli gorsi. Przykre.

Nie potępiam usunięcia dziecka w takich przypadkach, gdy mamy pewność, że dziecko będzie bardzo chore (np brak kończyn), lecz inaczej już raczej widzę jak np ktoś usunie dziecko, bo okaże się, że może mieć zespół Downa. Przecież takie dzieci nie są gorsze i też zasługują na miłość.

Jeżeli dla kogoś wyznacznikiem wartości człowieka jest wyłącznie IQ i to czy może podyskutować o Dostojewskim, to OK, ale w czym gorsze jest dziecko z zespołem Downa? Dla mnie w niczym.

Co do tematu, myślę, że urodziłabym chore dziecko, chyba, że naprawde sytuacja byłaby bardzo tragiczna, ale tylko wtedy.

Ale sama trochę wartościujesz człowieka Piszesz, że świadomy, pełnosprawny umysłowo człowiek jest gorszy od tego z zespołem downa. Przecież istnieją protezy, być może da mu się pomóc. Może rozwijać się prawidłowo i być bardzo inteligentnym człowiekiem.
http://zielonedrzwi.tvn.pl/1157621,relacje.html

[***luna]

Napisane przez _vixen_

To zawsze jest wybór tzw. mniejszego zła.
Ja się tylko zastanawiam, jak jest z adopcją takich dzieci, bo jakoś wątpię, ze ci najwięksi moraliści i spece od tego, jak inni mają żyć tak się do tego garną. W komentarzach pod artykułem wyczytałam, że jak ktoś w ogóle adoptuje takie dzieci to o dziwo zwykle są ludzie z krajow tzw. "cywilizacji śmierci"...

Z tego co wiem do adopcji zagranicznej kwalifikują się tylko dzieci z uszczerbkiem na zdrowiu.
Opieka nad osobami niepełnosprawnymi jest o wiele bardziej rozwinięta, a to, że są to ludzie z krajów 'cywilizacji śmierci'nie oznacza, że identyfikują się z tymi założeniami.

Słyszałam o przypadku adopcji, gdy dziecko w Polscebyło traktowane jak potencjalna roślina.
Terapia na zachodzie sprawiło, że jedynym widocznym sladem niepełnosprawności było lekkie kulenie.


Za ogól ludzi przeciwko aborcji sie nie wypowiem.
Natomiast jesli chodzi o mnie samą, biorąc pod uwagę adopcje w przyszłości, biorę pod uwagę równieżadopcję dziecka niepełnosprawnego.

[Cherry Blossom Girl]

Napisane przez Candy_lips

Majasonia, to smutne jak piszesz o ludziach z zespołem Downa. Zupełnie tak jakby byli gorsi. Przykre.

Nie potępiam usunięcia dziecka w takich przypadkach, gdy mamy pewność, że dziecko będzie bardzo chore (np brak kończyn), lecz inaczej już raczej widzę jak np ktoś usunie dziecko, bo okaże się, że może mieć zespół Downa. Przecież takie dzieci nie są gorsze i też zasługują na miłość.

Jeżeli dla kogoś wyznacznikiem wartości człowieka jest wyłącznie IQ i to czy może podyskutować o Dostojewskim, to OK, ale w czym gorsze jest dziecko z zespołem Downa? Dla mnie w niczym.

Co do tematu, myślę, że urodziłabym chore dziecko, chyba, że naprawde sytuacja byłaby bardzo tragiczna, ale tylko wtedy.

Sama sobie przeczysz. Najpierw potępiłaś Majasonię, a następnie sama zrobiłaś to samo! Usunęłabyś dziecko które nie ma kończyn. Zgodnie z tym co napisałaś wyżej, dzieci z ZD nie są gorsze i zasługują na miłość, ale te z defektami fizycznymi już nie? Sorry, ale obiektywnie patrząc, dziecko bez kończyn ma szansę na samodzielne życie (mam na wydziale studentów z takim stopniem niepełnosprawności, świetnie sobie radzą), wykształcenie, rozwijanie zainteresowań, założenie rodziny. Z kolei dziecko z zespołem Downa, takiej szansy nie ma. Będzie dzieckiem w ciele dorosłego, niezdolnym do samodzielnego funkcjonowania, uzależnionym od dobroci innych (szczególnie, gdy jego rodziców nie będzie już na świecie) Ja wiem, że małe dzieci z ZD są sympatyczne, ale trzeba patrzeć globalnie, pomyśleć o przyszłości takiego dziecka. Teraz jest lekkie i grzeczne, ale co będzie jak dorośnie? Niektóre z nich osiągają wagę ponad 100 kg, jak niby taka niemłoda już matka ma sobie dać radę z podnoszeniem? Szanse takiej osoby na samodzielne życie są bez porównania niższe, niż kogoś z defektem fizycznym.

[Gosiaczek z]

przeczytałam wątek,hmm, zastanowiłam się ,być może zostanę skrytykowana przez to co napiszę, ale trudno to moje zdanie.Usunęłabym zdecydowanie...dlaczego bo widziałam takie dzieci na praktyce, bo od czasu do czasu mam kontakt (z racji miejsca w którym pracuję) z dorosłymi takimi dziećmi i ich rodzicami, bo nie wiem czy na stare lata miałabym siłę zajmować się odpowiednio swoim dzieckiem, bo co się z nim stanie jak mnie już nie będzie...wiem ,że mogło to zabrzmieć samolubnie, bo było:ja,ja, ja...ale to "ja"mam być odpowiedzialna za to dziecko a nie moja sąsiadka.Mam dwoje dzieci (17 i 12)są zdrowe na szczęście ale w życiu różnie się toczy i nigdy nie można wykluczyć że ktoś z nas nie będzie potrzebował opieki stałej drugiej osoby. Taką decyzję jest trudno podjąć,sądzę że osoby które maja problem z doczekaniem się potomka mogą mieć inne zdanie-mam znajomych którzy starali się o dziecko "x"lat i mają je ale chore na zespól Downa i bardzo kochają, bo jest wyczekane i ich...pozdrawiam

[_vixen_]

http://forum.gazeta.pl/forum/w,20823...yczna.html?v=2

[podwodniak]

Napisane przez TmargoT

sytuacja podobna,jak podrzucanie rodziców do domu starców.
wolałabym jednak usunąć dziecko,niż oddac go na łaskę obcych

Mama dziewczyny mojego brata przygotowuje dzieci do adopcji i kilkoro dzieci, które u niej były znalazło rodziny zastępcze i są szcześliwe - Rodzice to osoby, które cię wychowały, a nie ci którzy cię spłodzili, przynajmniej ja tak do tego podchodze. Dzieci z zespołem Downa, mają mniejszą szanse na adopcje, bo niestety przeciętny człowiek uważa, życie takich dzieci za bez wartościowe. Mnie to trochę przeraża, bo dzieci powinno się kochać i dawać im wsparcie niezależnie od tego czy zdrowe czy chore. Dlatego mam mieszane uczucia wobec aborcji.

[TmargoT]

Napisane przez podwodniak

Mama dziewczyny mojego brata przygotowuje dzieci do adopcji i kilkoro dzieci, które u niej były znalazło rodziny zastępcze i są szcześliwe - Rodzice to osoby, które cię wychowały, a nie ci którzy cię spłodzili, przynajmniej ja tak do tego podchodze. Dzieci z zespołem Downa, mają mniejszą szanse na adopcje, bo niestety przeciętny człowiek uważa, życie takich dzieci za bez wartościowe. Mnie to trochę przeraża, bo dzieci powinno się kochać i dawać im wsparcie niezależnie od tego czy zdrowe czy chore. Dlatego mam mieszane uczucia wobec aborcji.

ja patrzę na problem z szerszej perspektywy,ponieważ najczęsciej umierają rodzice,a potem taki kochane dziecko laduje w ośrodku dla niepełnosprawnych i swiat mu się wali na głowę.
nie wiem,chyba wolałabym zaoszczędzic mu cierpień.

[mikia20]

Napisane przez _vixen_

http://forum.gazeta.pl/forum/w,20823...yczna.html?v=2

Jak dla mnie pie*** o Szopenie. Najlepsze te teksty - znam matkę z takim dzieckiem i jest szczęśliwa. No nie mogę, cóż za empatia i zrozumienie sytuacji.

Aha, artykuł "Karton" z Wyborczej też przeczytałam. Jak trzeba mieć poprzestawiany system wartości, żeby nie zrobić aborcji (bo niby sumienie) , ale oddać chore dziecko do domu dziecka i stwierdzić "że ma się do tego prawo" ?!

To się nazywa dbanie o własny tyłek i dziwnie pojęte "sumienie".

Nie, bo ona taka dobra jest, wspaniała i bohaterska, że urodziła a nie zrobiła aborcji. A że oddała na pastwę losu chore dziecko, żeby się męczyło i było pokrzywdzone przez los okrutnie? No cóż, dużo osób twierdzi że miała do tego prawo

Nie skomentowałam go wcześniej, bo same przekleństwa mi przychodziły do głowy.

[agusiajnw]

Napisane przez Celebre

Jest wiele domów, instytucji, fundacji, które są nastawione na pomoc chorym dzieciom, a więc robią to świadomie i chętnie. Nie wiem czy to tak źle skorzystać z ich "łaski" skoro nie mam włąsnej chęci. Lepiej nie urodzić dziecka z zespołem downa niż oddać do ośrodka?

to co piszesz jest znacznie gorsze od aborcji moim zdaniem.

[_vixen_]

Napisane przez mikia20

Jak dla mnie pie*** o Szopenie. Najlepsze te teksty - znam matkę z takim dzieckiem i jest szczęśliwa. No nie mogę, cóż za empatia i zrozumienie sytuacji.

Nie, najlepszy tekst to jest ten:

dzieci z Zespołem Downa normalnie funkcjonują w świecie
tylko częściej się śmieją,taki to już z nich dzieci

Albo:

mają kolegę z zespołem Downa, rózni się jedynie charakterystyczną urodą i tym ze się wiecej od innych śmieje i przytula.

Dziecko z ZD jako taka przytulająca i śmiejąca się maskotka czy co?

Każdego decyzja, czy urodzi, jeśli urodzi i będzie wychowywać, opiekować się, to dobrze, ale te cukierkowe wizje to jakaś tragedia.

---------- Dopisano o 14:55 ---------- Poprzedni post napisano o 14:53 ----------

Napisane przez Celebre

Lepiej nie urodzić dziecka z zespołem downa niż oddać do ośrodka?

Czytałaś zalinkowany artykuł pt. "Karton"?

Jaki los czeka większość dzieci z ZD w domu dziecka? Kiwanie się całymi dniami?

[Celebre]

Napisane przez agusiajnw

to co piszesz jest znacznie gorsze od aborcji moim zdaniem.

Rozumiem, że dla Ciebie gorsze jest oddanie dziecka z ZD do adopcji niż zabicie ... chociaż nie rozumiem

Vixen_ moim zdaniem należy się głęboko zastanowić, czy mamy prawo zabić dziecko z ZD, czyli takim które rozumie, czuje i może się całkiem normalnie rozwijać bo wg nas jak będą żyli to będzie im gorzej niż gdy ich zabijemy.

[podwodniak]

Napisane przez TmargoT

ja patrzę na problem z szerszej perspektywy,ponieważ najczęsciej umierają rodzice,a potem taki kochane dziecko laduje w ośrodku dla niepełnosprawnych i swiat mu się wali na głowę.
nie wiem,chyba wolałabym zaoszczędzic mu cierpień.

Ale dlaczego z góry zakładasz, że życie takiego dziecka jest nieszczęśliwe? Znajoma mojej mamy urodziła i wychowała chłopca zespołem Downa i nie widziałem by jakoś strasznie nieszczęśliwy. Po prostu taki dzieci inaczej patrzą na świat, ale to nie powód żeby traktować je z tego powodu, gorzej. Nie każdy musi interesować się muzyką czy twórczością jakiegoś Dostojewskiego, a nawet może powiedzieć "Kim jest K*rwa Dostojewski?". To nie jest żaden wyznacznik tego czy ktoś jest dobrym człowiekiem.

Niestety nasze społeczeństwo akceptuje tylko dzieci zdrowe, bo tylko takimi można się chwalić w społeczeństwie. Bo na tym niestety polega, płodzenie dzieci, by się potem nimi chwalić przed znajomymi.

W "dzień dobry tvn" codziennie jakaś matka przychodzi, ze swoim dzieckiem i chwali sie swoim dzieckiem jakie jest wyjątkowe.

Dla mnie wszystkie dzieci są takie same, zdrowe i chore potrzebują opieki oraz miłości.

[_vixen_]

Napisane przez Celebre

Rozumiem, że dla Ciebie gorsze jest oddanie dziecka z ZD do adopcji niż zabicie ... chociaż nie rozumiem

"Zabicie" to znaczy co?
Uduszenie i zakiszenie w beczce?

Jest takie określenie - terminacja ciąży. Dokonuje się jej nie tylko w przypadku płodów z zespołem Downa, ale także z wadami uniemożliwiającymi przeżycie czy powodującymi ciężkie upośledzenia i śmierć dziecka w kilka dni po narodzeniu, nierzadko w męczarniach. Z szacunku do kobiet, które musiały podjąć tak dramatyczną decyzję i gdzieś to w nich do końca życia zostanie, używajmy może określenia terminacja, a nie populistycznego "zabicie"...

---------- Dopisano o 15:05 ---------- Poprzedni post napisano o 15:02 ----------

Napisane przez Celebre

Vixen_ moim zdaniem należy się głęboko zastanowić, czy mamy prawo zabić dziecko z ZD, czyli takim które rozumie, czuje i może się całkiem normalnie rozwijać bo wg nas jak będą żyli to będzie im gorzej niż gdy ich zabijemy.

Przestan uzywać słowa "zabić". Czytałam wiele for, gdzie pisały kobiety, u których płodu wykryto ZD, decyzja o terminacji była bardzo ciężka i żadna z nich nie zasługuje na okreslenie, ze zabiły swoje dziecko.
Takie to chrześcijańskie miłosierdzie nad innymi, przeżywwajacymi największy dramat swojego życia, czyż nie

Był wątek na wizazu nawet na ten temat terminacji:
https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=531868

[mikia20]

Napisane przez Celebre

Rozumiem, że dla Ciebie gorsze jest oddanie dziecka z ZD do adopcji niż zabicie ... chociaż nie rozumiem

Vixen_ moim zdaniem należy się głęboko zastanowić, czy mamy prawo zabić dziecko z ZD, czyli takim które rozumie, czuje i może się całkiem normalnie rozwijać bo wg nas jak będą żyli to będzie im gorzej niż gdy ich zabijemy.

Tak, tak dokładnie. Aborcja jest tu lepszym wyjściem niż oddanie do domu dziecka i nie ma za bardzo się tutaj co rzucać.

Dziecka nie mamy prawa zabić żadnego, ale dokonać aborcji owszem

Urodzenie własnego dziecka to nasza_własna_decyzja, bo to dana matka (czasami i ojciec, ale cóż za zbieg okoliczności, w artykule o tatusiach ANI SŁOWA) poniesie wszystkie konsekwencje i to ona będzie odpowiedzialna za cierpienie własnego dziecka. Nawet jeśli go nie odda, to i tak to ona sprawi że będzie żyło w bólu, bezradności, zdane na łaskę obcych ludzi.

A urodzenie chorego dziecka (żeby własne sumienie było spokojne) i oddanie go (niech inni się martwią... bo ja już mam spokojne sumienie) to jest sk*** jakich mało.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez mikia20

A urodzenie chorego dziecka (żeby własne sumienie było spokojne) i oddanie go (niech inni się martwią... bo ja już mam spokojne sumienie) to jest sk*** jakich mało.

trudno się nie zgodzić