Psychiatra - cz. 2

[lapus]

no właśnie
teraz bym się już nie odważyła, bo mam i tak ataki duszności, więc duże ryzyko że tym razem by mi się nie upiekło
aż się teraz dziwię że byłam tak zafascynowana "tematem" :|

[lotta6]

Wczoraj mialam maly zjazd w dol(w sensie maly z porownaniu, z tym jakie kiedys mialam) , ale juz jest lepiej.

Czy biorac leki calkowicie rezygnujecie z alkoholu? Jak to u was jest? Tylko szczerze

[euphoriall]

Napisane przez lotta6

Wczoraj mialam maly zjazd w dol(w sensie maly z porownaniu, z tym jakie kiedys mialam) , ale juz jest lepiej.

Czy biorac leki calkowicie rezygnujecie z alkoholu? Jak to u was jest? Tylko szczerze

Ja odstawiam na jakiś tydzień przed i wracam do leków po 2lub3 dniach. Mam zamiar w tego sylwestra paść pod stołem więc trzeba będzie odstawić

[Brook]

zalezy co sie bierze...
ja jak bralam SSri to pilam male ilosci przy benzo nie pilabym napewno

dzis ja mam dola wlasciwie od 2 godzin z powodu jak mi sie zycie uklada i mojego wygladu

[tenebris]

A ja mam doła znów z powodu chłopaka.
Prawie nakrzyczał na mnie jak zobaczył nalepkę na moim dowodzie o tym, ze wyrażam zgode na transplantację organów w wyppadku śmerci... I znów wylądowaliśmy w McDonaldzie i miał pretensję, ze ja nigdy nie mam pomysłu gdzie iść, tak jakby on kiedyś miał...
Eh.

Jestem... nadrobiłam (produkcja jak w dobrej fabryce...).
Nie zazdroszczę wam przeżyć..
Choć czasem się nie zastanawiam czy ja aby nie schizy nie mam?
Maciek mówi, że nie, ale czasem mi się wydaje, że tak...

[lapus]

Ja się czasem zastanawiam co ja mam

[lotta6]

Ja tez czasami pije niewielkie ilosci- troszke likieru czy wina.
Mam nadzieje, ze to nie zmniejsza skutecznosci lekow.

[intransitive]

Werka - jakbyś miała schizofrenię to byś o tym nie wiedziała i dała się pokroić za to, że nie masz Uwierz

[lapus]

dokładnie, jesli do lekarza zgłasza się pacjent podejrzewający schizo, to lekarze od razu to wykluczają

Fiuu, dzięki za info...

[kiniaczeq]

czy przez depresje za każdym razem będziemy traktowani inaczej? bo ja już zaczynam mieć powoli tego dość. Chyba wezme się za jakiegoś chłopaka po 20-stce i sie wyprowadze. Najchętniej zrobiłabym to, nie chce być już dłużej traktowana jak trędowata
chciałabym zeby dali mi swiety spokoj

[zezyciemasenZ]

Witam prześledziłam trochę pierwszy wątek i postanowiłam napisać, nie daję sobie z tym wszystkim rady, przez ten stan, zawaliłam dosłownie wszystko, rodzinę, przyjaciół, szkołę,zdrowię. nie mogę już wytrzymać wszystko mnie irytuje i denerwuje, nie mam ani chwili spokoju, nawet najprostsza rzecz mnie wkurza i wytrąca z równowagi, nie panuje nad emocjami, nie sypiam, mam większy apetyt, tzn w sumie nie chce m się jeść, ale jem, z myślą, że to poprawi mi humor, mam nerwobóle, nienawidzę tej choroby, to się ciagnię pare lat, lecz w ciągu pół roku tak się nasiliło, że "prawda" wyszła na jaw, zawaliłam szkołę, przez miesiąc nie chodziłam, mam paniczne lęki, okropny strach, miałam rozmowę z pedagogiem, na ogół jestem postrzegana jako silna, energiczna, normalnie dusza towarzystwa, ale tylko udaję, nie miałam siły, rozpłakałam się i rozłożyłam ręcę, zostałam skierowana do psychiaty.. okazało się, JAK NARAZIE, że mam depresję cieżką, dostałam jakieś leki, moja depresja jest na tyle poważna, że dostałam zaświadczenie o nauczaniu indywidualnym, jestem w kompletnej rozsypce, nie mogę jużvtak dalej

[kiniaczeq]

Napisane przez zezyciemasenZ

Witam prześledziłam trochę pierwszy wątek i postanowiłam napisać, nie daję sobie z tym wszystkim rady, przez ten stan, zawaliłam dosłownie wszystko, rodzinę, przyjaciół, szkołę,zdrowię. nie mogę już wytrzymać wszystko mnie irytuje i denerwuje, nie mam ani chwili spokoju, nawet najprostsza rzecz mnie wkurza i wytrąca z równowagi, nie panuje nad emocjami, nie sypiam, mam większy apetyt, tzn w sumie nie chce m się jeść, ale jem, z myślą, że to poprawi mi humor, mam nerwobóle, nienawidzę tej choroby, to się ciagnię pare lat, lecz w ciągu pół roku tak się nasiliło, że "prawda" wyszła na jaw, zawaliłam szkołę, przez miesiąc nie chodziłam, mam paniczne lęki, okropny strach, miałam rozmowę z pedagogiem, na ogół jestem postrzegana jako silna, energiczna, normalnie dusza towarzystwa, ale tylko udaję, nie miałam siły, rozpłakałam się i rozłożyłam ręcę, zostałam skierowana do psychiaty.. okazało się, JAK NARAZIE, że mam depresję cieżką, dostałam jakieś leki, moja depresja jest na tyle poważna, że dostałam zaświadczenie o nauczaniu indywidualnym, jestem w kompletnej rozsypce, nie mogę jużvtak dalej

Co do rodziny przyjaciół szkoły etc. to idzie wszystkich odzyskać uwierz - , do szkoły też można wrócić, ale to nie powinno być u Ciebie teraz głównym priorytetem. Napierw trzeba się pozbierać. Pamiętaj - zdrowie ma się tylko jedno. Zobaczysz, możesz mi teraz nie wierzyć i zapewne nie wierzysz ale wiem co piszę - to indywidualne nauczanie dużo Ci da, niby banalne rzeczy tam tłumaczą, ale w końcu ze swoimi problemami jest najgorzej nawet gdy najprostrze rozwiązania są dobre to nie widzi się ich.
Życzę Ci spokojnych świąt

[lotta6]

Tak mysle co dalej robic z moim zyciem. Ciezko cos wybrac. Chce wszystkiego naraz.
A jednoczesnie niczego, bo wydaje mi sie, ze nic mnie nie uszczesliwi.
Teraz ani nie wyje z rozpaczy ani nie skacze ze szczescia pod sufit. Tak sobie zyje zeby zyc, bo zyc trzeba. I gorzej to znosze niz znosilam mega doly

[Brook]

lotta mam to samo

[witchwq]

Tak, tak...
stagnacja, rezygnacja... zawieszenie w prozni.
Z tym, ze ja mam wrazenie, ze do niczego sie nie nadaje, ze w niczym nie jestem na tyle dobra, by sie przy tym na dluzej zatrzymac. We wszystkim mierna, pospolita... Moje pasje przebrzmialy, odeszly. Nie realizuje sie, nie mam celow. Zombie.

[Brook]

wow witcha wyreczylas mnie z postu -dziekiopisalas dokladnie mnie
nie mow tylko ze to opis Twoj?

[witchwq]

Napisane przez Brook

wow witcha wyreczylas mnie z postu -dziekiopisalas dokladnie mnie
nie mow tylko ze to opis Twoj?

nie pozwolilabym sobie na tak dokladny opis czyichkolwiek odczuc poza moimi wlasnymi....

[lotta6]

Duzo pracowac-zle, lenic sie calymi dniami-zle.
Bycie z kims-zle, bycie singelka- zle.
I tak jest z prawie wszystkim.

Czy to wszystko przez to, ze boje sie wybrac jedna z opcji i czekam w zawieszeniu czy przez co?

[Brook]

hehe ale trafilas w sedno i tak
tak sobie zazrtowalam ze opisujesz moj bo tez tak sie czuje- choc wiedzialam ze to twoje odczucia

a co do Ciebie- nie jestes zombie!- choc wiem co czujesz
spojrz na to inaczej
osiagnelas cos- masz dzieci- najwiekszy skarb- TZ tym samym jestes kochana i kochasz
a to powinno ci dac motywacje do zycia
mi nikt nie daje:/

[witchwq]

Napisane przez lotta6

Duzo pracowac-zle, lenic sie calymi dniami-zle.
Bycie z kims-zle, bycie singelka- zle.
I tak jest z prawie wszystkim.

Czy to wszystko przez to, ze boje sie wybrac jedna z opcji i czekam w zawieszeniu czy przez co?

jak rozumiem, jestes "singlem"... ale nie doczytalam, ile masz lat? Przepraszam za to pytanie, ale moze mi cos naswietlic...

Brook, dzieci NIE SA osiagnieciem. Nie mozna tak o nich mowic, mimo, ze sa cudem zycia, jaki mnie spotkal, to nie sa osiagnieciem. Nie byly swiadomym zamiarem (ani jedno, ani drugie, choc mialam takowe "ciagoty"... to tak jak mowic "chcialaBYM miec dziecko" - co nie znaczy, ze sie je chce tu i teraz, zaraz), sa efektem moich poczynan, po czesci zmanipulwania mnie (tak to teraz widze, bo choc swiadoma bylam "zagrozenia", swiadoma bylam antykoncepcji, to jednak zdolano mnie przekonac, ze BEZ jest lepiej)... Dzieci moje, to w tym przypadku wypadkowa moich i TZ poczynan, jednakze nie osiagniecie w pelnym tego slowa znaczeniu. One maja swoje osiagniecia, ja sie z tego... ciesze... ale sa odrebnym zyciem. Nie realizacja mnie samej. To tak jakby powiedziec "masz dzieci, nic ci wiecej do szczescia nie potrzeba, kochaja cie i jest ok". Tyle, ze na tym etapie dziecko kocha matke bezwarunkowo, bo ona jest. Moze byc zla, dobra, moze lac, katowac, a dziecko i tak bedzie kochac, bo to matka. Chcialabym, by moje dzieci kochaly mnie, gdy beda nastolatkami, gdy beda sie przeciwko wszystkiemu buntowac, by wtedy swiadomie juz mogly powiedzieci mi "mamo, kocham cie" - wtedy mozna bedzie to nazwac osiagnieciem wychowawczym. Ale czy to znaczy, ze to juz powinno byc moim calym swiatem? Czy to naprawde takie dziwne, ze cierpie na "syndrom klatki", zamkniecia w 4 scianach? Ubezwlasnowolnienia, ciaglego liczenia sie z kims, wiecznego... uwiazania?

[lotta6]

Singielka. Ciagle randkujaca i ciagle mi cos w facetach nie pasuje ostatnio
Mam 19 lat

[witchwq]

Napisane przez lotta6

Singielka. Ciagle randkujaca i ciagle mi cos w facetach nie pasuje ostatnio
Mam 19 lat

Wiesz, ten wiek, to juz doroslosc, ale jeszcze dziecinstwo... Takie niewiadomo co... Z jednej strony chcialoby sie pozostac dzieckiem, z drugiej strony juz czyhaja na nas dorosle decyzje.
Pamietaj, jesli nie sprobujesz, to sie nie dowiesz, nie trac czasu na czekanie, jesli masz mozliwosc, to probuj, wchodz w zwiazki. Z tym, ze nigdy nie zapominaj, ze nigdy nie jest za pozno, by sie wycofac, gdy cos ci nie pasuje. Oczywiscie jestem za tym, by (gdy odczujesz cos zwanego "miloscia") probowac naprawiac, nakierunkowywac zwiazek. Ale jesli przy kilku/wielu probach sie nie da - nie miej skrupolow. Masz czas na znalezienie "tego jedynego", Twoje zycie nie konczy sie juz tu i teraz, za chwile, za rok, nie musisz na sile z kims byc, jesli ci to do konca nie pasuje.
Zlapalam sie w taka pulapke. Potem przyszly dzieci, wiele zmian, na lepsze, na gorsze. Gorki, dolki, po 7 latach wciaz sie docieramy, nie jest tak, jak powinno byc, ale to juz chyba moja choroba mi to mowi - przyplacilam to poglebieniem depry... Znacznym poglebieniem. Staram sie z niej wyjsc o wlasnych silach, ale coraz czesciej mam obawy, ze bez kolejnej pomocy nic z tego nie bedzie.
A wiec, podsumowujac - rob to, co TY uznasz za stosowne w danej chwili. Nie przejmuj sie dlugofalowymi konsekwencjami, czy tym, jak ktos patrzy na to z boku, a przejmuj sie tym, czy to jest w zgodzie z toba.
Nie wiem, czy udaje mi sie wyrazic jasno to, co chce przekazac, ale ja juz tak mam, ze duzo wody leje, a niewiele z tego wynika

[lotta6]

Nie wejde w zwiazek z kims kto mi nie pasuje i musialabym wiele u niego zmieniac.
Wybredna jestem

Ale czasami chcialabym sie zakochac tak porzadnie (pewnie to przez zazdrosc o te wszystkie szczesliwe pary)
Zazdrosc i zawisc mnie niszcza czasami...

[witchwq]

Napisane przez lotta6

Nie wejde w zwiazek z kims kto mi nie pasuje i musialabym wiele u niego zmieniac.
Wybredna jestem

Ale czasami chcialabym sie zakochac tak porzadnie (pewnie to przez zazdrosc o te wszystkie szczesliwe pary)
Zazdrosc i zawisc mnie niszcza czasami...

no jasne, przeciez nie "kaze" ci skakac od razu do pierwszego lepszego Ale jesli znajdzie sie odpowiedni, ktory cie zauroczy, ktory sprawi, ze pojawia ci sie ogniki w oczach, z ktorym bedziesz miala wspolne tematy do rozmow - to nie boj sie sprobowac Nie warto sie bac, bo i czemu? przeciez zawsze, w kazdej chwili mozna sie wycofac... A argument o ranieniu czyichs uczuc jest rodem ze sredniowiecza, bo rozmawiamy o osobie doroslej, ktora sobie z bolem po rozstaniu predzej czy pozniej poradzi (a faceci umieja to robic nader szybko )
Co do zazdrosci i zawisci to mam tak samo. Tzn. stalam sie tak zgorzkniala, ze az czasem sama soba sie brzydze. Jedynie co zazdrosc - odczuwam tzw. "zdrowa" czyli "chcialabym tez tak miec" a nie "ona ma lepiej ode mnie, trzeba ja udupic". Ale nie przepadam za ludzmi, ktorzy maja lepiej ode mnie i zachowuja sie totalnie glupio. (w uk jest duzo takich przykladow, bardzo duzo, moglabym tu pisac do rana przyklady takiej glupoty... chociaz nie twierdze, ze inni nie mowia o mnie tego samego i ze jestem jedynym glosem rozsadku na swiecie )

[Brook]

witcha przepraszam Cie ale ja nie chcialam cie urazic
tylko pokazac inna strone tego co masz
nie mialam na mysli tego ze :

""masz dzieci, nic ci wiecej do szczescia nie potrzeba, kochaja cie i jest ok"

jak Ty to napisalas
chodzilo mi ze to duze szczescie w zyciu dzieci ,TZ a jak sie to ma to sie i ma podloze do innych krokow w zyciu
na realizacje przyjdzie czas( mam nadzieje taka zarowno odsnosnie ciebie jak i siebie dlatego ze nadzieja umiera ostatnia),wychowasz je dobrze i bedziesz miec z tego satysfkacje w przyszlosci napewno
tymczasem postaraj sie zajac swoim zdrowiem i moze wybierz sie do lekarza by nie bylo gorzej,a lepiej...

[witchwq]

Napisane przez Brook

witcha przepraszam Cie ale ja nie chcialam cie urazic
tylko pokazac inna strone tego co masz
nie mialam na mysli tego ze : jak Ty to napisalas
chodzilo mi ze to duze szczescie w zyciu dzieci ,TZ a jak sie to ma to sie i ma podloze do innych krokow w zyciu
na realizacje przyjdzie czas( mam nadzieje taka zarowno odsnosnie ciebie jak i siebie dlatego ze nadzieja umiera ostatnia),wychowasz je dobrze i bedziesz miec z tego satysfkacje w przyszlosci napewno
tymczasem postaraj sie zajac swoim zdrowiem i moze wybierz sie do lekarza by nie bylo gorzej,a lepiej...

Brook, Slonce, ja sie nie gniewam, nie pisalam tego jako odpowiedz na "urazajaca mnie wypowiedz", tylko staralam sie wyjasnic, jak to jest w moim przypadku
Dzieci, slodkie diabelki, nie byly moim zamierzeniem w tamtym czasie, poplatalo mi sie przez to cale zycie, mialam inne wizje, inne aspiracje, inne perspektywy i wszystko mi runelo jak domek z kart przez glupi fakt posiadania dzieci. Nie winie ich za to, bo one sie na swiat nie pchaly, to ja je na ten swiat sprowadzilam. A ze bylam na tyle naiwna, by je sprowadzic na swiat akurat w najmniej odpowiednim momencie (grozilo nam wrecz jedzenie tynku ze scian, bo zadne z nas pracy nie mialo, rodzice niezbyt chetni do pomocy a tu najpierw jedno dziecko, a po 4 miechach wiadomosc o drugiej ciazy - dobilo to wszystkich... bo jak tu sie cieszyc, jak nie wiadomo za co wykarmic jedno, a co dopiero 2?) to tylko i wylacznie moja wina.
A widzisz, ty sie martwisz, ze nie masz tz itd... A ja ci powiem, ze sm fakt posiadania tz z nie uszczesliwia "z urzedu"... to cos w stylu "z nimi zle, bez nich jeszcze gorzej"... nigdy nie jest tak, jakby sie chcialo, nigdy nie jest idealnie. To wlasnie ci, co wyrosli na wizjach idealnego zycia, idealnej rodziny cierpia najbardziej, bo z wielkim trudem przychodzi im sie pogodzic ze swiadomoscia, ze idealy nie istnieja, ze nigdy nie jest idealnie, zawsze jest powod do zmartwien, mniejszych lub wiekszych. I pisze tu o sobie, bo sama siebie wychowalam na osobe wierzaca w moc uzdrawiajaca milosci... A dzis juz nie wiem co to milosc. Odarlam siebie, czy tez mnie odarto z marzen o cudach, ktore sie dzieja pod wplywem milosci... I to boli i sprawia, ze nie wiem juz w co wierzyc.
Na dzien dzisiejszy wierze w nadzieje. I w to, ze po kazdej burzy wychodzi slonce. Wiec i mnie musi byc kiedys lepiej.

[Brook]

no musi
bo inaczej to oj ... ciezko mi wyobrazac zycie
wiem ze nigdy nie jest ideLnie
ale czego jedni maja idealniej od innych

wiem 3ba nauczyc sie cieszyc z tego co jest tylko czasem to zbyt trudne poprostu

[witchwq]

Napisane przez Brook

no musi
bo inaczej to oj ... ciezko mi wyobrazac zycie
wiem ze nigdy nie jest ideLnie
ale czego jedni maja idealniej od innych

wiem 3ba nauczyc sie cieszyc z tego co jest tylko czasem to zbyt trudne poprostu

Wiesz, byl moment, ze ktos nauczyl mnie cieszyc sie z pieknego zachodu slonca. Z ukladu chmur. Z pieknego widoku.
Ta osoba nie jest juz obecna w moim zyciu, bo choc potrafila wiele mnie nauczyc, miala tez swoje problemy, ktore na nasza znajomosc wplywaly destrukcyjnie i samo sie tak jakos skonczylo...
A ta umiejetnosc odeszla mi tak szybko, jak przyszla. Gdy szarosc dna codziennego dosiegnela mnie wraz z jej wszystkimi odcieniami nie potrafilam juz sie cieszyc. I do dzis nie umiem. Umiem "grac na nerwach", umiem narzekac... to umiem zawsze. Cieszyc sie z rzeczy materialnych, jak dziecko zabawka. Ale co z tego, skoro tak jak to dziecko - rzucam to w kat. Nie, nie mozna tak zyc. Szukam wyjscia. I wciaz mam nadzieje, ze kiedys znajde.
Jakby to dostepnie napisac... Jakby mnie ktos (zycie moze, lub moje wlasne decyzje) wyprowadzil w dalekie pole, w nieznana mi okolice... i tak sobie biegam, chodze... i szukam wyjscia... powrotu do normalnosci... I albo znajde, albo ktos mi pomoze... Albo umre w tym szczerym polu.... zagubiona...