Czy dzieci dają szczęście?

[mariamalaria]

Napisane przez ulakrakauer

Ja przez pierwszych dwadzieścia osiem lat życia twierdziłam, że dzieci nie chcę, bo koszty, bo brak swobody, bo mnie to nie wzrusza. Aż poznałam swego obecnego ukochanego i nagle mi się odmieniło. Zapragnęłam kogoś, w kim bylibyśmy oboje. Zatęskniłam za bezgraniczną i bezinteresowną miłością. A może to nie ma z nim nic wspólnego, tylko po prostu dojrzałam do bycia matką. To, co dawniej mnie przerażało i wydawało się ograniczeniem, teraz jest dla mnie wyzwaniem - w pozytywnym znaczeniu. I wyobraziłam sobie starość, kiedy jedno z nas umiera, a to drugie zostaje same. Tak, to banał, ale jakie znaczenie mają wtedy pieniądze i dużo wolnego czasu, gdy nie ma ich z kim dzielić.

A ja w wieku 28 lat dojrzałam ostatecznie do niebycia matką. Na pewno i nigdy. I od 20 lat trzymam się tej decyzji. Daje mi ona dużo szczęścia, radości i satysfakcji, zwłaszcza gdy porównuję swe życie z życiem dzieciatych koleżanek. Urodzisz, i już do końca życia nie masz spokoju, jeśli kochasz.
Mając dzieci, masz pewność, że nie zostaniesz sama na starość? Naiwna. ..

[201803071142]

Napisane przez visionAM

A jak ktoś chce całe życie gdzieś jeździć, podróżować i nie wyobraża sobie tego robić z dzieckiem? "średni wiek" to też jest idealny czas na rozwijanie swoich pasji, naukę, rozwój, nie każdemu dziecko jest w życiu niezbędne i nie rozumiem dlaczego tak wielu osobom w naszym społeczeństwie ciężko to zaakceptować. Nie ukrywajmy, że nie ma u nas presji na posiadanie dzieci i że wiele osób się tej presji poddaje. A inny styl życia nadal jest postrzegany jako "gorszy"

W wieku 30+ dość trudno znaleźć mi było poważnie myślącego o związku mężczyznę, który nie chce spłodzić dziecka. No bo przecież kobieta powinna chcieć. Jakis mi napisał na portalu randkowym, że mam zmiany na poziomie DNA i coś ze mną nie tak.

Napisane przez HealthOne

Mam identycznie



Ale właśnie-dluzszy czas temu przygarnęliśmy kotkę, porzucona bida z przeszłością, strasznie kochana mełczy codziennie o 5,budzi nas,kaprysi przy jedzeniu,ze względu na nią mocno ograniczamy wyjazdy zeby nie zostawiać jej samej,a jesli juz to hoteliki wiadomo kosztują a mimo tych niedogodności strasznie bysmy chcieli drugiego kociaka i naprawdę,gdyby nie metraż mieszkania to juz bysmy przygarnęli bo nie ma nic lepszego niz wieczor z mruczącym kotkiem na kolanach.

Wiec rozumiem rodzicielskie uczucia pewnie ludzie z dziecmi mają dokladnie to samo:p

Wysłane z mojego HUAWEI SCL-L01 przy użyciu Tapatalka

Mam tak ze zwierzętami. Dom Tymczasowy, leczenie, niańczenie, mycie, przewijanie, zastrzyki, masaże. Przez rok miałam psa, którego trzeba było pilnować w zasadzie 24/7, ponieważ był bardzo chory. Wychodziłam tylko do sklepu.

Ale no własnie, minęły 4 lata i zdecydowałam - przerwa. Moje tymczasy wyadoptowane, mogę odetchnąć, pocieszyć się czystością w domu i swiętym spokojem. Przy potomku nie byłoby tej opcji, choć oczywiście poznałam matki, które swoje kilkuletnie dzieci oddawały już na zawsze pod skrzydła babci. Tylko, że to chyba nie o to chodzi...


[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;80469326]Mojwa, wcale nie głupi lęk. Mój przykład - moja rodzina jest maleńka. Gdy umrze moja mama, praktycznie nie będzie nikogo, pomijając dalekie kuzynostwo, z którym widzę się raz na rok lub rzadziej.
I to jest straszne, zostać tak totalnie samemu.

Tak, rodzina wcale nie musi być dobra - ale jednak umówmy się, większe prawdopodobieństwo, że przy normalnej lub duuużej rodzinie nie zostanie się w samotności.[/QUOTE]

Mój ojciec niedawno zmarł. Wydziedziczył mnie bez powodu (będę dochodzić w sądzie). Duża rodzina mojego ojca mnie nie uznaje od dzieciństwa, bo nie lubili mojej matki. Przyrodni brat mnie nie uznaje, macocha, dziadkowie, wujek z żona i córką. Obie cioteczne siostry ze strony matki wyemigrowały i ślad po nich zaginął.
Nie mam nikogo, choć teoretycznie mam rodzinę.

[ulakrakauer]

Napisane przez mariamalaria

A ja w wieku 28 lat dojrzałam ostatecznie do niebycia matką. Na pewno i nigdy. I od 20 lat trzymam się tej decyzji. Daje mi ona dużo szczęścia, radości i satysfakcji, zwłaszcza gdy porównuję swe życie z życiem dzieciatych koleżanek. Urodzisz, i już do końca życia nie masz spokoju, jeśli kochasz.
Mając dzieci, masz pewność, że nie zostaniesz sama na starość? Naiwna. ..

Oczywiście, że nie mam pewności. Nie jesteśmy jednak z moim partnerem jakąś patologią, od której dziecko musiałoby uciekać. Chyba że trafi nam się jakieś wyjątkowo niewdzięczne dziecko. Ale naprawdę nie wiem, co musiałoby się wydarzyć, aby człowiek wychowany w normalnym, zdrowym domu, gdzie dostał miłość, chciał odciąć się od rodziców. Takiego przypadku w mojej rodzinie jeszcze nie było, choć te relacje bywały trudne.

Pewnie, że posiadanie dzieci wiąże się z pewnymi niedogodnościami - zwłaszcza, gdy te dzieci są nieletnie. I pojawia się jakiś rodzaj lęku, który towarzyszy człowiekowi już do końca życia. Ale pozytywy przesłaniają mi ewentualne trudności.

Mam trzydzieści lat. Przez te dwa lata, od których mi się odmieniło, stare wątpliwości nie powróciły. Mam nadzieję, że w tym roku uda mi się zajść w ciążę. Tak naprawdę jedną moją obawą jest to, że dziecko może urodzić się chore.

[visionAM]

Napisane przez ulakrakauer

Oczywiście, że nie mam pewności. Nie jesteśmy jednak z moim partnerem jakąś patologią, od której dziecko musiałoby uciekać. Chyba że trafi nam się jakieś wyjątkowo niewdzięczne dziecko. Ale naprawdę nie wiem, co musiałoby się wydarzyć, aby człowiek wychowany w normalnym, zdrowym domu, gdzie dostał miłość, chciał odciąć się od rodziców. Takiego przypadku w mojej rodzinie jeszcze nie było, choć te relacje bywały trudne.

Oj, to mało w życiu widziałaś. Nie jest to może sytuacja występująca w co drugiej rodzinie, ale zdarza się bardzo często.

[ulakrakauer]

Napisane przez visionAM

Oj, to mało w życiu widziałaś. Nie jest to może sytuacja występująca w co drugiej rodzinie, ale zdarza się bardzo często.

Nie twierdzę, że się nie zdarza, ale wątpię, aby coś takiego działo się zupełnie bez przyczyny. No po prostu nie wierzę, że z dnia na dzień można przestać kochać rodzica, bo tak się komuś uwidziało.

[7cd1d0bf3fc279e4e45587f61c3d7242fa9c0a30]

Napisane przez ptasie__mleczko

no dobrze, ale taki stan masz przez jakiś czas. Im dziecko większe tym bardziej samodzielne. Poza tym znam osoby, co zostawiają kilku miesieczne dziecko partnerowi i ida sobie do kina/na zakupy, albo dziecko biorą ze sobą. Kwestia chęci i rozplanowania sobie czasu. Ty jesteś na nie - to naturalne, że będziesz szukała argumentów na nie. Ja mam znajomą, która np nie może zostawić psa samego bez opieki, bo wariuje i drapie wszystko co sie da - ściany, kanapy, parkiet itp. na szczescie z męzem pracują na zmiany i moga sie wymieniac. I tez to jest mega uciążliwe

No, ale majac dziecko nie bedziesz mogla spontanicznie wybrac sie we dwoje do restauracji, na przejazdzke samochodem o 23, nie bedzie glosnego seksu na blacie w kuchni czy na kanapie w salonie. Tak, dziecko ogranicza. Nie oszukujmy sie

[visionAM]

Napisane przez ulakrakauer

Nie twierdzę, że się nie zdarza, ale wątpię, aby coś takiego działo się zupełnie bez przyczyny. No po prostu nie wierzę, że z dnia na dzień można przestać kochać rodzica, bo tak się komuś uwidziało.

Nie chodzi o to, że się przestaje kogoś kochać. Czasem są bardziej prozaiczne sytuacje typu życie za granicą. Mama w starszym wieku w Polsce. Ani dziecko nie może wrócić i się nią zająć, ani ona nie chce się wynieść z kraju. I co, ma dziecko, ale jest samotna. Widzi je raz na rok.

[201803071142]

Napisane przez visionAM

Nie chodzi o to, że się przestaje kogoś kochać. Czasem są bardziej prozaiczne sytuacje typu życie za granicą. Mama w starszym wieku w Polsce. Ani dziecko nie może wrócić i się nią zająć, ani ona nie chce się wynieść z kraju. I co, ma dziecko, ale jest samotna. Widzi je raz na rok.

Moja ciocia była córce potrzebna do wychowania z pieluch wnuczki. Córka się odcięła po studiach i wyjechaniu "na zachód".Wysyłała mamie kartkę na święta. Odnowiła kontakt, kiedy potrzebowała niani. Młoda ma już 16 lat, ciocia 90 i zaawansowanego Alzheimera. Reakcja córki? Żadna. Niech matka zdycha we własnych g@wnach, bo ona ma swoją rodzinę i swoje dziecko, nie będzie się zajmowała starą matką.

Ah, ciocia nie ma pralki, nigdy nie miała, bo nie było jej stać. Córka ma angielskie obywatelstwo, pracę i rodzinę od 20 lat w Anglii. No ale pralka dla matki to nie jej sprawa.

[ulakrakauer]

Napisane przez visionAM

Nie chodzi o to, że się przestaje kogoś kochać. Czasem są bardziej prozaiczne sytuacje typu życie za granicą. Mama w starszym wieku w Polsce. Ani dziecko nie może wrócić i się nią zająć, ani ona nie chce się wynieść z kraju. I co, ma dziecko, ale jest samotna. Widzi je raz na rok.

Tak, zgadzam się w tym wypadku. To się nie zrozumiałyśmy. Ja miałam na myśli celowe i świadome opuszczenie, całkowite odcięcie się.

[mariamalaria]

Napisane przez ulakrakauer

Oczywiście, że nie mam pewności. Nie jesteśmy jednak z moim partnerem jakąś patologią, od której dziecko musiałoby uciekać. Chyba że trafi nam się jakieś wyjątkowo niewdzięczne dziecko. Ale naprawdę nie wiem, co musiałoby się wydarzyć, aby człowiek wychowany w normalnym, zdrowym domu, gdzie dostał miłość, chciał odciąć się od rodziców. Takiego przypadku w mojej rodzinie jeszcze nie było, choć te relacje bywały trudne.

Pewnie, że posiadanie dzieci wiąże się z pewnymi niedogodnościami - zwłaszcza, gdy te dzieci są nieletnie. I pojawia się jakiś rodzaj lęku, który towarzyszy człowiekowi już do końca życia. Ale pozytywy przesłaniają mi ewentualne trudności.

Mam trzydzieści lat. Przez te dwa lata, od których mi się odmieniło, stare wątpliwości nie powróciły. Mam nadzieję, że w tym roku uda mi się zajść w ciążę. Tak naprawdę jedną moją obawą jest to, że dziecko może urodzić się chore.

Jest taki przejmujący wiersz Szymborskiej "w przytułku". Warto przeczytać. Do takiego miejsca siostra mojego męża chciała oddać ich mamę, bo już nie chciała się nią opiekować. Z piątki dzieci tylko mąż i jedna siostra się nie zgodzili. I przejęli opiekę. Pozostała trójka chciała się mamy pozbyć. To była dobra mama, żaden patologiczny potwór.

[ulakrakauer]

Napisane przez Toblerone

Moja ciocia była córce potrzebna do wychowania z pieluch wnuczki. Córka się odcięła po studiach i wyjechaniu "na zachód".Wysyłała mamie kartkę na święta. Odnowiła kontakt, kiedy potrzebowała niani. Młoda ma już 16 lat, ciocia 90 i zaawansowanego Alzheimera. Reakcja córki? Żadna. Niech matka zdycha we własnych g@wnach, bo ona ma swoją rodzinę i swoje dziecko, nie będzie się zajmowała starą matką.

Ah, ciocia nie ma pralki, nigdy nie miała, bo nie było jej stać. Córka ma angielskie obywatelstwo, pracę i rodzinę od 20 lat w Anglii. No ale pralka dla matki to nie jej sprawa.

Straszne. To jakaś osoba bez uczuć. A wcześniej w jakich stosunkach były ze sobą? Choć, szczerze mówiąc, nawet gdybym miała do rodzica jakieś żale, to i tak nie posunęłabym się do tego, aby nie zapewnić mu jakiejś opieki w razie potrzeby.

---------- Dopisano o 16:19 ---------- Poprzedni post napisano o 16:13 ----------

Napisane przez mariamalaria

Jest taki przejmujący wiersz Szymborskiej "w przytułku". Warto przeczytać. Do takiego miejsca siostra mojego męża chciała oddać ich mamę, bo już nie chciała się nią opiekować. Z piątki dzieci tylko mąż i jedna siostra się nie zgodzili. I przejęli opiekę. Pozostała trójka chciała się mamy pozbyć. To była dobra mama, żaden patologiczny potwór.

Właśnie przeczytałam. Wiersz faktycznie przejmujący i smutny.

To jeszcze zależy od stanu osoby. Opieka nad kimś z zaawansowaną demencją lub obłożnie chorym może wykończyć fizycznie i psychicznie. Nie uważam, aby w takim wypadku umieszczenie rodzica/babci/dziadka było wyrazem niewdzięczności. Pod warunkiem, że odwiedza się taką osobę, dba o nią,interesuje. Jeśli ta opieka faktycznie ogranicza się do płacenia za pobyt, to to już jest brak serca.

[201803071142]

Napisane przez ulakrakauer

Straszne. To jakaś osoba bez uczuć. A wcześniej w jakich stosunkach były ze sobą? Choć, szczerze mówiąc, nawet gdybym miała do rodzica jakieś żale, to i tak nie posunęłabym się do tego, aby nie zapewnić mu jakiejś opieki w razie potrzeby.

---------- Dopisano o 16:19 ---------- Poprzedni post napisano o 16:13 ----------

Właśnie przeczytałam. Wiersz faktycznie przejmujący i smutny.

To jeszcze zależy od stanu osoby. Opieka nad kimś z zaawansowaną demencją lub obłożnie chorym może wykończyć fizycznie i psychicznie. Nie uważam, aby w takim wypadku umieszczenie rodzica/babci/dziadka było wyrazem niewdzięczności. Pod warunkiem, że odwiedza się taką osobę, dba o nią,interesuje. Jeśli ta opieka faktycznie ogranicza się do płacenia za pobyt, to to już jest brak serca.

Ciocia zawsze była ciepłą osobą, która nie podnosiła głosu. Uwielbiałam u niej spędzać weekendy.
Nie zrozumiałaś.... Ona nie zareagowała w ogóle. Nie przyleciała do kraju, nie zabrała matki do siebie, żeby tam umieścić ją w odpowiednim miejscu, nie opłaciła opiekunki. Ot uznała, że to nie jej sprawa i tyle, niech stara zdycha. (Jest jedynaczką.)

[ajah]

Napisane przez Toblerone

Ciocia zawsze była ciepłą osobą, która nie podnosiła głosu. Uwielbiałam u niej spędzać weekendy.
Nie zrozumiałaś.... Ona nie zareagowała w ogóle. Nie przyleciała do kraju, nie zabrała matki do siebie, żeby tam umieścić ją w odpowiednim miejscu, nie opłaciła opiekunki. Ot uznała, że to nie jej sprawa i tyle, niech stara zdycha. (Jest jedynaczką.)

patologia.
mam nadzieję, że ciocia mogła liczyć na resztę rodziny.

Sent from my SM-G935F using Tapatalk

[ulakrakauer]

Napisane przez Toblerone

Nie zrozumiałaś.... Ona nie zareagowała w ogóle. Nie przyleciała do kraju, nie zabrała matki do siebie, żeby tam umieścić ją w odpowiednim miejscu, nie opłaciła opiekunki. Ot uznała, że to nie jej sprawa i tyle, niech stara zdycha. (Jest jedynaczką.)

Zrozumiałam. Drugi akapit był odpowiedzią dla Mariimalarii.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez Mojwa

No, poza tym zw będę strasznie nieszczesliwa, że i tak ich mieć nie bede, rozpadnie mi się szczęśliwy związek i ostatecznie strzelę sobie w łeb - to faktycznie, nie koniec świata


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ok, rozumiem, skoro masz jakąś nietypową sytuację. Ale jednak z reguły, gdy kobiecie się "odwiduje" to nie jest to dramat żaden.

[1=ad661336dba67467d5566b7 c0c939a9c82ec46ac_5f7e487 29cea2;80472496]Mi to najbardziej jest szkoda osob ktore chca miec dzieci a nie moga i bardzo cierpia z tego powodu. Majac dziecko mozna dalej rozwijac swoje pasje , kariere, czas dla siebie tez sie ma a niektore tu tak pisza ze jak jest dziecko to koniec wszystkiego xd to mnie smieszy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Wiesz, na pewno zależy, jakie pasje.
Jeśli dla kogoś celem życia jest stacja badawcza na Antarktydzie - to raczej nie ma tam miejsca na dziecko.
Ale ogólnie rozejrzyjcie się wkoło - macie znajomych dzieciatych na pewno - i co? tak nagle wszyscy ze swoich zainteresowań zrezygnowali? Bo dziecko jest? Chyba nie

Napisane przez Toblerone

Mój ojciec niedawno zmarł. Wydziedziczył mnie bez powodu (będę dochodzić w sądzie). Duża rodzina mojego ojca mnie nie uznaje od dzieciństwa, bo nie lubili mojej matki. Przyrodni brat mnie nie uznaje, macocha, dziadkowie, wujek z żona i córką. Obie cioteczne siostry ze strony matki wyemigrowały i ślad po nich zaginął.
Nie mam nikogo, choć teoretycznie mam rodzinę.

Ale to nie jest normalna sytuacja, chyba nie zaprzeczysz.
Raczej - jesteś w mniejszości (przynajmniej jak tak po swoim otoczeniu patrzę).

Napisane przez ulakrakauer

Nie twierdzę, że się nie zdarza, ale wątpię, aby coś takiego działo się zupełnie bez przyczyny. No po prostu nie wierzę, że z dnia na dzień można przestać kochać rodzica, bo tak się komuś uwidziało.

Dokładnie.
Coś się musiało dziać.

Pomijam sytuacje, że ktoś jest w kraju, a dziecko nie, i ani jedno, ani drugie nie zmieni miejsca zamieszkania. Ale nawet w takiej sytuacji jakoś to dziecko może wspierac rodzica.

Napisane przez visionAM

Nie chodzi o to, że się przestaje kogoś kochać. Czasem są bardziej prozaiczne sytuacje typu życie za granicą. Mama w starszym wieku w Polsce. Ani dziecko nie może wrócić i się nią zająć, ani ona nie chce się wynieść z kraju. I co, ma dziecko, ale jest samotna. Widzi je raz na rok.

[QUOTE=ulakrakauer;8047625 6


To jeszcze zależy od stanu osoby. Opieka nad kimś z zaawansowaną demencją lub obłożnie chorym może wykończyć fizycznie i psychicznie. Nie uważam, aby w takim wypadku umieszczenie rodzica/babci/dziadka było wyrazem niewdzięczności. Pod warunkiem, że odwiedza się taką osobę, dba o nią,interesuje. Jeśli ta opieka faktycznie ogranicza się do płacenia za pobyt, to to już jest brak serca.[/QUOTE]

Ja prawdopodobnie będę w takiej sytuacji. Moja mama jest chora, niestety raczej nie będę w stanie się nią zająć sama - mając pracę, 2 dzieci, własny dom. A powoli wszystko wskazuje na to, że opieka będzie potrzebna przez większość czasu.
Obstawiam, że matka mnie znienawidzi

[Mojwa]

Ok, rozumiem, skoro masz jakąś nietypową sytuację. Ale jednak z reguły, gdy kobiecie się "odwiduje" to nie jest to dramat żaden.

po prostu gdy tworzysz związek z załozeniem - bez dzieci to gdy jednej osobie się odwidzi to jest tragedia.
Tak samo gdy zakładasz związek z założeniem, że dzieci będą.

Ja sobie nie wyobrażam rzucić pracy i podjąć się całodobowej opieki nad rodzicem, nie wiem kogo w dzisiejszych czasach na to stać. Wolałabym dorzucać brakującą z emerytury kwotę do domu opieki + odwiedzać tam rodziców, przynajmniej miałabym pewność, że mają dobrą opiekę, w razie potrzeby - szybką reakcję personelu medycznego etc.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Mojwa, ja bym nie mogła pracy rzucić - finansowo z 1 pensji nie da się żyć, no i muszę o swojej przyszłości też myśleć (emerytura), bo przecież stan konieczności opieki może trwać i 20 lat, a potem co? Zęby w ścianę?

[Mojwa]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;80479801]Mojwa, ja bym nie mogła pracy rzucić - finansowo z 1 pensji nie da się żyć, no i muszę o swojej przyszłości też myśleć (emerytura), bo przecież stan konieczności opieki może trwać i 20 lat, a potem co? Zęby w ścianę?[/QUOTE]

no przecież to samo uważam

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Mojwa, no wiem tak sobie piszę.

[emilkaaa1]

Napisane przez ratunku261

Ja mam tak samo, przeraza mnie i jeszcze ta mysl o zaleznosci od faceta i ta mentalnosc "masz dziecko badz powazna i rob to co wypada"
Naprawde mam takie samo wrazenie . Czy coś ze mna nie tak? Moj chlopak chce dzieci, moj tata nawet mi wmawia te dzieci....a ja w planach na najblizsze 5 lat...ich nawet nie uwzgledniam a mam 26 lat.
Moze takie odchowane dziecko fajnie miec...albo miec dziecko tak do opieki /zabawy 1-2 h...dziennie ale nie całą dobę.Przeciez to zwariowac mozna!!

Po prostu nie umiem sobie wyobrazic takiego zycia...chyba ze z niankami i kupa szmalu,zeby z tymi dziecmi jakos aktywnie spedzac czas...podrozować

Moze sie wmawia, bo ludzkosc jakos musi przetrwac,Kiedys nie bylo antykoncepcji i kazdy mial dzieci... Teraz jest wybor,wiec..musi byc inna sila
Nie mowie, ze nie chce na pewno dzieci...ale wiem jakie chce miec ogolnie zycie, dziecko moze dolaczyc do zycia , ale nie moze mi przeszkodzić...a czesto tak jest...

To juz kolejny Twoj watek na temat dzieci, w ktorym się wahasz nad ich posiadaniem. Przeciez nikt Ci nie kaze ich mieć - jak nie chcesz, to nie miej i po problemie. Jak się wahasz to nie to.

Co do wątku - ja dzieci nie zamierzam mieć. Po prostu mnie to nie kręci. Mam inną wizję zycia, która nie obejmuje w nim dzieci.

---------- Dopisano o 19:43 ---------- Poprzedni post napisano o 19:38 ----------

Napisane przez Khaki68

Ja tam chętnie się dowiem, czemu uważasz to za bzdurę

Może dlatego, że facet (kiedy dziecko jest malutkie) przynosi pieniądze do domu i utrzymuje rodzinę? :P Osobiście nie miałabym serca od razu po pracy przekazywać mu dziecka, chyba że sam by chciał.

Utrzymje rodzinę? Jest coś takiego jak urlop macierzynski, na ktorym dostajesz przez rok 100% wynagrodzenia. Wiec dlaczego nagle tylko facet ma utrzymywać rodzinę?

---------- Dopisano o 19:56 ---------- Poprzedni post napisano o 19:43 ----------

Napisane przez Mojwa

Zgadzam się.
Poza tym, dziecko generuje koszty. I to nie jak ktoś już sugerował, że hehe parę lat i dziecko samodzielne - ale często przez ponad 20 lat. Jeśli ktoś nie jest bogaty oraz nie ma kariery, która pozwala mu na dynamiczny wzrost zarobków - to po prostu na wiele rzeczy nie będzie go stac, na które stać by go było bez dziecka. Dla mnie to jedno z poswiecen, których sobie nie wyobrazam. Mam parę marzen, na których spełnienie (=zarobienie) będę potrzebować wielu lat i z tego absolutnie rezygnować nie chce.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja rowniez sie zgadzam. Poza tym -nie oszukujmy sie- to nie jest tak, ze dopoki masz okres mozesz miec dziecko. Po 40. szanse znacznie spadają. Juz po 35. roku zycia może byc trudniej, o czym mowi wielu lekarzy tylko niestety nikt ich nie chce sluchac bo przecież skoro 40 to nowa 30 (spolecznie) to dzieci mozna miec zawsze- no a niestety biologia nie nadąża za kulturą i spoleczenstwem.

[Valtamerii]

[1=7cd1d0bf3fc279e4e45587f 61c3d7242fa9c0a30;8047592 6]No, ale majac dziecko nie bedziesz mogla spontanicznie wybrac sie we dwoje do restauracji, na przejazdzke samochodem o 23, nie bedzie glosnego seksu na blacie w kuchni czy na kanapie w salonie. Tak, dziecko ogranicza. Nie oszukujmy sie[/QUOTE]
Nie robilam tego nie majac dzieci. Nie lubie chodzic do restauracji. Za to przejechalam z 1,5 rocznym dzieckiem Patagonie.
Dla kogos kto chce miec dzieci argument ,ze od teraz jego zycie bedzie nudne ,bo nie moze isc spontanicznie do restauracji o 23 jest zabawny.
Majac psa musze wstawac o 5 rano ,bo on tak wstaje I piszczy. Tez mi ktos powiedzial ,ze narobilam sobie klopotow , bo rano spac nie moge. Ale obecnosc mojego pieska mi tyle wynagradza,ze absolutnie nie jest to dla mnie argument.

I nie przekonuje tym ,ze fajnie jest miec dzieci. Uwazam ,ze wiekszosc osob pewnie ich miec nie powinna. Szczegolnie jak uwaza ,ze to ograniczy ich wolnosc.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[emilkaaa1]

Napisane przez ulakrakauer

Ja przez pierwszych dwadzieścia osiem lat życia twierdziłam, że dzieci nie chcę, bo koszty, bo brak swobody, bo mnie to nie wzrusza. Aż poznałam swego obecnego ukochanego i nagle mi się odmieniło. Zapragnęłam kogoś, w kim bylibyśmy oboje. Zatęskniłam za bezgraniczną i bezinteresowną miłością. A może to nie ma z nim nic wspólnego, tylko po prostu dojrzałam do bycia matką. To, co dawniej mnie przerażało i wydawało się ograniczeniem, teraz jest dla mnie wyzwaniem - w pozytywnym znaczeniu. I wyobraziłam sobie starość, kiedy jedno z nas umiera, a to drugie zostaje same. Tak, to banał, ale jakie znaczenie mają wtedy pieniądze i dużo wolnego czasu, gdy nie ma ich z kim dzielić.

W sumie to smutne, ze potrzebowalas znalezc faceta zeby zachcieć dzieci. A co do ostatniego zdania- mozesz czas i pieniadze dzielić z nowym partnerem lub ze znajomymi.

[7cd1d0bf3fc279e4e45587f61c3d7242fa9c0a30]

Napisane przez Valtamerii

Nie robilam tego nie majac dzieci. Nie lubie chodzic do restauracji. Za to przejechalam z 1,5 rocznym dzieckiem Patagonie.
Dla kogos kto chce miec dzieci argument ,ze od teraz jego zycie bedzie nudne ,bo nie moze isc spontanicznie do restauracji o 23 jest zabawny.
Majac psa musze wstawac o 5 rano ,bo on tak wstaje I piszczy. Tez mi ktos powiedzial ,ze narobilam sobie klopotow , bo rano spac nie moge. Ale obecnosc mojego pieska mi tyle wynagradza,ze absolutnie nie jest to dla mnie argument.

I nie przekonuje tym ,ze fajnie jest miec dzieci. Uwazam ,ze wiekszosc osob pewnie ich miec nie powinna. Szczegolnie jak uwaza ,ze to ograniczy ich wolnosc.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A ja owszem, robie. I nie wyobrazam sobie zyc inaczej. Dla mnie byloby to ograniczenie wolnosci, dzieci miec nie zamierzam i dla mnie to jest argument. Mam dwa psy i gwarantuje Ci, ze nie utrudniaja tak zycia jak dziecko

[emilkaaa1]

[1=7cd1d0bf3fc279e4e45587f 61c3d7242fa9c0a30;8047243 1]Zgadzam sie, niech kazdy zyje w zgodzie ze soba i swoimi wyborami Wszystkie opcje sa najlepsze, ale dla samych zainteresowanych.
Tylko wkurza mnie gadanie, ze komus sie odmieni, bo jeszcze jest mlody.[COLOR="Silver"]

Haha, dokladnie, mi tak ciągle mowią jacys starsi ludzie. Ale ja mam juz 32 lata, to hello, kiedy ma mi sie odmienic?

---------- Dopisano o 20:09 ---------- Poprzedni post napisano o 20:03 ----------

[QUOTE=Toblerone;80475566]W wieku 30+ dość trudno znaleźć mi było poważnie myślącego o związku mężczyznę, który nie chce spłodzić dziecka. No bo przecież kobieta powinna chcieć. Jakis mi napisał na portalu randkowym, że mam zmiany na poziomie DNA i coś ze mną nie tak.


Serio? A ja wlasnie wiekszosc facetow, ktorych spotykam to mowią, że nie chcą miec dzieci albo "nie wiem" czyli potencjalnie nie chcę

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez emilkaaa1

Utrzymje rodzinę? Jest coś takiego jak urlop macierzynski, na ktorym dostajesz przez rok 100% wynagrodzenia. Wiec dlaczego nagle tylko facet ma utrzymywać rodzinę?

---------- Dopisano o 19:56 ---------- Poprzedni post napisano o 19:43 ----------



Ja rowniez sie zgadzam. Poza tym -nie oszukujmy sie- to nie jest tak, ze dopoki masz okres mozesz miec dziecko. Po 40. szanse znacznie spadają. Juz po 35. roku zycia może byc trudniej, o czym mowi wielu lekarzy tylko niestety nikt ich nie chce sluchac bo przecież skoro 40 to nowa 30 (spolecznie) to dzieci mozna miec zawsze- no a niestety biologia nie nadąża za kulturą i spoleczenstwem.

A kto ci takich bzdur nagadał?
Jeśli idziesz na macierzyński na 6mcy - dostajesz 100%. Jeśli na koniec tego etapu decydujesz się, że idziesz na kolejne 6 - dostajesz przez następne miesiące 60%. A jeśli od początku określasz, że na rok - dostajesz 80%.

[Paprotka_]

Napisane przez emilkaaa1

Haha, dokladnie, mi tak ciągle mowią jacys starsi ludzie. Ale ja mam juz 32 lata, to hello, kiedy ma mi sie odmienic?

Wiesz, mnie zaczęło się odmieniać w wieku 35 lat, na dobre odmieniło się w wieku 36, 5 a mając lat 37 z hakiem urodziłam córkę

Ale wiem co macie na myśli, mnie też denerwowało to "odmieni ci się". Takie głupie przekonanie, że wie się wszystko, wszystko się przeżyło i co tu taka będzie mówić że nie chce. Odmieni lub nie odmieni. W pewnym momencie ucinałam już takie rozmowy i dywagacje. A jak się odmieniło to i tak niektórzy oczekiwali wyjaśnień bo jak to "jesteś w ciąży? przecież nie chciałaś mieć dzieci"

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

No wlasnie mnie wkurza takie wtykanie nocha odnosnie kwestii dzieci i zalozenie z gory ze musza one byc no bo jak to?odmieni sie, jeszcze nie dojrzeliscie itd. I ogolnie traktowanie ludzi ktorzy nie chca dzieci jako gorszych, egoistow. Mam takie ciotki w rodzinie ktore zawsze na imprezach rodzinnych atakuja bezdzietne malzenstwa.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ulakrakauer]

Napisane przez emilkaaa1

W sumie to smutne, ze potrzebowalas znalezc faceta zeby zachcieć dzieci. A co do ostatniego zdania- mozesz czas i pieniadze dzielić z nowym partnerem lub ze znajomymi.

Dlaczego smutne? Może to dobrze, że takie pragnienie pojawiło się wtedy, gdy spotkałam kogoś odpowiedniego, co do kogo mam pewność, że będzie dobrym ojcem.

Znajomi to nie to samo, co rodzina. Zdrowa rodzina. Bo też bywa, że obcy ludzie potrafią okazać więcej serca niż rodzina.

A tak poza tym, to xfrida chyba wyczerpała już temat. Jeśli ktoś chce dzieci, to pewnie w przytłaczającej większości przypadków będą one radością. Jeśli ktoś nie chce - będą powodowały frustrację. Są oczywiście wyjątki, gdy np. wrobiony facet zakochuje się w dziecku, ale nie polecam tak drastycznej metody, aby się przekonać, po której stronie barykady się stoi.

[groszek75]

Odpowiadam na pytanie wątku : tak dzieci dają szczęście


Ale czy Tobie autorko też dadzą, nikt Ci nie odpowie na to pytanie

[wynn]

Ja myślę, że wszystko zależy od charakteru, są ludzie, którzy po prostu są szczesliwi i są ludzie, którzy wiecznie narzekają i cierpią. Dziecko to nie jest recepta na szczęście, nie sądzę też, że świadomych rodziców mogłoby unieszczesliwić. W dzisiejszych czasach kobietom daleko od typowych zaniedbanych kur domowych, mężczyznom daleko od schematu glowy rodziny, ktora zajmuje się tylko zarabianiem pieniędzy. Teraz te role sie rownowazą, kochający partnerzy się wspierają i znajdują czas dla siebie, dzisaj ludzie są bardziej świadomi, a świat daje więcej możliwości i pod względem finansowym i rozrywkowym, więc spokojnie, jeśli do tego nie dopuścisz nuda i nieszczęście ci nie grozi

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz